Naar het strand neem ik je mee
Naar een ochtend
Op een ochtend
Voor een wandeling met z’n twee
’s ochtends neem ik je mee
Met z’n tweeën op het strand
Naar het maanlicht
Naar de zee
Samen hand in hand
’s avonds nooit alleen
In de middag altijd samen
Samen zijn
Samen waren
Wij nooit alleen
‘s middags nam je me altijd mee
Spanje
"It's the regular days, the ones that start out normal, those are the days, that end of being the biggest, and today, with you, it was beautiful." – Grey’s anatomy
Nog niemand op dit gedicht gereageerd? Ik vind het zelf ook vervelend als ik iets post op een forum en niemand zegt er iets over. Dus laat ik je gedicht eens bekijken.
Het spelen met de tijdsvormen vind ik creatief gevonden. Het laat op een originele manier een vorm van afscheid zien, bijna als een rouwverwerking. Je hebt opnieuw een zwaarder (niet topzwaar) onderwerp. Ik hoop dat je soms ook vrolijk kunt zijn.
Alhoewel... Ergens heeft dit gedicht ook wel de sfeer van goede herinneringen. Er klinkt niet veel droefheid in door. Wat dat betreft kon de titel ook 'Goed afscheid' zijn. De titel was voor mij wat misleidend. Gaat dit om het land Spanje dat je mist of over een zomerliefde? Het blijft in het midden en ergens is dat ook wel spannend.
Je rijm komt wat kinderlijk, simpel over. Vooral zo'n zinsnede als 'met z'n twee' is iets dat 'grote mensen' niet meer vaak hoort gebruiken als ze serieus praten. Daardoor las het wat tegenstrijdig, wat stroef zelfs. Je ritme is niet verkeerd, dus ik wijt het vooral aan de woordkeuze. Sowieso mocht de woordkeuze wat mij betreft wel wat spannender. Het blijft nu nog iets te gewoontjes. Dat geldt ook voor de beelden die je oproept: strand, maanlicht, hand in hand. Dat is minder origineel. Wat dat betreft had je een sterker gedicht kunnen maken.
Maar omdat je toch je van een creatieve kant hebt laten zien zou ik dit gedicht best nog eens lezen.
Het spelen met de tijdsvormen vind ik creatief gevonden. Het laat op een originele manier een vorm van afscheid zien, bijna als een rouwverwerking. Je hebt opnieuw een zwaarder (niet topzwaar) onderwerp. Ik hoop dat je soms ook vrolijk kunt zijn.
Alhoewel... Ergens heeft dit gedicht ook wel de sfeer van goede herinneringen. Er klinkt niet veel droefheid in door. Wat dat betreft kon de titel ook 'Goed afscheid' zijn. De titel was voor mij wat misleidend. Gaat dit om het land Spanje dat je mist of over een zomerliefde? Het blijft in het midden en ergens is dat ook wel spannend.
Je rijm komt wat kinderlijk, simpel over. Vooral zo'n zinsnede als 'met z'n twee' is iets dat 'grote mensen' niet meer vaak hoort gebruiken als ze serieus praten. Daardoor las het wat tegenstrijdig, wat stroef zelfs. Je ritme is niet verkeerd, dus ik wijt het vooral aan de woordkeuze. Sowieso mocht de woordkeuze wat mij betreft wel wat spannender. Het blijft nu nog iets te gewoontjes. Dat geldt ook voor de beelden die je oproept: strand, maanlicht, hand in hand. Dat is minder origineel. Wat dat betreft had je een sterker gedicht kunnen maken.
Maar omdat je toch je van een creatieve kant hebt laten zien zou ik dit gedicht best nog eens lezen.
Mooi gedaan!
Ik heb hem denk ik drie keer gelezen, en alle woorden die jij terug liet komen wel 5 keer denk ik. misschien om iets duidelijker te zijn bijvoorbeld dit stukje:
Samen zijn
Samen waren
Wij nooit alleen
Bij de laatste zin moest ik hem even 2 keer lezen, had het namelijk niet verwacht op de één of andere manier. Waardoor het voor mij niet makkelijk door las.
En toch vind ik hem mooi!
Ik heb hem denk ik drie keer gelezen, en alle woorden die jij terug liet komen wel 5 keer denk ik. misschien om iets duidelijker te zijn bijvoorbeld dit stukje:
Samen zijn
Samen waren
Wij nooit alleen
Bij de laatste zin moest ik hem even 2 keer lezen, had het namelijk niet verwacht op de één of andere manier. Waardoor het voor mij niet makkelijk door las.
En toch vind ik hem mooi!
De angst aankijken maar je niet bang voelen.
