Bosgrap

[seven]

Dit is mijn eerste verhaal, dus let niet op de spel fouten, tips zouden handig zijn en zeg maar wat jullie ervan vonden.
veel leesplezier ( hou je niet van verhalen waar daadwerkelijk iemand doodgaat, lees dit dan niet)


Proloog.

Een trieste man liep langzaam over een eenzaam verlaten weggetje.
De populieren die de weg flankeerden ruisten in de wind.
De man was 30 jaar en had nog meer dan de helft van zijn leven voor zich.
Bedrukt keek hij naar de grond, zijn gezicht misvormd van het ongeluk dat hij had gehad,
Het ongeluk dat hem zijn levensvreugde afnam, zijn leven verwoeste.
Hij was ooit een man van grote vreugde, slim en een goed uiterlijk.
Hij trouwde met de liefde van zijn leven, een mooi meisje die hij al kende sinds zijn zeventiende levensjaar.
De man liep gestaag door.
Hij was afgestudeerd aan de Universiteit, een aanwinst voor elk bedrijf werd hij genoemd.
Hij was verdiept in de wonderen van kernernergie, hij kwam dan ook aan het werk in een Kerncentrale.
Hij had een goed inkomen en niets te klagen.
Op een dag kreeg hij de opdracht om een experiment uit te voeren wat de wereld zou schokken!
En dat deed het, maar niet zoals men gewild had.
Door een verkeerde reactie was er een enorme explosie ontstaan,
Zelfs de Speciale pakken van de centrale waren er niet tegen bestand.
Maar één iemand had hij overleefd, en die iemand liep daar nu, over een verlaten weggetje.
Na het ongeluk leek alles nog normaal te zijn, zijn vrouw was er voor hem, hij kreeg geld om zijn verhaal te vertellen, alles ging goed.
Maar 1 jaar later begonnen de cellen die blootgesteld waren aan de nucleaire straling zich te roeren.
Zijn gezicht vervormde tot een afzichtelijke massa, zijn huid kreeg een abnormaal donkere kleur, zijn tanden vergeelden en spraakzaamheid werd minder, totdat het verandere in een soort dierlijk gebrauwel.
Raar genoeg voelde hij minder pijn, had hij meer kracht en was zijn reuk en zicht vermogen ook verbeterd.
De vrouw waar hij al die jaren van had gehouden hield plotseling niet meer van hem, zijn familie schaamde zich, schrok van hem en kwam nooit meer langs.
Het geld bleef ook uit, het was oud nieuws geworden.

de man begon sneller te lopen, opgefokt en vol woede, toen hij terugdacht aan het moment toen hij zijn vrouw voor het eerst met een ander vond.
Hij kon haar niet mee plezieren, dus zocht ze heil bij anderen.
Nooit had hij er wat van gezegd, nooit had hij er iets tegen gedaan.

Tot vandaag, hij had besloten niet langer te blijven waar men hem belachelijk vond.
Hij ging leven op zijn eigen manier, op een plaats waar hij zich niet hoeft te verstoppen voor mensen, waar niemand hem lastig zou vallen.

De man vertraagde en stond uiteindelijk stil.
Hij keek voor zich uit, de rand van het Roerbos, zij nieuwe thuis.
Hij liep het bos in, snuivend aan de heerlijke bosgeur.
Om zich heen kijkend verbazend over de schoonheid van het bos.
Ja, dit was zijn thuis, en niemand die hem er zou storen.
En mocht er toch iemand zo dom zijn om hier te komen, zal hij er spijt van krijgen, het was zijn bos van niemand anders...



10 jaar later.

De schoolbel gaat, na zeven tergend langzame uren is het eindelijk weekend.
De hele week wachten de leerlingen van De Schout al op dit moment.
Vrolijk pratend en lachend lopen ze door de aula, het schoolplein op en naar huis.

Als de grote drukte weg is gevallen valt het op dat er her en der nog wat groepjes zijn blijven staan.
Één van deze groepje is het groepje van Erik.
Erik is de leider van het groepje, en zijn 'vrienden' volgen hem zonder erbij na te denken.
Samen met zijn beste maat Pieter staan ze te praten met een andere jongen, een jongen die er nogal opgewekt uitziet, maar niet zo stoer en nonchalant als de rest van de groep.
Deze jongen was Roel, hij wou maar wat graag bij de stoere groep horen en deed alles om erbij te mogen.
"Aah komop, laat me toch ook eens een keer meedoen, zegt roel, "nee, je komt er niet bij, je dacht toch niet dat we zomaar iemand toelaten? lachte Erik.
De hele groep lachte mee, "nee Roel, daarvoor moet je eerst een test doen,, zei Erik met een smerige grijns op zijn gezicht.

