Shut up and drive

[Spoekie]

Haaii
Ik ga hier maar mijn eerste verhaal posten Euhm ff voor aan het begin misschien zitten er nog een aantal schrijffoutjes in. Ik heb het nog niet echt laten controleren maar ik zou jullie mening over het verhaal erg op prijs stellen
Er komen lichte seksuele contenten in voor en seksuele termen !!!!!

Proloog:

200, 210, 220, 230, 240. Langzaam kneep ze in de arm leuningen. Ze was ondertussen wel wat gewend van de jongen naast haar maar toch vond ze het niet altijd even prettig als hij zo hard over de wegen scheurden. Zeker niet als het maar over een provinciaal weggentje van twee banen is. Ze keek hoe de lichten van de lantaarn palen langs hun heen vlogen. Ze voelde hoe ze in haar stoel werd gedrukt. Ze wende haar blik naar links en keek naar het postuur van de jongen die reed. Zijn lippen zaten gevormd in een grijns, zijn lichtblauwe ogen stonden gefocust op de weg en zijn zwarte stekeltjes waren uit model. Hij zat vrij relaxt achter het stuur en zijn gespierde armen zag je zelfs in het donker. Ze zuchtte, waarom had ze nou z’n grote bek gehad. Ze hield niet van auto’s en zeker ook niet als ze meer dan 350 km per uur haalde. Ze ademde wat sneller en de jongen naast haar gaf haar een blik dat ze zich aanstelde. Ze wilde wat zeggen toen er blauwe knipper lichten in de spiegel te zien waren. ‘Shit politie.’ De jongen naast haar vloekte, zij verstijfde en kneep zo hard in haar eigen hand dat haar nagels in haar handpalm kwamen te staan. De jongen gaf nog meer gas en de teller vloog al snel naar de 280. ‘Rustig maar we zijn ze zo kwijt.’ De jongen grijnsde even naar haar maar de grijns bereikte ze ogen niet. Hij maakte toen een bocht naar rechts een afslag op. Toen een scherpe bocht naar links en weer één naar rechts een industrie terrein op. Hij maakte nog een bocht naar rechts en achter hun hoorde ze een luide knal en piepende remmen. De jongen naast haar lachten maar zijn ogen stonden donker. Ze reden via de andere kant een industrie gebied af. ‘Kom ik breng je wel naar huis, je zit helemaal te trillen.’ Zei die verbaast toen hij haar lijk bleken gezichtje zag. Ze knikten alleen maar en voelde hoe er bloed over haar handpalm drupte, uit de kleine wondjes die ze met haar nagels had gemaakt.




Later meer
liefs Michelle

[Spoekie]

Hoofdstuk 1.

‘Richard paas mij eens een peuk.’ Het blonde meisje dat tegen de achterkant van een houten bankje aangeleund stond stak haar hand op naar de kaalgeschoren jongen naast haar. ‘Subtiel Melis, erg subtiel.’ Antwoordde hij enkel toen hij een sigaret op haar uitgestoken hand neer legde. Het blonde meisje gaf hem een glimlach. Naast haar stond een jongen met zwart haar die met zijn blauwe ogen het meisje op stond te nemen. ‘Melis ben je nou nog niet gestopt?’ De jongen met het zwarte haar keek haar streng aan. Het blonde meisje deed een stapje richting Richard toen hij zijn aansteker naar haar omhoog hield. Ze deed haar sigaret in haar mond en hij stak hem aan. Ze nam een trekje en draaide zich half om naar de jongen met het zwarte haar. ‘Ah Ty, hou toch op.’ Ze nam nog een trekje. ‘Jah nou het maakt mij niet uit als je straks longkanker wilt krijgen, maar het zou zonde zijn van je mooie gezichtje.’ Hij grijnsde lichtjes en probeerde haar sigaret af te pakken. ‘Ach ga jij nou maar gewoon weer terug naar dat sletje van je dan zijn wij ook weer van je verlost.’ Melissa keek hem met half dicht geknepen ogen aan. Ty haalde zijn schouders op. ‘Oké, ik geef het op, je had gelijk. Ze had inderdaad een grotere bek dan ze werkelijk was.’ Hij hield haar blik vast. Ze grijnsde. ‘Ik wist het,’ antwoordde ze zachtjes. Richard begon te lachen. ‘Nou Ty, je hoort het ze is al lang blij dat je weer vrijgezel bent. Nu hoeft ze je tenminste niet meer te delen.’ Hij sprong achter uit toen Melissa hem dreigde te slaan. Ty keek op zijn horloge. ‘Kom ik heb geen zin om weer een uur strafwerk te gaan schrijven omdat we te laat zijn.’ Hij pakte Melissa bij haar schouder en duwde haar voor zich uit. Hij knipoogde naar Richard die op veilige afstand van de blondine bleef.

