Hoofdstuk 1
Tegen een omgevallen boom staat een auto. Hij is helemaal in de prak gereden.
Ik loop om de auto heen en zie in de auto twee mannen in uniform. Ze zien eruit als politieagenten.
Ze zijn doorweekt in bloed, de een ligt op het stuur de ander tegen het gebroken raam. Mijn handen beginnen te trillen ik ben bang.
Er kraakt een takje, ik draai me om maar zie niets behalve mist. Waarom moesten ze mij de opdracht geven of naar mystery lane te gaan?(een oude en verlaten laan)
Ik wilde niet de andere opdracht doen ik zou het toch niet durven om mitch te vragen. Ik had er nu al meteen spijt van.
Weer kraakte er een takje, ik schrok en draaide me om.
Weer was er niemand te bekennen. Mijn hele lichaam begon te trillen en er klonken nog meer geluiden uit het donkere bos, dat naast de auto begon. Ik verstevigde mijn aandacht weer op de mannen in uniform, hoe had het zover kunnen komen? Wat was hier eigenlijk gebeurd wat ervoor had gezorgd dat de auto in de prak was gereden of eerder gezegd wie of wat dat is de vraag.
Ik besloot om 112 te bellen wat kon ik dan anders doen? Voor deze mannen was het toch al te laat. Ik slikte bij de aanblik van al dat bloed, het maakte me gewoon misselijk.
Met trillende handen pakte ik mijn mobieltje, geen bereik. Alsof ik het nog niet al erg genoeg had.
Geschrokken keek ik op toen ik in de verte een gestalte zag aankomen.
Hij was lang en mager, ik wist niet of ik bang moest zijn en moest wegrennen of dat ik hem om hulp moest vragen, maar er was niet echt een keuze. Ik besloot mijn angst te bedwingen en naar de man toe te lopen om hem te vragen voor hulp. Tenminste ik nam aan dat een man hier s'avonds laat nog zou durven lopen(ik wist dat ik in ieder geval hier liever niet was).
"Pardon mag ik u iets vragen, meneer?", vroeg ik met trillende stem. Maar de gedaante draaide zich om en liep bij me vandaan.
"Nee stop nou ik heb uw hulp nodig! alstublieft help me", schreeuwde ik.
Hij reageerde niet en ging nog sneller lopen, ik besloot hem maar te volgen.
De man begon te rennen, hij ging een hoek om en nog een en daarna nog een ik probeerde zijn tempo bij te houden maar mijn conditie was best wel slecht omdat ik meestal gym skipte. En zonder dat ik het doorhad was ik hem uit het oog verloren.
Wat was er aan de hand, was deze man een grap van mijn vriendinnen om me bang te maken of te zorgen dat ik verdwaald raakte? Ik keek naar links en naar rechts maar de mist was te dik waardoor ik dus niets kon zien. Ik draaide me om omdat ik terug naar het oude vervallen plaatsnaam bord wilde lopen. Ik schrok toen ik niet meer wist waar ik vandaan kwam en dus betekende dat ik verdwaald was. Ik pakte mijn mobieltje weer en probeerde hem te gebruiken als zaklamp, ik had toch niet een andere optie.
Of de weg terug zoeken met mijn mobieltje als zaklamp of wachten tot de mist dunner was geworden zodat ik misschien de weg terug kon zien of een straatnaam bordje kon lezen maar het zag ernaar uit dat het optie twee zou worden wat mijn mobieltje hielp niet veel.
Dus voorzichtig probeerde ik in de boom naast me te klimmen, niemand zou me daar kunnen zien en geen gevaarlijk dier zou me daarboven kunnen aanvallen.
Ik klom met moeite in de boom en dat was ook net op tijd. Net toen ik goed in de boom zat zag ik de man aankomen lopen. Hij had een olielamp bij zich en leek op zoek te zijn naar iemand(misschien wel mij?) bij die gedachte werd ik nog banger dan ik al was.
Langzaam liep hij steeds verder in de richting van de boom waar ik inzat.
Na een tijdje kon ik zijn gezicht zien door het felle licht van de lamp. Ik schrok en moest mijn hand voor mijn mond houden om geen geluid te maken(door heel hard te gillen).
Ik zag scherpe lange hoektanden uit zijn mond steken.
Ze blonken in het licht van de lamp angstig bleef ik in de boom zitten. Ik bleef mezelf influisteren dat dit maar een illusie was door de angst. Opdat moment De man keek naar rechts, de mist in en toen naar links. Zijn gezicht zat vol met aderen die elk moment zouden kunnen open spatten(het was een afgrijselijk gezicht). Ik wilde uit de boom klimmen en zachtjes wegsluipen maar hij zou het waarschijnlijk merken. Ik ging iets verder naar achter zitten waardoor en een takje afbrak. En ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan, nu zou hij het opmerken. Ik zag hoe de blik van de man langzaam omhoog ging naar de boom, hij keek me recht aan in de ogen en ik wist op dat moment dat het fout was.
Hoofdstuk 2
Als een soort reflex sprong ik uit de boom en landde op de man en rende daarna keihard weg.
Al snel had ik door dat ik werd achtervolgd. De olielamp ging als een gek heen en weer toen de man heel snel achter me aan rende en ik hoorde mijn hard als een gek tekeergaan.
Ik wist niet waar ik heen ging maar ik bleef doorrennen, ik wist dat alles beter was dan me te laten pakken door die man.
Ik bleef voor een tijdje doorrennen zo hard als ik maar kon net zolang totdat mijn benen het begaven. Ik struikelde over een losse tak en toen gebeurde het in een snelle flits.
Voordat ik het wist had de man me omhoog geholpen en doorboorde hij mijn nek met zijn scherpe lange hoektanden, ik probeerde me te verzetten maar wist dat het nutteloos was.
Dit zou het absolute einde van me zijn, niemand die me zou horen gillen en dus ook niemand die me kon helpen.
Mijn vrienden zouden pas na een paar uur komen zoeken voor mij (waarschijnlijk pas nadat de mist was gezakt, de lafaards).
Ik voelde nog steeds de tanden van de man in mijn nek, ik wist nu wel voor honderd procent dat hij een vampier is.
Waarschijnlijk heeft hij het ongeluk veroorzaakt zodat hij daarna hun kon leegzuigen(Zijn eten betekent iemand anders zijn dood).
En ik was een snack voor hem, tot mijn verbazing stopte de man met mijn bloed te zuigen en liet hij me los hij keek me aan met een zielige blik, een blik met medelijden( had hij medelijden met me hoe kan dat hij is een vampier hun zijn de levende doden en hebben hoogstwaarschijnlijk geen kloppend hart).
Maar ondanks dat voelde ik zijn blik me aanstaren, de man haalde het bloed van zijn gezicht en likte het beetje dat nog aan hem vast plakte( mijn bloed, was het zo lekker dat hij er niks van wilde verspillen).
De man keek me nog steeds aan maar deed zijn mond open en begon tegen me te praten: Het spijt me dat ik je heb gebeten, ik probeerde mezelf in te houden maar de geur van bloed was te sterk en hij kijkt in de richting van de auto waar de twee mannen in liggen.
"Ik heb het ongeluk niet veroorzaakt, zoals jij denkt", zei de man.
"Je hoort wat ik denk, is dat een soort van vampier kracht?", vroeg ik aan de man.
"ja dat is het en de dingen die jij toe straks dacht waren echt kwetsend", zegt de man.
Meende hij dit serieus het heeft hem gekwetst en ik dacht nog wel dat vampiers gevoelloos waren.
"Je weet toch wel dat ik nu hoor wat je denkt", zegt de man.
Shit dat was ik helemaal vergeten hij hoort het wacht ik doe het nu weer, het spijt me heel erg dacht ik hardop. En ik keek de man aan met een blik van medeleven.
"Het geeft niks dat is een fout die veel mensen maken", zei de man.
En terwijl ik op de een of andere manier verloren raakten in de man zijn blik merkte ik nu pas dat het enge gezicht van de man van toe straks verdwenen was en had plaats gemaakt voor een jong en zeer knap en aantrekkelijk gezicht.
Ik keek nog eens goed naar de man en schatte hem op een jaar of zestien,zeventien dus dat betekende dat hij even oud is als mij.
Maar ik was niks vergeleken met de beeldschone man die ik nu voor me zag staan, hij was lang knap en mager maar ondanks dat leek hij wel gespierd(tenminste wat ik kon zien door de schemer van zijn vest) en hij had zwart haar en hij was licht getint en had iets weg van de weerwolf Jake uit de twilight reeks, alleen is hij een vampier en geen weerwolf.
En dan had je mij gemiddelde lengte mager met lang blond haar en blauwe ogen.
De man of eerder gezegd de jongen keek me intens aan en vroeg me wat er aan de hand was.
"Ooh niks het is gewoon dat toe straks zag je er zo eng uit maar nu ben je zo knap", ik bloosde toen ik doorhad wat ik zojuist had gezegd tegen een compleet vreemde die nog een paar minuten geleden mijn bloed dronk.
"Het geeft niks ik was toe straks zo eng en lelijk omdat ik bloed nodig had, dat is wat er gebeurd als je te lang geen bloed hebt gedronken", zei de jongen glimlachend.
"Mijn naam is Chris en wat is jouw naam", vroeg hij aan me terwijl hij nog steeds glimlachte naar me.
"Mijn naam is Kate kort voor katelyn", zei ik terwijl ik als een malloot stond te grijnzen.(ik kon wel door de grond zakken).
"Het is al goed hoor maar ik moet je iets belangrijks vragen", zei Chris.
Ik kijk hem aan en zie dat hij een serieuze blik heeft.
"Kate ik weet dat dit raar zal klinken maar ik denk niet echt dat je een optie hebt, je moet vanavond bij mij thuis blijven slapen zodat ik je morgenvroeg met mijn auto terug kan brengen naar jouw huis, oké?", vraagt Chris.
"Oké ik heb toch niet echt een keuze want ik heb geen zin om nu nog zo laat in het donker naar huis te lopen terwijl er deze creepy mist is", zegt Kate.
"Wil je me dan alsjeblieft volgen naar mijn huis ik weet de weg wel terug, ik ken hier de buurt uit mijn broekzak", zegt Chris maar dan zegt hij er nog bij: ik denk wel dat het handiger is als je vlak naast me loopt en mijn hand vasthoud zodat je niet verdwaald kan raken.
Ik pak zijn hand vast en ga vlak naast hem staan, ik begin te blozen en voel dat mijn hart sneller begint te kloppen.
Samen lopen we hand in hand naar zijn huis, aan zijn linker kant loop ik en aan zijn rechter kant heeft hij nog de olielamp en schijnt hij in het duister.
Hoofdstuk 3
Na een tijdje gelopen te hebben begin ik het heel koud te krijgen door de vochtige mist.
Ik ga dichter tegen Chris aan en hij vraagt dan: Heb je het koud Kate.
Ik knik ja en dan doet hij zijn jas uit en doet die om me hen.
Natuurlijk is de jas te groot maar hij is wel warm, ik zie er waarschijnlijk uit als een soort van doorweekt klein hondje met te grote kleding aan.
Dan zie ik iets in het duister een hek.
"We zijn er dit is mijn huis, niet schrikken hoor want er staan een boel enge beelden in de voortuin,een hobby van mijn moeder beeldhouwen", zegt Chris lacherig.
Ik snap niet wat hij daaraan grappig vindt maar op dat moment zie ik een grot en eng standbeeld zonder armen het is een soort van misvormde vrouw die een lege blik heeft(natuurlijk heeft het een lege blik het is een standbeeld maar dit is enger).
Ik loop rustig verder met Chirs door de voortuin en kijk af en toe naar de rare beelden en soms schrik ik(maar dat doe ik zachtjes want ik wil niet dat Chris me gaat uitlachen).
Dan komen we eindelijk bij de voordeur(en die is bijna net zo eng als die standbeelden)
"We zijn er, dit is mijn huis zullen we naar binnen gaan?", vraagt Chris terwijl hij me lief aankijkt.
Ik durf niks te zeggen omdat ik bang ben dat ik een kleine gil geef van die enge dingen die ik heb gezien dus ik knik maar ja.
Hij doet de deur open en ik probeer naar binnen te kijken(wat moeilijk is want het is pikkedonker). We lopen naar binnen en ik hou nog steeds zijn hand vast en knijp erin.
"Je hoeft niet mijn hand fijn te knijpen", zegt Chris terwijl hij naar me glimlacht en ik begin van binnen te tintelen van zijn warme blik. Pas nu heb ik door dat de enge man van toe straks die me gebeten heeft helemaal niet zo eng is en juist heel lief en aardig is en van mijn leeftijd(misschien is hij wel mijn toekomstige vriendje) terwijl ik dat denk komt er een glimlach op mijn gezicht en begin ik te blozen.
"Heey wat is er aan de hand je bent zo rood als een tomaat", vraagt Chris bezorgd.
"Niks ik dacht gewoon dat de avond zo raar begon en dat ik nu met een vreemde mee ben gelopen naar zijn huis", zeg ik zachtjes.
"Het geeft niks de mooiste dingen beginnen nu eenmaal raar", zegt Chris.
Samen lopen we verder naar binnen hij zet de olielamp op een bijzet tafel en hij doet het licht aan.
Wat ik zie is geweldig het is een grote ontvangsthal met een mooie grote trap die in een boog omhoog gaat een aan de rechterkant en een aan de linkerkant en in het midden is een deur. En er hangt een grote kristallen kroonluchter(of hoe je dat ook noemt, zo'n grote kristallen hang lamp). En het behang is donker rood met groene versiersels.
Het doet me denken aan zo'n Victoriaans 18de eeuws
huis.(waarschijnlijk is ie ook uit die tijd want misschien zijn ze ouders wel van die tijd).
Ik bewonder het huis nog en dan zegt Chris"Mooi hé het is uit de 18de eeuw precies zoals jij dacht" en hij glimlacht naar me. Dat was ik helemaal vergeten hij kan natuurlijk mijn gedachtes lezen, dat betekent dus dat hij wist waarom ik toe net zo rood werd.
Alleen bij die gedachte wordt ik weer knalrood.
"Maak je geen zorgen als je niet wilt dat ik je gedachtes lees stop ik ermee, je hoeft het alleen maar te vragen", zegt Chris met een glimlach.
"Ik vind het niet al te erg hoor en je mag gerust doorgaan met mijn gedachtes lezen, het is gewoon dat ik het even vergeten was, dat is alles".
"Oké dat is goed want ik vindt het best wel leuk om te horen wat je van me vindt, je toekomstige vriendje vond ik voornamelijk heel erg leuk om te horen", zegt Chris terwijl hij me lief aankijkt.
Ik kijk in zijn ogen en zie hoe mooi ze zijn, ze hebben een blauwe kleur met een gouden glans eroverheen. Terwijl ik in zijn ogen verloren raak(voor de tweede keer) vraagt hij aan me "Vind je mijn ogen mooi want je staart ernaar voor de tweede keer.
"Ooh sorry het spijt me ik vindt ze gewoon zo...betoverend", zeg ik met een zucht.
"Echt waar want ik weet iets van mijn gezicht dat er minder mooi uitziet maar je wel een geweldig gevoel kan geven" hij kijkt ook in mijn ogen en ik merk dat zijn gezicht dichterbij komt. Het ziet er een beetje raar uit want hij is natuurlijk gorter dus hangt hij een beetje over me heen maar dat geeft niet want het enigste waar ik nu aan denk is dat wat hij wil gaan doen(mij kussen).
Zijn gezicht komt steeds dichter bij en hij is klaar om me te zoenen, zachtjes duwt hij zijn lippen op de mijnen en ik zoen hem terug. Vanbinnen begint mijn hele lichaam te juichen van blijdschap het is zo'n overweldigend gevoel dat ik er een beetje van schrik, ik voel ook de vlinders in mijn buik tekeergaan en weet opdat moment dat ik smoorverliefd ben geworden op Chris. Ik voel dat hij langzaam maar zeker wil gaan beginnen met tongzoenen maar opdat moment worden we onderbroken omdat er iemand een gil geeft.
Chris stopt met me te zoenen en we kijken allebei geschokt naar de persoon die gilde.
Hoofdstuk 4
Ik kijk naar een bloedmooi meisje die eruit ziet als 18 ze heeft mooi lang blond haar dat golvend is en half gekruld(ze ziet eruit als taylor swift)maar dan nog knapper.
Ze heeft lichtblauwe ogen en heeft spier witte tanden, ze draagt een donker groene jurk met gouden versieringen(het ziet eruit als een soort middeleeuwse jurk).
Dan kijkt het meisje me aan en vraagt dan aan Chris "wie is dat meisje die je toe net zoende", ze zegt het op een luchtige toon alsof het het normaalste ding is op de wereld(iemand betrappen op het zoenen met een wildvreemde). "Dit is Kate en ze is je nieuwe zus en mijn vriendin", hij zegt het terug alsof het ook hartstikke normaal is om zoiets te zeggen (waar ben ik in hemelsnaam in terecht gekomen)
"Echt waar heb je eindelijk een mens gebeten en haar dan ook meteen maar veranderd, hoe schattig van je ik ben trots op je", ze zegt het met een glimlach en geeft hem een knuffel. Dus dat is zijn zus en zij is blij dat ze zo'n lelijk zusje als mij erbij heeft(die is gek of heeft haar hoofd gestoten of misschien is dit wel hartstikke normaal voor vampiers en ben ik de enigste die het raar vind). Chris glimlacht naar me en ik begrijp dat hij die gedachte heeft gehoord.
"Ik ben zo blij dat je lid bent van de familie en nee ik ben niet gek of heb mijn hoofd gestoten en dit is inderdaad heel normaal voor vampiers dus je bent de enigste die het raar vindt maar dat geeft niks want ik ga je alles uitleggen en ik heb nog zo veel met je te bespreken ik moet je wel natuurlijk bijpraten over onze vampier familie geschiedenis en nog een heleboel andere dingen", zegt ze op een vrolijk toon en ze glimlacht naar me.
"Maar eerst ga ik je een van mijn jurken lenen want we kunnen je niet zo voorstellen aan onze ouders en de rest van de familie maar ze zijn natuurlijk ook nu jouw ouders, ik ben zo blij met een zusje en mijn naam is trouwens Rosalinda maar noem me maar Rosa of Linda het ligt eraan welke je leuker vindt", zegt Rosalinda met een glimlach van hier tot Tokio.
"Ik denk dat ik Rosa kies ik heb een vriendin gehad die Linda heette maar die was manisch depressief en pleegde uiteindelijk zelfmoord omdat ze niet langer een pillen junk wilde zijn", zeg ik verlegen.
"Oké dat is goed en het spijt me van je vriendin maar ik weet dat je haar toch niet had kunnen stoppen",zegt ze medelevend.
"Bedankt dat is erg aardig van je", ik kijk haar aan en ze glimlacht nog steeds naar me(het begint best wel creepy te worden).
"Ooh het spijt me ik zal stoppen met zo overdreven te glimlachen maar ik ben gewoon zo blij dat ik een zusje heb die Kate heet staat dat trouwens kort voor iets anders", vraagt ze nieuwsgierig.
"Ja het staat kort voor Katelyn".
"Wow Katelyn dat klinkt zo mooi ouderwets, perfect dan kunnen we je goed voorstellen".
"Kom je mee naar boven ik ga een jurk voor je uitzoeken en dan gaan we je voorstellen aan je nieuwe ouders en Chris kan jij onze ouders inlichten over wat je hebt gedaan", zegt ze terwijl ze hem een dodelijke blik geeft en dan kijkt ze mij weer aan en glimlacht ze.
Ze pakt mijn hand vast en we lopen samen naar boven via de linker trap, als we boven zijn zie ik een groot schilderij hij is prachtig en heeft een gouden rand die prachtig is versierd.
Het is een familieportret want ik zie onderaan Chris en Rosa. Chris heeft een mooie colbert aan en een rode das en een mega vriendelijke glimlach, met een beetje ondeugende blik.
Rosa heeft een mooie groene jurk aan die rond is uitgesneden met een best wel lage hals maar niet te laag(het is de jurk die ze nu aanheeft zie ik vanuit mijn ooghoek).
Boven Chris is een oudere man met blond haar en hij doet me denken aan Carlisle Cullen van de Twilight saga eigenlijk doet dit allemaal me aan herinneren dat de film misschien wel gebaseerd is op een waar gebeurd verhaal. Ik kijk verder en zie dat hij een zwart pak aan heeft met een groene sjaal die omhoog zit tegen zijn nek met een rode diamant erop.
Naast hem is een vrouw met prachtig zwart haar in een rode jurk met een v-hals die haar perfect staat en ze draagt een gouden ketting met een rode diamant, ik zie dat haar haar half golvend is en dat er af en toe een ondeugende pijpenkrul in zit(alsof ze haar haar wilde krullen maar ook weer niet misschien ging de krultang wel halverwege kapot) stilletjes lach ik in mezelf bij die gedachte. Ik merk op dat ze allemaal perfect bij elkaar passen en hoe moet ik daar in hemelsnaam bij horen, ik de lelijke en te dikke speenvarken met een platte borst(tenminste dat is wat alle meisjes in mijn klas over mij zeggen).
"Heey jij bent helemaal niet lelijk of te dik je moet je niks aan trekken van die domme tutholla's en bitches uit je klas je bent hartstikke mooi en je bent perfect slank misschien wel iets te dun als ik je zie van opzij en maak je geen zorgen ik weet al de perfecte jurk voor jou die ook nog eens zorgt dat ze groter lijken en nadat je vampier bent geworden wordt je nog veel mooier en net zo perfect als ons", zegt ze met een glimlach.
"En je borsten worden ook groter als je verandert", zegt ze op fluistertoon.
Ze pakt mijn hand weer vast en we gaan naar de rechterkant.
We lopen door een prachtige en brede gang met een heleboel deuren(ik vraag me af wat er achter die deuren zit) .
Dan komen we bij de eind van de gang en opent Rosa de deur en zegt ze "de rechterkant is voor de vrouwen en de linker kant is voor de mannen, zo hebben we onze privacy", zegt ze glimlachend.
Hoofdstuk 5
Ik loop naar binnen en zie een prachtige kamer met een witte salontafel die versierd is met goud.
Voor de rest lijkt het veel op de rest van het huis met hier en daar een modern tintje zolas: een LCD scherm en een wii en nog een paar andere dingen waaronder een nieuwste blackberry.
Mijn mond valt open en ik kan alleen maar verbaasd kijken.
"Vind je het mooi want jouw kamer ziet er ook zo uit maar je mag het natuurlijk veranderen en zelf de moderne dingen uitkiezen, we hebben toch meer dan genoeg oud geld zowel as nieuwe geld", zegt Rosa met een geheimzinnig lachje.
"Wat bedoel je met dat", vraag ik haar nieuwsgierig.
"Dat je zelf bepaalt wat voor tv scherm je wilt of laptop of telefoon of mini bioscoop installatie".
"Nee ik bedoel dat gene van het oude geld en nieuwe geld, wat betekent dat".
"Ooh dat betekent dat we nieuw geld hebben van dit stadje en het werk dat we nu doen en het oude geld is van de vorige plaatsen waar we werkten en het gaat helemaal terug tot de 18de eeuw, dus dat is een heleboel geld want onze vader is heel slim in economie en een heleboel andere dingen en onze moeder is schrijfster en zangeres en ook nog ontwerpster en nog een paar dingen die ik altijd vergeet", zegt Rosa met een lach.
"En wat doen jij en Chris", terwijl ik zijn naam zeg merk ik op dat ik begin te blozen en een kleine lach op mijn gezicht krijg.
"Ooh dat verschil ik ben nu model en songwriter en dichtster en af en toe iets anders en Chris is ook model maar dan natuurlijk een mannen model en hij is ook dichter en schrijver en iets met auto's en andere gevaarlijke dingen".
"Oké, dat klinkt leuk ik kan niet wachten om me te gaan en te zien hoe je werkt".
"Hoe ik werk jij gaat ook werken tenminste als je dat wel wil want dan kan ik jou aanraden als model en misschien wel als zangeres en danseres tenminste als jij dat kan, wil je misschien een stukje voor me meezingen met de muziek en daarna proberen te dansen", vraagt ze met een glimlach.
"Ik weet het niet ik ben volgens mij niet zo goed, ik ben behoorlijk talentloos".
'Daar hoef je je geen zorgen over te maken want als je veranderd wordt je duizend maal beter, dat had ik ook".
"Oké, ik zal het proberen maar lach alsjeblieft niet als het slecht is zeg het me maar als je oren pijn doen".
Rosa rommelt op haar bijzettafel naast haar bed die in de zelfde kleuren is als haar salontafel en bijna alle meubilair in haar kamer.
Dan komt ze naar me toe en zoekt liedjes op haar telefoon.
"Is er een liedje waar je voorkeur aangeeft: soul, hip hop of een ballad".
"Ballads zijn meestal mooi te zingen". Wanhopig zoekt ze op haar telefoon en kijkt me aan.
"Heb je misschien 'i hate how much i love you' van Rihanna, ik ken daarvan de tekst goed".
Rosa knikt en zoekt op haar telefoon dan springt ze op en gilt ze "YES, gevonden".
Rosa klikt op haar telefoon en de muziek begint.
"Het is een karaoke versie zodat ik jouw stem beter hoor en je je eigen draai eraan kan geven".
De muziek begint en zachtjes begin ik mee te zingen
That's how much I love you
That's how much I need you
And I can't stand ya
Must everything you do make me wanna smile
Can I not like it for awhile
No.. but you won't let me
You upset me girl, then you kiss my lips
All of a sudden I forget that I was upset
Can't remember what you did
But I hate it
You know exactly what to do
So that I can't stay mad at you
For too long, that's wrong
But, I hate it
You know exactly how to touch
So that I don't wanna fuss an fight no more
So I despise that I adore you
Ik stop met zingen want ik durf niet verder te zingen dus ik kijk naar Rosa en zij zit met haar mond open mij aan te staren.
"Hoe was het", ik zie dat Rosa nog steeds niks zegt dus vraag ik "Was het echt zo slecht dat je niks meer durft te zeggen". Ik zie dat Rosa langzaam haar mond weer dicht doet en dan gilt ze in ene keihard "Aaaaaaaaaaaahhhhh", dat was zo ongelofelijk geweldig mooi je bent echt de beste die ik ooit heb horen zingen en denkt dat ze het niet kan", zegt Rosa met een big smile ze knuffelt me en fluistert in mijn oor "Ik ben zo blij dat ik zo'n geweldig zusje heb, ik was zo teleurgesteld toen ik Chris zag maar nu heb ik eindelijk een zusje die precies is zoals ik altijd droomde maar zeg niks tegen Chris want dan krijgen we een wereld oorlog", zegt ze terwijl ze met haar ogen rolt.
Ik lach terug en voel me blij dat ze me meteen accepteert en zo lief is(dus het totaal tegenovergestelde van mijn eigen zus).
“Het spijt me dat jouw zus niet zo is maar wij gaan vanaf nu voor je zorgen dus we zullen je behandelen als een echte zus en bijna nooit gemeen tegen je doen, vampier families zijn nu eenmaal hechter dan echte want we delen ook hetzelfde bloed”, zegt Rosa terwijl ze naar me lacht.
“Kate en Rosa komen jullie naar beneden onze ouders staan te popelen om Kate te ontmoeten”, hoor ik Chris roepen van beneden.
“We komen er zo aan Kate moet alleen nog de jurk aandoen”, roept Rosa terug naar beneden.
“We moeten nu echt opschieten want anders begint de wereld oorlog omdat ik je te lang van hem weg hou”, zegt Rosa tegen mij.
“Wie zegt er eigenlijk nog te popelen je zegt toch eerder te wachten of zoiets”, vraag ik verward.
“Ja, wij zeggen wel te wachten maar Chris zegt te popelen, hij vindt dat leuker klinken maak je er maar geen zorgen over dat is het enigste rare wat hij zegt”.
“Gelukkig want ik wil niet iemand die als een nerd of tutje praat”, zeg ik lacherig
“Idem dito”.
“Huh wat betekent dat”.
“Het betekent ik ook”.
“Oké, want ik snapte dat niet, zullen we maar de jurk gaan uitzoeken want ik wil geen wereld oorlog”.
Rosa loopt naar haar kast deur en opent hem dan zie ik dat het geen gewonen kast is maar een mega grote inloopkast en ik vond het al raar dat er daar geen raam was en wel op de andere muren.
“Hoe vind je het? Want ik vind het best wel klein ik wou hem groter maar ik weet dat over een paar jaar we toch weer weg zouden gaan dus vond ik het zonde om het huis te verbouwen alleen omdat ik egoïstisch wilde zijn”.
“Wow het is gigantisch het is de grootste inloopkast die ik heb gezien en ik vind hem prachtig”.
“Dat is zo aardig van je maar je hoeft niet te liegen want jouw kleding kast is bijna even groot”.
“Mijn eigen kledingkast wow, dat is geweldig”.
“Genoeg gepraat we kunnen straks nog je kamer laten zien maar ik pak u even de jurk en dan kleed jij je om”.
Rosa kijkt naar links en geeft dan een gil en pakt een prachtige donker paarse jurk die natuurlijk versierd is met goud.
“Hier dit is de jurk die ik bedoelde, hij is een beetje ouderwets maar hij zal je perfect staan”.
“Bedankt en hij is prachtig de mooiste jurk die ik ooit heb gezien eigenlijk”.
Rosa geeft de jurk aan mij en doet dan de kastdeur dicht.
Ik doe mijn eigen kleren aan en doe dan de jurk aan hij zit als gegoten en ik kijk in de spiegel(die in de kast staat).
“Ben je al klaar hoor ik Rosa dan vragen”.
“Ja, ik ben al klaar en de jurk is perfect, precies zoals jij al zei”.
Rosa doet de kastdeur open en staat weer met haar mond open naar me te kijken.
“Komen jullie nog, hoelang duurt het eigenlijk om een jurk aan te doen of ben je er een aan het maken of zo?”, vraagt Chris van beneden.
Dan kom ik de trap afgelopen samen met Rosa en staat Chris me aan te staren met grote ogen.
“En wat vind je ervan?”, vraag ik aan Chris.
“Wat ik ervan vindt, hij is geweldig en je bent nog mooier dan toe straks”, zegt Chris terwijl hij me nog steeds aan staat te staren.
“Zullen we nu naar mam en pap gaan?”, vraagt Rosa.
“Ja, dat is goed kan je alvast vooruit lopen ik moet nog iets tegen Kate zeggen” zegt Chris tegen Rosa.
“Haar iets geven zul je eerder bedoelen meneer Casanova”, zegt Rosa.
Rosa loopt verder de trap af naar beneden en verdwijnt dan rechts.
“Je ziet er echt geweldig uit dus mag ik nu verder gaan waarmee we bezig waren totdat we zo grof werden onderbroken door mijn zus?”, vraagt Chris terwijl hij een pruillipje maakt.
Hoofdstuk 6
“Ik denk dat ik dat wel goed vind”, zeg ik terwijl ik glimlach want de vlinder gaan tekeer in mijn buik.
Ik duw mijn lippen op de zijne en doe mijn ogen dicht, hij zoent me terug en hij gaat verder dan met tongen.
Ik voel me geweldig ondanks al het rare dat er gebeurd is en het voelt alsof ik in de zevende hemel ben.
Dan hoor ik Rosa roepen: “Kunnen jullie tortelduifjes even opschieten en hier komen”.
We stoppen met zoenen en kijken elkaar in de ogen dan pakt hij mijn hand vast en lopen we samen de trap af, naar mijn nieuwe ouders.
We lopen de hoek om en ik zie 2 prachtige en natuurlijk perfecte mensen staan ze glimlachen naar me en dan zegt de vrouw “Welkom in onze familie we zijn zo blij dat Chris iemand heeft gevonden die perfect bij hem past en nu al zo mooi is”, ze glimlacht nog steeds naar me en geeft me een knuffel.
“Bedankt mevrouw dat ij erg aardig van u”, zeg ik vriendelijk terug.
“Je hoeft me geen mevrouw te noemen of u te zeggen ik ben je nieuwe moeder dus noem me maar mama of als je dat niet wilt zeg dan maar mijn naam: Nicolé, oké schatje”.
“Ik denk dat ik liever Nicolé zeg maar nog steeds heel erg bedankt voor de lieve woorden”.
“Je bent echt zo schattig en verlegen als Rosa me al vertelde ik ben blij dat je nu mijn dochter wordt”.
“En ik ben Anton het is me een waar genoegen je te ontmoeten, jongedame”.
“Het is ook leuk u te ontmoeten”.
“Je hoeft niet zo beleefd te blijven met dat u, ik ben je nieuwe vader dus zeg maar Anton”.
“Oké, dat zal ik doen meneer… ik bedoel Anton”, ik schaam me dood dat ik zo beleefd blijf doen maar ik heb ze pas net ontmoet en ze noemen me nu al hun dochter.
“Het was leuk je te ontmoeten maar het is al laat dus ik denk dat het handiger als jullie gaan slapen”, zegt Anton.
“Dat is goed vader ik laat Kate wel haar kamer zien”, zegt Rosa.
“Wat mijn eigen kamer!”, zonder dat ik het doorheb schreeuw ik een beetje.
“Ja, natuurlijk je bent nu familie dus je woont hier nu dus krijg je natuurlijk je eigen kamer, dat had ik boven al tegen je gezegd”, zegt Rosa lacherig.
“Wow dat is geweldig, mijn eigen kamer in dit geweldige huis”, zeg ik blij.
“Kom ik laat je wel je kamer zien, volg me maar mee naar boven”, zegt Rosa.
Ik volg Rosa naar boven en we lopen tot het einde van de gang dan draait ze zich om en zegt: “Deze twee zijn jouw kamers want omdat ik de grootste kamer heb, hebben de andere dus twee kamers”, zegt Rosa en ze wijst naar links en rechts.
“Welke anderen bedoel je?”, vraag ik verbaasd.
“De rest van de familie natuurlijk je hebt nog drie andere broers en zussen we zijn in totaal nu dus met zijn tienen”.
“Wat ik heb nog meer nieuwe broers en zussen, dat is geweldig vroeger had ik maar 1 broer en zus en die waren mega gemeen en duwden me altijd en schopte of sloegen me als ik niet deed wat ze zeiden”.
“Dat is zo gemeen van ze je bent hartstikke aardig dus hebben ze geen enkele reden om zoiets te doen maar daar hoef je nu geen zorgen over te maken want we zijn allemaal heel aardig tegen elkaar, dat had ik je toe straks ook al verteld”.
“Ik dacht dat je het toen alleen had over jou en Chris niet de drie broers en zussen die ik er nog bij krijg”.
“Het is al over twaalven dus zullen we nu maar gaan slapen ik ben heel moe van al die blijdschap”, zegt Rosa terwijl ze gaapt.
“Oké, dat is goed ik ben eigenlijk ook eigenlijk wel moe”.
Ik kies de rechterdeur en open hem de kamer is wel kleiner dan die van Rosa maar hij is wel twee keer zo groot als mijn oude kamer.
Voor de rest is het behang en de gordijnen hetzelfde als Rosa’s kamer en er staan natuurlijk nog geen moderne dingen.
Het bed is wit met weer gouden versieringen en is een twee persoon bed
Ik loop naar binnen en ga op het bed zitten en kijk rond in de kamer, dan komt Rosa in de deuropening staan en zegt: “ Hier is een pyjama voor je ik hoop dat hij past”.
Het is een paarse pyjama broek met een shirt.
“Ik denk het wel, ik doe hem wel aan en bedankt”.
“En Kate niet schrikken als je morgen wakker wordt en er anders uitziet want als je wakker wordt ontwaak je als vampier”, zegt Rosa blij.
“Oké bedankt voor de tip”, zeg ik.
Dan doet Rosa doet de deur achter zich dicht en ik doe mijn kleding uit en leg die netjes op een stoel die rood is met natuurlijk gouden versieringen.
Dan doe ik de pyjama aan en kijk in de spiegel die in de hoek staat vlak bij de deur.
De pyjama zit wel te groot en ik hang erin maar het is tenminste beter dan niks denk ik dan bij mezelf.
Ik ga op het bed zitten en doe de gordijnen nog even goed dicht en ga dan onder de dekens liggen en sluit mijn ogen.
Chris point of view
Ik loop achter de twee meiden aan naar boven en ga bovenaan links terwijl hun rechts gaan.
Ik doe de deur open aan mijn linker hand en loop naar binnen en ga op het bed zitten.
Ik sluit mijn ogen en probeer me te concentreren om te horen wat de meiden zeggen en na een hoop geklets hoor ik dat Rosa naar haar eigen kamer gaat en dan nog een keer terug loopt naar Kate’s kamer voor een pyjama en dat ze dan terug gaat naar haar eigen kamer haar eigen pyjama aandoet en dan gaat slapen.
Dan focus ik me op Kate en hoor ik dat ze gaat slapen er komt een glimlach op mijn gezicht want ze slaapt bijna meteen, dat komt door de verandering die gaat gebeuren.
Ik blijf nog voor een tijdje naar Kate kijken terwijl ze slaapt door mijn vampieren inzicht en dan merk ik dat ze rilt van de koud.
Ik wil naar haar toegaan en naast haar liggen zodat ze het misschien warmer krijgt maar dan moet ik eerst kijken of mijn ouders slapen.
Ik kijk in hun kamer met mijn inzicht en hoor dat ze zelfs snurken dus ze slapen zeker weten.
Ik loop naar mijn deur en doe hem open, ik loop op de gang en sluit mijn deur zachtjes achter me, dan loop ik zachtjes over de gang en stop voor Kate’s deur en open die zachtjes, dan loop ik naar binnen en doe de deur achter me dicht.
Dan loop ik naar Kate’s bed en ga voorzichtig naast haar zitten, ze slaapt nog steeds en snurkt heel zachtjes.
Dan heel voorzichtig ga ik liggen en sla mijn arm om haar middel heen en kruip tegen haar aan zodat ze het niet meer koud heeft, ik voel dat het werkt want ze stopt met rillen.
Ik leg mijn hoofd op het kussen en sluit mijn ogen en val langzaam in slaap.
Hoofdstuk 7
Kate’s point of view
De volgende ochtend word ik wakker en merk dat er een arm om mijn middel ligt ik wil gaan gillen maar kijk achter me en zie dat het Chris is, dus dat is de reden waarom ik het plotseling niet meer koud had ik draai me om en geef een zoen op zijn neus en zeg dan “Dankjewel Chris”.
Ik wil nog blijven liggen maar voel dan dat ik heel nodig naar de wc moet, dus voorzichtig draai ik me weer om en probeer zijn arm weg te krijgen.
En dat lukt dan ook na veel geworsteld te hebben met zijn arm, wow hij is veel sterker dan ik dacht denk ik dan blij dat betekent dat hij me wel kan beschermen.
Bij die gedachte voel ik weer dat ik begin te blozen en sta ik op en loop naar de deur, voorzichtig doe ik hem open want ik wil niet dat Chris wakker wordt.
Dan doe ik hem weer dicht en sluip over de gang ik loop op mijn tenen en zoek naar de wc.
Dan zie ik een deur die er anders uitziet dan de rest want hij is wit met goud en niet donkerbruin zoals de andere deuren.
Ik doe de deur open en zie gelukkig dat het de badkamer is, ik sluit de deur weer achter me en ga naar de wc.
Als ik klaar ben kijk ik even in de spiegel die net zo groot is als mij en schrik me dood.
Ik kijk in de spiegel en zie mezelf maar dan totaal mooier.
Ik heb nu groot blond krullend haar en ik ben perfect slank en heb de juiste cup maat(cup C-D) ik snap nu ook pas waarom Rosa mij een pyjama gaf die te groot was want ik ben ook groter geworden.
Ik glimlach en zie dat mijn spiegelbeeld terug lacht en dat het er perfect uitziet.
IK blijf nog een tijdje in de spiegel kijken en blijf maar glimlachen want ik ben beeldschoon.
Dan loop ik terug naar mijn kamer en doe mijn pyjama uit en doe mijn jurk aan en zie dat hij nu nog mooier staat.
Dan wordt Chris wakker en ziet hoe ik veranderd ben en glimlacht en zegt “wow je ziet er geweldig uit, het is moeilijk om mijn ogen van je af te houden”.
“Ik weet het ik ben nu beeldschoon”, zeg ik een beetje arrogant terwijl ik in de spiegel kijk die in de kamer staat.
Dan loop ik naar Chris en zoen hem en fluister in zijn oor “Bedankt dat je me hebt veranderd, ik voel me stukken beter”.
“Ik zie het je straalt helemaal”, en dan kust hij me terug.
Dan trekt hij me omver en ik lig op bed en hij kust me.
Het begint langzaam en dan beginnen we te tongen en voel ik de vlinders als een gek tekeergaan in mijn buik.
“Hallo, Kate ben je al wakker”, hoor ik Rosa vragen achter de deur.
“Ja, ik ben al wakker en je had gelijk”, zeg ik terug.
Ik stop met zoenen en sta op en doe de deur open.
“Wow je bent echt beeldschoon Kate”, zegt Rosa terwijl ze glimlacht.
Ik knuffel Rosa en dan zegt ze “hoi, Chris ik zie dat jij ook al weet dat Kate verandert is”.
“Ja, ik was wakker geworden en wilde Kate meteen zien”.
“Doe niet zo onschuldig ik weet best dat je hier de hele avond al was je snurkt echt als een houtzagerij.
“Haha, heel grappig hoor, jij snurkt ook heel hard maar jij klinkt als een piepende muis als je uitademt”.
“Gelukkig snurkt Kate niet dat zorgt ervoor dat het geen orkest wordt als we slapen”.
“Ik snurk wel alleen is het heel zacht en klink ik als een soort sirene(diegene die vroeger mannen lokten met hun stem) want ik zing tussen het snurken door, dus eigenlijk hebben we wel een orkest”, zeg ik en ik begin te lachen bij het idee van een snurk orkest.
De andere beginnen ook te lachen want ze hoorden mijn gedachte over het snurk orkest.
Nadat we genoeg gelachen hebben zegt Rosa: “Oké we kunnen nu beter gaan ontbijten want anders komen we te laat voor school of begint Chris’s buik te grommen”.
We lopen samen naar de trap en lopen dan naar benenden naar de eetkamer die links is.
Er staat een grote donker bruine tafel met houten stoelen die met een rode stof bekleed zijn.
Er hangt ook een kristallen kroonluchter erboven maar deze is anders dan die in de gang want hij is kleiner en met goud versierd.
Dan komen Nicolé en Anton aan gelopen en zeggen samen: “Goedemorgen kinderen hebben jullie lekker geslapen”.
“Kate je ziet er echt beeldschoon uit”, zegt Nicolé.
“Gelukkig is de verandering goed gegaan”, zegt Anton.
“Ga maar zitten dan kunnen we beginnen met ontbijten en waar is de rest eigenlijk”, zegt Nicolé terwijl ze naar de voordeur kijkt.
“Ze komen er al aan mam, je kan die luidruchtige bavianen niet missen terwijl ze komen aanscheuren met keiharde muziek aan”, zegt Chris geïrriteerd.
Ik hoor van buiten auto’s aankomen rijden met harde muziek.
Dan vliegt de voordeur open en staan er allemaal jongens en meisjes.
“We zijn thuis, mama en pap hebben jullie ons gemist”, zegt de grootste jongen.
“Jullie zijn er wat fijn ik dacht al dat jullie te laat zouden komen voor ontbijt en dat zou niet goed uitkomen met school”, zegt Nicolé.
“Ja, dat weten we mam daarom hebben we ons ook zo gehaast.
Ze komen verder naar binnen en gaan allemaal aan tafel zitten op hun eigen plek, dan komt er iemand tegenover mij te zitten en schrikt en geeft een gil “Aaaaaaaaaaaahhhhh, wie is dat nou weer?”, zegt het meisje met donker bruin haar en ze wijst naar me.
“Dit is Kate ze is gisteren gebeten door Chris en is vanochtend veranderd in dit beeldschone exemplaar”, zegt Nicolé.
Exemplaar, dat klinkt alsof ik een soort experiment ben dat goed is gegaan(best wel eng).
“Dus ze is nu mijn nieuwe zusje, dat is geweldig ze is beeldschoon”, zegt het meisje.
“Ik zal iedereen aan je voorstellen Kate”, zegt Nicolé en ze staat op en begint aan de rechterkant van de tafel.
“De gene tegenover je is Emma en zij is de middelste en is met Michael, en naast hem zit Karl en hij is met Rosa en naast Chris zit Ryan en hij is met Melanie”, zegt Nicolé.
“Maar mij kende je al”, zegt Rosa aan het eind van de tafel.
“Nu je iedereen kent is het tijd om te gaan eten”, zegt Nicolé.
Nicolé klapt in haar handen en dan komen er allemaal bediendes aanlopen met zilveren bladen met daaroverheen zo’n zilveren bollen deksels die je ook ziet bij chique restaurants en dat je iets bestelt en dan wordt het blad eraf gehaald en verrassing daar is je eten geserveerd op de meest mooiste manier ooit.
De bediendes lopen elk naar iemand toe en zetten het zilveren blad neer en als iedereen heeft halen ze de deksel eraf en ligt er een groot stuk vlees onder waar het bloed van alle kanten uitkomt druipen. Ik doe snel mijn hand voor mijn mond en probeer niet over te geven van de geur die ik ruik of het raden van welk dier dit komt en welk deel het is van het dier.
“Jammie hertenvlees”, zegt Emma.
“Is er iets mis mee Kate je kijkt alsof je misselijk bent en elk moment alles eruit gaat gooien”, zegt Nicolé.
Ik probeer ja te schudden maar van het schudden wordt ik nog misselijker en moet ik dus snel naar de wc rennen.
Ik sta op en ren snel de trap op en meteen rechts en doe de deur open en ren naar de wc en geef over.
Van beneden hoor ik Nicolé nog zeggen: “Dat betekent dus een ja, het was te verwachten jullie waren ook misselijk de eerste keer dat jullie het vlees zagen”.
“Ja maar ik gaf niet over en dronk het bloed er gewoon uit”, hoor ik Karl zeggen.
“Doe niet zo gemeen Karl ik had ook de eerste keer overgegeven of ben je dat soms vergeten”, zegt Rosa boos.
“Ik ga even kijken hoe het met haar gaat”, hoor ik Chris dan zeggen en hij loopt de trap op.
“Wacht even op mij ik ga wel mee”, roept Rosa dan en ze rent achter Chris aan.
Terwijl hun naar boven lopen hoor ik Anton zeggen: “Zullen we maar gaan eten en hun Kate laten helpen”.
Ik hoor rare geluiden en daarna zuig geluiden wat dus betekent dat ze het bloed eruit zuigen, bij die gedachte wordt ik nog misselijker en geef ik weer over.
Nadat ik klaar ben met overgeven sta ik op en spoel mijn mond af en probeer de vieze smaak eruit te krijgen.
“Heey, Kate ga ie weer met je?”, vraagt Chris dan bezorgd.
“Het gaat wel weer ik schrok alleen maar”, zeg ik.
“Gelukkig want eten is belangrijk op je eerste dag anders moest je thuis blijven”, zegt Rosa.
“Hoezo moest ik dan thuis blijven?”, vraag ik aan Rosa.
“Omdat het veel te gevaarlijk zou zijn om jou naar school laten gaan zonder dat je gegeten hebt, straks bijt je nog iemand tijdens de les”, zegt Rosa.
“Ja, ik denk dat je daar gelijk in hebt”, zeg ik.
“Zullen we dan maar gaan eten”, zegt Chris.
We lopen samen naar beneden en gaan weer aan tafel zitten ik zie dat de anderen al klaar zijn en onder het bloed zitten, weer voel ik me misselijk worden maar ik hou het in ik wil niet mijn vrienden bijten.
“Gaat het weer met je Kate?”, vraagt Nicolé.
“Ja het gaat wel weer ik schrok gewoon”, zeg ik terwijl ik mijn vlees pak met mijn handen.
Ik neem een diepe adem en doe het vlees naar mijn mond en bijt erin, de lucht gaat in mijn neus maar ik onderdruk het en drink het bloed.
Na een tijdje gedronken te hebben stop ik want ik merk dat er niks meer inzit.
“Vond je het lekker?”, vraagt Nicolé.
“Het ging wel”.
“Dat komt omdat het niet vers is maar de jacht is pas het in het weekend”, zegt Nicolé met een glimlach.
“Ik denk dat jullie je nu maar beter kunnen gaan omkleden voor school”, zegt Anton.
We gaan allemaal van tafel en lopen naar boven, ik loop naar rechts met de meisjes en de jongens lopen naar links.
Hoofdstuk 8
Ik loop door tot het einde van mijn kamer en zoek op de stoel naar mijn eigen kleding: een simpele spijkerbroek met een shirt.
