Cold, Hard & Petrified

[xYaartje]

Ja, een fan fiction over Tom Felton en Rupert Grind, in opdracht van Mirry. Zij verteld wat er moet gebeuren en ik schrijf, geniet dus met veel plezier van deze fan fic !

------------------------
Hoofdstuk 1
“Melis! Waar is dat truitje gebleven?” riep Jade door de dichte deur van haar kamer heen terwijl ze verwoed in haar kast keek, in de hoop haar favoriete blauwe uitgaans trui te vinden. Om nu midden in de winter in een kort t-shirt te gaan lopen is nou ook niet bepaald geweldig, zeker in Engeland niet en dan heb je het over de hoofdstad Londen!
“In de was!” gilde Melissa terug. Jade zuchtte lichtelijk geërgerd. Rende als een kip zonder kop naar de deur, waar ze natuurlijk even goed hard tegen aan knalde. Met een doffe plof belandde ze op de grond en zucht. Voor zich ziet ze hoe de deur langzaam werd geopend en het vrolijke gezicht van een brunette werd om de deur heen gestoken.
“Ik dacht al, wat hoorde ik toch voor een plof, maar het was jij!” Jade krabbelde overeind, wierp haar vriendin nog even een geïrriteerde blik toe en rende dan in de richting van de wasmachine, die in de kleinste kamer van het hele appartement was gestouwd. Tot haar grote ergernis was die al aan het draaien en kon ze nog net iets blauws onderscheiden tussen alle andere donkere kleding.
Wanhopig gooide ze haar handen omhoog, liet ze weer futloos naar beneden vallen en sjokte weer in de richting van haar kamer.
“Ach, kom op Jade! Je hebt vast nog wel wat anders leuks,” probeerde Melissa Jade op te peppen. Melissa begon al verwoed in Jades kast te graaien en het ene kledingstuk na het andere kledingstuk belandde op de grond, op Jades bed, of op Jade zelf! Even werd Jade het zicht ontnomen omdat er een geel t-shirt op haar hoofd viel, waarvan een gedeelte over haar ogen. Met twee vingers pakte ze het beet en met een zwierige zwaai gooide Jade het op haar bed, waar het stil blijft liggen. Al snel belandde daar bovenop een spijkerbroek.
“Gevonden!” riep Melissa dan uit met een blije kreet. Triomfantelijk draaide ze zich om en hield een groen t-shirt voor. Het was simpel, maar het kon ermee door, toch stonden de korte mauwen Jade niet aan.
“Melis, weet je welk jaar getijde het is?” vroeg Jade geamuseerd en leunde ondertussen tegen de muur aan, met haar armen over elkaar gevouwen.
“Winter, hoezo?”
“Dan is dat groene ding geloof ik toch echt te koud!”
“Ach meid, trek een jas aan als we op de fiets zitten naar de club en geef de jas dan af bij de garderobe. Het is toch warm binnen!” ze grijnsde, gooide Jade het shirt toe wat ze behendig ving. Binnen een minuut had Jade haar de kamer alweer uitgewerkt en met een zucht keek ze de kamer rond. Overal vond je wel broeken, truien, t-shirts en laten we het maar nog niet hebben over de BH’s en de onderbroeken die Melissa ook uit de kast heeft gegooid
“Jade, schiet op!” hoorde ze Melissa ongeduldig zeggen. Jade grijnsde, trok haar kleren uit die ze nu aan had en tok dan toch maar het groene shirt aan. Jade griste de spijkerbroek - die zo even nog op het gele shirt was beland – van haar bed af en trok die aan. Vervolgens liep ze naar de spiegel, pakte van de richel haar borstel en begon haar rode krullen te borstelen. Zo nu en dan haatte ze haar haar! Ze vond het prima dat het rood was, maar die krullen konden zo ongelooflijk irritant zijn, vooral na het douchen zag het er vooral heel erg krullerig uit, nog erger als normaal!
Na zeker nog even goed geborsteld te hebben, haalde ze de haren uit de borstel, gooide die in de prullenbak en legde de borstel weer terug waar ze hem vandaan had gepakt. Uit een lade van haar kast viste ze nog ergens sokken vandaan en griste van de vloer nog twee zwarte laarzen, met brede, lage hakken. Make-up deed ze niet op, ze was niet zo als haar beste vriendin Melissa. Melissa was iemand zich elke dag opmaakte, er altijd goed uit wou zien. Jade was juist weer iemand die het niet nodig vond om make-up te dragen om er goed uit te zien, waarom zou ze ook?

[xIMISSYOU]

Whieeeee, Weer een nieuw verhaal van jou <33 Tom Felton ken ik niet zo heel erg goed (a) maar dat komt wel xP Mooi gedaan! Ik ga dit zeker volgen!

[xYaartje]

@ xIMISSYOU: Als je Harry Potter kent, dan ken je Tom Felton (Alias Draco Malfidus in de film ) ook !