De schoolbel ging, Melissa pakte langzaam haar tas in en wilde net de klas uit verdwijnen toen haar mentor haar wenkte.
‘Melissa, ik wil even met je praten,’ zei hij op een rustige toon. Melissa rolde met haar ogen.
‘Als u maar snel bent, want Ty wacht op me,’ antwoordde ze geïrriteerd.
‘Dat is juist het probleem,’ kwam haar leraar ter zake. De laatste leerlingen verdwenen uit het lokaal en de leraar stond op van zijn bureau en deed de houten deur dicht. Hij trok een stoel mee en zette die aan de andere kant van het bruine bureau.
‘Ga zitten.’ Het was geen voorstel maar meer een bevel. Toch ging ze langzaam zitten en ritste haar jas weer los.
‘Melissa ik maak me een beetje zorgen om je.’ Hij begon gelijk. Pats!* Dit kwam aan als een klap in haar gezicht. Dit gesprek had ze precies een half jaar geleden ook al gehouden met dezelfde man. Haar leraar geschiedenis en Mentor.
‘De leraren klagen dat je je huiswerk nauwelijks maakt, dat je een grote bek hebt en dat je alleen maar je zinnetje door drijft.’ Hij keek haar lang aan maar ze antwoordde niet terug. ‘Gaat thuis wel alles goed?’ Hij keek haar twijfelend aan. Pats! Weer een klap in haar gezicht. Pijnlijk onderwerp meneer. Dit zei ze niet hardop. ‘Z'n gangetje, we maken er van wat er te maken van valt,’ antwoordde ze enkel. Hij knikte begrijpend. Laat hem ophouden over het onderwerp thuis. Ze keek van de bruine ogen weg.
‘En met Ty, hij schijnt de laatste keer een paar dagen vast gezeten te hebben.’ Hij keek haar strak aan. Ze haalde onverschillig haar schouders op.
‘Dat zou u aan hem moeten vragen, ik weet er in elk geval niks van af.’ Ze keek de leraar aan toen ze de woorden langzaam uitsprak.
‘Dat zou ik eerdaags dan maar eens doen.’ Hij twijfelde maar stopte.
‘Oké, je kunt gaan.’
Melissa sprong op bij die woorden. Ze raapte haar tas op en liep naar de deur. Ze had net de klink in haar handen toen haar mentor weer begon. ‘Melissa, pas een beetje op bij die gozer wil je, hij zit in het verkeerde circuitje en niemand wil dat jij daar ook in raakt.’
Haar ogen versmalde. U moest eens weten meneer, u moest eens weten. Ze deed de deur open en snelde de gang op richting de uitgang.

Toen ze op de parkeerplaats aankwam stond er een zwarte volvo op haar te wachten. Ty zat met zijn vingers op het stuur mee te tikken met het ritme van de nieuwe hit van een of andere dj. Melissa opende de deur aan de andere kant en ging naast Ty zitten. Ze slingerde haar schooltas op de achterbank en keek toen Ty aan die nog steeds door de vooruit staarde en op zijn stuur tikte.
‘Waarom ben je zo laat,’ zei die enkel. Geen emotie die herkenbaar was aan zijn stem. Melissa slikte.
‘Meneer Zwavel moest zijn preek weer eens houden. En hij vroeg ook waar je de laatste dagen was.’ Melissa keek ook door de vooruit en Ty startte de auto.
‘Wat heb je gezegd?’ Ty keek haar even nieuwsgierig aan. Melissa keek hem nu aan.
‘Dat hij dat soort dingen beter aan jou kan vragen.’ Ty knikte als goedkeuring.
‘En verder..?’
Melissa beet op haar lip.
‘Dat het volgens hun niet goed op school gaat en hij vroeg het thuis ging.’ Zei ze met een harde klank in haar stem.
Ty draaide van de parkeerplaats af maar keek Melissa onderzoekend aan.
‘Lekker laten gaan schat,’ antwoordde hij zachtjes. Melissa knikte enkel en staarde naar buiten.

Ze reden enkele minuten in stilte verder, alleen de muziek maakte de stilte niet benauwd.
‘Waar gaan we vandaag eigenlijk heen,’ vroeg Melissa nu op een normale toon. Ty manoeuvreerde door het verkeer in de drukke stad heen.
‘Even stuff halen en dat even afleveren bij de bepaalde mensen en jij wilde geloof ik nog even de stad in of niet.’ Ty keek haar enkel een seconde aan en lette toen weer op het verkeer.
‘Ja ik wil even een nieuwe broek hebben en ik heb er één gezien van replay die ik moet hebben.’ Melissa glimlachte en haalde haar hand door haar blonde haar.
‘Oké, eerst dan even een nieuwe broek voor jou scoren en daarna die zaakjes van mijn broer afhandelen. Deal?’ Ty keek haar aan toen ze voor een rood stoplicht stonden te wachten.
‘Deal.’


(even bijgewerkt )

[Artemiss]

Inhoudelijk een goed verhaal, en ik zie dat je alinea's probeert te maken, dat is goed.
Helaas zitten er wel behoorlijk veel werkwoordsfoutjes in, en ik loop er gewoon even doorheen, en verbeter alles, oké?

Hoofdstuk 1.