“Heey Kate als je wilt mag je wel iets van mijn lenen, dat schoon is”, zegt Rosa en ze kijkt naar de moddervlekken op mijn shirt en broek.
“Gelukkig want ik wil er wel goed uitzien”.
Ik loop mee naar haar kamer en we gaan in de inloopkast en ze pakt een prachtige korte zwarte jurk met vierkant steentjes erop en een legging en nog een beha want de mijne is nu te klein geworden.
“Bedankt Rosa”, zeg ik en ik knuffel haar.
Dan loop ik terug naar mijn kamer en kleed me om en als ik klaar kijk ik in de spiegel en ben blij dat het me mooi staat.
Er staat een lang meisje met lang blond haar met krullen en met een kort zwart jurkje aan die net onder haar kont zit en daaronder een zwarte legging met paarszwarte converse sneakers.
Ik lach naar de spiegel en doe mijn deur open en loop naar beneden, als ik beneden sta denk ik eraan dat ik mijn tas met boeken thuis heb liggen, shit!
Opdat moment zie ik een flits en heb ik mijn tas in mijn hand met daarin mijn boeken, yes ik hou van die vampier krachten.
Ik heb echt geen zin om nu nog naar huis te gaan en uit teleggen wat er gisteren is gebeurd en huisarrest te krijgen.
“Wow je kan je krachten al gebruiken, jij doet het al snel”, zegt Ryan.
“Bedankt, ik dacht alleen maar aan mijn tas met boeken en toen in een flits was ie in mijn hand”.
“Je dacht er alleen maar aan, mazzelpik jij kan al telekinese”.
“Dat is een van de beste die er is en jij leert die als eerste, dan wordt dat jouw beste kracht en ook dus de sterkste”, zegt Michael.
“Heeft zij telekinese, dat is zo oneerlijk zij is een meisje ze is te zwak en te aardig om het goed te gebruiken tijdens vechten”, zegt Karl.
Ik raak geïrriteerd door Karl’s opmerking en denk eraan dat het grappig zou zijn als de vaas op hem zou vallen die bovenaan de trap staat.
Dan zie ik dat de vaas begint te schuiven en in een ogenblik op Karl komt.
“Goed gedaan Kate”, zeggen Michael en Ryan tegelijk en ze lachen Karl uit.
“Haha heel grappig”, zegt Karl boos.
“Gast je vroeg er eigenlijk wel om”, zegt Michael half lachend.
“Het spijt me Karl maar je moet meisjes niet zwak en aardig noemen want dat zijn we niet en vooral niet tijdens het vechten”, zeg ik.
“Ja, daar heeft ze gelijk in, heb je meisjes wel eens een bitchfight zien hebben, ze trekken de haren uit elkaar hoofd en gebruiken hun nagels als dolken”, zegt Ryan en hij maakt een paar rare bewegingen en gooit bijna een vaas omver.
Dan komen de meiden naar beneden samen met Chris en kijken ze raar naar Ryan die nog steeds bezig met zijn nagels te gebruiken als dolken.
“Schat wat ben je aan het doen?”, vraagt Melanie.
“Ik was aan het demonstreren hoe meisjes vechten”.
“Ryan zo vecht ik helemaal niet, je maakt te veel grote bewegingen, ik doe kleine korte dingen”, zegt Melanie en dan snijd ze een vaas doormidden met haar nagels.
“Melanie dat is mama’s goede vaas, jij gaat het maar maken”, zegt Emma.
“Jij weet dat ik dat niet goed kan, iemand anders doet het maar”.
Ik concentreer me op de scherven die op de grond liggen en denk eraan dat ze weer een geheel moeten vormen en daarna weer aan de andere helft van de vaas moeten zodat de vaas weer heel wordt.
Dan beginnen de scherven te zweven en in de lucht aan elkaar vast te gaan en daarna zweven ze naar de andere helft van de vaas en vormen ze een geheel.
“Bedankt, wie van jullie deed dat?”, vraagt Melanie en ze kijkt naar iedereen.
“Ik deed niks ik zuig met telekinese maar ben goed in telepathie”, zegt Chris.
“Volgens mij deed Kate het, toenet liet ze al een vaas op Karl vallen”, zegt Michael en hij begint weer te lachen.
“Kate is dat waar liet jij een vaas vallen op Karl?”, vraagt Rosa.
“Ik deed het niet expres hij begon met te zeggen dat meisjes te zwak zijn en aardig tijdens het vechten en toen werd ik boos en liet per ongeluk de vaas op hem vallen door eraan te denken, het spijt me zo erg”.
“Dat is geweldig je hebt telekinese als je eerste kracht,die is het beste”, zegt Rosa blij.
Ze loopt naar beneden en omhelst me.
“Zullen we dat straks vieren en nu eerst naar school gaan”, zegt Karl.
“Ja dat is goed gaan jullie alvast in de auto’s, ik moet nog even iets zeggen tegen Kate”, zegt Chris.
“Casanova in the house”, roept Ryan nog voordat hij de deur achter zich dicht doet.
“Je moet echt iets beters verzinnen want ze hebben het wel door”, zeg ik tegen Chris en ik kijk in zijn ogen.
Hij kijkt ook in mijn ogen en doet zijn armen om me heen en duwt me tegen hem aan en zoent me.
Voor een tijdje staan we daar in de gang te zoenen totdat er op de deur geklopt wordt en Ryan zegt: “Op schieten anders komen we te laat Casanova”. Dan hoor ik hem lachen en stoppen we met zoenen en lopen hand in hand naar de deur en Chris opent hem en we lopen naar de auto terwijl iedereen ons aankijkt.
We gaan samen achterin zitten in de auto met Rosa en Karl.
Na een tijdje gereden te hebben zie ik het schoolbord en de school.
De school heet Rosefield terwijl in dit stadje nergens een roos te zien is en het school teken is daarom ook een roos.
We stoppen op de parkeerplaats en ik zie de mensen staren naar ons, nou eigenlijk naar de 2 grote range rovers waar we mee zijn komen aanrijden.
Eerst stapt Melanie uit met Ryan hun zijn de oudste en zijn 20 jaar, dan stapt Emma uit met Michael hun zijn de middelste en zijn 19 jaar, dan stapt Rosa uit onze auto met Karl en hun zijn de jongste en zijn 18 jaar.
Dan stappen ik en Chris uit en wij zijn allebei 17 jaar, ik zie iedereen naar me kijken en geniet ervan.
We lopen met z’n achten als een groep de school binnen en dan zeg ik gedag tegen ze want hun moeten naar de infobalie omdat ze nieuwe leerlingen zijn en ik loop naar mijn beste vriendin die ik al zie staan op onze vaste plek op het school logo bij de kluisjes.
Ik loop naar mijn vriendin toe en vraag: “Hoi, hoe gaat ie met je?”.
“Wow Kate wat ben jij veranderd, die schrik opdracht heeft je goed gedaan je bent zelfs gegroeid”, zegt Stacy.
“Ik weet het geweldig hé en er is nog iets leuks gebeurd”.
“Behalve het feit dat je meereed in de auto van de nieuwe leerlingen die er allemaal trouwens perfect uitzien zoals jij nu”.
“Leuk hé, het is omdat ik gisteren Chris heb ontmoet op Mystery lane en toen werden we verliefd op elkaar en ik heb nu met hem en zijn familie behandelt me als hun nieuwe zusje, ze zijn heel hecht met elkaar”.
“Dat is ongelooflijk, je krijgt een enge opdracht en komt nog mooier terug dan je al was en ook nog eens met een mega knap vriendje”.
“Ik kan er niks aandoen het gebeurde gewoon”.
“Heey volgende keer als we het spelletje spelen wil ik ook die opdracht”, zegt Stacy en we lachen samen.
Dan komt Chris aanlopen en zegt tegen me: “Hier is mijn les schema, dan kunnen we zien welke lessen we samen hebben”.
“Hier is de mijne”, zeg ik en ik pak mijn schema uit mijn voorvakje van mijn tas.
We vergelijken onze schema en merken dat we elke les samen hebben behalve muziek.
“Jammer dat we geen muziek samen hebben maar jij hebt mazzel want jij hebt meneer crebyl, en hij geeft echte muziek les, ik heb mevrouw pechely en zij laat ons de hele tijd zingen”, zeg ik.
“Ik weet wel iets om het goed te maken”, zegt Chris en hij kijkt me aan. Ik weet al wat hij wilt en we zoenen elkaar, vanuit mijn ooghoeken zie ik iedereen kijken en Stacy met haar mond open kijken, zo verbaasd hoeft ze nou ook weer niet te zijn het is heel normaal om te zoenen met je vriendje.
Dan stoppen we en glimlachen we naar elkaar, dan hoor ik het geluid van naaldhakken en weet al dat Megan eraan komt met haar póse.
“Hoi Kate hoe gaat het met je na je enge opdracht?”, vraagt Megan, ze bekijkt me en ik zie aan haar gezicht dat ze jaloers is.
“Het ging heel goed, ik heb zelfs een jongen ontmoet en hij is nu mijn vriendje”, zeg ik en ik kijk naar Chris.
“Dat is jouw vriendje, dat moet vast wel een leugen zijn want jij kan zeker weten geen knapper vriendje hebben dan mij”
“Het bewijs heb je toenet al gezien als het een leugen was waarom zouden we dan zoenen of zoals jij het toen noemde met mitch mond op mond beademing omdat hij zogenaamd verdronken was”.
“Heel grappig van je Kate en dat jij dat nog onthouden hebt, je was vast heel jaloers”.
“Jaloers de enigste die hier jaloers is ben jij Megan want je bent nu groen van jaloezie”.
“Ik weet nu al dat het niet een lange relatie zal zijn want jij bent nou eenmaal de hartenbreker, het was te verwachten dat jij de nieuwe leerlingen zou gaan daten aangezien je al alle jongens op school al hebt gezoend en gedate”.
“En jij bent duidelijk nog steeds jaloers op dat record”.
“Jaloers om het record te hebben van de grootste slet van school, dacht het niet dat is niet iets om jaloers op te kunnen zijn.
“Jij hebt liever het record van de grootste bitch of niet soms”.
“Die is goed en ik zal hem zeker onthouden”, zegt Megan lachend.
“Dat moet je ook doen want dat is de waarheid”.
“Bedankt, schat ik ben liever de grootste bitch dan de grootste slet en faker”.
“Wie noem jij hier fake iedereen weet dat jij heel veel make-up ophebt en ook nog eens namaak kleding hebt van de dure merken”.
“Oh hoe duf je dat te zeggen dat is zo gemeen en niet waar”, zegt Megan en ze loopt boos weg.
“Godzijdank dat dat mens weg is nog een seconde langer en ik had haar levend gevild”, zeg ik boos.
“Wat is villen eigenlijk?”, vraagt Stacy.
“Dat is dat je iemands huid eraf haalt”, zeg ik.
“Iel dat is echt zo goor en lijkt me mega pijnlijk voornamelijk als je nog leeft”.
“Waarom denk je anders dat ik het wil doen als ze nog leeft”.
“Kate ik merk dat je haar haat”, zegt Chris.
“Ik haat haar niet ik heb een bloed hekel aan die mode bitch, die denkt dat ze de beste is”.
“Ik denk dat het handiger is als we naar de les gaan”.
“Goed we gaan al, Stacy ik kan niet naast je zitten vandaag want ik help Chris met de uitleg”.
We lopen samen hand in hand naar de les en gaan bij het raam zitten helemaal achterin.
Dan gaat de bel en komt de leraar binnen en begint de les.
ik ga snel verder en laat een reactie achter met wat je ervan vindt
a strange beginning-with a vampire
Laatst gewijzigd door Cubiculum Nephilia op 22 aug 2010 15:12, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: Lettertype hoeft niet zo groot, kleur wijziging is ook niet nodig. Post liever in kleinere delen en niet voor elk deel een nieuw topic openen...
Reden: Lettertype hoeft niet zo groot, kleur wijziging is ook niet nodig. Post liever in kleinere delen en niet voor elk deel een nieuw topic openen...
Hoofdstuk 9
Na een lange en saaie dag is de les eindelijk voorbij en loop ik naar mijn kluisje om mijn boeken erin te doen.
Dan hoor ik iemand achter me vragen: “Waar was je gisteren Kate, mama en pappa waren doodongerust”.
Ik draai me om en kijk naar mijn zus, ze lijkt veel op mij maar is nu kleiner en heeft steil haar en blauwe ogen.
“Ik was gisteren verdwaald geraakt en ben toen bij iemand blijven slapen”.
“En wie is die iemand?”, vraagt mijn zus Stella.
Dan komt Chris aanlopen en zegt hij: “Ik ben die iemand, ik heet Chris en ik ben nieuw hier op school, je zusje was gisteren verdwaald vlak bij mijn huis en toen had ik voorgesteld dat ze kon blijven slapen aangezien het gevaarlijk was om zo laat nog daar te lopen helemaal alleen”.
“Ooh als het zo’n knap iemand is kan ik best begrijpen waarom ze bleef slapen”, zegt Stella
“Wat moet je Stella, je staat te glimlachen”, zeg ik.
“Ik vraag me alleen af waarom iemand zo knap überhaupt interesse in jou zou hebben, je bent klein en lelijk en mega dik, zelfs nijlpaarden zijn nog knapper dan jou”, zegt Stella gemeen.
Stella heeft dus helemaal niet door dat ik veranderd ben, ze kijkt nog steeds niet naar me en beeld in dat ik niks veranderd ben.
“Ik vind van niet, ik vind Kate juist heel knap en ze is langer dan jou en ook dunner dan jou”, zegt Chris spottend.
“Haha heel grappig maar dat is onmogelijk”, zegt Stella dan kijkt ze voor de zekerheid naar me en schrikt omdat ze nu pas ziet hoe mooi ik ben en langer en dunner.
“Wat is er met jou gebeurd je bent helemaal veranderd, dat is onmogelijk ik hoor de knappe zus te zijn”, zegt Stella.
“Pech gehad Stella je bent niet meer de knapste”.
“Wat heb je gedaan, heb je je laten verbouwen ofzo of ben je naar de plastische chirurg gegaan?, vraagt Stella.
“IK heb gewoon een goede nachtrust gehad”, zeg ik droog.
Dan komt mijn oudere broer Nick aangelopen en zegt vrolijk: “Hoi zusje waar was je gisteren en wat is er met je gebeurd je bent totaal veranderd”.
“Ik was gisteren verdwaald en ben toen bij hem blijven slapen omdat het al te laat was en ben vanochtend met hun mee naar school gegaan en ik heb goed geslapen nu er geen irritante ekster probeerde te zingen om 1 uur s’avonds”, zeg ik rustig.
“Wat bedoel je met ekster, wacht ik zing altijd rond 1 uur heb je het over mij, ik ben geen ekster”, zegt Stella boos.
“Doe even rustig Stella, ze maakt maar een grapje en hoe heet die jongen naast je?”, vraagt Nick.
“Ik heet Chris en ik ben Kate’s vriendje”, zegt hij en hij schudt zijn hand.
Eerst schud Nick zijn hand maar dan vraagt hij verbaasd: “Je bent haar vriendje”.
“Ja we hebben gisteren gepraat en natuurlijk gezoend en toen maar besloten verkering te nemen”, hij zegt heel droog en alsof het heel normaal is om zoiets te zeggen.
Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan nu staat hij op het punt om Chris glimlach van zijn gezicht te slaan en hij is nog wel de karakte kampioen.
“Maak je maar geen zorgen ik ben vampier weet je nog en ik kan zijn gedachtes lezen dus ik weet waneer hij me gaat slaan en hoe, dus ik ontwijk het gewoon”, hoor ik dan in mijn gedachtes met Chris’s stem.
“Ik hoop dat je weet wat je doet want ik wil niet een dood vriendje of een dode broer”, denk ik hardop.
Net toen ik dat dacht zag ik Nick een vuist maken en die naar Chris gaan, hij ontwijkt hem en draait zich om en houdt dan Nick zijn rechterarm vast in een soort houdgreep.
Nick gilt het out van de pijn en probeert los te komen.
“Je blijft met je vieze poten van mijn zusje af, jij smerige bloedzuiger, hoor je me laat haar met rust”, zegt Nick.
Ik schrik, hoe weet hij dat Chris een vampier is.
Dan maakt Nick een snelle beweging en hij komt los en gooit Chris over zijn schouder heen, hij raapt hem op en gooit hem een paar meter veder op tegen een boom aan.
Hoe kan dat, ik weet dat Nick sterk is maar dit is belachelijk.
Dan staat Chris weer op en worden zijn ogen donkerder en kijkt hij boos en laat dan zijn tanden zien en gromt.
Nick doet hetzelfde en springt dan op hem af en verandert in een wolf, ik kijk met grote ogen naar de grote zwarte wolf die een paar seconde geleden nog mijn broer was.
Ze beginnen nog heviger te vechten en bijten elkaar tussen het vechten door.
Ik sta vastgenageld aan de grond en kijk nog steeds toe naar het gevecht tussen een wolf en een vampier.
Ik zie dat ze allebei beginnen te bloeden en wil met heel mijn hart dat ze stoppen met vechten en dat ik mijn broer weer terug heb, dan bedenk ik me dat ik krachten heb dus kan ik ervoor zorgen dat het uitkomt.
Ik concentreer me op de twee vechtende jongnes en doe mijn handen omhoog en denk eraan dat ze moeten stoppen, de lucht bevriest en wordt koud en de twee jongens staan stil in de lucht.
Ik concentreer me nog steeds en doe mijn handen omlaag zodat ze op de grond staan, ik hou nog steeds mijn handen op hun gericht en denk heel hard dat ik mijn broer terug wil en dan verandert de jongen weer terug in mijn broer Nick en hij heeft ze kleding aan omdat ik dat hoopte, ik hoef niet mijn broer naakt te zien, een schok per dag.
“Houden jullie op met vechten ook als ik mijn handen wegdoe?”, vraag ik.
Ik lees Chris’s gedachte en hij zegt ja en dan lees ik Nick’s gedachte en hoor allemaal vragen zoals: Hoe kan dat? Is ze al wolf geworden? Heeft die bloedzuiger haar verandert? En het gaat maar door met vragen.
Ik voel me zwakker worden en voel een warm straaltje uit mijn neus komen en over mijn lip lopen naar beneden en het komt terecht op mijn shirt. Ik doe mijn mond open en haal mijn lippen erlangs en proef dat het bloed is, ik schrik en wil gillen maar dan wordt begint het voor mijn ogen zwart te worden en val ik flauw.
Chris’s point of view
Kate heeft haar handen nog steeds op ons gericht en ik ben trots dat ze het kan maar dan schrik ik want ik zie een rood straaltje bloed uit haar neus komen en het naar beneden lopen en het komt terecht op haar shirt die langzaam doorweekt wordt met haar eigen bloed en de kleur rood.
Dan zie ik dat ze raar begint te kijken en ze valt in ene begint ze te wankelen en begint neer te vallen( ze is flauwgevallen).
Ik wist het, het leek als zo raar dat ze het zolang kon volhouden en voordat ze de grond raakt voel ik dat ik niet langer meer in haar grip ben en ik ren snel op haar af en vang haar op voordat ze de grond raakt.
Ik kijk haar bezorgd aan en voel dat ze warm begint te worden, dat betekent dus dat ze ziek is want vampiers horen koud te zijn en worden alleen warm waneer ze ziek zijn.
Ik til haar op en ze ligt lief in mijn armen, haar hoofd hangt over mijn linkerarm en haar benen over mijn rechterarm.
Langzaam sta ik op en kijk naar Nick die geschokt kijkt.
“Ze moet onmiddellijk naar het ziekenhuis, ze bloed nog steeds en ik draag haar want ik wil niet dat je haar bloed gaat zuigen terwijl ze bewusteloos is, jij vuile vampier”, zegt Nick boos.
“Ik heb geen interesse in haar bloed, dombo anders had ik haar allang gebeten en leeggezogen en ik draag haar want dat hoort een vriendje te doen en geen gewone dokters kunnen haar helpen want zij heeft een vampier ziekte”, zeg ik.
“Een vampier ziekte wat bedoel je daarme-“, Nick stopt al want hij weet al dat het betekent dat ze een vampier is.
“Het spijt me, ik heb haar gisteren gebeten en ze is vanochtend verandert”, zeg ik beleefd.
Ik zie dat hij boos is en kijk uit dat hij niet verandert en mijn hoofd eraf rukt.
“Goed draag jij haar maar naar het ziekenhuis maar zorg dat de dokter een vampier is die weet hoe hij de ziekte kan behandelen”, zegt Nick.
Ik knik ja en we rennen in snel tempo naar het ziekenhuis en laten Stella daarachter, die in een soort schok is.
We rennen in een super snel tempo en ik zie tussen de bomen door het witten ziekenhuis al staan, we rennen ernaartoe en remmen af als we voor de ingang staan.
Nick doet de deur open en ik loop naar binnen met Kate die nog steeds bewusteloos in mijn armen ligt en nog steeds bloed en mijn zwarte shirt nu rood heeft gemaakt.
We lopen naar de receptie en vragen voor dokter Ryan(mijn broer).
“Is hij een vampier?’, vraagt Nick fluisterend in mijn oor.
“Hij is mijn broer en na schooltijd part time dokter, dus je hoeft je geen zorgen te maken, hij vindt Kate aardig en beschouwt haar nu als zijn zusje”, zegt ik.
Ik zie de boze blik in zijn ogen bij het woord zusje maar negeer het want dan zegt de receptie dame “Dokter Ryan is nu in zijn kantoor, je weet wel waar het is hé”, ik knik ja en loop automatisch naar mijn broers kantoor.
Dan doet Nick de deur open waarop staat “Kantoor DR.Ryan”.
Ik loop naar binnen en Ryan kijkt op vanachter zijn laptop en schrikt.
“Wat is er gebeurd met haar en waarom ruikt het hier zo erg naar hond?”, vraagt Ryan.
“Kate is flauwgevallen, ik laat het je wel zien”, zeg ik, dan leg ik Kate rustig neer op de bank en raak Ryan aan en laat het hem zien.
“Dus dat is er gebeurd en het verklaart ook waarom het ruikt naar hond”, zegt Ryan en hij geeft een vuile blik aan Nick.
“Kan je Kate helpen ze bloedt nog steeds”, zegt Nick en hij kijkt naar Kate die op de bank ligt en die nu onder het bloed zit.
“Ja, kom maar mee naar de behandelkamer en leg haar dan op het bed, ik roep de zuster er wel bij voor het bloed”, zegt Ryan.
Dan pak ik Kate op van de bank en loop uit het kantor naar de behandelkamer en leg haar op het bed, ik zie ook dat er een zuster naar het kantoor loopt met een natte handdoek.
Ik pak een stoel en ga naast Kate zitten en hou haar hand vast.
Dan komt me broer binnen gelopen met nog een dokter en een zuster en de zuster loopt naar het bed met een handdoek en haalt het bloed weg.
De andere dokter fluistert iets tegen Ryan en loopt dan weer weg en Nick gaat achter me zitten op de bank.
Ryan loopt naar het bed en knikt dat de zuster weer weg kan gaan en ze loopt haastig weg met de handdoek die net nog wit was en nu rood is.
“Het gaat wel goed met haar ze is niet ernstig gewond ze heeft haar krachten gewoon uitgeput door jullie gevecht, ze moet hier nog even een nachtje blijven en dan mag ze waarschijnlijk morgen weer weg”, zegt Ryan blij.
“Dus ze is niet ziek?”, vraagt Nick.
“Nee, ze is gewoon oververmoeid en heeft alleen maar rust nodig”, zegt Ryan.
“Gelukkig want Chris zei dat ze een vampier ziekte had”.
“Zo kan je het wel noemen maar dat laat het een stuk ernstiger klinken”.
“Het spijt me ik wist niet dat ze oververmoeid was ik dacht dat ze ziek was”, zegt Chris.
“Oké het is al laat genoeg laten we haar even de rest gunnen die ze nodig heeft”, zegt Ryan.
“Ik ga niet weg ik blijf hier bij Kate”, zegt Chris.
“Ik moet gaan want ik moet het mijn ouders uitleggen en de pack”, zegt Nick.
“Is Kate je echte zus en is ze geadopteerd zoals jij of is ze Stella’s zusje want optie twee lijkt me zeer onwaarschijnlijk?”, vraagt Chris.
Kate’s point of view
Ik wordt langzaam en rustig wakker en hoor mensen praten dan hoor ik een vraag die me laat schrikken en doe ik net alsof ik nog slaap zodat ik de rest kan horen.
“Is Kate je echte zus en is ze geadopteerd zoals jij of is ze Stella’s zusje want optie twee lijkt me zeer onwaarschijnlijk?”, vraagt Chris.
“Hoezo denk je dat?’, vraagt Nick.
“Kate en jij zijn allebei aardig en lijken veel op elkaar en Stella is het tegenover gestelde en ziet er anders uit en zij wist het niet van je wolf geheim”.
“Kate is mijn echte zus en is net zoals mij geadopteerd, we horen eigenlijk bij de wolven die over jullie grenslijn wonen de Chinouks, dat is onze echte familie en ik Kate heet eigenlijk
Aponi en dat betekent vlinder en ik heet Paco en dat betekent arend, en we zijn de kinderen van de leider.
“Waarom ben je dan hierheen gekomen?”, vraagt Ryan.
“Omdat ik wist dat Kate te aardig is om andere mensen pijn te doen of laat staan vampiers te doden en dat zou een schande betkenen voor onze vader en de hele familie, dus toen ben ik de grens overgegaan met Kate toen ze sliep en heb ik haar geheugen gewist en die van onze adoptieouders aangepast zodat ze dachten dat wij hun echte kinderen zijn”.
“Het spijt me dat wist ik niet, ik dacht dat je juist Kate pijn wilde doen”, zegt Chris.
Ik tril helemaal en kan niet geloven wat ik gehoord heb ik ben een wolf en Nick heeft me meegenomen toen ik jong was en mijn geheugen gewist dat verklaart wel waarom ik me niks herinner van voor mijn 14de.
Ik bijt op mijn onderlip en probeer niet te huilen maar ik voel de tranen al over mijn wangen lopen, ik ben boos en bang en verward en ik wil het liefst weglopen maar dat zal niks oplossen, ik moet mijn broer er gewoon mee confronteren.
“Kate is wakker”, zegt Chris dan, ik doe mijn ogen open en zie alles wazig omdat ik huil.
Chris kijkt me aan en knuffelt me, ik voel de kou van hem en tril helemaal van angst voor mijn verleden die ik niet meer weet.
“Kate gaat het met je, waarom huil je?’, vraagt Nick bezorgd.
“I-ik heb je gehoord over wat je zei over mijn verleden”, zeg ik stortterend.
Ik zie dat Nick schrikt en me dan begrijpend aankijkt en dan zegt: “Het spijt me heel erg Kate maar ik had geen keus ik wilde niet dat je ongelukkig zou zijn als wolf en dingen zou moeten doen die je liever niet doet.
Hij loopt naar me toe en Chris gaat opzij en Nick gaat naast me zitten.
“Aponi is je echte naam en de mijne is Paco en als je wilt kunnen we terug gaan naar je echte thuis”, zegt Nick.
“Ik weet het niet zullen ze me niet haten nu ik vampier ben?”, vraag ik bezorgd.
“Nee ze zullen je niks doen want je bent de dochter van de leider dus ze kunnen niks doen en ze zijn je familie en houden van jou net zoals mij en zullen die geur wel negeren”.
“Weet je het zeker?”.
“Ja ik weet het zeker”.
“Maar ga ik ook nog veranderen in een wolf?”.
“Waarschijnlijk pas na je 18de”.
“Goed dan ga ik wel mee, ik wil mijn echte familie zien en wil je alsjeblieft mijn geheugen terug geven zodat ik alvast hun namen weet en ze herken”.
“Goed dat zal ik doen”, zegt Nick.
Hij legt zijn hand op mijn voorhoofd en mijn geheugen komt terug.
Hoofdstuk 10
Ik herinner me Dasan en dat betekent aanvoerder van de vogelclan die altijd leider was als onze vader weg was en toen herinnerde ik me Chayton en dat betekent slang, Demothi en dat betekent praat waneer hij wandelt en dat deed hij toevallig ook altijd.
En toen Elan dat betekent vriendelijk, Awentia dat betekent jong hert, Huritt en dat betekent knap, Cholena en dat betekent vogel, Nahele dat betekent woud en onze vader Melvern wat opperhoofd betekent en dat is hij ook.
Ik ben blij dat ik me iedereen weer herinner en voel de tranen over mijn wangen lopen en besef dat ik ze al die tijd heb moeten missen. “Het is al goed, je zal ze snel ontmoeten, het spijt me dat je ze hebt moeten missen maar ik had geen keus”, zegt Nick.
“Het is al goed, je deed wat je dacht dat goed voor me was, je deed tenminste je best”,zeg ik.
“En ik ben heel blij dat ik geen familie ben van Stella zeg ik lacherig.
“Ja dat is het beste nieuws van vandaag”, zegt Nick.
Ik glimlach en voel langzaam me licht worden in mijn hoofd en er komt langzaam steeds meer zwart voor mijn ogen, paniekerig probeer ik nog om hulp te roepen maar er komt alleen: “Nick, ik voel me niet lekker” uit mijn mond.
Dan val ik weer flauw.
Na een lange en saaie dag is de les eindelijk voorbij en loop ik naar mijn kluisje om mijn boeken erin te doen.
Dan hoor ik iemand achter me vragen: “Waar was je gisteren Kate, mama en pappa waren doodongerust”.
Ik draai me om en kijk naar mijn zus, ze lijkt veel op mij maar is nu kleiner en heeft steil haar en blauwe ogen.
“Ik was gisteren verdwaald geraakt en ben toen bij iemand blijven slapen”.
“En wie is die iemand?”, vraagt mijn zus Stella.
Dan komt Chris aanlopen en zegt hij: “Ik ben die iemand, ik heet Chris en ik ben nieuw hier op school, je zusje was gisteren verdwaald vlak bij mijn huis en toen had ik voorgesteld dat ze kon blijven slapen aangezien het gevaarlijk was om zo laat nog daar te lopen helemaal alleen”.
“Ooh als het zo’n knap iemand is kan ik best begrijpen waarom ze bleef slapen”, zegt Stella
“Wat moet je Stella, je staat te glimlachen”, zeg ik.
“Ik vraag me alleen af waarom iemand zo knap überhaupt interesse in jou zou hebben, je bent klein en lelijk en mega dik, zelfs nijlpaarden zijn nog knapper dan jou”, zegt Stella gemeen.
Stella heeft dus helemaal niet door dat ik veranderd ben, ze kijkt nog steeds niet naar me en beeld in dat ik niks veranderd ben.
“Ik vind van niet, ik vind Kate juist heel knap en ze is langer dan jou en ook dunner dan jou”, zegt Chris spottend.
“Haha heel grappig maar dat is onmogelijk”, zegt Stella dan kijkt ze voor de zekerheid naar me en schrikt omdat ze nu pas ziet hoe mooi ik ben en langer en dunner.
“Wat is er met jou gebeurd je bent helemaal veranderd, dat is onmogelijk ik hoor de knappe zus te zijn”, zegt Stella.
“Pech gehad Stella je bent niet meer de knapste”.
“Wat heb je gedaan, heb je je laten verbouwen ofzo of ben je naar de plastische chirurg gegaan?, vraagt Stella.
“IK heb gewoon een goede nachtrust gehad”, zeg ik droog.
Dan komt mijn oudere broer Nick aangelopen en zegt vrolijk: “Hoi zusje waar was je gisteren en wat is er met je gebeurd je bent totaal veranderd”.
“Ik was gisteren verdwaald en ben toen bij hem blijven slapen omdat het al te laat was en ben vanochtend met hun mee naar school gegaan en ik heb goed geslapen nu er geen irritante ekster probeerde te zingen om 1 uur s’avonds”, zeg ik rustig.
“Wat bedoel je met ekster, wacht ik zing altijd rond 1 uur heb je het over mij, ik ben geen ekster”, zegt Stella boos.
“Doe even rustig Stella, ze maakt maar een grapje en hoe heet die jongen naast je?”, vraagt Nick.
“Ik heet Chris en ik ben Kate’s vriendje”, zegt hij en hij schudt zijn hand.
Eerst schud Nick zijn hand maar dan vraagt hij verbaasd: “Je bent haar vriendje”.
“Ja we hebben gisteren gepraat en natuurlijk gezoend en toen maar besloten verkering te nemen”, hij zegt heel droog en alsof het heel normaal is om zoiets te zeggen.
Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan nu staat hij op het punt om Chris glimlach van zijn gezicht te slaan en hij is nog wel de karakte kampioen.
“Maak je maar geen zorgen ik ben vampier weet je nog en ik kan zijn gedachtes lezen dus ik weet waneer hij me gaat slaan en hoe, dus ik ontwijk het gewoon”, hoor ik dan in mijn gedachtes met Chris’s stem.
“Ik hoop dat je weet wat je doet want ik wil niet een dood vriendje of een dode broer”, denk ik hardop.
Net toen ik dat dacht zag ik Nick een vuist maken en die naar Chris gaan, hij ontwijkt hem en draait zich om en houdt dan Nick zijn rechterarm vast in een soort houdgreep.
Nick gilt het out van de pijn en probeert los te komen.
“Je blijft met je vieze poten van mijn zusje af, jij smerige bloedzuiger, hoor je me laat haar met rust”, zegt Nick.
Ik schrik, hoe weet hij dat Chris een vampier is.
Dan maakt Nick een snelle beweging en hij komt los en gooit Chris over zijn schouder heen, hij raapt hem op en gooit hem een paar meter veder op tegen een boom aan.
Hoe kan dat, ik weet dat Nick sterk is maar dit is belachelijk.
Dan staat Chris weer op en worden zijn ogen donkerder en kijkt hij boos en laat dan zijn tanden zien en gromt.
Nick doet hetzelfde en springt dan op hem af en verandert in een wolf, ik kijk met grote ogen naar de grote zwarte wolf die een paar seconde geleden nog mijn broer was.
Ze beginnen nog heviger te vechten en bijten elkaar tussen het vechten door.
Ik sta vastgenageld aan de grond en kijk nog steeds toe naar het gevecht tussen een wolf en een vampier.
Ik zie dat ze allebei beginnen te bloeden en wil met heel mijn hart dat ze stoppen met vechten en dat ik mijn broer weer terug heb, dan bedenk ik me dat ik krachten heb dus kan ik ervoor zorgen dat het uitkomt.
Ik concentreer me op de twee vechtende jongnes en doe mijn handen omhoog en denk eraan dat ze moeten stoppen, de lucht bevriest en wordt koud en de twee jongens staan stil in de lucht.
Ik concentreer me nog steeds en doe mijn handen omlaag zodat ze op de grond staan, ik hou nog steeds mijn handen op hun gericht en denk heel hard dat ik mijn broer terug wil en dan verandert de jongen weer terug in mijn broer Nick en hij heeft ze kleding aan omdat ik dat hoopte, ik hoef niet mijn broer naakt te zien, een schok per dag.
“Houden jullie op met vechten ook als ik mijn handen wegdoe?”, vraag ik.
Ik lees Chris’s gedachte en hij zegt ja en dan lees ik Nick’s gedachte en hoor allemaal vragen zoals: Hoe kan dat? Is ze al wolf geworden? Heeft die bloedzuiger haar verandert? En het gaat maar door met vragen.
Ik voel me zwakker worden en voel een warm straaltje uit mijn neus komen en over mijn lip lopen naar beneden en het komt terecht op mijn shirt. Ik doe mijn mond open en haal mijn lippen erlangs en proef dat het bloed is, ik schrik en wil gillen maar dan wordt begint het voor mijn ogen zwart te worden en val ik flauw.
Chris’s point of view
Kate heeft haar handen nog steeds op ons gericht en ik ben trots dat ze het kan maar dan schrik ik want ik zie een rood straaltje bloed uit haar neus komen en het naar beneden lopen en het komt terecht op haar shirt die langzaam doorweekt wordt met haar eigen bloed en de kleur rood.
Dan zie ik dat ze raar begint te kijken en ze valt in ene begint ze te wankelen en begint neer te vallen( ze is flauwgevallen).
Ik wist het, het leek als zo raar dat ze het zolang kon volhouden en voordat ze de grond raakt voel ik dat ik niet langer meer in haar grip ben en ik ren snel op haar af en vang haar op voordat ze de grond raakt.
Ik kijk haar bezorgd aan en voel dat ze warm begint te worden, dat betekent dus dat ze ziek is want vampiers horen koud te zijn en worden alleen warm waneer ze ziek zijn.
Ik til haar op en ze ligt lief in mijn armen, haar hoofd hangt over mijn linkerarm en haar benen over mijn rechterarm.
Langzaam sta ik op en kijk naar Nick die geschokt kijkt.
“Ze moet onmiddellijk naar het ziekenhuis, ze bloed nog steeds en ik draag haar want ik wil niet dat je haar bloed gaat zuigen terwijl ze bewusteloos is, jij vuile vampier”, zegt Nick boos.
“Ik heb geen interesse in haar bloed, dombo anders had ik haar allang gebeten en leeggezogen en ik draag haar want dat hoort een vriendje te doen en geen gewone dokters kunnen haar helpen want zij heeft een vampier ziekte”, zeg ik.
“Een vampier ziekte wat bedoel je daarme-“, Nick stopt al want hij weet al dat het betekent dat ze een vampier is.
“Het spijt me, ik heb haar gisteren gebeten en ze is vanochtend verandert”, zeg ik beleefd.
Ik zie dat hij boos is en kijk uit dat hij niet verandert en mijn hoofd eraf rukt.
“Goed draag jij haar maar naar het ziekenhuis maar zorg dat de dokter een vampier is die weet hoe hij de ziekte kan behandelen”, zegt Nick.
Ik knik ja en we rennen in snel tempo naar het ziekenhuis en laten Stella daarachter, die in een soort schok is.
We rennen in een super snel tempo en ik zie tussen de bomen door het witten ziekenhuis al staan, we rennen ernaartoe en remmen af als we voor de ingang staan.
Nick doet de deur open en ik loop naar binnen met Kate die nog steeds bewusteloos in mijn armen ligt en nog steeds bloed en mijn zwarte shirt nu rood heeft gemaakt.
We lopen naar de receptie en vragen voor dokter Ryan(mijn broer).
“Is hij een vampier?’, vraagt Nick fluisterend in mijn oor.
“Hij is mijn broer en na schooltijd part time dokter, dus je hoeft je geen zorgen te maken, hij vindt Kate aardig en beschouwt haar nu als zijn zusje”, zegt ik.
Ik zie de boze blik in zijn ogen bij het woord zusje maar negeer het want dan zegt de receptie dame “Dokter Ryan is nu in zijn kantoor, je weet wel waar het is hé”, ik knik ja en loop automatisch naar mijn broers kantoor.
Dan doet Nick de deur open waarop staat “Kantoor DR.Ryan”.
Ik loop naar binnen en Ryan kijkt op vanachter zijn laptop en schrikt.
“Wat is er gebeurd met haar en waarom ruikt het hier zo erg naar hond?”, vraagt Ryan.
“Kate is flauwgevallen, ik laat het je wel zien”, zeg ik, dan leg ik Kate rustig neer op de bank en raak Ryan aan en laat het hem zien.
“Dus dat is er gebeurd en het verklaart ook waarom het ruikt naar hond”, zegt Ryan en hij geeft een vuile blik aan Nick.
“Kan je Kate helpen ze bloedt nog steeds”, zegt Nick en hij kijkt naar Kate die op de bank ligt en die nu onder het bloed zit.
“Ja, kom maar mee naar de behandelkamer en leg haar dan op het bed, ik roep de zuster er wel bij voor het bloed”, zegt Ryan.
Dan pak ik Kate op van de bank en loop uit het kantor naar de behandelkamer en leg haar op het bed, ik zie ook dat er een zuster naar het kantoor loopt met een natte handdoek.
Ik pak een stoel en ga naast Kate zitten en hou haar hand vast.
Dan komt me broer binnen gelopen met nog een dokter en een zuster en de zuster loopt naar het bed met een handdoek en haalt het bloed weg.
De andere dokter fluistert iets tegen Ryan en loopt dan weer weg en Nick gaat achter me zitten op de bank.
Ryan loopt naar het bed en knikt dat de zuster weer weg kan gaan en ze loopt haastig weg met de handdoek die net nog wit was en nu rood is.
“Het gaat wel goed met haar ze is niet ernstig gewond ze heeft haar krachten gewoon uitgeput door jullie gevecht, ze moet hier nog even een nachtje blijven en dan mag ze waarschijnlijk morgen weer weg”, zegt Ryan blij.
“Dus ze is niet ziek?”, vraagt Nick.
“Nee, ze is gewoon oververmoeid en heeft alleen maar rust nodig”, zegt Ryan.
“Gelukkig want Chris zei dat ze een vampier ziekte had”.
“Zo kan je het wel noemen maar dat laat het een stuk ernstiger klinken”.
“Het spijt me ik wist niet dat ze oververmoeid was ik dacht dat ze ziek was”, zegt Chris.
“Oké het is al laat genoeg laten we haar even de rest gunnen die ze nodig heeft”, zegt Ryan.
“Ik ga niet weg ik blijf hier bij Kate”, zegt Chris.
“Ik moet gaan want ik moet het mijn ouders uitleggen en de pack”, zegt Nick.
“Is Kate je echte zus en is ze geadopteerd zoals jij of is ze Stella’s zusje want optie twee lijkt me zeer onwaarschijnlijk?”, vraagt Chris.
Kate’s point of view
Ik wordt langzaam en rustig wakker en hoor mensen praten dan hoor ik een vraag die me laat schrikken en doe ik net alsof ik nog slaap zodat ik de rest kan horen.
“Is Kate je echte zus en is ze geadopteerd zoals jij of is ze Stella’s zusje want optie twee lijkt me zeer onwaarschijnlijk?”, vraagt Chris.
“Hoezo denk je dat?’, vraagt Nick.
“Kate en jij zijn allebei aardig en lijken veel op elkaar en Stella is het tegenover gestelde en ziet er anders uit en zij wist het niet van je wolf geheim”.
“Kate is mijn echte zus en is net zoals mij geadopteerd, we horen eigenlijk bij de wolven die over jullie grenslijn wonen de Chinouks, dat is onze echte familie en ik Kate heet eigenlijk
Aponi en dat betekent vlinder en ik heet Paco en dat betekent arend, en we zijn de kinderen van de leider.
“Waarom ben je dan hierheen gekomen?”, vraagt Ryan.
“Omdat ik wist dat Kate te aardig is om andere mensen pijn te doen of laat staan vampiers te doden en dat zou een schande betkenen voor onze vader en de hele familie, dus toen ben ik de grens overgegaan met Kate toen ze sliep en heb ik haar geheugen gewist en die van onze adoptieouders aangepast zodat ze dachten dat wij hun echte kinderen zijn”.
“Het spijt me dat wist ik niet, ik dacht dat je juist Kate pijn wilde doen”, zegt Chris.
Ik tril helemaal en kan niet geloven wat ik gehoord heb ik ben een wolf en Nick heeft me meegenomen toen ik jong was en mijn geheugen gewist dat verklaart wel waarom ik me niks herinner van voor mijn 14de.
Ik bijt op mijn onderlip en probeer niet te huilen maar ik voel de tranen al over mijn wangen lopen, ik ben boos en bang en verward en ik wil het liefst weglopen maar dat zal niks oplossen, ik moet mijn broer er gewoon mee confronteren.
“Kate is wakker”, zegt Chris dan, ik doe mijn ogen open en zie alles wazig omdat ik huil.
Chris kijkt me aan en knuffelt me, ik voel de kou van hem en tril helemaal van angst voor mijn verleden die ik niet meer weet.
“Kate gaat het met je, waarom huil je?’, vraagt Nick bezorgd.
“I-ik heb je gehoord over wat je zei over mijn verleden”, zeg ik stortterend.
Ik zie dat Nick schrikt en me dan begrijpend aankijkt en dan zegt: “Het spijt me heel erg Kate maar ik had geen keus ik wilde niet dat je ongelukkig zou zijn als wolf en dingen zou moeten doen die je liever niet doet.
Hij loopt naar me toe en Chris gaat opzij en Nick gaat naast me zitten.
“Aponi is je echte naam en de mijne is Paco en als je wilt kunnen we terug gaan naar je echte thuis”, zegt Nick.
“Ik weet het niet zullen ze me niet haten nu ik vampier ben?”, vraag ik bezorgd.
“Nee ze zullen je niks doen want je bent de dochter van de leider dus ze kunnen niks doen en ze zijn je familie en houden van jou net zoals mij en zullen die geur wel negeren”.
“Weet je het zeker?”.
“Ja ik weet het zeker”.
“Maar ga ik ook nog veranderen in een wolf?”.
“Waarschijnlijk pas na je 18de”.
“Goed dan ga ik wel mee, ik wil mijn echte familie zien en wil je alsjeblieft mijn geheugen terug geven zodat ik alvast hun namen weet en ze herken”.
“Goed dat zal ik doen”, zegt Nick.
Hij legt zijn hand op mijn voorhoofd en mijn geheugen komt terug.
Hoofdstuk 10
Ik herinner me Dasan en dat betekent aanvoerder van de vogelclan die altijd leider was als onze vader weg was en toen herinnerde ik me Chayton en dat betekent slang, Demothi en dat betekent praat waneer hij wandelt en dat deed hij toevallig ook altijd.
En toen Elan dat betekent vriendelijk, Awentia dat betekent jong hert, Huritt en dat betekent knap, Cholena en dat betekent vogel, Nahele dat betekent woud en onze vader Melvern wat opperhoofd betekent en dat is hij ook.
Ik ben blij dat ik me iedereen weer herinner en voel de tranen over mijn wangen lopen en besef dat ik ze al die tijd heb moeten missen. “Het is al goed, je zal ze snel ontmoeten, het spijt me dat je ze hebt moeten missen maar ik had geen keus”, zegt Nick.
“Het is al goed, je deed wat je dacht dat goed voor me was, je deed tenminste je best”,zeg ik.
“En ik ben heel blij dat ik geen familie ben van Stella zeg ik lacherig.
“Ja dat is het beste nieuws van vandaag”, zegt Nick.
Ik glimlach en voel langzaam me licht worden in mijn hoofd en er komt langzaam steeds meer zwart voor mijn ogen, paniekerig probeer ik nog om hulp te roepen maar er komt alleen: “Nick, ik voel me niet lekker” uit mijn mond.
Dan val ik weer flauw.
Chris’s point of view
Na het lange praten en het gesprek met Nick zie ik dat Kate weer raar kijkt en hoor ik haar “Nick ik voel me niet lekker”, paniekerig zeggen, dus voor de zekerheid lees ik haar gedachtes en merk dat ze flauw gaat vallen.
Ik haast me naar haar bed en duw Nick opzij en vang haar nog net op tijd op in mijn armen.
“Gelukkig dat jij zo snel reageerde anders had ze met haar hoofd tegen de grond geknald”, zegt Ryan.
Ik leg haar rustig neer op het bed en kijk haar bezorgd aan.
“Het spijt me dat ik je opzij duwde”, zeg ik tegen Nick die languit op de bank ligt.
Hij staat op en zegt: “Het geeft niks je wilde Kate redden, bedankt ervoor”, zegt Nick.
“Graag gedaan maar ik deed dit niet voor jou maar voor de persoon van wie ik het meeste hou”, zeg ik tegen Nick.
“Bedankt hoor ik dacht dat ik die persoon was”, zegt Anton.
“Doe niet zo gek, jij bent niet degene die ik zoen”, zeg ik terwijl ik een wenkbrauw optrek.
“Dus jij wil me zoenen, hoe schattig van je maar ik denk dat Melanie me dan vermoordt”, zegt Anton lacherig.
“Jullie zijn best wel gek om zulke dingen te zeggen, gelukkig weet ik dat Kate daar tegen kan”, zegt Nick terwijl hij ons raar aankijkt.
Kate’s point of view
Ik wordt wakker en zie dat Chris met zijn hoofd bij mijn hand ligt die hij vasthoudt en ik glimlach.
Hij wordt wakker en kijkt me aan en knuffelt me meteen.
“Heb je lekker geslapen nadat je flauwgevallen was”, vraagt Chris.
“Ja ik had een geweldige droom over jouw”.
We kijken elkaar diep aan en zoenen dan, plotseling hoor ik iemand gapen en stop ik met zoenen en zie dat het Nick is.
“Goedemorgen zusje, heb je lekker geslapen?”, vraagt Nick.
“Ja, ik heb lekker geslapen”, ik laat maar het stuk weg dat die droom over Chris ging want ik wil niet weer dat ze gaan vechten.
“Dus waneer gaan we naar onze echte familie?”, vraag ik in ene.
“Je wilt al gaan, moet je geen afscheid nemen van je vampier familie?”, vraagt Nick verbaasd.
“Oh ja dat doe ik straks en kunnen we daarna gaan”.
