De afgelebberde lolly van het jongetje met de rode appelwangetjes
Een ijsje in haar handje. Haar duimpje in haar mond. Haar blauwe ogen glinsteren vrolijk. Het bolletje ijs begint langzaam te smelten. Haar voetjes komen in beweging. Ze gaan hard heen en weer onder haar mollige lichaampje. Om de beurt komen ze neer in zand. Het ijsje valt uit haar handje. Haar beentjes stoppen met rennen. Beteuterd staart ze naar de grond. De zon verdwijnt achter de wolken. Dan kijkt ze om zich heen. Er zijn zoveel mensen, maar waar zijn papa en mama? Daarnet zag ze hun nog. Haar lip begint te trillen. Haar ogen die daarnet nog zo vrolijk glinsterde vullen zich met tranen. Haar beentjes komen weer in beweging. Dit keer niet uit vrolijkheid, maar uit paniek. Ze gaan zo snel heen en weer dat ze het niet meer bij houdt, en valt. Haar traantjes maken stipjes in het zand. Niemand die er enige aandacht aanbesteedt. Een jongetje met rode appelwangetjes steekt zijn afgelebberde lolly naar haar uit.
‘Liet tuilen, tij likje?’ komt er uit zijn mondje. Het meisje pakt de lolly aan.
‘Niet je lolly aan andere kindjes geven Pietje, dat is vies!’ De vrouw trekt het jongetje weg, het meisje alleen achter latend. Met de afgelebberde lolly in haar handje. Uit de wolken vallen langzaam druppels in het zand. Ze rilt. De mensen verdwijnen van een strand. Een man knielt bij haar neer.
‘Ben jij je papa en je mama kwijt?’
Ze knikt langzaam. Hij pakt haar handje en loopt met haar naar de strandtent. Daarna gaat alles zo snel dat ze niet eens door heeft wat er allemaal gebeurt. Het komt er op neer dat ze even later weer bij haar papa en mama in de auto zit, op weg naar huis. De afgelebberde lolly van het jongetje met de rode appelwangetjes nog steeds in haar handje.
xxx
Tips en commentaar zijn natuurlijk altijd welkom
