Hoofdstuk 1
Belle
“Kun je echt niet thuisblijven.” Smeekte Martijn.
Ik grinnikte en smeet een kussen in zijn gezicht. “Nee, ik heb me al drie maanden op deze meeting verheugd en daarbij je ziet me vanavond alweer.”
“Ja maar dan moet je weer vroeg naar bed, want je moet morgen alweer om zeven uur bij ‘het ronde wieltje ‘zijn. “Zeurde Martijn.
“Jij toch ook.”Lachte ik, terwijl ik uit bed stapte om me om te kleden.
Martijn trok demonstratief de dekens weer om zich heen en ging breeduit in mijn tweepersoonsbed liggen. Hij trok de dekens over zijn gezicht heen, waardoor je alleen pieken met zwarte krullen erbovenuit zag steken.
Ik had net mijn laatste kledingstuk weer aangetrokken en ging op de rand van het bed staan.
“Bommetje!” Gilde ik, terwijl ik op hem sprong.
“Au!”riep Martijn klagelijk toen ik op hem landde.
We stoeiden even in bed totdat mijn oog op de klok op mijn nachtkastje viel, 10:00 uur shit!
Ik wurmde me uit Martijn’s sterke armen en sprong uit bed.
“Een ontbijtje samen zit er toch niet meer in, dus blijf maar liggen luilak.” Zei ik lachend.
Dat liet Martijn zich geen twee keer zeggen en hij maakte het zich behaaglijk in bed.
Ik wierp een blik op mijn spiegel aan de appeltjes groene muur en proestte het uit.
Mijn rode haar stond letterlijk alle kanten op.
Gauw borstelde ik het glad en daarna stak ik het op.
Toen ik klaar was holde ik naar beneden en propte snel een appel in mijn mond.
Even genoot ik van de stilte in huis.
Ik was drieëntwintig en woonde nog bij mijn ouders, ze waren beide advocaat, maar probeerde wel zo goed mogelijk, om hun werk en gezinsleven te combineren.
Ik had een broertje en een zusje van enentwintig jaar oud, zij waren een tweeling.
Een maand geleden ben ik als leidster op een kinderdagverblijf begonnen en daar werd ik verliefd op de achtentwintig jarige eigenaar Martijn, gelukkig was dat wederzijds en we hadden nu alweer twee maanden een relatie.
Ook beheerste ik een meidenforum, ik had hem net een half jaar, maar algauw melden de eerste leden zich aan. Mijn forum had nu zo’n 540 leden en vandaag was de eerste meeting waarvoor zich zo’n 10 meiden hadden aangemeld.
Ik had de meeting zelf georganiseerd en ik hoopte stiekem dat ik iemand zou ontmoeten waarmee het klikte en die betrouwbaar was, want ik had een nieuwe moderator nodig, omdat ik ook nog mijn werk had.
Ik schrok op uit mijn gedachte toen ik de bus al zag aankomen, terwijl ik nog moest oversteken.
Ik keek snel naar links en rechts en zette een spurt in , rechts van me toeterde een auto luid en ik gaf een gil en rende nog harder.
Uiteindelijk was ik bij de overkant en had ik de bus godzijdank gehaald.
Even later stapte ik uit de trein op station utrecht, we hadden bij het grote blauwe bord afgesproken met alle vertrektijden erop.
Ik griste de lijst met namen en een pen uit mijn tas, terwijl ik liep nam ik de lijst door en noemde de namen opnieuw in mijn hoofd.
Janna, Kim, Michelle, Lizzie, Maaike, Esmee, Karlijn, Evi, Lotte en Nadine.
Janna was achttien jaar oud, Kim tweeëntwintig, Lizzie ook achttien, Maaike zesentwintig, Karlijn, Evi en Lotte waren eenentwintig en Nadine was net als ik drieëntwintig.
Ik probeerde het allemaal in mijn kop te prenten toen ik plots tegen iemand aanstootte.
“Zeg kun je niet uitkijken?” Snauwde de man waartegen ik was opgebotst tegen me.
“Sorry.” Stamelde ik, maar hij was al weer weg.
Ik keek in het rond en zag dat ik me bij de albertheijn to go bevond, Rechts stond het grote blauwe bord.
Ik liep er snel naartoe en keek in het rond.