“Je wilt nu al gaan?”, vraagt Chris.
Ik knik ja want ik kan niet langer wachten, hij kijkt eerst bedroefd maar hoort dan mijn gedachtes en geeft een goedkeurend knikje.
Ik sta op en wil naar de vampiers gaan en dan naar de wolven.
Chris volgt me en weet wat ik denk, Nick loopt mee maar als we voor de deur staan blijft hij liever buiten wachten.
Ik doe de deur open en zie dat iedereen is en blij roept “Gelukkig ben je weer beter Kate”.
“Ja, bedankt maar ik moet jullie eerst iets vertellen voordat jullie gaan feesten”.
Ik vertel van gisteren en het gevecht van mijn broer met Chris en dan van het gesprek in het ziekenhuis over mijn echte familie en dat ik zo afscheid ga nemen en dan naar mijn familie ga bij de wolven.
Het is doodstil en iedereen kijkt me aan.
“Ga je weg voorgoed of kom je nog terug?”, vraagt Rosa met tranen in haar ogen.
“Ik blijf weg totdat ik in een wolf veranderd ben dat is waarschijnlijk na mijn 18de verjaardag en ik moet wachten totdat ik aan vampiers ben gewend”.
“Het is al goed Kate, het is jouw keuze en wij kunnen je niet stoppen”, zegt Nicolé en ze geeft een goedkeurende knik.
Dan nemen we afscheid en knuffel ik ze een voor een en Rosa knuffelt me bijna dood en wil me niet loslaten, dus duw ik haar weg met me krachten en kijkt ze naar me met rode ogen van het huilen.
Ik loop naar buiten en zie dat Nick er nog steeds staat en dan vraagt: “Gaat die bloedzuiger van je mee”.
Ik kijk naar Chris en lees in zijn gedachte dat hij meegaat totdat we in het volgende dorpje zijn en dus over de grens van de vampiers zijn en dat hij daar afscheid neemt.
“Hij gaat mee tot de grens en neemt daar afscheid”.
We rennen in snel tempo naar het volgende dorpje en we stoppen bij de grens daar zie ik op een bord: “U verlaat kensington en betreedt Markson”.
Ik draai me om en kijk naar Chris die zachtjes huilt, ik knuffel hem en fluister in zijn oor: “Tot gauw schat” en geef hem dan een zoen.
Ik draai me weer om naar mijn broer en ik pak zijn hand vast en we stappen samen over de grens vanaf nu moet ik hem Paco noemen en hij mij Aponi.
We rennen samen het bos in en ik merk dat we bekeken worden door 2 personen maar ik negeer het en hou mijn broers hand stevig vast.
Ik zie tussen de bomen door een open veld met een beekje en een wit huis middenin “Is dat ons huis?”, vraag ik aan Paco, ik kijk hem aan en hij knikt ja en we minderen ons tempo en gaan lopen.
Mijn hele lichaam trilt en ik knijp hard in Paco’s hand en ik hoor hem ook zeggen: “Au, Aponi je breekt zo mijn hand nog”.
“Het spijt me ik ben gewoon zo zenuwachtig”.
Paco loopt voor me en opent de deur en we gaan samen naar binnen, ik zie allemaal jongens zitten die eruit zien als indianen, dat verklaart wel die rare namen.
“Wat doen jullie hier? En wie ben jij? En waarom ben je hier met haar?”, zegt de jongen die eruit ziet als de leider Dasan en hij legt de nadruk op met haar, hij weet dus dat ik een vampier ben.
“Herken je niet eens meer je beste vriend na vier jaar”, zegt Paco lacherig.
Ik zie Dasan nog eens goed kijken naar Paco en dan vraagt hij: “Paco ben jij dat”, Paco knikt en ze vliegen elkaar meteen in de armen de rest staat op en komt erbij staan en knuffelen ook mijn broer en begroeten hem en zeggen “Welkom thuis jij oude wolf”.
Ik sta er nog steeds een beetje verlegen bij en hoop niet dat ze me vermoorden.
“En waarom denk jij dat het normaal is om na vier jaar terug te komen met je vriendin, die ook nog eens een vampier is”, zegt Chayton.
“Ze is mijn vriendin niet”, zegt Paco snel terug.
“En waarom hou je dan haar hand vast als ze niet je vriendin is?”, vraagt Elan.
“Ik wist niet dat het verboden is om de hand vast te houden van je zusje zonder dat je meteen een stelletje wordt genoemd”.
Iedereen kijkt geschokt en kijken me dan goed aan.
“Is dat de kleine Aponi”, zegt Demothi verbaasd.
“Heey je mag me niet klein noemen ik ben groter dan jij”, zeg ik zonder dat ik het doorheb.
“Dat is zeker weten Aponi, niemand mocht haar toen klein noemen zonder dat ze boos werd of je aanvalt”, zegt Dasan lacherig, dan loopt hij naar me toe en knuffelt me en tilt me op van de grond.
“Je bent niet eens zwaarder geworden, wat heeft Paco je te eten gegeven?”, vraagt Dasan verbaasd.
“Ik heb haar meer dan genoeg patat en ander junkfood gegeven hoor”, zegt Paco verdedigend.
“Ja dat klopt ik ben zo licht omdat ik vampier ben en daarom zie ik er ook zo anders uit”.
“Dat verklaart waarom ze zo knap is”, zegt Demothi.
“Maar ze is niet knapper dan de geweldige Huritt want mijn naam betekent knap”, zegt Huritt.
Ik schiet in de lach van dat antwoord en de andere lachen ook mee.
Als we uitgelachen zijn komt er iemand binnen en ik herken haar als Awentia.
Ze kijkt geschrokken naar mij en rent dan op mij af en omhelst me en schreeuwt: “Aponi je bent eindelijk terug”, ze laat me los en kijkt me blij aan.
“Hoe wist jij dat zij Aponi is, ze ziet er totaal anders uit?“, vraagt Dasan verbaasd.
“Ze heeft dezelfde uitstraling en haar naam klopt want ze was vier jaar terug nog een rups en is nu ontpot tot een prachtige vlinder”, zegt Awentia.
“Ja dat klopt net zoals mijn naam betekent knap en dat ben ik ook en dat Demothi’s naam betekent praat waneer hij wandelt en dat ook klopt”, zegt Huritt.
“Heey ik praat niet altijd waneer ik wandel en Elan betekent vriendelijk maar dat was hij laatst niet toen hij in mijn drinken tufte of een boer liet in mijn gezicht gevolgd door een scheet”, zegt Demothi boos.
“Je hebt gelijk over Elan maar niet over jouw naam je praat wel altijd waneer je wandelt, zelfs als we rennen en jagen op vampiers”, Chayton.
Iedereen moet lachen en ik ook, ik heb dit gemist die leuke korte ruzies.
“Waar is onze vader eigenlijk?”, vraagt Paco zomaar uit het niets.
“Jullie vader is weg met Nahele en Cholena, aan het zoeken voor vampiers”, zegt Dasan
We gaan dan zitten op de banken en praten nog een tijdje over oude dingen en dingen die ik heb gemist, het voelt alsof ik nooit ben weggegaan.
Dan is het al donker en voel ik dat ik heel moe wordt en bijna niet meer mijn ogen kan open houden.
“Aponi ligt al bijna te slapen, ik denk dat het beter is als we morgen verder gaan praten”, zegt Dasan lacherig.
“Ik breng haar wel naar haar kamer en leg haar wel in haar bed”, zegt Elan.
“Dat doe je alleen maar om te laten zien dat je naam wel klopt, of niet soms”, zegt Huritt.
“Misschien wel en misschien niet”, zegt Elan en hij staat op en pakt me op van de bank en brengt me naar boven terwijl ik in zijn armen lig, als hij boven is doet hij de deur met een hand moeilijk open en legt me dan neer op mijn bed en haalt de deken onder me uit en legt die op me.
Vlak voordat ik in slaap val zeg ik nog: “Dankjewel Elan, je naam klopt wel”.
Dan vallen mijn ogen dicht en val ik in slaap.
Na het lange praten en het gesprek met Nick zie ik dat Kate weer raar kijkt en hoor ik haar “Nick ik voel me niet lekker”, paniekerig zeggen, dus voor de zekerheid lees ik haar gedachtes en merk dat ze flauw gaat vallen.
Ik haast me naar haar bed en duw Nick opzij en vang haar nog net op tijd op in mijn armen.
“Gelukkig dat jij zo snel reageerde anders had ze met haar hoofd tegen de grond geknald”, zegt Ryan.
Ik leg haar rustig neer op het bed en kijk haar bezorgd aan.
“Het spijt me dat ik je opzij duwde”, zeg ik tegen Nick die languit op de bank ligt.
Hij staat op en zegt: “Het geeft niks je wilde Kate redden, bedankt ervoor”, zegt Nick.
“Graag gedaan maar ik deed dit niet voor jou maar voor de persoon van wie ik het meeste hou”, zeg ik tegen Nick.
“Bedankt hoor ik dacht dat ik die persoon was”, zegt Anton.
“Doe niet zo gek, jij bent niet degene die ik zoen”, zeg ik terwijl ik een wenkbrauw optrek.
“Dus jij wil me zoenen, hoe schattig van je maar ik denk dat Melanie me dan vermoordt”, zegt Anton lacherig.
“Jullie zijn best wel gek om zulke dingen te zeggen, gelukkig weet ik dat Kate daar tegen kan”, zegt Nick terwijl hij ons raar aankijkt.
Kate’s point of view
Ik wordt wakker en zie dat Chris met zijn hoofd bij mijn hand ligt die hij vasthoudt en ik glimlach.
Hij wordt wakker en kijkt me aan en knuffelt me meteen.
“Heb je lekker geslapen nadat je flauwgevallen was”, vraagt Chris.
“Ja ik had een geweldige droom over jouw”.
We kijken elkaar diep aan en zoenen dan, plotseling hoor ik iemand gapen en stop ik met zoenen en zie dat het Nick is.
“Goedemorgen zusje, heb je lekker geslapen?”, vraagt Nick.
“Ja, ik heb lekker geslapen”, ik laat maar het stuk weg dat die droom over Chris ging want ik wil niet weer dat ze gaan vechten.
“Dus waneer gaan we naar onze echte familie?”, vraag ik in ene.
“Je wilt al gaan, moet je geen afscheid nemen van je vampier familie?”, vraagt Nick verbaasd.
“Oh ja dat doe ik straks en kunnen we daarna gaan”.
“Je wilt nu al gaan?”, vraagt Chris.
Ik knik ja want ik kan niet langer wachten, hij kijkt eerst bedroefd maar hoort dan mijn gedachtes en geeft een goedkeurend knikje.
Ik sta op en wil naar de vampiers gaan en dan naar de wolven.
Chris volgt me en weet wat ik denk, Nick loopt mee maar als we voor de deur staan blijft hij liever buiten wachten.
Ik doe de deur open en zie dat iedereen is en blij roept “Gelukkig ben je weer beter Kate”.
“Ja, bedankt maar ik moet jullie eerst iets vertellen voordat jullie gaan feesten”.
Ik vertel van gisteren en het gevecht van mijn broer met Chris en dan van het gesprek in het ziekenhuis over mijn echte familie en dat ik zo afscheid ga nemen en dan naar mijn familie ga bij de wolven.
Het is doodstil en iedereen kijkt me aan.
“Ga je weg voorgoed of kom je nog terug?”, vraagt Rosa met tranen in haar ogen.
“Ik blijf weg totdat ik in een wolf veranderd ben dat is waarschijnlijk na mijn 18de verjaardag en ik moet wachten totdat ik aan vampiers ben gewend”.
“Het is al goed Kate, het is jouw keuze en wij kunnen je niet stoppen”, zegt Nicolé en ze geeft een goedkeurende knik.
Dan nemen we afscheid en knuffel ik ze een voor een en Rosa knuffelt me bijna dood en wil me niet loslaten, dus duw ik haar weg met me krachten en kijkt ze naar me met rode ogen van het huilen.
Ik loop naar buiten en zie dat Nick er nog steeds staat en dan vraagt: “Gaat die bloedzuiger van je mee”.
Ik kijk naar Chris en lees in zijn gedachte dat hij meegaat totdat we in het volgende dorpje zijn en dus over de grens van de vampiers zijn en dat hij daar afscheid neemt.
“Hij gaat mee tot de grens en neemt daar afscheid”.
We rennen in snel tempo naar het volgende dorpje en we stoppen bij de grens daar zie ik op een bord: “U verlaat kensington en betreedt Markson”.
Ik draai me om en kijk naar Chris die zachtjes huilt, ik knuffel hem en fluister in zijn oor: “Tot gauw schat” en geef hem dan een zoen.
Ik draai me weer om naar mijn broer en ik pak zijn hand vast en we stappen samen over de grens vanaf nu moet ik hem Paco noemen en hij mij Aponi.
We rennen samen het bos in en ik merk dat we bekeken worden door 2 personen maar ik negeer het en hou mijn broers hand stevig vast.
Ik zie tussen de bomen door een open veld met een beekje en een wit huis middenin “Is dat ons huis?”, vraag ik aan Paco, ik kijk hem aan en hij knikt ja en we minderen ons tempo en gaan lopen.
Mijn hele lichaam trilt en ik knijp hard in Paco’s hand en ik hoor hem ook zeggen: “Au, Aponi je breekt zo mijn hand nog”.
“Het spijt me ik ben gewoon zo zenuwachtig”.
Paco loopt voor me en opent de deur en we gaan samen naar binnen, ik zie allemaal jongens zitten die eruit zien als indianen, dat verklaart wel die rare namen.
“Wat doen jullie hier? En wie ben jij? En waarom ben je hier met haar?”, zegt de jongen die eruit ziet als de leider Dasan en hij legt de nadruk op met haar, hij weet dus dat ik een vampier ben.
“Herken je niet eens meer je beste vriend na vier jaar”, zegt Paco lacherig.
Ik zie Dasan nog eens goed kijken naar Paco en dan vraagt hij: “Paco ben jij dat”, Paco knikt en ze vliegen elkaar meteen in de armen de rest staat op en komt erbij staan en knuffelen ook mijn broer en begroeten hem en zeggen “Welkom thuis jij oude wolf”.
Ik sta er nog steeds een beetje verlegen bij en hoop niet dat ze me vermoorden.
“En waarom denk jij dat het normaal is om na vier jaar terug te komen met je vriendin, die ook nog eens een vampier is”, zegt Chayton.
“Ze is mijn vriendin niet”, zegt Paco snel terug.
“En waarom hou je dan haar hand vast als ze niet je vriendin is?”, vraagt Elan.
“Ik wist niet dat het verboden is om de hand vast te houden van je zusje zonder dat je meteen een stelletje wordt genoemd”.
Iedereen kijkt geschokt en kijken me dan goed aan.
“Is dat de kleine Aponi”, zegt Demothi verbaasd.
“Heey je mag me niet klein noemen ik ben groter dan jij”, zeg ik zonder dat ik het doorheb.
“Dat is zeker weten Aponi, niemand mocht haar toen klein noemen zonder dat ze boos werd of je aanvalt”, zegt Dasan lacherig, dan loopt hij naar me toe en knuffelt me en tilt me op van de grond.
“Je bent niet eens zwaarder geworden, wat heeft Paco je te eten gegeven?”, vraagt Dasan verbaasd.
“Ik heb haar meer dan genoeg patat en ander junkfood gegeven hoor”, zegt Paco verdedigend.
“Ja dat klopt ik ben zo licht omdat ik vampier ben en daarom zie ik er ook zo anders uit”.
“Dat verklaart waarom ze zo knap is”, zegt Demothi.
“Maar ze is niet knapper dan de geweldige Huritt want mijn naam betekent knap”, zegt Huritt.
Ik schiet in de lach van dat antwoord en de andere lachen ook mee.
Als we uitgelachen zijn komt er iemand binnen en ik herken haar als Awentia.
Ze kijkt geschrokken naar mij en rent dan op mij af en omhelst me en schreeuwt: “Aponi je bent eindelijk terug”, ze laat me los en kijkt me blij aan.
“Hoe wist jij dat zij Aponi is, ze ziet er totaal anders uit?“, vraagt Dasan verbaasd.
“Ze heeft dezelfde uitstraling en haar naam klopt want ze was vier jaar terug nog een rups en is nu ontpot tot een prachtige vlinder”, zegt Awentia.
“Ja dat klopt net zoals mijn naam betekent knap en dat ben ik ook en dat Demothi’s naam betekent praat waneer hij wandelt en dat ook klopt”, zegt Huritt.
“Heey ik praat niet altijd waneer ik wandel en Elan betekent vriendelijk maar dat was hij laatst niet toen hij in mijn drinken tufte of een boer liet in mijn gezicht gevolgd door een scheet”, zegt Demothi boos.
“Je hebt gelijk over Elan maar niet over jouw naam je praat wel altijd waneer je wandelt, zelfs als we rennen en jagen op vampiers”, Chayton.
Iedereen moet lachen en ik ook, ik heb dit gemist die leuke korte ruzies.
“Waar is onze vader eigenlijk?”, vraagt Paco zomaar uit het niets.
“Jullie vader is weg met Nahele en Cholena, aan het zoeken voor vampiers”, zegt Dasan
We gaan dan zitten op de banken en praten nog een tijdje over oude dingen en dingen die ik heb gemist, het voelt alsof ik nooit ben weggegaan.
Dan is het al donker en voel ik dat ik heel moe wordt en bijna niet meer mijn ogen kan open houden.
“Aponi ligt al bijna te slapen, ik denk dat het beter is als we morgen verder gaan praten”, zegt Dasan lacherig.
“Ik breng haar wel naar haar kamer en leg haar wel in haar bed”, zegt Elan.
“Dat doe je alleen maar om te laten zien dat je naam wel klopt, of niet soms”, zegt Huritt.
“Misschien wel en misschien niet”, zegt Elan en hij staat op en pakt me op van de bank en brengt me naar boven terwijl ik in zijn armen lig, als hij boven is doet hij de deur met een hand moeilijk open en legt me dan neer op mijn bed en haalt de deken onder me uit en legt die op me.
Vlak voordat ik in slaap val zeg ik nog: “Dankjewel Elan, je naam klopt wel”.
Dan vallen mijn ogen dicht en val ik in slaap.
Hoofdstuk 11
*De volgende ochtend*
Ik word wakker en zie een gezicht boven me en terwijl ik mijn ogen langzaam open doe zegt die gene keihard: “Wakker worden jarige job!!!”, ik schrik wakker en zie dat het Elan is.
“Vergeet maar dat ik jou gisteren vriendelijk noemde want dit is niet vriendelijk”.
“Wat jammer nou en jij moet naar beneden gaan en ontbijten en dan even gaan wandelen en rond 3uur terug komen”, zegt Elan met een glimlach.
Ik kijk op de wekker die naast mijn bed staat en zie dat het pas 5 uur is.
“En waar moet ik in hemelsnaam naartoe lopen voor 10 uur”.
“Weet ik veel ga de stad in en koop een mooie jurk ofzo, weet ik veel wat jullie meisje voor zo lang kunnen doen”.
“Goed ik ga al, kan je even weggaan want ik moet me eerst wel omkleden want ik ga niet rondlopen in mijn oude kleding van gisteren”, zeg ik geïrriteerd.
“Oké maar schiet wel op”, zegt Elan en hij loopt naar beneden en vergat mijn deur dicht te doen.
Ik sta op en doe de deur dicht met een knal en denk er dan pas aan dat ik geen kleding bij me heb dan denk ik aan mijn spullen thuis die in mijn koffer moeten en dan hierheen, in een flits staan de spullen voor me in mijn paarse koffer.
Ik doe snel de koffer open en doe de kleding in de kast en pak dan zelf een simpele broek met een paars shirt met allemaal gekleurde pacman poppetjes erop.
Dan zet ik de koffer weg in de hoek en loop naar beneden en daar staat Elan te wachten en kijkt me geïrriteerd aan.
“Ik ben al klaar en ga nu eerst ontbijten en dan lopen voor 10 uur”.
“Goed maar schiet wel op”, zegt Elan.
Ik loop naar de keuken en doorzoek de kastjes en besluit maar cornflakes te eten want de rest is op, dan zoek ik naar melk en een kom en doe de cornflakes in een kom en voeg de melk toe en zoek in de laatjes naar een schone lepel en begin aan mijn half doorweekte cornflakes.
Na een heleboel geschrok en af en toe een blik van walging van de vieze cornflake smaak zet ik de kom weg en loop dan naar buiten.
“Ben je nu blij, ik ben buiten en ga wandelen”, schreeuw ik naar Elan.
Ik loop rustig door en hoor de weg en ga die richting op.
Dan zie ik de weg en loop ernaartoe en steek mijn hand op en meteen stopt er een auto voor me, ik herken de auto meteen het is die van Chris, ik twijfel eerst maar stap dan in want ik heb geen zin te wachten tot de volgende auto.
“Heey hoe gaat het met je?”, vraagt Chris.
“Het gaat wel, ik moest weg want ze plannen een verassing feestje voor me maar ze weten niet dat ik hun gedachtes al heb gehoord”.
“Wees blij dat ze vergeten dat je vampier bent in een huis vol met weerwolven”.
“Ik denk dat ik er wel blij mee ben, ze zijn tenminste aardig”.
“Waar wil je naartoe voor nog 9uur?”, vraagt Chris.
“Het maakt me niet echt uit, ze zeiden dat ik moest shoppen voor een leuke jurk, voor het feestje natuurlijk”, zeg ik lachend.
Chris neemt een afslag en dan zie ik een best wel grote stad met veel winkels, dan zet hij de auto op een parkeerplaats en we lopen samen hand in hand langs de winkels en uiteindelijk gaan we een winkel binnen met mooie jurken.
Ik pas een paar jurken maar ik vind ze niks en dan zie ik het perfecte jurkje en loop er meteen naartoe en doe hem snel aan.
Ik kom het pashokje uit en sta in een zwarte stoffen jurkje met gouden strepen in de lengte en een ceintuur die ook goud is.
“Het staat je geweldig Kate, of is het nu Aponi”, zegt Chris.
“Je mag me nu wel Kate noemen maar als de wolven erbij zijn is het Aponi”.
Ik kleed me weer om en koop de jurk en dan lopen we weer terug naar de auto, ik kijk nog snel even op mijn klok en zie dat het al 3 uur is.
“Shit ik kom te laat”, zeg ik.
“Kom we gaan snel naar de auto”, zegt Chris.
We rennen snel naar de auto en hij drukt op het knopje en ik stap in en doe de deur dicht en meteen geeft Chris gas.
Hij rijdt heel hard en we raken meerdere keren bijna verongelukt maar dat boeit me niet ik ben te laat en wordt gebracht door een vampier.
Chris rijdt een modderige weg op en rijdt door het bos, dan in de verte zie ik het huis en stuur dat ik gedacht naar Chris, hij remt af en ik geef hem nog een snelle zoen en zeg nog “Bedankt Chris”.
Ik wil naar het huisje lopen maar zie de jongens al staan en ze kijken boos.
“Wat doe je hier met die vampier?”, vraagt Dasan.
“Het spijt me ik was verdwaald geraakt en toen heeft hij aangeboden om me op te halen en me hier te brengen”, zeg ik.
Ik ga natuurlijk niks zeggen van het winkelen en de rest want dan schuren ze hem misschien helemaal kapot en dat wil ik niet want ik hou van hem.
“Goed als dat is wat er gebeurd is heb ik geen reden om hem te verscheuren”, zegt Dasan.
Dasan wijst met zijn hoofd dat ik naar het huis moet en ik snap dat en loop snel door naar het huis.
Ik kijk nog snel achterom voordat ik naar binnen ga en zie Dasan veranderen en dat Chris uit de auto is gestapt en ben bang dat Dasan loog en hem nu vermoord, snel ren ik naar de jongens toe en zonder dat ik het doorheb verander ik in een wolf in een snelle sprong over de jongens heen en ik draai me om en ga voor Chris staan en grom heel hard naar de jongens die zich dood schrikken.
“Aponi ben jij dat?”, vraagt Paco verbaasd en als antwoord grom ik.
“Die leert echt heel snel”, zegt Demothi.
“Aponi je hoeft me niet te verdedigen, ik kan best zelf wel vechten”, zegt Chris die me aankijkt.
“Weet je het heel zeker?”, vraag ik.
Ik kijk hem aan en hij knikt dus verander ik terug en kijk boos naar de jongens.
“Dus jij verdedigt deze vampier?”, vraagt Dasan.
“Ja ik verdedig hem, hij heeft mij gebeten”, zeg ik vastberaden.
“Als dat waar is kan je er niks tegen doen, de band tussen de maker en de gene die gebeten is heel sterk”, zegt Chayton.
“Dat weet ik en je hoeft me daar niet aan te herinneren”, zegt Dasan geïrriteerd en hij verandert terug en heeft alleen een drie kwart broek aan met een halter T-shirt, net zoals de andere wolven, dat komt door het feit dat ze het altijd warm hebben vanwege die vacht en warmbloedig zijn.
“Ik zal hem niks doen maar dan moet hij zo weg en niet meer terug komen want anders”, zegt Dasan waarschuwend.
Dasan draait zich om en loopt naar het huis toe en gaat naar binnen, dan kijken de anderen elkaar aan en besluiten ook naar binnen te gaan.
“Aponi wel opschieten want we moeten je verjaardag nog vieren en nu zijn het er 2 want je bent ook voor het eerst wolf geworden”, roept Elan.
“Is goed ik kom er zo aan”, roep ik nog terug.
Ik kijk nog hoe ze naar binnen gaan en dan draai ik me om naar Chris en zie de zielige blik in zijn ogen omdat hij geen afscheid wil nemen.
“Het was leuk je weer te zien, het is alleen jammer dat het zo kort was”.
“Dat vind ik ook”.
We knuffelen elkaar en ik fluister in zijn oor: “hopelijk tot gauw, schat”.
Ik wil hem nog een zoen geven maar ben bang dat Dasan terugkomt en hem aanvalt.
Ik voel een traan over mijn wang lopen en hij veegt die weg met zijn duim.
Hij stapt in zijn auto en rijdt dan weg ik blijf nog een tijdje nastaren en dan loop ik naar het huis.
Ik doe de deur open en ga naar binnen dan komt Paco naar me toe en zegt: “Gefeliciteerd zusje”, zegt hij en hij geeft me een envelop.
Ik bedank hem en doe de envelop open en haal er een bedelarmbandje uit, er hangen allemaal gekleurde bedeltjes aan en eentje is een houten wolf.
“Hij is prachtig, hartstikke bedankt”, en ik knuffel hem.
De andere feliciteren me ook en het lijkt net alsof het voorval met Chris helemaal niet gebeurd is, dan komt Awentia aangelopen met een taart van 5 lagen op stelten en ik schrik me dood.
“Wow Awentia volgens mij heb je te veel gekocht want ik denk niet dat we dit helemaal kunnen opeten”, zeg ik en ik staar naar de immens grote taart die op de keuken tafel staat en zie dat er nog eentje los ligt.
“Dan ken je de honger van een wolf nog niet, ik zou zelfs nog 5 taarten erbij moeten hebben wil ik ervoor zorgen dat hun niet meer honger hebben”, zegt Awentia.
“Dat verklaart wel waarom het enigste wat ik vanochtend kon vinden een pak vieze cornflakes was”.
“De jongens hadden alles al opgegeten, ik heb net boodschappen gedaan dus morgen heb je wel meer keus”, zegt Awentia.
Awentia pakt een paar schone borden uit de vaatwasser en ze pakt ook bestek en begint de eerste taart aan te snijden en geeft iedereen een stuk.
Ik ga zitten op een stoel en eet mijn taart punt op en merk dat ik niet vol zit, wat raar is want meestal krijg ik niet eens een punt op zonder vol te zitten of misselijk te worden omdat ik al te veel heb gegeten.
Awentia staat al achter me met een bord met nog 2 punten erop en geeft die aan mij, ik kijk rond en zie dat de anderen al veel meer op hebben.
En na veel gepraat is het al 10 uur en wordt ik moe en wil gaan slapen maar dan hoor ik een bekende stem zeggen: “Hallo Aponi van harte gefeliciteerd met je verjaardag en het feit dat je voor het eerst veranderd bent”.
*De volgende ochtend*
Ik word wakker en zie een gezicht boven me en terwijl ik mijn ogen langzaam open doe zegt die gene keihard: “Wakker worden jarige job!!!”, ik schrik wakker en zie dat het Elan is.
“Vergeet maar dat ik jou gisteren vriendelijk noemde want dit is niet vriendelijk”.
“Wat jammer nou en jij moet naar beneden gaan en ontbijten en dan even gaan wandelen en rond 3uur terug komen”, zegt Elan met een glimlach.
Ik kijk op de wekker die naast mijn bed staat en zie dat het pas 5 uur is.
“En waar moet ik in hemelsnaam naartoe lopen voor 10 uur”.
“Weet ik veel ga de stad in en koop een mooie jurk ofzo, weet ik veel wat jullie meisje voor zo lang kunnen doen”.
“Goed ik ga al, kan je even weggaan want ik moet me eerst wel omkleden want ik ga niet rondlopen in mijn oude kleding van gisteren”, zeg ik geïrriteerd.
“Oké maar schiet wel op”, zegt Elan en hij loopt naar beneden en vergat mijn deur dicht te doen.
Ik sta op en doe de deur dicht met een knal en denk er dan pas aan dat ik geen kleding bij me heb dan denk ik aan mijn spullen thuis die in mijn koffer moeten en dan hierheen, in een flits staan de spullen voor me in mijn paarse koffer.
Ik doe snel de koffer open en doe de kleding in de kast en pak dan zelf een simpele broek met een paars shirt met allemaal gekleurde pacman poppetjes erop.
Dan zet ik de koffer weg in de hoek en loop naar beneden en daar staat Elan te wachten en kijkt me geïrriteerd aan.
“Ik ben al klaar en ga nu eerst ontbijten en dan lopen voor 10 uur”.
“Goed maar schiet wel op”, zegt Elan.
Ik loop naar de keuken en doorzoek de kastjes en besluit maar cornflakes te eten want de rest is op, dan zoek ik naar melk en een kom en doe de cornflakes in een kom en voeg de melk toe en zoek in de laatjes naar een schone lepel en begin aan mijn half doorweekte cornflakes.
Na een heleboel geschrok en af en toe een blik van walging van de vieze cornflake smaak zet ik de kom weg en loop dan naar buiten.
“Ben je nu blij, ik ben buiten en ga wandelen”, schreeuw ik naar Elan.
Ik loop rustig door en hoor de weg en ga die richting op.
Dan zie ik de weg en loop ernaartoe en steek mijn hand op en meteen stopt er een auto voor me, ik herken de auto meteen het is die van Chris, ik twijfel eerst maar stap dan in want ik heb geen zin te wachten tot de volgende auto.
“Heey hoe gaat het met je?”, vraagt Chris.
“Het gaat wel, ik moest weg want ze plannen een verassing feestje voor me maar ze weten niet dat ik hun gedachtes al heb gehoord”.
“Wees blij dat ze vergeten dat je vampier bent in een huis vol met weerwolven”.
“Ik denk dat ik er wel blij mee ben, ze zijn tenminste aardig”.
“Waar wil je naartoe voor nog 9uur?”, vraagt Chris.
“Het maakt me niet echt uit, ze zeiden dat ik moest shoppen voor een leuke jurk, voor het feestje natuurlijk”, zeg ik lachend.
Chris neemt een afslag en dan zie ik een best wel grote stad met veel winkels, dan zet hij de auto op een parkeerplaats en we lopen samen hand in hand langs de winkels en uiteindelijk gaan we een winkel binnen met mooie jurken.
Ik pas een paar jurken maar ik vind ze niks en dan zie ik het perfecte jurkje en loop er meteen naartoe en doe hem snel aan.
Ik kom het pashokje uit en sta in een zwarte stoffen jurkje met gouden strepen in de lengte en een ceintuur die ook goud is.
“Het staat je geweldig Kate, of is het nu Aponi”, zegt Chris.
“Je mag me nu wel Kate noemen maar als de wolven erbij zijn is het Aponi”.
Ik kleed me weer om en koop de jurk en dan lopen we weer terug naar de auto, ik kijk nog snel even op mijn klok en zie dat het al 3 uur is.
“Shit ik kom te laat”, zeg ik.
“Kom we gaan snel naar de auto”, zegt Chris.
We rennen snel naar de auto en hij drukt op het knopje en ik stap in en doe de deur dicht en meteen geeft Chris gas.
Hij rijdt heel hard en we raken meerdere keren bijna verongelukt maar dat boeit me niet ik ben te laat en wordt gebracht door een vampier.
Chris rijdt een modderige weg op en rijdt door het bos, dan in de verte zie ik het huis en stuur dat ik gedacht naar Chris, hij remt af en ik geef hem nog een snelle zoen en zeg nog “Bedankt Chris”.
Ik wil naar het huisje lopen maar zie de jongens al staan en ze kijken boos.
“Wat doe je hier met die vampier?”, vraagt Dasan.
“Het spijt me ik was verdwaald geraakt en toen heeft hij aangeboden om me op te halen en me hier te brengen”, zeg ik.
Ik ga natuurlijk niks zeggen van het winkelen en de rest want dan schuren ze hem misschien helemaal kapot en dat wil ik niet want ik hou van hem.
“Goed als dat is wat er gebeurd is heb ik geen reden om hem te verscheuren”, zegt Dasan.
Dasan wijst met zijn hoofd dat ik naar het huis moet en ik snap dat en loop snel door naar het huis.
Ik kijk nog snel achterom voordat ik naar binnen ga en zie Dasan veranderen en dat Chris uit de auto is gestapt en ben bang dat Dasan loog en hem nu vermoord, snel ren ik naar de jongens toe en zonder dat ik het doorheb verander ik in een wolf in een snelle sprong over de jongens heen en ik draai me om en ga voor Chris staan en grom heel hard naar de jongens die zich dood schrikken.
“Aponi ben jij dat?”, vraagt Paco verbaasd en als antwoord grom ik.
“Die leert echt heel snel”, zegt Demothi.
“Aponi je hoeft me niet te verdedigen, ik kan best zelf wel vechten”, zegt Chris die me aankijkt.
“Weet je het heel zeker?”, vraag ik.
Ik kijk hem aan en hij knikt dus verander ik terug en kijk boos naar de jongens.
“Dus jij verdedigt deze vampier?”, vraagt Dasan.
“Ja ik verdedig hem, hij heeft mij gebeten”, zeg ik vastberaden.
“Als dat waar is kan je er niks tegen doen, de band tussen de maker en de gene die gebeten is heel sterk”, zegt Chayton.
“Dat weet ik en je hoeft me daar niet aan te herinneren”, zegt Dasan geïrriteerd en hij verandert terug en heeft alleen een drie kwart broek aan met een halter T-shirt, net zoals de andere wolven, dat komt door het feit dat ze het altijd warm hebben vanwege die vacht en warmbloedig zijn.
“Ik zal hem niks doen maar dan moet hij zo weg en niet meer terug komen want anders”, zegt Dasan waarschuwend.
Dasan draait zich om en loopt naar het huis toe en gaat naar binnen, dan kijken de anderen elkaar aan en besluiten ook naar binnen te gaan.
“Aponi wel opschieten want we moeten je verjaardag nog vieren en nu zijn het er 2 want je bent ook voor het eerst wolf geworden”, roept Elan.
“Is goed ik kom er zo aan”, roep ik nog terug.
Ik kijk nog hoe ze naar binnen gaan en dan draai ik me om naar Chris en zie de zielige blik in zijn ogen omdat hij geen afscheid wil nemen.
“Het was leuk je weer te zien, het is alleen jammer dat het zo kort was”.
“Dat vind ik ook”.
We knuffelen elkaar en ik fluister in zijn oor: “hopelijk tot gauw, schat”.
Ik wil hem nog een zoen geven maar ben bang dat Dasan terugkomt en hem aanvalt.
Ik voel een traan over mijn wang lopen en hij veegt die weg met zijn duim.
Hij stapt in zijn auto en rijdt dan weg ik blijf nog een tijdje nastaren en dan loop ik naar het huis.
Ik doe de deur open en ga naar binnen dan komt Paco naar me toe en zegt: “Gefeliciteerd zusje”, zegt hij en hij geeft me een envelop.
Ik bedank hem en doe de envelop open en haal er een bedelarmbandje uit, er hangen allemaal gekleurde bedeltjes aan en eentje is een houten wolf.
“Hij is prachtig, hartstikke bedankt”, en ik knuffel hem.
De andere feliciteren me ook en het lijkt net alsof het voorval met Chris helemaal niet gebeurd is, dan komt Awentia aangelopen met een taart van 5 lagen op stelten en ik schrik me dood.
“Wow Awentia volgens mij heb je te veel gekocht want ik denk niet dat we dit helemaal kunnen opeten”, zeg ik en ik staar naar de immens grote taart die op de keuken tafel staat en zie dat er nog eentje los ligt.
“Dan ken je de honger van een wolf nog niet, ik zou zelfs nog 5 taarten erbij moeten hebben wil ik ervoor zorgen dat hun niet meer honger hebben”, zegt Awentia.
“Dat verklaart wel waarom het enigste wat ik vanochtend kon vinden een pak vieze cornflakes was”.
“De jongens hadden alles al opgegeten, ik heb net boodschappen gedaan dus morgen heb je wel meer keus”, zegt Awentia.
Awentia pakt een paar schone borden uit de vaatwasser en ze pakt ook bestek en begint de eerste taart aan te snijden en geeft iedereen een stuk.
Ik ga zitten op een stoel en eet mijn taart punt op en merk dat ik niet vol zit, wat raar is want meestal krijg ik niet eens een punt op zonder vol te zitten of misselijk te worden omdat ik al te veel heb gegeten.
Awentia staat al achter me met een bord met nog 2 punten erop en geeft die aan mij, ik kijk rond en zie dat de anderen al veel meer op hebben.
En na veel gepraat is het al 10 uur en wordt ik moe en wil gaan slapen maar dan hoor ik een bekende stem zeggen: “Hallo Aponi van harte gefeliciteerd met je verjaardag en het feit dat je voor het eerst veranderd bent”.
Hoofdstuk 12
Ik sta op en loop richting de stem en knuffel die persoon meteen want het is mijn vader en ik heb hem zo erg gemist.
Dan laat ik hem los en hoor ik hem happen naar adem en zeggen:”ik merk dat je verandert bent want ik kreeg bijna geen lucht”, zegt hij lacherig, ik glimlach naar hem en ben blij.
“Hier is een cadeau voor je ik heb het zelf gemaakt, hopelijk vindt je het mooi”, zegt hij en hij geeft me een blauw pakje met een rood lint eromheen.
Snel haal ik het lint eraf en doe hem om mijn pols want hij glinstert zo mooi en ik scheur het papier eraf en zie dat het een prachtig mooi rood vest is van leer met rode haren erop, het is niet lang maar is mouwloos.
“Bedankt pap hij is geweldig”, zeg ik en ik knuffel hem en doe snel het vest aan, het zit heerlijk warm.
“Ik ben blij dat je het mooi vind schat, als je het niet erg vindt ga ik nu even met je broer praten”.
Hij loopt naar me broer die onder de taart zit want hij probeert er twee tegelijk te eten, wat dus een kliederboel wordt.
Dan draai ik me om en zie dat er nog iemand staat, ik herken Cholena meteen, ze was mijn beste vriendin.
“Heey Cholena hoe gaat het met je?”, vraag ik blij.
“Het gaat hartstikke goed en ik ben blij dat je terug bent het was zo moeilijk de enigste vrouwelijke wolf te zijn tussen al die Mongolische jongens wolven”, zegt Cholena geërgerd, ik moet meteen lachen en omhels haar.
Dan merk ik dat ze naar de taart kijkt en ernaartoe loopt maar dat geeft niet want ik heb meer dan genoeg gehad.
“Heey Aponi van harte gefeliciteerd”, zegt dan de jongen die toenet achter Cholena stond en hij glimlacht met de mooiste glimlach die ik ooit heb gezien.
Ik staar als een idioot naar hem en kan alleen dom blijven glimlachen en ik merk dat hij dat ook doet, we staren allebei diep in elkaar ogen en ik weet meteen dat ik smoor ben op hem.
Ik herinner me dan weer wie hij is: Nahele de jongen die ik vroeger al heel erg leuk vond maar nooit durfde te vragen omdat de andere dan vervelend zouden doen.
“Heey jullie twee tortelduifjes, als jullie willen zoenen ga dat dan even buiten doen”, zegt Chayton lacherig.
“Ja en het liefst zo ver weg dat wij jullie niet kunnen horen, ik wil nog nagenieten van de taart”, zegt Demothi er nog bij.
“En ik wil niet dat hij weer omhoog komt door jullie gezoen”, zegt Elan er nog plagerig bij.
We kijken elkaar aan en lopen naar buiten en naar het bos en dan komen we uit op een groot veld met bloemen en waar een omgevallen boomstam ligt.
We gaan op de boomstam zitten en kijken elkaar diep in de ogen aan, dan merk ik dat hij dichterbij me komt en vlak naast me zit en zijn hoofd steeds dichterbij de mijne komt.
Ik voel mijn hele lichaam tintelen en de vlinders zachtjes fladderen in mijn buik en ik vergeet langzaam wie Chris is.
Dan zoent hij me voorzichtig en wil stoppen maar dan zoen ik hem terug en beginnen we langzaam te tongzoenen.
Ik zoen nog een tijdje met hem maar hoor dan gelach uit de bosjes en gooi de 2 personen vlak voor ons op de grond en kijk ze boos aan, het zijn natuurlijk Elan en Demothi.
“Zijn jullie ons aan het bespieden”, zeg ik.
“Jullie wouden juist dat we weggingen en ons niet zien zoenen en jullie volgen ons dan”, zegt Nahele boos.
“We waren jullie niet aan het bespieden, we liepen toevallig langs”, zegt Demothi.
Dan bekijk ik ze goed en zie geld uitsteken in hun zakken en ze hebben ook wat in hun handen, ze waren dus weer aan het wedden.
“Waren jullie aan het wedden hoelang het zou duren voordat we zouden zoenen nadat we weg waren?”, vraag ik boos.
“Is dat waar?”, vraagt Nahele.
“Nee natuurlijk doen we zoiets niet”, zegt Elan snel.
Ik lees hun gedachtes en hoor dat ze dus wel aan het wedden waren, ik ben ongelooflijk boos, ze verstoren de geweldigste zoen van mijn leven voor zoiets doms als een weddenschap.
“Jullie zijn echt zielig dat jullie om zoiets gaan wedden, zoek een vriendin en ga je eigen leven leiden en wedden om wie de meeste taartpunten kan eten of zoiets doms”, schreeuw ik boos.
De jongens schrikken en staan snel op en rennen weg.
“Wow je kan sexy boos zijn, dat is echt een geweldige gave”, zegt Nahele speels.
Dan ga ik weer tegen hem aanzitten en ga verder met zoenen.
Na een lange tijd van zoenen hoor ik mijn vader roepen:”Aponi en Nahele komen jullie naar binnen het is al twaalf uur en het wordt vanavond mistig en dus koud”.
Ik kijk boos en vindt het jammer dat hij stopt met zoenen en opstaat maar gelukkig steekt hij zijn hand uit en helpt me omhoog en we lopen hand in hand naar huis.
We komen aan bij het huis en lopen samen naar binnen, mijn vader kijkt meteen naar onze handen en zucht en zegt nog: “Ga nu maar snel naar bed want morgen moeten jullie naar school en Aponi neem tegen de kou deze deken”, hij geeft me een dikke wollen deken, ik pak hem aan en loop naar boven en doe mijn deur open en merk dat ik nog steeds Nahele’s hand vasthoud.
“Als je het vannacht nog steeds koud hebt en het deken niet genoeg is hoef je alleen aan me te denken en ik zal dan komen als jouw extra verwarmende deken”, zegt hij met een lach.
Ik glimlach en hoor dan mijn vader naar boven komen en fluister ik: ”Dat zal ik doen als ik het koud krijg”.
Mijn vader is boven en zegt: “welterusten Aponi”.
“Welterusten pap”, zeg ik en ik doe de deur dicht en doe snel mijn pyjama aan en ga onder mijn deken liggen en doe de extra erboven.
Na een tijdje lig ik te rillen van de kou en kan maar niet in slaap vallen dan denk ik aan wat Nahele heeft gezegd en denk aan hem, dan wordt er zachtjes op het raam geklopt en doe ik het raam open en Nahele komt naar binnen en doet het raam achter zich dicht.
“Ik zei toch dat ik zou komen als je aan me dacht”.
“En je bent gekomen toen ik aan je dacht, dat is goed want ik klappertand van de kou”, zeg ik terwijl mijn tanden klapperen.
Ik ga in bed liggen met de twee dekens op me en dan komt Nahele achter me liggen en doet hij zijn rechterarm onder mijn nek en de linker om mijn middel heen, ik voel meteen de warmte en val binnen nood time in slaap.
*De volgende ochtend*
IK word wakker en merk dat ik mijn hoofd op zijn arm heb gelegd en zijn hand vasthoud en mijn linkerarm om de zijne heb gedaan die om mijn middel ligt.
Ik draai me langzaam om en zoen Nahele, hij wordt langzaam wakker en zegt: “goedemorgen schoonheid, heb je lekker geslapen”.
“Ik heb heerlijk geslapen, bedankt daarvoor”.
“Aponi wakker worden je moet zo naar school”, hoor ik mijn vader roepen van de andere kant van de deur.
“Shit ik moet snel terug mijn deur staat nog open en als hij ziet dat ik niet in mijn bed ligt weet hij meteen waar ik ben”, zegt Nahele paniekerig.
Ik geef hem nog een snelle zoen en hij doet het raam open en achter hem dicht en hij is weg.
Ik sta op en kijk in de kast en pak een zwarte skinny jeans met een zwarte shirt met lange mouwen en mijn nieuwe vest eroverheen(degene die ik gister van mijn vader had gekregen) met mijn sneakers eronder en ik loop snel naar beneden want ik heb reuze honger.
Als ik naar beneden loop wordt ik gepasseerd door Dasan die een hongerige blik heeft en meteen in de koelkast duikt en er een groot stuk vlees uithaalt en ik ruik dat het van een koe is.
Dasan kijkt er even naar en begint dan met eten en ik wordt misselijk van de vieze manier van eten en loop achter hem en kijk in de kastjes en zie gelukkig brood en hagelslag en boter, die er allemaal schoon uitzien.
Ik pak nog een bord en een glas melk en ik smeer 10 boterhammen en ga dan op de bank zitten eten.
Even later komen de andere naar beneden en ben ik al bezig met de 8ste boterham en slik snel door en zeg: “goedemorgen jongens hebben jullie lekker geslapen en de spullen om boterhammen te maken liggen nog op het aanrecht”.
Ik begin met mijn 9de boterham en dan komen een voor een de gapende jongens om me heen zitten terwijl ze gapen en soms een boer laten of een stinkende scheet laten, typisch iets voor jongens.
“Snap je nu wat ik bedoel”, zegt Cholena terwijl ze haar neus dichtknijpt en ik moet lachen.
Ik wil mijn laatste boterham pakken en merk dat Elan hem naar binnen aan het proppen is en bijna stikt.
“Elan die wou ik nog opeten, hoor”, zeg ik boos.
“Hoeveel boterhammen heb je eigenlijk al gegeten?”, vraagt hij dan.
“Dat zou mijn 10de boterham zijn dus heb ik er 9 op”, zeg ik.
Ik hoor Demothi die naast hem zit stikken in zijn boterham en dan schreeuwt hij heel hard: “Heb je 9 boterhammen gegeten”.
“Ja ik had honger, is daar iets mis mee”.
“Je hebt meer boterhammen gegeten dan mij, hoe kan dat ik ben hier degene die het meeste eet en de vreetzak wordt genoemd”, zegt hij boos.
De andere moeten lachen en ik schaam me omdat ik dus de nieuwe vreetzak ben, dus zeg ik: “het kan ook komen omdat ik geen bloed heb gedronken en daarom zo’n honger heb”.
Dasan kijkt me boos aan en ik snap dat het fout was wat ik heb gezegd.
“Het spijt e maar ik ben half wolf en half vampier dus ik moet ook iets anders doen dan eten”, zeg ik snel ter verdediging.
“Ja zoenen met Nahele”, zegt Elan plagerig en hij gooit een kussen naar me.
Ik sta op en gooi het kussen naar hem en hij rent snel weg dus ik pak nog een kussen en ren hem achterna naar buiten.
Ik hoor dat de anderen ook naar buiten gaan en ons volgen.
Elan verandert in een wolf en denkt me te slim af te zijn dus ik spring in de bomen en zet me via de bomen af en begin hem in te halen.
Ik zie dat Elan stopt en mij zoekt dus val ik van boven ut de boom en gebruik de kussen om mijn val te breken en ik land op Elan, die niet op tijd kon wegkomen.