‘Richard, paas (?) mij eens een peuk.’ Het blonde meisje dat tegen de achterkant van een houten bankje aangeleund stond stak haar hand op naar de kaalgeschoren jongen naast haar.
*‘Subtiel Melis, erg subtiel,’ antwoordde** hij enkel toen hij een sigaret op haar uitgestoken hand neer legde. Het blonde meisje gaf hem een glimlach. ***Naast haar stond een jongen met zwart haar die met zijn blauwe ogen het meisje op stond te nemen.
‘Melis, ben je nou nog niet gestopt?’ De jongen met het zwarte haar keek haar streng aan. Het blonde meisje deed een stapje richting Richard toen hij zijn aansteker naar haar omhoog hield. Ze deed haar sigaret in haar mond en hij stak hem aan. Ze nam een trekje en draaide zich half om naar de jongen met het zwarte haar.
‘Ah Ty, hou toch op.’ Ze nam nog een trekje.
‘Jah nou het maakt mij niet uit als je straks longkanker wilt krijgen, maar het zou zonde zijn van je mooie gezichtje.’ Hij grijnsde lichtjes en probeerde haar sigaret af te pakken. ‘Ach, ga jij nou maar gewoon weer terug naar dat feestje van je dan zijn wij ook weer van je verlost.’ Melissa keek hem met half dicht geknepen ogen aan. Ty haalde zijn schouders op. ‘Oké, ik geef het op, je had gelijk. Ze had inderdaad een grotere bek dan ze werkelijk was.’ Hij hield haar blik vast. Ze grijnsde.
‘Ik wist het,’ antwoordde ze zachtjes. Richard begon te lachen.
‘Nou Ty, je hoort het, ze is al lang blij dat je weer vrijgezel bent. Nu hoeft ze je tenminste niet meer te delen.’ Hij sprong achter uit toen Melissa hem dreigde te slaan. Ty keek op zijn horloge. ‘Kom, ik heb geen zin om weer een uur strafwerk te gaan schrijven omdat we te laat zijn.’ Hij pakte Melissa bij haar schouder en duwde haar voor zich uit. Hij knipoogde naar Richard die op veilige afstand van de blondine bleef.

(?) Ehm, van welk werkwoord komt 'paas'? Want ik ken het niet. Ik ken wel het zinnetje: Zal ik een palm in je handpalm pasen? Maar dat is een onzin zin.

* Het is verstandig om iedere zin die iemand zegt op een nieuwe regel te beginnen. Zéker als het iemand anders is die iets zegt. Als het dezelfde persoon is hoeft het niet altijd.

** Oké, even terug naar de basis:

Jij had hier 'antwoorden'. Ik zal even de rijtjes neerzetten in tegenwoordige en verleden tijd.

Ik antwoord
Jij antwoordt (maar antwoord jij)
Hij/zij/het antwoordt
Wij antwoorden
Jullie antwoorden
Zij antwoorden

Ik antwoordde
Jij antwoordde
Hij/zij/het antwoordde
Wij antwoordden
Jullie antwoordden
Zij antwoordden

Jij had hier vaak bij een derde persoon enkelvoud een meervoudsvorm neergezet. Die dingen heb ik verbeterd.

*** Persoonlijk vind ik hier een punt beter, aangezien het tweede deel van de zin helemaal niets meer te maken heeft met het eerste deel. Dat betekent dat het beter een nieuwe zin kan zijn.

De schoolbel ging, Melissa pakte langzaam haar tas in en wilde net de klas uit verdwijnen toen haar mentor haar wenkte.
‘Melissa, ik wil even met je praten,’ zei hij op een rustige toon. Melissa rolde met haar ogen.
‘Als u maar snel bent, want Ty wacht op me,’ antwoordde ze geïrriteerd.
‘Dat is juist het probleem,’ kwam haar leraar ter zake. De laatste leerlingen verdwenen uit het lokaal en de leraar stond op van zijn bureau en deed de houten deur dicht. Hij trok een stoel mee en zette die aan de andere kant van het bruine bureau.
‘Ga zitten.’ Het was geen voorstel maar meer een bevel. Toch ging ze langzaam zitten en ritste haar jas weer los.
‘Melissa ik maak me een beetje zorgen om je.’ Hij begon gelijk. Pats!* Dit kwam aan als een klap in haar gezicht. Dit gesprek had ze precies een half jaar geleden ook al gehouden met dezelfde man. Haar leraar geschiedenis en Mentor.
‘De leraren klagen dat je je huiswerk nauwelijks maakt, dat je een grote bek hebt en dat je alleen maar je zinnetje door drijft.’ Hij keek haar lang aan maar ze antwoordde niet (terug)**. ‘Gaat thuis wel alles goed?’ Hij keek haar twijfelend aan. Pats! Weer een klap in haar gezicht. Pijnlijk onderwerp meneer. Dit zei ze niet hardop. ‘Z'n gangetje, we maken er van wat er te maken van valt,’ antwoordde ze enkel. Hij knikte begrijpend. Laat hem ophouden over het onderwerp thuis. Ze keek van de bruine ogen weg.
‘En met Ty, hij schijnt de laatste keer een paar dagen vast gezeten te hebben.’ Hij keek haar strak aan. Ze haalde onverschillig haar schouders op.
‘Dat zou u aan hem moeten vragen, ik weet er in elk geval niks van af.’ Ze keek de leraar aan toen ze de woorden langzaam uitsprak.
‘Dat zou ik eerdaags dan maar eens doen.’ Hij twijfelde maar stopte.
‘Oké, je kunt gaan.’
Melissa sprong op bij die woorden. Ze raapte haar tas op en liep naar de deur. Ze had net de klink in haar handen toen haar mentor weer begon. ‘Melissa, pas een beetje op bij die gozer wil je, hij zit in het verkeerde circuitje en niemand wil dat jij daar ook in raakt.’
Haar ogen versmalde. U moest eens weten meneer, u moest eens weten. Ze deed de deur open en snelde de gang op richting de uitgang.

