Hoofdstuk 1De opkomende zon schijnt recht in mijn gezicht als ik ’s morgens wakker word. Van niets wetend wat er deze dag zou gebeuren stapte ik uit bed. Mama riep me: “Zoé, je moet nu echt opschieten hoor, je komt nog te laat voor school”! Ik wist dat alles anders ging zijn, maar ik wist niet wat. Ik haal mijn schouders op en doe snel mijn kleren aan, kijk in de spiegel en kam mijn haren, daarna ga ik tenslotte naar beneden en eet de omelet op die mama voor me klaarmaakte. Ik geef mama nog een vluchtige kus op haar wang en pak mijn fiets en fiets richting school. Het is vandaag vrijdag en de laatste schooldag. ik mocht van mijn oudere broer Jeroen een feestje geven voor punt 1: mijn verjaardag te vieren natuurlijk. En dan als 2e punt: de laatste schooldag vòòr er een lange vakantie komt en ik eindelijk eens een vakantiebaan moet gaan zoeken. Caro mijn beste vriendin omhelst me en wenst me eenmaal aangekomen op school een gelukkige verjaardag, maar veel tijd om te praten hebben we niet, want daar horen we de schoolbel al. Vandaag beginnen we de les met chemie, we moeten experimenteren (straks nà de saaie uitleg van mr. Beckless). De rest van de klasbende is weer eens te laat en komen de klas binnengestormd, ze verontschuldigen zich met grapjes en mogen uiteindelijk gaan zitten. Een glimlach verscheen op mijn gezicht om de grapjes. Oo help Luca (de grappige jongen waar ik al een hele lange tijd verliefd op ben) komt met een brede glimlach naast me zitten. “Heb ik iets gemist?” vraagt hij aan me. Buiten de saaie uitleg niks, antwoordde ik met een wat scheve glimlach. ''O ja nog een happy birthday'', zegt hij. Hij lacht lief naar me en ik lach terug. Algauw concentreer ik me terug op de les. Dan mogen we uiteindelijk gaan experimenteren. Ik zie dat zijn experiment helemaal fout zal aflopen en ook zie ik dat hij naar me kijkt met een o help wat moet ik nou doen - blik en het feit dat hij zojuist bloosde moet ik er wel een beetje om lachen, ( zo schattig een anders stoere grappige jongen schaamt zich). Ik besluit hem toch maar te helpen. Het mislukt hè? Zeg ik met een lach. Helemaal! Antwoord hij met een oh, dankje wel - blik.
Ik help hem het te herstellen. Hij heeft duidelijk zijn les niet geleerd denk ik bij mezelf. Euhm… zeg ik wat aarzelend op het einde van de les, heb je zin om naar mijn feestje te komen na school om 15u? Euhm … laat me even nadenken zegt hij met een grappige stem ; verveling of naar een feestje , moeilijke keuze. Ik antwoord hem met een al even grappige stem: hey je kiest maar hè bye . En ik loop weg maar hij komt me achterna gelopen en zegt ja tuurlijk kom ik naar je feestje wat een vraag ik zal er zijn, cool? Top zeg ik met een lach op mijn gezicht. De rest van de dag ging maar traag voorbij, ik en Caro hadden voor zover we wisten iedereen uitgenodigd die welkom was. Engels : het laatste lesuur was ten einde, de bel ging, ik stond op en ruimde mijn spullen op, tenslotte ging ik naar huis want er was nog veel werk vòòrdat het feest kon beginnen. Maar gelukkig hebben we meerdere handen zoals Caro die met me meefietste om te helpen en tenslotte Jeroen mijn lieve goede 20 jarige broer.