“Neem het terug”, zeg ik boos terwijl ik bovenop Elan zit.
Hij probeert weg te komen maar het lukt hem niet en dan zegt hij dus maar: “ik geef me over jij wint maar ga alsjeblieft van me af want je plet me en maakt mijn kleren vies want ik lig in een modderpoel.
Ik sta langzaam op en laat hem opstaan maar dan haal ik hem onderuit met mijn voet en hij valt met zijn gezicht in de modder en ik barst in lachen uit en hoor de rest komen aanlopen en ook heel hard lachen als ze Elan in de modder zien liggen.
“Dat heet vals spelen”, zegt hij dan boos en hij gooit modder in mijn gezicht.
De modder knalt hard in mijn gezicht en ik veeg het weg en laat wat modder in de lucht zweven en schreeuw dan: “Moddergevecht”.
Ik laat de modder allemaal op Elan vallen en hij haalt me onderuit zodat ik ook in de modderpoel lig.
Ik begin modder naar hem te gooien en af en toe raak ik iemand die kijkt en dan begint diegene mee te doen en wordt die onderuit gehaald en zit ook meteen helemaal onder de modder.
Uiteindelijk is iedereen bezig met het modder gevecht behalve Dasan die boos komt aangelopen en zijn armen over elkaar doet en een wenkbrauw omhoog doet en ik schiet in de lach en gooi per ongeluk wat modder naar hem en dan schreeuwt hij: “moddergevecht” en hij duikt in de modderpoel en begint mee te doen.
Zo vechten we voor 5 minuten met modder maar dan komt mijn vader boos aangelopen en hij zucht als hij ziet dat iedereen onder de modder zit.
Ik kijk beschaamd en zegt dan: “Sorry pap ik begon ermee”.
“Jullie hebben mazzel dat het nu begint met regenen want anders hadden jullie naar school moeten gaan als moddermonsters”, zegt hij lachend en hij haalt een fotocamera tevoorschijn en maakt een foto.
We komen allemaal uit de modderpoel en gaan in de regen staan en Demothi en Elan doen alsof ze douchen en zingen heel vals het liedje: “It’s raining men”.
Nadat Demothi en Elan klaar zijn met het zingen van het liedje lopen we aar binnen en pakken snel onze rugtassen.
De mijne ligt nog boven dus flits ik hem stiekem naar beneden maar Elan ziet het en zegt: “Heey dat is vals spelen, de mijne ligt ook boven dus je flits ook de mijne maar naar beneden of anders gooi ik je zo weer in die modderpoel”, Zegt hij lachend.
Ik ben net schoon en heb geen zin in nog meer modder dus flits ik de zijne ook naar beneden maar dan wel zodat hij bovenop zijn hoofd komt en hij nog “au”, roept.
Ik lach even en loop dan snel naar buiten voordat hij me alsnog in de modderpoel gooit, dan zie ik Nahele voor me lopen en pak zijn hand vast en glimlach naar hem, hij schrok eerst maar toen hij zag dat ik het was glimlachte hij ook.
We lopen met zijn allen naar school want het is maar 5 minuten lopen, dan zie ik een groot oranje gebouw met de letters: “Markson’s school”.
Ik sta op en loop richting de stem en knuffel die persoon meteen want het is mijn vader en ik heb hem zo erg gemist.
Dan laat ik hem los en hoor ik hem happen naar adem en zeggen:”ik merk dat je verandert bent want ik kreeg bijna geen lucht”, zegt hij lacherig, ik glimlach naar hem en ben blij.
“Hier is een cadeau voor je ik heb het zelf gemaakt, hopelijk vindt je het mooi”, zegt hij en hij geeft me een blauw pakje met een rood lint eromheen.
Snel haal ik het lint eraf en doe hem om mijn pols want hij glinstert zo mooi en ik scheur het papier eraf en zie dat het een prachtig mooi rood vest is van leer met rode haren erop, het is niet lang maar is mouwloos.
“Bedankt pap hij is geweldig”, zeg ik en ik knuffel hem en doe snel het vest aan, het zit heerlijk warm.
“Ik ben blij dat je het mooi vind schat, als je het niet erg vindt ga ik nu even met je broer praten”.
Hij loopt naar me broer die onder de taart zit want hij probeert er twee tegelijk te eten, wat dus een kliederboel wordt.
Dan draai ik me om en zie dat er nog iemand staat, ik herken Cholena meteen, ze was mijn beste vriendin.
“Heey Cholena hoe gaat het met je?”, vraag ik blij.
“Het gaat hartstikke goed en ik ben blij dat je terug bent het was zo moeilijk de enigste vrouwelijke wolf te zijn tussen al die Mongolische jongens wolven”, zegt Cholena geërgerd, ik moet meteen lachen en omhels haar.
Dan merk ik dat ze naar de taart kijkt en ernaartoe loopt maar dat geeft niet want ik heb meer dan genoeg gehad.
“Heey Aponi van harte gefeliciteerd”, zegt dan de jongen die toenet achter Cholena stond en hij glimlacht met de mooiste glimlach die ik ooit heb gezien.
Ik staar als een idioot naar hem en kan alleen dom blijven glimlachen en ik merk dat hij dat ook doet, we staren allebei diep in elkaar ogen en ik weet meteen dat ik smoor ben op hem.
Ik herinner me dan weer wie hij is: Nahele de jongen die ik vroeger al heel erg leuk vond maar nooit durfde te vragen omdat de andere dan vervelend zouden doen.
“Heey jullie twee tortelduifjes, als jullie willen zoenen ga dat dan even buiten doen”, zegt Chayton lacherig.
“Ja en het liefst zo ver weg dat wij jullie niet kunnen horen, ik wil nog nagenieten van de taart”, zegt Demothi er nog bij.
“En ik wil niet dat hij weer omhoog komt door jullie gezoen”, zegt Elan er nog plagerig bij.
We kijken elkaar aan en lopen naar buiten en naar het bos en dan komen we uit op een groot veld met bloemen en waar een omgevallen boomstam ligt.
We gaan op de boomstam zitten en kijken elkaar diep in de ogen aan, dan merk ik dat hij dichterbij me komt en vlak naast me zit en zijn hoofd steeds dichterbij de mijne komt.
Ik voel mijn hele lichaam tintelen en de vlinders zachtjes fladderen in mijn buik en ik vergeet langzaam wie Chris is.
Dan zoent hij me voorzichtig en wil stoppen maar dan zoen ik hem terug en beginnen we langzaam te tongzoenen.
Ik zoen nog een tijdje met hem maar hoor dan gelach uit de bosjes en gooi de 2 personen vlak voor ons op de grond en kijk ze boos aan, het zijn natuurlijk Elan en Demothi.
“Zijn jullie ons aan het bespieden”, zeg ik.
“Jullie wouden juist dat we weggingen en ons niet zien zoenen en jullie volgen ons dan”, zegt Nahele boos.
“We waren jullie niet aan het bespieden, we liepen toevallig langs”, zegt Demothi.
Dan bekijk ik ze goed en zie geld uitsteken in hun zakken en ze hebben ook wat in hun handen, ze waren dus weer aan het wedden.
“Waren jullie aan het wedden hoelang het zou duren voordat we zouden zoenen nadat we weg waren?”, vraag ik boos.
“Is dat waar?”, vraagt Nahele.
“Nee natuurlijk doen we zoiets niet”, zegt Elan snel.
Ik lees hun gedachtes en hoor dat ze dus wel aan het wedden waren, ik ben ongelooflijk boos, ze verstoren de geweldigste zoen van mijn leven voor zoiets doms als een weddenschap.
“Jullie zijn echt zielig dat jullie om zoiets gaan wedden, zoek een vriendin en ga je eigen leven leiden en wedden om wie de meeste taartpunten kan eten of zoiets doms”, schreeuw ik boos.
De jongens schrikken en staan snel op en rennen weg.
“Wow je kan sexy boos zijn, dat is echt een geweldige gave”, zegt Nahele speels.
Dan ga ik weer tegen hem aanzitten en ga verder met zoenen.
Na een lange tijd van zoenen hoor ik mijn vader roepen:”Aponi en Nahele komen jullie naar binnen het is al twaalf uur en het wordt vanavond mistig en dus koud”.
Ik kijk boos en vindt het jammer dat hij stopt met zoenen en opstaat maar gelukkig steekt hij zijn hand uit en helpt me omhoog en we lopen hand in hand naar huis.
We komen aan bij het huis en lopen samen naar binnen, mijn vader kijkt meteen naar onze handen en zucht en zegt nog: “Ga nu maar snel naar bed want morgen moeten jullie naar school en Aponi neem tegen de kou deze deken”, hij geeft me een dikke wollen deken, ik pak hem aan en loop naar boven en doe mijn deur open en merk dat ik nog steeds Nahele’s hand vasthoud.
“Als je het vannacht nog steeds koud hebt en het deken niet genoeg is hoef je alleen aan me te denken en ik zal dan komen als jouw extra verwarmende deken”, zegt hij met een lach.
Ik glimlach en hoor dan mijn vader naar boven komen en fluister ik: ”Dat zal ik doen als ik het koud krijg”.
Mijn vader is boven en zegt: “welterusten Aponi”.
“Welterusten pap”, zeg ik en ik doe de deur dicht en doe snel mijn pyjama aan en ga onder mijn deken liggen en doe de extra erboven.
Na een tijdje lig ik te rillen van de kou en kan maar niet in slaap vallen dan denk ik aan wat Nahele heeft gezegd en denk aan hem, dan wordt er zachtjes op het raam geklopt en doe ik het raam open en Nahele komt naar binnen en doet het raam achter zich dicht.
“Ik zei toch dat ik zou komen als je aan me dacht”.
“En je bent gekomen toen ik aan je dacht, dat is goed want ik klappertand van de kou”, zeg ik terwijl mijn tanden klapperen.
Ik ga in bed liggen met de twee dekens op me en dan komt Nahele achter me liggen en doet hij zijn rechterarm onder mijn nek en de linker om mijn middel heen, ik voel meteen de warmte en val binnen nood time in slaap.
*De volgende ochtend*
IK word wakker en merk dat ik mijn hoofd op zijn arm heb gelegd en zijn hand vasthoud en mijn linkerarm om de zijne heb gedaan die om mijn middel ligt.
Ik draai me langzaam om en zoen Nahele, hij wordt langzaam wakker en zegt: “goedemorgen schoonheid, heb je lekker geslapen”.
“Ik heb heerlijk geslapen, bedankt daarvoor”.
“Aponi wakker worden je moet zo naar school”, hoor ik mijn vader roepen van de andere kant van de deur.
“Shit ik moet snel terug mijn deur staat nog open en als hij ziet dat ik niet in mijn bed ligt weet hij meteen waar ik ben”, zegt Nahele paniekerig.
Ik geef hem nog een snelle zoen en hij doet het raam open en achter hem dicht en hij is weg.
Ik sta op en kijk in de kast en pak een zwarte skinny jeans met een zwarte shirt met lange mouwen en mijn nieuwe vest eroverheen(degene die ik gister van mijn vader had gekregen) met mijn sneakers eronder en ik loop snel naar beneden want ik heb reuze honger.
Als ik naar beneden loop wordt ik gepasseerd door Dasan die een hongerige blik heeft en meteen in de koelkast duikt en er een groot stuk vlees uithaalt en ik ruik dat het van een koe is.
Dasan kijkt er even naar en begint dan met eten en ik wordt misselijk van de vieze manier van eten en loop achter hem en kijk in de kastjes en zie gelukkig brood en hagelslag en boter, die er allemaal schoon uitzien.
Ik pak nog een bord en een glas melk en ik smeer 10 boterhammen en ga dan op de bank zitten eten.
Even later komen de andere naar beneden en ben ik al bezig met de 8ste boterham en slik snel door en zeg: “goedemorgen jongens hebben jullie lekker geslapen en de spullen om boterhammen te maken liggen nog op het aanrecht”.
Ik begin met mijn 9de boterham en dan komen een voor een de gapende jongens om me heen zitten terwijl ze gapen en soms een boer laten of een stinkende scheet laten, typisch iets voor jongens.
“Snap je nu wat ik bedoel”, zegt Cholena terwijl ze haar neus dichtknijpt en ik moet lachen.
Ik wil mijn laatste boterham pakken en merk dat Elan hem naar binnen aan het proppen is en bijna stikt.
“Elan die wou ik nog opeten, hoor”, zeg ik boos.
“Hoeveel boterhammen heb je eigenlijk al gegeten?”, vraagt hij dan.
“Dat zou mijn 10de boterham zijn dus heb ik er 9 op”, zeg ik.
Ik hoor Demothi die naast hem zit stikken in zijn boterham en dan schreeuwt hij heel hard: “Heb je 9 boterhammen gegeten”.
“Ja ik had honger, is daar iets mis mee”.
“Je hebt meer boterhammen gegeten dan mij, hoe kan dat ik ben hier degene die het meeste eet en de vreetzak wordt genoemd”, zegt hij boos.
De andere moeten lachen en ik schaam me omdat ik dus de nieuwe vreetzak ben, dus zeg ik: “het kan ook komen omdat ik geen bloed heb gedronken en daarom zo’n honger heb”.
Dasan kijkt me boos aan en ik snap dat het fout was wat ik heb gezegd.
“Het spijt e maar ik ben half wolf en half vampier dus ik moet ook iets anders doen dan eten”, zeg ik snel ter verdediging.
“Ja zoenen met Nahele”, zegt Elan plagerig en hij gooit een kussen naar me.
Ik sta op en gooi het kussen naar hem en hij rent snel weg dus ik pak nog een kussen en ren hem achterna naar buiten.
Ik hoor dat de anderen ook naar buiten gaan en ons volgen.
Elan verandert in een wolf en denkt me te slim af te zijn dus ik spring in de bomen en zet me via de bomen af en begin hem in te halen.
Ik zie dat Elan stopt en mij zoekt dus val ik van boven ut de boom en gebruik de kussen om mijn val te breken en ik land op Elan, die niet op tijd kon wegkomen.
“Neem het terug”, zeg ik boos terwijl ik bovenop Elan zit.
Hij probeert weg te komen maar het lukt hem niet en dan zegt hij dus maar: “ik geef me over jij wint maar ga alsjeblieft van me af want je plet me en maakt mijn kleren vies want ik lig in een modderpoel.
Ik sta langzaam op en laat hem opstaan maar dan haal ik hem onderuit met mijn voet en hij valt met zijn gezicht in de modder en ik barst in lachen uit en hoor de rest komen aanlopen en ook heel hard lachen als ze Elan in de modder zien liggen.
“Dat heet vals spelen”, zegt hij dan boos en hij gooit modder in mijn gezicht.
De modder knalt hard in mijn gezicht en ik veeg het weg en laat wat modder in de lucht zweven en schreeuw dan: “Moddergevecht”.
Ik laat de modder allemaal op Elan vallen en hij haalt me onderuit zodat ik ook in de modderpoel lig.
Ik begin modder naar hem te gooien en af en toe raak ik iemand die kijkt en dan begint diegene mee te doen en wordt die onderuit gehaald en zit ook meteen helemaal onder de modder.
Uiteindelijk is iedereen bezig met het modder gevecht behalve Dasan die boos komt aangelopen en zijn armen over elkaar doet en een wenkbrauw omhoog doet en ik schiet in de lach en gooi per ongeluk wat modder naar hem en dan schreeuwt hij: “moddergevecht” en hij duikt in de modderpoel en begint mee te doen.
Zo vechten we voor 5 minuten met modder maar dan komt mijn vader boos aangelopen en hij zucht als hij ziet dat iedereen onder de modder zit.
Ik kijk beschaamd en zegt dan: “Sorry pap ik begon ermee”.
“Jullie hebben mazzel dat het nu begint met regenen want anders hadden jullie naar school moeten gaan als moddermonsters”, zegt hij lachend en hij haalt een fotocamera tevoorschijn en maakt een foto.
We komen allemaal uit de modderpoel en gaan in de regen staan en Demothi en Elan doen alsof ze douchen en zingen heel vals het liedje: “It’s raining men”.
Nadat Demothi en Elan klaar zijn met het zingen van het liedje lopen we aar binnen en pakken snel onze rugtassen.
De mijne ligt nog boven dus flits ik hem stiekem naar beneden maar Elan ziet het en zegt: “Heey dat is vals spelen, de mijne ligt ook boven dus je flits ook de mijne maar naar beneden of anders gooi ik je zo weer in die modderpoel”, Zegt hij lachend.
Ik ben net schoon en heb geen zin in nog meer modder dus flits ik de zijne ook naar beneden maar dan wel zodat hij bovenop zijn hoofd komt en hij nog “au”, roept.
Ik lach even en loop dan snel naar buiten voordat hij me alsnog in de modderpoel gooit, dan zie ik Nahele voor me lopen en pak zijn hand vast en glimlach naar hem, hij schrok eerst maar toen hij zag dat ik het was glimlachte hij ook.
We lopen met zijn allen naar school want het is maar 5 minuten lopen, dan zie ik een groot oranje gebouw met de letters: “Markson’s school”.
Hoofdstuk 13
Ik loop nog steeds hand in hand met Nahele en zie meisjes en jongens nieuwsgierig naar me kijken en sommige meisjes geven me een boze blik want ze zijn jaloers(dat lees ik stiekem in hun gedachtes).
“En hoe vind hare majesteit de school”, vraagt Cholena met een lach.
“Ik vind de school er wel mooi uitzien, hopelijk zijn de leraren aardig”, zeg ik.
Ik haal mijn rooster uit mijn vest(die had mijn vader gisteren in de zak van het vest gedaan die ik gisteren van hem had gekregen).
Ik kijk naar het rooster en zie dat ik eerst buitenlandse culturen heb(hoe saai).
“Heey is dat je rooster?”, vraagt Nahele aan me en ik knik ja.
“Dat is geweldig je hebt alle lessen met mij”, zegt hij met een big smile.
“Wat een mazzel hebben de tortelduifjes”, zegt Chayton plagend.
“Hou je kop dicht Chayton of wil je soms vechten”, zegt Nahele uitdagend en hij maakt een vuist.
Chayton lacht en loopt snel door en Nahele gaat in de achtervolging en tackelt hem, de jongens stoeien nog even op de grond maar horen dan de bel en rennen snel naar de les, het valt me op dat niemand raar kijkt dus waarschijnlijk doen ze dit vaker.
En na een paar saaie lessen gaan we naar mijn favoriete les muziek.
De juf zet het nieuwste liedje van Katy perry- california gurls aan.
Ik begin meteen mee te zingen en heb niet door dat iedereen staart naar me, en na een paar zinnen begin ik dus in mijn eentje mee te dansen.
Iedereen kijkt me raar aan maar dat negeer ik en dan begint Cholena mee te dansen en ook mee te zingen alleen klinkt het minder mooi dan mij en af en toe vals.
Ik ken het clipje uit mijn hoofd en doe ook het dansje van de clip en dan stopt de muziek en stop ik en staart iedereen me met grote ogen en met open monden aan.
“Is er iets dit is toch muziek les”, zeg ik.
De juf kijkt me blij aan en begint te gillen en zegt: “Dat was zo geweldig, ik snap niet hoe jij geen ster bent met die geweldige stem en die dans moves”.
“Bedankt dat is erg aardig van u”, zeg ik.
“Wacht even ik moet even iemand bellen”, zegt de juf en ze verdwijnt.
Iedereen van de roedel komt op me af en juicht en zijn blij voor me.
Dan pak ik mijn telefoon en zoek te amo van Rihanna en zet die op en zing mee en Cholena doet mee met nog een paar meiden uit de klas.
We dansen ook mee en ik leg de telefoon op tafel en begin te dansen met Nahele, op het ritme van de muziek en hij doet zijn armen om mijn middel en we dansen samen terwijl ik nog mee zing.
De juf komt weer binnen gelopen maar niet alleen maar met een man in pak en een zonnebril op.
De juf kijkt naar mijn telefoon en ik doe hem snel uit en wil weer gaan zitten op mijn plek maar de juf zegt dan: “Aponi je moet even met deze man praten op de gang”.
Ik volg de man naar de gang en ben bang dat ik straf krijg.
De man stelt zich voor als: Meneer Gustavo Rockson de grote muziekbaas van alle grote labels.
Ik moet een liedje voor hem zingen: Rude boy van rihanna het is raar maar ik doe het en dans automatisch mee en ik weet dat iedereen in de klas meeluistert aan de deur.
Als het liedje afgelopen is kijkt Meneer Gustavo Rockson me aan en glimlacht en zegt: “Dat was geweldig je wordt zeker weten een grote ster”.
Hij geeft me zijn kaartje met privé nummer en zegt dat ik hem snel moet bellen als ik beroemd wil worden en mijn eerste single wil opnemen.
Yes dan ga ik naar New York de grote stad en alle glamour en mooie designer kleding en nog veel meer, dat is geweldig.
Maar dat kan niet want ik ben met Nahele en ik wil hem niet kwijtraken, hij is mijn wereld en mijn leven zonder hem zou ik niet overleven, dus ik kan niet gaan.
Ik zit nog een tijdje op de gang te piekeren en hoor dan de bel gaan ik schrik op en denk dan aan me tas die nog in het lokaal ligt maar dan komt Nahele uit de klas met mijn tas.
“Dankjewel schat”, zeg ik en ik geef hem een zoen, weer krijg ik boze blikken van jaloerse meisjes maar ik negeer ze.
IK loop samen met Nahele door de gang maar moet dan naar de wc en laat zijn hand los en loop richting de meisjes wc.
“IK moet even naar de wc, ik zie je wel weer in de aula”, zeg ik en ik loop de wc in.
Als ik klaar ben loop ik naar buiten en wil naar de aula gaan maar mijn weg wordt versperd door jongens die naar me glimlachen en flirten met me.
“Is er iets jongens?”, vraag ik daarom maar.
“Wat er is, er is een probleem schoonheid”, zegt de jongen met blond haar.
“En wat mag dat probleem dan zijn?”.
“Het probleem is dat jij te hot bent om met Nahele te daten, hij is je niet waard”, zegt de blonde jongen arrogant.
“En laat me raden, jij bent mij wel waard”.
“ja goed geraden, ik hou van een knap meisje die ook nog eens slim is”.
“Ja die zijn helemaal geweldig”, zegt een jongen met bruin haar.
“Ik waardeer jullie mening jongens maar ik ben niet van plan Nahele te dumpen”.
“Misschien niet nu maar wel nadat ik je gekust hebt”, zegt de jongen met blond haar.
Ik schrik me dood om zijn antwoordt en probeer weg te lopen maar de jongens hebben me omsingeld bij de kluisjes in een hoek, ze hebben me langzaam die richting op laten lopen, shit.
“Ik waardeer je aanbod maar ik zoen niet met andere als ik een relatie met iemand heb”, zeg ik snel.
“Nu misschien niet maar wel nadat je de magie hebt gevoeld van Brad”.
De jongen buigt zich voorover en ik probeer hem weg te duwen maar omdat ik geen bloed heb gedronken ben ik zwak, klote Dasan als hij niet had gezeurd zou dit niet gebeuren.
Ik focus me op mijn wolf krachten en duw de jongen ermee weg, hij vliegt naar achteren en vliegt door het ruit en knalt tegen een boom aan op de begane grond buiten(want ik ben nu op de 2de verdieping) en ik zie bloed en ik word misselijk.
Iedereen kijkt me geschokt aan en ik raak in paniek ik spring door het ruit en beland op de grond en ren snel het bos in en verander in een wolf en blijf rennen totdat ik gekalmeerd ben.
Ik heb ongelooflijk honger voornamelijk nu dat ik gerend heb dus besluit ik maar te gaan jagen, ik vind een beer en een paar herten en nog een paar andere dieren die ik vergeten ben omdat ik alleen kon denken aan het bloed.
Ik zit helemaal vol en wil terug naar school maar zie dat het al 3 uur is dus is de school toch al uit.
Ik loop dus maar naar huis en als ik het witte huis voor me zie, kijkt Dasan me boos en heb ik nu pas door dat ik onder het bloed zit en ren snel naar binnen om te douchen en nieuwe kleding aan te doen.
Als ik klaar ben met douchen doe ik nieuwe kleding aan een gewone spijkerbroek en een tank top en ik loop naar beneden en zie de jongens al op de bank zitten naar de tv kijken en muffins eten die Awentia waarschijnlijk heeft gemaakt.
Ik wil naar ze toe lopen maar hoor dat ze in gesprek zijn over iets serieus dus ik verstop me op de trap en luister stiekem mee.
“Nahele je begrijpt toch wel dat iedereen op school vragen gaat stellen over haar, ik bedoel het is niet normaal voor een meisje om iemand uit het raam te duwen en dat diegene een paar meter verderop tegen een boom knalt die ook nog eens doormidden breekt en dat ze vanmiddag onder het bloed zat”, zegt Dasan boos.
“Dat weet ik wel maar we kunnen haar toch niet zomaar zeggen omdat ze binnen een paar dagen niet heeft geleerd haar weerwolf krachten te beheersen en nog steeds bloed drinkt ze maar terug moet naar die vampiers en dat het pech is als ze die vampiers per ongeluk vermoord”, zegt Nahele.
“Het zou geen pech zijn als ze die vermoord maar eerder geluk bij een ongeluk”, zegt Elan lachend.
“Elan”, zegt Chayton boos en hij geeft hem een kwade blik, Elan stopt met lachen en kijkt snel de andere kant op.
“We weten dat je verliefd op haar bent en om haar geeft maar zelfs haar broer snapt dat dit niet langer gaat werken, zowel voor haar als voor ons”, zegt Dasan meelevend.
“Ik wil niet in de ochtend wakker worden met een vampier tanden afdruk in mijn nek”, zegt Demothi.
“Dat weet ik ook wel maar ik hou van haar en wil de rest van mijn leven met haar doorbrengen en trouwen met haar en kinderen krijgen dus ik wil niet dat dat verpest wordt omdat meneertje bloedzuiger haar van me afpakt of omdat jullie bang voor haar zijn”, zegt Nahele boos.
“Ik had geen idee dat je er zo over dacht”, zegt Chayton verbaasd.
“Maar dat verandert niks aan het feit dat ze een gevaar is voor haarzelf en voor ons”, zegt Dasan.
“Dasan plies laat haar blijven voor een paar dagen en als ze dan niet verandert is zal ik haar wel vertellen dat ze hier niet langer kan blijven”, zegt Nahele smekend.
“Nahele ik kan dat risico niet nemen, het is gewoon te gevaarlijk”, zegt Dasan.
“Dat risico willen ik en de andere niet nemen dus ze moet vandaag nog weg”, zegt Chayton de andere kijken sip maar knikken ja, zelfs Awentia en mijn broer en Cholena en ook mijn vader.
Ik schrik en de tranen springen in mijn ogen en rollen over mijn wangen dus snel ren ik verder naar boven maar wel stilletjes en ik pak mijn spullen uit de kast en prop ze snel in mijn koffer en ik voel de tranen maar komen maar ik wil hier weg en zo snel mogelijk.
Als ik al mijn spullen heb pak ik mijn koffer en ren ik snel naar beneden en schreeuw ik naar Dasan: “Jij wilt me weg hebben, goed dan ga ik maar”, zeg ik boos en ik duw de deur naar buiten open en ren weg met de koffer in mijn hand.
“Aponi wacht”, roept Nahele en hij rent achter me aan.
Ik versnel mijn pas en ren richting de grens want daar volgen ze me niet meer, wie wil er blijven bij mensen die bang voor je zijn.
Ik ren zo hard als ik kan met die k.u.t(kwalitatief.uitermate.teleurstellende) koffer en zie dan eindelijk de grens en ga nog iets sneller rennen als ik Chris zie bij de grens want ik had hem geroepen in gedachte.
Ik ren naar hem toe en gooi de koffer op de grond en omhels Chris en de tranen stromen over mijn wangen en hij omhelst me en maakt shhh geluiden.
“Ik heb niet eens iets gedaan en ze komt al huilend in mijn armen omdat jullie gewoon een stelletje vieze domme honden zijn”, zegt Chris spottend naar Nahele die aan de andere kant staat van de grens en naar mij kijkt.
“Dat hebben wij niet gedaan maar zijzelf”, zegt Dasan boos die naast Nahele staat samen met Chayton.
Waarschijnlijk kijken ze of ik zeker weten over de grens ga zodat zij niet langer bang hoeven te zijn voor mij.
Chris zegt in gedachte dat ik voor de zekerheid achter hem moet staan, dus doe ik dat maar.
“En wat heeft ze dan gedaan?”, vraagt Chris.
“Ze heeft zich niet aangepast binnen een paar dagen of haar smerige bloed dorst onder controle gekregen”, zegt Chayton boos.
“Ze heeft ook een jongen van school bijna vermoord en het halve bos opgedronken”, zegt Dasan terwijl hij me boos aankijkt.
Ik voel hun woede en wordt steeds banger dat ze elk moment veranderen en me aanvallen.
“Dat is logisch want zelfs jullie hadden een week nodig om je aan te passen en ze moet wel bloed drinken want ze is nog steeds een vampier en als jij haar niet laat drinken waneer ze wil wordt de bloed dorst natuurlijk alleen maar groter, klootzak”, zegt Chris boos.
Chris neemt het voor me op en heeft waarschijnlijk al mijn gedachtes al gelezen dus weet hij nu alles, helaas dus ook van mij en Nahele.
Dasan en Chayton beginnen te grommen en veranderen in een wolf en staan boos naar Chris en mij te grommen.
Ik tril van angst maar ik weet dat ik iets moet doen als ik niet wil dat ze elkaar vermoorden maar wat kan ik doen.
Chris duwt me naar achteren omdat hij met ze gaat vechten en ik ren snel naar een boom en verstop me erachter, alleen sta ik nu vlak voor de klif die heel hoog is en ik doodsbang voor ben omdat ik last heb van hoogtevrees.
Ik zie dat de jongens in aanvalspositie staan en dan beginnen ze te vechten.
Dasan en Chayton vallen Chris tegelijk aan en proberen hem te bijten en halen naar hem uit en proberen zijn hoofd eraf te bijten.
Chris probeert zich te verdedigen en ontwijkt hun aanvallen en beten en gebruikt zijn nagels als dolken en steekt hun ermee.
Ze vechten heel intens en soms duwen ze de andere een paar meter verderop en diegene staat dan snel weer op en gaat verder met vechten.
Ik kijk gespannen toe en zie dan dat Chayton door de lucht vliegt door Chris en richting mij komt ik doe een paar stappen achteruit en glijd dan uit op de rand en val naar achteren van de klif af.
Ik geef een gil en val in een snel tempo naar beneden en doe mijn ogen dicht omdat ik bang ben voor de val en neem een grote hap lucht, ik voel het water en knal er heel hard in en al mijn lucht wordt uit mijn longen geduwd door de knal en het koude water.
Ik worstel met het water en probeer omhoog te komen maar het water is te wild en het ziet ernaar uit dat het water gaat winnen en ik verlies.
Ik probeer nog een keer omhoog te komen en dat lukt maar dan komt er een grote golf en die duwt me onder water tegen de wand aan en ik verlies mijn bewust zijn en verdrink.
Ik loop nog steeds hand in hand met Nahele en zie meisjes en jongens nieuwsgierig naar me kijken en sommige meisjes geven me een boze blik want ze zijn jaloers(dat lees ik stiekem in hun gedachtes).
“En hoe vind hare majesteit de school”, vraagt Cholena met een lach.
“Ik vind de school er wel mooi uitzien, hopelijk zijn de leraren aardig”, zeg ik.
Ik haal mijn rooster uit mijn vest(die had mijn vader gisteren in de zak van het vest gedaan die ik gisteren van hem had gekregen).
Ik kijk naar het rooster en zie dat ik eerst buitenlandse culturen heb(hoe saai).
“Heey is dat je rooster?”, vraagt Nahele aan me en ik knik ja.
“Dat is geweldig je hebt alle lessen met mij”, zegt hij met een big smile.
“Wat een mazzel hebben de tortelduifjes”, zegt Chayton plagend.
“Hou je kop dicht Chayton of wil je soms vechten”, zegt Nahele uitdagend en hij maakt een vuist.
Chayton lacht en loopt snel door en Nahele gaat in de achtervolging en tackelt hem, de jongens stoeien nog even op de grond maar horen dan de bel en rennen snel naar de les, het valt me op dat niemand raar kijkt dus waarschijnlijk doen ze dit vaker.
En na een paar saaie lessen gaan we naar mijn favoriete les muziek.
De juf zet het nieuwste liedje van Katy perry- california gurls aan.
Ik begin meteen mee te zingen en heb niet door dat iedereen staart naar me, en na een paar zinnen begin ik dus in mijn eentje mee te dansen.
Iedereen kijkt me raar aan maar dat negeer ik en dan begint Cholena mee te dansen en ook mee te zingen alleen klinkt het minder mooi dan mij en af en toe vals.
Ik ken het clipje uit mijn hoofd en doe ook het dansje van de clip en dan stopt de muziek en stop ik en staart iedereen me met grote ogen en met open monden aan.
“Is er iets dit is toch muziek les”, zeg ik.
De juf kijkt me blij aan en begint te gillen en zegt: “Dat was zo geweldig, ik snap niet hoe jij geen ster bent met die geweldige stem en die dans moves”.
“Bedankt dat is erg aardig van u”, zeg ik.
“Wacht even ik moet even iemand bellen”, zegt de juf en ze verdwijnt.
Iedereen van de roedel komt op me af en juicht en zijn blij voor me.
Dan pak ik mijn telefoon en zoek te amo van Rihanna en zet die op en zing mee en Cholena doet mee met nog een paar meiden uit de klas.
We dansen ook mee en ik leg de telefoon op tafel en begin te dansen met Nahele, op het ritme van de muziek en hij doet zijn armen om mijn middel en we dansen samen terwijl ik nog mee zing.
De juf komt weer binnen gelopen maar niet alleen maar met een man in pak en een zonnebril op.
De juf kijkt naar mijn telefoon en ik doe hem snel uit en wil weer gaan zitten op mijn plek maar de juf zegt dan: “Aponi je moet even met deze man praten op de gang”.
Ik volg de man naar de gang en ben bang dat ik straf krijg.
De man stelt zich voor als: Meneer Gustavo Rockson de grote muziekbaas van alle grote labels.
Ik moet een liedje voor hem zingen: Rude boy van rihanna het is raar maar ik doe het en dans automatisch mee en ik weet dat iedereen in de klas meeluistert aan de deur.
Als het liedje afgelopen is kijkt Meneer Gustavo Rockson me aan en glimlacht en zegt: “Dat was geweldig je wordt zeker weten een grote ster”.
Hij geeft me zijn kaartje met privé nummer en zegt dat ik hem snel moet bellen als ik beroemd wil worden en mijn eerste single wil opnemen.
Yes dan ga ik naar New York de grote stad en alle glamour en mooie designer kleding en nog veel meer, dat is geweldig.
Maar dat kan niet want ik ben met Nahele en ik wil hem niet kwijtraken, hij is mijn wereld en mijn leven zonder hem zou ik niet overleven, dus ik kan niet gaan.
Ik zit nog een tijdje op de gang te piekeren en hoor dan de bel gaan ik schrik op en denk dan aan me tas die nog in het lokaal ligt maar dan komt Nahele uit de klas met mijn tas.
“Dankjewel schat”, zeg ik en ik geef hem een zoen, weer krijg ik boze blikken van jaloerse meisjes maar ik negeer ze.
IK loop samen met Nahele door de gang maar moet dan naar de wc en laat zijn hand los en loop richting de meisjes wc.
“IK moet even naar de wc, ik zie je wel weer in de aula”, zeg ik en ik loop de wc in.
Als ik klaar ben loop ik naar buiten en wil naar de aula gaan maar mijn weg wordt versperd door jongens die naar me glimlachen en flirten met me.
“Is er iets jongens?”, vraag ik daarom maar.
“Wat er is, er is een probleem schoonheid”, zegt de jongen met blond haar.
“En wat mag dat probleem dan zijn?”.
“Het probleem is dat jij te hot bent om met Nahele te daten, hij is je niet waard”, zegt de blonde jongen arrogant.
“En laat me raden, jij bent mij wel waard”.
“ja goed geraden, ik hou van een knap meisje die ook nog eens slim is”.
“Ja die zijn helemaal geweldig”, zegt een jongen met bruin haar.
“Ik waardeer jullie mening jongens maar ik ben niet van plan Nahele te dumpen”.
“Misschien niet nu maar wel nadat ik je gekust hebt”, zegt de jongen met blond haar.
Ik schrik me dood om zijn antwoordt en probeer weg te lopen maar de jongens hebben me omsingeld bij de kluisjes in een hoek, ze hebben me langzaam die richting op laten lopen, shit.
“Ik waardeer je aanbod maar ik zoen niet met andere als ik een relatie met iemand heb”, zeg ik snel.
“Nu misschien niet maar wel nadat je de magie hebt gevoeld van Brad”.
De jongen buigt zich voorover en ik probeer hem weg te duwen maar omdat ik geen bloed heb gedronken ben ik zwak, klote Dasan als hij niet had gezeurd zou dit niet gebeuren.
Ik focus me op mijn wolf krachten en duw de jongen ermee weg, hij vliegt naar achteren en vliegt door het ruit en knalt tegen een boom aan op de begane grond buiten(want ik ben nu op de 2de verdieping) en ik zie bloed en ik word misselijk.
Iedereen kijkt me geschokt aan en ik raak in paniek ik spring door het ruit en beland op de grond en ren snel het bos in en verander in een wolf en blijf rennen totdat ik gekalmeerd ben.
Ik heb ongelooflijk honger voornamelijk nu dat ik gerend heb dus besluit ik maar te gaan jagen, ik vind een beer en een paar herten en nog een paar andere dieren die ik vergeten ben omdat ik alleen kon denken aan het bloed.
Ik zit helemaal vol en wil terug naar school maar zie dat het al 3 uur is dus is de school toch al uit.
Ik loop dus maar naar huis en als ik het witte huis voor me zie, kijkt Dasan me boos en heb ik nu pas door dat ik onder het bloed zit en ren snel naar binnen om te douchen en nieuwe kleding aan te doen.
Als ik klaar ben met douchen doe ik nieuwe kleding aan een gewone spijkerbroek en een tank top en ik loop naar beneden en zie de jongens al op de bank zitten naar de tv kijken en muffins eten die Awentia waarschijnlijk heeft gemaakt.
Ik wil naar ze toe lopen maar hoor dat ze in gesprek zijn over iets serieus dus ik verstop me op de trap en luister stiekem mee.
“Nahele je begrijpt toch wel dat iedereen op school vragen gaat stellen over haar, ik bedoel het is niet normaal voor een meisje om iemand uit het raam te duwen en dat diegene een paar meter verderop tegen een boom knalt die ook nog eens doormidden breekt en dat ze vanmiddag onder het bloed zat”, zegt Dasan boos.
“Dat weet ik wel maar we kunnen haar toch niet zomaar zeggen omdat ze binnen een paar dagen niet heeft geleerd haar weerwolf krachten te beheersen en nog steeds bloed drinkt ze maar terug moet naar die vampiers en dat het pech is als ze die vampiers per ongeluk vermoord”, zegt Nahele.
“Het zou geen pech zijn als ze die vermoord maar eerder geluk bij een ongeluk”, zegt Elan lachend.
“Elan”, zegt Chayton boos en hij geeft hem een kwade blik, Elan stopt met lachen en kijkt snel de andere kant op.
“We weten dat je verliefd op haar bent en om haar geeft maar zelfs haar broer snapt dat dit niet langer gaat werken, zowel voor haar als voor ons”, zegt Dasan meelevend.
“Ik wil niet in de ochtend wakker worden met een vampier tanden afdruk in mijn nek”, zegt Demothi.
“Dat weet ik ook wel maar ik hou van haar en wil de rest van mijn leven met haar doorbrengen en trouwen met haar en kinderen krijgen dus ik wil niet dat dat verpest wordt omdat meneertje bloedzuiger haar van me afpakt of omdat jullie bang voor haar zijn”, zegt Nahele boos.
“Ik had geen idee dat je er zo over dacht”, zegt Chayton verbaasd.
“Maar dat verandert niks aan het feit dat ze een gevaar is voor haarzelf en voor ons”, zegt Dasan.
“Dasan plies laat haar blijven voor een paar dagen en als ze dan niet verandert is zal ik haar wel vertellen dat ze hier niet langer kan blijven”, zegt Nahele smekend.
“Nahele ik kan dat risico niet nemen, het is gewoon te gevaarlijk”, zegt Dasan.
“Dat risico willen ik en de andere niet nemen dus ze moet vandaag nog weg”, zegt Chayton de andere kijken sip maar knikken ja, zelfs Awentia en mijn broer en Cholena en ook mijn vader.
Ik schrik en de tranen springen in mijn ogen en rollen over mijn wangen dus snel ren ik verder naar boven maar wel stilletjes en ik pak mijn spullen uit de kast en prop ze snel in mijn koffer en ik voel de tranen maar komen maar ik wil hier weg en zo snel mogelijk.
Als ik al mijn spullen heb pak ik mijn koffer en ren ik snel naar beneden en schreeuw ik naar Dasan: “Jij wilt me weg hebben, goed dan ga ik maar”, zeg ik boos en ik duw de deur naar buiten open en ren weg met de koffer in mijn hand.
“Aponi wacht”, roept Nahele en hij rent achter me aan.
Ik versnel mijn pas en ren richting de grens want daar volgen ze me niet meer, wie wil er blijven bij mensen die bang voor je zijn.
Ik ren zo hard als ik kan met die k.u.t(kwalitatief.uitermate.teleurstellende) koffer en zie dan eindelijk de grens en ga nog iets sneller rennen als ik Chris zie bij de grens want ik had hem geroepen in gedachte.
Ik ren naar hem toe en gooi de koffer op de grond en omhels Chris en de tranen stromen over mijn wangen en hij omhelst me en maakt shhh geluiden.
“Ik heb niet eens iets gedaan en ze komt al huilend in mijn armen omdat jullie gewoon een stelletje vieze domme honden zijn”, zegt Chris spottend naar Nahele die aan de andere kant staat van de grens en naar mij kijkt.
“Dat hebben wij niet gedaan maar zijzelf”, zegt Dasan boos die naast Nahele staat samen met Chayton.
Waarschijnlijk kijken ze of ik zeker weten over de grens ga zodat zij niet langer bang hoeven te zijn voor mij.
Chris zegt in gedachte dat ik voor de zekerheid achter hem moet staan, dus doe ik dat maar.
“En wat heeft ze dan gedaan?”, vraagt Chris.
“Ze heeft zich niet aangepast binnen een paar dagen of haar smerige bloed dorst onder controle gekregen”, zegt Chayton boos.
“Ze heeft ook een jongen van school bijna vermoord en het halve bos opgedronken”, zegt Dasan terwijl hij me boos aankijkt.
Ik voel hun woede en wordt steeds banger dat ze elk moment veranderen en me aanvallen.
“Dat is logisch want zelfs jullie hadden een week nodig om je aan te passen en ze moet wel bloed drinken want ze is nog steeds een vampier en als jij haar niet laat drinken waneer ze wil wordt de bloed dorst natuurlijk alleen maar groter, klootzak”, zegt Chris boos.
Chris neemt het voor me op en heeft waarschijnlijk al mijn gedachtes al gelezen dus weet hij nu alles, helaas dus ook van mij en Nahele.
Dasan en Chayton beginnen te grommen en veranderen in een wolf en staan boos naar Chris en mij te grommen.
Ik tril van angst maar ik weet dat ik iets moet doen als ik niet wil dat ze elkaar vermoorden maar wat kan ik doen.
Chris duwt me naar achteren omdat hij met ze gaat vechten en ik ren snel naar een boom en verstop me erachter, alleen sta ik nu vlak voor de klif die heel hoog is en ik doodsbang voor ben omdat ik last heb van hoogtevrees.
Ik zie dat de jongens in aanvalspositie staan en dan beginnen ze te vechten.
Dasan en Chayton vallen Chris tegelijk aan en proberen hem te bijten en halen naar hem uit en proberen zijn hoofd eraf te bijten.
Chris probeert zich te verdedigen en ontwijkt hun aanvallen en beten en gebruikt zijn nagels als dolken en steekt hun ermee.
Ze vechten heel intens en soms duwen ze de andere een paar meter verderop en diegene staat dan snel weer op en gaat verder met vechten.
Ik kijk gespannen toe en zie dan dat Chayton door de lucht vliegt door Chris en richting mij komt ik doe een paar stappen achteruit en glijd dan uit op de rand en val naar achteren van de klif af.
Ik geef een gil en val in een snel tempo naar beneden en doe mijn ogen dicht omdat ik bang ben voor de val en neem een grote hap lucht, ik voel het water en knal er heel hard in en al mijn lucht wordt uit mijn longen geduwd door de knal en het koude water.
Ik worstel met het water en probeer omhoog te komen maar het water is te wild en het ziet ernaar uit dat het water gaat winnen en ik verlies.
Ik probeer nog een keer omhoog te komen en dat lukt maar dan komt er een grote golf en die duwt me onder water tegen de wand aan en ik verlies mijn bewust zijn en verdrink.
Hoofdstuk 14
Ik doe rustig mijn ogen weer open en zie Chris boven me hangen met een bezorgde blik en ik krijg weer lucht en spuug al het water uit.
“Je leeft nog”, zegt Chris en hij omhelst me en ik bibber van de kou en klappertand.
“Waar zijn de wolven?”, vraag ik.
“Die zijn al weg nadat ze dachten dat je verdronken was en dachten dat je beter af was dood”, zegt Chris.
“Dachten ze dat allemaal?”, vraag ik omdat ik wil weten of Nahele dat ook dacht.
“Ja ze dachten dat allemaal zelfs die Nahele, hij heeft je liever dood dan bij mij”.
“oh”.
“Heey Kate je hoeft je nu nergens meer zorgen over te maken je kan gewoon weer thuis komen bij je vampier familie”, zegt hij glimlachend en hij zoent me.
Ik stop met zoenen en sta op en denk eraan hoe erg ik hem gemist heb en hoe schuldig me voel omdat ik met Nahele had en Chris helemaal vergeten was.
We lopen samen hand in hand op het strand en dan tilt hij me op en legt me in zijn armen en houd me stevig vast en doet een mega sprong en we zijn weer bovenop de klif en hij rent naar zijn huis.
We komen aan bij het huis en hij zet me neer en we lopen naar de voordeur en hij doet open en de hele familie staat er al met een grote “Welkom thuis” bord die Rosa vasthoudt.
“Ik heb je zo erg gemist “, zegt Rosa e ze zet het bord weg en omhelst me.
“Waarom ruik je naar natte hond en ben je doorweekt?”, vraagt Rosa en ze doet haar neus dicht.
“Ze is van de klif gevallen en was bijna verdronken maar ik heb haar gered”, zegt Chris heldhaftig.
“Gelukkig ben je weer thuis, dus kan je boven gaan douchen en schone warme kleding aandoen”, zegt Nicolé.
“Ja ik denk wel dat ik moet gaan douchen voordat ik ziek wordt”.
Ik loop naar boven en ga meteen de badkamer in en doe mijn natte kleding uit en zet de douche aan en doe hem zo heet als ik kan.
Nadat ik heerlijk gedouchte heb flits ik mijn koffer naar de badkamer en pak een simpele spijkerbroek eruit en een zwarte T-shirt en een dik vest die paars is met gekleurde hartjes erop en nog een paar schoenen die zwart zijn.
Ik föhn mijn haar en borstel het goed door en de krullen springen erin.
Ik pak mijn koffer en doe die dicht en sjouw hem mee naar mijn kamer en zet hem in de hoek en plof neer op bed.
Mijn hoofd doet pijn van alle gedachtes die door mijn hoofd gaan: Waarom haatte ze me zo erg? En als ze me zo haatte waarom zeiden ze dat niet gewoon? En waarom heeft Nahele me niet geprobeerd te redden en was ie blij dat ik dood was, hij hield toch van me?
En de belangrijkste gedachte: Ik haat Dasan en Chayton het zijn twee grote klootzakken die van mij part dood mogen vallen, fuck them.
IK voel de woede en kalmeer waneer ik Chris in de deuropening zie kijken met een wenkbrauw omhoog vanwege de laatste gedachte.
“Ik kan best wel gemeen zijn hoor en voornamelijk als ik boos ben”, zeg ik.
“Oké bedankt dat ik nu weet dat ik geen ruzie met je wil”, zegt Chris lacherig en hij gaat naast me zitten op het bed en slaat zijn linkerarm om me heen en ik ga tegen hem aan leunen.
“Gaat ie weer een beetje met je?’, vraagt Chris kalm.
“Ja het gaat alweer stukken beter, ik ben beter af zonder die stomme wolven”, zeg ik boos.