"Is goed is goed, zei Roel, zeg maar wat ik moet doen....
Erik en Pieter keken elkaar aan, overlegden even met elkaar en zeiden toen.
"Kom vanavond naar het Roerbos, naar de grote kuil in het midden van het bos,,
Roel keek twijfelend de groep rond, niemand scheen hem te willen helpen, hij wilde niet naar het bos, het spookte daar zei men..
toen keek hij Erik aan en zei vastberaden "Ok, ik zal er zijn,,
Verbaasd keek Erik terug, "oh ja?, maar natuurlijk, we zien je vanavond he.
Roel liep weg, opweg naar huis met een bezorgde blik in zijn ogen.
Oh mijn god dacht hij, wat heb ik me nu weer aan laten praten.

Erik keek rond in zijn groepje,
"Ok jongens, we gaan hem vanavond flink te pakken nemen, wie doet er mee?
Nee jongen ben je gek, zie er een.
Ik heb nog huiswerk, ja en ik kan vanavond ook niet.
"Mietjes, zei Erik, Pieter jij gaat wel mee he?
Pieter twijfelde, hij had helemaal geen zin om dat bos te bezoeken.
"Kom op mattie, jij en ik gaan hem eens flink laten schrikken, wat zeg je me daar van?
"Hmm ok dan... , Pieter keek bedrukt naar de grond.
Erik gaf hem een klopje op zijn schouder, "mooi zo, kom we gaan ons vast voorbereiden.
En zo gingen ook Erik en zijn groep uiteindelijk op weg naar huis.

Erik en Pieter zitten stil naast elkaar in het bos.
Verstopt achter een laag struikje wachten ze op Roel

"Zou hij echt komen?,, vroeg Pieter.
Tuurlijk, hij laat ons toch niet stikken, je weet hoe graag hij erbij wil horen.
''Ik weet het,, zegt Pieter, maar wat nu als hij het hier te eng vind?
Er gaan rare verhalen rond weet je...
Och man zeur niet zo iedereen weet dat dat niet waar is, hahaha je gelooft het toch niet ofwel?
Hm neee natuurlijk niet maar, misschien hij wel?
Ach Pieter niet zo zeuren en ga maar naar je plaats hij komt er zo aan.

Ondertussen liep Roel langzaam door, naar het Roerbos.
De maan wierp een zwak schijnsel over het paadje, genoeg voor hem om te kunnen zien waar hij loopt.
Hij weet niet waarom, maar iets in hem houd hem tegen, een gevoel diep van binnen dat hem bang maakte.
Bang aangelegd was hij niet, hij keek vaak enge films en las veel griezelverhalen.
Maar toch is het anders dit keer.
Och dacht hij bij zichzelf, dat komt gewoon door die verhalen wat ze erover vertellen..

Moordenaars die er rondlopen wilde beesten die er wonen, haha best raar als je erover nadenkt.. die zitten toch niet in een Nederlands bos?
Toch is hij niet helemaal gerust, maar loopt toch rustig door richting de afgesproken plek.

Zie je daar is hij, ik zei het toch Pieter hij komt eraan, SNEL verstop je!

Roel liep het bos in, naar de plaats waar was afgesproken, naar een oude kuil waarvan men zei dat er spookte, er was naar vertellen eens een man gaan wandelen in het bos.
Maar die man kwam niet meer terug, zijn vrouw had de politie gebeld.
ze zouden het uitzoeken, maar 3 weken later was er nog steeds niet teruggevonden behalve zijn jasje en portemonnee.
Het was gevonden in de kuil waar hij nu naar op weg was.
sindsdien zou de verdwenen man er rondspoken zei men.
Onzin, dacht Roel, en hij liep naar de afgesproken plek.
Er was niemand, en het was stil, er was geen teken van leven.. raar in een bos waar altijd wel geluid is.
De hoge eikenbomen wiegden zacht in de wind, het was donker de maan kon zijn weg door het bladerdek niet vinden.

