Solus

[MUSTHAVE]

1.

Mijn hoofd stuiterde op de stenen vloer, ik voelde geen pijn meer, het enigste wat pijn deed was mijn hart dat kapot barstte. Woorden zoals ‘verongelukt’ dreunden door mijn hoofd en maakte alles kapot. Al mijn gedachtes over later. Het voelde alsof de wereld kapot ging aan mijn voeten. Ik schudde mijn hoofd en gilde, ik maakte rare, schokkerige bewegingen. Bezorgde hoofden keken me aan.
Braaksel kwam mijn mond uit, met mijn gegil erbij. ‘Vincent, doe iets, ze gaat kapot.’ Riep een geschrokken stem. ‘Laat haar.’ Een barse stem. ‘Laat haar uithuilen.’ ‘Dit is geen uithuilen meer, ze draait helemaal door.’
De rest hoorde ik niet meer. Ik drukte mijn handen op mijn oren en schreeuwde zo hard als ik kon. Het lukte me niet meer om logisch na te kunnen denken. Het kon niet meer, alles draaide rond. Het voelde alsof mijn hart uit elkaar scheurde. Ik schreeuwde nogmaals, zo hard als ik kon. ‘Sarah, stop. Alsjeblieft, stop.’ June trok mijn handen van mijn oren. Ik schreeuwde harder. June legde haar hand op mijn mond, waardoor mijn geschreeuw minder hard door de kamer galmde. Ik trappelde woest met mijn benen. ‘Kom tot jezelf.’ Judith kwam er bij staan en pakte mijn gezicht vast. Ik hijgde en keek in haar groenblauwe ogen, ze stonden verdrietig.
Tranen baanden zich een weg over haar wangen.
Ik schudde mijn hoofd. Het lachende gezicht van Mark stond op mijn netvlies. Hij had gezegd ‘tot morgen’. Woede en ongeloof stortte zich weer op mijn lichaam. Ik kreunde, het leek alsof iemand op mijn maag sloeg met een hamer. En toen begon ik weer te gillen. ‘Nu.’ Hoorde ik iemand zeggen. Ik voelde een prik in mijn arm, het deed pijn, maar het was niets vergeleken met de andere pijn die ik voelde. De kamer waar ik was vervaagde, en de pijn ook. Ik probeerde te schreeuwen, maar het lukte niet meer. Alles zakte weg en werd zwart.

[Sabbientje]

Je begint gelijk spannend. En roept vragen op. Dit zorgt dat mensen graag verder willen weten wat er nu aan de hand is.

Maar, ja er is een maar....

Het belangrijkste wat ik mis zijn enters. Hierdoor is je verhaal lastig leesbaar.
Een gesproken zin, behoord op een nieuwe regel.
Lees je stuk nog een keer door en probeer wat enters erin te zetten
Dat trekt meer lezers en is het ook makkelijker de tekst verder te beoordelen.

Als het mijn verhaal zou zijn, zou ik dat dus proberen aan te passen (dit kan door middel van de Edit knop ) en daarna lekker verdergaan met het volgende stuk.

[MUSTHAVE]

Ja, nu je het zegt. Ik heb het een beetje aan gepast, maar ik zal er de volgende keer op letten. (: