Jouw ogen

[Jolande]

Ik zag jou. Onze eerste keer was op het feest. Ik denk dat ik dat nooit meer vergeet, lieve, ik zal dat beeld nooit meer verliezen.

Ik stond buiten op het balkon. Jij zat daar, met je rug naar mij toe gebogen naar één van mijn vriendinnen. Je zat bij haar op schoot. En ik wist het meteen; ik moest naar jou toe.

Ik kwam onverwacht, dat zag ik aan jouw ogen. Ik pakte je hand en zei mijn naam. Jij was verrast, ook dat zag ik aan jouw ogen. Ik keek opzij en ik keek terug. Jij keek opzij en ook jij keek terug. Jij was nieuwsgierig en ook dat zag ik aan jouw ogen.
Ik wist het meteen.

Ik belandde naast jou op de bank. Geen ogen meer voor onze vrienden. Wij waren vanavond voor elkaar.

Jij wist dat het niet kon. Maar toch bleef je bij mij. Ik wist dat het niet mocht, maar ik kon je niet laten gaan.

We hebben daar gezeten voor ik weet niet hoelang. De avond ging snel en ik kon mijn handen niet van je af houden. Ik wilde je. Ik wilde je harder dan ik ooit iemand gewild heb. Ik wist dat jij mij wilde, dat jij mij moest hebben.

Ik zag het aan jouw ogen.

Jouw ogen, echt, jouw ogen hadden mij betoverd. Jouw ogen die mij aankeken alsof ik nu al heel de wereld voor je was. Ik zag het aan je.
Ik zag het aan je.

We praatten. We lachten. En langzaam voelden we aan elkaar. We probeerden. We verkenden. Maar we deden niets.

De avond ging snel voorbij. Ik wist meteen al dat ik niet zonder je zou kunnen. Ik weet nog hoe je keek toen ik weg ging. Ik weet nog hoe je moeite voor mij deed. Maar ik liep weg en keek niet meer om. Ik sloot de deur voor jou maar wist dat het niet einde was.

De dagen daarna was je niet meer weg te slaan uit mijn gedachten. Nee, serieus, ik deed niets anders. Ik wachtte op je. En het maakte me niets uit.

Alles wat je zei was goed. Alles over hoe ik me voelde, voelde goed. Alles wat je deed was subtiel. Maar je dééd het. Ik voelde het. Ik merkte het.

We belden, we praatten en merkten aan elkaar dat dit het was. Voorzichtig probeerden we ons aan elkaar te openen, maar dat was niet nodig, we wisten het al.

We zagen elkaar voor het eerst na het feest. We hadden al gebeld, gepraat en gelachen. Maar niet echt. Ik was nerveus toen ik je zag staan en jij ook. Ik zag het aan je.

Hoe ver weg je ook stond. Ik voelde je.

Ik liep naar je toe. Ik weet niet hoe, maar ik deed het. Ik stond voor je en jij draaide je om. Verrast, voorzichtig, maar oh zo blij.

Jij lachte. Ik lachte. Wij lachten. En stoppen konden we niet. Ik keek je aan, recht in je ogen. Voor het eerst op klaar lichte dag. En ik wist dat jij mij gelukkig zou maken.

We bleven praten, te lang. Ik moest weg, maar ik kon me niet weg trekken. We raakten elkaar niet aan, nee, dat mocht nog niet. Maar ik voelde jouw energie en jij de mijne.
Ik wilde gewoonweg niet bij je weg.

Twee dagen erna. Ik weet het nog precies. Ik had het uitgemaakt. En jij wist dat ook. Het was niet dat ik wilde overstappen. Mijn oude relatie werkte gewoon niet meer. Ook dat wist jij.

En jij steunde mij.

Daarna. Ik zag je weer.
Je kwam me ophalen bij mijn huis, met je vrienden. We zouden naar de stad gaan, gezellig. We fietsten. Wel bij elkaar, maar niet met elkaar.

Ik vond het spannend en wilde bij je zijn. Maar ik vond dat het nog niet kon. Dat ik het niet maken kon.

Subtiel doorzag ik jouw kleine hints, de momenten dat jij mij alleen wilde spreken. We liepen wel naast elkaar, maar voelden elkaar niet. Dat wilden we niet.

Het mocht nog niet.

’s Avonds laat toen we wilden vertrekken gingen wij naar de WC. Ik weet nog hoe dom het was. Ik ging eerst. Jij ging mee. We liepen terug maar deden niets.

We waren terug en gingen weer naar de WC. Jij moest nu. Ik wachtte. Ik wist waar ik op wachtte. Ik wachtte niet tot jij klaar was, ja ook natuurlijk. Maar ik wachtte op jou.

Jij kwam de WC uit en hoe onromantisch het ook klinkt, je raadt het al. Ja daar.
Maar nooit heb ik het anders gewild.

Jij stond tegen de muur. Ik liep naar jou toe. Niet dat ik doorhad dat ik dat deed. Het gebeurde gewoon.

Jouw lippen tegen mijn lippen en nog nooit had ik zoiets bijzonders geproefd.

Je smaakte anders. Je voelde anders. Je rook anders. Je zoende anders.
Je zoende geweldig. Het voelde perfect. En ik zag het aan je. Ik zag het aan je ogen toen jij mij aankeek, dat ik heel de wereld voor jou was.

De tijden daarna hadden we gesprekken, diepgaander dan die ik ooit had gehad. We deelden alles, meteen. Het voelde goed. We hadden het over reizen en over hoe graag we dat wilden. En ik beloofde met heel mijn hart dat wij samen zouden gaan.
En nu nog, ja nu nog steeds, voelt die belofte goed.

Je hebt alles waargemaakt van wat ik had verwacht. Alles waargemaakt van wat ik heb gedroomd. En nog veel meer dan dat.
Nee echt, veel meer dan dat.

Ik meen het als ik zeg dat ik van je hou om je wie je bent. Ik meen het als ik zeg dat je de mooiste, de liefste en de aller leukste bent.

Het is niet dat ik dit voor het eerst voel. Dat ik dit nooit eerder heb gezegd. Maar toen was het anders. Ik kan het niet beschrijven. Dat was anders.

Nu zegt heel mijn hart dat ik jou wil. Heel mijn hart zegt dat dit het is. Ik voel het. En ik meen het. En ik weet dat jij dat ook doet.

[15lila]

Bij een zin vertel je wat over `Zijn ogen` ik zou daar wat meer bij leggen zoals; Jou groen blauwen ogen leken net iets sprekender met dat moedervlekjes onder je zwarte pupillen, ze keken mij aan alsof ik het belangrijkste geschenk van de hele wereld ben.`
Verder is het een heel Romantisch stukje. (Het is trouwens `Jou` ogen niet Jouw` volgens mij )