* Kijk, dit heeft niet zo zeer met taal of spelling te maken, maar met schrijvers-trucjes.

Pats! Dat kwam aan als een klap in haar gezicht.

Dat zijn eigenlijk twee zinnetjes en dat uitroepteken maakt het woord 'pats' sterker. Dat drukt 'de klap in haar gezicht' uit. Snap je?

** Antwoorden of terug praten. Een van de twee. Terug antwoorden is dubbelopsika.

Toen ze op de parkeerplaats aankwam stond er een zwarte volvo op haar te wachten. Ty zat met zijn vingers op het stuur mee te tikken met het ritme van de nieuwe hit van een of andere dj. Melissa opende de deur aan de andere kant en ging naast Ty zitten. Ze slingerde haar schooltas op de achterbank en keek toen Ty aan die nog steeds door de vooruit staarde en op zijn stuur tikte.
‘Waarom ben je zo laat,*’ zei die enkel. Geen emotie die herkenbaar was aan zijn stem. Melissa slikte.
‘Meneer Zwavel moest zijn preek weer eens houden. En hij vroeg ook waar je de laatste dagen was.’ Melissa keek ook door de vooruit en Ty startte de auto.
‘Wat heb je gezegd?’ Ty keek haar even nieuwsgierig aan. Melissa keek hem nu aan.
‘Dat hij dat soort dingen beter aan jou kan vragen.’ Ty knikte als goedkeuring.
‘En verder..?’
Melissa beet op haar lip.
‘Dat het volgens hun niet goed op school gaat en hij vroeg ook hoe het thuis was,’ zei ze toen het een harde klank door haar stem.(?)
Ty draaide van de parkeerplaats af maar keek Melissa onderzoekend aan.
‘Lekker laten gaan schat,’ antwoordde hij zachtjes. Melissa knikte enkel en staarde naar buiten.

* Dit klinkt heel raar, maar een vraagteken mag in dit geval niet. Ik zal je alle mogelijkheden laten zien: (dit heb ik vaker gedaan, je bent niet de enige )

"Ik ga naar huis," zei Pietje.
Pietje zei: "Ik ga naar huis."
"Ga je naar huis," vroeg Pietje.
Pietje vroeg: "Ga je naar huis?"

Het derde zinnetje is raar, ik weet het. Dat vond ik ook toen ik het leerde op school. Ik heb zelfs schrijvers gezien die zich er niets van aan trekken, dus de meningen zijn verdeeld. Maar in principe is dit het schoolvoorbeeld.

(?) Dit zinnetje loopt niet helemaal lekker. Toen is een voegwoord en na het voegwoord mis ik de persoonsvorm, dus een werkwoord.

Ze reden enkele minuten in stilte verder, alleen de muziek maakte de stilte niet benauwd.
‘Waar gaan we vandaag eigenlijk heen,’ vroeg Melissa nu op een normale toon. Ty manoeuvreerde door het verkeer in de drukke stad heen.
‘Even stuff halen en dat even afleveren bij de bepaalde mensen en jij wilde geloof ik nog even* de stad in of niet.’ Ty keek haar enkel een seconde aan en lette toen weer op het verkeer.
‘Ja ik wil even een nieuwe broek hebben en ik heb er één gezien van replay die ik moet hebben.’ Melissa glimlachte en haalde haar hand door haar blonde haar.
‘Oké, eerst dan even een nieuwe broek voor jou scoren en daarna die zaakjes van m'n/mijn (wat je wil) broer afhandelen. Deal?’ Ty keek haar aan toen ze voor een rood stoplicht stonden te wachten.
‘Deal.’

* Over het algemeen is 'ff' sms/msn-taal die niet in verhalen wordt gebruikt. We schrijven dan gewoon even.

Zo, ik ben erdoorheen. Veel dezelfde foutjes keren iedere keer terug. Gewoon even op letten. Maar, je had er al wel voor gewaarschuwd, dus misschien was dit dictee nakijken overbodig?
Hoe dan ook, het verhaal is oké en ik ben zeker benieuwd hoe het af gaat lopen met Melissa met haar Ty en zijn 'stuff'.

[Spoekie]

haaaii
dankjewel voor het verbeteren. ik was er zelf nog niet aan toegekomen en aangezien ik dyslexie heb moet ik het altijd 36 keer nakijken voordat ik alle foutjes eruit heb.
Maar ik ga zeker wat met je tips enz doen.