----------
“Jade!” riep Melissa nu nog ongeduldiger dan net. Jade begreep de hint in de ongeduldige toon en griste nog snel haar tasje van haar bureau af, keek of alles erin zat wat ze moest hebben en liep de gang op, waar Melissa ongeduldig met haar rechtervoet op de vloer tikte. Haar handen had ze over elkaar heen geslagen en keek Jade hoofdschuddend aan. De rood harige grijnsde alleen en liep al naar de deur van het appartement, waar ze haar jas van de kapstok pakte. De brunette volgde haar op de voet en sloot de deur zachtjes achter zich dicht. Het was dood stil, de rest van de bewoners zaten vast en zeker allemaal al binnen in hun appartement, of waren op bezoek bij vrienden/kennissen/familieleden. Het boeide de meiden weinig wat hun buren deden, ze hadden hun eigen leven, waar ze zich al druk om moesten maken.
Op de begane grond aangekomen liepen ze de kelder in waar de fietsen gestald stonden, ze haalden die van hun slot en duwden ze het schuine stuk omhoog. In de hal zette Jade haar fiets even op de standaard, liep naar de deur naar buiten en opende die. Een koele bries streek langs het gezicht van Jade en ze rilde even. Melissa liep met haar fiets naar buiten, parkeerde die op de stoep en liep weer naar binnen om daar de fiets te pakken van Jade. Met de fiets van Jade deed ze precies hetzelfde en zodra die ook buiten stond sloot Jade de deur en pakte haar fiets over van Melissa. Beide meiden stapten op en fietsen kalm weg. Bij al deze handelingen hadden ze geen woord tegen elkaar gezegd. Melissa draaide haar hoofd in de richting van haar rood harige vriendin en glimlachte.
“Wat denk je? Gaan we nog jongens aan de haak slaan?” vroeg Melissa terwijl ze stevig doortrapte en de kou negeerde. Jade dacht even na.
“Misschien, ligt eraan wat er rond loopt,” merkte Jade vervolgens op. Ze kon niet nu al weten of ze nog een leuke jongen aan de haak zou slaan. Negen van de tien keer was het Melissa die ’s nachts weg ging, met een jongen aan haar armen en bij die jongen bleef slapen. Jade moest dan altijd in haar eentje in de donkere nacht terug fietsen, wat ze liever niet had. Het bleef nog altijd Londen.
Het begon steeds drukker te worden aan auto’s en fietsende jongeren. Het was al duidelijk genoeg voor de twee meiden dat ze al snel bij de ‘Streetlight’ zouden zijn. Streetlight was een discotheek vlak bij hun in de buurt, vanaf hun appartement was het zeker een kwartier fietsen en als het even kon, vond je Melissa er elke week en zag je Jade zo eens in de paar weken komen.
Ze parkeerden hun fietsen in de daarvoor bestemde vakken en liepen naar de ingang waar al een vrij lange rij stond. Na tien minuten in de kou gewacht te hebben liepen ze richting de beveiliging.
“ID kaart,” bromde een vrij grote en brede man. de twee meiden lieten hun ID kaart rustig zien, betaalden voor de toegang en liepen glimlachend naar binnen. Harde muziek drong direct door in hun oren.

[xYaartje]

“Ik ben even mijn jas weghangen!” riep Jade boven de muziek uit. Melissa knikte alleen. Jade liep richting de garderobe en gaf rustig haar jas af aan een meisje die daar aan de toonbank stond. Na een nummerplaatje gekregen te hebben – en die in haar portemonnee gestoken te hebben – liep ze rustig terug naar Melissa die al ongeduldig stond te wachten.
“Moest dat nou zo lang duren?” vroeg Melissa zuchtend en trok Melissa al mee richting de zaal waar al vrij veel mensen op stonden te dansen. Jade negeerde de vraag maar en verplaatste zich ook naar de dansvloer. Ze hadden beiden nog geen dorst en beiden wisten ze van elkaar dat ze na twee nummers zeker weten wel dorst hadden.
Er werd een langzaam nummer gedraaid wat voor Melissa de doorslag gaf om al richting de bar te lopen. Jade volgde haar op de voet, ging staan bij een tafeltje vlakbij de bar en ze zag nog net hoe haar vriendin op een barkruk ging zitten, wat met de ober flirtte en twee glazen in haar handen gedrukt kreeg, gevuld met alcohol. Met een grote glimlach op haar gezicht liep Melissa terug naar Jade en gaf haar haar glas. Het maakte nu even weinig uit voor Jade wat ze dronken, als ze maar iets te drinken had.
“Nog eentje?” vroeg Melissa nieuwsgierig. Jade schudde haar hoofd van ‘nee’ ze zou het rustig aan doen vandaag. Ze bleef bij het tafeltje staan en keek in de richting waar Melissa net verdwenen was, weer richting de bar. Jade zocht haar vriendin en vond haar op het moment dat ze zich tussen twee jongens wurmde, een blonde en een rood harige, voor zover Jade kon zien. De roodharige werd noodgedwongen van zijn kruk afgeduwd waar Melissa nu op ging zitten. Ze schonk de jongen een lieve glimlach en richtte zich op de jongen achter de bar die er al weer snel aankwam om Melissa te helpen.
Jade zuchtte zachtjes. Ze baalde dat Melissa meestal zo deed wanneer ze uit waren, waarom, dat wist ze niet. Na zeker vijf minuten kwam Melissa weer terug, met een glimlach op haar gezicht.
“Oef, die blonde jongen was wel heel knap!” grijnsde ze. Melissa wierp een blik achterom, dat was op precies het moment dat ook de blonde jongen in haar richting keek. Ze schonk hem een glimlach en keek weer in de richting van Jade.
“Moest je die andere jongen nu echt van zijn kruk af duwen?” vroeg Jade, lichtelijk geïrriteerd. Melissa moest met elke jongen flirten die ze tegen kwamen, blijkbaar dus ook met die blonde.
“Ach, zeur niet zo! Ik ga lol maken!” merkte Melissa scherp op. De snijdende ondertoon in haar stem kon Jade duidelijk horen, zelfs door de muziek heen. Voor Jade het ook maar wist was Melissa al in de drukke menigte verdwenen en kon ze haar niet meer zien.
“Geweldig,” bromde Jade tegen zichzelf. Even keek ze om zich heen, zuchtte eens en begaf zich toen naar de bar. Het was niet normaal voor Melissa om zo samen aan het begin van de avond zich al direct te scheiden. Had ze het dan niet moeten zeggen over de roodharige jongen die even ervoor nog van zijn kruk geduwd was? Hij was echter snel genoeg weer op zijn kruk gaan zitten toen Melissa weer weg was gegaan.
Bij de bar aangekomen kwam er net een kruk vrij naast de rood harige jongen die zo even nog van zijn kruk afgeduwd werd. Ze twijfelde, maar besloot toen toch naast hem te gaan zitten. Ze bestelde wat te drinken bij de barjongen die haar een vriendelijk glimlach schonk nadat ze haar bier had aangepakt. Een hand haalde ze lichtelijk gefrustreerd door haar haren, pakte vervolgens uit haar tas haar mobiel en verzond een sms naar Melissa.
“Heey,” hoorde Jade naast zich. Ze draaide haar hoofd om en keek recht in het gezicht van de roodharige jongen die door Melissa van zijn kruk werd geduwd. Van de blonde was nergens een spoor te bekennen en even leek het wel of Jade de roodharige jongen ergens van kende, wat gek was, want ze had hem nooit ontmoet!