Plotseling valt er iets op hem hij ziet niks meer en het wikkelt zich om hem heen.
Roel schreeuwt en schreeuwt maar hij krijgt alleen maar geschreeuw terug, geschreeuw van de andere kant.
Shit denkt hij bij zichzelf, nu heeft hij me, de geest heeft me te pakken, ik had nooit moeten gaan en hij begint te huilen.
Plotseling word het ding dat om hem heen gewikkelt zit weggetrokken, het blijkt een net met bladeren te zijn,

Diegene wat het op hem geworpen had staat te lachen.
Moet je jezelf nu zien, hahaha dat noemt zich een jongen?
haha, ligt al te huilen als hij voor de grap word gehouden.
EAY PIETER KOM MAAR HIJ IS AANT HUILEN, wat een loser, hehe.
Flikker op Erik, ga iemand anders eens pesten! ik doe jullie toch ook niets?

Och het is maar een grapje stel je niet aan, PIETER KOM NOU MAN!
Is Pieter er ook dan?
Ja, tuurlijk, je denkt toch niet dat k hier alleen ga zitten, haha.
Maar waar blijft die jongen nu?
PIETEEERRRR!!!!

Opeens steekt er een harde wind op, de bomen kraken onder de kracht en de wind fluit door het bos.
Dan word er een geluid doorde de wind meegedragen het stille bos in, eerst een luide zware lach, en dan een lange ijselijke gil, het geluid sluipt door de bomen heen en galmt na in het bos.

De jongens kijken elkaar verbijserd aan.
Pieter... fluistert Erik met ongeloof...
"KOMOP DIT IS NIET LEUK MEER!,, schreeuwt roel die opnieuw denkt dat het een grap is.
Komop Erik hou toch op, ik trap er niet in hoor..
Dit, ... dit was niet de bedoeling, dit ben ik niet.. zegt hij zacht.
De normaal zo opgewekte Erik is stil en kalm, zo heeft Roel hem nog nooit gezien.
"Hoe bedoel je?,, vraagt Roel verbaast, met een lichte trilling in zijn stem.
"Ik bedoel,, fluisterd Erik, ook duidelijk geschrokken.. dat hier meer dingen in dit bos zijn behalve wij , en we hier weg moeten!
"En Pieter dan?,, vraagt Roel.

Hoorde je dat geschreeuw niet? Als dat Pieter was dan is het toch al te laat.
kom mee we gaan.
We kunnen hem niet achterlaten, stel dat hij verdwaalt is?
Roel hou je mond, dat geschreeuw is niet normaal en ik wil zo snel mogelijk naar huis ok?!
Terwijl Roel en Erik het bos probeerden te ontvluchten worden ze in de gaten gehouden...
Vanuit de omringende bomen gluurt er iemand mee, zijn zware ademhaling niet hoorbaar door de wind.
Hij achtervold de twee jongens die snel naar hun huis fietsen, maar hij heeft meer interesse voor de jongen die zo luid had staan lachen, in ZIJN bos nogwel, niemand kan ongestraft zijn bos betreden.
De jongen gaat zijn huis binnen, de man staat onbeweeglijk in de tuin, de jongen kijkt hem recht aan maar ziet hem niet, de man grinnikt zacht en sluipt verder...


Thuis aangekomen kon Erik nogsteeds niet geloven wat er gebeurd was, zou Pieter hem voor de gek houden?
Dat moet wel, hij lachte in zichzelf, ha dat ik daar intrapte dacht hij.
Gerustgesteld met het idee dat alles in orde is met Pieter gaat hij voor de Tv zitten
Zijn ouders zijn pas laat thuis dus hij hoefde nogniet naar bed.
Hij doet de gordijnen dicht, vlak voordat hij ze dicht heeft krijgt hij een naar gevoel, als of iets naar hem kijkt, hem in de gaten houd..
Hij tuurt naar buiten, maar ziet niets dan schaduwen.
Het zal wel niets zijn denkt hij, en hij doet de gordijn dicht, niet zient dat er een schaduw langs zijn raam voorbijglijd.
Na een uurtje tv te hebben gekeken gaat hij naar bed, hij doet alle lichten uit en loopt de trap op.
Wat is het koud hierboven denkt hij, iemand heeft vast de raam open laten staan.
hij loopt naar de kamer van zijn ouders en ziet er inderdaad een raam open staan.
Hij sluit hem en loopt terug.