[Spoekie]

Hmm, hier heb ik al vrij lang niet aan gepost.. Het stukje wat hierop volgt is niet echt goed. Ik denk eerlijk gezegd dat ik het ga herschrijven maar er zit informatie in voor verder verloop van het verhaal dus nog even zo.
-------
Ty parkeerde de auto in een straat dicht bij de binnenstad, ze liepen samen naar de hoofdstraat en Melissa schoot al snel een paar winkels binnen. Toen ze uiteindelijk met vier tassen liep en een zuchtende Ty naast haar liep had ze er genoeg van.
‘Waar moest jij wezen Ty?’ Zei ze met een lach. Ty en Melissa liepen door een paar straten de buitenwijk van de stad in. Hij belde aan bij een gebouw wat er behoorlijk oud uitzag. ‘Laat mij de zaakjes deze keer regelen oke.’ Antwoordde die streng voordat ze naar binnen gingen. Melissa haalde enkel haar schouders op.

De deur werd opengedaan door een lange jongen helemaal in het zwart gekleed. ‘Ik dacht al jullie komen niet meer.’ Antwoordde hij arrogant hun kant op. Maar hij liet ze snel binnen. ‘Wij komen altijd.’ Antwoordde Ty schouderophalend terug. Ze liepen de trap op, die kraakte bij elke stap van de jonge mensen. Toen ze in de woonkamer aankamen plofte Melissa op de bank neer en zetten haar tassen aan haar voeten. Ty ging naast haar zitten en keek op zijn hoede de ruimte door. De kamer was netjes opgeruimd en stijlvol ingericht. De jongen in het zwart zat tegen over hen op een stoel. Het was enkele minuten stil toen er een jongen met geblondeerd haar binnen kwam. Hij had een wit T-shirt en een duur merk jeans aan.
‘Zo Ty nieuw slachtoffertje gevonden zie ik, leuk koppie gaat het zeker goed doen in de handel.’ Zei de jongen een tikkeltje arrogant, hij bekeek Melissa schaamteloos.

Melissa keek hem nu woest aan, ‘Ik zou maar uitkijken met al die rotzooi die je uitkraamt dat kan je kop nog wel eens kosten en dat zou zonden zijn vind je niet.’ Zei ze bits terwijl ze haar nagels bestudeerde.
De jongen lachte enkel, ‘Zo zo madame heeft ook nog pit, alleen zou ik haar toch iets meer manieren bijbrengen Ty. Klanten houden niet van dat opstandige gedrag.’ De jongen stond tegen de stoel waar de andere jongen in zat aangeleund.
‘Nou Stefano ik zou echt maar een beetje oppassen als ik jou was.’ Zei Melissa enkel. Haar nagels waren nog steeds belangrijker dan de jongens om haar heen.
‘Zo, zo Ty wat had ik jou gezegd over mijn werkelijke naam te vertellen tegen je meisjes.’ Antwoordde de jongen met het witte shirt nu dreigend.
Ty haalde enkel alweer zijn schouders op hij had Melissa nou lettend in het oog gehouden en moest onwillekeurig lachen.
‘Wie zegt dat ik het van Ty heb Stefano, wat dacht je van Tim of Erik.’ De jongen in het zwart keek op toen hij zijn naam hoorde. Stefano keek haar nu lange tijd aan. ‘Weetje wat ik doe met opstandige meisjes. Die laat ik zien wie de baas is.’ Mompelde de jongen nu en hij kwam achter de stoel vandaan en wilde Melissa’s kant oplopen toen de bel ging.
‘Tim ga open doen.’ Commandeerde Stefano de jongen in het zwart.
De jongen stond loom op en liep weer naar beneden de trap op. Stefano daar in tegen liep dreigend Melissa’s kant op.
‘Als ik jou was meisje dan zou ik nu maar heel erg gaan oppassen.’ Hij liep nog steeds naar Melissa die haar nagels nog steeds belangenrijker vond. ‘Kijk me aan als ik tegen je praat.’ De minacht droop van Stefano’s stem.

‘Ah Stefano ik zie dat je al kennis gemaakt heb met mijn lieve engeltje Melissa.’ Stefano schrok toen hij met een duw aan de kant werd gezet en door een jongen die de zelfde haar kleur en kleur ogen als Ty had. Hij was alleen iets breder en aan zijn gezicht kon je zien dat hij iets ouder is. ‘Dag schatje.’ Hij liet zijn hand over de wang van Melissa gaan. ‘Ik zie dat je inkopen hebt gedaan.’ Hij lachte even en draaide zijn hoofd om naar Stefano. ‘Zijn de zaken nou geregeld of moet ik het zelf gaan doen?’ zei de jongen arrogant.
‘Ja het is geregeld Ian.’ Antwoorden Ty in zijn plaats.
‘Hij moet alleen leren dat Melissa niet voor de handel is.’ Ty keek met een betekenisvolle blik naar Ian.
‘Oh maar dat kan geregeld worden.’ Ian speelde het spelletje mee.
Stefano’s blik veranderde van woedend tot angstig. ‘Sorry als jullie het me nou eerder hadden gezegd.’
Ian trok zijn wenkbrauwen op, ‘hoezo eerder gezegd, jij trekt je conclusies zoals altijd te snel.’ Toen draaide de Ian zich weer om naar Melissa. ‘Was die vervelend schat?’ Hij knipoogde naar Melissa die zich zelf inhield om niet in lachen uit te barsten.