Ze keek hem even onderzoekend aan en kwam tot de conclusie dat hij niet alleen rood haar had – net als dat zij had – maar ook nog eens lang en misschien zelfs wel slungelig was en toch bleef het in haar achterhoofd spoken dat ze hem ergens van kende. Ze schudde licht met haar hoofd en groette hem terug. Moest ze zich verontschuldigen voor het gedrag van Melissa net? Ze wist het niet, toch deed ze het, om een gesprek op gang te zetten.
“Sorry voor het gedrag van mijn vriendin net. Ze kan nogal eens onstuimig zijn, waar andere mensen de dupe van worden,” ze bestelde nog een biertje en dronk het rustig op. Het maakte haar niet uit of ze vanavond aangeschoten zou worden of niet.
“Maakt niks uit. Ik ben het wel gewend,” glimlachte de jongen. Jade kon er niks aan doen dat ze nu moest blozen.
“Rupert,” zei hij vervolgens en stak zijn hand. Jade stak haar hand en schudde die terwijl ze haar naam zei.

[xYaartje]

“Jade.’ Rupert keek haar even voor een moment verbaasd aan, schudde toen zijn hoofd en glimlachte even. Jade had haar drinken net op en voor ze ook maar kon bestellen deed Rupert het al.
“Wat wil je?” vroeg hij en keek haar aan, de nieuwsgierige blik in zijn ogen was duidelijk te zien. Wat van Jades kant af een verbaasde blik opleverde.
“Je hoeft echt niet voor mij te betalen!” zei ze op verbaasde toon. Het was echter te laat, Rupert had al besteld en de barjongen zette twee biertjes voor hun neus.
“Toch bedankt,” zei ze dan maar uit beleefdheid. Ze wist nu al dat ze het volgende rondje ging betalen. Even keek ze weer om zich heen om te zien of ze een glimp op kon vangen van Melissa, maar het leek wel of ze nergens te bekennen was. Ook van de blonde jongen die Jade bij Rupert had gezien was geen spoor te bekennen, al wist ze niet waarom ze naar hem uitkeek.
Tussen de twee roodharige hing er een korte stilte, tot dat Jade uiteindelijk iets zei, waardoor een gesprek begon. Hoelang ze daar aan de bar zaten wist Jade niet, wel dat ze nu echt moest stoppen met bier drinken, wat ze dan ook deed. Ze ging rustig over op cola. Ze hadden veel gepraat, ondanks de harde muziek, ze wist nu een klein deel over hem en hij over haar, dat ze bijvoorbeeld in de Starbucks werkte en dat ze hier voor een jaar woonde.
“Jade!” kirde plots een opgewonden Melissa die dronken om Jades hals hing.
“Kom je mee Melis?” hoorde Jade een jongensstem lachend zeggen. Kalm draaide Jade zich om en zag hoe de blonde jongen zijn armen om de middel van de inmiddels aangeschoten Melissa deed. Rupert draaide zich nu ook om en keek met een opgetrokken wenkbrauw naar zijn vriend.
“Ik zie je morgen wel Jade!” giechelde Melissa en liep met Tom lachend weg. Rupert en Jade keken elkaar aan en zuchtten tegelijkertijd. Jade wou al opstaan om achter haar vriendin aan te gaan, maar Rupert legde een hand op haar schouder.
“Die twee redden zich wel,” mompelde hij en duwde haar zachtjes terug op haar kruk. Jade was het echter niet met hem eens en stond weer op.
“Heb je gezien hoe dronken die zijn? Die spoken straks wat uit, is het niet buiten op straat dan wel bij die blonde jongen, of bij Melissa!” Jade kon niet begrijpen hoe Rupert daar rustig kon blijven zitten terwijl die twee van alles konden uitspoken. Ze greep het volle glas bier van Rupert – die hij net had besteld – en in alle woede die nu naar boven kwam borrelen gooide ze het over hem heen. Nu pas leek het tot Rupert door te dringen wat er aan de hand was, toen hij voelde hoe er bier langs zijn nek droop.
