Mijn ogen vallen op het verleden.
Ik hoor woorden zonder woorden,
Zie flitsen van toen.
Mis het ontastbaren gevaar,
Niet denkend aan de realiteit.
Het na streven van dromen,
durven dromen, het dromen van nu.
Mijn gedachten pakt het vast,
mijn hand grijpt ernaast.
Een beeld op het beeld,
het was toen niet nu.
We streven naar prefectie
zonder cliché gedoe.
Naast elkaar, de stappen gelijk
lopen wij naar het heden toe
Jij geeft mij je vertrouwen
ik geef jou mijn hand.
Samen op weg naar morgen,
met zes in plaats van drie zoenen.
Om ons te onderscheiden van de rest
voor nu en morgen, als dat kan.
Vriendschap.
Wauw. Mooi. Heel mooi.
Om eerlijk te zijn, toen ik begon te lezen in de eerste strofe, moest ik denken aan Marco Borsato. Maar bij de zesde regel was dat over.
Ik vind dat je met dit gedicht er een hele mooie betekenis aan het woord vriendschap geeft. Goed gedaan.
Om eerlijk te zijn, toen ik begon te lezen in de eerste strofe, moest ik denken aan Marco Borsato. Maar bij de zesde regel was dat over.
Typfoutje, moet perfectie zijn ofcourseyael schreef:We streven naar prefectie
Ik vind dat je met dit gedicht er een hele mooie betekenis aan het woord vriendschap geeft. Goed gedaan.
"It's the regular days, the ones that start out normal, those are the days, that end of being the biggest, and today, with you, it was beautiful." – Grey’s anatomy
Ben zo blij dat je het wat vind! hmm marco borsato. Niet aan gedacht maar zou goed kunnen haha.
Alleen als ik eerlijk ben vind ik het laatste stukje zoooo slegt.
Op dit moment weet ik ook echt niks beters en daar irrieteer ik me eigenlijk best wel aan!
met zes in plaats van drie zoenen.
Om ons te onderscheiden van de rest
voor nu en morgen, als dat kan
Alleen als ik eerlijk ben vind ik het laatste stukje zoooo slegt.
Op dit moment weet ik ook echt niks beters en daar irrieteer ik me eigenlijk best wel aan!
met zes in plaats van drie zoenen.
Om ons te onderscheiden van de rest
voor nu en morgen, als dat kan
De angst aankijken maar je niet bang voelen.