Dan hoort hij het, diezelfde lach als in het bos, alleen kwam het nu uit zijn eigen huis.
Geschrokken blijft Erik staan.
Hij reikt voor het lichtknopje en schakelt het om...
Het licht blijft uit, nogmaals schakelt hij het om.
Wederom blijft het uit.
Erik begint zenuwachtig te worden, en stelt zichzelf voor dat het gewoon toeval is, een stroomstoring ofzo.
Ja dat zal het vast zijn, hij schuifelt richting zijn kamer.
Plots schrikt hij, door de lamellen van de badkamer ziet hij dat het licht bij de buren nog gewoon brand....
Dit kan geen toeval zijn denkt hij, en hij pakt zijn mobiel, Shit , batterij is leeg.
Erik wil richting de huistelefoon lopen maar hij bedenkt zich, er is geen stroom....

Roel is nog steeds niet gerustgesteld als hij thuis aangekomen is.
Alles goed schat? vraagt zijn moeder, ja hoor mam,maar een trilling in zijn stem kan hij niet onderdrukken.
Zijn moeder merkt dat er iets niet klopt, zijn normaal zo vrolijke jongen is stil en op zijn hoede, komop jongen vertel maar wat er mis is.
Mam ga weg, ik ben al 15 ja!
Rustig rustig ik wil alleen maar helpen.
"Ja dat hoeft dus niet!,, zegt Roel
Ok ok, ik wist niet dat je kwaad werd maar we gaan naar de verjaardag van de buren, ga je mee?

Nee, ik heb niet zon zin mam.
Ok we zijn over 2 uurtjes terug, tot vanavond schat!
Is goed is goed tot straks mam.
Roel loopt naar zijn pc en start hem op, ok, eens even zoeken.
Hij googelt op internet en vind wat hij zoekt, het verhaal over de verdwenen man.
2 jaar geleden, hmm dat is nog niet zo lang...
En er is nog nooit een lichaam teruggevonden.. dus het zou kunnen dat.. nee onmogelijk.
Hij googelt nog wat verder , hij tikt in : roerbos.
Er verschijnen talloze hits, man krijgt hart aanval in roerbos, resten dode dieren gevonden.
Er staan ook foto's bij, de dieren zijn niet gewoon gedood, ze zijn afgekloven, uiteengereten als door een wild beest..
Het is dus toch mogelijk denkt Roel.


Ondertussen begint Erik bang te worden, hij zit op zijn kamer, hopend dat zijn ouders snel thuiskomen.
Dan hoort hij het, heel zacht maar hij hoort wel iets, hij luistert nog wat beter.
Hij hoort een zachte tik, en nog een, dan beseft hij wat het is, iemand loopt de trap op.
Zou het zijn vader zijn? nee die zou allang boven zijn.
Maar de persoon die nu omhoog komt loopt tergend langzaam.
Erik kijkt langs zijn deur, richting het trapgat, klik klik, het geluid komt dichterbij, hoger op de trap nog 10 treden dan zou het er zijn.
Erik begint licht te bibberen.
klik, klik, klik, Erik kan de ademhaling van hetgeen wat de trap opkomt duidelijk horen, een diepe zware ademhaling luidruchtig en angsaanjagend.
nog 2 treden,
klik, klak.


Roel pakt zijn telefoon, hij wil zijn info aan Erik vertellen, dat Pieter hun niet voor de gek hield, dat ze misschien gevaar lopen.
hij toest het nummer van Erik in, * De persoon die u probeert te bellen is niet bereikbaar*
Shit denkt Roel, hij moet het weten hij probeerd het mobiele nummer, wederom de iritante stem* de persoon die u probeert te bellen is niet bereikbaar*.
Ik moet erheen denkt Roel en snel.
Hij schrijft een snel briefje voor zijn ouders,

Mam,
Ben naar Erik terug over een uurtje
Roel

Zo, snel fiets pakken en erheen.

