Week 1
Ik haat schrijven. Wanneer je vind dat dit een rare manier is om een dagboek te beginnen dan kan ik me dat voorstellen. Maar alles wat er nu toe doet is dat het de waarheid is. Volgens Braams kan een dagboek veel betekenen voor mensen in mijn positie en daarom is het de bedoeling dat ik dit boekje vol ga kalken met alles wat ik maar bedenk, en dan het liefst gevoelens. Net alsof ik daar beter van word. Net alsof het verspillen van papier en penneninkt ook maar het kleinste verschil gaat maken in het herstellen van mijn 'tijdelijke dipje' zoals Braams het zo mooi noemt. Onzin natuurlijk. Tijdelijk betekend dat het voorbij gaat. Maar aangezien ik heb belooft mee te werken zal ik elke week wat schrijven totdat zij wat anders zegt. Belachelijk.
Week 2
Deze week heb ik vakantie gehad. Het was niet echt om over naar huis te schrijven maar beter dan school. Niet dat beter dan school mijn maatstaaf is voor leuk. Het is meer een absoluut dieptepunt waar vanuit gegaan kan worden. Zoiets als de Kelvin. Nerd-opmerking... i know. Maar dat zal wel mogen in een dagboek gok ik. Zelfs als ik het terug zou willen nemen dan kon dat nog niet. Braams heeft me iets voor drie keer verteld dat ik vooral niet moet gaan krassen. Gewoon laten staan wat ik heb geschreven. Whatever...
Week 3
Het is weer zover. Tijd voor mijn wekelijkse onzinverhaaltje over wat ik op dit moment van de wereld vind. Ik kan me niet voorstellen dat er zinnige mensen zijn voor wie zoiets als een dagboek werkt... Het enige -.. FUCK! ! !!
Het punt is dat ik me dus wel voor kan stellen dat er mensen zijn bij wie zo'n dagboek werkt. Kleine meisjes... Kleine erritante huppeltutjes die geestelijk niet ouder zijn dan twaalf. Ik ben een jongen van 17. Wederom bewezen hoe fantastisch ik ben. Zelfs een dagboek is te moeilijk voor me.
Week 4
Las net het laatste stukje dat ik heb geschreven. Misschien een beetje overdreven gereageerd. Vandaag ben ik weer naar Braams geweest. Mijn psygiater. Okeeee.... Het hebben van een psygiater klinkt dus wel heel triest. Hoe dan ook... ze heeft mij gekregen via school en ik mag heel 'gezellig' twee keer per week naar haar toe. Volgens onze vertrouwenspersoon omdat het beter voor me is. Dat is codetaal voor: Je moet gaan. Maakt ook niet uit verder. Braams kan er wel mee door op zich. Beetje te enthousiast over het feit dat ze nu een probleemjongere heeft misschien. Als ik er nu tenminste nog heen kon in plaats van school... Maar ze doen alles voor je behalve je ouders dwingen te verhuizen ofzo. Niet dat het zou helpen... Maar ik zou in ieder geval even rust hebben.
Week 5
Een doorbraak in mijn therapie... Braams heeft een voornaam: Jenny. Ze zei dat ik haar voortaan zo mocht noemen, enorm tegen de regels van de psygiatrie in natuurlijk. Weer zo'n overduidelijke poging het te laten lijken alsof je een vriend hebt. Maar ik vond het toch wel grappig. Uiteindelijk gaat het me er niet van weerhouden te doen wat ik toch al geplant had. Zeven weken was de afspraak... Niet dat ze er wat aan zouden kunnen doen als ik me er niet aan hield maar... ze... Niet dus... Maar beloofd is beloofd.
Week 6
Hoera! Weer een fijne week op school. Schijnbaar heeft één of andere kneus een nieuw woordje bedacht. De eerste keer was vervelend. De andere tienduizend keer...
Nat papier. Hoera. Huilen is een gave als je gepest wilt worden. Het werkt schijnbaar erg aantrekkelijk. Net even een film gekeken om me af te leiden. Over iemand die onzichtbaar werd en het niet meer om kon keren. Is het slecht om te zeggen dat je er een moord voor zou doen om met iemand te ruilen?
Week 7
Zeven weken. Toch best goed gedaan... Het voelt bijna alsof ik het verdient heb na het zolang volgehouden te hebben. Maar goed. Dit is als het goed is de laatste week. Dit is dus het einde van dit dagboek. Erg lang is het niet geworden maar dat zou niet uit moeten maken.
