Maureen, geen achternaam en geen huis. Ze leefde net als ik op straat, ik woon daar nog, zij niet meer. Misschien woont ze er nog, ze heeft het namelijk nooit verlaten, niet zo.
Als ik je vertel dat ze mooi was, zou je vast denken dat ik iemand bedoel, gewoon zonder karakter, met een leuk wipneusje en twee blonde vlechten.
Dan zal ik je uitlachen, Maureen was mooier dan prachtig, ze had dät, uitstralling, net alsof ze wou zeggen ''ik leef en geniet''.
Zij en ik.. we kende elkaar van de straat, wat voorafging ga ik niet vertellen, iedereen heeft een reden om op straat te zijn, leven of te wonen.
Ze was aardig voor me, het ging redelijk met me, in die tijd. oke, oke het ging slecht.
Zij was als een fee voor mij, weetje nog dat je vader een kusje op je been gaf als je pijn had? het werkte, de pijn verdween voor de zon maar later denken mensen dat ze daar te oud voor zijn. jammer.
we leefde als zusjes, zij was alles in mijn leven. meer dan drugs, meer dan mijn ouders.
Ik snapte het niet, op een dag was ik alleem in onze stam kroeg. Ze kwam een halfuur telaat. Ze kwam naar me toe, haar mond glimlachte ''ik hou van je'' zij ze zachtjes terwijl ze ging zitten, '' ik ook van jou'' fluisterde ik.
als de dag ervoor.
Moderator: Patrick
Het is erg mooi geschreven. Hoe je voor alles een reden hebt, hoe je de gebeurtenis uitgebreid schrijft. Het is echt heel erg goed geschreven. En je schrijfstijl is erg fijn om te lezen ^^
Ik kan me nu echt inleven in het personage, wat ze voelt, wil doen, ik zit minden in de one-shot ^^
Prachtig (:
Ik kan me nu echt inleven in het personage, wat ze voelt, wil doen, ik zit minden in de one-shot ^^
Prachtig (:
Still got tonight
~Matthew Morrison~
~Matthew Morrison~