“Ik vind het geweldig als je boos bent want dan kijk je zo schattig”, zegt Chris en hij zoent me.
Ik pak zijn hand vast en voel zijn warmte ook al is hij koud.
Dan stopt hij met zoenen en kijkt me lief aan.
“Ik heb nog je cadeaus voor je 18de verjaardag”, zegt Chris.
“Oh ja je kon ze toen niet geven vanwege de boze wolven”, zeg ik lachend.
“Hier het zijn er twee, de kleine is van mij en de grote is van mijn ouders”.
Ik pak de grote en open hem en zie de gouden ketting met de rode diamant erin die Nicolé droeg op het schilderij.
“Ze wou dat jij de ketting kreeg omdat hij bij jouw het mooiste zou staan en de oorbellen zijn van mijn vader, het is ons familieteken”.
Ik zie de kleine oorbellen die zilver zijn en in de vorm van een roos met in het midden een kleine rode steen.
“IK doe ze we om”, zegt Chris en hij pakt de ketting en ik draai me om en hij doet het sluitinkje open en weer dicht en ik draai me weer om en kijk in de spiegel en zie hoe mooi het staat bij mijn blonde krullen.
Ik pak de oorbellen en kijk in de spiegel en doe ze in.
“Het staat je prachtig”, zegt Chris.
Dan valt mijn ogen op het kleine doosje en Chris kijkt me aan en gaat geknield op de grond en doet het doosje open en er zit een trouwring in met een grote witte diamant.
“Wil je met me trouwen Kate en de rest van je onsterfelijke leven met mij doorbrengen?”, vraagt Chris en de tranen rollen over mijn wangen van de schrik.
Ik weet niet wat ik moet zeggen want ik dacht laatst nog dat ik zou trouwen met Nahele en hij had gezegd dat hij van mij houdt maar wat stelt dat voor als hij me niet eens heeft geprobeerd te redden.
Dus schud ik en zeg: “Ja heel graag”.
Chris doet de ring om en kust me en omhelst me daarna en kan alleen nog maar glimlachen.
“Kom we gaan naar beneden, het de rest vertellen”, zegt Chris en hij pakt mijn hand en sleurt me mee naar beneden.
Ik zie Rosa staan, dat komt goed uit want zij moet het als eerste weten, de bel gaat en ze gaat naar de deur en doet open en ik voel me duizelig worden en zie langzaam de grond onder me uitzakken en ik val flauw en geef nog een paniekerige gil en val de trap af, gelukkig val ik flauw dus voel ik er niks van.
Nahele’s point of view
Ik zie Aponi de klif afvallen en wil haar redden maar denk dat ze beter af is dood.
En als ik toch wil gaan zou Dasan me toch tegenhouden, dus draai ik me om en loop weg terug naar huis.
We rennen als wolven terug en veranderen weer in mens en lopen naar binnen en ben bedroefd omdat Aponi dood is.
“Ze is dood, ze viel van de klif af en is verdronken”, zegt Dasan als hij binnenkomt, wat een ongevoelige klootzak.
“Nee ze is niet dood, ze is gered door die vampier”, zegt iemand achter me en ik draai me om en zie dat het Cholena is.
“En hoe weet jij dat?”, vraagt Chayton.
“Ik was jullie gevolgd en bleef wachten nadat jullie waren weggegaan en zag dat ze uit het water werd gehaald door die vampier”, zegt Cholena blij.
“Ze zou beter af zijn dood” zegt Dasan.
“We moeten naar haar toe gaan en onze verontschuldigen en vragen of ze wil terug komen, ze is familie en die laat je niet in de steek”, zegt Cholena.
“Ben je gek geworden ze is zelf weggegaan en ik voel me stukken veiliger nu zij er niet meer is”, zegt Chayton.
“Ze heeft ons gehoord en ik voel me schuldig”.
“Nou dan ga je toch lekker”, zegt Dasan.
“En hoe moeilijk ik het vindt om dit te zeggen moet ik toe geven dat de vampier gelijk heeft”.
“Wat zij je daar”, zegt Dasan boos.
“Jij was ook”niet snel aangepast en hebt iemand in coma gegooid omdat ie tegen je opbotste toen jij al een week wolf was, terwijl ze het uit zelfverdediging deed”.
“Zelfverdediging?”, vraagt ik verbaasd.
“Ik heb van Lisa gehoord dat Brad haar probeerde te versieren en haar in de hoek had gedreven met zijn vrienden groep en haar probeerde te zoenen en toen heeft ze hem weg geduw en dat was misschien iets te hard maar ze was natuurlijk boos. Ik zou in zo’n situatie diegene helemaal in de vernieling hebben geramd maar zij heeft zich ingehouden en hem iets te hard weggeduwd en hij heeft een lichte verwonding eraan over gehouden, hij bloedde alleen door het glas dat in hem was gekomen en hij loopt nu in een bar meisjes te versieren dus zo hard heeft ze hem nou ook weer niet geduwd.”, zegt Cholena.
“Wat heeft die gast gezegd?”, vraagt Chayton.
“Hij heeft gezegd dat ze te hot was om met Nahele te daten en dat hij haar niet waard is en dat ze hem moest dumpen voor hem, zij zei natuurlijk toen nee en toen zei hij dat ze haar zich wel zou bedenken na een zoen, dus ze heeft niks fout gedaan, ze was gewoon geïrriteerd door die gast en wou niet zoenen met hem”, zegt Cholena.
“Is dat wat er gebeurd is, geen wonder dat ze boos was en zo fel tegen Dasan reageerde”, zegt Chayton begrijpend.
“Dus als jullie het niet erg vinden ga ik naar haar toe en vragen of ze terug wil komen”, zegt Cholena.
“En ik ga met je mee, dat is verschrikkelijk en dan hoort ze dat wij nog eens over haar zeuren”, zegt Awentia.
Ze lopen samen naar buiten en dan roep ik: “Wacht op mij ik ga ervoor zorgen dat ze de mijne wordt voordat die vampier haar versiert”, zeg ik en ik haal een klein doosje uit mijn broekzak.
“Je gaat haar eindelijk vragen, godzijdank”, zegt Huritt en hij staat op en loopt naar ons toe.
“Ik wil dat niet missen dus ik ga mee”, zegt Huritt lachend.
“Eigenlijk is ze best wel aardig en ik vond het moddergevecht heel leuk en wil dat wel vaker doen dus ik ga mee”, zegt Elan en hij komt ook met ons mee.
“En ik ga ook mee want ik wil nog wedden of ze meer kan eten dan mij”, zegt Demothi.
“En nu ik weet dat ze daarom zo reageerde ga ik me excuses aanbieden en ook vragen of ze terug wil komen”, zegt Chayton.
Dasan kijkt verbaasd en zegt dan:”Als jullie haar zo graag terug willen, boeit het toch niet wat ik zeg”, zegt Dasan en hij loopt mee.
We lopen met ze allen naar de grens en dan naar het huis van de vampiers.
Ik klop aan en Rosa doet open(tenminste wat ik zie aan haar klopt met Aponi´s beschrijving).
Ze doet open en draait zich meteen om en kijkt omhoog naar de trap en daar staat Aponi hand in hand met die vampier en dan begint ze lijkbleek te worden en valt in een klap flauw en valt nog van de trap af en als ze onderaan de trap is knalt ze tegen een stenen pilaar aan die op haar valt en de vaas die erop staat.
Geschrokken kijk ik naar haar lichaam die daar ligt op de grond en geen beweging maakt of ademt.
Ik ren snel naar haar toe en duw de pilaar van haar af en zie dat de vampiers er allemaal zijn(de hele familie).
Ik grom naar de vampier genaamd Chris en kijk hem boos aan want hij wil haar optillen en gromt ook naar mij en tilt haar op en geeft me een vuile blik.
“Ze heeft koorts omdat ze in het water is gevallen”, zegt hij koel en bedoelt daarmee dat wij weer mogen oprotten maar zo snel komt hij niet van ons af.
“We gaan met de auto en brengen haar meteen naar het ziekenhuis en ik behandel haar”, zegt de gene die ik herken als Ryan.
Ze rennen snel naar buiten naar de auto´s en leggen haar op de achterbank en rijden weg met 3 auto´s wat dus betekent dat wij moeten rennen en ik zie dat Dasan Awentia al optilt en begint te rennen.
We komen aan bij het ziekenhuis en de vampiers zijn er al en lopen net naar binnen terwijl die sukkel haar draagt.
We volgen ze en zien ze aan de eind van de gang en rennen ernaar toe en zien dat Aponi op het bed wordt gelegd.
Ze nemen haar mee naar de operatiekamer want ze is ernstig gewond en omdat ze koorts heeft geneest ze niet.
Na een lange operatie komt ze weer in de kamer waar wij zitten samen met die bloedzuigers en ren ik naar het bed maar zie dat ze nog steeds bewusteloos is.
Ik doe rustig mijn ogen weer open en zie Chris boven me hangen met een bezorgde blik en ik krijg weer lucht en spuug al het water uit.
“Je leeft nog”, zegt Chris en hij omhelst me en ik bibber van de kou en klappertand.
“Waar zijn de wolven?”, vraag ik.
“Die zijn al weg nadat ze dachten dat je verdronken was en dachten dat je beter af was dood”, zegt Chris.
“Dachten ze dat allemaal?”, vraag ik omdat ik wil weten of Nahele dat ook dacht.
“Ja ze dachten dat allemaal zelfs die Nahele, hij heeft je liever dood dan bij mij”.
“oh”.
“Heey Kate je hoeft je nu nergens meer zorgen over te maken je kan gewoon weer thuis komen bij je vampier familie”, zegt hij glimlachend en hij zoent me.
Ik stop met zoenen en sta op en denk eraan hoe erg ik hem gemist heb en hoe schuldig me voel omdat ik met Nahele had en Chris helemaal vergeten was.
We lopen samen hand in hand op het strand en dan tilt hij me op en legt me in zijn armen en houd me stevig vast en doet een mega sprong en we zijn weer bovenop de klif en hij rent naar zijn huis.
We komen aan bij het huis en hij zet me neer en we lopen naar de voordeur en hij doet open en de hele familie staat er al met een grote “Welkom thuis” bord die Rosa vasthoudt.
“Ik heb je zo erg gemist “, zegt Rosa e ze zet het bord weg en omhelst me.
“Waarom ruik je naar natte hond en ben je doorweekt?”, vraagt Rosa en ze doet haar neus dicht.
“Ze is van de klif gevallen en was bijna verdronken maar ik heb haar gered”, zegt Chris heldhaftig.
“Gelukkig ben je weer thuis, dus kan je boven gaan douchen en schone warme kleding aandoen”, zegt Nicolé.
“Ja ik denk wel dat ik moet gaan douchen voordat ik ziek wordt”.
Ik loop naar boven en ga meteen de badkamer in en doe mijn natte kleding uit en zet de douche aan en doe hem zo heet als ik kan.
Nadat ik heerlijk gedouchte heb flits ik mijn koffer naar de badkamer en pak een simpele spijkerbroek eruit en een zwarte T-shirt en een dik vest die paars is met gekleurde hartjes erop en nog een paar schoenen die zwart zijn.
Ik föhn mijn haar en borstel het goed door en de krullen springen erin.
Ik pak mijn koffer en doe die dicht en sjouw hem mee naar mijn kamer en zet hem in de hoek en plof neer op bed.
Mijn hoofd doet pijn van alle gedachtes die door mijn hoofd gaan: Waarom haatte ze me zo erg? En als ze me zo haatte waarom zeiden ze dat niet gewoon? En waarom heeft Nahele me niet geprobeerd te redden en was ie blij dat ik dood was, hij hield toch van me?
En de belangrijkste gedachte: Ik haat Dasan en Chayton het zijn twee grote klootzakken die van mij part dood mogen vallen, fuck them.
IK voel de woede en kalmeer waneer ik Chris in de deuropening zie kijken met een wenkbrauw omhoog vanwege de laatste gedachte.
“Ik kan best wel gemeen zijn hoor en voornamelijk als ik boos ben”, zeg ik.
“Oké bedankt dat ik nu weet dat ik geen ruzie met je wil”, zegt Chris lacherig en hij gaat naast me zitten op het bed en slaat zijn linkerarm om me heen en ik ga tegen hem aan leunen.
“Gaat ie weer een beetje met je?’, vraagt Chris kalm.
“Ja het gaat alweer stukken beter, ik ben beter af zonder die stomme wolven”, zeg ik boos.
“Ik vind het geweldig als je boos bent want dan kijk je zo schattig”, zegt Chris en hij zoent me.
Ik pak zijn hand vast en voel zijn warmte ook al is hij koud.
Dan stopt hij met zoenen en kijkt me lief aan.
“Ik heb nog je cadeaus voor je 18de verjaardag”, zegt Chris.
“Oh ja je kon ze toen niet geven vanwege de boze wolven”, zeg ik lachend.
“Hier het zijn er twee, de kleine is van mij en de grote is van mijn ouders”.
Ik pak de grote en open hem en zie de gouden ketting met de rode diamant erin die Nicolé droeg op het schilderij.
“Ze wou dat jij de ketting kreeg omdat hij bij jouw het mooiste zou staan en de oorbellen zijn van mijn vader, het is ons familieteken”.
Ik zie de kleine oorbellen die zilver zijn en in de vorm van een roos met in het midden een kleine rode steen.
“IK doe ze we om”, zegt Chris en hij pakt de ketting en ik draai me om en hij doet het sluitinkje open en weer dicht en ik draai me weer om en kijk in de spiegel en zie hoe mooi het staat bij mijn blonde krullen.
Ik pak de oorbellen en kijk in de spiegel en doe ze in.
“Het staat je prachtig”, zegt Chris.
Dan valt mijn ogen op het kleine doosje en Chris kijkt me aan en gaat geknield op de grond en doet het doosje open en er zit een trouwring in met een grote witte diamant.
“Wil je met me trouwen Kate en de rest van je onsterfelijke leven met mij doorbrengen?”, vraagt Chris en de tranen rollen over mijn wangen van de schrik.
Ik weet niet wat ik moet zeggen want ik dacht laatst nog dat ik zou trouwen met Nahele en hij had gezegd dat hij van mij houdt maar wat stelt dat voor als hij me niet eens heeft geprobeerd te redden.
Dus schud ik en zeg: “Ja heel graag”.
Chris doet de ring om en kust me en omhelst me daarna en kan alleen nog maar glimlachen.
“Kom we gaan naar beneden, het de rest vertellen”, zegt Chris en hij pakt mijn hand en sleurt me mee naar beneden.
Ik zie Rosa staan, dat komt goed uit want zij moet het als eerste weten, de bel gaat en ze gaat naar de deur en doet open en ik voel me duizelig worden en zie langzaam de grond onder me uitzakken en ik val flauw en geef nog een paniekerige gil en val de trap af, gelukkig val ik flauw dus voel ik er niks van.
Nahele’s point of view
Ik zie Aponi de klif afvallen en wil haar redden maar denk dat ze beter af is dood.
En als ik toch wil gaan zou Dasan me toch tegenhouden, dus draai ik me om en loop weg terug naar huis.
We rennen als wolven terug en veranderen weer in mens en lopen naar binnen en ben bedroefd omdat Aponi dood is.
“Ze is dood, ze viel van de klif af en is verdronken”, zegt Dasan als hij binnenkomt, wat een ongevoelige klootzak.
“Nee ze is niet dood, ze is gered door die vampier”, zegt iemand achter me en ik draai me om en zie dat het Cholena is.
“En hoe weet jij dat?”, vraagt Chayton.
“Ik was jullie gevolgd en bleef wachten nadat jullie waren weggegaan en zag dat ze uit het water werd gehaald door die vampier”, zegt Cholena blij.
“Ze zou beter af zijn dood” zegt Dasan.
“We moeten naar haar toe gaan en onze verontschuldigen en vragen of ze wil terug komen, ze is familie en die laat je niet in de steek”, zegt Cholena.
“Ben je gek geworden ze is zelf weggegaan en ik voel me stukken veiliger nu zij er niet meer is”, zegt Chayton.
“Ze heeft ons gehoord en ik voel me schuldig”.
“Nou dan ga je toch lekker”, zegt Dasan.
“En hoe moeilijk ik het vindt om dit te zeggen moet ik toe geven dat de vampier gelijk heeft”.
“Wat zij je daar”, zegt Dasan boos.
“Jij was ook”niet snel aangepast en hebt iemand in coma gegooid omdat ie tegen je opbotste toen jij al een week wolf was, terwijl ze het uit zelfverdediging deed”.
“Zelfverdediging?”, vraagt ik verbaasd.
“Ik heb van Lisa gehoord dat Brad haar probeerde te versieren en haar in de hoek had gedreven met zijn vrienden groep en haar probeerde te zoenen en toen heeft ze hem weg geduw en dat was misschien iets te hard maar ze was natuurlijk boos. Ik zou in zo’n situatie diegene helemaal in de vernieling hebben geramd maar zij heeft zich ingehouden en hem iets te hard weggeduwd en hij heeft een lichte verwonding eraan over gehouden, hij bloedde alleen door het glas dat in hem was gekomen en hij loopt nu in een bar meisjes te versieren dus zo hard heeft ze hem nou ook weer niet geduwd.”, zegt Cholena.
“Wat heeft die gast gezegd?”, vraagt Chayton.
“Hij heeft gezegd dat ze te hot was om met Nahele te daten en dat hij haar niet waard is en dat ze hem moest dumpen voor hem, zij zei natuurlijk toen nee en toen zei hij dat ze haar zich wel zou bedenken na een zoen, dus ze heeft niks fout gedaan, ze was gewoon geïrriteerd door die gast en wou niet zoenen met hem”, zegt Cholena.
“Is dat wat er gebeurd is, geen wonder dat ze boos was en zo fel tegen Dasan reageerde”, zegt Chayton begrijpend.
“Dus als jullie het niet erg vinden ga ik naar haar toe en vragen of ze terug wil komen”, zegt Cholena.
“En ik ga met je mee, dat is verschrikkelijk en dan hoort ze dat wij nog eens over haar zeuren”, zegt Awentia.
Ze lopen samen naar buiten en dan roep ik: “Wacht op mij ik ga ervoor zorgen dat ze de mijne wordt voordat die vampier haar versiert”, zeg ik en ik haal een klein doosje uit mijn broekzak.
“Je gaat haar eindelijk vragen, godzijdank”, zegt Huritt en hij staat op en loopt naar ons toe.
“Ik wil dat niet missen dus ik ga mee”, zegt Huritt lachend.
“Eigenlijk is ze best wel aardig en ik vond het moddergevecht heel leuk en wil dat wel vaker doen dus ik ga mee”, zegt Elan en hij komt ook met ons mee.
“En ik ga ook mee want ik wil nog wedden of ze meer kan eten dan mij”, zegt Demothi.
“En nu ik weet dat ze daarom zo reageerde ga ik me excuses aanbieden en ook vragen of ze terug wil komen”, zegt Chayton.
Dasan kijkt verbaasd en zegt dan:”Als jullie haar zo graag terug willen, boeit het toch niet wat ik zeg”, zegt Dasan en hij loopt mee.
We lopen met ze allen naar de grens en dan naar het huis van de vampiers.
Ik klop aan en Rosa doet open(tenminste wat ik zie aan haar klopt met Aponi´s beschrijving).
Ze doet open en draait zich meteen om en kijkt omhoog naar de trap en daar staat Aponi hand in hand met die vampier en dan begint ze lijkbleek te worden en valt in een klap flauw en valt nog van de trap af en als ze onderaan de trap is knalt ze tegen een stenen pilaar aan die op haar valt en de vaas die erop staat.
Geschrokken kijk ik naar haar lichaam die daar ligt op de grond en geen beweging maakt of ademt.
Ik ren snel naar haar toe en duw de pilaar van haar af en zie dat de vampiers er allemaal zijn(de hele familie).
Ik grom naar de vampier genaamd Chris en kijk hem boos aan want hij wil haar optillen en gromt ook naar mij en tilt haar op en geeft me een vuile blik.
“Ze heeft koorts omdat ze in het water is gevallen”, zegt hij koel en bedoelt daarmee dat wij weer mogen oprotten maar zo snel komt hij niet van ons af.
“We gaan met de auto en brengen haar meteen naar het ziekenhuis en ik behandel haar”, zegt de gene die ik herken als Ryan.
Ze rennen snel naar buiten naar de auto´s en leggen haar op de achterbank en rijden weg met 3 auto´s wat dus betekent dat wij moeten rennen en ik zie dat Dasan Awentia al optilt en begint te rennen.
We komen aan bij het ziekenhuis en de vampiers zijn er al en lopen net naar binnen terwijl die sukkel haar draagt.
We volgen ze en zien ze aan de eind van de gang en rennen ernaar toe en zien dat Aponi op het bed wordt gelegd.
Ze nemen haar mee naar de operatiekamer want ze is ernstig gewond en omdat ze koorts heeft geneest ze niet.
Na een lange operatie komt ze weer in de kamer waar wij zitten samen met die bloedzuigers en ren ik naar het bed maar zie dat ze nog steeds bewusteloos is.
Hoofdstuk 15
Kate´s point of view
Ik wordt wakker in een witte kamer en weet meteen al dat ik in het ziekenhuis lig(misschien lig ik hier wel te vaak).
Links van me ligt Chris te slapen in een stoel en rechts van me is Nahele, wat doet hij hier en nog wel met alle anderen wolven.
Ik schrik me dood en hoor zo´n machine een piep maken omdat mijn hart slag te snel gaat boos kijk ik naar het ding en het stopt met piepen en ik glimlach blij.
“Kate ben je wakker?”, vraagt Chris en hij doet langzaam zijn ogen open en glimlacht naar me en ik glimlach terug.
“Heey slaapkop”, zeg ik lachend omdat hij een grote geeuw doet.
“Heey ik ben wel de hele tijd bij je gebleven”.
“Dat weet ik want mijn hand doet pijn”, en ik kijk naar mijn hand die hij stevig vastheeft, hij laat hem dan los en bloost.
“Sorry ik was gewoon zo bezorgd over je”.
“Dat geeft niet maar waarom zijn hun er”, zeg ik en ik wijs naar de wolven.
“Ze waren aan de deur toen je flauw viel en zijn meegegaan hiernaartoe, ze wilden sorry zeggen”.
“Echt waar?”, vraag ik verbaasd.
“Ja ze voelen zich schuldig”.
Ik kijk naar ze en begin heel hard te lachen omdat ze heel hard snurken en ruzie maken in hun slaap om ruimte en ze er ongelofelijk grappig uit zien.
Ze schrikken wakker en ik stik bijna van het lachen en zie er vast uit als een idioot die aan het huilen is van het lachen.
Ik probeer te stoppen maar de tranen blijven maar komen en ik zie hoe de vampiers rustig verder slapen en netjes naast elkaar liggen te slapen en moet dan nog harder lachen en dan worden hun ook wakker.
Ze kijken me bezorgd aan en Chris zucht en schudt zijn hoofd en begint me dan boos aan te kijken terwijl hij zijn armen over elkaar doet en een wenkbrauw omhoog doet waardoor ik nog meer moet lachen want hij ziet er best wel gay uit.
Na een hele lange lachbui waarbij iedereen dacht dat ik gestoord was geworden of helemaal doorgedraaid was en me bezorgd aankeek, kan ik eindelijk stoppen.
“Het spijt me maar jullie sliepen zo grappig”, zeg ik verontschuldigend.
“Slapen wij grappig, dan heb je jezelf nog niet gezien”, zegt Elan spottend en ik glimlach.
Ryan komt binnengelopen en kijkt mij aan en zegt: “ Je mag gaan maar moet wel rusten omdat anders de hechtingen misschien kapot gaan en dat gaat heel erg pijn doen en je koorts is gelukkig alweer gezakt”, zegt hij met een stralende glimlach.
“Bedankt”, zeg ik.
Ik sta op en haal de naalden uit me(ze irriteren me en ik vind ze doodeng).
“Met wie ga je mee?”, vraagt Ryan en hij kijkt naar zijn familie en de wolven.
Ik voel de spanning en weet het antwoord al maar ben bang voor de reactie.
“Ik ga met jullie mee want Chris heeft me-“, zeg ik maar ik wordt onderbroken door Nahele.
“Kate voor dat je met hun mee gaat wil ik zeggen namens iedereen dat het ons spijt voor wat we zeiden, zelfs Dasan en ik zou graag willen dat je met ons mee terug gaat”.
“Nahele ik”.
“Kate ik weet dat je ook een vampier bent maar dat maakt me niet uit want ik hou van jou dus daarom vraag ik dit maar: Kate wil je met me trouwen”.
Ik schrik en ben blij en wil ja zeggen maar ik heb al ja gezegd tegen Chris, ik wil iets zeggen maar Chris staat al tussen ons in en zegt: “Dat kan niet want ze gaat al met mij trouwen, jij smerige hond hoe durf je haar te vragen”, zegt hij boos.
Ik zie dat Nahele boos wordt en dat hij zijn vuisten balt en wil slaan maar Dasan houdt hem tegen en kijkt hem boos aan.
“Chris dat is gemeen neem dat terug ik ben ook een hond en als jij niet tegen honden kan kan ik alsnog nee zeggen”, zeg ik dreigend en ik geef hem een boze blik.
“Neem jij het op voor die hond?”, vraagt hij verbaasd.
“Chris ik ben ook een hond dus ja ik verdedig mijn eigen soort, is daar iets mis mee?”, vraag ik.
“Nee maar zijn gedachtes zijn vervelend dus het is moeilijk me in te houden tegenover hem”.
“Chris plies negeer het gewoon oké, voor mij?”, vraag ik smekend.
“Goed omdat jij het bent zal ik het negeren maar ik weet niet hoelang ik het kan volhouden”.
“Bedankt Chris”, zeg ik en ik glimlach naar hem.
“Nahele meen je het echt?”, vraag ik.
“Natuurlijk meen ik het ik hou van jou Kate”.
“Maar waarom kwam je me niet redden uit het water en dacht je dat ik beter af was dood?”.
“Ik dacht dat omdat ik liever heb dat je dood bent dan dat je bij die smerige bloedzuiger bent”.
“Nahele ik ben ook zo’n bloedzuiger of ben je dat soms vergeten”.
“Nee natuurlijk niet Kate maar ik haat die bloedzuiger”.
“Dat weet ik, ik kan het voelen”.
“Kate plies kom terug met ons en dan kan je verder gaan met trainen en samen met mij zijn”.
“Ik wil dat heel graag maar”.
“Maar wat Kate, wat?”, vraagt Nahele boos.
“Ik hou van jou maar ik hou ook van Chris en ik wil geen ruzie”.
“Je houdt van ons beide maar hoe kan dat hij is een smerige hond?”, vraagt Chris verbaasd.
“Nog een zo’n opmerking over honden en ik ga je slaan, ik ben ook een hond maar ook een vampier en ik wil gewoon geen ruzie”, zeg ik boos ik voel me hele lichaam trillen en ik hou me met moeite in want ik veranderd bijna in een wolf.
“Sorry ik hou al op met die hond grappen ik wil niet dat je boos wordt”.
“Bedankt”.
“Dus met wie ga je mee?”, vraagt hij dan.
“Ik weet het niet ik wil graag met jou mee maar ik weet niet of het handig is om zo snel al bij zoveel vampiers te zijn aangezien ik nog steeds niet echt iets heb geleerd als wolf”.
“Als je zelf denkt dat het handiger is dat je langer blijft kan ik daar niks tegenin brengen want jij bent koppig, jij hebt het al besloten hé”.
Ik schud ja.
“Dat is goed want je mag bij ons terugkomen”, zegt Nahele met een big smile, die is duidelijk iets te happy dat ik niet mee ga met de bloedzuigers.
“Het spijt me dat ik zo reageerde, Cholena heeft gezegd dat je dat deed vanwege Brad die irritant deed”, zegt Dasan.
“Het is al goed ik ben nooit lang boos op iemand”, zeg ik en ik glimlach.
“Dan kunnen we nu gaan en jij moet gaan trainen”, zegt Awentia blij en ze knuffelt me.
Ik loop met ze mee en zeg in gedachte tegen Chris:”Tot ziens schat”.
We rennen heel snel en komen aan bij het huis en gaan eten want ik hoor Demothi’s maag al knorren en die klinkt als een grommende beer.
Demothi kijkt me uitdagend aan en zegt dan: “Ik daag je uit voor een eet wedstrijd en de verliezaar moet een modderbad nemen”, zegt hij en hij kijkt naar de pannenkoeken die Awentia aan het maken is.
“Dat is goed want ik win toch wel, dus bereid je maar voor op een modderbad”, zeg ik plagerig.
Awentia kijkt ons aan en zucht en legt dan pannenkoeken neer en begint snel meer te bakken.
Ik hoor de maag van Demothi hard grommen maar ik lag al die tijd in het ziekenhuis dus ik heb ook erg honger maar zal meer kunnen eten omdat ik geen bloed gedronken heb maar dat zeg ik lekker niet.
Awentia zet de pannenkoeken voor ons neer op de tafel en zucht, we hebben allebei een stapel van 50 pannenkoeken en veel stroop en hagelslag en ander beslag voor ons neus staan.
“Klaar voor de start, af”, zegt Elan lachend en we vallen allebei aan, hij propt ze achter elkaar in zijn mond en ik doe er stroop op of hagelslag en schrok ze dan op..
We hebben allebei al 25 pannenkoeken op en de rest kijkt met grote mond en open mond toe te kijken van verbazing.
Ik eet langzamer maar ik zit nog niet vol terwijl Demothi steeds slomer begint te eten en in zijn gedachtes zegt:” Kut ik kan bijna niet meer en zij vreet nog rustig door maar mooi niet dat ik verlies van een meisje en al helemaal niet Nahele´s meisje”.
Ik moet giechelen bij die gedachte en eet rustig door ik heb al 40 pannenkoeken op en begin een beetje vol te worden maar ik kan nog wel het dubbele op.
Awentia zet voor ons neus nog een bord met 50 pannenkoeken en schud haar hoofd.
Ik blijf maar proppen en voelbij 80 dat ik bijna vol ben, terwijl Demothi al misselijk is.
Ik eet mijn 100ste pannenkoek op en laat een grote boer en zeg blij”Ik ben klaar”.
Demothi kijkt me aan en ik zie nog ongeveer 20 pannenkoeken op zijn bord liggen want hij was toen misselijk, hij geeft me een boze blik maar ik zie dan dat hij raar begint te kijken en hij rent naar de gootsteen en geeft over.
Ik pak stiekem zijn bord terwijl iedereen hem helpt en eet snel nog de overgebleven pannenkoeken op.
Ze zijn klaar met Demothi helpen en kijken naar het bord en dan vraagt Elan verbaasd” Waar zijn Demothi´s pannenkoeken gebleven?”.
Ik kijk onschuldig en kijk de andere kant op en doen alsof ik van niks afweet, ik voel dat hij me aankijkt en hij vraagt dan” Kate heb jij ze opgegeten?”, ik wil het eerst ontkennen maar schud dan ja.
“Wat ik had honger, ik lag al die tijd in het ziekenhuis hoor”, zeg ik verdedigend.
“Je gaat je handen vol aan haar hebben”, zegt Dasan tegen Nahele en die lacht.
“Zo’n vermoeden had ik al”, zegt Nahele lachend.
“Demothi als je klaar bent met overgeven ik sta la te wachten bij de modderpoel”, zei ze blij en ze huppelde vrolijk naar buiten, ze was duidelijk heer blij met het idee van Demothi in de modderpoel.
Ik liep naar de modderpoel en werd nog blijer het was lekker dikke modder die stonk, om de ene andere reden.
Demothi kwam al aangelopen met zijn hoofd hangend en hij keek me boos aan.
“Jij wou de modderpoel niet ik”, zei ik nog plagend.
“Ja dat weet ik, ik ga al erin hoor”, zei hij met een frustratie en hij liep erin en zonk meteen weg in de modderpoel en alleen zijn hoofd stak nog uit en ik barste uit in lachen.
Ik rolde over de grond van het lachen want hij kwam er niet meer uit en zat vast en zag er belachelijk uit.
De andere kwamen aanlopen en moesten ook meteen hard lachen en waren niet van plan hem te helpen.
Ik bleef maar lachen en besloot hem uiteindelijk te helpen door hem eruit te trekken en dat lukte in een wip omdat ik heel sterk was nu ik veel gegeten had.
Hij keek me boos aan en zei:”Knuffel”.
“Mooi niet modder monster, probeer me maar te pakken te krijgen”, zei ik en ik rende weg het bos in en veranderden meteen in een wolf en was heel snel en voor de mensen zag het eruit alsof er een zwart witte vlek voor hun ogen flitste die net zo snel was als de bliksem.
Ik bleef rennen en hoorde zijn boze gedachtes en bleef maar doorrennen totdat ik gestopt werd door een jongen die voor me stond en ik hard voor moest afremmen omdat hij niet opzij stapte en ik rook zijn geur, hij was een vampier.
“Wat moet je hier, vampier”, zei ik boos.
“Ik kom hier om iemand op te halen, die heel speciaal is en uniek”, zei hij met een glimlach.
“En wie mag die persoon dan zijn?”, vroeg ik boos.
“Jij”, zei hij en hij keek me boos aan en ik veranderde terug in mensen gedaante en ik kon niet meer veranderen in een wolf.
Kate´s point of view
Ik wordt wakker in een witte kamer en weet meteen al dat ik in het ziekenhuis lig(misschien lig ik hier wel te vaak).
Links van me ligt Chris te slapen in een stoel en rechts van me is Nahele, wat doet hij hier en nog wel met alle anderen wolven.
Ik schrik me dood en hoor zo´n machine een piep maken omdat mijn hart slag te snel gaat boos kijk ik naar het ding en het stopt met piepen en ik glimlach blij.
“Kate ben je wakker?”, vraagt Chris en hij doet langzaam zijn ogen open en glimlacht naar me en ik glimlach terug.
“Heey slaapkop”, zeg ik lachend omdat hij een grote geeuw doet.
“Heey ik ben wel de hele tijd bij je gebleven”.
“Dat weet ik want mijn hand doet pijn”, en ik kijk naar mijn hand die hij stevig vastheeft, hij laat hem dan los en bloost.
“Sorry ik was gewoon zo bezorgd over je”.
“Dat geeft niet maar waarom zijn hun er”, zeg ik en ik wijs naar de wolven.
“Ze waren aan de deur toen je flauw viel en zijn meegegaan hiernaartoe, ze wilden sorry zeggen”.
“Echt waar?”, vraag ik verbaasd.
“Ja ze voelen zich schuldig”.
Ik kijk naar ze en begin heel hard te lachen omdat ze heel hard snurken en ruzie maken in hun slaap om ruimte en ze er ongelofelijk grappig uit zien.
Ze schrikken wakker en ik stik bijna van het lachen en zie er vast uit als een idioot die aan het huilen is van het lachen.
Ik probeer te stoppen maar de tranen blijven maar komen en ik zie hoe de vampiers rustig verder slapen en netjes naast elkaar liggen te slapen en moet dan nog harder lachen en dan worden hun ook wakker.
Ze kijken me bezorgd aan en Chris zucht en schudt zijn hoofd en begint me dan boos aan te kijken terwijl hij zijn armen over elkaar doet en een wenkbrauw omhoog doet waardoor ik nog meer moet lachen want hij ziet er best wel gay uit.
Na een hele lange lachbui waarbij iedereen dacht dat ik gestoord was geworden of helemaal doorgedraaid was en me bezorgd aankeek, kan ik eindelijk stoppen.
“Het spijt me maar jullie sliepen zo grappig”, zeg ik verontschuldigend.
“Slapen wij grappig, dan heb je jezelf nog niet gezien”, zegt Elan spottend en ik glimlach.
Ryan komt binnengelopen en kijkt mij aan en zegt: “ Je mag gaan maar moet wel rusten omdat anders de hechtingen misschien kapot gaan en dat gaat heel erg pijn doen en je koorts is gelukkig alweer gezakt”, zegt hij met een stralende glimlach.
“Bedankt”, zeg ik.
Ik sta op en haal de naalden uit me(ze irriteren me en ik vind ze doodeng).
“Met wie ga je mee?”, vraagt Ryan en hij kijkt naar zijn familie en de wolven.
Ik voel de spanning en weet het antwoord al maar ben bang voor de reactie.
“Ik ga met jullie mee want Chris heeft me-“, zeg ik maar ik wordt onderbroken door Nahele.
“Kate voor dat je met hun mee gaat wil ik zeggen namens iedereen dat het ons spijt voor wat we zeiden, zelfs Dasan en ik zou graag willen dat je met ons mee terug gaat”.
“Nahele ik”.
“Kate ik weet dat je ook een vampier bent maar dat maakt me niet uit want ik hou van jou dus daarom vraag ik dit maar: Kate wil je met me trouwen”.
Ik schrik en ben blij en wil ja zeggen maar ik heb al ja gezegd tegen Chris, ik wil iets zeggen maar Chris staat al tussen ons in en zegt: “Dat kan niet want ze gaat al met mij trouwen, jij smerige hond hoe durf je haar te vragen”, zegt hij boos.
Ik zie dat Nahele boos wordt en dat hij zijn vuisten balt en wil slaan maar Dasan houdt hem tegen en kijkt hem boos aan.
“Chris dat is gemeen neem dat terug ik ben ook een hond en als jij niet tegen honden kan kan ik alsnog nee zeggen”, zeg ik dreigend en ik geef hem een boze blik.
“Neem jij het op voor die hond?”, vraagt hij verbaasd.
“Chris ik ben ook een hond dus ja ik verdedig mijn eigen soort, is daar iets mis mee?”, vraag ik.
“Nee maar zijn gedachtes zijn vervelend dus het is moeilijk me in te houden tegenover hem”.
“Chris plies negeer het gewoon oké, voor mij?”, vraag ik smekend.
“Goed omdat jij het bent zal ik het negeren maar ik weet niet hoelang ik het kan volhouden”.
“Bedankt Chris”, zeg ik en ik glimlach naar hem.
“Nahele meen je het echt?”, vraag ik.
“Natuurlijk meen ik het ik hou van jou Kate”.
“Maar waarom kwam je me niet redden uit het water en dacht je dat ik beter af was dood?”.
“Ik dacht dat omdat ik liever heb dat je dood bent dan dat je bij die smerige bloedzuiger bent”.
“Nahele ik ben ook zo’n bloedzuiger of ben je dat soms vergeten”.
“Nee natuurlijk niet Kate maar ik haat die bloedzuiger”.
“Dat weet ik, ik kan het voelen”.
“Kate plies kom terug met ons en dan kan je verder gaan met trainen en samen met mij zijn”.
“Ik wil dat heel graag maar”.
“Maar wat Kate, wat?”, vraagt Nahele boos.
“Ik hou van jou maar ik hou ook van Chris en ik wil geen ruzie”.
“Je houdt van ons beide maar hoe kan dat hij is een smerige hond?”, vraagt Chris verbaasd.
“Nog een zo’n opmerking over honden en ik ga je slaan, ik ben ook een hond maar ook een vampier en ik wil gewoon geen ruzie”, zeg ik boos ik voel me hele lichaam trillen en ik hou me met moeite in want ik veranderd bijna in een wolf.
“Sorry ik hou al op met die hond grappen ik wil niet dat je boos wordt”.
“Bedankt”.
“Dus met wie ga je mee?”, vraagt hij dan.
“Ik weet het niet ik wil graag met jou mee maar ik weet niet of het handig is om zo snel al bij zoveel vampiers te zijn aangezien ik nog steeds niet echt iets heb geleerd als wolf”.
“Als je zelf denkt dat het handiger is dat je langer blijft kan ik daar niks tegenin brengen want jij bent koppig, jij hebt het al besloten hé”.
Ik schud ja.
“Dat is goed want je mag bij ons terugkomen”, zegt Nahele met een big smile, die is duidelijk iets te happy dat ik niet mee ga met de bloedzuigers.
“Het spijt me dat ik zo reageerde, Cholena heeft gezegd dat je dat deed vanwege Brad die irritant deed”, zegt Dasan.
“Het is al goed ik ben nooit lang boos op iemand”, zeg ik en ik glimlach.
“Dan kunnen we nu gaan en jij moet gaan trainen”, zegt Awentia blij en ze knuffelt me.
Ik loop met ze mee en zeg in gedachte tegen Chris:”Tot ziens schat”.
We rennen heel snel en komen aan bij het huis en gaan eten want ik hoor Demothi’s maag al knorren en die klinkt als een grommende beer.
Demothi kijkt me uitdagend aan en zegt dan: “Ik daag je uit voor een eet wedstrijd en de verliezaar moet een modderbad nemen”, zegt hij en hij kijkt naar de pannenkoeken die Awentia aan het maken is.
“Dat is goed want ik win toch wel, dus bereid je maar voor op een modderbad”, zeg ik plagerig.
Awentia kijkt ons aan en zucht en legt dan pannenkoeken neer en begint snel meer te bakken.
Ik hoor de maag van Demothi hard grommen maar ik lag al die tijd in het ziekenhuis dus ik heb ook erg honger maar zal meer kunnen eten omdat ik geen bloed gedronken heb maar dat zeg ik lekker niet.
Awentia zet de pannenkoeken voor ons neer op de tafel en zucht, we hebben allebei een stapel van 50 pannenkoeken en veel stroop en hagelslag en ander beslag voor ons neus staan.
“Klaar voor de start, af”, zegt Elan lachend en we vallen allebei aan, hij propt ze achter elkaar in zijn mond en ik doe er stroop op of hagelslag en schrok ze dan op..
We hebben allebei al 25 pannenkoeken op en de rest kijkt met grote mond en open mond toe te kijken van verbazing.
Ik eet langzamer maar ik zit nog niet vol terwijl Demothi steeds slomer begint te eten en in zijn gedachtes zegt:” Kut ik kan bijna niet meer en zij vreet nog rustig door maar mooi niet dat ik verlies van een meisje en al helemaal niet Nahele´s meisje”.
Ik moet giechelen bij die gedachte en eet rustig door ik heb al 40 pannenkoeken op en begin een beetje vol te worden maar ik kan nog wel het dubbele op.
Awentia zet voor ons neus nog een bord met 50 pannenkoeken en schud haar hoofd.
Ik blijf maar proppen en voelbij 80 dat ik bijna vol ben, terwijl Demothi al misselijk is.
Ik eet mijn 100ste pannenkoek op en laat een grote boer en zeg blij”Ik ben klaar”.
Demothi kijkt me aan en ik zie nog ongeveer 20 pannenkoeken op zijn bord liggen want hij was toen misselijk, hij geeft me een boze blik maar ik zie dan dat hij raar begint te kijken en hij rent naar de gootsteen en geeft over.
Ik pak stiekem zijn bord terwijl iedereen hem helpt en eet snel nog de overgebleven pannenkoeken op.
Ze zijn klaar met Demothi helpen en kijken naar het bord en dan vraagt Elan verbaasd” Waar zijn Demothi´s pannenkoeken gebleven?”.
Ik kijk onschuldig en kijk de andere kant op en doen alsof ik van niks afweet, ik voel dat hij me aankijkt en hij vraagt dan” Kate heb jij ze opgegeten?”, ik wil het eerst ontkennen maar schud dan ja.
“Wat ik had honger, ik lag al die tijd in het ziekenhuis hoor”, zeg ik verdedigend.
“Je gaat je handen vol aan haar hebben”, zegt Dasan tegen Nahele en die lacht.
“Zo’n vermoeden had ik al”, zegt Nahele lachend.
“Demothi als je klaar bent met overgeven ik sta la te wachten bij de modderpoel”, zei ze blij en ze huppelde vrolijk naar buiten, ze was duidelijk heer blij met het idee van Demothi in de modderpoel.
Ik liep naar de modderpoel en werd nog blijer het was lekker dikke modder die stonk, om de ene andere reden.
Demothi kwam al aangelopen met zijn hoofd hangend en hij keek me boos aan.
“Jij wou de modderpoel niet ik”, zei ik nog plagend.
“Ja dat weet ik, ik ga al erin hoor”, zei hij met een frustratie en hij liep erin en zonk meteen weg in de modderpoel en alleen zijn hoofd stak nog uit en ik barste uit in lachen.
Ik rolde over de grond van het lachen want hij kwam er niet meer uit en zat vast en zag er belachelijk uit.
De andere kwamen aanlopen en moesten ook meteen hard lachen en waren niet van plan hem te helpen.
Ik bleef maar lachen en besloot hem uiteindelijk te helpen door hem eruit te trekken en dat lukte in een wip omdat ik heel sterk was nu ik veel gegeten had.
Hij keek me boos aan en zei:”Knuffel”.
“Mooi niet modder monster, probeer me maar te pakken te krijgen”, zei ik en ik rende weg het bos in en veranderden meteen in een wolf en was heel snel en voor de mensen zag het eruit alsof er een zwart witte vlek voor hun ogen flitste die net zo snel was als de bliksem.
Ik bleef rennen en hoorde zijn boze gedachtes en bleef maar doorrennen totdat ik gestopt werd door een jongen die voor me stond en ik hard voor moest afremmen omdat hij niet opzij stapte en ik rook zijn geur, hij was een vampier.
“Wat moet je hier, vampier”, zei ik boos.
“Ik kom hier om iemand op te halen, die heel speciaal is en uniek”, zei hij met een glimlach.
“En wie mag die persoon dan zijn?”, vroeg ik boos.
“Jij”, zei hij en hij keek me boos aan en ik veranderde terug in mensen gedaante en ik kon niet meer veranderen in een wolf.
Hoofdstuk 16
“Hoe kan dit, wat doe je en wie ben je?”.
“Zoveel vragen voor zo’n klein meisje”.
Hij pakte me bij mijn keel en tilde me omhoog en gooide me achteruit en ik vloog door een paar bomen en lande op de grond en wilde opstaan maar hij stond al voor me en deed zijn hand in de lucht en tilde me op, mijn voeten zweefde boven de grond en ik kreeg bijna geen lucht meer.
Toen uit het bos kwam er een wolf aan en duwde hem opzij en ik knalde hard op de grond en krabbelde snel overeind en zag dat ik een paar ribben had gebroken maar omdat ik half wolf was en half vampier was het al binnen een minuut geheeld en deed het amper pijn.
Ik noemde mezelf Vampcan omdat vroeger de weerwolven Lycans werden genoemd, de eerste was voor vampier en de rest van Lycan.
Ik stond al weer en de vampier kwam al aangerend en stond vlak voor me en wou me aanraken maar Demothi gromde heel hard naar hem en smeet hem met zijn poot een paar meter veder op en hij ging verdedigend voor me staan.
Dat vond ik leuk hij was toe straks boos en nu beschermde hij me maar dat is iets normaals voor wolven, elkaar beschermen.
De vampier kwam bijna meteen weer terug en smeet Demothi heel hard weg en hij vloog door de lucht en knalde tegen een boom die meteen doormidden brak en hij lande op de grond en veranderde terug in mens, zelfs hij kon niks doen tegen hem.
Ik riep snel:”Jongens help me er is een vampier hier en Demothi is knock out”, ik had het geroepen en de vampier keek me boos aan en sloeg me zo hard dat er een snee kwam in mijn wang en ik op de grond viel.
“Jij denkt dat je slim bent door je wolf vriendjes te roepen maar ik doe hetzelfde met hun als wat ik toenet deed met hem”, en hij keek richting Demothi die op de grond lag en ik zag bloed.
Ik werd misselijk van de geur van wolvenbloed en hapte naar adem.
“Dus jij hebt moeite met je bloed dorst, je zal niet meer op dieren hoeven jagen als je nu rustig met me mee gaat en dan laat ik je wolven vriendjes met rust”, zei hij met een glimlach.
“Je bedoelt dat ik dan op mensen moet jagen, dat nooit”, zei ik en ik dacht aan al mijn menselijke vrienden die ik nooit pijn zou kunnen doen, ook al waren ze nu minder belangrijk dan ik nu was.
“Dus je vindt ze minderwaardig”, zei hij blij.
“Ja ze zijn stukken zwakker en breken snel iets en het duurt een eeuwigheid voor ze hele ze zijn het leven niet eens waard want ze zijn gewoon waardeloos en zwak”, ik schrok toen ik dat had gezegd maar ik wist dat het gewoon de waarheid was en die kon ik niet ontkennen en hij kon mijn gedachtes lezen dus waarom zou ik het dan niet hardop zeggen, het klonk gemeen maar het leven is niet makkelijk of aardig zoals mijn oude vrienden dachten, het was hard en moeilijk en ingewikkeld en je moest vechten voor je respect en je leven.
“Dus als je er zo over denkt waarom zou je dan niet ze mogen vermoorden om te zorgen dat jij, de sterkere zou overleven en nog sterker wordt, ze zijn het leven toch niet waard”.
“Ja je hebt gelijk waarom niet, mensen zijn waardeloos en zwak en sommige vergooien hun leven en zijn het niet waard, dus er zou geen probleem zijn als ik hun gebruik om zelf te overleven, ik ben veel belangrijker”.
