verhaal

[xlindseeeey]

Wat zou je doen, als je het ene moment nog alles hebt en het volgende moment lijkt het net of je alles kwijt aan het raken bent. Zou je vechten om het terug te krijgen? Of zou je het laten gaan?

Nina

Ik zat in de les na te denken over alles wat er de laatste tijd gebeurt was, mijn vader en mijn moeder zijn nu goed twee maanden uit elkaar. Mijn moeder kan het niet aan, dat ziet zelfs een blinde nog wel. Ik vind het telkens moeilijk als ik mijn moeder alleen moet laten zelfs als het is om naar school te gaan. Nog 5 minuten, dan mag ik weg, eindelijk. Ik had om half 5 met Stan, -mijn vriendje- afgesproken op msn. Stan en ik hadden bijna een half jaar en ik was zo gelukking met hem, ik zou niet weten wat ik zonder hem moet doen. Ik fietste zo snel als ik kon naar huis, en 2 minuten voor half 5 kwam ik thuis aan. " Mamma ik ben thuis! " schreeuwde ik, en ik rende naar boven waar ik mijn computer aan zetten. Stan was niet online, ik baalde flink. 'Nja, ik bel hem zo wel' dacht ik bij mezelf en ik liep naar beneden. " Mamma? " schreeuwde ik toen ik de woonkamer in kwam. Het was vreemd dat ze niet binnen was en dat het eten nog niet op stond. Normaal aten we om 5 uur, dat was nog standaart omdat mijn vader dan altijd terug kwam uit zijn werk en honger had. Ik stond in de keuken en zag dat de schuur open stond. Ik liep er heen en zag door het raam me moeder hangen. Dit was onmogelijk. Ik rende terug, zonder en belde 1-1-2. Aan de andere kant kreeg ik een bandje, " Wilt u politie, ambulance of de brandweer " " AMBULANCE, en POLITIE " schreeuwde ik door me tranen heen, ik kreeg iemand van het ziekenhuis. " Kan ik u helpen? " vroeg de stem. Het was een rustige vrouwen stem, iets wat ik nu helemaal had. " Ja! mijn moeder heeft zich opgehangen " schreeuwde ik, ik zei waar ik was en binnen tien minuten stond er een poltiewagen, en een ambulance.


meer?

[Flubby]

Hee,

Ik heb jouw verhaal gelezen. Ik vind het een erg leuk, interessant verhaal. Al vond ik nog paar kleine foutjes. Ik haal er even een paar uit:

naar

In de eerste zin moet het toch na zijn in plaats van naar. Want je zit na te denken. En je loopt niet ergens naar toe. ^^

Je gebruikt vaak 'mijn moeder'. Je zou af en toe ook andere benamingen voor moeder kunnen gebruiken de woorden af te laten wisselen, maar dit stoort niet echt.

Als iemand iets zegt, kan je beter eerst een enter typen, dan is het overzichtelijker.

Spannende gebeurtenissen zoals het vinden van haar moeder kan veel spannender beschreven worden. Wat denkt ze? Wat is haar uitdrukking? Gilt ze ook?

Succes nog ^^

Flubby.

[xlindseeeey]

De politie ging vragen stellen, van hoe het kon. Wat er was gebeurt. Ik kon het niet aan en begon allemaal onzin te praten, en ondertussen te stotteren. M'n vader werd gebeld en die kwam er ook meteen heen. M'n ouders waren misschien wel gescheiden maar mamma had geen ruzie met pappa. Ik daar in tegen wel. Ik haatte die vent, ik snapte ook niet waarom die nu moest komen het was zijn schuld! Alleen die van hem! Als hij dit niet had gedaan had m'n moeder nog geleeft, dan waren we nog gelukkig. Ik rende naar boven, wilde even weg zijn van alles beneden. M'n computer stond nog aan, en ik keek op het scherm.

Stan (l) Ninaa zegt: Schatjee!
Stan (l) Ninaa zegt: Schatje ben je er?
Stan (l) Ninaa zegt: Schatje praat!
stan (l) Ninaa zegt: Ik ben weg nien. Bel nog maar.