Erik ziet het het trapgat uitkomen, het heeft de vorm van een mens, maar niet als een normaal iemand, het is donker dus hij kan het niet goed zien.
De man kijkt in het rond, zoekend naar iets, naar iemand.
Shit denkt Erik, hij moet mij hebben, als ik stil ben en me kan verstoppen vind hij me niet.
Langzaam loopt Erik achteruit, de man staat er nogsteeds, roerloos.
bij elke stap die Erik zet klopt zijn hart harder, bang dat hij ook maar enig geluid maakt.
Dan beweegt de man, hij haalt iets te voorschijn, er weerkaatst een beetje maanlicht op iets van ijzer, Erik kijkt beter, dan schrikt hij zich, de man haalt een gekarteld mes uit zijn jas, het mes heeft de lengte van zijn arm.
Oh mijn god denkt Erik, en hij slaakt een zucht van schrik.
Meteen weet hij dat hij dat niet moest doen, de man kijkt op de zucht van Erik was door zijn scherpe gehoor niet on opgemerkt gebleven.
Zijn vreemde fel witte ogen zijn goed zichtbaar in het duister, hij kijkt rond, dan blijven zijn ogen rustig kijken naar de kamer van Erik,
Shit denkt Erik, shitshitshit!
Hij kijkt om zich heen en pakt een gewicht van 2 kilo waarmee hij weleens traint.
De man loopt langzaam naar de kamer van Erik, hij steekt zijn hand uit naar de deur maar blijft plotseling staan, hij hoort wat, ook Erik probeert te luisteren.
Dan hoort hij het, een jongens stem.
Wie is er nou zo gek om nu nog naar mij te komen, denkt Erik.
De man krijgt een smerige grijns op zijn gezicht waarbij zijn puntige tanden zichtbaar worden, en de man draait zich om. terug naar het trapgat.
Plots beseft Erik wie er bij hem naar binnen komt, het is Roel.

Roel komt het huis van Erik binnen, raar denkt hij, al het licht is uit, zou hij al slapen?
ERIK!? ERIK!!
geen reactie..
De deur is open.. dus er is wel iemand, hij loopt de woonkamer binnen, nee niemand voor de tv.
Dan hoort hij boven zich iemand lopen, een langzame gewichtige pas.
ah dus daar is hij denkt hij bij zichzelf.
hij pakt zijn mobieltje en zet het lampje ervan aan.
rustig loopt hij richting het trapgat, en kijkt omhoog, niets te zien.
ERIK!?
geen reactie, langzaam loopt hij de trap op.


Erik hoort Roel weer roepen, maar geeft geen reactie, hij is te bang, hij hoopt dat Roel ook bang word en iemand erbij haalt.
Dan hoort hij Roel roepen onder aan de trap.
Shit, denkt Erik, kom niet omhoog Roel asjeblieft je bent mijn laatste hoop!
dan hoort hij de voetstappen van Roel omhoog komen, en hij ziet een flauw lichtschijnsel op de gang.
Erik pakt het gewicht op en loopt richting de deur, hij kijkt de gang op.
Roel verschijnt boven aan de trap, hij schijnt wat rond en ziet dan Erik staan.

Hey Erik waarom antwoord je niet man, haha je liet me schrikken, luister ik moet je wat vertellen over wat er in het bos gebeurde.
Hij is hier, zegt Erik opeens.
Hoe bedoel je? vraagt Roel
Hij is hier, hij stond voor mn deur... Erik valt op zijn knieen en begint te huilen.

Ey Erik, vertel wat is er gebeurt, komop man niet zo huilen wees een jongen weet je nog?
Roel glimlacht.
Erik kijkt omhoog richting Roel, zijn mond valt open, zijn ogen wijd open van schrik.
Wat is er vraagt roel, geschrokken van Eriks gelaatsuitdrukking.

ach acchht aaacc stottert Erik, met moeite brengt hij zijn arm omhoog en wijst richting Roel.

Wat is er met mij? vraagt Roel
Dan merkt hij het, hij voelt een warme adem in zijn nek, een zware ademhaling ruikend naar rottend vlees.
Langzaam draait Roel zich om en kijkt recht in de kleurloze ogen van de man.
Een tijdje is het enige geluid in het huis het ademen van de man,

Opeens voelt roel een scherpe pijn in zijn buik, de man kijkt hem grijnzend aan.
Roel voelt het warm worden, zijn shirt raakt doorweekt en hij voelt zich zwak, zijn mobiel valt op de grond, gevolgd door Roel zelf, waardoor het lampje een angstaanjagend licht schijnt op de levenloze ogen van Roel.
Erik is verstijfd, de man kijkt hem nu aan, zijn mes onder het bloed, het bloed van Roel.

