haaai mensen =D
ten eerste heel erg bedankt voor jullie berichten, jullie geweldige feedback jullie moedige me echt aan om verder te schrijven
( he daar ging mijn school werk xD )
ten tweede, wat ik nog graag zou willen weten voor in mijn verhaal is, als jullie sommige stukjes gewoon niet mooi vinden of jullie dat willen melden,, Hierbij gaat het er niet om of het grammaticaal fout is ofzo maar misschien niet lekker klinkt of saai is om te lezen, en wat jullie dan verwachten
, ik zal niet de verhaal lijn aanpassen maar dit zijn tussen stukjes die ik zo kan omgooien en ik zou graag willen weten wat jullie als lezers nou graag lezen en verwachten
en dan nu mijn volgende stukje
-----------------------------------------------------------------------------------------------
De twee meiden voor me giechelde terwijl de jongen op zijn plaats was gaan zitten. Ze mompelde wat naar elkaar en alsof ze het hadden afgesproken draaide ze zich tegelijkertijd naar mij toe. De brunette sprak eerst, haar stem was laag en duister en een grijns speelde om haar lipgloss-lippen.
´Ik zal maar oppassen als ik jou was,´ Ik trok mijn wenkbrauwen op, waarvoor? Ze liet me niet langer in spanning om daar achter te komen.
'De andere meiden waar David zijn ogen oplegde belandde een voor een bij hem in bed, om vervolgens gedumpt te worden.' lichtte ze verder toe. luid slikkend keek ik naar waar de jongen zat, hij staarde me nog steeds aan alsof ik een stuk vlees was. Rillingen liepen over mijn rug en snel keek ik weer naar het meisje voor me.
'Trouwens mijn naam is Jessica,' Ze waaide het onderwerp zo weer van de tafel. Ik staarde naar de hand die ze voor me uitstak, oh ja die moest je aanpakken. Klunzig schudde ik haar hand.
'Ashley,' mompelde ik zachtjes, een klein beetje verlegen.
'Duhu, dat weten we wel. De leraar vertelde het net voor de klas.' het was de blondine die dat zei, haar stem was extreem hoog en bevatte maar weinig intelligentie.
'Ik ben ,by the way, Ellie,' ze zwaaide met een enorme grijns naar me. Ik voelde mezelf iets verder terug gaan zitten. Die was te vrolijk. Nog voor ik echt hersteld was van het opgewekte karakter van de blondine, Ellie, was de ondervraging al begonnen. Jessica nam het voortouw, eerst waren het simpele vragen zoals; wat zijn je hobby's? Heb je een vriend? Waar kom je vandaan? - ze maakte allebei om een of andere vreemde reden een hoog piep geluid toen ik zei dat ik uit de grote stad kwam - En toen kwamen de moeilijker vragen.
'Wat vind je van het dorp tot nu toe?' ik kon ze moeilijk zeggen dat ik het haatte dat ik terug naar de stad wou. Hoe zouden ze me wel niet aankijken als ik dat zei?
'Het is... anders.' Zo dat antwoord was neutraal genoeg.
'Waarom ben je eigenlijk naar het dorp verhuisd als je in de stad woonde?' Ellie stelde die vraag. Ik wendde mijn ogen van de meiden af, geeneens met opzet het ging gewoon vanzelf.
'Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader bleef daar wonen en mijn moeder ging hierheen.' Ik mompelde het zachtjes, zodat mijn stem niet zou gaan trillen. Ellie leek niets door te hebben van de emoties die door mij heen joegen.
'Waarom ben je niet bij je vader blijven wonen, Ik bedoel als ik had moeten kiezen voor in een stad wonen of naar een dorp verhuizen had ik het wel geweten.' Ik keek op, de tranen kon ik al achter mij ogen voelen prikken, zolang ze maar niet vielen. Jessica gaf Ellie een vuile blik, blijkbaar had zij wel doorgehad dat het onderwerp mij zwaar lag.
'Het...' met trillende stem probeerde ik het uit te leggen, de leraar kwam ertussen.
