Tom's one year stand [Tokio Hotel]

[Myrdie]

Dit is een kort verhaal dat ik net in twee uur geschreven heb. Ik had opeens een soort van inspiratie bom ofzo, maar geen zin om een verschrikkelijk lang verhaal te schrijven dus bij deze (:
xxx

5 oktober 2008

Zijn vaalblonde dreadlocks zaten in een stevige staart gebonden, met daarover een grote, zwarte pet. Op zijn witte oversized T-shirt stond een schattig aapje en zijn benen slanke benen waren onzichtbaar in de wijde spijkerbroek. Er druppelden kleine zweet parels over zijn hoofd, terwijl hij de juiste snaren op precies het goede moment raakte. Zijn gezicht was krampachtig vertrokken, maar je wist dat hij genoot. Van de muziek, van het optreden en vooral van de duizenden gillende meisjes, die een moord zouden doen voor een avond met hem. Hij wist dat hij het gemaakt had. Samen met zijn tweelingbroer en twee beste vrienden was hij jaren geleden een band begonnen en daarmee stonden ze nu op verschillende top 100 lijsten, verdeeld over de hele wereld. Ook zijn vrouwlijke fans waren over de hele wereld verspreidt en daar maakte hij maar wat graag gebruik van. Elk optreden weer, was er wel een meisje dat zijn aandacht trok en waarmee hij later die avond in het bed belande. Ook deze keer was dat het geval. Ze had bijna wit haar, dat tot net boven haar schouders reikte. Haar felblauwe ogen staken mooi af met het podium licht en haar volle, rode lippen waren om te zoenen. Ze droeg een strak hemdje, met zwarte en grijze strepen. Een paar basic jeans en zwarte jeans droeg ze eronder en ook zei genoot. Misschien nog wel meer dan hijzelf. Ze hadden al enkele keren oogcontact gemaakt en hij had haar subtiel duidelijk gemaakt na het concert bij de achteringang te komen. Het moment kwam nader en nader. Het moment waarop de zanger, zijn tweelingbroer, een meisje uit het publiek koos en haar het podium op verzocht te komen. Hun blikken kruisten elkaar en terwijl hij hem vragend aankeek, werd er subtiel op het blonde meisje gewezen. Met behulp van twee beveiligingsmensen werd ze het podium opgehesen en er werd een microfoon in haar handen gedrukt. Ze heette Yara, dat was het enige wat ze losliet. Terwijl ze samen met de zanger het nummer zong, probeerde Tom krampachtig haar blik te vangen, maar ze leek deze te ontwijken. Tegen de tijd dat het liedje afgelopen was hadden ze elkaar geen enkele keer aangekeken en hij vroeg zich af of hij niet duidelijk genoeg was. Toen Yara weer met haar beide benen op de grond stond, knipoogde ze naar hem. Even concentreerde hij zich op zijn snaren, hij voelde zich een beetje opgelaten. Toen hij opnieuw het publiek in keek, was Yara verdwenen. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen en keek opnieuw. Niets. Hij zocht de hele eerste rij af. Niets. Hij keek ook naar de verder naar achtergelegen rijen. Niets. Ze was gewoon verdwenen.

Het concert was afgelopen en met zijn vieren gingen ze backstage. Tom pakte de eerste de beste handdoek en veegde zijn gezicht, nek en borst af. Hij had de rest van de tijd de zaal naar haar afgezocht, hopend dat ze terug zou komen. Maar ze kwam niet terug. De lege ruimte die ze gecreëerd had op de eerste rij was binnen no-time door een ander meisje opgevuld en het was net alsof ze er nooit gestaan had. Hij voelde zich opgelicht, wat moest hij vanavond doen? Doordat hij was blijven zoeken naar haar, Yara, had hij niet verder gekeken en kwam plotseling tot de schrikbarende ontdekking dat hij deze avond alleen zou zijn als hij niet snel opzoek ging naar een ander slachtoffer. Slachtoffers, ja dat waren de meiden waar hij het bed mee deelde, ook al vond hij zelf dat ze verschrikkelijk gelukkig moesten zijn met het feit dat ze met de grote Tom Kaulitz geslapen hadden. Helaas waren lang alle meiden dat niet. Stuk voor stuk dachten ze dat zij degene waren voor wie Tom zijn leven zou veranderen en elke keer koste het hem weer verschrikkelijk veel moeite om de meiden zijn bed weer uit te krijgen. De overige bandleden waren inmiddels gaan zitten en keken elkaar dom aan. Ze besloten unaniem om naar de dichtstbijzijnde discotheek te gaan, nadat ze zich gedoucht en omgekleed hadden. Tom zijn paniek trok wat weg, misschien kwam zijn avond dan toch nog wel goed.