[Spoekie]

‘ Melissa, moet jij niet naar school of zo.’ Ty keek vanaf het raam naar het blonde meisje dat lui op de bank naar haar ipod aan het luisteren was.
´Nee, geen zin.´ Het blonde meisje lag op haar rug en zetten haar Ipod nu iets harder. Hij kon het deuntje van één of ander nummer uit de top twintig horen. Ty schudden zijn hoofd.
´Ach het is jou toekomst niet de mijne.´ Mompelde hij meer in zich zelf dan tegen haar.
Het blonde meisje stak haar middelvinger naar hem op en draaide zich op haar zij zodat ze Ty niet meer kon zien. Ty haalde zijn schouders op en pakte opnieuw zijn telefoon.
Hij moest nog veel regelen voor vanavond. Ze zouden een prima slag slaan als ze naar het feest zouden gaan. Maar hij wilde niet gepakt worden omdat één of ander onnozel gastje het ging verprutsen.
Hij toetste langzaam het nummer in van zijn beste vriend.
´Heey, Sebas.´
´Ja alles gaat goed hier, daar ook?’
‘Mooi, mooi, is alles geregeld voor vanavond?’
‘Oh, wat dan.’
‘Hm, ik stuur Ian wel langs als hij thuis is.’
‘Ja, lijkt me ook verstandig.’
‘Nee is goed ik spreek je vanavond.’
‘Later man.’
Hij draaide zich van het raam terug naar de bank. De blondine zat recht overeind. En had blijkbaar zijn hele gesprek gevold. Daar was hij totaal niet blij mee, soms was het gewoon niet verstandig dat ze alles wist. Ook al begreep ze dat zelf niet.

‘Waar moet Ian heen.’ Melissa keek Ty nu vragend aan. De jongen schudden zijn hoofd.
‘Nergens heen.’ Antwoordde hij kort.
‘Ty, lieg niet zo tegen me.’ Ze klonk een tikkeltje aangebrand. Hij hield het blonde meisje nauwlettend in het oog. Ze kon soms zo veranderlijk zijn met haar humeur.
‘‘Ik lieg niet Melis, hij hoeft echt nergens heen.’ Hij keek haar onschuldig aan en het meisje gooide nu haar benen over de bank en zat helemaal recht op.
‘Leugenaar.’ Ze keek hem boos aan.
Een deur kraakte en het blond meisje sprong op.
‘Dag kinders.’ De stem klonk iets lager dan die van Ty maar was bijna het zelfde.
‘Ik ben geen kind meer Ian.’ Het blonde meisje antwoordde plagend terug. En de kamer deur vloog open.
‘Wie zegt dat ik op jou doelde engeltje.’ De brede jongen in de deur opening lachte. En het blonde meisje huppelde op hem af en sloeg haar armen om zijn nek.
De zwart harige jongen grijnsde naar zijn broertje, en sloeg zijn armen om het tengere lichaam van het meisje.
Na een paar seconde liet hij haar los en joeg haar terug naar de bank waar hij zelf ook op plaats nam. Hij sloeg zijn armen om het blonde meisje en keek toen naar zijn broertje.
‘Zo hoe staan de zaken ervoor Ty, alles geregeld.’ Ian keek zijn broertje bedachtzaam aan en Ty trok zijn wenkbrauwen op.
‘Voor vanavond is alles geregeld, alleen één van die nieuwe meisjes doet een beetje moeilijk. Ik had net Sebas aan de lijn. Misschien moet je zelf maar even langs gaan.’ Ty keek bedenkelijk naar zijn broer.
‘Hm, misschien moet ik inderdaad maar even langs gaan, je wist al dat ik het hele weekend weg was toch?’ Ian keek naar Ty, die knikte.
‘Waar ga je het weekend heen.’ Melissa keek de jongen naast haar aan. Ze was dicht tegen hem aan gekropen maar keek hem nu bijna recht aan.
‘Duitsland.’ Hij keek haar ook recht aan.
‘En wat moet je daar doen?’ Ze klonk wantrouwig ze nam iets afstand van hem.
‘Iets wat ik je niet kan vertellen, engeltje.’ Hij keek haar een poosje scherp aan maar trok haar toen terug tegen zich aan.
Ze liet het mokkend toe en kroop tegen hem aan.
Ty keek de twee met enige frustratie aan, ‘moeten jullie nou echt hier gaan kleffe?’ Hij keek ze aan en draaide zich om.
‘Oh, Ian ze hoort op school te zitten. En aangezien ik dingen te regelen heb kan ik niet babysitten.’ Hij liep de kamer uit en een paar seconde hoorde ze de voordeur dicht slaan.
‘Dus mevrouw is weer aan het spijbelen. Ik heb echt een slechte invloed op je.’ Ian lachte naar het meisje dat tegen zijn schouder aanleunde. En kuste haar zachtjes op haar voorhoofd.
Ze bleef hem zwijgend aankijken. Hij lachte nog steeds.
‘Dat houdt wel in dat je met mij mee moet engeltje.’ Mompelde hij zachtjes in haar oor.
Het meisje haalde haar schouders op. ‘Net of dat uitmaakt.’ Ze keek hem nog steeds aan.
Hij glimlachte weer, ‘dat zeg je nu.’ Hij grijnsde en stond voorzichtig op. Het meisje naast hem met hem mee trekkend.
‘Kom we moeten nog veel regelen.’ Hij trok haar langzaam naar de deur. Ze volgde gedwee.

