De sleutel *voorlopige titel*

[lady-chrisie]

Ik staarde voor me uit terwijl alles aan mij voorbijging. Het is niet zo dat ik hier niet op had zitten wachten. Het was voorspelbaar, maar als alles wat je dierbaar is, op onmenselijke wijze uit je handpalmen wordt gerukt, heb je niets meer te verliezen.
Ze noemen mij hoogbegaafd, maar een verstandig persoon zou zich hebben gestort op wat aan hem overbleef, zijn intellect. Ik echter schoof dat alles opzij en smeet het weg, alsof het vuilnis was dat geen nut meer had.
Mijn moeder had het de sleutel tot succes genoemd,mijn kennis, maar toen ik ze verloor realiseerde ik me dat zij mijn sleutel tot succes waren. Zij waren het die de deur onder de naam Succes voor mij op een kier zetten zodat ik zo nu en dan een glimp opving van wat het was. Van wat het inhield, en wat het resultaat van mijn gezwoeg zou zijn. Mijn ouders. Het zoete leven, de top van de berg, dat was wat op mij wachtte, daar lag mijn eenzame toekomst. Dat lag al besloten in de hemelen, de leidende sterren van het duistere heelal. Daar waar nectar uit de hemel viel om me te voeden, ja daar zwoegde ik voor. Een droom verre van de realiteit leek het nu. Een illusie, die als een strak blauwe hemel het zwart van het heelal verborg.
Ik heb daar gestaan , aan de top. En de zon brandt je genadeloos tot je wegzakt en beland in de krochten van je eigen hel. En het is niet eens zo geweldig, aan de top, daar waar jaloezie woedt , en afgunst ieders tweede naam is. Een onlesbare dorst naar meer die je keel droger en droger maakt tot je eraan sterft, ja dat is de top. Nu stond ik op de top van de berg Succes, tot ik door de helhete zonnestralen verbannen werd naar de voet ervan.
Samen met mijn ouders stierf ook mijn sleutel , ik had geen kier meer om door te gluren. Al het zicht op de toekomst werd me ontnomen, het nut te zwoegen zag ik ook niet meer. Ik bevond me in het zwart van het heelal, alleen zonder de sterren om me te leiden. Wadend door het onbekende zocht ik naar iets dat leek op vasteland. En ik vond het niet, waar ik ook zocht. Ik verloor mijn ouders, mijn aanzien , mijn sleutel en mijn deur. Ik verloor mezelf. Het enige wat ik overhield was een hele bak met geld en een paar bloedende repen vlees die ooit mijn hart vormden. Voor mij alleen. Gewoonweg geweldig.
En nu zat ik daar, bij de directrice van mijn school.

[Amiihere]

al gelezen maar het blijft mooi ;D

[Nala-Kaulitz]

Mooi geschreven.

xoxo.