Zelfverzekerd stapten de vier vrienden de drukke ruimte binnen. Er waren minstens tweehonderd mensen en het was er benauwd, maar Tom wist dat hij het hier mee zou moeten doen. Een andere discotheek zoeken kostte teveel tijd en zoveel tijd had hij niet meer, het was namelijk al middernacht geweest. Zijn geslachtsdeel begon zijn geduld te verliezen en Tom keek hongerig om zich heen. Hij besloot eerst een drankje te gaan halen en stond een tijdje nonchalant tegen de bar aangeleund om het gezelschap eens goed te bekijken. Overal dansten mensen, voornamelijk meiden. Maar als expert zijnde wist hij precies waar hij naar moest zoeken. Ze moest sierlijk zijn, lenig en het aller belangrijkste, tegen de tijd dat ze niet meer op haar benen kon staan was ze officieel afgekeurd. Hij mocht dronken zijn, maar zij absoluut niet. Wat een afknapper. Al snel viel zijn oog op een brunette met een enorme kont. Hij liep er voorzichtig op af en danste wat om haar heen. Zodra ze zich naar hem omdraaide kreeg hij de schrik van zijn leven. Boven op het puntje van haar neus danste een enorme pukkel gezellig met de rest van haar lichaam mee. Hij trok een walgend gezicht en draaide zich snel om, waarop hij zijn pad verder ging. Niet veel later had hij al enkele meisjes die aan zijn broekspijpen hingen. Ze gooiden zich letterlijk voor hem op de grond, maar hadden geen van allen de uitstraling waar hij vandaag naar opzoek was. Als hij niets beters kon vinden, had hij nu in ieder geval een back-up plan. Het werd later en later en Tom stond bijna op het punt om een van de wanhopigen mee te vragen toen hij haar blonde haren in het middenpunt van de zaal zag staan. Haar heupen gingen ritmisch op en neer en hoe dichterbij hij kwam, hoe meer hij naar haar verlangde. Yara. Daar stond ze, met minsten tien andere jongens om haar heen. Ze genoot zichtbaar van de aandacht, maar de eerste jongen die haar kont aanraakte kreeg een rake klap in zijn gezicht. Deze dame was niet van opdringerige types gewend. Hij tikte op haar schouder en zodra zijn ogen de hare vonden, kwam er een prachtige glimlach op haar gezicht. Ze dansten samen en om de zoveel tijd liepen ze naar de bar om wat drinken te bestellen. Zo gingen ze nog lang door, tot het moment kwam dat de deuren gingen sluiten en zij de enigen waren die nog in de discotheek stonden. Ze werden vriendelijk verzocht te vertrekken en straalbezopen gingen ze de straat op. De andere bandleden waren enkele uren geleden al naar het hotel vertrokken en Tom had geen flauw idee waar hij heen moest. Yara woonde gelukkig in de stad en bracht hem terug. De strenge receptioniste keek hun woedend aan en drukte verwoed haar wijsvinger op haar lip, ten teken dat ze stiller moesten zijn. Ze konden alleen om haar lachen en zo zacht als ze konden slopen ze naar kamer 354, zijn kamer. Ze hadden hun armen al om elkaar heen geslagen en Tom voelde zijn geslachtsdeel kloppen. Het had al zolang geduurd voordat hij aan de beurt was, dat hij bijna niet meer wachten kon. Hij prutste wat met de sleutel van zijn kamer, maar al snel nam Yara het over en hielp hem. Samen liepen ze naar zijn bed en Tom plofte er met een zucht op, terwijl Yara zich verontschuldigde en naar de badkamer liep. Voor hem had ze zich niet op hoeven frissen, hij was zelf ook helemaal bezweet en het deed hem niets. Het enige waar hij aan kon denken was Yara haar naakte lichaam dat straks naast het zijne zou komen te liggen. Hij kleedde zich snel uit en ging onder de lakens liggen en terwijl hij op Yara wachtte speelde hij wat met zijn vriendje. Niet veel later kwam ze dan eindelijk de badkamer uit en hij moest zijn best doen om niet de kleren van haar lichaam te rukken. Langzaam kwam ze dichterbij en ze boog zich voorover, waarna ze slecht een kus op zijn voorhoofd drukte. Ze groette hem en verdween door de deur. Tom verbaasd en alleen achterlatend. Hij ging rechtop zitten en keek verslagen om zich heen.