[15lila]

Leuk verhaal, ik ben benieuwt naar het vervolg, het verhaal gaat best snel maar is wel te volgen vooral het eerste stukje vond ik goed klinken je verteld de karakters en het uiterlijk van de personage's goed.

[Spoekie]

Lila Bedankt voor je reactie , ook al is het wel beetje spam
Nieuw stukje.

---
‘Ian, wat moeten we op een verlaten industrie terrein?’ Melissa keek de jongen die ruim een kop groter dan haar was wantrouwig aan.
Ian haalde enkel zijn schouders op nam zijn vriendin bij de hand en trok haar naar het oude pakhuis. De zwarte BMW X6 achter zich latend. Melissa keek naar het pakhuis, sommige ramen waren met hout dichtgespijkerd. Andere ramen waren totaal verdwenen of er hing nog een paar splintertjes glas in. Tot haar verbazing zat de deur echter nog wel gewoon dicht. En zag er stevig uit. Ian leiden haar naar de deur. En hield stil toen ze beiden nog maar een paar centimeter van het zwarte hout verwijdert waren.
‘Lissa, wat je hier gaat zien is niet altijd prettig. Maar stel niet te veel vragen aan de mensen hier. We kunnen het er thuis nog wel een keer over hebben.’ Hij keek haar vaderlijk aan en leiden haar hand naar zijn lippen en drukte er teder een kusje op.
Toen focuste Ian zich weer op de deur. En draaide aan de deur knop. De deur ging stroef open en Ian zetten zijn schouder tegen de deur om hem wijd open te krijgen.
Melissa keek naar binnen, eerst zag ze enkel alleen maar duisternis. Maar toen Ian haar hand weer pakte en haar mee trok. Zag ze dat de ruimte die voor haar was bijna verlaten was. Er stond enkel een tafel met twee gammele stoelen.
Ian gooide de deur achter zich dicht en liep met ruime passen naar de tafel.
‘Godverdomme waar zijn die lui.’ Melissa keek naar de jongen die met zijn vuist op tafel sloeg. En die een paar scheldwoorden fluisterde. Temminste dat gokte ze aan zijn houding te zien.
De dreun echode door de kale ruimte. Toen draaide hij zich om en keek haar zijdelings aan.
‘Kom meisje, hoe sneller we dit afhandelen des te sneller we leuke dingen kunnen doen.’ Hij wenkte haar. En ze zetten aarzelend een paar stappen naar de jongen toe. Die nu zijn hand weer uit stak.

Ze liepen door de ruimte heen en achter in de kamer zat nog een deur. Melissa keek hoe de jongen naast haar de deur ruw opentrok. Het felle licht verblinden haar even. Haar ogen waren pas net gewent aan het donker. Ian leek er minder last van te hebben want hij trok haar mee.
‘Oh hier zijn jullie, welke idioten horen voor te zitten.’ Ian stem vulde de ruimte. Hij liet haar hand los. En ze wende snel aan het licht. Ze keek om zich heen.
Drie jongens zaten op een versleten bank twee hingen een beetje over de leuning heen. De geur die er hing rook naar wiet. En Melissa wist zeker dat ze net hadden zitten blowen. De jongens lachte om Ian’s houding. Maar Ian leek dit niet op prijs te stellen. Melissa zetten een paar stappen de kant op van haar vriendje.
‘Tering, wie heeft gezegd dat jullie mochten blowen. Wie heeft gezegd dat jullie zo mogen lachen terwijl der wel ik weet niet wat had kunnen binnen komen door jullie zieke domheid.’ Ian schreeuwde tegen de jongens die hem enkel wazig aan keken.
‘En waar the hell is Floris.’ Ian keek om zich heen. Melissa volgde zijn blik naar de opgehangen doeken. Ze wilde iets vragen maar wist dat hij het niet zou waarderen. Ze wilde weten wat zich hier afspeelde . Wat de jongens moesten bewaken.
‘Floris is bij zijn nieuwe speeltje.’ Antwoordde één van de jongens lachend. Hij maakte een gebaar naar het gordijn.
Ian snoof, ‘het zou ook eens niet zo zijn.’ Zijn blauwe ogen keken naar het gordijn. De rode stof ging aan een geïmproviseerde lijn. En liep overdwars door de hele kamer.
Twee jongens keken nu haar aan, ‘nieuw meisje Ian.’ Er begon er één te lachen terwijl dezelfde jongen het zei als net. De jongen keek haar verlangend aan. Ze slikte onopmerkelijk.
Ian keerde zich met een ruk om naar de gasten op de bank.
‘Nee, geen nieuw meisje. En als ook maar één van jullie gore tuig naar haar durven te kijken, te wijzen of over haar te praten laat ik jullie molesteren begrepen.’ Ian klonk dreigender dan normaal en ze zag duidelijk twee van de vijf jongens slikken.
Één ding had ze ondertussen wel geleerd. Als Ian wat zegt meent hij het. En de jongens leken dat ook te weten. Ze hadden hun blik afgewend naar haar en niet meer wellustig aan gekeken.
Ian greep haar bij de hand.
‘En nu terug naar je post en laat ik niet weer merken dat dit gebeurt.’ Hij draaide zich om en leiden haar mee tussen de gordijnen door. Die achter hun weer op zijn plek verschoven. Melissa keek naar de geïmproviseerde gang voor zich. Er hingen aan alle kanten gordijnen die afscheidingen leken te maken. Een soort kleine kamertjes.
Ze schrok licht toen Ian zijn hand op haar wang legde en haar dwong om hem aan te kijken.
‘Misschien is het niet verstandig dat jij dit allemaal onder ogen komt.’ Hij keek haar een poosje bedenkelijk aan. Het meisje schudden echter haar hoofd. En zijn hand gleed van haar wang.
‘Ik denk dat ik het wel aan kan.’ Fluisterde ze zachtjes tegen hem.
Hij glimlachte naar haar en ze smolt van binnen. ‘Ik denk dat je inderdaad gelijk hebt. En dan als nog heb ik geen keus ik laat je niet achter bij dat tuig.’ Zijn hand wees naar het gordijn achter hun.
En hij pakte haar hand weer vast. ‘En misschien is het ook wel tijd dat je dit komt te weten.’ Hij glimlachte weer en leiden haar mee door de smalle doorloop.