Dan krijgt Erik opeens een krachtshot, de adrenaline pompt door zijn aderen,hij raapt het gewicht op dat nog altijd naast hem lag en stormt recht op de man af.
de man die dit niet verwacht had word tegen de grond gesmeten, zijn mes op de grond,
Erik pakt het gewicht en slaat vol op het gezicht van de man, die een luide brul uit.
Nog 2 keer haalt Erik vol uit, Die is voor PIETER, En die is VOOR ROEL!!!!
dan neemt het verdriet het over van zijn woede en valt hij huilend op zijn zij, hij kruipt naar zijn bed en schreeuwt het uit, verdriet om het verlies van twee vrienden.
Als hij zich weer bijeen gepakt heeft staat hij op,terug naar de gang.
Dan slaat de schrik nogmaals toe.

De man die er zojuist nog had gelegen, roerloos en stil, was weg, verdwenen.
Nee, hij was dood ik heb het gezien, dat valt niet te overleven,
Nee, hij is uitgeput, te moe om nog te huilen of te schreeuwen hij valt in slaapt op de gang, een lang mes naast hem, zijn dode vriend voor hem en hijzelf helemaal onder het bloed....




Erik schrikt wakker.
Nog een beetje duf kijkt hij om zich heen, een straaltje zonlicht stroomt door de badkamerraam naar binnen.
Hij kijkt rond en staart recht in een bekend gezicht.
In een flits schiet alles langs wat hij de vorige avond meegemaakt had.
Het licht dat uitviel, de zware ademhaling, de voetstappen op de trap...
En hoe zijn vriend hem wou waarschuwen... Roel..
De tranen wellen bij hem op, hij vecht er niet tegen maar laat zijn emoties los, schreeuwend en huilend zit hij in de gang.

Plots beseft hij het, zijn ouder zouden thuiskomen diezelfde avond, ze hadden hem moeten zien.
Zijn emoties zijn inmiddels verdwenen zijn gezicht staat strak, geen emotie te zien.
hij pakt een deken en dekt het lichaam van zijn vriend af.
Dan loopt hij de trap af.
Zodra hij de eerste traptrede raakt hoort hij weer het geluid van de vorige avond voor zich, de man die dezelfde trap opliep als hij nu doet.
Kalm blijven denkt Erik, en hij loopt verder, op zijn gezicht verschijnt bij elke stap weer een kwade grimas.
Dan staat hij in de woonkamer, verlost van zijn psychische pijn.
Hij loopt de kamer rond, verbaasd over hoe kalm en rustig het er is, alsof er niks gebeurd was.

Plots ziet hij het, bloedsporen op de grond, alsof er iemand over de grond is gesleept.
''Nee,, zegt Roel, terwijl hij beseft wat er gebeurd is.
Hij staat in de deuropening van de keuken, zijn ogen gesloten van schrik.
Langzaam opent hij zijn ogen en zijn gedachte worden gruwelijke werkelijkheid.

Voor hem aan de keukentafel zitten zijn vader en moeder.
Op hun gezichten valt de doodsangst te lezen die ze moeten hebben uitgestaan toen het einde nabij was.
In zijn hoofd klinkt het van de verwijten, Erik! je hebt dit veroorzaakt, Het is jou schuld, nee Erik hoe kon jij het weten? Het is hun eigen schuld Erik echt waar!
"Stop,, fluisterd Erik zacht, zijn handen grijpen naar zijn pijnlijke hoofd,"Hou op zei ik,, zegt Erik weer, "STILLL ZEI IK TOCHHH,,!
Erik zakt op zijn knieen, niet in staat nog te huilen na al de gebeurtenissen van de afeglopen 24 uur.

Hij kijkt naar de keukentafel, naar zijn vader en moeder die er levenloos aan tafel zitten.
de bloedvlekken op de verwarming, de barsten in het ovenraampje.
Plots ziet hij het, midden op de tafel staat het, Blijf weg, geschreven met bloed van Eriks ouders.
Erik loopt naar de telefoon, de stroom doet het kennelijk weer, langzaam en bedenkelijk toetst hij het alarmnummer in.
"Hallo alarmcentrale,, klinkt het aan de andere kant.
Langzaam gaat Eriks mond open, geluid komt er niet uit, tranen vertroebelen zijn zicht.
"hallo,,? klinkt het vanaf de andere kant.
Dan heeft Erik zichzelf onder controle, hij fluisterd zacht in de telefoon.
"Mijn vriend, mijn ouders.. weg... allemaal weg...,, fluisert hij.
Hoe bedoel je weg? word er gevraagd, " Het was niet mijn bedoeling, niet mijn schuld, ik heb geprobeerd het te stoppen maar ik kon het niet,, zegt Erik snikkend.
De hoorn valt uit zijn hand en hij zakt naar de grond, stil blijft hij in een hoekje zittend, afgesloten van de buitenwereld, in zichzelf pratend.

