stormregen
de storm raast in het donker
ik zie hoe de wind tekeer gaat
ik word verblind door de bliksem
ik word doof van de donder
ik word gevoelloos van de kilte van de regen
die spat open op mijn huid
ik smaak de strijd van het leven
ik ruik de geur van onrust en kwaad
ik verschuil mij in de cocon van de wanhoop
waar ik steeds dieper in verdrink
maar het stormwater neemt mij mee
ergens waar de storm gaat liggen
ergens waar de tranen een verlossing zijn
stormregen
-
emmeke0401
- Potlood
- Berichten: 62
- Lid geworden op: 23 jun 2010 12:26
- Locatie: Houthulst
Laatst gewijzigd door emmeke0401 op 30 jun 2010 08:48, 1 keer totaal gewijzigd.
Mooi begin, en zoals yael al zei, moet het proef zijn.
Verder vind ik dat je het gedicht mooi begint, maar er later zo vaak ik begint te gebruiken, dat het een beetje eentonig wordt.
De koude van de regen? Dat is niet.. iets. Het is koude regen, de kou van de regen of, wat in dit geval mij heel mooi lijk de kilte van de regen.emmeke0401 schreef:ik word gevoelloos van de koude van de regen
die spat open op mijn huid
Verder vind ik dat je het gedicht mooi begint, maar er later zo vaak ik begint te gebruiken, dat het een beetje eentonig wordt.
"It's the regular days, the ones that start out normal, those are the days, that end of being the biggest, and today, with you, it was beautiful." – Grey’s anatomy