[Rebel]

Zo, dat kun je gerust schrijven noemen! ben ik nog een klein jongetje bij..het verhaal leest lekker vlot door en het personage van melissa maakt een goede indruk als rebelse geemancipeerde meid die door de wol geverfd is maar ook een tikkeltkje naief .

Het maakt nieuwsgierig naar meer.

Vraagje. schrijf jij ook aan 1 stuk door om het tempo in het verhaal te houden om het vervolgens dan achteraf past verbeteren? Ik doe dit zelf ook en meen de werkstijl te ehrkennen..al lopen jou schrijvertalenten natuurlijk voor op de mijne.

[Spoekie]

Even een klein nieuw stukje (Mirry heeft het gelezen en mocht het posten van haar ivm de licht seksuele content)
-------------
Ze liepen door de geïmproviseerde gang. Melissa keek hoe de gordijnen zacht bewogen. Ian trok haar met een zekere snelheid mee. Ze wilde weten wat zich achter de gordijnen bevond maar ze durfde het op dit moment niet te vragen. Ian staarde voor zich uit.
‘Ik kan godverdomme niet geloven dat hij het gewoon weer flikt.’ Mompelde Ian meer tegen zich zelf dan tegen haar.
Het meisje knikte enkel ze kwamen aan bij een deur. Ian trok met enige kracht de deur open.
Een gil verbrak de stilte. Melissa keek naar het meisje dat half naakt op haar knieën zat. Tegenover een jongen die duidelijk geschrokken was. Zijn broek hing op zijn knieën net als zijn boxer. En zo stond hij dan met ontbloten onderlichaam.
Ergens voelde Melissa zich misselijk worden.
‘Laat je godverdomme pijpen onder werktijd.’ Ian keek hem woest aan.
De jongen trok geschrokken zijn broek op. En het meisje bedekte haar ontblote borsten zo goed als het kon met haar armen.
Er liepen tranen over haar wangen, en haar bruine haar zat totaal in de war.
‘Tering Marijn, waar denk je mee bezig te zijn.’ Ian keek hem nog steeds onafgebroken aan.
De jongen keek hem een tikje angstig aan en knoopte nu zijn broek weer dicht.
‘Stil domwijf.’ Ian keek naar het meisje op de grond die bang naar achter kroop en tegen de benen van Marijn aankwam.
Die gaf haar echter een ruwe trap in haar rug. Melissa schrok van dit beeld en keek van Ian naar Marijn.
‘Mee komen, nu.’ Ian keek duister naar de jongen en gooide nog een andere deur in de half donkere kamer open.
Hij keek even naar Melissa, ‘ik ben zo terug engeltje.’ Hij gaf haar een knikje en duwde Marijn die nu voor hem stond de andere kamer in.

Melissa had het tafereel gevolgd van een afstandje. Ze stond aan de grond genageld naar de deur te kijken waar Ian en de lichtharige jongen door waren verdwenen. Er gebeurde zoveel wat ze niet kon plaatsen. Of niet wilde plaatsen. Ze draaide haar hoofd op naar het meisje dat op de grond lag te snikken. Op de vieze houten planken.
Ze keek niet naar haar, ze keek enkel naar beneden. Hoe oud zou ze zijn, 15 misschien 16. Niet ouder dan haar in ieder geval. Ze zat onder het vuil, haar ogen waren rood van het huilen en stonden wazig.
Voor zo ver ze kon zien was het geen lelijk meisje, maar ook niet overdreven knap.
Er klonk gerommel van achter de deur, en geschreeuw.
Ze hoorde duidelijk Ian’s stem. Hij was woest. En hij zou die Marijn niet ongeschonden achter laten. Ze slikte, ze wist hoe hij was, ze wist hoe hij in elkaar zat. En ze wist ongeveer wat hij deed. Maar toch voelde het niet altijd lekker.
Ze keek op toen de deur kraakte.