-------------------------------
Hoi, het heeft wel een hele tijd geduurd dat ik op deze site zat maar nu ben ik er weer helemaal.
en als jullie fouten merken en wil je het verbeteren: heel graag .---------------------------------
En mijn ouders, die gingen nog voor het feest terug op wereldreis wat jammer is natuurlijk maar ze hebben nòòit voor me gezorgd. Jeroen wèl en daarom heb ik hèm liever dan mijn ouders om voor me te zorgen. Wat later was alles klaar en de eerste gasten kwamen aankloppen ik was wel tevreden van men feestzaal. Caro liep naar de muziekinstalatie en riep toen er al heel wat mensen waren luid : LET’S PARTY!! Het feest was begonnen! Ik en Caro zaten wat te kletsen (nà wat volle minuten dansen). Plots zei Caro met haar ogen op de deur gericht terwijl ze een slok nam van haar soda. Hey kijk daar eens, ons fuifbeest is er ook. Ik keek op en zag Luca. Ik dènk dat ik maar eens ga zegt ze tegen me en ze loopt terug naar de dansvloer. Hoi, (zeg ik wat onwel). Hoi antwoord hij. Cool feestje. Thanks. Ik zie dat Caro iets tegen de jongen van de muziek zegt, en plots veranderd het lied; het is een romantisch lied. Zin om te dansen? Vraagt hij met een onzekere blik maar houd hem stoer.
Jij? Dansen? Vraag ik hem plagend met een lachende ongelovige blik. Wat??! Zegt hij lachend, iets mis mee? Nee hoor integendeel antwoord ik. En hij houd me zijn hand voor maar in plaats van het aan te nemen neem ik zijn arm en sleur hem mee tot de dansvloer. Ik voel hoe hij voorzichtig zijn handen om mijn middel legt, voorzichtig maar toch met een stevige greep. Ik leg mijn handen daarentegen op zijn schouders en voel de vlinders in mijn buik weer hevig tekeer gaan. Na het einde van het lied fluistert Luca iets in mijn oor: “En?? Nog steeds zo negatief over mijn dansen?? Nee hoor, je danst geweldig, een lach verschijnt op mijn gezicht. De muziek stopt opeens maar ik hoor dat er geen volgende muziek volgt; zou er iets mis zijn? Denk ik bij mezelf. O nee hoor, ik zie dat Caro de microfoon neemt en op het verhoog gaat staan want een podium kan je het niet echt noemen. Ze vraagt me tot bij haar te komen, ik zie ook dat ondertussen iedereen stil is geworden. Met een verbazende en vragende blik ga ik naar haar toe. Ik ga op de stoel zitten en Caro begint met een lachend gezicht te vertellen door de micro: Ik wil nog even iets zeggen, het woord tegen de jarige (met een blik op mij) Er klinkt wat gelach. Ik wil even zeggen Zów, je bent de meest gekste, raarste, grappigste maar fantastische giga , top vriendin die ik ken en je bent men allerbeste vriendin. Ik ken je al sinds de kleuterschool en vanaf dat moment waren we al vriendinnen en dat zijn we nog steeds, we zijn sinds die tijd onafscheidelijk en we leerden elkaar maar beter en beter kennen en ik zou je nòòit kwijt willen, je bent ook de enige die me uit de problemen houd; ik lach terug naar haar. Ik kan niet anders want dit is echt top moment. Dan komt Jeroen het (niet-echte) podium op en krijgt de microfoon toegeworpen van Caro. Ik wil ook nog even iets zeggen, :”Zoé zusje, je bent al 13 dus HAPPY BIRTHDAY (zegt hij met een grappige stem waardoor iedereen moet lachen en een glimlach op zijn gezicht) ik moet er ook om lachen. … hij ging door met een hele lieve speech. Er klonk applaus en dan word er door van alles door elkaar geroepen door andere mensen zoals { TOFFE MEID } en { GEEN KLAS E5 ZONDER JOU ZOÉ } en dan weer een ander persoon start met het Engelse verjaardagslied, algauw is iedereen bijgebeend en zit iedereen luid mee te zingen. Het lied is gedaan en er klinkt alweer applaus. Ik stap het podium af en kom Luca tegen en na een tijdje vraagt hij of we nergens anders kunnen gaan zitten, ergens waar het rustiger is. Ik knik instemmend. Ik leid hem naar mijn favoriete plekje waar de maan en de sterren altijd het mooist zijn, veel gras en een vijvertje. We kiezen de hangmat uit om op te zitten. Er viel een korte stilte tot Luca de stilte brak en zei: Wow, het uitzicht is hier echt prachtig. Jha echt hè zeg ik wegdromend. Nix is mooier dan hier zitten kijken naar de sterren. Euhm… hoor ik Luca zeggen. Ik draai me naar hem toe en kijk in zijn onbeschrijfelijke mooie bruine ogen. Zouden we eens kunnen afspreken? ging hij verder, ik bedoel als je niet wil is het… jha kej is goed onderbrak ik hem. Cool antwoordde hij opgelucht. Ik moet lachen. Zo schattig zeg ik. Huh??!! Wat?