“Kom met me mee en ik laat je zien hoe sterk je kan zijn als je echt bloed drinkt en niet van dat zielige dierenbloed, dat trouwens je veel zwakker maakt en minder voedzaam is en minder snel vult”.
“Ik doe het maar beloof dat je de wolven hier met rust laat”, zei ik blij en ik deed dit deels voor hun maar ik wilde weten hoeveel sterker ik kon worden, ik moest gewoon mijn grenzen ontdekken, ik zou toch voor eeuwig leven dus waarom zou ik wachten.
Hij stak zijn hand uit en die pakte ik vast en voelde de koud van hem maar negeerde het ik wilde meer weten en sterker worden en als dat betekende dat er een paar mensen voor moesten vermoord worden dan was dat jammer voor hun, zij waren zo zwak dus het was hun eigen schuld.
“Aponi, wat is er met je aan de hand, ik herken je niet meer?”, vroeg Nahele verbaasd.
“Die naam die jij noemt is nep en die persoon is gestorven vier jaar geleden toen haar geheugen werd gewist en de persoon die haar heeft vervangen heet Kate en vergeet die naam niet want ik wil die andere niet meer horen, tenminste als je me ooit nog ziet”, zei ik met een lach en ik draaide me om en keerde me hun me rug toe en wou weg lopen samen met de vampier.
“Aponi stop dit ben jij niet dit is de vampier in je die je overneemt, herinner wie je bent”, zei Dasan boos.
Ik draaide me razendsnel om en sloeg hem hard, hij vloog door de lucht en er gingen een heleboel bomen doormidden en hij knalde hard op de grond en was meteen knock out en overal was bloed.
“Ik zei toch dat ik Kate heet”.
“Honden leren nou eenmaal dingen door pijn en herhaling”, zei de vampier naast me en hij lachte blij.
Ik draaide me om en verdween met de vampier, we renden snel door het bos en we werden gevolgd door de wolven die we samen weg smeten als ze dichterbij probeerde te komen en soms beten ze ons en vlogen wij door de lucht maar ik geneeste meteen en kon gewoon weer verder rennen en de vampier kon ook snel helen en in zijn gedachtes hoorde ik zijn naam: Alexander maar hij had het liever afgekort als Alex.
Na een tijdje kwamen we over de grens van de vampiers en de wolven stopte bij de grens en gromde hard naar ons ze wouden geen ruzie met nog meer vampiers door de grens over te steken.
Ik glimlachte en zei blij: “Bye bye wolfjes, slaap vanaf nu maar met een oog open”.
We rende weg en ik zag in mijn ooghoeken Chirs maar ik bleef doorrennen ik wou geen dierenbloed ik wilde het echte bloed.
We kwamen aan bij een grote stad: Seattle en hij zei: “Dit is een grote stad dus het valt niet op als er mensen verdwijnen en daarna gaan we je brengen naar je echte thuis”.
Ik volgde hem en genoot van de drukte en rook de heerlijke lucht van bloed en wachtte in een steegje las hun gedachte en als ze een zielig leven leidde, tenminste als ik het een zielig leven vond, dronk ik ze leeg en dumpte ze in de container die er stond, dat deed Alex ook.
En hij had gelijk ik voelde me stukken beter en ik werd sterker en mijn krachten namen toe en ik ontdekte zelfs een paar nieuwe krachten, die ik al die tijd al had maar omdat ik te zwak was niet kon gebruiken maar nu kon dat wel.
Ik kon mensen naar me toe lokken en ze bijten en hun gegil onderdrukken en ik kon hun dwingen dingen te doen dus eigenlijk hun besturen als poppen, ik genoot ervan en was non stop bloed aan het drinken en mijn krachten aan het uit testen.
“Nu je genoeg gedronken hebt is het tijd om naar je nieuwe thuis te gaan bij de sterkste en oudste vampieren die er zijn en jou perse wilde hebben bij onze Clan de: Malkavian, misschien ken je de naam van oude geschiedenis boeken”.
“Ik herinner me vaag die naam en een plaatje en daar stond jij op, ik zie het nu pas je haar zit nu niet zo netjes en je bent niet zo mega ouderwets gekleed”.
“Ja die was waarschijnlijk nog van de 18de eeuw dus dan zag ik er nog ouderwets uit, het was toen heel normaal”.
Ik weet niet waarom maar bij Alex voelde ik me veilig en ik kon mezelf zijn, de wolf en voornamelijk de vampier, ik was verslaafd aan het mensenbloed en ik voelde me geweldig.
“Dus je voelt je geweldig, ben ik de reden waarom je je zo goed voelt?”, vraagt Alex nieuwsgierig.
“Deels wel maar ik voel me gewoon goed en jij bent best wel leuk”, zeg ik ondeugend.
“Dus lieve Kate vind me best wel leuk dat komt goed uit want ik vind jouw ook best wel leuk”.
Hij loopt naar me toe en kijkt me diep in mijn ogen en fluister: “Mag ik je kussen, lieve Kate”.
Ik voel mijn hart een sprongetje maken van blijdschap en hij kijkt me nog steeds aan en ik knik ja en ga tegen hem aanstaan en druk mijn lippen op de zijne, ik voel hem schrikken maar hij zoent me terug en langzaam doen we onze hoofden schuin en mijn tong glijd in zijn mond als hij zijn mond open doet en ik begin met de helikopter maar trek dan mijn tong terug en lik zijn onderlip en stop met zoenen en kijk hem onschuldig aan en hou mijn hoofd schuin.
“Dat was best wel lekker”.
“Nou dan zal ik je nog meer moeten geven om het geweldig te maken”, zegt hij speels en dan duwt hij me tegen de muur van het steegje en begint me wild en gepassioneerd te zoenen en af en toe kreunt een van ons omdat het zo geweldig is en het voelt alsof ik zweef.
Zo staan we een tijdje te zoenen en voel ik me hele lichaam tintelen door zijn kou en de vlinders in mijn buik fladderen vrolijk rond en het voelt geweldig.
“Zie ik zei toch dat je meer moest hebben totdat het geweldig zou voelen”, zegt hij met een glimlach en hij pakt mijn handen vast en gaat omhoog naar mijn pols en duwt ze tegen de muur en houd mij zo tegen de muur gedrukt en zoent wild en speels.
Ik denk even aan Nahele en Chris die met me wilde trouwen maar dat boeit me niet want geen van hun heeft me ooit met een zoen me zo geweldig laten voelen.
“Is dat echt waar?”, vraagt Alex.
“Ja anders zou ik het toch niet denken”.
“Je zou het kunnen denken om mij een goed gevoel te geven”.
“Natuurlijk zou ik nooit zoiets doen met iemand die mijn zo’n geweldig gevoel geeft”.
“Weet je dat heel zeker?”.
“Ja dat weet ik heel zeker ik ben denk ik verliefd op jou dus ik zou niet kunnen liegen”.
“Dat komt goed uit want ik was al verliefd op jou toen je die wolven op zo’n sexy manier wegsmeet”, zegt hij blij en hij ging nog dichter tegen me aan staan en drukte weer zijn lippen tegen de mijne en bijt in mijn onderlip en likt het dan en laat dan zijn tong glijden over mijn nek en sabbelt aan mijn oorlel en ik begin te lachen omdat het ongelooflijk kietelt.
“Dus dat is je kietel plek”, zegt hij uitdagend en hij laat zijn hand langs mijn gezicht gaan en streelt dan mijn oorlel en ik barst uit in lachen en sla hem nog snel.
“Dat mag je niet doen dat is gemeen”, zeg ik boos.
“Sorry hoor ik wist niet dat je chagrijnig wordt van kietelen”, zegt hij verontschuldigend en hij kust me.
Ik stop met zoenen en zeg: “Het is al goed ik wil gewoon bij je zijn en dat jij om me geeft”.
“Maar ik ben al bij je en ik geef om je dus je hebt al wat je wilt”.
“Dat is waar dus ik heb niks te zeuren”.
“Wat ben je toch schattig”, zegt hij en glimlacht.
“Zullen we naar de vampieren clan gaan of wil je nog meer zoenen?”, vraag ik.
“Ik denk dat we beter maar kunnen gaan, misschien worden ze boos omdat ik zo lang weg ben geweest”.
Ik pak zijn hand vast en geef hem nog 1 zoen en dan loop ik met hem mee.
Dan komen we aan bij een grote stad op een heuvel op een soort van plattelandse omgeving, het is hier tenminste rustig.
“En hoe vind je het, mooi groot hé?”, vraagt hij.
“Ja het is heel mooi en groot maar waar is iedereen?”, vraag ik.
“Dit is een vampieren stad dus alle inwoners zijn vampiers en nu schijnt de zon nog dus zijn meeste oude vampiers nog binnen, ze houden niet zo van de zon en de jonge vampiers zijn aan de andere kant en zijn wel buiten”.
“Oh”.
“Je hoeft je geen zorgen te maken alles komt goed Kate, ik bescherm je wel en de leider is mijn vader dus je hoeft niet bang te zijn, hoor”.
“Oké dat is goed”.
“Waarom zeg je nu zo weinig, ben je bang?”, vraagt hij.
“Een beetje omdat ik ook wolf ben, zullen ze me niks doen?”, vraag ik.
“Maak je daar maar geen zorgen over je bent bij mij dus durven ze niks te doen omdat ze bang zijn dan vermoord te worden of erger”.
“Wat is erger dan vermoord worden?’, vraag ik nieuwsgierig.
“Ik wil je dat liever niet vertellen, het is niks voor jou”, zegt hij een beetje afwezig.
Misschien is het wel heel erg vies enzo en wil hij het daarom niet zeggen, ik wil het weten maar ik kan hem niet dwingen.
“We zijn er”, zegt hij dan en ik schrik open zie een grote houten deur met stalen versieringen en een trap die omhoog gaat naar de deur, het lijkt eigenlijk wel een soort kasteel of een paleis.
“Hoe kan dit, wat doe je en wie ben je?”.
“Zoveel vragen voor zo’n klein meisje”.
Hij pakte me bij mijn keel en tilde me omhoog en gooide me achteruit en ik vloog door een paar bomen en lande op de grond en wilde opstaan maar hij stond al voor me en deed zijn hand in de lucht en tilde me op, mijn voeten zweefde boven de grond en ik kreeg bijna geen lucht meer.
Toen uit het bos kwam er een wolf aan en duwde hem opzij en ik knalde hard op de grond en krabbelde snel overeind en zag dat ik een paar ribben had gebroken maar omdat ik half wolf was en half vampier was het al binnen een minuut geheeld en deed het amper pijn.
Ik noemde mezelf Vampcan omdat vroeger de weerwolven Lycans werden genoemd, de eerste was voor vampier en de rest van Lycan.
Ik stond al weer en de vampier kwam al aangerend en stond vlak voor me en wou me aanraken maar Demothi gromde heel hard naar hem en smeet hem met zijn poot een paar meter veder op en hij ging verdedigend voor me staan.
Dat vond ik leuk hij was toe straks boos en nu beschermde hij me maar dat is iets normaals voor wolven, elkaar beschermen.
De vampier kwam bijna meteen weer terug en smeet Demothi heel hard weg en hij vloog door de lucht en knalde tegen een boom die meteen doormidden brak en hij lande op de grond en veranderde terug in mens, zelfs hij kon niks doen tegen hem.
Ik riep snel:”Jongens help me er is een vampier hier en Demothi is knock out”, ik had het geroepen en de vampier keek me boos aan en sloeg me zo hard dat er een snee kwam in mijn wang en ik op de grond viel.
“Jij denkt dat je slim bent door je wolf vriendjes te roepen maar ik doe hetzelfde met hun als wat ik toenet deed met hem”, en hij keek richting Demothi die op de grond lag en ik zag bloed.
Ik werd misselijk van de geur van wolvenbloed en hapte naar adem.
“Dus jij hebt moeite met je bloed dorst, je zal niet meer op dieren hoeven jagen als je nu rustig met me mee gaat en dan laat ik je wolven vriendjes met rust”, zei hij met een glimlach.
“Je bedoelt dat ik dan op mensen moet jagen, dat nooit”, zei ik en ik dacht aan al mijn menselijke vrienden die ik nooit pijn zou kunnen doen, ook al waren ze nu minder belangrijk dan ik nu was.
“Dus je vindt ze minderwaardig”, zei hij blij.
“Ja ze zijn stukken zwakker en breken snel iets en het duurt een eeuwigheid voor ze hele ze zijn het leven niet eens waard want ze zijn gewoon waardeloos en zwak”, ik schrok toen ik dat had gezegd maar ik wist dat het gewoon de waarheid was en die kon ik niet ontkennen en hij kon mijn gedachtes lezen dus waarom zou ik het dan niet hardop zeggen, het klonk gemeen maar het leven is niet makkelijk of aardig zoals mijn oude vrienden dachten, het was hard en moeilijk en ingewikkeld en je moest vechten voor je respect en je leven.
“Dus als je er zo over denkt waarom zou je dan niet ze mogen vermoorden om te zorgen dat jij, de sterkere zou overleven en nog sterker wordt, ze zijn het leven toch niet waard”.
“Ja je hebt gelijk waarom niet, mensen zijn waardeloos en zwak en sommige vergooien hun leven en zijn het niet waard, dus er zou geen probleem zijn als ik hun gebruik om zelf te overleven, ik ben veel belangrijker”.
“Kom met me mee en ik laat je zien hoe sterk je kan zijn als je echt bloed drinkt en niet van dat zielige dierenbloed, dat trouwens je veel zwakker maakt en minder voedzaam is en minder snel vult”.
“Ik doe het maar beloof dat je de wolven hier met rust laat”, zei ik blij en ik deed dit deels voor hun maar ik wilde weten hoeveel sterker ik kon worden, ik moest gewoon mijn grenzen ontdekken, ik zou toch voor eeuwig leven dus waarom zou ik wachten.
Hij stak zijn hand uit en die pakte ik vast en voelde de koud van hem maar negeerde het ik wilde meer weten en sterker worden en als dat betekende dat er een paar mensen voor moesten vermoord worden dan was dat jammer voor hun, zij waren zo zwak dus het was hun eigen schuld.
“Aponi, wat is er met je aan de hand, ik herken je niet meer?”, vroeg Nahele verbaasd.
“Die naam die jij noemt is nep en die persoon is gestorven vier jaar geleden toen haar geheugen werd gewist en de persoon die haar heeft vervangen heet Kate en vergeet die naam niet want ik wil die andere niet meer horen, tenminste als je me ooit nog ziet”, zei ik met een lach en ik draaide me om en keerde me hun me rug toe en wou weg lopen samen met de vampier.
“Aponi stop dit ben jij niet dit is de vampier in je die je overneemt, herinner wie je bent”, zei Dasan boos.
Ik draaide me razendsnel om en sloeg hem hard, hij vloog door de lucht en er gingen een heleboel bomen doormidden en hij knalde hard op de grond en was meteen knock out en overal was bloed.
“Ik zei toch dat ik Kate heet”.
“Honden leren nou eenmaal dingen door pijn en herhaling”, zei de vampier naast me en hij lachte blij.
Ik draaide me om en verdween met de vampier, we renden snel door het bos en we werden gevolgd door de wolven die we samen weg smeten als ze dichterbij probeerde te komen en soms beten ze ons en vlogen wij door de lucht maar ik geneeste meteen en kon gewoon weer verder rennen en de vampier kon ook snel helen en in zijn gedachtes hoorde ik zijn naam: Alexander maar hij had het liever afgekort als Alex.
Na een tijdje kwamen we over de grens van de vampiers en de wolven stopte bij de grens en gromde hard naar ons ze wouden geen ruzie met nog meer vampiers door de grens over te steken.
Ik glimlachte en zei blij: “Bye bye wolfjes, slaap vanaf nu maar met een oog open”.
We rende weg en ik zag in mijn ooghoeken Chirs maar ik bleef doorrennen ik wou geen dierenbloed ik wilde het echte bloed.
We kwamen aan bij een grote stad: Seattle en hij zei: “Dit is een grote stad dus het valt niet op als er mensen verdwijnen en daarna gaan we je brengen naar je echte thuis”.
Ik volgde hem en genoot van de drukte en rook de heerlijke lucht van bloed en wachtte in een steegje las hun gedachte en als ze een zielig leven leidde, tenminste als ik het een zielig leven vond, dronk ik ze leeg en dumpte ze in de container die er stond, dat deed Alex ook.
En hij had gelijk ik voelde me stukken beter en ik werd sterker en mijn krachten namen toe en ik ontdekte zelfs een paar nieuwe krachten, die ik al die tijd al had maar omdat ik te zwak was niet kon gebruiken maar nu kon dat wel.
Ik kon mensen naar me toe lokken en ze bijten en hun gegil onderdrukken en ik kon hun dwingen dingen te doen dus eigenlijk hun besturen als poppen, ik genoot ervan en was non stop bloed aan het drinken en mijn krachten aan het uit testen.
“Nu je genoeg gedronken hebt is het tijd om naar je nieuwe thuis te gaan bij de sterkste en oudste vampieren die er zijn en jou perse wilde hebben bij onze Clan de: Malkavian, misschien ken je de naam van oude geschiedenis boeken”.
“Ik herinner me vaag die naam en een plaatje en daar stond jij op, ik zie het nu pas je haar zit nu niet zo netjes en je bent niet zo mega ouderwets gekleed”.
“Ja die was waarschijnlijk nog van de 18de eeuw dus dan zag ik er nog ouderwets uit, het was toen heel normaal”.
Ik weet niet waarom maar bij Alex voelde ik me veilig en ik kon mezelf zijn, de wolf en voornamelijk de vampier, ik was verslaafd aan het mensenbloed en ik voelde me geweldig.
“Dus je voelt je geweldig, ben ik de reden waarom je je zo goed voelt?”, vraagt Alex nieuwsgierig.
“Deels wel maar ik voel me gewoon goed en jij bent best wel leuk”, zeg ik ondeugend.
“Dus lieve Kate vind me best wel leuk dat komt goed uit want ik vind jouw ook best wel leuk”.
Hij loopt naar me toe en kijkt me diep in mijn ogen en fluister: “Mag ik je kussen, lieve Kate”.
Ik voel mijn hart een sprongetje maken van blijdschap en hij kijkt me nog steeds aan en ik knik ja en ga tegen hem aanstaan en druk mijn lippen op de zijne, ik voel hem schrikken maar hij zoent me terug en langzaam doen we onze hoofden schuin en mijn tong glijd in zijn mond als hij zijn mond open doet en ik begin met de helikopter maar trek dan mijn tong terug en lik zijn onderlip en stop met zoenen en kijk hem onschuldig aan en hou mijn hoofd schuin.
“Dat was best wel lekker”.
“Nou dan zal ik je nog meer moeten geven om het geweldig te maken”, zegt hij speels en dan duwt hij me tegen de muur van het steegje en begint me wild en gepassioneerd te zoenen en af en toe kreunt een van ons omdat het zo geweldig is en het voelt alsof ik zweef.
Zo staan we een tijdje te zoenen en voel ik me hele lichaam tintelen door zijn kou en de vlinders in mijn buik fladderen vrolijk rond en het voelt geweldig.
“Zie ik zei toch dat je meer moest hebben totdat het geweldig zou voelen”, zegt hij met een glimlach en hij pakt mijn handen vast en gaat omhoog naar mijn pols en duwt ze tegen de muur en houd mij zo tegen de muur gedrukt en zoent wild en speels.
Ik denk even aan Nahele en Chris die met me wilde trouwen maar dat boeit me niet want geen van hun heeft me ooit met een zoen me zo geweldig laten voelen.
“Is dat echt waar?”, vraagt Alex.
“Ja anders zou ik het toch niet denken”.
“Je zou het kunnen denken om mij een goed gevoel te geven”.
“Natuurlijk zou ik nooit zoiets doen met iemand die mijn zo’n geweldig gevoel geeft”.
“Weet je dat heel zeker?”.
“Ja dat weet ik heel zeker ik ben denk ik verliefd op jou dus ik zou niet kunnen liegen”.
“Dat komt goed uit want ik was al verliefd op jou toen je die wolven op zo’n sexy manier wegsmeet”, zegt hij blij en hij ging nog dichter tegen me aan staan en drukte weer zijn lippen tegen de mijne en bijt in mijn onderlip en likt het dan en laat dan zijn tong glijden over mijn nek en sabbelt aan mijn oorlel en ik begin te lachen omdat het ongelooflijk kietelt.
“Dus dat is je kietel plek”, zegt hij uitdagend en hij laat zijn hand langs mijn gezicht gaan en streelt dan mijn oorlel en ik barst uit in lachen en sla hem nog snel.
“Dat mag je niet doen dat is gemeen”, zeg ik boos.
“Sorry hoor ik wist niet dat je chagrijnig wordt van kietelen”, zegt hij verontschuldigend en hij kust me.
Ik stop met zoenen en zeg: “Het is al goed ik wil gewoon bij je zijn en dat jij om me geeft”.
“Maar ik ben al bij je en ik geef om je dus je hebt al wat je wilt”.
“Dat is waar dus ik heb niks te zeuren”.
“Wat ben je toch schattig”, zegt hij en glimlacht.
“Zullen we naar de vampieren clan gaan of wil je nog meer zoenen?”, vraag ik.
“Ik denk dat we beter maar kunnen gaan, misschien worden ze boos omdat ik zo lang weg ben geweest”.
Ik pak zijn hand vast en geef hem nog 1 zoen en dan loop ik met hem mee.
Dan komen we aan bij een grote stad op een heuvel op een soort van plattelandse omgeving, het is hier tenminste rustig.
“En hoe vind je het, mooi groot hé?”, vraagt hij.
“Ja het is heel mooi en groot maar waar is iedereen?”, vraag ik.
“Dit is een vampieren stad dus alle inwoners zijn vampiers en nu schijnt de zon nog dus zijn meeste oude vampiers nog binnen, ze houden niet zo van de zon en de jonge vampiers zijn aan de andere kant en zijn wel buiten”.
“Oh”.
“Je hoeft je geen zorgen te maken alles komt goed Kate, ik bescherm je wel en de leider is mijn vader dus je hoeft niet bang te zijn, hoor”.
“Oké dat is goed”.
“Waarom zeg je nu zo weinig, ben je bang?”, vraagt hij.
“Een beetje omdat ik ook wolf ben, zullen ze me niks doen?”, vraag ik.
“Maak je daar maar geen zorgen over je bent bij mij dus durven ze niks te doen omdat ze bang zijn dan vermoord te worden of erger”.
“Wat is erger dan vermoord worden?’, vraag ik nieuwsgierig.
“Ik wil je dat liever niet vertellen, het is niks voor jou”, zegt hij een beetje afwezig.
Misschien is het wel heel erg vies enzo en wil hij het daarom niet zeggen, ik wil het weten maar ik kan hem niet dwingen.
“We zijn er”, zegt hij dan en ik schrik open zie een grote houten deur met stalen versieringen en een trap die omhoog gaat naar de deur, het lijkt eigenlijk wel een soort kasteel of een paleis.
Hoofdstuk 17
“En wat vindt je ervan?”, vraagt hij dan alsof het heel normaal is dat je in zo’n groot huis woont, kan je het eigenlijk nog een huis noemen als het zo groot is vraag ik me dan af.
“Ja je kan het nog een huis noemen want ik woon er toch en de plaats waar je woont is toch je huis”, zegt hij doodgewoon.
“Ja ik denk van wel”, zeg ik nog half in schok van het formaat.
“Nou wat vind je ervan?”, vraagt hij dan ongeduldig.
“Ik vind het groot maar wel mooi”, zeg ik dan maar.
“Goed zullen we dan nu naar binnen gaan zodat ik je kan voorstellen aan mijn familie?”, vraagt hij en ik knik ja.
Hij doet de deur open met gemak, komt misschien omdat hij sterk is door vampier krachten want een normaal mens zou dat ding met geen mogelijkheid open krijgen tenzij die hulp krijgt van 5 mensen.
Ik loop rustig naar binnen terwijl ik nog steeds zijn hand vasthoud en zie al een meisje met blond steil haar staan en ze glimlacht waneer Alex de deur dicht doet en naar binnen komt.
“Alex je bent eindelijk terug, godzijdank”, zegt ze blij en ze omhelst hem.
“Ik ben ook blij jouw weer te zien Susan”, zegt hij vrolijk terug en ik voel me een beetje ongemakkelijk, wie is zij in hemelsnaam? En waarom is ze zo close met hem?
“Wie is zij?”, vraagt Susan dan en kijkt me boos aan en kijkt dan naar mijn hand waarmee ik Alex vasthoud en ik trek hem snel weg.
“Dit is Kate”, zegt hij dan.
“En waarom ben je zo close met haar en hield je haar hand vast?”, vraagt ze boos.
“Omdat ze mijn nieuwe vriendin is”, zegt hij simpel, ik voel dat ik rood wordt bij het woord vriendin en kijk een beetje weg.
“Echt waar?”, vraagt ze dan
“Ja natuurlijk anders zou ik het toch niet zeggen”, zegt hij geërgerd.
“Wow je hoeft niet zo boos te doen, ik wil wel natuurlijk bewijs zien” zegt Susan.
“Wat voor bewijs?”, vraagt Alex.
“Duh bewijs dat ze je vriendin is door te zoenen met haar”.
Ik voel dat ik weer rood wordt maar Alex pakt mijn hand vast en kijkt me lief aan, ik smelt bij zijn lieve blik en voel dat ik weer kalmeer en dat ik ook niet meer rood ben.
“Wat is er voel je je niet lekker?’, vraagt hij dan bezorgd en ik schud meteen nee.
“Het is gewoon dat ik het leuk vond om te horen dat ik jouw vriendin ben”, zeg ik en ik glimlach naar hem.
“Dan zal je dit helemaal leuk vinden”, zegt hij en dan haalt hij me onderuit en ik lig en zijn armen, alleen mijn bovenlichaam mijn benen staan nog op de grond en hij zoent me intens en hevig maar wel met passie.
Ik voel de vlinders weer en ben mega blij ik hou van dit gevoel en van hem denk ik dan.
Hij zet me weer recht en kijkt me dan aan en vraagt: “En vond je het leuk?”.
“Ik vond het niet leuk”, zeg ik en hij kijkt sip en dan pak ik zijn gezicht tussen mijn handen en kijk hem goed aan en zeg: “Ik vond het geweldig”, hij kijkt meteen weer blij en geeft me een harde zoen, met een beetje tong.
Ik sta helemaal te duizelen op mijn benen waneer hij me weer loslaat en ben een beetje licht in mijn hoofd en ga tegen Alex aan staan.
“Heey is er iets aan de hand?”, vraagt hij en hij kijkt bezorgd.
“Ik voel mee een beetje misselijk en ik ben licht in mijn hoofd, dat is alles”.
“Susan, stop daar onmiddellijk mee”, zegt hij dan boos en kijkt haar kwaad aan.
“Sorry, het spijt me ik ben gewoon boos dat je haar zo leuk vindt en mij al die tijd niks heb laten weten, zelfs niet eens door het hardop te denken”, zegt ze aan het begin verontschuldigend en aan het einde beledigd.
“Het spijt me dat ik je niks heb verteld maar het gebeurde nou eenmaal heel snel en toen vergat ik het een beetje”.
“Hoe kan je je eigen zus nou vergeten”, zegt ze boos.
Ik zucht opgelucht, het is zijn zus en geen jaloerse ex vriendin of wanna Be vriendin.
Ik voel me draaierig worde en ik zie langzaam mee vlekjes verschijnen en in een klap val ik flauw, het ging zo snel dat ik niet eens kon gillen of iets kon denken.
Alex’s point of view
Ik praat met mijn zusje die boos is omdat ik haar niks heb laten weten en hoor Kate’s gedachte: het is zijn zus en geen jaloerse ex vriendin of wanna Be vriendin.
Ik lach zachtjes en praat verder met mijn zus maar ze kijkt geschrokken en schreeuwt: “Kate”.
Ik draai me om en zie Kate lijkbleek worden en in een klap op de grond vallen, het ging zo snel dat ik haar niet eens kon opvangen.
Ze ligt bewegingsloos op de grond en ik til haar op en ze ligt in mijn armen, dus ik loop richting mijn kamer want ze moet waarschijnlijk gewoon rust hebben.
Ik pruts de deur open en leg haar op mijn bed, het is een kingsize twee persoonsbed, dus ik kan nog naast haar gaan liggen.
Ze ligt nog steeds bewusteloos en ademt rustig, dus ik ga tegen haar aan liggen en hou haar hand vast.
Ik geef nog een zoen op haar wang en ga dan slapen want ik ben ook best wel moe.
Kate’s point of view
Ik werd wakker in een donkere kamer die een leuke sfeer had, waarom wist ik niet totdat ik naast me keek omdat iemand mijn hand vasthield en erin kneep.
“Heey hoe gaat ie met je?”, vraagt Alex die naast me ligt.
“Het gaat wel weer beter, ik was gewoon te moe”, zeg ik een beetje lachend.
“Gek, je liet me schrikken, ik dacht dat je dood was”.
“Maar dat ben ik niet, dus je hoeft niet zo bezorgde te kijken”, zeg ik en dan rol ik op hem en kus hem.
“Alex is ze al wakker?”, vraagt de stem die klinkt als Susan aan de andere kant van de deur.
Ik rol snel van hem af en ga weer netjes liggen en zeg: “Ja ik ben wakker”.
De deur gaat open en ze rent op me af en omhelst me.
“We waren zo bezorgd, je was echt witter dan de witte muren op de gang”, zegt ze en ze wijst naar de muren die echt wit zijn.
“Maar ik ben nu weer beter, ik was gewoon moe en had alleen slaap nodig”.
“Nu je uitgerust bent kunnen we je voorstellen aan de andere”, zegt ze blij en ze trekt me omhoog en sleurt mee naar de gang en op het einde van de gang waar weer een grote deur is maar het is niet de voordeur.
“We zijn er, ben je er klaar voor?”, vraagt ze nieuwsgierig.
“Ik denk het wel”.
“Als je niet wilt, hoef je niet”, zegt Alex en hij pakt mijn hand vast en kijkt me lief aan.
“Het is al goed ik durf het wel als jij er bij bent”, zeg ik en ik knijp in zijn hand.
Samen lopen we naar binnen en ik zag een paar mensen op stoelen rond een grote lang werpige hoekige tafel, of hoe je dat ook beschrijft.
Ik liep naast hem mee naar het begin van de tafel en gingen naast de andere zitten, het waren heel veel mensen en allemaal vampiers.
Ik ging zitten op de stoel naast de hoofdstoel en voelde mijn doodsbang maar verbergde dat door een poker face te gebruiken.
“Dus dit is Kate, je nieuwe vriendin”, zei de man aan de hoofdstoel vrolijk.
“Ja dit is haar, ze was toe straks flauwgevallen omdat ze te moe was dus daarom zijn we te laat”, zei Alex.
“Het is al goed, je bent vast uitgehongerd eet en drink maar zoveel als je wilt”, zei hij aardig en hij glimlachte naar me.
Ik keek voor me en zag stukken vlees die bloedde en glazen met bloed, ik wist niet met wat ik moest beginnen maar mijn maag gaf commentaar dus pakte ik een stuk vlees en begon met eten, ik nam natuurlijk wel kleine beschaafde hapjes in plaats van het laten verdwijnen in 2 happen.
Alex pakte ook wat en ook Susan en iedereen ging verder met praten, gelukkig want ik haat het als mensen staren als ik eet.
Ik dronk nog mijn glas leeg en voelde dat ik vol zat, en het was heerlijk.
“Zullen we terug naar mijn kamer?”, vroeg Alex aan me en ik knikte zachtjes ja.
Hij stond op en schoof mijn stoel naar achteren als een heer en we liepen samen hand in hand weer naar de gang en iedereen was meteen weer stil en staarde.
We kwamen aan bij zijn deur en gingen naar binnen, gelukkig waren we weg van al die starende mensen dacht ik opgelucht en zuchten.
“Ze zijn gewoon bang voor mijn vader, hij wordt boos als mensen hun manieren vergeten”, zegt Alex verdedigend.
“Ja dus naar mensen staren is niet onbeleefd?”, vraag ik brutaal.
“Misschien een beetje maar ze moeten het doen om respect te tonen voor hun meerdere”.
“Hoe bedoel je?”, Vraag ik nieuwsgierig.
“Mijn vader is de leider en een soort van koning voor ze dus dan ben ik de prins en jij nu mijn prinses”, zegt hij en hij moet lachen.
“Denk je soms dat ik er niet kan uitzien als een prinses?”, vraag ik boos.
“Eigenlijk wel”.
“Wacht jij maar hier ik leen wel een jurk van Susan”, zeg ik en dan loop ik weg en doe de deur dicht en loop naar Susan toe die komt aangelopen.
“Is er iets, je kijkt boos?”, vraagt Susan.
“Ja kan ik een jurk van je lenen?”, vraag ik.
“Natuurlijk kan dat, kom maar mee naar de kledingkast”, zegt ze en ze pakt mijn hand en sleurt me mee door de gang naar een deur en doet hem open en ik zie een mega grote inloopkast en ik vond die van Rosa al groot.
“Laat me raden dit is jouw eigen inloopkast”, zei ik geïrriteerd.
“Ja natuurlijk, ik deel niet met gewone vampiers, alleen met de gene die net zo hoog zijn als mij”, zei ze arrogant en ze bedoelde dus me hoog zijn haar status als vampier prinses.
“Hier is een leuke jurk waarmee je zeker weten eruitziet als een prinses”, zegt ze en ze geeft een prachtige jurk aan.
Hij is roze met zilveren versieringen en zit boven strak en onder poeferig.
“Bedankt Susan deze is perfect ik doe hem meteen aan”, zeg ik en pak de jurk aan en kleed me om en doe mijn haar in een schuine staart zodat de krullen op mijn schouders vallen en Susan geeft me nog oorbellen en een ketting.
Ik kijk in de spiegel en ik glimlach ik zie er echt uit als een prinses.
"Kom we laten dit aan Alex zien, je lijkt echt wel een prinses nu", zegt Susan blij
Ik doe de deur open en wordt begroet door andere vampiers en ze buigen maar ik loop naast Susan dus ze moeten dat waarschijnlijk doen.
“Ja ze moeten het doen maar ze doen het ook omdat ze denken dat je een prinses bent, je bent met Alex en ziet er nu ook zo uit”, zegt Susan.
“Ja dat kan best”, zeg ik en we lopen door naar de vertrekken.
We lopen door de gangen en een heleboel jongens flirten met me door te knipogen of me iets te lang aan te kijken en stellen zich voor en kussen mijn hand.
“Wow dit is echt belachelijk, waar komen al die jongens in ene vandaan?”, vraag ik aan Susan die net zo verbaasd kijkt als mij.
“Gegroet schone dame”, zegt een jongen die voor me staat en dan me aankijkt en mijn hand kust en verder loopt.
“Oké dat was gewoon te creepy voor woorden”, zegt Susan lachend.
“Ik denk dat de combinatie van wolf en vampier zeer aantrekkelijk is”, zeg ik lachend en we lopen door.
Ik loop naar Alex’s kamer en klop op de deur en zeg: “Alex ben je daar?”, ik hoor niks dus dat betekent nee.
“En wat vindt je ervan?”, vraagt hij dan alsof het heel normaal is dat je in zo’n groot huis woont, kan je het eigenlijk nog een huis noemen als het zo groot is vraag ik me dan af.
“Ja je kan het nog een huis noemen want ik woon er toch en de plaats waar je woont is toch je huis”, zegt hij doodgewoon.
“Ja ik denk van wel”, zeg ik nog half in schok van het formaat.
“Nou wat vind je ervan?”, vraagt hij dan ongeduldig.
“Ik vind het groot maar wel mooi”, zeg ik dan maar.
“Goed zullen we dan nu naar binnen gaan zodat ik je kan voorstellen aan mijn familie?”, vraagt hij en ik knik ja.
Hij doet de deur open met gemak, komt misschien omdat hij sterk is door vampier krachten want een normaal mens zou dat ding met geen mogelijkheid open krijgen tenzij die hulp krijgt van 5 mensen.
Ik loop rustig naar binnen terwijl ik nog steeds zijn hand vasthoud en zie al een meisje met blond steil haar staan en ze glimlacht waneer Alex de deur dicht doet en naar binnen komt.
“Alex je bent eindelijk terug, godzijdank”, zegt ze blij en ze omhelst hem.
“Ik ben ook blij jouw weer te zien Susan”, zegt hij vrolijk terug en ik voel me een beetje ongemakkelijk, wie is zij in hemelsnaam? En waarom is ze zo close met hem?
“Wie is zij?”, vraagt Susan dan en kijkt me boos aan en kijkt dan naar mijn hand waarmee ik Alex vasthoud en ik trek hem snel weg.
“Dit is Kate”, zegt hij dan.
“En waarom ben je zo close met haar en hield je haar hand vast?”, vraagt ze boos.
“Omdat ze mijn nieuwe vriendin is”, zegt hij simpel, ik voel dat ik rood wordt bij het woord vriendin en kijk een beetje weg.
“Echt waar?”, vraagt ze dan
“Ja natuurlijk anders zou ik het toch niet zeggen”, zegt hij geërgerd.
“Wow je hoeft niet zo boos te doen, ik wil wel natuurlijk bewijs zien” zegt Susan.
“Wat voor bewijs?”, vraagt Alex.
“Duh bewijs dat ze je vriendin is door te zoenen met haar”.
Ik voel dat ik weer rood wordt maar Alex pakt mijn hand vast en kijkt me lief aan, ik smelt bij zijn lieve blik en voel dat ik weer kalmeer en dat ik ook niet meer rood ben.
“Wat is er voel je je niet lekker?’, vraagt hij dan bezorgd en ik schud meteen nee.
“Het is gewoon dat ik het leuk vond om te horen dat ik jouw vriendin ben”, zeg ik en ik glimlach naar hem.
“Dan zal je dit helemaal leuk vinden”, zegt hij en dan haalt hij me onderuit en ik lig en zijn armen, alleen mijn bovenlichaam mijn benen staan nog op de grond en hij zoent me intens en hevig maar wel met passie.
Ik voel de vlinders weer en ben mega blij ik hou van dit gevoel en van hem denk ik dan.
Hij zet me weer recht en kijkt me dan aan en vraagt: “En vond je het leuk?”.
“Ik vond het niet leuk”, zeg ik en hij kijkt sip en dan pak ik zijn gezicht tussen mijn handen en kijk hem goed aan en zeg: “Ik vond het geweldig”, hij kijkt meteen weer blij en geeft me een harde zoen, met een beetje tong.
Ik sta helemaal te duizelen op mijn benen waneer hij me weer loslaat en ben een beetje licht in mijn hoofd en ga tegen Alex aan staan.
“Heey is er iets aan de hand?”, vraagt hij en hij kijkt bezorgd.
“Ik voel mee een beetje misselijk en ik ben licht in mijn hoofd, dat is alles”.
“Susan, stop daar onmiddellijk mee”, zegt hij dan boos en kijkt haar kwaad aan.
“Sorry, het spijt me ik ben gewoon boos dat je haar zo leuk vindt en mij al die tijd niks heb laten weten, zelfs niet eens door het hardop te denken”, zegt ze aan het begin verontschuldigend en aan het einde beledigd.
“Het spijt me dat ik je niks heb verteld maar het gebeurde nou eenmaal heel snel en toen vergat ik het een beetje”.
“Hoe kan je je eigen zus nou vergeten”, zegt ze boos.
Ik zucht opgelucht, het is zijn zus en geen jaloerse ex vriendin of wanna Be vriendin.
Ik voel me draaierig worde en ik zie langzaam mee vlekjes verschijnen en in een klap val ik flauw, het ging zo snel dat ik niet eens kon gillen of iets kon denken.
Alex’s point of view
Ik praat met mijn zusje die boos is omdat ik haar niks heb laten weten en hoor Kate’s gedachte: het is zijn zus en geen jaloerse ex vriendin of wanna Be vriendin.
Ik lach zachtjes en praat verder met mijn zus maar ze kijkt geschrokken en schreeuwt: “Kate”.
Ik draai me om en zie Kate lijkbleek worden en in een klap op de grond vallen, het ging zo snel dat ik haar niet eens kon opvangen.
Ze ligt bewegingsloos op de grond en ik til haar op en ze ligt in mijn armen, dus ik loop richting mijn kamer want ze moet waarschijnlijk gewoon rust hebben.
Ik pruts de deur open en leg haar op mijn bed, het is een kingsize twee persoonsbed, dus ik kan nog naast haar gaan liggen.
Ze ligt nog steeds bewusteloos en ademt rustig, dus ik ga tegen haar aan liggen en hou haar hand vast.
Ik geef nog een zoen op haar wang en ga dan slapen want ik ben ook best wel moe.
Kate’s point of view
Ik werd wakker in een donkere kamer die een leuke sfeer had, waarom wist ik niet totdat ik naast me keek omdat iemand mijn hand vasthield en erin kneep.
“Heey hoe gaat ie met je?”, vraagt Alex die naast me ligt.
“Het gaat wel weer beter, ik was gewoon te moe”, zeg ik een beetje lachend.
“Gek, je liet me schrikken, ik dacht dat je dood was”.
“Maar dat ben ik niet, dus je hoeft niet zo bezorgde te kijken”, zeg ik en dan rol ik op hem en kus hem.
“Alex is ze al wakker?”, vraagt de stem die klinkt als Susan aan de andere kant van de deur.
Ik rol snel van hem af en ga weer netjes liggen en zeg: “Ja ik ben wakker”.
De deur gaat open en ze rent op me af en omhelst me.
“We waren zo bezorgd, je was echt witter dan de witte muren op de gang”, zegt ze en ze wijst naar de muren die echt wit zijn.
“Maar ik ben nu weer beter, ik was gewoon moe en had alleen slaap nodig”.
“Nu je uitgerust bent kunnen we je voorstellen aan de andere”, zegt ze blij en ze trekt me omhoog en sleurt mee naar de gang en op het einde van de gang waar weer een grote deur is maar het is niet de voordeur.
“We zijn er, ben je er klaar voor?”, vraagt ze nieuwsgierig.
“Ik denk het wel”.
“Als je niet wilt, hoef je niet”, zegt Alex en hij pakt mijn hand vast en kijkt me lief aan.
“Het is al goed ik durf het wel als jij er bij bent”, zeg ik en ik knijp in zijn hand.
Samen lopen we naar binnen en ik zag een paar mensen op stoelen rond een grote lang werpige hoekige tafel, of hoe je dat ook beschrijft.
Ik liep naast hem mee naar het begin van de tafel en gingen naast de andere zitten, het waren heel veel mensen en allemaal vampiers.
Ik ging zitten op de stoel naast de hoofdstoel en voelde mijn doodsbang maar verbergde dat door een poker face te gebruiken.
“Dus dit is Kate, je nieuwe vriendin”, zei de man aan de hoofdstoel vrolijk.
“Ja dit is haar, ze was toe straks flauwgevallen omdat ze te moe was dus daarom zijn we te laat”, zei Alex.
“Het is al goed, je bent vast uitgehongerd eet en drink maar zoveel als je wilt”, zei hij aardig en hij glimlachte naar me.
Ik keek voor me en zag stukken vlees die bloedde en glazen met bloed, ik wist niet met wat ik moest beginnen maar mijn maag gaf commentaar dus pakte ik een stuk vlees en begon met eten, ik nam natuurlijk wel kleine beschaafde hapjes in plaats van het laten verdwijnen in 2 happen.
Alex pakte ook wat en ook Susan en iedereen ging verder met praten, gelukkig want ik haat het als mensen staren als ik eet.
Ik dronk nog mijn glas leeg en voelde dat ik vol zat, en het was heerlijk.
“Zullen we terug naar mijn kamer?”, vroeg Alex aan me en ik knikte zachtjes ja.
Hij stond op en schoof mijn stoel naar achteren als een heer en we liepen samen hand in hand weer naar de gang en iedereen was meteen weer stil en staarde.
We kwamen aan bij zijn deur en gingen naar binnen, gelukkig waren we weg van al die starende mensen dacht ik opgelucht en zuchten.
“Ze zijn gewoon bang voor mijn vader, hij wordt boos als mensen hun manieren vergeten”, zegt Alex verdedigend.
“Ja dus naar mensen staren is niet onbeleefd?”, vraag ik brutaal.
“Misschien een beetje maar ze moeten het doen om respect te tonen voor hun meerdere”.
“Hoe bedoel je?”, Vraag ik nieuwsgierig.
“Mijn vader is de leider en een soort van koning voor ze dus dan ben ik de prins en jij nu mijn prinses”, zegt hij en hij moet lachen.
“Denk je soms dat ik er niet kan uitzien als een prinses?”, vraag ik boos.
“Eigenlijk wel”.
“Wacht jij maar hier ik leen wel een jurk van Susan”, zeg ik en dan loop ik weg en doe de deur dicht en loop naar Susan toe die komt aangelopen.
“Is er iets, je kijkt boos?”, vraagt Susan.
“Ja kan ik een jurk van je lenen?”, vraag ik.
“Natuurlijk kan dat, kom maar mee naar de kledingkast”, zegt ze en ze pakt mijn hand en sleurt me mee door de gang naar een deur en doet hem open en ik zie een mega grote inloopkast en ik vond die van Rosa al groot.
“Laat me raden dit is jouw eigen inloopkast”, zei ik geïrriteerd.
“Ja natuurlijk, ik deel niet met gewone vampiers, alleen met de gene die net zo hoog zijn als mij”, zei ze arrogant en ze bedoelde dus me hoog zijn haar status als vampier prinses.
“Hier is een leuke jurk waarmee je zeker weten eruitziet als een prinses”, zegt ze en ze geeft een prachtige jurk aan.
Hij is roze met zilveren versieringen en zit boven strak en onder poeferig.
“Bedankt Susan deze is perfect ik doe hem meteen aan”, zeg ik en pak de jurk aan en kleed me om en doe mijn haar in een schuine staart zodat de krullen op mijn schouders vallen en Susan geeft me nog oorbellen en een ketting.
Ik kijk in de spiegel en ik glimlach ik zie er echt uit als een prinses.
"Kom we laten dit aan Alex zien, je lijkt echt wel een prinses nu", zegt Susan blij
Ik doe de deur open en wordt begroet door andere vampiers en ze buigen maar ik loop naast Susan dus ze moeten dat waarschijnlijk doen.
“Ja ze moeten het doen maar ze doen het ook omdat ze denken dat je een prinses bent, je bent met Alex en ziet er nu ook zo uit”, zegt Susan.
“Ja dat kan best”, zeg ik en we lopen door naar de vertrekken.
We lopen door de gangen en een heleboel jongens flirten met me door te knipogen of me iets te lang aan te kijken en stellen zich voor en kussen mijn hand.
“Wow dit is echt belachelijk, waar komen al die jongens in ene vandaan?”, vraag ik aan Susan die net zo verbaasd kijkt als mij.
“Gegroet schone dame”, zegt een jongen die voor me staat en dan me aankijkt en mijn hand kust en verder loopt.
“Oké dat was gewoon te creepy voor woorden”, zegt Susan lachend.
“Ik denk dat de combinatie van wolf en vampier zeer aantrekkelijk is”, zeg ik lachend en we lopen door.
Ik loop naar Alex’s kamer en klop op de deur en zeg: “Alex ben je daar?”, ik hoor niks dus dat betekent nee.
Hoofdstuk 18
“Hij is er niet”, zeg ik tegen Susan die teleurgesteld kijkt.
“Al die moeite voor niks””, zegt ze en dan zucht ze.
“Zullen we dan maar wat rondlopen en wat jongens gek maken, ik ben niet voor niks zo opgetut”, zeg ik en we lopen samen giechelend door de gang naar buiten.
We lopen naar buiten en de zon schijnt fel en ik ga zitten op een bankje en kijk naar de jongens die honkbal spelen.
“Dit is hun uitsloof sport, ze kunnen zich lekker uitleven en hierna kont rugby want dan doen ze elkaar pijn”, zegt Susan en ze komt naast me zitten.
“Dat is ook handig als je ruzie hebt, je hebt dan excuus om iemand te slaan en onderuit te halen”.
Samen schieten we in de lach en kijken naar de sport en ik merk dat de helft niet oplet en mij aankijkt met een big smile, het is eerder staren en het is heel eng.
Dan loopt een van de jongens naar me toe en buigt.
“Zou de schone dame misschien mee willen doen?”, vraagt hij met een glimlach.
“Ik heb een jurk aan”, zeg ik dan en schud mijn hoofd van nee.
“Nou dan is dat probleem zo opgelost, wat wil je aan voor deze sport een losse broek met een hemd?’, vraagt hij uitdagend.
Hij bedoelt waarschijnlijk dat hij dat kan doen met zijn vampier krachten.