Nog geen 10 minuten later rijd er een politie auto de oprit op.
"Hallo?,, klinkt het door het huis.
"Hallo, is er iemand ,,? vraagt de agent nogmaals.
Dan ziet hij Erik zitten in een hoekje, "hey jongen, is alles ok? je viel opeens weg zei de centrale.., hey jongen, wat is er gebeurd? vraagt de agent.
"Het was niet mijn schuld, ik kan er niets aan,, herhaalt Erik.
"Waar kan je niks aan doen? wat is er dan geb... middenin de zin valt de agent stil, hij liep net de drempel over waardoor hij in de keuken terechtkwam.
" Oh mijn god,, fluisterd de agent," wat is hier gebeurd?
De agent kijkt verafschuwd rond, "wie heeft dit gedaan? vraagt hij terwijl hij zich naar Erik wend.
"Ik kan er niks en doen, het is niet mijn schuld,, herhaalt Erik weer in zichzelf.
"Wat is niet je schuld, waar kan je niks aan doen?,, de agent loopt naar Erik en legt zijn hand op Eriks schouders.

Als ontwaakt uit een droom kijkt Erik op, tranen staan in zijn ogen, zijn gezicht onder het bloed.
"IK KAN ER NIETS AAN DOEN HET IS NIET MIJN SCHULD,, schreeuwt hij waarna hij de agent van zich afslaat en weer verder gaat met dezelfde zin te mompelen.
Die jongen is in shock denkt de agent terwijl hij versterking oproept.
Een half uurtje later is het een drukte van jewelste rond het huis.
De agent die het eerst op de plaats delict aanwezig was, moest rapport uitbrengen aan de commisaris.
"De jongen zegt niks, hij is in shock, hij moet mee naar de psych, kijk dat joch,,
De andere agent keek hem bedachtzaam aan, " misschien, maar waarom is hij de enig die nog leeft.. ze hebben boven nog iemand gevonden, een van zijn vrienden,,
Zwijgend kijken de agenten elkaar aan,
"Je denkt toch niet dat hij er iets mee te maken heeft?,,
de agent zwijgt..
"komop hij is 15!, hij zou dat nooit gekund hebben,,
"DAT weet je niet, er gebeurd vanalles met de jeugd tegenwoordig, allemaal beinvloed door die pc-games van hun, ik zeg het je.. het gaat de foute kant op hier.
"Dus jullie nemen hem mee?,,
De Commisaris knikte langzaam, " ja, hij gaat mee,,

Erik zit nogsteeds in hetzelfde hoekje, helemaal afwezig van wat er om hem heen gebeurt.
Plots staat er een vreemde man voor hem, "kom maar mee, niet bang zijn, alles is voorbij nu,, zegt de man.
Erik staat op en fluisterd, "het is niet mijn schuld, echt niet,,
"Tuurlijk niet mijn jongen, we geloven je wel hoor, kom maar gewoon mee,,.
Stil en langzaam liep Erik achter de man aan, hij vertrouwde het niet.
Waarom geloofde ze hem meteen? Waarom word hij zo in de gaten gehouden?

De man gebaart hem richting een politie auto, Erik is op zijn hoede.
"Wat gaan jullie met me doen,, vraagt hij, "niets hoor jongen, gewoon even naar een betere plaats,,.
Erik ziet achter hem een beweging, een agent die zijn handboeien losmaakt en op hem afloopt.
Dan lijkt de tijd in slow motion te gaan, Erik kijkt om zich heen, iedereen houd hem in de gaten, bekijkt hem met afgrijzen.
Plots merkt hij hoe hij ervoor staat, bloed over hem heen, enige overlevende, en geen getuigen, hij was van slachtoffer naar hoofdverdachte verplaatst
Nee, denkt hij bij zichzelf, ik moet hier weg.
Hij kijkt om zich heen, de agent komt dichterbij.
Overal om hen heen zijn mensen, auto's of muurtjes, hij kon niet ontsnappen.
Plots ziet hij zijn kans , de man die hem hiernaartoe geleid had lette niet op, en Erik dook onder hem door, hij rende zo hard als zijn benen hem konde dragen, niet achterom kijkend rende hij door totdat hij nietmeer kon.
hij keek achterom, hoorde nog het geschreeuw in de verte maar zag niemand meer, het was hem gelukt hij was ontsnapt.