Er stond een meisje met een sjaal om haar hoofd, die nerveus om zich heen aan het kijken was. Shit waarom had ik van te voren niet om foto’s gevraagd, ik kon toch niet zomaar op elk willekeurig meisje afstappen? Ik zou niet eens weten wat ik ze zou moeten vragen.
Toen zag ik dat het meisje aarzelend op me afstapte, toen ze dicht genoeg bij me was vroeg ze : “Sorry, ben jij hier misschien voor de Girls for Girls forummeeting? “
Ik zuchtte opgelucht. “Ja, dat klopt. Mijn naam is Belle en ik ben de beheerder en jij bent?”
“Ik ben Lizzie.” Zei ze duidelijk opgelucht.
“Zo Lizzie, jij bent vroeg. We hebben nog een half uur voordat iedereen komt.”
Eigenlijk wou ik haar naar het sjaaltje op haar hoofd vragen, maar dat leek me nogal onbeleefd dus hield ik maar mijn mond.
“Ja, mijn broer moest nog in Utrecht zijn, dus zijn we samen hier naar toe gereisd.” Verklaarde ze.
“Oh oké gezellig.”
Oké ik kon het niet laten, ik moest het weten.
“Waarom heb je eigenlijk een sjaaltje om je hoofd.”Vroeg ik nonchalant, ik had namelijk wel een idee, maar ik hoopte het niet.
“Ik heb leukemie en ik ben kaal.” Zei Lizzie zonder eromheen te draaien.
Ik had medelijden met haar, maar had wel bewondering voor haar eerlijkheid.
“Je ziet er leuk uit zo, dat groene sjaaltje laat je ogen heel mooi uitkomen.
Lizzie keek me verbaasd aan.
“Wat is er?”
“Nou normaal, reageren mensen anders als ze horen wat ik heb. “
Ik haalde mijn schouders op. “Ik heb er eerder mee te maken gehad.” Zei ik.
“Maar goed, zullen we het nu anders over iets anders hebben, want ik geloof dat daar al een paar anderen meiden aankomen.” Zei ik tactisch en ik had gelijk, binnen een half uurtje waren ze er allemaal.
Elke stap die je neemt
Hallo Crispy,
Het is heel leuk dat je een nieuw verhaal post, maar je hoeft daarvoor geen twee topics te openen
Bij deze heb ik eentje verwijdert.
Het is een redelijk leuk beginnetje, alleen begin je met de tegenwoordige tijd en ga je in de rest van je stukje verder in de verleden tijd. Het is beter dat je een tijd kiest, dat leest fijner.
Verder heb ik één foutje ontdekt:
Gauw borstelde ik mijn haar glad en stak het daarna op.
Dit klinkt veel beter en leest makkelijker.
Verder heb ik niet echt foutjes ontdekt, ik lees dit zeker mee en kijk uit naar een volgend stukje Ik hoop dat je wat met mijn tips hebt..
Groetjes
Het is heel leuk dat je een nieuw verhaal post, maar je hoeft daarvoor geen twee topics te openen
Bij deze heb ik eentje verwijdert. Het is een redelijk leuk beginnetje, alleen begin je met de tegenwoordige tijd en ga je in de rest van je stukje verder in de verleden tijd. Het is beter dat je een tijd kiest, dat leest fijner.
Verder heb ik één foutje ontdekt:
Deze zin loopt niet echt goed,Gauw borstelde ik het glad en daarna stak ik het op.
Gauw borstelde ik mijn haar glad en stak het daarna op.
Dit klinkt veel beter en leest makkelijker.
Verder heb ik niet echt foutjes ontdekt, ik lees dit zeker mee en kijk uit naar een volgend stukje
Ik hoop dat je wat met mijn tips hebt.. Groetjes
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
Nano: 6670/50 000
Bedankt voor je reactie 
Met die zin snap ik wat je bedoeld, die verander ik ook meteen.
Alleen ik snap niet helemaal wat je met de tegenwoordige en verleden tijd bedoeld.
Naar mijn mening schrijf ik in de VT, ik kon de TT niet echt ontdekken.
Zou je me willen vertellen waar die in de TT begint dan, want dan kan ik het verbeteren.
Hier het 2e stukje van hoofdstuk 1
~~
Lizzie:
Ik liet me vermoeid in de eerste de beste treinstoel vallen.