“Ja dat is wel goed”.
Hij knipt in zijn vingers en mijn jurk is weg en ik heb een losse zwarte broek aan met een tanktop.
“Bedankt dat is denk ik handiger”, zeg ik vriendelijk.
Ik loop het veld op en ga bij de slag partij.
We spelen een tijdje en dan ben ik aan de beurt en pak de knuppel die van ijzer is en doe alsof die heel zwaar is want de andere denken dat ik een tutje ben vanwege die jurk van toe straks dus speel ik mee met die gedachte.
Wat zullen ze schrikken als ik win en een homerun sla.
Ik hou hem goed vast en doe hem omhoog en ga goed staan en wacht op de bal, de pitcher kijkt me lief aan en gooit snel de bal en denkt dat ik hem niet kan raken maar ik sla snel en met veel kracht en de knuppel buigt om en de bal vliegt mega snel door de lucht en ik zie hem een beetje fikken en hij verdwijnt uit het zicht en een paar jongens proberen hem te halen maar dat zal ze waarschijnlijk niet lukken.
Ik loop rustig naar het 1ste honk en dan naar het 2de en de 3de en kom bij de thuis plaat en vraag onschuldig: “Ik ben nu toch in en heb 1 punt?”, ze kijken me met grote ogen aan en de jongen die mij vroeg mee te doen zegt: “Ja”.
“Ik heet trouwens John”, zegt hij en ik schud zijn hand en zeg glimlachend: “Ik heet Kate”.
“Wacht ben jij Alex’s nieuwe vriendin?”, vraagt hij snel.
“Ja dat ben ik, ik ben hier gekomen omdat hij weg is”.
“Wow dat verklaart waarom je zo goed bent”.
“Hoezo?”.
“De prins heeft alleen het beste, verwend klote joch”.
“Dat is helemaal niet zo”.
“Ooh ja en waarom denk je anders dat je hier bent en je zijn vriendin bent, als je normaal had geweest had hij je niet eens willen aankijken, dat doet hij tenminste met ons”.
“Dat is niet waar, zo is Alex helemaal niet, hij heeft mij juist geholpen”.
“Ja en alleen zodat hij het sterkste en meest knapste meisje ter wereld zou hebben. Dat is nou eenmaal hoe de prins werkt, net zoals zijn smerige zus. Eerst had ze met Nick en toen dumpte ze hem voor mij en toen kwam er iets beters langs en dumpte mij voor haar nieuwe sterkere vriendje. Zo werken ze nou eenmaal”.
“Dat is niet waar je liegt”, zeg ik boos en ik voel dat ik begin te trillen en probeer me in te houden.
“Dat is wat jij denkt omdat hij je dat verteld heeft maar de waarheid is dat jij zijn nieuwe speeltje bent tot er iets beters langs komt, dat is ook gebeurd met de andere meisjes hier, vraag het maar”, zegt hij en wijst naar de meisjes die aan de zijkant staan.
Ik loop naar ze toe en kijk ze aan.
“Is dat waar, waren jullie zijn vorige vriendinnen?”, vraag ik met trillende stem.
Ze knikken ja en ik schrik en neem een grote hap lucht en probeer niet flauw te vallen.
Ik ren snel weg naar het bos en struikel onderweg maar ik huil zo hard dat het me niet boeit.
Mijn hart wordt verscheurd en ik krijg amper lucht en mijn hele wereld staat op zijn kop.
Ik kom uit op een strand en ren het water in om af te koelen, ik zwem ver weg en kom nadat ik het ijskoud krijg weer terug.
Ik val neer in het zand en adem zwaar, alsof iemand in mijn longen knijpt en me probeert te vermoorden.
“Kate gaat het met je?”, vraagt John bezorgd en hij komt naast me zitten.
“Ik ben alleen geschrokken en heel erg boos op Alex voor de rest voel ik me goed”, zeg ik en lach.
“Het spijt me dat ik het zo bot zei ik vond het gewoon zielig dat hij je alleen gebruikt als een speeltje”.
“Het geeft niet, het is beter dan dat ik in ene wordt gedumpt en van niks afwist”.
“Heey maak je geen zorgen, dan zal je alsnog mij hebben als dat gebeurt”, zegt John en hij glimlacht naar me.
Ik ga overeind zitten en kruip tegen hem aan en zucht.
“Voel je je al iets beter?”, vraagt John en hij kijkt me aan.
“Ja, bedankt”.
“Ik vertelde je alleen de waarheid, daar hoef je me niet voor te bedanken, dat is iets dat je gewoon moet doen”.
“Ik denk het wel”.
“Heey je hoeft niet zo sip te kijken, als er iets is kan je best naar mij toe komen om te praten”.
“Dat is goed om te weten”, zeg ik en ik glimlach naar hem en hij komt dichter tegen mij aan zitten en buigt voorover en komt met zijn gezicht dichter bij de mijne en ik voelde zijn warme adem op mijn lippen.
Hij kwam nog dichterbij en deed zijn lippen op de mijne en ik duwde hem niet weg, het voelde fijn.
Ik dacht als ik toch maar een speeltje was kon ik net zo goed doen wat ik wilde, hij zou me toch dumpen.
Hij begon intenser te zoenen en duwde me achteruit in het zand en ik legde mijn handen naast mijn hoofd en hij pakte ze vast en hield mijn handen vast, ze waren verstrengeld met elkaar.
Zo lagen we daar een tijdje te zoenen en ik voelde me geweldig
Hij stopte met zoenen en keek me aan.
“Ik doe je toch geen pijn?”, vroeg hij bezorgd.
“Nee helemaal niet”.
“Je bent toch niet boos ofzo?”.
“Waarom zou ik boos zijn, je zoent me alleen maar”.
“Oké dat is goed want ik wil geen ruzie met je, daarvoor ben je te mooi”.
Ik lach en kijk hem aan en zie zijn prachtige groene ogen me aanstaren en ik zoen hem.
Hij zoent me terug en deze keer met meer passie en nog beter en hij begint met tongzoenen en ik ga mee.
“Kate ben jij dat?”, vraagt een stem die van achter me komt.
Ik stop met zoenen en kom overeind en kijk in de ogen van Susan.
“OMG Kate wat was je aan het doen, je hebt toch met Alex”zegt ze boos.
“Nou hij ziet me als een speeltje en gaat me dumpen waneer er iemand beter dan mij langskomt dus ik dacht dan kan ik tenminste ervoor zorgen als dat gebeurd dat ik iemand anders heb, zodat ik het niet erg vind”.
“Kate hoe kom je op dat idee?”, vraagt ze verbaasd.
“Dat is wat John me heeft verteld en de andere meisjes hebben bevestigd”.
“Kate dat was vroeger maar nu is hij veranderd, hij heeft me dat zelf verteld”.
“En hoe weet je dat hij niet loog”.
“Omdat ik dat dan zou horen, hij houdt van je en wil voor eeuwig bij je blijven en dan doe jij dit”.
“Sorry ik wist het niet”, zeg ik beschaamd.
“Hopelijk komt hij hier nooit achter”.
“Hopelijk kom ik niet achter wat?”, vraagt een stem vanuit het bos en het is Alex.
Mijn hele lichaam trilt van angst, hoelang was hij daar.
“Ik was er vanaf de honkbal wedstrijd”, zegt Alex.
“Alex het spijt me zo erg ik had geen idee dat je mij niet zag als een speeltje maar als een echte vriendin”.
“Het is al goed, het is jouw schuld niet maar de zijne”, zegt hij boos en hij kijkt boos naar John, die zich doodt schrikt.
“Het spijt me uwe hoogheid ik wist niet dat u veranderd was en echt om haar gaf, plies vergeef me?”, vroeg hij smekend.
“En waarom denk je dat ik je zal vergeven, voornamelijk nadat jij haar hebt gezoend”, zegt hij boos.
“Alex doe even rustig hij wist het echt niet”, zeg ik en ik ga tussen hun in staan.
Hij kijkt me boos aan en ik zie zijn zielige blik en voel me verschrikkelijk, ik heb hem pijn gedaan, het is allemaal mijn schuld, waarom verpest ik ook altijd alles wat ik heb.
“Kate het is niet jouw schuld, het spijt me dat ik jouw nu pijn doe”, zegt hij en hij kijkt me lief aan.
Ik voel zijn blik en zijn spijt en de tranen stromen over mijn wangen en ik omhels hem en begin heel hard te huilen.
“Het is al goed Kate, huil maar zoveel als je wilt, ik ben er voor je”, zegt Alex.
Ik blijf maar huilen en hou hem stevig vast.
Ik ben dan eindelijk uitgehuild en kijk hem aan en hij veegt mijn tranen weg en tilt me op.
“Ik breng je wel terug”, zegt hij lief.
We laten Susan en John daar staan en hij rent snel terug naar het paleis en doet de deuren open en legt me dan neer op zijn bed en kietelt me.
“Hou op je weet dat ik dat haat”.
“Dat weet ik daarom doe ik het, dit is je straf voor die zoen met die andere gast”, zegt hij, eigenlijk waren het er meer dus waren het zoenen.
“Als dat zo is moet ik je nog langer kietelen”.
Dan stopt hij met me te kietelen en zoent me en gaat boven op mij liggen.
“Wat doe je?”, vraag ik.
“Wat denk jezelf”, zegt hij en hij zoent me intens en het word steeds intenser, dan gaat zijn hand onder mijn shirt.
“Alex stop, dit wil ik niet”, zeg ik en hij gaat van me af en kijkt me verbaasd aan.
“Je doet dit alleen omdat je jaloers bent op John en niet omdat je van me houdt, dit zou speciaal moeten zijn en als je ermee doorgaat heb je achteraf spijt en het zal waarschijnlijk slecht aanvoelen”, zeg ik en kijk hem boos aan.
“Ik denk dat je gelijk hebt”, zegt Alex teleurgesteld en hij gaat van me af.
Toen werd er op de deur geklopt en deed ik open.
“Hij is er niet”, zeg ik tegen Susan die teleurgesteld kijkt.
“Al die moeite voor niks””, zegt ze en dan zucht ze.
“Zullen we dan maar wat rondlopen en wat jongens gek maken, ik ben niet voor niks zo opgetut”, zeg ik en we lopen samen giechelend door de gang naar buiten.
We lopen naar buiten en de zon schijnt fel en ik ga zitten op een bankje en kijk naar de jongens die honkbal spelen.
“Dit is hun uitsloof sport, ze kunnen zich lekker uitleven en hierna kont rugby want dan doen ze elkaar pijn”, zegt Susan en ze komt naast me zitten.
“Dat is ook handig als je ruzie hebt, je hebt dan excuus om iemand te slaan en onderuit te halen”.
Samen schieten we in de lach en kijken naar de sport en ik merk dat de helft niet oplet en mij aankijkt met een big smile, het is eerder staren en het is heel eng.
Dan loopt een van de jongens naar me toe en buigt.
“Zou de schone dame misschien mee willen doen?”, vraagt hij met een glimlach.
“Ik heb een jurk aan”, zeg ik dan en schud mijn hoofd van nee.
“Nou dan is dat probleem zo opgelost, wat wil je aan voor deze sport een losse broek met een hemd?’, vraagt hij uitdagend.
Hij bedoelt waarschijnlijk dat hij dat kan doen met zijn vampier krachten.
“Ja dat is wel goed”.
Hij knipt in zijn vingers en mijn jurk is weg en ik heb een losse zwarte broek aan met een tanktop.
“Bedankt dat is denk ik handiger”, zeg ik vriendelijk.
Ik loop het veld op en ga bij de slag partij.
We spelen een tijdje en dan ben ik aan de beurt en pak de knuppel die van ijzer is en doe alsof die heel zwaar is want de andere denken dat ik een tutje ben vanwege die jurk van toe straks dus speel ik mee met die gedachte.
Wat zullen ze schrikken als ik win en een homerun sla.
Ik hou hem goed vast en doe hem omhoog en ga goed staan en wacht op de bal, de pitcher kijkt me lief aan en gooit snel de bal en denkt dat ik hem niet kan raken maar ik sla snel en met veel kracht en de knuppel buigt om en de bal vliegt mega snel door de lucht en ik zie hem een beetje fikken en hij verdwijnt uit het zicht en een paar jongens proberen hem te halen maar dat zal ze waarschijnlijk niet lukken.
Ik loop rustig naar het 1ste honk en dan naar het 2de en de 3de en kom bij de thuis plaat en vraag onschuldig: “Ik ben nu toch in en heb 1 punt?”, ze kijken me met grote ogen aan en de jongen die mij vroeg mee te doen zegt: “Ja”.
“Ik heet trouwens John”, zegt hij en ik schud zijn hand en zeg glimlachend: “Ik heet Kate”.
“Wacht ben jij Alex’s nieuwe vriendin?”, vraagt hij snel.
“Ja dat ben ik, ik ben hier gekomen omdat hij weg is”.
“Wow dat verklaart waarom je zo goed bent”.
“Hoezo?”.
“De prins heeft alleen het beste, verwend klote joch”.
“Dat is helemaal niet zo”.
“Ooh ja en waarom denk je anders dat je hier bent en je zijn vriendin bent, als je normaal had geweest had hij je niet eens willen aankijken, dat doet hij tenminste met ons”.
“Dat is niet waar, zo is Alex helemaal niet, hij heeft mij juist geholpen”.
“Ja en alleen zodat hij het sterkste en meest knapste meisje ter wereld zou hebben. Dat is nou eenmaal hoe de prins werkt, net zoals zijn smerige zus. Eerst had ze met Nick en toen dumpte ze hem voor mij en toen kwam er iets beters langs en dumpte mij voor haar nieuwe sterkere vriendje. Zo werken ze nou eenmaal”.
“Dat is niet waar je liegt”, zeg ik boos en ik voel dat ik begin te trillen en probeer me in te houden.
“Dat is wat jij denkt omdat hij je dat verteld heeft maar de waarheid is dat jij zijn nieuwe speeltje bent tot er iets beters langs komt, dat is ook gebeurd met de andere meisjes hier, vraag het maar”, zegt hij en wijst naar de meisjes die aan de zijkant staan.
Ik loop naar ze toe en kijk ze aan.
“Is dat waar, waren jullie zijn vorige vriendinnen?”, vraag ik met trillende stem.
Ze knikken ja en ik schrik en neem een grote hap lucht en probeer niet flauw te vallen.
Ik ren snel weg naar het bos en struikel onderweg maar ik huil zo hard dat het me niet boeit.
Mijn hart wordt verscheurd en ik krijg amper lucht en mijn hele wereld staat op zijn kop.
Ik kom uit op een strand en ren het water in om af te koelen, ik zwem ver weg en kom nadat ik het ijskoud krijg weer terug.
Ik val neer in het zand en adem zwaar, alsof iemand in mijn longen knijpt en me probeert te vermoorden.
“Kate gaat het met je?”, vraagt John bezorgd en hij komt naast me zitten.
“Ik ben alleen geschrokken en heel erg boos op Alex voor de rest voel ik me goed”, zeg ik en lach.
“Het spijt me dat ik het zo bot zei ik vond het gewoon zielig dat hij je alleen gebruikt als een speeltje”.
“Het geeft niet, het is beter dan dat ik in ene wordt gedumpt en van niks afwist”.
“Heey maak je geen zorgen, dan zal je alsnog mij hebben als dat gebeurt”, zegt John en hij glimlacht naar me.
Ik ga overeind zitten en kruip tegen hem aan en zucht.
“Voel je je al iets beter?”, vraagt John en hij kijkt me aan.
“Ja, bedankt”.
“Ik vertelde je alleen de waarheid, daar hoef je me niet voor te bedanken, dat is iets dat je gewoon moet doen”.
“Ik denk het wel”.
“Heey je hoeft niet zo sip te kijken, als er iets is kan je best naar mij toe komen om te praten”.
“Dat is goed om te weten”, zeg ik en ik glimlach naar hem en hij komt dichter tegen mij aan zitten en buigt voorover en komt met zijn gezicht dichter bij de mijne en ik voelde zijn warme adem op mijn lippen.
Hij kwam nog dichterbij en deed zijn lippen op de mijne en ik duwde hem niet weg, het voelde fijn.
Ik dacht als ik toch maar een speeltje was kon ik net zo goed doen wat ik wilde, hij zou me toch dumpen.
Hij begon intenser te zoenen en duwde me achteruit in het zand en ik legde mijn handen naast mijn hoofd en hij pakte ze vast en hield mijn handen vast, ze waren verstrengeld met elkaar.
Zo lagen we daar een tijdje te zoenen en ik voelde me geweldig
Hij stopte met zoenen en keek me aan.
“Ik doe je toch geen pijn?”, vroeg hij bezorgd.
“Nee helemaal niet”.
“Je bent toch niet boos ofzo?”.
“Waarom zou ik boos zijn, je zoent me alleen maar”.
“Oké dat is goed want ik wil geen ruzie met je, daarvoor ben je te mooi”.
Ik lach en kijk hem aan en zie zijn prachtige groene ogen me aanstaren en ik zoen hem.
Hij zoent me terug en deze keer met meer passie en nog beter en hij begint met tongzoenen en ik ga mee.
“Kate ben jij dat?”, vraagt een stem die van achter me komt.
Ik stop met zoenen en kom overeind en kijk in de ogen van Susan.
“OMG Kate wat was je aan het doen, je hebt toch met Alex”zegt ze boos.
“Nou hij ziet me als een speeltje en gaat me dumpen waneer er iemand beter dan mij langskomt dus ik dacht dan kan ik tenminste ervoor zorgen als dat gebeurd dat ik iemand anders heb, zodat ik het niet erg vind”.
“Kate hoe kom je op dat idee?”, vraagt ze verbaasd.
“Dat is wat John me heeft verteld en de andere meisjes hebben bevestigd”.
“Kate dat was vroeger maar nu is hij veranderd, hij heeft me dat zelf verteld”.
“En hoe weet je dat hij niet loog”.
“Omdat ik dat dan zou horen, hij houdt van je en wil voor eeuwig bij je blijven en dan doe jij dit”.
“Sorry ik wist het niet”, zeg ik beschaamd.
“Hopelijk komt hij hier nooit achter”.
“Hopelijk kom ik niet achter wat?”, vraagt een stem vanuit het bos en het is Alex.
Mijn hele lichaam trilt van angst, hoelang was hij daar.
“Ik was er vanaf de honkbal wedstrijd”, zegt Alex.
“Alex het spijt me zo erg ik had geen idee dat je mij niet zag als een speeltje maar als een echte vriendin”.
“Het is al goed, het is jouw schuld niet maar de zijne”, zegt hij boos en hij kijkt boos naar John, die zich doodt schrikt.
“Het spijt me uwe hoogheid ik wist niet dat u veranderd was en echt om haar gaf, plies vergeef me?”, vroeg hij smekend.
“En waarom denk je dat ik je zal vergeven, voornamelijk nadat jij haar hebt gezoend”, zegt hij boos.
“Alex doe even rustig hij wist het echt niet”, zeg ik en ik ga tussen hun in staan.
Hij kijkt me boos aan en ik zie zijn zielige blik en voel me verschrikkelijk, ik heb hem pijn gedaan, het is allemaal mijn schuld, waarom verpest ik ook altijd alles wat ik heb.
“Kate het is niet jouw schuld, het spijt me dat ik jouw nu pijn doe”, zegt hij en hij kijkt me lief aan.
Ik voel zijn blik en zijn spijt en de tranen stromen over mijn wangen en ik omhels hem en begin heel hard te huilen.
“Het is al goed Kate, huil maar zoveel als je wilt, ik ben er voor je”, zegt Alex.
Ik blijf maar huilen en hou hem stevig vast.
Ik ben dan eindelijk uitgehuild en kijk hem aan en hij veegt mijn tranen weg en tilt me op.
“Ik breng je wel terug”, zegt hij lief.
We laten Susan en John daar staan en hij rent snel terug naar het paleis en doet de deuren open en legt me dan neer op zijn bed en kietelt me.
“Hou op je weet dat ik dat haat”.
“Dat weet ik daarom doe ik het, dit is je straf voor die zoen met die andere gast”, zegt hij, eigenlijk waren het er meer dus waren het zoenen.
“Als dat zo is moet ik je nog langer kietelen”.
Dan stopt hij met me te kietelen en zoent me en gaat boven op mij liggen.
“Wat doe je?”, vraag ik.
“Wat denk jezelf”, zegt hij en hij zoent me intens en het word steeds intenser, dan gaat zijn hand onder mijn shirt.
“Alex stop, dit wil ik niet”, zeg ik en hij gaat van me af en kijkt me verbaasd aan.
“Je doet dit alleen omdat je jaloers bent op John en niet omdat je van me houdt, dit zou speciaal moeten zijn en als je ermee doorgaat heb je achteraf spijt en het zal waarschijnlijk slecht aanvoelen”, zeg ik en kijk hem boos aan.
“Ik denk dat je gelijk hebt”, zegt Alex teleurgesteld en hij gaat van me af.
Toen werd er op de deur geklopt en deed ik open.
Hoofdstuk 19
“Kate er is bezoek voor jou”, zei Susan met een bezorgd gezicht.
“Ik en Alex hebben het al goed gemaakt dus je hoeft je geen zorgen te maken en wat is de naam van die persoon, die hier is voor mij?”, vraag ik.
“Kate beloof me dat je niet met hun meegaat, plies ik wil je niet kwijt je bent als een zus voor me, ook al ken ik je amper”, zegt ze smekend.
“Susan wat is er aan de hand, wie zijn hun?”.
“Het is je vampierfamilie, tenminste dat zeggen hun”.
“Was een jongen genaamd Chris bij hun?”.
Susan schudt haar hoofd en ik schrik, hij is hier voor mij.
Ik loop snel langs Susan heen en ren naar de ontvangsthal en zie een gezin staan met vooraan een jongen die bedroefd kijkt en krom staat, het is Chris.
“Chris”, schreeuw ik en dan ren ik op hem af en omhels hem, waarom weet ik niet maar ik heb hem gemist.
“Kate godzijdank je bent hier, ik heb je zo erg gemist”, zegt hij met een trillende stem, heeft hij gehuild?
Ik voel dat zijn gezicht nat is en zijn hele lichaam trillen en duw hen dan weg en kijk hem aan, zijn ogen zijn rood en helemaal opgezet, hij heeft dus gehuild, houdt hij echt zoveel van me?
“Kate ik heb je zo gemist, ik hou zielsveel van je en wil je nooit meer kwijt”.
“Hoe wist je dat ik weg was en hier was?”
“Ik zag je toen wegrennen met die jongen en herkende hem en ben zo snel mogelijk hierheen gekomen”.
“Chris dat is zo lief maar ik-“, zeg ik maar mijn zin wordt onderbroken door Alex die achter me is komen staan en Chris boos aankijkt.
“Ze blijft hier omdat ze van mij houdt”, zegt hij blij.
“Kate wat is er aan de hand, heb je met die gast?”, vraagt Chris verward en kijkt me dan aan.
“Chris ik hou ook van jou maar ik geef meer om Alex, het spijt me”, zeg ik en de tranen rollen over mijn wangen.
“Dus je kan nu oprotten en nooit meer terugkomen”, zegt Alex boos.
Hij gaat nog dichter tegen me aanstaan en doet zijn arm om me heen zodat ik niet meer kan bewegen.
“Kate ik hou van je, kom met me mee terug naar je vampierfamilie en vergeet die stomme honden en deze plek”, zegt Chris.
“Chris dat kan ik niet doen”.
“Ze blijft hier bij mij punt uit en nu oprotten Chris”.
De spanning is om te snijden en het voelt als bliksem en ik sta ertussen.
“Kinderen doe even rustig aan er is een perfecte manier om dit op te lossen”, zegt de vader van Alex.
“Ik heet Victor leuk jullie te ontmoeten, ik heb al zo veel van jullie gehoord van Kate”, zegt hij nog blij erbij.
Chris schrikt en de rest van zijn familie ook, is die vrolijke gast echt zo eng.
“En wat is die oplossing? “, vraag ik brutaal.
“Dat wou ik zeggen totdat jij me onderbrak dus kan je voortaan niet zo brutaal doen en wachten tot het jouw beurt is”, zegt hij met een grijns die mij irriteert.
Ik knik geïrriteerd ja en wacht tot hij verder gaat.
“De oplossing is dat jullie moeten vechten voor haar”, zegt hij vrolijk.
“Wat voor een gevecht?”, vraagt Alex die naar zijn vader kijkt me een verbaasde blik.
“Een vampieren gevecht, dat betekent dat jullie moeten vechten met jullie krachten en de verliezaar gaat dood en de winnaar krijgt Kate”.
“Dat klinkt eerlijk”, zegt Alex blij.
“Dat is goed want als ik haar niet heb wil ik niet verder leven”, zegt Chris, ik kijk hem geschokt aan maar zie dan zijn vastberaden blik.
Victor loopt naar buiten en wij volgen hem.
We komen bij de achterkant waar een groot open veld is waar toe straks werd gehonkbald maar iedereen is gevlucht vanwege Victor.
De jongens gaan tegenover elkaar staan en Victor kijkt me aan en ik concentreer me en er verschijnen allemaal dingen.
Eerst een bank voor Victor en dan een bank voor de andere en een stoel voor mijzelf en dan een tafel met lekkers erop en een onzichtbaar schild voor ons om te zorgen dat wij niet gewond raken.
Als ik klaar ben draai ik me om en ga rustig zitten op de stoel met mijn benen over elkaar en mijn handen erop, dus op een deftige manier.
Ze kijken me allemaal met een verbaasde blik aan maar ik negeer ze, alleen Victor lacht naar me en is blij.
De jongens geven elkaar weer een boze blik en maken zich klaar voor het gevecht terwijl ik aan de zijkant gespannen toekijk.
Alex stapt als eerste naar voren en valt Chris aan en gooit hem door de lucht ongeveer 10 meter en komt neer op de grond.
Dan staat Chris weer snel op en valt Alex aan en hij vliegt dan door de lucht maar staat mega snel weer op en haalt naar hem uit, het bloed vliegt in de rondte en soms scheuren ze elkaars kleding stuk en grommen ze van woede.
Het gevecht duurt echt heel lang want ze zijn allebei heel sterk en ik kijk als een van de weinige gespannen toe, de rest praat en kijkt soms en alleen Victor kijkt gefocust en blij, die gast houdt iets te veel van vechten en geweld denk ik dan.
De jongens hijgen zwaar en zitten onder het bloed maar ze moeten doorgaan tot de dood en dat willen ze ook want ze willen beide niet verder leven als ze mij niet hebben.
Ik zie dan na 10 minuten dat ze beide nog net kunnen staan en uitgeput zijn, het ziet er heel slecht uit.
Volgens mij kunnen ze elkaar niet eens meer vermoorden omdat ze te moe ervoor zijn.
Maar dan zie ik dat de ene weer sterker gaat staan op de andere afvliegt en hem vermoord.
“Kate er is bezoek voor jou”, zei Susan met een bezorgd gezicht.
“Ik en Alex hebben het al goed gemaakt dus je hoeft je geen zorgen te maken en wat is de naam van die persoon, die hier is voor mij?”, vraag ik.
“Kate beloof me dat je niet met hun meegaat, plies ik wil je niet kwijt je bent als een zus voor me, ook al ken ik je amper”, zegt ze smekend.
“Susan wat is er aan de hand, wie zijn hun?”.
“Het is je vampierfamilie, tenminste dat zeggen hun”.
“Was een jongen genaamd Chris bij hun?”.
Susan schudt haar hoofd en ik schrik, hij is hier voor mij.
Ik loop snel langs Susan heen en ren naar de ontvangsthal en zie een gezin staan met vooraan een jongen die bedroefd kijkt en krom staat, het is Chris.
“Chris”, schreeuw ik en dan ren ik op hem af en omhels hem, waarom weet ik niet maar ik heb hem gemist.
“Kate godzijdank je bent hier, ik heb je zo erg gemist”, zegt hij met een trillende stem, heeft hij gehuild?
Ik voel dat zijn gezicht nat is en zijn hele lichaam trillen en duw hen dan weg en kijk hem aan, zijn ogen zijn rood en helemaal opgezet, hij heeft dus gehuild, houdt hij echt zoveel van me?
“Kate ik heb je zo gemist, ik hou zielsveel van je en wil je nooit meer kwijt”.
“Hoe wist je dat ik weg was en hier was?”
“Ik zag je toen wegrennen met die jongen en herkende hem en ben zo snel mogelijk hierheen gekomen”.
“Chris dat is zo lief maar ik-“, zeg ik maar mijn zin wordt onderbroken door Alex die achter me is komen staan en Chris boos aankijkt.
“Ze blijft hier omdat ze van mij houdt”, zegt hij blij.
“Kate wat is er aan de hand, heb je met die gast?”, vraagt Chris verward en kijkt me dan aan.
“Chris ik hou ook van jou maar ik geef meer om Alex, het spijt me”, zeg ik en de tranen rollen over mijn wangen.
“Dus je kan nu oprotten en nooit meer terugkomen”, zegt Alex boos.
Hij gaat nog dichter tegen me aanstaan en doet zijn arm om me heen zodat ik niet meer kan bewegen.
“Kate ik hou van je, kom met me mee terug naar je vampierfamilie en vergeet die stomme honden en deze plek”, zegt Chris.
“Chris dat kan ik niet doen”.
“Ze blijft hier bij mij punt uit en nu oprotten Chris”.
De spanning is om te snijden en het voelt als bliksem en ik sta ertussen.
“Kinderen doe even rustig aan er is een perfecte manier om dit op te lossen”, zegt de vader van Alex.
“Ik heet Victor leuk jullie te ontmoeten, ik heb al zo veel van jullie gehoord van Kate”, zegt hij nog blij erbij.
Chris schrikt en de rest van zijn familie ook, is die vrolijke gast echt zo eng.
“En wat is die oplossing? “, vraag ik brutaal.
“Dat wou ik zeggen totdat jij me onderbrak dus kan je voortaan niet zo brutaal doen en wachten tot het jouw beurt is”, zegt hij met een grijns die mij irriteert.
Ik knik geïrriteerd ja en wacht tot hij verder gaat.
“De oplossing is dat jullie moeten vechten voor haar”, zegt hij vrolijk.
“Wat voor een gevecht?”, vraagt Alex die naar zijn vader kijkt me een verbaasde blik.
“Een vampieren gevecht, dat betekent dat jullie moeten vechten met jullie krachten en de verliezaar gaat dood en de winnaar krijgt Kate”.
“Dat klinkt eerlijk”, zegt Alex blij.
“Dat is goed want als ik haar niet heb wil ik niet verder leven”, zegt Chris, ik kijk hem geschokt aan maar zie dan zijn vastberaden blik.
Victor loopt naar buiten en wij volgen hem.
We komen bij de achterkant waar een groot open veld is waar toe straks werd gehonkbald maar iedereen is gevlucht vanwege Victor.
De jongens gaan tegenover elkaar staan en Victor kijkt me aan en ik concentreer me en er verschijnen allemaal dingen.
Eerst een bank voor Victor en dan een bank voor de andere en een stoel voor mijzelf en dan een tafel met lekkers erop en een onzichtbaar schild voor ons om te zorgen dat wij niet gewond raken.
Als ik klaar ben draai ik me om en ga rustig zitten op de stoel met mijn benen over elkaar en mijn handen erop, dus op een deftige manier.
Ze kijken me allemaal met een verbaasde blik aan maar ik negeer ze, alleen Victor lacht naar me en is blij.
De jongens geven elkaar weer een boze blik en maken zich klaar voor het gevecht terwijl ik aan de zijkant gespannen toekijk.
Alex stapt als eerste naar voren en valt Chris aan en gooit hem door de lucht ongeveer 10 meter en komt neer op de grond.
Dan staat Chris weer snel op en valt Alex aan en hij vliegt dan door de lucht maar staat mega snel weer op en haalt naar hem uit, het bloed vliegt in de rondte en soms scheuren ze elkaars kleding stuk en grommen ze van woede.
Het gevecht duurt echt heel lang want ze zijn allebei heel sterk en ik kijk als een van de weinige gespannen toe, de rest praat en kijkt soms en alleen Victor kijkt gefocust en blij, die gast houdt iets te veel van vechten en geweld denk ik dan.
De jongens hijgen zwaar en zitten onder het bloed maar ze moeten doorgaan tot de dood en dat willen ze ook want ze willen beide niet verder leven als ze mij niet hebben.
Ik zie dan na 10 minuten dat ze beide nog net kunnen staan en uitgeput zijn, het ziet er heel slecht uit.
Volgens mij kunnen ze elkaar niet eens meer vermoorden omdat ze te moe ervoor zijn.
Maar dan zie ik dat de ene weer sterker gaat staan op de andere afvliegt en hem vermoord.
Hoofdstuk 20
Ik doe mijn ogen dicht maar ik hoor een gil en ik ben doodsbang.
Iemand pakt me vast bij mijn schouders en kijkt me bezorgd aan, het is het gezicht van Chris.
Hij heeft dus gewonnen en ik ben Alex nu voorgoed kwijt.
"Alex is niet dood ik heb hem gespaard, hij is zo erg gewond nu dat hij niet meer verder kan vechten en ik ben te moe om verder te vechten, dus hij heeft opgegeven en ik win", zegt Chris blij.
Ik glimlach en omhels hem en ruik zijn geweldige geur die in mijn neus gaat en erin gaat dansen.
Ik voel de vlinders weer in mijn buik fladderen en ik weet dat ik echt van hem hou.
"Ja", zeg ik daarom.
"Wat ja?", vraagt Chris verbaasd.
Hij laat me los en kijkt me aan.
"Ja, ik wil met je trouwen", zeg ik blij.
Hij grijnst meteen en omhelst me tilt me op en draait me rond, hij zet me dan weer neer en zoent me intens.
Ik ben intens gelukkig, want ik hou ziels veel van hem en de kus voelt perfect.
Ik heb hem al die tijd zo erg gemist en nu dat hij er weer is lijkt Alex een korte bevlieging.
"Kom je met me mee, mevrouw Von Rose?", vraagt Chris en ik hoor een ondeugende toon bij mevrouw Von Rose.
Ik giegel en knik ja, Alex kijkt zielig maar ik hou nu veel meer van Chris en dat besefte ik pas toen ik zag dat hij gewonnen had.
Als ik Alex had gezien was ik waarschijnlijk teleurgesteld geweest.
Ik loop naar Alex en geef hem een kus op de wang en zeg 'sorry'.
Hij kijkt bedroefd dus ik heel zijn wonden een beetje maar de grootste wond kan ik niet helen, zijn gebroken hart.
Ik ga met Chris mee en hou de hele tijd zijn hand vast, want ik wil hem nooit meer loslaten of kwijtraken.
We komen dan aan bij het huis en vieren het groots.
S'avonds ligt Chris bij me op mijn kamer en houdt mijn hand vast en speelt ermee en zegt de hele tijd 'ik heb je zo erg gemist, ik ben zo blij dat je terug bent' en meer van dat soort dingen.
"Chris aangezien we voor eeuwig leven wil ik iets afspreken", hij kijkt me verbaasd aan maar knikt dan.
"Ik wil de rest van mijn leven met jou doorbrengen, maar dan wil ik wel met je trouwen".
Hij glimlacht en omhelst me.
"Natuurlijk wil ik dat schat", fluistert hij in mijn oor en zoent me dan.
Hij likt mijn onderlip en ik doe mijn mond open en zijn tong glijd erin en we tongen intens en lang.
Zijn hand streelt over mijn huid en ik voel mijn lichaam tintelen.
Dan gaat zijn hand onder mijn shirt en weet ik al wat hij wil doen en ga mee doen.
We vrijen dan lang en gepassioneerd en ik voel me geweldig.
De volgende ochtend word ik wakker met Chris die me vasthoud en ik met mijn hoofd op zijn borst lig.
Ik hoor iemand op de gang giechelen en weet al meteen wie het zijn.
"Kom maar binnen hoor", zeg ik daarom maar.
Ze doen meteen de deur open glimlachen naar me.
"Ik ben zo blij voor je", zegt Rosa.
"Jullie passen perfect bij elkaar", zegt Emma.
"Ik dacht serieus dat hij dood zou gaan aan een gebroken hart toen hij zoveel huilde omdat hij jou miste", zegt Melanie.
Chris wordt dan wakker en kijkt boos naar de meiden en ze rennen meteen weg en Rose doet de deur dicht.
"Goedemorgen, mijn verloofde", zegt Chris blij.
"Goedemorgen, schat"
Ik zoen hem en leg dan mijn hoofd weer neer en leg mijn hand erbij op zijn borst.
We liggen zo een tijdje maar ik bedenk me dan dat ik het even moet smsen naar mijn broer.
Ik pak snel mijn telefoon van het nachtkastje en vat alles kort samen en verstuur het dan.
Ik wacht tot het nieuwe bericht maar krijg die niet dus ga ik maar ontbijten.
Chris loopt achter me aan en heeft de hele tijd een big smile op zijn gezicht.
Ik geniet van het ontbijt maar ik ben een beetje teleurgesteld, want het smaakt half zo goed als het mensen bloed.
Chris kijkt me boos aan bij die gedachte en ik denk dan meteen 'sorry
schat'.
Ik loop dan naar boven en kleed me om in een simpele blauwe jurk, die ondanks dat heel mooi is.
Chris komt achter me staan en pakt me vast bij mijn middel en zonet me van achteren en zegt dat ik 'beeldschoon ben'.
De hele dag ben ik mega blij en praat met iedereen, maar ik check iedere keer mijn telefoon voor een bericht van mijn broer.
Ik krijg maar geen bericht terug en het is al 6 uur dus vergeet het maar.
We zitten aan tafel en eten ons avond eten en dan gaat de bel.
Ik sta op en doe de deur open en schrik me dood, van wie ik zie en de blik van die persoon.
Ik doe mijn ogen dicht maar ik hoor een gil en ik ben doodsbang.
Iemand pakt me vast bij mijn schouders en kijkt me bezorgd aan, het is het gezicht van Chris.
Hij heeft dus gewonnen en ik ben Alex nu voorgoed kwijt.
"Alex is niet dood ik heb hem gespaard, hij is zo erg gewond nu dat hij niet meer verder kan vechten en ik ben te moe om verder te vechten, dus hij heeft opgegeven en ik win", zegt Chris blij.
Ik glimlach en omhels hem en ruik zijn geweldige geur die in mijn neus gaat en erin gaat dansen.
Ik voel de vlinders weer in mijn buik fladderen en ik weet dat ik echt van hem hou.
"Ja", zeg ik daarom.
"Wat ja?", vraagt Chris verbaasd.
Hij laat me los en kijkt me aan.
"Ja, ik wil met je trouwen", zeg ik blij.
Hij grijnst meteen en omhelst me tilt me op en draait me rond, hij zet me dan weer neer en zoent me intens.
Ik ben intens gelukkig, want ik hou ziels veel van hem en de kus voelt perfect.
Ik heb hem al die tijd zo erg gemist en nu dat hij er weer is lijkt Alex een korte bevlieging.
"Kom je met me mee, mevrouw Von Rose?", vraagt Chris en ik hoor een ondeugende toon bij mevrouw Von Rose.
Ik giegel en knik ja, Alex kijkt zielig maar ik hou nu veel meer van Chris en dat besefte ik pas toen ik zag dat hij gewonnen had.
Als ik Alex had gezien was ik waarschijnlijk teleurgesteld geweest.
Ik loop naar Alex en geef hem een kus op de wang en zeg 'sorry'.
Hij kijkt bedroefd dus ik heel zijn wonden een beetje maar de grootste wond kan ik niet helen, zijn gebroken hart.
Ik ga met Chris mee en hou de hele tijd zijn hand vast, want ik wil hem nooit meer loslaten of kwijtraken.
We komen dan aan bij het huis en vieren het groots.
S'avonds ligt Chris bij me op mijn kamer en houdt mijn hand vast en speelt ermee en zegt de hele tijd 'ik heb je zo erg gemist, ik ben zo blij dat je terug bent' en meer van dat soort dingen.
"Chris aangezien we voor eeuwig leven wil ik iets afspreken", hij kijkt me verbaasd aan maar knikt dan.
"Ik wil de rest van mijn leven met jou doorbrengen, maar dan wil ik wel met je trouwen".
Hij glimlacht en omhelst me.
"Natuurlijk wil ik dat schat", fluistert hij in mijn oor en zoent me dan.
Hij likt mijn onderlip en ik doe mijn mond open en zijn tong glijd erin en we tongen intens en lang.
Zijn hand streelt over mijn huid en ik voel mijn lichaam tintelen.
Dan gaat zijn hand onder mijn shirt en weet ik al wat hij wil doen en ga mee doen.
We vrijen dan lang en gepassioneerd en ik voel me geweldig.
De volgende ochtend word ik wakker met Chris die me vasthoud en ik met mijn hoofd op zijn borst lig.
Ik hoor iemand op de gang giechelen en weet al meteen wie het zijn.
"Kom maar binnen hoor", zeg ik daarom maar.
Ze doen meteen de deur open glimlachen naar me.
"Ik ben zo blij voor je", zegt Rosa.
"Jullie passen perfect bij elkaar", zegt Emma.
"Ik dacht serieus dat hij dood zou gaan aan een gebroken hart toen hij zoveel huilde omdat hij jou miste", zegt Melanie.
Chris wordt dan wakker en kijkt boos naar de meiden en ze rennen meteen weg en Rose doet de deur dicht.
"Goedemorgen, mijn verloofde", zegt Chris blij.
"Goedemorgen, schat"
Ik zoen hem en leg dan mijn hoofd weer neer en leg mijn hand erbij op zijn borst.
We liggen zo een tijdje maar ik bedenk me dan dat ik het even moet smsen naar mijn broer.
Ik pak snel mijn telefoon van het nachtkastje en vat alles kort samen en verstuur het dan.
Ik wacht tot het nieuwe bericht maar krijg die niet dus ga ik maar ontbijten.
Chris loopt achter me aan en heeft de hele tijd een big smile op zijn gezicht.
Ik geniet van het ontbijt maar ik ben een beetje teleurgesteld, want het smaakt half zo goed als het mensen bloed.
Chris kijkt me boos aan bij die gedachte en ik denk dan meteen 'sorry
schat'.
Ik loop dan naar boven en kleed me om in een simpele blauwe jurk, die ondanks dat heel mooi is.
Chris komt achter me staan en pakt me vast bij mijn middel en zonet me van achteren en zegt dat ik 'beeldschoon ben'.
De hele dag ben ik mega blij en praat met iedereen, maar ik check iedere keer mijn telefoon voor een bericht van mijn broer.
Ik krijg maar geen bericht terug en het is al 6 uur dus vergeet het maar.
We zitten aan tafel en eten ons avond eten en dan gaat de bel.
Ik sta op en doe de deur open en schrik me dood, van wie ik zie en de blik van die persoon.
Hoofdstuk 21
Het is mijn broer Paco, hij had dus niet verwacht mij hier te zien.
Ik had niet in het sms’je gezet waar ik was, want ik wilde niet terug naar de wolven maar blijven bij de persoon van wie ik het meeste hield.
"Kate wat doe jij hier?", vraagt Paco verbaasd.
Dan komt Chris eraan en antwoord.
"Ik ben haar gaan halen toen ik wist waar ze was en ze heeft ja gezegd op mijn aanzoek en gaat met mij trouwen, dus ze blijft hier bij mij".
Paco kijkt verbaasd en zijn mond staat open en zijn ogen zijn groot, maar al snel verdwijnt die blik en komt er een boze blik voor in de plaats.
Ik stoot Chris even aan en denk dombo, nu is hij boos.
"Jullie gaan trouwen?", vraagt Paco en staat als een standbeeld.
Ik schud zachtjes ja en dan in ene wordt ik omhelsd en opgetild door twee armen en rond gedraaid.
Ik word dan weer neergezet en Paco glimlacht.
"Ik ben zo blij voor je, mijn kleine zusje gaat eindelijk trouwen".
Hij zegt het alsof ik al boven de 30 ben en dat irriteert me een beetje.
"Ben je niet boos, omdat hij een vampier is?".
"Nee, natuurlijk niet ik ben aan de lucht gewend aangezien jij er ook een bent".
"Dankje", zeg ik en omhels hem dan.
We praten voor een tijde en hij zal er voor zorgen dat de wolven ook komen en hij zal het vertellen aan Nahele en ervoor zorgen dat hij niet de bruiloft gaat verpesten.
Dan is het eindelijk zover de grote dag, ik ga trouwen.
De zenuwen gieren door mijn lichaam en ik ben doodsbang, maar ik moet sterk zijn en gewoon even doorbijten.
Want daarna kan ik voor eeuwig blijven bij degene van wie ik het meeste hou.
Ik draag een gekleurde bruidjurk maar hij is geweldig.
De jurk was natuurlijk uitgekozen door Rose die hyper was en alles had geregeld.
Ik stond zenuwachtig voor de spiegel en mijn haren waren opgestoken in een knot en er hingen kleine krulletjes aan, eroverheen zat mijn sluier.
"Wow wat zie jij er mooi uit", zegt een stem achter me en ik draai me meteen om.
"Nahele wat doe jij nou hier", zeg ik een beetje boos.
"Heey maak je maar geen zorgen, ik ben hier niet om je bruiloft te verpesten. Ik ben hier om je te feliciteren en je te vragen of je vrienden wil blijven. Ik snap de hint nu wel en weet dat je voor Chris kiest en ik vind je heel leuk en zou graag vrienden blijven".
"Dat lijkt me wel goed".
Ik omhels hem en hij schudt mijn hand dan en zegt op een serieuze toon.
"Vrienden voor eeuwig".
Ik moet erom giegelen en zeg hetzelfde en geef een kusje op zijn wang.
Hij wordt daardoor knal rood en draait snel zijn hoofd weg en verdwijnt, misschien was het even iets teveel voor hem.
Dan wordt ik opgehaald doormijn borer Paco en moet naar het altaar lopen.
De bruiloftsmars begint en ik tril van de zenuwen, mijn broer kalmeert me en ik loop aan zijn arm naar de plek waar mijn grote liefde staat.
De ambtenaar zegt zijn teksten, maar dat boeit me niet want ik blijf de hele tijd naar Chris kijken en hij ook naar mij.
Dan komt hij eindelijk bij het stuk met ja of nee.
Chris zegt al ja voordat die man de eerste zin heeft gezegd.
Dan zegt hij het tegen mij en kom ik erachter dat het een heleboel zinnen zijn, hopelijk moet ik ze niet onthouden want het zijn er teveel.
Ik twijfel eerst maar wil dan ja zeggen en dan schreeuwt iemand 'stop je begaat een grote fout'.
Ik ben boos en kijk rond in de zaal en zie degene die het heeft gezegd vlak voor me staan, mijn ogen worden groot en ik snak naar adem en val bijna flauw van de schrik.
Het is mijn broer Paco, hij had dus niet verwacht mij hier te zien.
Ik had niet in het sms’je gezet waar ik was, want ik wilde niet terug naar de wolven maar blijven bij de persoon van wie ik het meeste hield.
"Kate wat doe jij hier?", vraagt Paco verbaasd.
Dan komt Chris eraan en antwoord.
"Ik ben haar gaan halen toen ik wist waar ze was en ze heeft ja gezegd op mijn aanzoek en gaat met mij trouwen, dus ze blijft hier bij mij".
Paco kijkt verbaasd en zijn mond staat open en zijn ogen zijn groot, maar al snel verdwijnt die blik en komt er een boze blik voor in de plaats.
Ik stoot Chris even aan en denk dombo, nu is hij boos.
"Jullie gaan trouwen?", vraagt Paco en staat als een standbeeld.
Ik schud zachtjes ja en dan in ene wordt ik omhelsd en opgetild door twee armen en rond gedraaid.
Ik word dan weer neergezet en Paco glimlacht.
"Ik ben zo blij voor je, mijn kleine zusje gaat eindelijk trouwen".
Hij zegt het alsof ik al boven de 30 ben en dat irriteert me een beetje.
"Ben je niet boos, omdat hij een vampier is?".
"Nee, natuurlijk niet ik ben aan de lucht gewend aangezien jij er ook een bent".
"Dankje", zeg ik en omhels hem dan.
We praten voor een tijde en hij zal er voor zorgen dat de wolven ook komen en hij zal het vertellen aan Nahele en ervoor zorgen dat hij niet de bruiloft gaat verpesten.
Dan is het eindelijk zover de grote dag, ik ga trouwen.
De zenuwen gieren door mijn lichaam en ik ben doodsbang, maar ik moet sterk zijn en gewoon even doorbijten.
Want daarna kan ik voor eeuwig blijven bij degene van wie ik het meeste hou.
Ik draag een gekleurde bruidjurk maar hij is geweldig.
De jurk was natuurlijk uitgekozen door Rose die hyper was en alles had geregeld.
Ik stond zenuwachtig voor de spiegel en mijn haren waren opgestoken in een knot en er hingen kleine krulletjes aan, eroverheen zat mijn sluier.
"Wow wat zie jij er mooi uit", zegt een stem achter me en ik draai me meteen om.
"Nahele wat doe jij nou hier", zeg ik een beetje boos.
"Heey maak je maar geen zorgen, ik ben hier niet om je bruiloft te verpesten. Ik ben hier om je te feliciteren en je te vragen of je vrienden wil blijven. Ik snap de hint nu wel en weet dat je voor Chris kiest en ik vind je heel leuk en zou graag vrienden blijven".
"Dat lijkt me wel goed".
Ik omhels hem en hij schudt mijn hand dan en zegt op een serieuze toon.
"Vrienden voor eeuwig".
Ik moet erom giegelen en zeg hetzelfde en geef een kusje op zijn wang.
Hij wordt daardoor knal rood en draait snel zijn hoofd weg en verdwijnt, misschien was het even iets teveel voor hem.
Dan wordt ik opgehaald doormijn borer Paco en moet naar het altaar lopen.
De bruiloftsmars begint en ik tril van de zenuwen, mijn broer kalmeert me en ik loop aan zijn arm naar de plek waar mijn grote liefde staat.
De ambtenaar zegt zijn teksten, maar dat boeit me niet want ik blijf de hele tijd naar Chris kijken en hij ook naar mij.
Dan komt hij eindelijk bij het stuk met ja of nee.
Chris zegt al ja voordat die man de eerste zin heeft gezegd.
Dan zegt hij het tegen mij en kom ik erachter dat het een heleboel zinnen zijn, hopelijk moet ik ze niet onthouden want het zijn er teveel.
Ik twijfel eerst maar wil dan ja zeggen en dan schreeuwt iemand 'stop je begaat een grote fout'.
Ik ben boos en kijk rond in de zaal en zie degene die het heeft gezegd vlak voor me staan, mijn ogen worden groot en ik snak naar adem en val bijna flauw van de schrik.
Hoofdstuk 22
“Alex wat doe jij hier?”
“Ik zorg ervoor dat je geen fout maakt”.
“Trouwen met Chris is een fout, hoezo?”
“Omdat ik van je hou, je moet niet met zo’n sukkel trouwen hij verdient je niet”.
“Alex je bent er te laat mee, ik ga ja zeggen en jij kan me niet stoppen”.
“Ik moet je dan maar mee nemen”.
“Alex dat is niet grappig, kap hiermee”.
“Nee dat kan niet ik moet je beschermen voor hun”.
“En wie is hun?”
“Hun zijn vampiers die boos zijn dat jij beide rassen bent en willen je vermoorden”.
“En hoe heten die vampiers dan?”
“Het is de Mirak coven en die zijn mega gevaarlijk”.
“En waarom kan ik dan niet met Chris trouwen”.
“Omdat hun vrienden van me zijn”, zegt Chris en kijkt me schuldig aan.
“En wat bedoel je daarmee?”
“Dat ik niks tegen hun kan doen, ik ken ze al jaren lang en ze zullen niet stoppen totdat ze hun doel hebben bereikt. Dus zullen ze je voor mijn ogen vermoorden en me dwingen jou aan hun te geven”.
“Daarom kan je niet me hem trouwen want als hij er tegenin gaat komt er ruzie tussen hun en dat is slecht voor de mensen, dus moet Chris je wel aan hun overdragen om bloed vergieten te vermijden. Dus je moet met mij mee en als ze bij ons komen handelt mijn vader het wel met ze af omdat als je met mij getrouwd bent een prinses bent. Dan mogen hun je niks aandoen en als ze iets proberen worden ze meteen vermoord, het is de enigste manier om ervoor te zorgen dat je veilig bent”, zegt Alex
“Dus ik heb geen keus en moet gewoon meegaan en met je trouwen, maar als hun er bijvoorbeeld niet meer zijn mag ik dan weer naar Chris toe en met hem trouwen?”
“Ja dat zou kunnen, maar je moet hopen dat ze iets proberen en dat ze daardoor vermoord worden want anders moet je voor eeuwig bij me blijven. Tenminste als je wilt blijven leven”.
“Goed dan doe ik het”.
“Kate weet je het heel zeker?”, Vraagt Chris en kijkt me aan.
“Ja schat, ik ben liever levend en wetend dat je leeft dan dood zonder jou, het is de enigste manier om bij elkaar te zijn”.
“Oké, dat is goed, schat. Ik wacht op je tot je terug kan komen en wanneer het kan kom ik op bezoek”.
Ik knuffel Chris en snik zachtjes, ik zal hem zo erg gaan missen.
“Ik zal jou ook missen, schat”, zegt Chris en aait over mijn rug.
Dan laten we elkaar los en geef ik hem nog een zoen en ga mee met Alex, nadat ik mijn familie heb geknuffeld en afscheid heb genomen van iedereen.
Ik loop lang met Alex en denk steeds aan Chris, wat mis ik hem toch.
Dan zie ik weer het stadje en zie vampiers, zowel jonge als oude.
Het is nu nacht dus iedereen is er nu.
Ik kom aan bij de grote deuren en Alex doet ze voor me open en pakt mijn hand vast en ik loop met hem mee naar de grote zaal.
Als we daar zijn vertellen we alles aan zijn vader die het begrijpt en ervoor zorgt dat we morgen al kunnen trouwen.
Ik word naar mijn kamer gebracht en zucht diep.
Was ik eindelijk bij Chris wordt het weer verpest en moet ik met iemand anders trouwen.
Waarom gaat alles in mijn leven zo fout? Waarom kan niet alles gewoon goed gaan? Waarom heb ik niet een normaal leven? Waarom is dit allemaal gebeurd?
Ik wil dat ik nooit Chris had ontmoet en gewoon normaal had gebleven, dan had ik niet nu zoveel problemen gehad.
Dan vliegt in ene de deur open en komt er een vreemde man op me af en pakt me vast.
“Als je dat echt wil, kan ik je wens laten uitkomen. Wij willen niet dat iemand van beide rassen bestaat en jij wilt het zelf ook niet. Dit is een veel beter optie dan vermoord worden door ons. Dus wens het nog een keer met heel je hart en ik laat je wens uitkomen met mijn gave”.
“Jij bent een van de Mirak”.
“Ja, dat ben ik, dus wens nu nog een keer en al je zorgen zullen verdwijnen. Wil je het allemaal vergeten of niet? De keus is aan jou?”.
“Ik wil het niet herinneren, ik wil een normaal leven leiden en nooit iets te maken hebben met hun”.
“Wens het dan nog een keer en het zal gebeuren”.
“Ik wens dat dit allemaal niet gebeurd is, dat ik Chris nooit heb ontmoet of contact heb gehad met de wolven en een normaal leven leid en me er niets van kan herinneren”.
“Jouw wens zal uitkomen”, zegt de man en grijnst.
Ik zie flitsen uit zijn handen komen en mij raken, ze zijn in alle kleuren en als ze me raken krijg ik het koud.
De flitsen worden groter en beginnen sneller om me heen te bewegen en ik blijf stil staan.
De man grijnst nog en zwaait naar me.
“Weltrusten, prinses”, zegt hij en het beeld van de kamer begint te vervagen.
Ik zie de man verdwijnen net zoals de kamer en ik zie alle beelden van wat er is gebeurd voorbij flitsen.
Alles begint te draaien en ik voel me raar worden.
Ik begin langzaam alles te vergeten en voel mezelf steeds zwakker worden.
Ik hoor geluiden en zie dingen en ik zie als laatste het moment dat ik Chris heb ontmoet voorbij flitsen.
Dan begint alles slomer te gaan en beland ik in mijn bed en val meteen in slaap.
Het zou lijken alsof het maar een droom was.
Als ik het met tenminste zou herinneren.
“Alex wat doe jij hier?”
“Ik zorg ervoor dat je geen fout maakt”.
“Trouwen met Chris is een fout, hoezo?”
“Omdat ik van je hou, je moet niet met zo’n sukkel trouwen hij verdient je niet”.
“Alex je bent er te laat mee, ik ga ja zeggen en jij kan me niet stoppen”.
“Ik moet je dan maar mee nemen”.
“Alex dat is niet grappig, kap hiermee”.
“Nee dat kan niet ik moet je beschermen voor hun”.
“En wie is hun?”
“Hun zijn vampiers die boos zijn dat jij beide rassen bent en willen je vermoorden”.
“En hoe heten die vampiers dan?”
“Het is de Mirak coven en die zijn mega gevaarlijk”.
“En waarom kan ik dan niet met Chris trouwen”.
“Omdat hun vrienden van me zijn”, zegt Chris en kijkt me schuldig aan.
“En wat bedoel je daarmee?”
“Dat ik niks tegen hun kan doen, ik ken ze al jaren lang en ze zullen niet stoppen totdat ze hun doel hebben bereikt. Dus zullen ze je voor mijn ogen vermoorden en me dwingen jou aan hun te geven”.
“Daarom kan je niet me hem trouwen want als hij er tegenin gaat komt er ruzie tussen hun en dat is slecht voor de mensen, dus moet Chris je wel aan hun overdragen om bloed vergieten te vermijden. Dus je moet met mij mee en als ze bij ons komen handelt mijn vader het wel met ze af omdat als je met mij getrouwd bent een prinses bent. Dan mogen hun je niks aandoen en als ze iets proberen worden ze meteen vermoord, het is de enigste manier om ervoor te zorgen dat je veilig bent”, zegt Alex
“Dus ik heb geen keus en moet gewoon meegaan en met je trouwen, maar als hun er bijvoorbeeld niet meer zijn mag ik dan weer naar Chris toe en met hem trouwen?”
“Ja dat zou kunnen, maar je moet hopen dat ze iets proberen en dat ze daardoor vermoord worden want anders moet je voor eeuwig bij me blijven. Tenminste als je wilt blijven leven”.
“Goed dan doe ik het”.
“Kate weet je het heel zeker?”, Vraagt Chris en kijkt me aan.
“Ja schat, ik ben liever levend en wetend dat je leeft dan dood zonder jou, het is de enigste manier om bij elkaar te zijn”.
“Oké, dat is goed, schat. Ik wacht op je tot je terug kan komen en wanneer het kan kom ik op bezoek”.
Ik knuffel Chris en snik zachtjes, ik zal hem zo erg gaan missen.
“Ik zal jou ook missen, schat”, zegt Chris en aait over mijn rug.
Dan laten we elkaar los en geef ik hem nog een zoen en ga mee met Alex, nadat ik mijn familie heb geknuffeld en afscheid heb genomen van iedereen.
Ik loop lang met Alex en denk steeds aan Chris, wat mis ik hem toch.
Dan zie ik weer het stadje en zie vampiers, zowel jonge als oude.
Het is nu nacht dus iedereen is er nu.
Ik kom aan bij de grote deuren en Alex doet ze voor me open en pakt mijn hand vast en ik loop met hem mee naar de grote zaal.
Als we daar zijn vertellen we alles aan zijn vader die het begrijpt en ervoor zorgt dat we morgen al kunnen trouwen.
Ik word naar mijn kamer gebracht en zucht diep.
Was ik eindelijk bij Chris wordt het weer verpest en moet ik met iemand anders trouwen.
Waarom gaat alles in mijn leven zo fout? Waarom kan niet alles gewoon goed gaan? Waarom heb ik niet een normaal leven? Waarom is dit allemaal gebeurd?
Ik wil dat ik nooit Chris had ontmoet en gewoon normaal had gebleven, dan had ik niet nu zoveel problemen gehad.
Dan vliegt in ene de deur open en komt er een vreemde man op me af en pakt me vast.
“Als je dat echt wil, kan ik je wens laten uitkomen. Wij willen niet dat iemand van beide rassen bestaat en jij wilt het zelf ook niet. Dit is een veel beter optie dan vermoord worden door ons. Dus wens het nog een keer met heel je hart en ik laat je wens uitkomen met mijn gave”.
“Jij bent een van de Mirak”.
“Ja, dat ben ik, dus wens nu nog een keer en al je zorgen zullen verdwijnen. Wil je het allemaal vergeten of niet? De keus is aan jou?”.
“Ik wil het niet herinneren, ik wil een normaal leven leiden en nooit iets te maken hebben met hun”.
“Wens het dan nog een keer en het zal gebeuren”.
“Ik wens dat dit allemaal niet gebeurd is, dat ik Chris nooit heb ontmoet of contact heb gehad met de wolven en een normaal leven leid en me er niets van kan herinneren”.
“Jouw wens zal uitkomen”, zegt de man en grijnst.
Ik zie flitsen uit zijn handen komen en mij raken, ze zijn in alle kleuren en als ze me raken krijg ik het koud.
De flitsen worden groter en beginnen sneller om me heen te bewegen en ik blijf stil staan.
De man grijnst nog en zwaait naar me.
“Weltrusten, prinses”, zegt hij en het beeld van de kamer begint te vervagen.
Ik zie de man verdwijnen net zoals de kamer en ik zie alle beelden van wat er is gebeurd voorbij flitsen.
Alles begint te draaien en ik voel me raar worden.
Ik begin langzaam alles te vergeten en voel mezelf steeds zwakker worden.
Ik hoor geluiden en zie dingen en ik zie als laatste het moment dat ik Chris heb ontmoet voorbij flitsen.
Dan begint alles slomer te gaan en beland ik in mijn bed en val meteen in slaap.
Het zou lijken alsof het maar een droom was.
Als ik het met tenminste zou herinneren.
Hoofdstuk 23
Ik word wakker in mijn kamer en kijk om me heen, waar ben ik.
Ik kijk nog eens goed en zie dat ik in mijn kamer lig.
Geërgerd sta ik op en pak wat kleren uit de kast, een zwart hemd, een donker blauwe skinny jeans en een blauw vest.
Ik loop naar de badkamer, nou het is eerder sjokken.
Ik kleed me aan en doe mijn make-up, natuurlijk blauw wat past bij mijn kleding en roze lipgloss.
Ik gooi mijn pyjama in de was mand en loop naar beneden en zie mijn moeder en zus al aan de tafel zitten.
Ik pak een witte boterham en doe er hagelslag op en eet het op en pak wat melk.
“Mam, ik ga naar mijn vrienden en ik blijf slapen. Tot morgen”, zeg ik en pak de tas die ik gister avond al had klaar gezet en loop naar buiten naar mijn motor.
Ik doe de helm op en doe mijn tas via de schouderband om en scheur weg, blij dat ik even weg ben van mijn zus.
Ik zie het huis van mijn vriendin Stacy en rem af en parkeer de motor en doe mijn helm af en loop naar de voordeur.
Ik bel aan en meteen vliegt de deur open en staat Stacy er met een glimlach en laat me binnen.
Ik doe mijn jas uit en hang die op en we lopen naar haar kamer en ik zet mijn tas weg in de hoek.
We Ploffen neer op het bed en ik zie dat alles al klaar staat voor het slaapfeestje.
“Dus wie komen er nog meer?”, Vraag ik nieuwsgierig.
“Ehm Bianca, Michelle, Ella, Kirsten, Anne, Melinda, Cindy en Megan”.
“Wacht zei je nou Megan?”
“Ja, ze komt, want anders zou niemand anders komen”.
“Ben je helemaal gek geworden, we haten elkaar. Ze gaat me de hele tijd irriteren en mij belachelijke opdrachten geven, bij doen durf of de waarheid”.
“Ik weet het Kate, maar ik wil gewoon een groot en leuk feestje”.
Ik zucht en begrijp het ergens wel van haar.
“Het is al goed, ik negeer die bitch wel”.
“Dankjewel Kate, ik wil echt geen ruzie met jou hebben”, zegt Stacy en knuffelt me.
Na een tijdje komen de eerste meisjes en Megan komt als laatste, fashionably late.
We leggen de spullen neer voor het slapen en beginnen met eten en praten.
Soms vliegt er iets door de lucht zoals chips of popcorn en ruimt Stacy het meteen op bang dat de kamer vies wordt.
“Oké we gaan doen, durf of de waarheid doen”, zegt Megan en kijkt rond.
“Kate, doen, durf of de waarheid aan jou”, zegt Megan en glimlacht breed.
Shit wat moet ik doen, bij waarheid dwingt ze me iets ergs te zeggen en bij durf zorgt ze dat ik het ga doen. Maar bij doen verzint ze iets ergs.
“Durf”, zeg ik dapper en iedereen ademt diep in en kijkt gespannen toe.
“Oké vraag Mitch om verkering of ga in je eentje naar Mystery lane en blijf daar voor een uur”, zegt Megan en kijkt me smerig aan.
O nee Mitch vragen durf ik echt niet, maar iets in me zegt dat ik niet naar Mysterie lane moet gaan.
Ik voel dat iets van binnen schreeuwt nee dus dan wordt het maar Mitch vragen.
“Ik kies Mitch vragen”.
“Wow dat is knap, hier is de telefoon bel hem maar”, zegt Megan en houdt haar mobiel voor mijn neus en ik zie zijn nummer.
Ik pak de telefoon aan en druk op het groene knopje, de telefoon gaat over en ik doe hem op luidspreker, want iedereen wil mee luisteren.
“Heey met Mitch, Megan waarom bel je me?”.
“Heey met Kate, ik bel via Megan’s mobiel. Ik moet je iets vragen”.
“Oké dat is goed, vraag maar”.
“Wil je verkering met me?”, floep ik eruit en schrik me dood. Wat nou als hij nee zegt, dan lacht iedereen met uit.
“Ja heel graag, ik wilde eigenlijk jou al een tijdje vragen maar durfde het niet vanwege Megan. Ze vond het niet leuk dat ik haar toen had afgewezen nadat ze me had gezoend, ze zoent nou eenmaal niet goed”.
Ooh die is leuk voor Megan, die moet ze vast wel voelen.
“Dan zie ik je morgen wel op school denk ik, vriendje”, zeg ik en hang op met een zelfvoldane grijns.
Megan’s mond staat open en ze is heel boos.
We praten nog een tijdje en ik blijk eigenlijk beter met Megan op te schieten dan ik dacht, ze valt eigenlijk best wel mee.
Aan het einde van de avond lopen ik en Megan samen met Stacy naar beneden en zoeken we in de drankkast en pakken wat.
We lopen giechelend naar buiten en drinken alles op, helemaal dronken strompelen we naar boven en als we gaan slapen vallen we meteen in slaap.
Ik word wakker in mijn kamer en kijk om me heen, waar ben ik.
Ik kijk nog eens goed en zie dat ik in mijn kamer lig.
Geërgerd sta ik op en pak wat kleren uit de kast, een zwart hemd, een donker blauwe skinny jeans en een blauw vest.
Ik loop naar de badkamer, nou het is eerder sjokken.
Ik kleed me aan en doe mijn make-up, natuurlijk blauw wat past bij mijn kleding en roze lipgloss.
Ik gooi mijn pyjama in de was mand en loop naar beneden en zie mijn moeder en zus al aan de tafel zitten.
Ik pak een witte boterham en doe er hagelslag op en eet het op en pak wat melk.
“Mam, ik ga naar mijn vrienden en ik blijf slapen. Tot morgen”, zeg ik en pak de tas die ik gister avond al had klaar gezet en loop naar buiten naar mijn motor.
Ik doe de helm op en doe mijn tas via de schouderband om en scheur weg, blij dat ik even weg ben van mijn zus.
Ik zie het huis van mijn vriendin Stacy en rem af en parkeer de motor en doe mijn helm af en loop naar de voordeur.
Ik bel aan en meteen vliegt de deur open en staat Stacy er met een glimlach en laat me binnen.
Ik doe mijn jas uit en hang die op en we lopen naar haar kamer en ik zet mijn tas weg in de hoek.
We Ploffen neer op het bed en ik zie dat alles al klaar staat voor het slaapfeestje.
“Dus wie komen er nog meer?”, Vraag ik nieuwsgierig.
“Ehm Bianca, Michelle, Ella, Kirsten, Anne, Melinda, Cindy en Megan”.
“Wacht zei je nou Megan?”
“Ja, ze komt, want anders zou niemand anders komen”.
“Ben je helemaal gek geworden, we haten elkaar. Ze gaat me de hele tijd irriteren en mij belachelijke opdrachten geven, bij doen durf of de waarheid”.
“Ik weet het Kate, maar ik wil gewoon een groot en leuk feestje”.
Ik zucht en begrijp het ergens wel van haar.
“Het is al goed, ik negeer die bitch wel”.
“Dankjewel Kate, ik wil echt geen ruzie met jou hebben”, zegt Stacy en knuffelt me.
Na een tijdje komen de eerste meisjes en Megan komt als laatste, fashionably late.
We leggen de spullen neer voor het slapen en beginnen met eten en praten.
Soms vliegt er iets door de lucht zoals chips of popcorn en ruimt Stacy het meteen op bang dat de kamer vies wordt.
“Oké we gaan doen, durf of de waarheid doen”, zegt Megan en kijkt rond.
“Kate, doen, durf of de waarheid aan jou”, zegt Megan en glimlacht breed.
Shit wat moet ik doen, bij waarheid dwingt ze me iets ergs te zeggen en bij durf zorgt ze dat ik het ga doen. Maar bij doen verzint ze iets ergs.
“Durf”, zeg ik dapper en iedereen ademt diep in en kijkt gespannen toe.
“Oké vraag Mitch om verkering of ga in je eentje naar Mystery lane en blijf daar voor een uur”, zegt Megan en kijkt me smerig aan.
O nee Mitch vragen durf ik echt niet, maar iets in me zegt dat ik niet naar Mysterie lane moet gaan.
Ik voel dat iets van binnen schreeuwt nee dus dan wordt het maar Mitch vragen.
“Ik kies Mitch vragen”.
“Wow dat is knap, hier is de telefoon bel hem maar”, zegt Megan en houdt haar mobiel voor mijn neus en ik zie zijn nummer.
Ik pak de telefoon aan en druk op het groene knopje, de telefoon gaat over en ik doe hem op luidspreker, want iedereen wil mee luisteren.
“Heey met Mitch, Megan waarom bel je me?”.
“Heey met Kate, ik bel via Megan’s mobiel. Ik moet je iets vragen”.
“Oké dat is goed, vraag maar”.
“Wil je verkering met me?”, floep ik eruit en schrik me dood. Wat nou als hij nee zegt, dan lacht iedereen met uit.
“Ja heel graag, ik wilde eigenlijk jou al een tijdje vragen maar durfde het niet vanwege Megan. Ze vond het niet leuk dat ik haar toen had afgewezen nadat ze me had gezoend, ze zoent nou eenmaal niet goed”.
Ooh die is leuk voor Megan, die moet ze vast wel voelen.
“Dan zie ik je morgen wel op school denk ik, vriendje”, zeg ik en hang op met een zelfvoldane grijns.
Megan’s mond staat open en ze is heel boos.
We praten nog een tijdje en ik blijk eigenlijk beter met Megan op te schieten dan ik dacht, ze valt eigenlijk best wel mee.
Aan het einde van de avond lopen ik en Megan samen met Stacy naar beneden en zoeken we in de drankkast en pakken wat.
We lopen giechelend naar buiten en drinken alles op, helemaal dronken strompelen we naar boven en als we gaan slapen vallen we meteen in slaap.
Hoofdstuk 24
Ik word wakker met koppijn en kom kreunend overeind en grijp naar mijn hoofd.
Kut een kater, dat is lekker denk ik boos en sta op en loop naar beneden.
Ik zie Megan met haar hand op haar hoofd op de bank zitten met water en ga naast haar zitten en glimlach naar haar.
“Heey hoe gaat het met je kater?”, vraag ik beleefd.
“Slecht ik drink nu water tegen de hoofdpijn, maar het werkt niet echt”, zegt Megan en grijnst.
“Nee, helaas niet anders zou het heilig zijn en mega duur”.
We lachen beide en het voelt alsof we vrienden zijn geworden.
“Megan is onze ruzie nu voorbij, ik weet niet eens meer hoe het is begonnen en waarom”.
“Ja, ik wil het ook niet meer, ruzie maken is zo vermoeiend”.
“Goed zijn we dan nu vrienden?”
“Ja, dat vind ik wel goed”, zegt Megan en glimlacht.
De andere komen na een tijdje ook naar beneden en ik en Megan praten over vroeger en alle domme dingen die we gedaan hebben en ons afvragen waarom we het deden.
We eten samen en gaan ons dan omkleden en klaar maken voor school, gelukkig is de kater al weggezakt en verberg ik de wallen met make-up.
Ik ga met de motor naar school en Megan gaat achterop bij mij, want ze wil weten hoe het voelt op een motor.
Ik rem af en zet de motor neer en Megan stapt klungelig af en ik lach er even om, maar stop al snel want ze kijkt boos.
“Sorry het zag er gewoon grappig uit, het geeft niet hoor. Bij mij eerste keer knalde ik omver met de motor”.
“Dat had ik ook gedaan als jij er niet op had gezeten”.
“Kom we gaan naar de les”, zeg ik en loop samen met haar naar de les Wiskunde, kan het nog saaier.
We lachen beide en ik zie Mitch aan komen lopen en vragend kijken naar ons, net zoals alle anderen die onze ruzies zijn gewend.
“We hebben het gisteren goed gemaakt en zijn nu vrienden”, zeg ik blij en loop naar Mitch toe en stop vlak voor hem.
“Dus vriendje wil je zoenen?”, vraag ik en kijk hem uitdagend aan.
“Natuurlijk wil ik dat”, zegt Mitch en legt zijn arm om mijn middel en zoent me intens.
De vlinders vliegen door mijn buik en ik voel me gelukkig.
We stoppen dan met zoenen omdat de bel gaat en ik loop samen met Megan naar onze les.
We nemen plaats achterin de klas en doen onze boeken open en gaan druk praten met elkaar.
Dan gaat de deur open en komt er een jongen binnen die mega knap is en op Jacob lijkt uit Twilight.
Megan en ik kijken allebei verbaasd en stoten elkaar aan.
“Wow wat is die knap”, zegt Megan op fluister toon.
“Ja echt waar, hij is geweldig. Helaas heb ik nu met Mitch en ik ben niet van plan hem na een dag te dumpen, dus ga ervoor meid”.
“Meen je dat serieus?”
“Ja, anders zou ik het toch niet zeggen, we zijn vrienden”.
“Bedankt Kate, zeg het maar als er iets is wat ik voor je kan doen”.
“Ja, dat zal ik doen, ga maar bij de volgende les alleen zitten, dan kan hij bij je gaan zitten”.
“Dat is een goed idee, nogmaals bedankt”.
“Hé, dat is een vergoeding voor Mitch die je slecht vindt zoenen”.
De leraar kijkt ons boos aan en giechelend kijken we naar onze boeken en gaat de jongen vlak voor ons zitten.
Ik concentreer me op mijn boek maar mijn ogen glijden de hele tijd naar de jongen en ik zie dat hij bijna de hele tijd naar achteren kijkt.
Maar naar wie kijkt hij nu, mij of Megan.
Ik kan het helaas niet zien dus ga ik maar werken en denk er niet aan.
De bel gaat en ik sta meteen op en loop snel naar de volgende les geschiedenis en ga alleen zitten achterin en Megan gaat voor me zitten, zodat de nieuwe naast haar kan gaan zitten.
De jongen komt binnen en loopt naar achteren, wat heeft Megan een geluk, denk ik jaloers.
De jongen komt bij Megan´s tafel maar stopt niet en loopt door, shit komt hij nu naast me zitten.
Hij stopt bij mijn tafel en gaat naast mij zitten en glimlacht naar me.
Snel verstop ik mijn hoofd tussen mijn haren, want ik ben knalrood.
De jongen doet zijn boeken open op de goede bladzijde, hoe weet hij dat nou weer.
Ooh ja ik heb mijn boek open en hij neemt aan dat dat het goede is, mooi niet dus ik let nooit op tijdens de les.
Ik lach even en de jongen kijkt me meteen aan en zijn ogen branden in de mijne, god wat zijn zijn ogen mooi.
Ik smelt zowat door zijn blik en kijk snel weg en kijk naar mijn boek, alsof ik echt ga lezen.
Ik word wakker met koppijn en kom kreunend overeind en grijp naar mijn hoofd.
Kut een kater, dat is lekker denk ik boos en sta op en loop naar beneden.
Ik zie Megan met haar hand op haar hoofd op de bank zitten met water en ga naast haar zitten en glimlach naar haar.
“Heey hoe gaat het met je kater?”, vraag ik beleefd.
“Slecht ik drink nu water tegen de hoofdpijn, maar het werkt niet echt”, zegt Megan en grijnst.
“Nee, helaas niet anders zou het heilig zijn en mega duur”.
We lachen beide en het voelt alsof we vrienden zijn geworden.
“Megan is onze ruzie nu voorbij, ik weet niet eens meer hoe het is begonnen en waarom”.
“Ja, ik wil het ook niet meer, ruzie maken is zo vermoeiend”.
“Goed zijn we dan nu vrienden?”
“Ja, dat vind ik wel goed”, zegt Megan en glimlacht.
De andere komen na een tijdje ook naar beneden en ik en Megan praten over vroeger en alle domme dingen die we gedaan hebben en ons afvragen waarom we het deden.
We eten samen en gaan ons dan omkleden en klaar maken voor school, gelukkig is de kater al weggezakt en verberg ik de wallen met make-up.
Ik ga met de motor naar school en Megan gaat achterop bij mij, want ze wil weten hoe het voelt op een motor.
Ik rem af en zet de motor neer en Megan stapt klungelig af en ik lach er even om, maar stop al snel want ze kijkt boos.
“Sorry het zag er gewoon grappig uit, het geeft niet hoor. Bij mij eerste keer knalde ik omver met de motor”.
“Dat had ik ook gedaan als jij er niet op had gezeten”.
“Kom we gaan naar de les”, zeg ik en loop samen met haar naar de les Wiskunde, kan het nog saaier.
We lachen beide en ik zie Mitch aan komen lopen en vragend kijken naar ons, net zoals alle anderen die onze ruzies zijn gewend.
“We hebben het gisteren goed gemaakt en zijn nu vrienden”, zeg ik blij en loop naar Mitch toe en stop vlak voor hem.
“Dus vriendje wil je zoenen?”, vraag ik en kijk hem uitdagend aan.
“Natuurlijk wil ik dat”, zegt Mitch en legt zijn arm om mijn middel en zoent me intens.
De vlinders vliegen door mijn buik en ik voel me gelukkig.
We stoppen dan met zoenen omdat de bel gaat en ik loop samen met Megan naar onze les.
We nemen plaats achterin de klas en doen onze boeken open en gaan druk praten met elkaar.
Dan gaat de deur open en komt er een jongen binnen die mega knap is en op Jacob lijkt uit Twilight.
Megan en ik kijken allebei verbaasd en stoten elkaar aan.
“Wow wat is die knap”, zegt Megan op fluister toon.
“Ja echt waar, hij is geweldig. Helaas heb ik nu met Mitch en ik ben niet van plan hem na een dag te dumpen, dus ga ervoor meid”.
“Meen je dat serieus?”
“Ja, anders zou ik het toch niet zeggen, we zijn vrienden”.
“Bedankt Kate, zeg het maar als er iets is wat ik voor je kan doen”.
“Ja, dat zal ik doen, ga maar bij de volgende les alleen zitten, dan kan hij bij je gaan zitten”.
“Dat is een goed idee, nogmaals bedankt”.
“Hé, dat is een vergoeding voor Mitch die je slecht vindt zoenen”.
De leraar kijkt ons boos aan en giechelend kijken we naar onze boeken en gaat de jongen vlak voor ons zitten.
Ik concentreer me op mijn boek maar mijn ogen glijden de hele tijd naar de jongen en ik zie dat hij bijna de hele tijd naar achteren kijkt.
Maar naar wie kijkt hij nu, mij of Megan.
Ik kan het helaas niet zien dus ga ik maar werken en denk er niet aan.
De bel gaat en ik sta meteen op en loop snel naar de volgende les geschiedenis en ga alleen zitten achterin en Megan gaat voor me zitten, zodat de nieuwe naast haar kan gaan zitten.
De jongen komt binnen en loopt naar achteren, wat heeft Megan een geluk, denk ik jaloers.
De jongen komt bij Megan´s tafel maar stopt niet en loopt door, shit komt hij nu naast me zitten.
Hij stopt bij mijn tafel en gaat naast mij zitten en glimlacht naar me.
Snel verstop ik mijn hoofd tussen mijn haren, want ik ben knalrood.
De jongen doet zijn boeken open op de goede bladzijde, hoe weet hij dat nou weer.
Ooh ja ik heb mijn boek open en hij neemt aan dat dat het goede is, mooi niet dus ik let nooit op tijdens de les.
Ik lach even en de jongen kijkt me meteen aan en zijn ogen branden in de mijne, god wat zijn zijn ogen mooi.
Ik smelt zowat door zijn blik en kijk snel weg en kijk naar mijn boek, alsof ik echt ga lezen.
Hoofdstuk 25
De hele les gaat het zo door en ik weet niet wat ik moet doen.
“Ik heet Chris en jij heet Kate, toch?”, Vraagt de jongen met een fluwelen stem
God zelfs zijn stem is prachtig, net zoals zijn ogen.
“Ja, dat klopt, mooi naam heb je”.
“Bedankt, is jouw naam een afkorting voor iets?”.
“Ja, voor Katelyn”.
“Dat klinkt nog mooier”.
“Bedankt, dat is erg aardig van je”.
Ik zie Megan jaloers kijken en maak een schuldige blik.
“Hoi, ik heet Chirs en jouw naam is toch Megan?”, vraagt hij aan haar en ze schudt blij ja en glimlacht breed.
Hoezo, ze vindt hem leuk, ze straalt zowat.
Ze praten met elkaar en ik voel een steek van jaloezie door me heen gaan.
Ik ben dus echt slecht in een vaste relatie, ik heb pas een dag met Mitch en ben nu al bezig met een nieuwe jongen.
Dan zie ik een flits voor mijn ogen, ik zie mij zoenen met Chris en dan met een indiaanse jongen en nog een knappe jongen.
Wat was dat nou weer, het leek zo echt maar ik zag er anders uit dus het kan niet echt zijn.
Ik ben lelijk en daar werd ik steeds knapper, ik moet even frisse lucht hebben.
Ik sta op en ren snel naar de wc en ga bij het open raam staan en adem diep in en uit.
Ik neem de lucht in me op en schud boos mijn hoofd, wtf gingen mijn gedachtes naar toe.
Het is echt ene belachelijk idee, Megan vind hem leuk.
We zijn net vrienden en nu begin ik al door de jongen die ze leuk vind in te pikken.
Dat kan ik niet doen, ik vind Mitch echt leuk en hij mij ook.
Ik doe de kraan aan en doe wat water in mijn gezicht en veeg het weg met zo'n papieren handdoek.
Ik loop weer naar de les en ga op mijn plaats zitten, waar Chris me vragend aankijkt.
voor het eerst in een hele lange tijd focus ik me op mijn werk en maak zelfs iets.
Als de bel gaat sta ik snel op en zoek Mitch.
Ik zie hem in de aula staan bij zijn vrienden groepje en loop naar hem toe.
Ik stop vlak voor hem en kijk hem aan, hij snapt de hint en loopt weg bij zijn vrienden.
"Dus wat is er?"
"Mag ik niet even bij me vriendje zijn, zonder dat zijn vrienden erbij zijn", zeg ik uitdagend.
Hij grijnst breed en snapt de hint.
Ik zie vanuit mijn ooghoeken Chris naar me kijken en druk mijn lippen op die van Sam.
De zoen begitn normaal en langzaam, maar word lang en intens.
Hij likt mijn onderlip en ik open mijn mond en zijn tong glijd naar binnen.
Hij is echt een geweldige zoener, wat heb ik toch een mazzel.
Dat is vanaf nu van mij, ik ben zo blij.
Hij doet zijn arm om mijn middel en ik leg mijn handen in zijn nek.
Hij tilt me lichtjes op, want hij is groter.
Nu gaat de zoen stukken makkelijker en blijft het geweldig aanvoelen.
De vlinders gaan tekeer en ik tintel over mijn hele lichaam.
Megan komt aangelopen en grijnst breed.
De hele aula kijkt naar ons en de meest snappen er geen ene flikker van.
Hij haalt langzaam zijn lippen van de mijne en zucht diep en genietend.
"Wow, dat was de beste zoen ooit. Je zoent zo lekker geweldig, wat ben ik blij dat je van mij bent", zegt Mitch en kust me kort.
Megan komt grijnzend aangelopen en trekt me los van Mitch en sleurt me naar de volgende les.
"Doei schoonheid, ik zie je bij de volgende les. Die hebben we lekker samen", zegt Mitch en grijnst ondeugend bij de laatste zin.
Die bedoelt dus dat het zoenen word tijdens de les en de leraar de pot op kan, samen met de les.
Bij die gedachte grijns ik breed en schud Megan haar hoofd en loopt verder.
We gaan bij het raam zitten en ik zie, tot mijn grote opluchting dat Chris er niet is.
Godzijdank, nog meer van die gast en ik zou filppen.
Ik weet niet waarom, maar ik bleef steeds aan hem denken.
Boos sla ik tegen mijn hoofd en kijken mensen me raar aan.
Ik moet ervoor zorgen dat die gedachtes uit mijn hoofd gaan, kom op ga weg.
Ik schud mijn hoofd in de hoop ze eruit te schudden, wat dus niet lukt.
Vele kijken me raar aan, maar waneer ik ze aankijk kijken ze de andere kant op.
Ik blijf maar denken aan dat joch, klote hoofd.
Ik blijf maar denken aan zijn ogen, die me betoverd hebben en ik steeds naar wil kijken.
Zijn mond, die zo zoenbaar lijkt.
Zijn knappe gezicht, die onweerstaanbaar is.
Zijn spieren, waar ik graag in zou willen knijpen.
En vooral wil ik weten hoe hij zoent.
Wacht, waar dacht ik nou aan.
Fuck, ik moet kappen met dit.
Straks ga ik nog vreemd, klote zooi.
Godzijdank kan niemand mijn gedachtes horen, anders zou diegene de grootste lol hebben nu.
Ik zucht diep en kijk naar buiten en fantaseer over mij en Chris.
De bel gaat en ik sta op en loop naar de volgende les, eentje waar Mitch is maar ook die Chris.
Dat gaat nog leuk worden, denk ik sarcastisch.
Mitch staat me grijnzend op te wachten en knuffelt me.
We lopen samen naar binnen en gaan achterin zitten.
Hij pakt zijn boeken en zet ze omhoog, het lijkt wel een fort nu.
Ik giechel even en hij kijkt me lief aan.
Ik pak mijn boeken en zet ze op dezelde manier omhoog en kijk Mitch aan.
Mijn blik is verlijdelijk en hij wacht dan ook niet lang om me te zoenen.
Zijn lippen zijn lekker zacht en ruig, hij is dan ook een sport fanaat.
Maar van mij mag hij veel trainen, dan is hij lekker gespierd.
Ik zie die Chris kijken naar me voor even en hij gaat voor me zitten.
Ik negeer die creep en zoen lekker verder, half verstoppend onder de boeken.
We zoenen de hele les door en de leraar negeert het en laat ons met rust.
Als de bel gaat laten we elkaars lippen los en pakken onze boeken in.
Mitch pakt mijn hand vast en loopt mee naar de volgende les, hij is zo lief.
Ik dacht al die tijd dat hij een leeghoofdige oen was, met een leuk lichaam.
Hij is dus ook lief en schattig en een geweldige zoener.
We gaan naast elkaar zitten en ik knuffel tegen hem aan.
Die Chris blijft me de hele tijd aanstaren en ik krijg er de kriebels van.
Na de les loop ik op hem af en ben van plan te vragen wat zijn probleem is.
Ik ga zo snel mogelijk verder, maar ik heb meerdere verhalen.
De hele les gaat het zo door en ik weet niet wat ik moet doen.
“Ik heet Chris en jij heet Kate, toch?”, Vraagt de jongen met een fluwelen stem
God zelfs zijn stem is prachtig, net zoals zijn ogen.
“Ja, dat klopt, mooi naam heb je”.
“Bedankt, is jouw naam een afkorting voor iets?”.
“Ja, voor Katelyn”.
“Dat klinkt nog mooier”.
“Bedankt, dat is erg aardig van je”.
Ik zie Megan jaloers kijken en maak een schuldige blik.
“Hoi, ik heet Chirs en jouw naam is toch Megan?”, vraagt hij aan haar en ze schudt blij ja en glimlacht breed.
Hoezo, ze vindt hem leuk, ze straalt zowat.
Ze praten met elkaar en ik voel een steek van jaloezie door me heen gaan.
Ik ben dus echt slecht in een vaste relatie, ik heb pas een dag met Mitch en ben nu al bezig met een nieuwe jongen.
Dan zie ik een flits voor mijn ogen, ik zie mij zoenen met Chris en dan met een indiaanse jongen en nog een knappe jongen.
Wat was dat nou weer, het leek zo echt maar ik zag er anders uit dus het kan niet echt zijn.
Ik ben lelijk en daar werd ik steeds knapper, ik moet even frisse lucht hebben.
Ik sta op en ren snel naar de wc en ga bij het open raam staan en adem diep in en uit.
Ik neem de lucht in me op en schud boos mijn hoofd, wtf gingen mijn gedachtes naar toe.
Het is echt ene belachelijk idee, Megan vind hem leuk.
We zijn net vrienden en nu begin ik al door de jongen die ze leuk vind in te pikken.
Dat kan ik niet doen, ik vind Mitch echt leuk en hij mij ook.
Ik doe de kraan aan en doe wat water in mijn gezicht en veeg het weg met zo'n papieren handdoek.
Ik loop weer naar de les en ga op mijn plaats zitten, waar Chris me vragend aankijkt.
voor het eerst in een hele lange tijd focus ik me op mijn werk en maak zelfs iets.
Als de bel gaat sta ik snel op en zoek Mitch.
Ik zie hem in de aula staan bij zijn vrienden groepje en loop naar hem toe.
Ik stop vlak voor hem en kijk hem aan, hij snapt de hint en loopt weg bij zijn vrienden.
"Dus wat is er?"
"Mag ik niet even bij me vriendje zijn, zonder dat zijn vrienden erbij zijn", zeg ik uitdagend.
Hij grijnst breed en snapt de hint.
Ik zie vanuit mijn ooghoeken Chris naar me kijken en druk mijn lippen op die van Sam.
De zoen begitn normaal en langzaam, maar word lang en intens.
Hij likt mijn onderlip en ik open mijn mond en zijn tong glijd naar binnen.
Hij is echt een geweldige zoener, wat heb ik toch een mazzel.
Dat is vanaf nu van mij, ik ben zo blij.
Hij doet zijn arm om mijn middel en ik leg mijn handen in zijn nek.
Hij tilt me lichtjes op, want hij is groter.
Nu gaat de zoen stukken makkelijker en blijft het geweldig aanvoelen.
De vlinders gaan tekeer en ik tintel over mijn hele lichaam.
Megan komt aangelopen en grijnst breed.
De hele aula kijkt naar ons en de meest snappen er geen ene flikker van.
Hij haalt langzaam zijn lippen van de mijne en zucht diep en genietend.
"Wow, dat was de beste zoen ooit. Je zoent zo lekker geweldig, wat ben ik blij dat je van mij bent", zegt Mitch en kust me kort.
Megan komt grijnzend aangelopen en trekt me los van Mitch en sleurt me naar de volgende les.
"Doei schoonheid, ik zie je bij de volgende les. Die hebben we lekker samen", zegt Mitch en grijnst ondeugend bij de laatste zin.
Die bedoelt dus dat het zoenen word tijdens de les en de leraar de pot op kan, samen met de les.
Bij die gedachte grijns ik breed en schud Megan haar hoofd en loopt verder.
We gaan bij het raam zitten en ik zie, tot mijn grote opluchting dat Chris er niet is.
Godzijdank, nog meer van die gast en ik zou filppen.
Ik weet niet waarom, maar ik bleef steeds aan hem denken.
Boos sla ik tegen mijn hoofd en kijken mensen me raar aan.
Ik moet ervoor zorgen dat die gedachtes uit mijn hoofd gaan, kom op ga weg.
Ik schud mijn hoofd in de hoop ze eruit te schudden, wat dus niet lukt.
Vele kijken me raar aan, maar waneer ik ze aankijk kijken ze de andere kant op.
Ik blijf maar denken aan dat joch, klote hoofd.
Ik blijf maar denken aan zijn ogen, die me betoverd hebben en ik steeds naar wil kijken.
Zijn mond, die zo zoenbaar lijkt.
Zijn knappe gezicht, die onweerstaanbaar is.
Zijn spieren, waar ik graag in zou willen knijpen.
En vooral wil ik weten hoe hij zoent.
Wacht, waar dacht ik nou aan.
Fuck, ik moet kappen met dit.
Straks ga ik nog vreemd, klote zooi.
Godzijdank kan niemand mijn gedachtes horen, anders zou diegene de grootste lol hebben nu.
Ik zucht diep en kijk naar buiten en fantaseer over mij en Chris.
De bel gaat en ik sta op en loop naar de volgende les, eentje waar Mitch is maar ook die Chris.
Dat gaat nog leuk worden, denk ik sarcastisch.
Mitch staat me grijnzend op te wachten en knuffelt me.
We lopen samen naar binnen en gaan achterin zitten.
Hij pakt zijn boeken en zet ze omhoog, het lijkt wel een fort nu.
Ik giechel even en hij kijkt me lief aan.
Ik pak mijn boeken en zet ze op dezelde manier omhoog en kijk Mitch aan.
Mijn blik is verlijdelijk en hij wacht dan ook niet lang om me te zoenen.
Zijn lippen zijn lekker zacht en ruig, hij is dan ook een sport fanaat.
Maar van mij mag hij veel trainen, dan is hij lekker gespierd.
Ik zie die Chris kijken naar me voor even en hij gaat voor me zitten.
Ik negeer die creep en zoen lekker verder, half verstoppend onder de boeken.
We zoenen de hele les door en de leraar negeert het en laat ons met rust.
Als de bel gaat laten we elkaars lippen los en pakken onze boeken in.
Mitch pakt mijn hand vast en loopt mee naar de volgende les, hij is zo lief.
Ik dacht al die tijd dat hij een leeghoofdige oen was, met een leuk lichaam.
Hij is dus ook lief en schattig en een geweldige zoener.
We gaan naast elkaar zitten en ik knuffel tegen hem aan.
Die Chris blijft me de hele tijd aanstaren en ik krijg er de kriebels van.
Na de les loop ik op hem af en ben van plan te vragen wat zijn probleem is.
Ik ga zo snel mogelijk verder, maar ik heb meerdere verhalen.
Beste Eowyn,
Zoals je misschien gezien hebt, heb ik je laatste post aangepast. Het is op Online Verhalen namelijk niet toegestaan om linkjes te plaatsen naar andere sites.
Daarnaast wil ik je een tip meegeven. CN heeft het eerder al benoemd en hier heb je deels wat mee gedaan.
Zij gaf aan dat het verstandig was om in kleinere delen te gaan posten, dit heb je inderdaad gedaan. Super want zo wordt het gemakkelijker leesbaar!.
Ook wil ik je aanraden om enkele dagen tussen je posts te laten zitten. Vandaag heb je bijvoorbeeld 14 posts gedaan in dit verhaal. Dit demotiveert de lezers om je verhaal te gaan lezen omdat het zoveel tegelijk is. Je kunt gerust enkele dagen tussen de posts laten zitten. Je had een behoorlijke voorraad dus lezer zouden niet lang hoeven te wachten. Tevens is het juist leuk om de lezer even te laten wachten. Dit bouwt spanning op waardoor ze sneller geneigd zijn je vervolg te lezen.
Succes verder met schrijven en mocht je vragen hebben, dan kun je altijd contact opnemen met één van de moderators.
Zoals je misschien gezien hebt, heb ik je laatste post aangepast. Het is op Online Verhalen namelijk niet toegestaan om linkjes te plaatsen naar andere sites.
Daarnaast wil ik je een tip meegeven. CN heeft het eerder al benoemd en hier heb je deels wat mee gedaan.
Zij gaf aan dat het verstandig was om in kleinere delen te gaan posten, dit heb je inderdaad gedaan. Super want zo wordt het gemakkelijker leesbaar!.
Ook wil ik je aanraden om enkele dagen tussen je posts te laten zitten. Vandaag heb je bijvoorbeeld 14 posts gedaan in dit verhaal. Dit demotiveert de lezers om je verhaal te gaan lezen omdat het zoveel tegelijk is. Je kunt gerust enkele dagen tussen de posts laten zitten. Je had een behoorlijke voorraad dus lezer zouden niet lang hoeven te wachten. Tevens is het juist leuk om de lezer even te laten wachten. Dit bouwt spanning op waardoor ze sneller geneigd zijn je vervolg te lezen.
Succes verder met schrijven en mocht je vragen hebben, dan kun je altijd contact opnemen met één van de moderators.
