Near my house there is a road
I go there every day
If you walk it, walk alone
You might meet some strangers on your way
At night the road is filled
With mysterious smoke and smells
“You must hold your breath,”
My momma says, as we walk along the road
Sometimes when I walk the road
I look up at the trees
I imagine people living there, whispering
“Come with me!”
One night when I was alone
I got out of bed
“It is eleven o’clock”
My Disney alarm clock said
I slid in my slippers
And walked down the stairs, all by myself
All alone
I put on my yellow jacket
While I was walking towards the road
I already saw myself walking
In my jacket every night,
Checking if the trees were all right
Now I must warn you,
I must say
Because I can’t omit this
That night, when I walked the road (it’s more a path, a path, it is)
I did not come back
____________________________________
Met dank aan pbrouwers die me met wat kleine dingetjes heeft geholpen (:
The four year old
"It's the regular days, the ones that start out normal, those are the days, that end of being the biggest, and today, with you, it was beautiful." – Grey’s anatomy
Ik vind het onderwerp van je gedicht leuk en ik vind de eerste drie strofes het mooiste. Daarna vind ik het persoonlijk wat minder, ik heb het gevoel dat er in de eerste drie strofes echt een ritme zit en in de strofes daarna leest het vanaf 'disney alarm clock' minder lekker.
De laatste strofe vind ik mooi (ook vooral de zin waar ik het nu over ga hebben), maar ik zou zelf "That night, when I walked the road (it's more a path, a path it is)" opdelen in meerdere zinnen, als je begrijpt wat ik bedoel. Bijvoorbeeld:
That night,
when I walked the road
(it's more a path,
a path it is)
Kijk maar of je er wat mee kan
~Blossom
De laatste strofe vind ik mooi (ook vooral de zin waar ik het nu over ga hebben), maar ik zou zelf "That night, when I walked the road (it's more a path, a path it is)" opdelen in meerdere zinnen, als je begrijpt wat ik bedoel. Bijvoorbeeld:
That night,
when I walked the road
(it's more a path,
a path it is)
Kijk maar of je er wat mee kan

~Blossom
“Vergeet nooit dat alleen dode vissen met de stroom mee zwemmen.” – Malcolm Muggeridge
- Patrick
- Beheerder
- Berichten: 1902
- Lid geworden op: 05 feb 2008 18:39
- Locatie: Zuid-Limburg
- Contacteer:
Dan ga ik toch maar weer eens op je gedicht reageren, he Laura 
Als ik eerlijk ben, ben ik het helemaal niet met Blossom eens. Ik vind de laatste drie strofes juist het mooiste. Ik weet niet precies waarom, maar ik vind deze inhoudelijk het sterkst. Ook zou ik persoonlijk die zinnen niet opdelen en ze laten staan zoals ze staan.
Meer dan wat ik op msn aangaf, kan ik er niet meer aan toevoegen. Ga vooral zo door, je barst van het dicht talent!

Als ik eerlijk ben, ben ik het helemaal niet met Blossom eens. Ik vind de laatste drie strofes juist het mooiste. Ik weet niet precies waarom, maar ik vind deze inhoudelijk het sterkst. Ook zou ik persoonlijk die zinnen niet opdelen en ze laten staan zoals ze staan.
Meer dan wat ik op msn aangaf, kan ik er niet meer aan toevoegen. Ga vooral zo door, je barst van het dicht talent!
Why are you so frightened? Have you no faith?
Haha ja even over dat "disney alarm clock", dat klinkt echt krom hahaha. Ik had dat eerst gedaan om te laten zien dat het een jong kind was, maar nu de titel "The four year old" is, is dat eigenlijk niet nodig. Dus dat haal ik er waarschijnlijk uit.
& Patrick nog bedankt voor het reageren
Het klinkt misschien stom, maar ik kijk ook naar.. hoe de zinnen er uit zien. En dit vind ik gewoon wat minder mooi. Zo wordt de strofe ook te lang en te.. hakkerig. Maar in ieder geval bedankt voor de tip (:Blossom schreef:That night,
when I walked the road
(it's more a path,
a path it is)
& Patrick nog bedankt voor het reageren

"It's the regular days, the ones that start out normal, those are the days, that end of being the biggest, and today, with you, it was beautiful." – Grey’s anatomy