“Waarom deed je dat?” vroeg hij met een lichte woedende ondertoon in zijn stem. Jade schudde alleen haar hoofd, ten teken dat ze er geen antwoord op wilde geven. Voor ze echter ook maar weg kon lopen voelde ze hoe een hand op haar schouder werd gelegd en haar dwong zich om te draaien, wat ze met tegen zin deed.
“Nou?” vroeg Rupert ongeduldig.
“Om je tot rede te brengen!” siste ze, schudde de hand van haar schouder en beende met grote passen weg, richting de garderobe om haar jas op te halen. Hoe kon hij! Wie dacht hij wel niet dat hij was? Ze haalde haar jas op en liep vervolgens naar de uitgang, liep voorbij de bewaking naar buiten, richting de fietsen, waar ze constateerde dat de fiets van Melissa al weg was. Een kreun ontsnapte uit haar mond en ze zocht haar eigen fiets. Ze had die al snel gevonden en trok haar jas aan.
Het had nu geen zin om Melissa te gaan zoeken hier in Londen, Joost mocht weten waar ze was. Met tegenzin fietste ze in de richting van hun appartement. Haar handen trilden nog altijd van woede, al kon ze merken dat die wel langzaam begon af te zakken. Ze zette haar fiets in de garage van het gebouw, om vervolgens de trap op te lopen. Bij het appartement aangekomen luisterde ze even of ze binnen stemmen hoorde. Het bleef echter stil en met een zucht zocht ze naar de sleutel in haar tasje.
Eindelijk vond ze hem onderin de tas, stak de sleutel in het slot, draaide hem om en met een klik ging de deur los. Haar hand bracht ze naar de deurklink, duwde die naar beneden en opende de deur. Al iets rustiger liep ze naar binnen en deed de deur weer dicht.

[xYaartje]

Hoofdstuk 2
Met een harde knal sloeg Melissa de deur achter haar dicht. Het kon haar niks schelen of Jade hierdoor wakker zou worden, ze was woedend en niet zo’n beetje ook! Hoe kon hij? Haar mee naar huis nemen en dan ’s ochtends doodleuk vertellen – zonder enige emotie – dat hij een vriendin had. Daar was Melissa ferm op in gegaan wat uiteindelijk uitliep op een heuse ruzie, met hier en daar scheldwoorden die ze nu het liefst wilde vergeten!
Ok, misschien had ze hem geen klap in zijn gezicht moeten geven, maar hij had haar niet moeten vertellen dat hij een vriendin had. Met een zucht plofte Melissa op haar bed en begroef haar gezicht in haar handen. Langzaam maar zeker kwamen de tranen opzetten. Driftig veegde Melissa ze weg en keek in haar spiegel. Ze zag er belabberd uit, haar make-up was uitgelopen, haar kleren zaten niet goed – doordat ze die haastig had aangetrokken – en haar haren zaten door de war. Het enige waar ze nu behoefte aan had was een heerlijke, warme, maar lange douche. Zo hoopte ze alles te vergeten wat er de afgelopen nacht gebeurd was. Iets kalmer dan net pakte ze nu haar kamerjas van haar stoel en liep naar de badkamer. Daar kleedde ze zich uit, draaide de kraan open en stapte onder de hete stralen van de douche. Langzaam maar zeker voelde Melissa dat ze kalmeerde en liep alle gebeurtenissen nog eens na. Tom en zij waren de discotheek uitgegaan en ze was met hem naar zijn huis gegaan, daar waren ze al zoenend naar binnen gegaan en op zijn bed beland. Het hele stuk wat daarna kwam wilde ze het liefst nu vergeten en sprong snel over op de volgende scene waarin Tom haar ’s ochtends vertelde dat hij een vriendin had, dat hij wilde dat dit niet gebeurd was, waardoor Melissa tegen hem begon te schreeuwen en het uiteindelijk op een ruzie uitliep.