Het was een super leuke dag geweest, maar wel heel erg uitputtend.
We waren gaan bowlen en daarna nog wat gaan eten bij de Mac. Vooral met Belle en Nadine kon ik het uitstekend vinden, we hadden onze nummers uitgewisseld om nog een keertje met zijn drietjes af te spreken.
Opeens voelde ik dat mijn mobieltje trilde in mijn binnenzak. Ik zuchtte en hoefde niet eens te raden wie het was.
Gelukkig was het een sms berichtje en belde hij niet, want ik had echt geen zin in dat bezorgde gezeik van hem.
Het was allemaal heel lief bedoeld, maar wel vermoeiend, Ik wou mijn leven zelf bepalen, zonder dat hij er continu bovenop zat.
Met tegenzin haalde ik mijn telefoon uit mijn zak en begon het berichtje te lezen.
Ben je al weer onderweg naar huis?
Ik kom je halen van het station.
xx
Geïrriteerd stopte ik mijn mobieltje weer in mijn zak, ik kon heus nog zelf wel thuis komen, ik was niet invalide of zoiets.
Toch had ik een tikkeltje medelijden met mijn broer, hij had het ook niet makkelijk, sinds mijn ouders twee jaar geleden waren omgekomen bij dat auto ongeluk, kreeg hij de voogdij over mij. Zijn vriendin maakte het daardoor uit, omdat ze geen zin had om voor een puber te zorgen. Ik kon me daar nog steeds kwaad om maken, je liet je vriend toch niet stikken als hij zijn ouders net had verloren, zeker niet als je al verloofd was.
Ik merkte dat ik me begon op te winden en slaakte een diepe zucht, wat had het voor zin?
Ik sloot mijn ogen en probeerde nog wat te slapen, mijn trillende mobieltje negerend.
“Waarom nam je je mobieltje niet op en reageerde je niet op mijn berichtjes?” Klonk een verwijtende stem zodra ik binnen was.
“Alex niet nu alsjeblieft, ik ben moe en wil slapen.” Zei ik vermoeid.
“Dat kan me nou geen moer schelen Liz, ik maakte me hartstikke ongerust.” Zijn ogen stonden angstig en ik zag er tranen instaan.
Zijn blonde haar zat warrig en ik wist dat hij continu met zijn hand door zijn haar was gegaan, dat deed hij altijd als hij ongerust was.
“Ik wil gewoon mijn eigen ding doen, zonder dat jij continu op mijn hielen zit, dat benauwd me Alex.” Zei ik zachtjes.
Alex keek me een tijdje kwaad aan en draaide zich toen om en liep richting de keuken, zonder nog een woord tegen me te zeggen.
Ik baalde ervan, waarom begreep hij het niet, waarom deed hij zo?
Zwijgend liep ik hem achterna en zag ik dat hij de vaat aan het uitruimen was.
Hij maakte een luid kabaal bij alles wat hij deed en ik besloot om hem nu maar even met rust te laten.
Ik liep naar de vriezer en gooide deze open, ik pakte er twee diepvriespizza’s uit en legde ze op het aanrecht neer.
Ik zette de oven op de juiste stand en liet hem tien minuten voorverwarmen.
Terwijl die daar mee bezig was, liet ik me op de bank ploffen en rukte mijn sjaaltje af.
Toen Alex klaar was met de vaatwasser kwam hij naast me zitten en zette de televisie aan.
Ping! Zei de oven toen die klaar was met voorverwarmen, ik liep naar de keuken en legde de twee pizza’s op de schuifplaat, deed het deurtje open en schoof ze erin en deed het deurtje weer dicht. Daarna stelde ik hem weer in op 10 minuten en liep weer naar de bank.
Alex keek even naar me en glimlachte, zijn boze bui was over.
“Je krijgt alweer haar.” Als vanzelf gleed mijn hand over mijn hoofd en ik voelde een paar donshaartjes. “Nu heb ik een babykapsel.” Grijnsde ik.
Alex lachte hartelijk mee en ik liep naar hem toe en ging naast hem zitten. Even legde ik mijn hoofd op zijn schouders. Hij aaide over mijn bijna kale hoofd.
“Nou hoe was de forummeeting?” Vroeg Alex afwezig.