[Sabbientje]

Welkom op OV.

Leuk dat je hier je verhaal wilt posten.
Misschien is het leuk als je je even voorstelt in ons voorstel onderdeel.
Dit kun je hier vinden: http://www.onlineverhalen.nl/viewforum.php?f=15

Verder hebben we hier nog een topic waar alle belangrijke topics van OV netjes bij elkaar staan. Deze kun je hier vinden: http://www.onlineverhalen.nl/viewtopic.php?f=1&t=4803

En dan je verhaal

Het eerste wat mij opvalt is het aantal enters.
Waarom zoveel lege regels? Je maakt je verhaal zo erg onoverzichtelijk.
Je hoeft niet ieder keer een lege regel te doen.

Erik en Pieter zitten stil naast elkaar,

Zou hij echt komen? ,vroeg Pieter.
Tuurlijk, hij laat ons toch niet stikken, je weet hoe graag hij erbij wil horen.
Ik weet het, zegt pieter, maar wat nu als hij het hier te eng vind?Er gaan rare verhalen rond weet je...

Wat ik in dit stukje mis zijn de aanhalingstekens van de gesproken zinnen.

“Zou hij echt komen?” vroeg Pieter.
“Tuurlijk, hij laat ons toch niet stikken. Je weet hoe graag hij erbij wil horen.”
“Ik weet het,” zei Pieter. “Maar wat nu als hij het hier te eng vind? Er gaan rare verhalen rond weet je…”

Let op de tijd waarin je schrijft.
De jongens zitten naast elkaar en Pieter vroeg iets.
Dat is 2 tijden door elkaar.

Verder kun je meer doen met omgeving.
Je zegt dat Erik en Pieter naast elkaar zitten. Maar waar en hoe zitten ze naast elkaar?

Bijvoorbeeld:
Erik en Pieter zitten naast elkaar op de dorre bladeren van een grote eik.
Of
Erik en Pieter zitten naast elkaar aan de voet van een grote boom.

Zie je het verschil?

Roel liep het bos in, naar de plaats waar was afgesproken, naar een oude kuil waarvan men zei dat er spookte, er was naar vertellen eens een man gaan wandelen in het bos.
Maar die man kwam niet meer terug, zijn vrouw had de politie gebeld.
ze zouden het uitzoeken, maar 3 weken later was er nog steeds niet teruggevonden behalve zijn jasje en portemonnee.

Dit vind ik een mooi stukje. Je maakt hier duidelijk dat het om een enge plaats gaat. Super.

Let er wel op dat je niet te veel komma’s gebruikt op plaatsen waar ze eigenlijk niet horen.

Roel liep het bos in naar de plaats waar hij met zijn vrienden had afgesproken. Hij ging naar de grote kuil waarvan men zei dat het er spookte. Er was naar vertellen eens een man gaan wandelen in het bos, maar die man was nooit terug gekomen en zijn vrouw had de politie gebeld.

Minder komma’s meer rust in het verhaal
Getallen tot een bepaalde hoogte kun je beter uitschrijven.
Dus in die geval “drie”. Dit staat namelijk een stuk netter.

Probeer je verhaal rustig te vertellen.
Een verhaal is geen snelweg, maar een 30km zone, waar je rustig aan kan doen en goed oplet op allerlei details.
Het idee van je verhaal is heel goed, maar omdat je zo nu en dan te snel wil gaan, wordt het verhaal onduidelijk. Dat is zonde. Neem de tijd om alles te beschrijven.
Gebruik meer omgeving. Beschrijf bomen, auto’s, lucht, kleding enzovoort.
Probeer je personages meer emoties te geven. Bang, blij, vrolijk, boos. Dit kan met gezichtsuitdrukkingen maar ook met bijvoorbeeld trillende stem, schreeuwen enzovoort.

Voor de spelfouten kun je in Word de spellingscontrole gebruiken. Dit haalt niet alles eruit, maar kan je wel helpen een hoop foutjes eruit te halen.

Ik hoop dat je wat aan de tips hebt.
Vragen kun je altijd stellen.
Succes met je volgende verhaal.

[seven]

Het verhaal is totaal vernieuwd, alle delen zijn bij elkaar geduwd, illustraties komen waarschijnlijk ook nog,

en de laatste twee delen moeten nog geschreven worden.

grtz