Ze draaide de doucheknop zo dat het water stopte met lopen en stapte onder de douche vandaan. Ze was ervan opgeknapt, maar Toms gezicht stond nog op haar netvliezen gebrand. Melissa moest toegeven, hij was niet verkeerd! Zeker niet en zijn gezicht kwam haar nog steeds vaag bekend voor en zijn naam ook. Als ze zijn achternaam nou eens wist, kon ze het zeker weten!
Driftig schudde ze haar hoofd, ze moest niet aan hem denken, wat had het voor nut? Ze deed zichzelf er alleen maar pijn mee. Hij was bezet en zij niet. Melissa wikkelde een handdoek om haar haren, droogde haar lichaam om vervolgens haar kamerjas van een haak af te halen die ze om deed.
“Melissa?” hoorde ze Jade zeggen. Jade had haar dus overduidelijk thuis horen komen, anders kwam ze nu niet haar naam zeggen. Melissa duwde uiteindelijk de deur van de badkamer open en trof de roodharige voor haar deur.
“Wat?” vroeg ze haast snauwend. Jade keek haar vriendin verbaasd aan. Er moest iets gebeurd zijn met Melissa waardoor ze zo deed. Ze hadden eigenlijk bijna nooit ruzie, alleen kleine onenigheden die vaak al snel goed gemaakt werden.
“Ik kwam alleen vragen of alles goed was. Je smeet de deur zo hard dicht,” merkte Jade op. Melissa slaakte een zucht en haalde gefrustreerd een hand door haar haren die nu vol zaten met klitten.
“Alles gaat goed, het gaat prima zelfs!” gefrustreerd liet Melissa zich op haar bed vallen en staarde afwezig naar het plafond. Jade was dichter naar het bed gelopen en keek haar beste vriendin met een bezorgde blik aan.
“Volgens mij gaat het niet echt goed,” zei Jade voorzichtig en ging op het bed van Melissa zitten. Melissa kwam langzaam overeind en keek met betraande, rode ogen Jade aan.

[xYaartje]

“Wat is er gisteravond toch gebeurd?” vroeg Jade zachtjes en omhelsde Melissa, die de tranen weer niet binnen kon houden. Melissa verborg haar gezicht in het shirt van Jade en voorzichtig streek Jade door de haren van Melissa.
“Ik ging met Tom mee naar zijn huis,” begon Melissa en probeerde de beelden van de vorige avond terug te dringen, naar een plekje achterin haar hoofd. Jade had haar armen nog altijd om Melissa heen geslagen en de bruinharige had haar tranen – die net nog waren gekomen – driftig met haar arm weggeveegd.
“We zoenden en nou ja, je weet het wel…” fluisterde Melissa en kon een snik niet voorkomen. Ze schokschouderde licht en Jade wreef vol medelijden over de arm van haar vriendin. Wat die Tom ook gedaan had, hij kwam er niet zo gemakkelijk vanaf! Niet nu haar vriendin er zo aan toe was.
“’S ochtends vertelde hij doodleuk dat hij een vriendin heeft, een vriendin Jade! Ik voelde me zo gebruikt…” Melissa begon weer te snikken en Jade wreef nog altijd kalm over arm en ging nu rustig over op de rug van Melissa.
“Daarna ben ik tegen hem gaan schreeuwen, heb een kussen en één of andere peperdure vaas naar hem toe gegooid, heb me aangekleed en ben hier naar toe gegaan, de rest weet je,” zei Melissa en wreef driftig met haar arm de tranen weg. Ze wilde niet huilen om de jongen die haar hele avond, nacht en ochtend had verpest! Alles was zo mooi, tot hij met het nieuws kwam en ze hoopte hard dat zijn vriendin erachter zou komen.
“Weet je wat jij nodig hebt? Een dagje uit! Als het goed is zijn de winkels open en shoppen we gewoon. Ik hoef niet te werken, maar we kunnen er altijd wel even langs gaan om wat koffie te drinken,” stelde Jade voor en keek haar vriendin aan. Melissa knikte langzaam instemmend en snoof nog even.
“Mannen, je hebt er niks aan!” gromde ze. Jade glimlachte, zo kende ze haar vriendin weer. Zich niks aantrekkend van het mannelijk geslacht, behalve als het mooie exemplaren waren, waaronder de blonde zeker viel. In de disco kon haar vriendin zo’n flirt zijn, maar eenmaal weer terug thuis en in de stad hield ze zich rustig en was ze gewoon zichzelf. Jade vond het niet erg, zolang geen enkele man haar vriendin kwetste en als ze Tom tegen zou komen, dan zou ze er persoonlijk voor zorgen dat hij het eens goed op zijn geweten zou krijgen wat hij haar vriendin aangedaan had.

[Mirry]

Meh, klein stukje! Ik wil even vermelden dat ik het ERG jammer vind dat hij die vaas niet tegen z'n bakkes heeft gekregen! Cheater! En ja! Als er zoiets gebeurd dan moet je gewoon gaan shoppen! Period! Either that, or kill the guy... Only one of the options is legal though..

