Een verhaal over Staafenus

[niet sjors]

//de naam Staafenus is geïnspireerd door een klasgenoot van mij die Stefanus heet. Het verhaal lijkt misschien serieus in het begin maar je zult al snel genoeg humor tegenkomen. Een beetje actie/humor is het.

Een verhaal over Staafenus

Het was vijf uur en tevens tijd voor Staafenus om naar huis te gaan van z’n werk. Hij liep naar huis langs zijn gebruikelijke route, door het industrie-terrein. Hij liep langs de paperclipfabriek toen hij gerommel hoorde vanuit het donkere steegje rechts van de fabriek. Staafenus liep erheen om te kijken wat er gaande was. Hij keek naar het donkerste hoekje van de steeg, waar het geluid vandaan kwam. Het was ontzettend donker, dus Staafenus had veel moeite om iets te kunnen zien. Het gerommel stopte. Twee lichtgevende ogen richtte zich op Staafenus. Staafenus was verbaast, want hij had nog nooit lichtgevende ogen gezien. Dat zal wel practisch zijn in het donker, dacht Staafenus. De gedaante waar de lichtgevende ogen aan toebehoren sprong met een hoge snelheid uit het donker, richting Staafenus. Als het duistere ding net denkt Staafenus te raken, raakt ie niks. Het land op de grond en schuift nog iets verder. Het kijkt om zich heen, maar Staafenus was verdwenen. Het keek omhoog en zag iemand omlaag vallen met hoge snelheid en een linker voet uitstekend. Het was de voet van Staafenus. Hij probeerde echter het gedaante een trap te geven, maar tevergeefs. De gedaante sprong opzij net voordat de voet van Staafenus hem raakte. Daardoor viel Staafenus met een klap op de betonnen grond. Staafenus lag op de grond. Hij was gewond aan zijn linker been. Nu kan ik de volgende zes weken geen donkere gedaantes meer trappen met mijn linker voet, dacht Staafenus. Hij keek omhoog en zag de gedaante, op Staafenus neerkijkend, met z’n lichtgevende ogen. Staafenus keek eens goed om te kunnen zien wat of wie het gedaante nou was. Hij kon het niet goed zien, want hij had z’n bril niet op. Hij kneep met z’n ogen en keek nog eens goed. Hij schrok. Staafenus had niet verwacht dat het donkere gedaante, eigenlijk Sinterklaas was. Staafenus was verbaast, want hij dacht zover ie wist, dat Sinterklaas een zachtaardige man was. Maar blijkbaar is hij toch niet zo zachtaardig als Staafenus dacht.
Sinterklaas haalde langzaam een bloederig mes uit zijn lange jas. Het was een bot mes. Een bloederig bot mes, met karteltjes. Staafenus schrok daar heel erg van. Door de shot adrealine die hij daardoor kreeg, voelde hij de pijn in zijn been niet meer. Hij stond snel op, wat Sinterklaas niet verwacht had, en sloeg Sinterklaas snel in zijn maag. Sinterklaas greep z’n buik met beide handen en viel met z’n knieën op de grond. Het mes viel ook op de grond en stuiterde een paar keer. Staafenus bukte en pakte het mes. Hij herrees en dit keer keek Staafenus neer op Sinterklaas. Wat is de reden waarom u zoiets doet, vroeg Staafenus aan Sinterklaas. Het is omdat mijn verjaardag voorbij is en ik heb niks meer te doen, zei Sinterklaas. Maar u gaat dan toch naar Spanje, vroeg Staafenus. Dat is wat ze willen dat je denkt, zegt Sinterklaas. Opeens realiseerd Staafenus zich, dat hij al die tijd al voor de gek is gehouden. Hij bespeurt een vlaag van woede diep vanbinnen. Hij is verraden. Hij is teleurgesteld. Hij is kwaad. In die vlaag van woede rept hij zijn arm, waarin het bloederige mes zich bevindt, richting de nek van Sinterklaas. Sinterklaas ziet de dood naderende. Opeens staat er een zwarte piet voor Sinterklaas, en houd snel de arm van Staafenus tegen. Waag het niet om ook maar één haar te krenken van onze goede Sint, schreeuwde de zwarte piet. Goede Sint, fluisterde Staafenus een beetje lachend. Staafenus tilde zijn knie op en raakt de zwarte piet tegen z’n kin met grote kracht. De zwarte piet vloog omhoog en viel vervolgens met een klap op de grond. Hij bewoog niet meer. Sinterklaas lachde. Ik heb nog veel meer zwarte pieten in de hand, lachte Sinterklaas. Dat is wat ze willen dat je denkt, grinnikte Staafenus. Sinterklaas verstijfde van angst. Dat klopt, zei Staafenus, de rest van je zwarte pieten zijn wel allemaal naar Spanje. Nee. Dat kan niet, fluisterde Sinterklaas. En toch is het zo, lachte Staafenus. Staafenus pakte het bloederige mes weer op, die gevallen was. Wederom kijkt Sinterklaas weer de naderende dood in ogen. Opeens realiseerd Sinterklaas zich iets. Als je me laat gaan krijg je een chocolade-letter, zei Sinterklaas. Deal, zei Staafenus. Sinterklaas liep naar huis, en Staafenus zat z’n chocolade-letter te verorberen.

Einde

[S.A.M.]

Je beste verhaal dat ik tot dusver heb gelezen. En wel om deze redenen:

1. Je beschrijft meer. Daardoor kan een lezer zich beter inleven.
2. Je doet iets origineels met een bekend gegeven. Iedereen kent Sinterklaas als een aardige man, maar jij draait het om. Dat is raar en daardoor leuk.

Wat je echt moet verbeteren is je taalgebruik in dit verhaal. Met name de dialogen zijn niet gemarkeerd met interpunctie. Een voorbeeldje:

Wat is de reden waarom u zoiets doet, vroeg Staafenus aan Sinterklaas. Het is omdat mijn verjaardag voorbij is en ik heb niks meer te doen, zei Sinterklaas. Maar u gaat dan toch naar Spanje, vroeg Staafenus.

Bovenstaande hoort er als volgt uit te zien.

"Wat is de reden waarom u zoiets doet?", vroeg Staafenus aan Sinterklaas.
"Het is omdat mijn verjaardag voorbij is en ik heb niks meer te doen", zei Sinterklaas. (Vond ik een grappige zin.)
"Maar u gaat dan toch naar Spanje?", vroeg Staafenus.

Ik neem aan dat je dit ook wel op school hebt gehad of in boeken hebt gelezen. Dus je kunt het wel.
Verder was het einde nogal abrupt. Dan kom ik weer op de logica die ik al in een ander comment heb aangekaart. Waarom weet Staafenus bijvoorbeeld beter dan Sinterklaas waar de Zwarte Pieten zijn? Waarom laat de Sint ineens Staafenus met rust?
Oh ja, probeer ook eens een andere benaming te geven aan Staafenus. Noem hem ook eens gerust 'hij' in een zin. Dat leest fijner.

[niet sjors]

Hee bedankt. Dat zijn wel handige tips.

En omdat sinterklaas zo oud is, is hij misschien een beetje verstrooit.
En hij liet Staafenus met rust op het laatst omdat hij zijn nederlaag betreurt.