O en mam... Als je dit leest (want je zult mijn kamer wel overhoop gehaalt hebben nu) Het was niet om jou ofzo.
Sorry... Maar .. Als ik het uit kon leggen zou ik het doen.
Week 8
Deze had er niet moeten zijn, maar ik schrijf hem toch. Ik ben schijnbaar iets te makkelijk over te halen en heb na lang aandringen van Jenny (toch raar om haar bij haar voornaam te noemen) toegegeven dat ik me misschien toch wat beter was gaan voelen. Enthousiast als ze is knoopte ze dus nog eens acht weken aan onze afspraken vast om me tot de vakantie te begeleiden. Misschien heeft ze gelijk (het voelt raar om dat op te schrijven!). Maar toch... Ik kan haar het voordeel van de twijfel geven. Stel dat het na de vakantie inderdaad allemaal anders word. Andere opleiding enzo... Dat kan ik in ieder geval proberen.
Week 9
Dit was waarschijnlijk een slecht idee... Deze week was vreselijk. Ik heb af en toe serieus zin om gewoon lomp op ze in te slaan. Wie weet houden ze dan op. Alles wat ik wil -
Is mijn papier droog houden? Dat is niet wat ik wou zeggen maar het leek me wel een goed grapje na mijn aandachttrekkerij van net. Dat is hoe ze het noemen op school als ik moet huilen. Heel volwassen. Als ze -
Drie keer raden waarom ik ophield. Misschien moet ik er niet over schrijven. Ik kom toch nooit ver. Jenny zegt dat dit de laatste loodjes zijn en dat we daar wel doorheen komen. Ik denk nog steeds dat ze gelijk heeft. Bijna weg uit deze rotzooit! YES!
Week 10
Stabiele week gehad. Nog steeds trieste ettertjes op school. Maar als ik thuis kom ben ik er vanaf. Niet veel bijzonders dus. Raar eigenlijk. Na vier jaar van pesten zou het allemaal voorbij moeten zijn op mijn vervolgopleiding? Ik vraag het me af... Maar wie weet... Als je een psychiater als Jenny al niet kunt geloven... : )
Week 11
Gisteren kwam ik bij de praktijk. Jenny is overleden... Ze vertelden niet waarom.-
Te geschrokken om te vragen...
Week 12
Alles lijkt ineens verkeerd te gaan. School word erger.. Vandaag. -
Gisteren niet meer door gegaan met schrijven. Ik heb weinig positiefs om over te schrijven. Alles wat er nu gebeurd is gewoon... Vreselijk. Ze hebben iemand aangewezen om Jenny's zaken over te nemen. Één of andere kwal. Geen idee waar ze die hebben gevonden maar het slaat nergens op. Ik kan nog steeds niet geloven dat ze er niet meer is! Ik wou dat ik... Niet dat het uitmaakt, maar ik wou dat ze er nog was. Het is niet alsof ik iemand anders had om mee te praten...
p.s.School = hel... Niet uit te houden
Week 13
Ik wou dat ik kon vertellen wat ik voelde. Maar dat kan ik niet. Als er al woorden zijn die kunnen omschrijven hoe ik me voel, dan ken ik ze niet.
Week 14
Lief dagboek,
Voor deze ene keer zal ik maar schrijven in je schrijven zoals het zou moeten. Als een klein erritant huppeltutje. Vraag me niet waarom, maar het voelt alsof het zo hoort. Gek toch eigenlijk dat iemand je zo gek kan krijgen zoiets als een dagboek bij te houden. Hoewel je natuurlijk meer als een weekboek was. Maar misschien heeft het geholpen. Vanmiddag heb ik alles nog eens over gelezen. Het is niet veel maar zelfs in de korte stukjes zie ik mezelf wel terug. Dankjewel Jenny, dat je me dit hebt laten doen. Als ik het over kon doen had ik minder bot gereageert op je ideeën. Ik wou dat ik je kon vertellen dat ik er nu helemaal overheen was. Maar alles wat ik kan zeggen is sorry. Sorry dat ik het niet vol kon houden. Sorry dat jij dood ging. Sorry dat ik het nu opgeef.
Dag lief dagboek. Bedankt voor het luisteren.
