De leeuwin en de das

[Adored]

O1

Romy liep zuchtend door de al rijdende trein. Ze kwamen aan bij een coupe waar maar één jongen in zat, Carlo Kannewasser. Ze draaide zich om naar de schuifdeur van de coupe en opende hem voorzichtig. Ze zette haar bagage in de coupe en liep naar Carlo toe die haar nog steeds niet had opgemerkt. “Boe” fluisterde ze met haar lippen tegen zijn oor. Er ging een rilling over zijn rug en hij keek Romy geschrokken aan. “Ik had je helemaal niet horen binnenkomen” zei hij verbaasd. “Zoiets dacht ik al, waar zat je met je gedachten?” vroeg Romy lachend en kroop bij Carlo op z’n schoot. “Ik dacht er over na hoe erg ik je gemist heb deze vakantie”. Hij keek haar zielig aan en Romy kon het niet laten om een kus op zijn té perfecte lippen te drukken. “Ik miste jou ook”, mompelde Romy zachtjes. Even bleven ze elkaar aankijken, tot hun moment werd verstoord door de schuifdeur die open ging. “Romy..” zei de stem van Femke Argentum voorzichtig. “Wat?” vroeg Romy iets wat bot. Femke keek haar geschrokken aan en Romy verontschuldigde zich al snel. “Ik zit met een probleem” mompelde Femke moeilijk. Romy trok haar wenkbrauw op, en keek haar beste vriendin aan. “En dat is?” “George”. Romy wist al genoeg. Femke had al 3 jaar een enorme zwak voor George, en ze had niet verwacht dat dat het 4e jaar anders zou zijn. “Ga even zitten” zei Romy, en gebaarde naar de bank tegenover haar. Femke ging braafjes zitten en keek Romy een beetje verbaasd aan. “Serieus Fem, als jij George al zo lang leuk vind, vraag ik me af waarom je niet gewoon naar het toe stapt en je gevoelens voor hem verteld”. Romy trok een wijsgezicht waardoor Carlo, die de twee meisjes al die tijd vaag aan had zitten kijken, in de lach schoot. “Zegt de gene die 2 jaar heeft zitten wachten tot ik de eerste stap nam” zei Carlo lachend. “Ssst Carlo, je verpest mijn wijze moment” zei Romy lachend terug. “Nee maar serieus Femke, stap gewoon op die jongen af en zeg wat je voor hem voelt, ik verzeker het je, hij ziet jou ook zitten”. Ze gaf Femke een knipoog en een warme glimlach. Femke stond op en Romy volgde haar voorbeeld. Ze gaven elkaar een knuffel en Femke bedankte Romy voor haar woorden. “Geen dank Femke” mompelde Romy en liet Femke los. Femke verdween weer uit de coupé en Romy draaide zich terug om naar Carlo. “Dus mannetje, jij had mij zo gemist?” zei ze giechelend. Carlo knikte grijnzend en drukte zijn lippen in haar nek. “Weetje Carlo, ik ben deze vakantie heel veel in de dreuzel wereld geweest” “Echt?” vroeg Carlo verbaast. Romy knikte vrolijk. “Samen met Femke, serieus, we hebben dingen gezien waar iedere heks of tovenaar jaloers op is” zei ze nog steeds vrolijk. “Zoals?” vroeg Carlo een beetje verveeld. Hij kon zich er soms aan irriteren dat Romy de normaalste dingen nog bijzonder vond. Romy begon een verhaal over iPod’s en laptops, en over internet, maar Carlo luisterde maar met een half oor mee. Hij dacht er helemaal niet over na hoe erg hij Romy had gemist, hij dacht aan het gesprek dat hij ’s ochtends met zijn vader had gehad over het Tover School Toernooi, wat weer plaats zou vinden. En aangezien Carlo 17 was, leek het zijn vader een uitstekend idee om mee te doen. Want voor roem deed meneer Kannewasser alles.

[Sabbientje]

Er zit een knop aan de rechterkant van je toetsenbord boven de SHIFT genaamd ENTER.
Deze is er speciaal voor om verhalen leesbaar te maken door er zo nu en dan op te drukken

Een gesproken zin, behoort op een verse, nieuwe regel te beginnen.
Verder hou ik altijd voor mijzelf aan, dat als ik het verhaal zit te lezen en ik moet ademhalen ik daar een enter zet. De zogenaamde rustpunten.

Als je enters gebruikt, dan word zoals ik al aangegeven heb je verhaal leesbaarder en dat trekt dan ook gelijk meer lezers.

Je kunt je verhaal aanpassen door op de EDIT knop te drukken onder aan je post.

Succes met je verhaal.