Ik was Stan helemaal vergeten door alles met Mamma, ik pakte m'n telefoon en belde Stan op. " dit is de voicemail van .. " hoorde ik aan de telefoon. Ik drukte hem weg, waar kon Stan nou weer zijn? Ik liep weer naar beneden en liet me op de bank zakken, mijn gedachtens gingen naar Stan, waarom nam hij nou weer niet op? Ik sloot me ogen, wat een dag. Langzaam ging een traan over m'n wang heen.

[Flubby]

Je maakt mij nieuwsgierig. Het begint interessant te worden Alleen zou het nog steeds handiger zijn als je de dialogen, de tekst die wordt uitgesproken, na een enter neer zet, dat maakt het wat overzichtelijker. Ik blijf zeker verder lezen ^^

[xlindseeeey]

haha dankjewel. Zelf vind ik het zo het duidelijkste maar ik zal het proberen.
------------------------------------------


Eindelijk was alles een beetje over van wat er die dag was gebeurt. Ik was naar oma gegaan, daar kon ik blijven slapen. M'n oma woonde bij Stan om de hoek, en ik kende Stan daar dus ook van. Ik besloot bij hem langs te gaan.
" hee Nina, wat doe jij hier? " zei de moeder van Stan, het leek wel of ze verbaast was om mij te zien. " Ik hoorde niks van Stan, dus ik dacht ik kom maar even langs. " De moeder van Stan schrok. " Het was toch uit? " vroeg ze. " N-n-ee " antwoorden ik, en ik draaide om. Ik had hier genoeg van, zo dumpte Stan me dus. Alles wat ik dacht gevonden te hebben was ik nu kwijt. Op de terug weg naar huis begon ik te huilen, ik liep de hoek om en ik zag Stan met een meisje staan. Kwaad als ik was stapte ik naar hem toe.
" Dus zo wil jij mij dumpen? Door het je moeder te laten zeggen en dan hier met een ander wijf te gaan staan! " Stan werd rood, en wist volgens mij niet meer wat hij moest zeggen. Ik had er genoeg van dus liep ik door. " Hoer-tjeee! " hoorde ik achter me.

[marly]

Hallo xlindseeeey,

Als eerste van harte welkom op Online Verhalen. Zoals je misschien gezien hebt heb ik je berichten samengevoegd. Het is op OV niet toegestaan om dubbel te posten. Je kan de editknop gebruiken om een reactie boven of onder je verhaal te plaatsen.

Daarnaast zou ik je willen aanraden grotere stukken te posten als dat mogelijk is. Dat houdt naar mijn mening de lezer ook meer bij het verhaal.
Het is handig om de forumregels even door te nemen zodat je weet wat toegestaan is en wat niet.

Dan nu even je verhaal. Net zoals flubby eigenlijk al aangeeft ga je in een sneltreinvaart door je verhaal heen. De gebeurtenissen kun je veel meer uitschrijven waardoor de lezer kan ervaren wat Nina ervaart.
Daarnaast zou ook ik de dialogen op een volgende regel zetten. Zo zorg je ervoor dat je verhaal overzichtelijk is.

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Succes met schrijven!

[sheepo]

Spannend!

Hoewel het verhaal technisch iets minder goed zit, - maar dat had ik vroeger ook, dat leert men door ervaring - vind ik dat je talent hebt!
Wat een 'realistische fantasie!' =D
En ik heb nu al een zwak voor het hoofdpersonage! Wat is ze toch sterk, ik zou al lang mezelf van kant hebben gemaakt =]
Ik kan niet wachten op meer!! hup hup!

[Flubby]

Hee,

Ik vind het volgende stuk wel erg snel gaan. Misschien dat je het allemaal iets uitgebreider kan beschrijven, maar verder maakt het mij wel nieuwsgierig naar het volgende stuk. Wat zou Stan gaan doen? Wat gaat Nina doen? Is er misschien een complot ofzo gaande? Is het wel zelfmoord? Allemaal vragen borrelen nu bij me op.
Maar zoals sheepo ook al zei: men leert het door ervaring. En ik weet zeker dat jij talent hebt en dat het een super verhaal gaat worden ^^

Flubby.