Tom Kaulitz had zonet een blauwtje gelopen.


Een jaar later.

Precies een jaar geleden was het. De dag waarop Tom Kaulitz voor het eerst een blauwtje gelopen had. De dag waarop voor het eerst een meisje zijn charmes kon weerstaan. De dag waarop hij besloot nooit meer seks te hebben. Nooit meer meisjes te hebben. En zeker nooit verliefd te worden. Dat laatste was onmogelijk. Yara was een obsessie geworden in het jaar. Hoe kon juist zij hem weerstaan. Hoe kon zij hem afwijzen en weglopen zonder ook maar een telefoonnummer achter te laten. Voor de buiten wereld hield hij zich groot, maar als hij voor de zoveelste nacht achtereen alleen in zijn bed lag dacht hij aan haar. Alleen aan haar. Hij kon het zich nog precies herinneren. Haar grote glimlach, haar felblauwe ogen en haar prachtige haar. Haar perfect gevormde lichaam en haar manier van praten. Normaal was Tom degene met het hoogste woord, maar Yara had hem op den duur het zwijgen opgelegd en wat dingen over zichzelf verteld. Ze was zeventien jaar geweest. Ze zou nu achttien zijn. Ze zat in het tweede jaar van haar studie. Dat zou nu haar derde moeten zijn. Ze woonde sinds drie maanden op zichzelf in Amsterdam. Dat zouden er nu vijftien moeten zijn. Ze had al twee jaar geen vriend. Dat zouden er absoluut drie moeten zijn. Vanavond hadden ze weer een concert. Toevallig in precies hetzelfde gebouw en op dezelfde tijd. Ze sliepen in hetzelfde hotel en de jongens hadden ook al besloten om weer naar dezelfde discotheek te gaan. Al enkele maanden keek Tom naar dit moment uit. Hij wist zeker dat hij haar weer zou zien. En nu zou hij zijn zin krijgen. Hij zou Yara krijgen.

Het hele optreden lang had Tom de zaal afgezocht, maar nergens had hij Yara kunnen ontdekken. Hij had een paar keer achter elkaar een verkeerde noot aangeslagen en terwijl zijn broertje gedaan had alsof hij gewoon even naast zijn grote broer kwam staan, had Tom een klap op zijn achterhoofd gekregen. Vanaf dat moment had hij zich enel nog op zijn gitaar geconcentreerd, wetend dat hij haar later die avond in de discotheek wel weer tegen zou komen. Zó groot was deze plaats immers ook niet. Het concert was verder goed verlopen en na de standaard douche waren ze per limousine naar de club vertrokken. Zijn benen trilden op en neer van opwinding. Hij had afgelopen jaar zoveel aan haar gedacht. Ze was geen moment uit zijn gedachten geweest en eindelijk zou hij haar weer zien. Een jaar lang wachten, zou eindelijk zijn vruchten afwerpen. Hij zou haar krijgen, net als alle andere meiden. Pas daarna zou hij zijn oude leven weer op kunnen pakken, zijn seksleven om precies te zijn. Ze waren inmiddels de discotheek binnen gegaan en Tom keek meteen om zich heen. Het was veel minder druk dan de vorige keer en ook de sfeer was minder uitgelaten. Ze gingen met zijn vieren aan de bar zitten. Zijn vier vrienden waren op de hoogte van zijn plan en hadden beloofd hem te helpen, maar het had weinig zin. Toen ze om vier uur 's nachts de bar als laatsten verlieten was er nergens een spoor van Yara te bekennen. De andere jongens besloten terug te gaan naar het hotel,maar Tom gaf niet op. Hij moest en zal Yara vinden. Hij begon iedere minuut zenuwachtiger te worden en pas om zes uur in de ochtend liep hij terug naar het hotel. Hij moest over een dik halfuur weer in de bus moest zitten. Op weg naar het volgende concert. Hij voelde zich terneergeslagen en verdrietig. Hij was er vanuit gegaan dat hij haar zou vinden. Met zijn hoofd gebogen liep hij door de straten, terwijl hij zich plotseling besefte dat hij geen idee had waar hij heen moest. Hij besloot rechtdoor te gaan en liep steeds verder de stad uit.