[xYaartje]

@ Mirry: Wie weet krijgt hij de volgende keer wel een vaas tegen zijn lichaam aan, zijn hoofd misschien
Even voor de lezers, er zitten twee Jades in, dat weet ik De roodharige is de beste vriendin van Melissa, de bruinharige (Brunette) is van TomXD
-------------------------

Hoofdstuk 3
Met een kreun stapte de blonde jongen uit bed en keek goed om zich heen. De scherven lagen her en der verspreid en hij had nog geluk gehad dat ze niet op zijn bed waren beland. Voor Jade thuis kwam moest hij ze echt wel opgeruimd hebben en hij wenste op dit moment dat ze nog één extra dagje bij familie verbleef.
“Hé Tom! Waar zit je?” klonk de vrolijke stem van zijn roodharige vriend en er ontsnapte nog een kreun uit Toms mond.
“Slaapkamer!” riep hij terug. Het duurde niet lang voor de roodharige zijn hoofd om de hoek van de deur deed en met open mond naar de scherven op de vloer keek. Hij wendde zijn blik richting Tom die hem hoofdschuddend aankeek.
“Niks zeggen,” gromde Tom en stapte langs zijn vriend, richting de keuken. Rupert grijnsde, draaide zich om en volgde de blonde jongeman richting de keuken. Waar hij nonchalant tegen de deurpost te leunen. Zijn armen had hij over elkaar geslagen en keek met een opgetrokken naar elke gespannen beweging van zijn vriend, die op zoek was naar een stoffer en een blik.
“Kastje onder het aanrecht,” zuchtte Rupert. Tom draaide zich even om en keek zijn roodharige vriend verbouwereerd aan. Hij opende zijn mond om iets te zeggen, bedacht zich en sloot hem weer en draaide zich om richting het aanrecht.
“Tom?” klonk een vragende stem vanuit de keukendeur. Geïrriteerd draaide hij zich om en zag Daniel en Emma staan. Wilde iedereen hem beletten de vaas op te ruimen? Het was een erfstuk die Jade had geërfd van een overleden familielid, welke, dat was hij allang weer vergeten. Hij had wel wat beters te doen dan dat te onthouden.
“Kater?” vroeg Rupert met een grijns op zijn gezicht. Het voorval met Jade - de roodharige - was hij nog niet vergeten, maar zijn vriend zo te zien scheen al helemaal iets meegemaakt te hebben.
“Nee en kunnen jullie me even met rust laten? Ik heb nog een kapotte vaas op de grond liggen die ik zo snel mogelijk moet opruimen voor Jade die ontdekt en ik de schuld overal van krijg,” gromde hij en liep richting het aanrecht. Voor hij echter het kastdeurtje kon openen klonk er een gil vanuit de slaapkamer en werd zijn naam geroepen.
“Tom!” woedend beende een brunette alle kamers door tot ze de blonde jongen vond.
“Wat is er in hemelsnaam met MIJN vaas gebeurt?” Ze duwde Daniel en Emma opzij en Daniel botste tegen Rupert aan. Die nog net kon blijven staan. Tom had zich omgedraaid en staarde in het woedende gezicht van zijn vriendin, dat hij hier niet heelhuids vanaf zou komen, wist hij toch wel.
“Ik wilde hem verzetten, omdat ik het kastje schoon wilde maken. Ik struikelde echter over een schoen en kon niet voorkomen dat hij viel," vertelde Tom, hopende dat Jade hem zou geloven
Vanuit zijn ooghoeken zag hij zijn vrienden aan de keukentafel zitten. Ze hadden zich verplaatst zonder dat het stel door had gehad.
“Het WAS een erfstuk!” gromde Jade en plaatste haar handen in haar zij. Zo gemakkelijk liet ze haar vriend hier niet vanaf komen! Tom was echter blij dat ze dat gedeelte geloofde. Dat betekende dat ze er nooit achter zou komen dat hij vreemd was gegaan met Melissa. Als Jade dat wist, dan zou ze nog kwader zijn dan dat ze nu al was.
“Jade, ik kon er niks aan doen. Het gebeurde gewoon!” was Toms weerwoord.
“Ja Jade, waarom vergeef je hem gewoon niet?” begon Emma. Al die tijd had ze stilletjes zitten luisteren, nu was ze het toch echt zat dat Jade het Tom maar niet vergaf. Het was maar een vaas, ook al was het een erfstuk!
“Bemoei je er niet mee Watson!” siste Jade in de richting van Emma. Woedend keken beiden meiden elkaar aan, wat voor Tom de ultieme kans gaf om stilletjes de keuken uit te glippen.
“Het is maar een vaas!” zuchtte Emma. Ze had dit soort ruzies vaker met Toms vriendin en was nu totaal niet onder de indruk. Dat ze elkaar niet mochten, was iedereen allang duidelijk gemaakt. Al vanaf het moment dat ze elkaar leerden kennen botste het tussen die twee, wat ook nog eens voor de nodige ruzies zorgde. Emma vond Jade niet bij Tom passen, Jade vond dat Emma een ordinair meisje was.