Enthousiast begon ik te vertellen, over het bowlen en de lol die we hadden bij de Mac, over Nadine en over Belle. Ik vertelde hem ook over hoe Belle reageerde toen ik haar vertelde dat ik Leukemie had.
“Misschien kent ze zelf iemand met Leukemie.” Zei Alex nadenkend.
Ik haalde mijn schouders op en ging recht overeind zitten.
“Ik wil vragen of zij en Nadine een keer langskomen, zodat ik het hen kan vertellen, ik bedoel misschien zijn zij anders als die andere, die me allemaal lieten zitten.”
“Die keus laat ik aan jou over Lizzie.” Zei Alex.
We schrokken allebei van de luide ping van de oven.
“Ha de pizza’s zijn klaar.”
Met die zin snap ik wat je bedoeld, die verander ik ook meteen.
Alleen ik snap niet helemaal wat je met de tegenwoordige en verleden tijd bedoeld.
Naar mijn mening schrijf ik in de VT, ik kon de TT niet echt ontdekken.
Zou je me willen vertellen waar die in de TT begint dan, want dan kan ik het verbeteren.
Hier het 2e stukje van hoofdstuk 1
~~
Lizzie:
Ik liet me vermoeid in de eerste de beste treinstoel vallen.
Het was een super leuke dag geweest, maar wel heel erg uitputtend.
We waren gaan bowlen en daarna nog wat gaan eten bij de Mac. Vooral met Belle en Nadine kon ik het uitstekend vinden, we hadden onze nummers uitgewisseld om nog een keertje met zijn drietjes af te spreken.
Opeens voelde ik dat mijn mobieltje trilde in mijn binnenzak. Ik zuchtte en hoefde niet eens te raden wie het was.
Gelukkig was het een sms berichtje en belde hij niet, want ik had echt geen zin in dat bezorgde gezeik van hem.
Het was allemaal heel lief bedoeld, maar wel vermoeiend, Ik wou mijn leven zelf bepalen, zonder dat hij er continu bovenop zat.
Met tegenzin haalde ik mijn telefoon uit mijn zak en begon het berichtje te lezen.
Ben je al weer onderweg naar huis?
Ik kom je halen van het station.
xx
Geïrriteerd stopte ik mijn mobieltje weer in mijn zak, ik kon heus nog zelf wel thuis komen, ik was niet invalide of zoiets.
Toch had ik een tikkeltje medelijden met mijn broer, hij had het ook niet makkelijk, sinds mijn ouders twee jaar geleden waren omgekomen bij dat auto ongeluk, kreeg hij de voogdij over mij. Zijn vriendin maakte het daardoor uit, omdat ze geen zin had om voor een puber te zorgen. Ik kon me daar nog steeds kwaad om maken, je liet je vriend toch niet stikken als hij zijn ouders net had verloren, zeker niet als je al verloofd was.
Ik merkte dat ik me begon op te winden en slaakte een diepe zucht, wat had het voor zin?
Ik sloot mijn ogen en probeerde nog wat te slapen, mijn trillende mobieltje negerend.
“Waarom nam je je mobieltje niet op en reageerde je niet op mijn berichtjes?” Klonk een verwijtende stem zodra ik binnen was.
“Alex niet nu alsjeblieft, ik ben moe en wil slapen.” Zei ik vermoeid.
“Dat kan me nou geen moer schelen Liz, ik maakte me hartstikke ongerust.” Zijn ogen stonden angstig en ik zag er tranen instaan.
Zijn blonde haar zat warrig en ik wist dat hij continu met zijn hand door zijn haar was gegaan, dat deed hij altijd als hij ongerust was.
“Ik wil gewoon mijn eigen ding doen, zonder dat jij continu op mijn hielen zit, dat benauwd me Alex.” Zei ik zachtjes.
Alex keek me een tijdje kwaad aan en draaide zich toen om en liep richting de keuken, zonder nog een woord tegen me te zeggen.
Ik baalde ervan, waarom begreep hij het niet, waarom deed hij zo?
Zwijgend liep ik hem achterna en zag ik dat hij de vaat aan het uitruimen was.
Hij maakte een luid kabaal bij alles wat hij deed en ik besloot om hem nu maar even met rust te laten.