Hij liep nu door een klein steegje. Zijn nek haren stonden recht overeind en hij kon niet langer ontkennen dat hij verdwaald was. Zoekend keek hij om zich heen en sprong een gat in de lucht, toen hij gekreun verderop uit de straat hoorde. Er volgde wat gerommel en Tom deed geschrokken een paar stappen achteruit, maar ook snel weer vooruit toen hij haar hoofd met haar witblonde haar omhoog zag komen. Haar make-up zat over haar hele gezicht en haar eens zo gladde haren waren een puinhoop. Ze was vermagerd en ze stonk verschrikkelijk. Met grote ogen bekeken ze elkaar en na een lange stilte, fluisterden ze op precies hetzelfde moment elkaars naam. Hij streek met zijn handen over de wond die op haar linkerwang zat en ze keek beschaamd naar beneden. Even bleven ze zo zitten, maar al snel pakte Tom haar hand en trok haar omhoog. Ze wankelde op haar benen en leek niet in staat te zijn zelf te lopen en dus tilde hij haar op. Ze liepen door de stad alsof ze net getrouwd waren. Ze straalden, ook al hadden ze geen gepaste kleren aan en had Yara overal bloed zitten. Het was een perfect moment. Opnieuw wees zij hem de weg en opnieuw deed ze de deur van de kamer open. Voorzichtig legde hij haar op het bed neer en ging naast haar liggen. Terwijl hij de tranen die in haar ooghoeken verschenen waren, wegveegde besefte hij zich plotseling een belangrijk ding. Hij had haar in zijn bed gekregen, maar had niet eens de behoefte. Hij wilde haar vasthouden en troosten. Hij wilde haar vertellen hoeveel hij van haar hield. Ja jongens,

Tom Kaulitz was verliefd.

[Carolus]

Tom Kaulitz had zonet een blauwtje gelopen.

Whahaha, dit vind ik nu zo grappig xD

[Melian]

OH! Dit had ik dus wel gezien. *dom* Maar nog niet gelezen. Nu wel dus. xD

Een paar foutjes, ik hoop dat dat je niet irriteert:

Op zijn witte oversized T-shirt stond een schattig aapje en zijn benen slanke benen waren onzichtbaar in de wijde spijkerbroek.

Er druppelden kleine zweet parels over zijn hoofd

Zweetparels is één woord. ;]

Ook zijn vrouwlijke fans waren over de hele wereld verspreidt en daar maakte hij maar wat graag gebruik van.

Vrouwelijke, en 'verspreid'. In dit geval komt er geen t achter, omdat het een voltooid deelwoord is en geen persoonsvorm.

Een paar basic jeans en zwarte jeans droeg ze eronder en ook zei genoot.

Tom zijn paniek trok wat weg, misschien kwam zijn avond dan toch nog wel goed.

'Tom zijn paniek' is spreektaal, je kan hier beter 'Toms paniek' neerzetten. Dat staat iets netter. ;]

Hij moest en zal Yara vinden.

Hier schakel je plotseling over op tegenwoordige tijd. Het werkwoord 'zullen' heeft ook een verleden tijd, namelijk 'zouden'. Hij moest en zou Yara vinden.

Nu de inhoudelijke reactie: ik vind het leuk. In het begin leek het nog een beetje standaard, concert + one night stand + Toms gedachten, en dat hij haar uiteindelijk zou krijgen verwachtte ik eigenlijk net zo hard als Tom - totdat je plotseling met de wending kwam dat ze hem naar bed bracht en vervolgens vertrok, en dat vond ik dan weer prachtig. Goed gedaan. xD

Het enige wat ik als puntje kan geven is: word niet TE gedetailleerd. Ik weet hoe verleidelijk het is om alles tot in de laatste dingetjes te beschrijven (dat doe ik zelf ook steeds) maar het is niet nodig. Met een paar zinnen schets je evengoed de situatie, en de lezer raakt niet zo makkelijk afgeleid.
En een paar keer meer enter kan ook geen kwaad, dat leest makkelijker door. Maar dat is geen schrijfstijl-puntje. ^^"

Het klinkt nu echt allemaal vreselijk negatief, maar zo bedoel ik het niet. Je schrijft nog steeds goed, het verhaal is duidelijk uitgedacht en uitgewerkt, dus ga zo verder!