'Stil zijn jullie! in de pauze kun je bij praten nu ga je huiswerk maken.' Ik kon niet blijer zijn met die verlossing, vlug sloeg ik mijn boek open en begon huiswerk te maken. Einde gesprek.
Het geluid van de bel was een opluchting voor mij, het eerste wat door me heen ging was dat ik eindelijk frisse lucht kon halen, die opluchting werd al snel verpletterd toen ik besefte dat ik nog twee uur te gaan had voor de pauze begon. De gangen maakte het er niet veel beter op. Ik werd geplet, en alsof ik in een snel stromende rivier zat mee getrokken naar een heel ander deel van de school. Toen ik me eindelijk had bevrijd uit de stroming griste ik mijn rooster weer uit mijn broekzak. Ik bekeek de bordjes. De stroming had me in ieder geval de goede kant op gebracht. Zodra ik de klas binnen liep vielen mijn ogen op Jessica en Ellie die zaten ook weer bij me in de klas. Ze zwaaide beide kort naar me en ik zwaaide terug voor ik een plaatsje opzocht. Weer zette ik mezelf neer aan twee lege tafeltjes achter in de hoek. De meiden die een minuut later voor me kwamen zitten waren voor mij volledig onbekend, ze leken ook niet de moeite te willen nemen om dat geheim aan mij bekend te maken, dus bleef ik die les stil. Het uur kroop langzaam voorbij terwijl mijn arm lam begon te worden van alle aantekeningen. Moe van het harde concentreren keek ik op, mijn ogen vielen op Jessica en Ellie die net zoals de vorige les weer zaten te smoesen. Ik begon me af te vragen waar ze het over hadden, zouden ze het over mij hebben? En zo ja was dat dan goed of slecht. Trrrring, de bel die de volgende les signaleerde wekte me uit mijn mijmeringen. Wiskunde, dat was het vak wat ik nu had. Het laatste vak voor de pauze en het vak waar ik de grootste hekel aan had. Weer zat ik achterin de klas en weer zonder iemand naast me. Het was verbazingwekkend hoe leeg het lokaal was, in het begin vroeg ik me af of er wel les werd gegeven tot dat de leraar opstond en een absentie lijst begon aan te strepen. Een voor een werden er namen genoemd waarop niemand reageerde. Blijkbaar was wiskunde op deze school een spijbeluur. Ik voelde me de hele les stom dat ik en nog een paar nerdjes wel naar de les waren gekomen. Nu zou de rest van de klas me vast en zeker ook een nerd vinden. Zodra de bel ging vluchtte ik weg uit het lokaal, ik wou naar buiten toe en heel rap. De frisse lucht kwam me te gemoed toen ik de deur open zwaaide. Ik ademde de verse lucht met diepe teugen in, als of ik zowat was verdronken. Heerlijk al die rust! Helaas kon niets zo blijven en al snel stroomde het plein vol. De tieners verdrongen zichzelf om de nog niet bezette pinickbanken en ik bleef eenzaam en verdwaald achter bij de ingang. Net toen ik mijn tas wou weggooien om maar staand te gaan eten hoorde ik mijn naam roepen. Verbaasd keek ik naar het meisje dat wild met haar armen zwaaide. Het was Jessica. Nog steeds verbaasd zocht ik om me heen, misschien bedoelde ze iemand anders. Maar niemand reageerde. Heel voorzichtig stapje, voor stapje liep ik naar de tafel, met iedere stap werd ik me er bewuster van hoe ik er uitzag. Ik had een oude vale broek aan een lelijk saai sweatshirt en mijn gezicht, oh God. Ik greep het stiekje om mijn pols en bond snel mijn haar op een hoge staart, zo hing dat in ieder geval niet meer dood in mijn gezicht. Met een rood hoofd en een brok in mijn keel kwam ik bij de tafel aan. Jessica hield al een stoel naast de hare vrij.
