P.O.W.

[S.A.M.]

P.O.W.

Hij sloeg me met liefde,
maar mijn ideeën bleven.
Met mijn hoofd geheven
accepteerde ik dat leven
tussen ons oorlog was.

Hij moest me slaan,
want andere gebaren
kon ik goed verklaren.
Zijn en mijne jaren
waren als één, gelijk.

Hij trapte mij met laarzen,
goed van snit en leest.
Waren ooit van mij geweest,
ze trapten met dezelfde geest
om de geest te doven.

Hij zal vast begrijpen
dat, mocht ik overleven,
ik niet op zal geven
voor ik hem doe sneven.
Vijanden die wij waren.

En daar hadden we vrede mee.

[Artemiss]

Ik vind het ritme erg lekker lopen, het leest lekker weg. Ik vind het altijd knap als mensen op zo'n manier kunnen rijmen en niet-rijmen, dat alles toch klopt en goed leest.
Aan de andere kant vind ik het zo vaag dat ik niet precies weet wat ik ermee moet. De boodschap komt voor mij niet echt over, daarvoor begrijp ik er te weinig van.

[S.A.M.]

Normaal ben ik niet zo van het gedichten uitleggen, maar laat ik dan aleen het thema verklappen.

Ik neem aan dat je weet dat P.O.W. de Engelse term is voor 'prisoner of war'. Dat is waar dit gedicht over gaat. Hoe oorlogen uitgevochten kunnen worden, simpelweg omdat het oorlog is. Niet omdat men er denkt een betere wereld mee te creeëren of zoiets nobels. Oorlog genereert oorlog, wil ik maar zeggen.

Maar bedankt voor je reactie. Ik vroeg me al af of er iemand zich aan zou wagen. Soms heb ik het gevoel dat veel mensen op dit forum niet iets durven te zeggen over een gedicht omdat ze het te moeilijk vinden. Vooral de poëzie van Laura wordt om die reden nauwelijks becommentarieerd.

[Artemiss]

Ik neem aan dat je weet dat P.O.W. de Engelse term is voor 'prisoner of war'. Dat is waar dit gedicht over gaat. Hoe oorlogen uitgevochten kunnen worden, simpelweg omdat het oorlog is. Niet omdat men er denkt een betere wereld mee te creeëren of zoiets nobels. Oorlog genereert oorlog, wil ik maar zeggen.

Dat wist ik dus niet. Kijk, weer wat geleerd. Nu begrijp ik het gedicht al veel beter.
Ook een reden om juist commentaar te geven als je het te moeilijk vindt.

[S.A.M.]

Daarom is het ook zo mooi - voor zowel dichter als lezer - om te reageren op een gedicht dat je moeilijk vindt. Een gedicht vertelt je namelijk altijd iets over jezelf, hoe minimaal ook. Hoe meer moeite je moet doen om er iets in te zien, hoe meer je leert.

Dus mensen, gun Laura ook de ervaring dat haar gedichten anderen verrijken. Anders krijgt ze alleen maar commentaar van mij en dat kent ze nu wel een keer.

[Laura]

Oh ik volg dit topic op de voet (ik moet wel opletten dat er geen foute woorden vallen, want in dit geval helemaal niet het geval is maar goed) en nu zie ik opeens mijn naam genoemd worden! Haha nu moet ik wel reageren.

Ik had het gedicht al gelezen, trouwens, maar was vergeten te reageren. Ik wist eerst ook niet wat P.O.W. betekende, maar heb het toen aan pbrouwers gevraagd haha.
Een goede bijpassende titel, en een zeer interessant rijmschema! Ik vind dit het beste gedicht dat ik tot nu toe van je gelezen heb. Vooral de woordkeuze ben ik een fan van, omdat ik zoiets dus nooit zou kunnen bedenken.

[S.A.M.]

@ Laura, ik ken jouw gedichten wel een beetje en daarin zie ik toch vaak een speelse houding tegenover woorden. Jouw woordkeuze doet het niet slecht. Ik adviseer je alleen graag om nog iets speelser te worden, iets meer de dichterlijke vastigheden los te laten en te zoeken naar woorden die beschrijven wat je echt wil zeggen. Dan zul je merken dat zoiets als rijmschema minder belangrijk wordt.

Hoe je dat doet. Door vooral eerst diep in jezelf te graven met in je achterhoofd de vraag: wat wil ik nu eigenlijk zeggen?
Klinkt vaag, I know, maar het helpt echt door eerst diep na te denken wat je vindt van het gedicht dat je nog niet geschreven hebt.