Lief dagboek,
vandaag kwam ik een ontzettend lief poesje tegen. Dat was grappig want daar dacht ik niet aan! Het was zo'n lief poesje dat ik hem meteen meenam.
Juf Lilli werd heel kwaad en mevrouw Hendriksen gaf het arme diertje een trap... Maar ik, ik heb hem verstopt. Ik noem hem Diane.
Ik moet nu stoppen met schrijven. Juf Lilli komt eraan.
Liefs,
Nina.
De telefoon ging. "Nina Kortzaler." Een secretaresse bracht een kop koffie langs. "Dankje. Sorry meneer, ik ben er weer. Ja. Ja. Oké. Nee wacht, ik schrijf het op." Ze zocht haar notitieboekje en een pen. 8 uur bij Yanks noteerde ze. "Ja, verder? Heeft u niet meer informatie? Nou, wat dan ook.. Tot vanavond. Dag."
Nina nam een slok van haar koffie en opende haar e-mail.
Ik heb je boek.
"Annie, kom eens" riep ze. "Belangrijk?" Riep haar collega vanachter haar ongeordende bureau. "Ja." Riep ze terug. Annie kwam achter haar staan. "Nou, vertel eens. Wat is er?"
Nina liet het scherm zien. "Van wie zou dat kunnen zijn?" Vroeg ze.
Annie keek nog eens naar het scherm. "Welk boek?" Nina antwoordde met een vragende blik.
Mindzipper
Kort stukje, maar het maakt me wel nieuwsgierig. Het eerste stuk snap ik niet helemaal, dat van "Dat was grappig want daar dacht ik niet aan!". Eigenlijk vind ik het hele eerste cursieve stukje een beetje vaag.
Ik ben wel benieuwd naar meer, ik hoop snel weer iets van je te kunnen lezen. Oh en misschien kun je je nog even voorstellen, ik zie dat je nog maar 1 bericht hebt geplaatst.
Ik ben wel benieuwd naar meer, ik hoop snel weer iets van je te kunnen lezen. Oh en misschien kun je je nog even voorstellen, ik zie dat je nog maar 1 bericht hebt geplaatst.
"It's the regular days, the ones that start out normal, those are the days, that end of being the biggest, and today, with you, it was beautiful." – Grey’s anatomy