´Hee Ashley, ga zitten dan stel ik je voor aan de rest.´ Haar stem klonk alsof ze het oprecht meende, maar waarom zouden ze willen dat ik erbij kwam zitten, ik was een slons, ik was de nieuweling! Nerveus plaatste ik me op de stoel, met een verlegen glimlach keek ik naar de rest van de tafel, ze staarde me allemaal aan.
´Dit is Angela,´ Jessica wees me het meisje recht tegenover me aan. Angela zoals ze heette gaf me een vuile blik, de dikke omlijningen om haar ogen deden niets om de blik minder intimiderend te laten lijken. Haar rode haren waren strak naar achter gebonden, zo strak dat ik me afvroeg of het haar haren er niet uittrok. Ik wist er een verlegen ´Hai´ uit te stamelen die zij negeerde.
´Dat zijn Daan en Steven ze zitten in onze klas misschien herken je ze wel.´ Ik herkende ze inderdaad vaag.
´Heee, Ashley is het he?' Daan nam het voortouw, zij begroette mij in ieder geval een stuk gastvrijer dan dat Angela had gedaan. Ze zagen er beide uit als een stel losbollen, met hun wilde donkerbruine haren die bij Daan overdekt werden door een pet.
Mijn ogen vielen op de jongen naast hen, hij leek ouder dan de rest met zijn brede schouders, sterke kaaklijn en het nette blouse. Ik kon mijn wangen iets rood voelen worden terwijl ik naar hem staarde, hij was knap.
'Oh en dat is Thomas,' Jessica had me vast zien staren. Thomas stak zijn hand naar me uit en ik schudde hem, daarna gaf hij me drie kussen op mijn wangen. Als of ik nog niet rood genoeg was.
'En dit is Micheal,' Bij de laatste jongen sloeg Jessica haar armen om zijn middel. Misschien was hij haar vriendje? Micheal was een nog wat slungelige jongen, zijn spieren moesten nog iets ontwikkelen maar buiten dat was het een knappe jongen met bronskleurig haar en blauwe ogen.
'Jongens, voor als jullie het nog niet doorhebben dit is Ashley.' Jessica presenteerde me alsof ik een buvet was.
'Ze is nieuw hier op school en in het dorp, dus wees een beetje lief.' Ik liet me wegzakken in de stoel, kon je nog erger worden voorgesteld.
Niemand leek zich voor de rest iets te kunnen schelen dat ik nieuw was. En net zoals in mijn eerste les werd ik overrompeld door vragen. Ieder detail over mijn stadse leven leek ze te boeien. Het ging net zolang door tot we uiteindelijk op het punt aankwamen dat ik weer moest vertellen dat mijn ouders gescheiden waren.
'Dus je ouders zijn gescheiden?' Ik knikte naar Thomas. Het was Daan die verder vroeg.
'Waarom?' Iedereen gaf Daan een blik, die hem zei dat hij zijn mond moest dicht houden. ik frummelde ondertussen aan mijn trui, hier wou ik het niet over hebben.
'uhmm, het is nogal persoonlijk.'dat was mijn antwoord. Er viel een stilte tussen de groep waar alleen de zachte 'O' van Daan hoorbaar was. Uiteindelijk was het Jessica die weer sprak.
'Weet je wat, jij gaat morgen middag met ons mee naar de kroeg, dan kun je gelijk iets van het dorp zien.' Iedereen mompelde instemmend met dat idee, en blijkbaar had ik geen keuze meer. Niet dat dat heel erg was, ik had nieuwe mensen gevonden die met me om wouden gaan!
De pauze ging veel te snel voorbij. Ik moest de frisse buitenlucht weer inruilen voor de muffe zweterige stank binnen. Terwijl de dag langzaam voor bij tikte kon ik alleen maar denken aan het geluk dat ik had om nu al mensen te ontmoeten die met me om wouden gaan. . Na de laatste schoolbel liep ik net iets vlotter naar de rode peagot die al voor de school stond. Hel had ik overleefd misschien was het allemaal toch iets minder erg dan dat ik dacht.
Ik kijk uit naar meer! 
ik denk dat ik nu niet mijn record hou 
altijd handig 
) 