Ik liep naar de vriezer en gooide deze open, ik pakte er twee diepvriespizza’s uit en legde ze op het aanrecht neer.
Ik zette de oven op de juiste stand en liet hem tien minuten voorverwarmen.
Terwijl die daar mee bezig was, liet ik me op de bank ploffen en rukte mijn sjaaltje af.
Toen Alex klaar was met de vaatwasser kwam hij naast me zitten en zette de televisie aan.
Ping! Zei de oven toen die klaar was met voorverwarmen, ik liep naar de keuken en legde de twee pizza’s op de schuifplaat, deed het deurtje open en schoof ze erin en deed het deurtje weer dicht. Daarna stelde ik hem weer in op 10 minuten en liep weer naar de bank.
Alex keek even naar me en glimlachte, zijn boze bui was over.
“Je krijgt alweer haar.” Als vanzelf gleed mijn hand over mijn hoofd en ik voelde een paar donshaartjes. “Nu heb ik een babykapsel.” Grijnsde ik.
Alex lachte hartelijk mee en ik liep naar hem toe en ging naast hem zitten. Even legde ik mijn hoofd op zijn schouders. Hij aaide over mijn bijna kale hoofd.
“Nou hoe was de forummeeting?” Vroeg Alex afwezig.
Enthousiast begon ik te vertellen, over het bowlen en de lol die we hadden bij de Mac, over Nadine en over Belle. Ik vertelde hem ook over hoe Belle reageerde toen ik haar vertelde dat ik Leukemie had.
“Misschien kent ze zelf iemand met Leukemie.” Zei Alex nadenkend.
Ik haalde mijn schouders op en ging recht overeind zitten.
“Ik wil vragen of zij en Nadine een keer langskomen, zodat ik het hen kan vertellen, ik bedoel misschien zijn zij anders als die andere, die me allemaal lieten zitten.”
“Die keus laat ik aan jou over Lizzie.” Zei Alex.
We schrokken allebei van de luide ping van de oven.
“Ha de pizza’s zijn klaar.”
-
Cubiculum Nephilia
- Typmachine
- Berichten: 1270
- Lid geworden op: 19 okt 2007 15:29
- Locatie: Hell
Hey,
Jammer dat je (vooral in je eerste post) niet altijd doorschrijft na een zin. Je gebruikt nu iets te vaak een enter, waardoor je tekst er zo kaal uit ziet. Probeer daarop te letten. En wat meer opvulling van wat er gebeurd mag ook. Net is meer omgeving, gedachten en houding van iemand beschrijven.
. Dus Utrecht en Albert Heijn.
Tot slot, probeer je gesproken zinnen correct te formuleren met interpunctie.
Voorbeeld:
"Sorry", stamelde ik...
Hopelijk heb je hier wat aan. Schrijf vooral verder!
Jammer dat je (vooral in je eerste post) niet altijd doorschrijft na een zin. Je gebruikt nu iets te vaak een enter, waardoor je tekst er zo kaal uit ziet. Probeer daarop te letten. En wat meer opvulling van wat er gebeurd mag ook. Net is meer omgeving, gedachten en houding van iemand beschrijven.
Tijden dienen gewoon voluit geschreven te worden.10:00 uur shit!
Namen behoor je ten alle tijden met hoofdletter te schrijvenEven later stapte ik uit de trein op station utrecht
....
Ik keek in het rond en zag dat ik me bij de albertheijn
. Dus Utrecht en Albert Heijn. Tot slot, probeer je gesproken zinnen correct te formuleren met interpunctie.
Voorbeeld:
"Zeg, kun je niet uitkijken?", snauwde de man...“Zeg kun je niet uitkijken?” Snauwde de man waartegen ik was opgebotst tegen me.
“Sorry.” Stamelde ik, maar hij was al weer weg.
"Sorry", stamelde ik...
Hopelijk heb je hier wat aan. Schrijf vooral verder!
"You can't start the next chapter of your life,
if you keep re-reading the last ones..."
if you keep re-reading the last ones..."
benauwtcrispy-c schreef:dat benauwd me Alex.
Je gebruikt 2 keer 'en', het is mooier om de eerste 'en' door een komma te vervangen.deed het deurtje open en schoof ze erin en deed het deurtje weer dicht.
mooi verhaal! I want more