[xlindseeeey]

Dankje voor de reactie's, ik zal er op proberen te letten!

--

Reageren op dat 'hoer' deed ik niet meer, met tranen in me ogen liep ik terug naar oma haar huis. Ik kon dit niet, waarom moest dit mij allemaal gebeuren. Ik was Stan kwijt terwijl we volgende week een half jaar hadden. Waarom werd ik nou weer voor hoer uitgescholden, nog nooit heb ik Stan bedrogen. Het was Stan's stem die het riep terwijl hij met een andere meid stond. Ik kwam bij oma aan, en liep gelijk door naar me kamer. Morgen moest ik er vroeg uit om van alles te regelen, ik viel neer op het bed. "krrraaaak" deed me bed, fijn dat kan er ook nog wel bij.
"Omaaaa!" riep ik terwijl ik weer naar beneden liep. "Wat is er nien?" vroeg mijn oma. "Ik ben net door me bed gezakt." Ik zag dat oma schrok. "Ik heb me geen pijn gedaan hoor!" zei ik daarom maar snel, "je hebt tranen in je ogen?" ik schudde me hoofd van nee, hier wilde ik dus niet op reageren. "kun je het matras op de grond leggen en dan daarop slapen?" Ik knikte ja, en liep weer naar boven. Terwijl ik me matras op de grond legde voelde ik de tranen over mijn wangen gaan. 'Stan wat doe je me aan' dacht ik bij mezelf. Waarom vandaag? Waarom allemaal op een dag. Ik besloot vannacht uit huis te sluipen en bij Stan langs te gaan om te praten. Het werd 02:00 en ik kleedde me weer aan, klaar om naar Stan te gaan. Onderweg naar beneden kraakte de trap onder mijn voeten. 'Pff, zo maak ik oma nog wakker' dacht ik, alleen ik moest door. Ik moest weten wat er aan de hand was. Die dag was alles zo vreemd gegaan, alsof niemand wilde dat ik gelukkig zou zijn. Ik deed de voordeur open en voor mijn neus stond Stan, met dat meisje. Wie was zij? "Wat doe jij met haar hier!" schreeuwde ik, alleen zacht genoeg dat oma het niet zou horen. "Nina, dit is Anna. Anna in mijn nichtje en ze wil jou iets vertellen." zei Stan, ik geloofde er niks van en draaide me om. Ik liep naar binnen en sloot de deur achter me, terug naar mijn bed. Morgen zou ik wel zien wat ik doe. Alleen voor nu was het me allemaal te veel, 'Anna is mijn nichtje' zei ik Stan naar alleen dan op een vieze manier. Ik sloot me ogen en uiteindelijk viel ik met betraande ogen in slaap.
"Lievert, het is 9 uur. Je moet eruit, je moet zo naar de politie" zei me oma, 'pfff, geen zin in.' dacht ik bij mezelf. Ik draaide mezelf om, ineens kreeg ik kleren over me hoofd gegooit. "Nina opstaan nu!" dat was niet de lieve en zachte stem van mij oma, het was een dwingende stem die ik niet goed kon plaatsen. Ik tilde mijn hoofd op en zag mijn vader in de deur opening staan. Langzaam stond ik op en oma en pappa gingen weg. Eindelijk nog even rust. Vandaag zou ik te horen krijgen wat de doodsoorzaak was, wat er allemaal was gebeurt.

Een half uur laten stapte we in de auto op weg naar het politiebureau. Ergens was ik blij dat er een beetje duidelijkheid kwam, de politie vond het schijnbaar vreemd hoe het was gegaan en ik ook, dat was ook een reden dat ik bang was. Zo bang was ik nog nooit geweest.

[Cubiculum Nephilia]

Zelf vind ik het zo het duidelijkste maar ik zal het proberen.