Nix, laat maar, antwoord ik
Zo dus jij vind me schattig hè? Zegt hij wat later maar plagend en lachend.
Ja, dat je op school zo lekker stoer bent en nu eigenlijk heel onzeker
Oja ? en dat vind je schattig?? Jep antwoord ik met volle overtuiging.
Wel, misschien heeft dat wel een reden, dat ik zo onzeker ben, misschien ben ik wel verliefd op je.
Jha wie weet lach ik terug. We schieten allebei in de lach. (Dit is zo een leuk moment denk ik bij mezelf). Maar dat gezellig moment word verstoord. Caro staat in de deuropening en zegt heeeeey sorry dat ik jullie tortelduifjes moet storen maar het is vrij podium. Dus kom op mensen. En wat hebben wij daar mee te maken? vraag ik. Kom op alsof je dàt niet weet Zoé, jij moèt gewoon zingen, je hebt gewoon de beste stem, misschien wel van de hele wereld. Maar… Veel tijd om iets te zeggen heb ik niet want ze sleurt me al mee. Luca gaat voor en zegt kom op Zoé we doen het samen ik speel wel de gitaar en jij zingt, en bovendien wil ik je wel eens horen zingen voegt hij eraan toe. Goed? Oké zeg ik dan. Ik krijg de microfoon van Caro toegeworpen voordat ze erin geschreeuwd heeft : EEN NIEUWE GAST!! Caro komt met papieren afgelopen naar Luca en dan zie ik dat het mijn papieren met noten maar zonder tekst zijn. JEAH!!(zegt Luca). ( Ik moet me concentreren, concentreren, denk ik bij mezelf). De muziek is begonnen en begin te zingen, ik zing wat er in me opkomt zoals wat ik altijd doe als ik op mijn kamer liedjes verzin. Iedereen is stil geworden en wacht geduldig en nieuwsgierig af.
I see the lights move in your eyes, when I look at you , everything can change when I know you…
Ik zie dat iedereen geconcentreerd naar me luistert. Ik eindig mijn zin en Luca maakt zijn laatste noot af. Luid applaus vult zich in de kamer (ik ben zo blij want dit was de eerste keer dat ik voor publiek zong, dan behalve Jeroen en Zoé die me wel al hebben horen zingen). Ik stap het (niet-echte) podium af en Caro komt me tegemoet samen met Luca die achter me staat. Ze overladen me gewoon met complimenten van { oh zo goed en zo mooi } of {ik wist helemaal niet dat je dat kon, zo mooi! } Caro fluistert in mijn oor: “geef hem je nummer”. En weg was ze. Rare vriendin heb jij zegt Luca tegen me met een lach op zijn gezicht.’ Jha’, antwoord ik maar de allerbeste. Euhm, (zeg ik wat later) zou ik jouw gsm nummer mogen? Hij kijkt me wat raar aan. En daar ben jij helemaal alleen opgekomen om dat te vragen vraagt hij al plagend. Hey Caro geeft best wel goede raad hoor. We schieten allebei in de lach. En nu wacht je op antwoord zeker? Vraagt hij.
Duhn, tenzij je geen gsm hebt natuurlijk, antwoord ik lachend.
je weet wel zoals: Jeukt jou jeukerige neus net zoals mijn jeukerige neus jeukt