[xYaartje]

“Een erfstuk! Een onvervangbaar erfstuk!” woedend staarde Jade naar de brunette die kalmpjes in de stoel zat. Daniel en Rupert keken elkaar aan en stonden op. Beiden liepen de keuken uit, wetend dat binnen no time de twee meiden elkaar in de haren zouden vliegen.
“Jade draait wel weer bij,” geschrokken draaiden Daniel en Rupert zich om en zagen Tom rustig tegen de muur leunen. Zijn armen had hij kalmpjes over elkaar heen geslagen en een glimlach speelde op zijn gezicht.
“Emma niet,” zuchtte Daniel, bij het horen van geschreeuw uit de keuken. De drie jongens keken elkaar even aan. Rupert was de eerste die zich in beweging zette en richting de keuken liep. Het geluid van omvallende pannen was duidelijk te horen. Daniel keek even naar Tom die knikte dat het goed was. Tom zelf liep achter de twee jongens aan, de keuken in. Emma en Jade rolden over de grond, scheldwoorden naar elkaar roepend. In een oogwenk stond Tom bij Jade en trok haar van Emma af.
“Laat me los!” siste Jade richting Tom, waar hij zich niets van aantrok. Hij kende zijn vriendin beter dan vandaag en duwde haar de keuken uit. Bij hun slaapkamer aangekomen sloot hij de deur achter zich dicht en zette Jade op het bed neer.
“Lieverd, rustig…” begon Tom. Hij legde een hand op haar knie neer en keek de brunette aan. Tranen vulden Jades ogen, waarna ze zich in zijn armen wierp. Kalm streek Tom over haar rug, in de hoop haar wat rustiger te krijgen.
“Waarom is ze een goede vriendin van je Tom?” hakkelde Jade en wreef driftig met haar arm de tranen uit haar gezicht weg.
“Omdat ze een goede collega is en we het prima met elkaar kunnen vinden,” zei Tom zachtjes. Jade keek hem aan, vernauwde haar ogen even en kuste hem toen. Tom liet zich gewillig meeslepen in de zoen, terwijl zich in zijn achterhoofd nog het hele scenario met Melissa afspeelde. Hoe moest hij dit ooit aan Jade vertellen? Ze zou hem woedend het huis uitschoppen, alhoewel, dat kon niet eens. Hij had het huis gekocht en het huis stond op zijn naam, dan moest Jade er dus uit. Het leek hem gewoon beter om er helemaal niks over te zeggen, tot Melissa ooit weer eens op zou duiken. Die kans was echter klein. Londen was groot en dat hij haar tegen zou komen was al 0.0% en daarbij wilde ze hem waarschijnlijk nog niet eens meer spreken of zien door het hele scenario wat zich tussen hen twee had afgespeeld.
“Is het vergeven?” vroeg Tom toen hij de zoen eindigde en opstond. Jade keek even haar vriend aan, knikte toen en stond ook op.
“Ik had me niet zo op moeten winden, jij kan er niks aan doen dat je struikelde,” zei ze met een glimlach.

[xYaartje]

“Tortelduifjes, ik wil jullie onderonsje niet storen, maar Tom had jij niet beloofd om met mij, Emma en Rupert Londen onveilig te maken?” Daniel had zijn hoofd om de gesloten deur – die nu open was – gestoken en keek het tweetal aan, die hem weer aankeken. Tom knikte en kuste Jade nog even.
“Wil jij de scherven opruimen?” vroeg Tom met een glimlach. Jade keek hem verbouwereerd aan, maar knikte toen. Hij had de rommel gemaakt, moest zij het nog opruimen ook! Je moest wat over hebben voor de liefde. Tom knikte dankbaar, gaf nog één snelle zoen en verliet snel de slaapkamer. Buiten kon hij hopelijk rustig met zijn vrienden praten.

Hoofdstuk 4
Dikke druppels regen vielen neer uit de hemel. Ruitenwissers van auto's maakten overuren om de ruiten enigzinds droog te houden en de mensen op straat haasten zich om zo snel mogelijk binnen te komen. Binnen elke minuten stonden de straten blank, maar het zag ern og niet naar uit de het zeer binnenkort op zou houden met regenen.
De roodharige Jade fietste als een haast over de fietspaden, richting de Starbucks, waar ze werkte. Bij de Starbucks aangekomen parkeerde ze haar fiets in het daarvoor bestemde fietsenrek en liep richting de voordeur, waar ze naar binnen liep. Ze was niet de enige die kleddernat was. Zakenlui en jongeren genoten van een bak koffie die haar collega Aiden al voorzien had.
“Jade! Wat zie je eruit, kom snel binnen!” haar mannelijke collega liep snel op haar af en Jade begroette de zwartharige man vriendelijk. Hij liep al in de veertig, maar kwam elke dag vrolijk naar het werk en Jade snapte gewoon weg niet hoe hij het deed.
“Die verdomde regen ook,” bromde ze en liep richting de bar. Door een poortje liep ze naar achteren, om uiteindelijk richting de personeelskantine te lopen. Een andere collega groette haar vriendelijk en merkte het humeur van Jade op.
“Met het verkeerde been uit bed gestapt?” vroeg de blonde vrouw die kalm opstond. Als Jade er was, was het tijd om te gaan werken, gezien de twee altijd samen begonnen.
“Een slecht weekend gehad,” zuchtte ze en hing haar jas op.
“Wat is er gebeurt?” vroeg haar collega verbaasd. Ze waren de kantine uitgelopen en Jade haalde lichtjes haar schouders op.
“Vind ik eindelijk een leuke jongen, bleek hij toch weer niet zo leuk te zijn als ik dacht,” mompelde Jade. Haar blonde collega keek Jade even hoofdschuddend aan en liep toen weg om een klant te helpen, die binnen was gekomen. Jade ging zelf achter de kassa staan, haar vaste plaats en glimlachte vriendelijk naar een klant die af kwam rekenen.
“vijf pond, alstublieft,” zei ze vriendelijk en pakte het geld van de jongeman aan. Het geld stopte ze in de kassa en zodra ze rechtop keek zag ze het maar al te bekende gezicht van Rupert.
“Wat doe jij hier?” siste ze in zijn richting.
“Jou opzoeken?” was zijn simpele antwoord.
“Jade, kun je me…” de stem van Jades blonde collega stokte in haar keel toen ze Rupert zag en kon nog net een gil onderdrukken.
“Jij, jij…” stamelde ze en keek de roodharige acteur aan. Rupert schonk er weinig aandacht aan, hij was het wel gewend, maar toch. Hij kwam hier uiteindelijk voor Jade en niet om één of andere gestoorde fan te woord te staan, die toevallig een collega van haar was.
“Bent Rupert Grint…” bracht de blondine moeizaam uit. Rupert knikte alleen en wendde zich uiteindelijk maar weer tot Jade.
“Victoria, kan jij het even overnemen? Rupert en ik moeten even praten,”
“Je hebt me niet verteld dat hij die jongen was!” merkte Victoria op. Ze schudde haar lange, blonde haren naar achteren en keek met slijmerige ogen naar Rupert.