Het gaat bij een verhaal niet om wat jij het meest duidelijk vindt, maar om wat prettig is voor de lezer. Er wordt al enkele keren aangegeven dat je meer moet uitbreiden en meer je enter moet gebruiken. Toch negeer je dit en ga je door met één klomp tekst schrijven waar niet veel over na is gedacht.
Enkele opmerkingen over je verhaal:

Nog 5 minuten, dan mag ik weg, eindelijk. Ik had om half 5 met Stan, -mijn vriendje- afgesproken op msn.

Cijfers, ook al worden ze gebruikt voor een tijdsaanduiding dient men volledig uit te schrijven.

...alles wat er de laatste tijd gebeurt was, mijn vader....
Normaal aten we om 5 uur, dat was nog standaart omdat mijn vader dan altijd terug kwam uit zijn werk en honger had.

Gebeurd en standaard graag met een D en voor "omdat" hoort nog een komma te staan.
Met andere woorden let dus op je leestekens en op je D-tjes en T-tjes.

Ik rende terug, zonder en belde 1-1-2.

Zonder wat? Dit gebeurt er dus als je te snel wilt schrijven, dan maak je onnodige fouten.

Ik vind het telkens moeilijk als ik mijn moeder alleen moet laten zelfs als het is om naar school te gaan

Persoonlijk zou ik hier een komma plaatsen na het woordje laten, of zelfs een nieuwe zin beginnen. Daarbij zou ik ervan maken: "Zelfs al is het om naar school te gaan."
Die zin verloopt net even wat beter.

Aan de andere kant kreeg ik een bandje, " Wilt u politie, ambulance of de brandweer " " AMBULANCE, en POLITIE " schreeuwde ik door me tranen heen, ik kreeg iemand van het ziekenhuis. " Kan ik u helpen? " vroeg de stem. Het was een rustige vrouwen stem, iets wat ik nu helemaal had.

Je krijgt geen bandje als je 112 belt.. Je krijgt een telefoniste van de algemene centrale aan de lijn. Die vraagt dan inderdaad wat je nodig hebt. Zij verbindt je dan door met een centrale in jouw buurt en dan pas wordt er ambulance en politie gestuurd. Overigens, als iemand echt dood is, dan komen ze niet met de ambulance hoor. Ze sturen gelijk een wagen van het mortuarium er op af.
Dan snap ik nog het laatste stukje niet van dit... verhaal. "iets wat ik nu helemaal had", wat had ze nu helemaal?
Trouwens, tien minuten is hoopvol denken hoor. Vaak mag je al blij zijn als ze het met een kwartier redden. Afhankelijk van waar je bent en waar een ziekenhuis zit etc.


Hier beëindig ik mijn commentaar, ook al heb ik de rest ook gelezen. Je verhaal is namelijk totaal niet spannend. Je mist volume. Alles gebeurd maar van hak op de tak, en dat je dan achter elkaar door blijft schrijven, helpt al helemaal niet.
Sowieso wordt jouw verhaal er vrij onrealistisch van. Dramaverhalen zijn dan wel eens fictief, maar zó erg...
Ik twijfel ook aan het feit of iemand verhaal moet brengen bij de politie als iets overduidelijk zelfmoord was. Vaak gaan ze inderdaad nog enkel in het mortuarium even na wat de exacte doodsoorzaak was. Echter, als iemand hangt, dan is het nogal vrij duidelijk. Daar is niks vreemds aan. Of technische recherche heeft iets aparts moeten vinden op de plek des onheils, maar dat zijn nou net de details die je dan had moeten omschrijven.
Als ik jou was, zou ik eerst eens alles rustig nalezen -zeker voordat je post- en je huidige stukken meer opvullen. Daarbij is het ook handig als je jouw verhaal in Word of een andere tekstverwerker schrijft. Zulke programma's kunnen alvast wat fouten voor je eruit filteren.

[sheepo]

Oeeeeh eindelijk gaan we weten wat er nu echt gebeurd was met de moeder =D
Ik voel aan dat het enbeetje de goeie kant op begint te keren
Het was stan's nichtje!
Oeeef
Hopelijk luistert het meisje naar Stan!

Ik wil meer!

[Carolus]

Wat is er nu gebeurd met de moeder?

vervolg vervolg vervolg xD