[xYaartje]

“Wat is hier in de hand?” vroeg Aiden lichtelijk verbaasd. Hij had al opgemerkt dat de twee meiden niet bezig waren met hun werk, vooral door een jongen die bij hen stond. De jongen had zo even nog gevraagd of ene Jade hier nog werkte.
“Victoria heeft bijna de hele tent bij elkaar gegild omdat ze Rupert hier herkende, van het één of het ander, terwijl hij voor mij komt,”
“Je kent de Harry Potter films toch wel?” ongelovig staarde Victoria naar haar vriendin. Iedereen kende de films, het kon gewoon niet aan je voorbij gaan!
“Moet ik die kennen?” zuchtte Jade. Hier had ze geen zin in. Victoria was dan wel een groot fan van die films – waar ze het vaak over had – en de boeken – waar ze het ook vaak over had. Gefrustreerd ging ze aan een andere kassa staan om daar een klant te helpen. Jade had zich stellig voorgenomen om Rupert te negeren en dat zou ze vast en zeker volhouden, als hij maar niet zo irritant was!
“Jade, kom op, ik wil het goed maken,” geschrokken veerde Jade overeind. Rupert stond naast haar en woedend keek ze hem aan. Even keek Jade de ruimte rond, knikte en trok Rupert met haar mee richting de kantine.
“Wat wil je nou?” siste ze. Rupert rolde met zijn ogen, een reactie waarvan Jade uit kon leiden dat ze wel moest weten wat hij wilde.
“Ik kwam hier om het goed te maken,”
“Er valt niks goed te maken, die vriend van jou heeft Melissa gekwetst. Daarnaast was jij ook nog degene die niet echt geweldig was zaterdagavond,” beet ze hem toe. Rupert zuchtte diep en ging op één van de stoelen zitten. Hij haalde een hand door zijn haren. Ongemakkelijk schoof Jade haar voeten wat op en neer en vond de vloer nu zoveel interessanter dan de rest. Wat ze net gezegd had, wilde ze niet eens zeggen. Niet over hem in ieder geval.
“Goed, het spijt mij voor mijn gedrag en die van Tom,” zei Rupert uiteindelijk met een diepe zucht. Hij kon niks anders als zijn verontschuldigingen aanbieden. Jade zou namelijk niet uit zichzelf haar verontschuldigingen aanbieden.
“Bij deze spijt het mij ook dat ik toen drinken over je heen hebt gegooid,”
“Excuses aanvaard,” zei Rupert en beiden schudden elkaar de hand. Na een korte stilte stond Jade rustig op en keek hem aan.
“Ik moet denk ik weer gaan werken, anders vragen Aiden en Victoria zich af wat er met mij is gebeurd en het zal me niks verbazen als ze dan ook nog eens denken dat jij me ontvoerd hebt,” zei Jade en grinnikte zachtjes om het laatste. Voor ze echter naar de deur van de kantine kon lopen hield Rupert haar tegen en nieuwsgierig draaide Jade zich om.
“Laten we nummers uitwisselen,” stelde hij voor. “Zo kunnen we contact houden en om eerlijk te zijn vind ik Melissa beter passen bij Tom dan zijn huidige vriendin,” fluisterde hij er zachtjes achteraan. Jade had het echter gehoord en grinnikte.
De mobieltjes werden tevoorschijn gehaald en het duurde niet lang voor ze elkaars nummer hadden. Jade gaf Rupert nog een hand en liep samen met hem richting het cafégedeelte.
“Ik bel je nog, oké? Misschien kunnen we een keer iets samen doen. Daarnaast kunnen we misschien zorgen dat Melissa en Tom het weer goed maken met elkaar.” Jade knikte op zijn idee en nam vervolgens afscheid van hem.