Roodkapje (16+)

[pebblooz]

WAARSCHUWING
-pedofiele gedachten
-seksueel getinte scènes
-lees dit verhaal als je zeker wat dat je hier op gaat reageren en mij feedbacks geeft

Hayden Stein was een normale jongen in de 18. Hij leefde samen met zijn broer Mike in een verrot krakkemikkig oud appartementje in het centrum van de stad.
Hayden had een bleke huidskleur, zwart haar en blauwe ogen. Ja, hij was gespierd en megahot. Maar geen enkel meisje zag hij staan. Tenminste, niet echt staan. Hij zag de meisjes meer als speeltjes, die op den duur gingen vervelen.
Hayden had een goed leven, maar wanneer hij Eli, een beeldschoon jong meisje, ziet in zijn dromen, gaan de dingen bergafwaarts voor hem.

PROLOOG
Hayden begluurde het meisje. Haar korte golvende haar was rood, het glansde in het licht. Haar huid was zo wit, dat het schitterde. Haar kleine sproetjes onder haar groene ogen maakten hem week. En onder haar oog, was er een vlinder getatoeëerd. Haar witte kanten jurkje was kort en bloot, het wond hem op. Hayden bekeek haar ongenegeerd achter een oude boom. Het meisje was angstig. Ze rende door het bos. Hayden achtervolgde haar op topsnelheid. Bomen raasden langs zijn oren. De vogels zongen, de krekels tjirpten, de vlinders vlogen om hem heen. Het meisje huilde geruisloos. Haar benen sneden zich aan de doornen, waar ze uiteindelijk overheen viel. Stof plofte uit het groene gras. Hayden greep zijn kans en boog zich over het roodharige meisje heen. Ze huilde. In haar ogen las hij doodsangst. Hayden grijnsde en gromde. Hij beet zijn scherpe hoektanden in haar nek, met het gillende meisje in zijn armen. Haar nagels doorboorden zijn rug, wat hem hongerig maakte. Hayden keek het meisje aan. Ze liet haar polsen vallen in het gras. Ze ademde moeilijk. Hayden liet het bloed sijpelen uit zijn mondhoeken. Hij was tevreden gesteld door zijn prooi. Zijn lieve prooi. Zijn lieve Roodkapje.

[Dap5hne]

WWAAAHHH!! Wat een wachelijk verhaal..!! Maar ik had ook niets anders verwacht..
Leuk geschrijven, meisje

[pebblooz]

Bedankt! Het word nog walgelijker
------


Hayden stond in de douche. Hij liet het water over zijn hoofd, langs zijn slapen en in zijn nek stromen. Telkens weer kreeg hij diezelfde droom. Over Roodkapje. Hij speelde dan de boze wolf, die zich enorm aangetrokken voelde door het zielige Roodkapje. Hayden stapte uit de douche en kleedde zich aan. Een shirt met driekwart mouwen, een spijkerbroek en zijn favoriete Converse. Hayden greep zijn schoudertas en hengelde hem aan zijn schouder. Hij liep de brandtrap af. Hayden besloot een zijweg te nemen, hij was toch al te laat. Dan had het toch geen zin om op te schieten. Hayden liep door het smalle steegje. De rode bakstenen waren beklad met lelijke graffiti. Hij sloeg rechtsaf en liep in gedachten verzonken door de straat. Wat hij niet merkte dat hij tegen een meisje aan botste. Het meisje. Mijn god, dat is precies Roodkapje! Van dat mooie rode haar dat glinsterde in de zon, haar sproetjes en haar groengoude ogen. En de vlinder op haar wang leek nog schoner in het echt. Zijn geval beneden worstelde in zijn broek, handig op zo'n moment. Wat had Mike hem ook al weer geleerd om dat ding te verbergen?
'Sorry meneer, ik keek niet uit.' zei het meisje blozend. Van haar gebloos moest Hayden ook blozen. Ze was nog mooier in het echt.
'Maakt niet uit.' grijnsde Hayden zelfverzekerd. Het meisje glimlachte en liep door. Ze had een kort spijkerbroekje aan, een hemdje en een stel gympen. Dromerig staarde Hayden haar na. Hij schudde zijn hoofd flink om de slaperigheid eruit te schudden en liep door. Hoe zou ze heten? Roodkapje? Hayden gniffelde bij die gedachte. Wat een domme naam voor zo'n beeldschoon meisje. Wonderschone prooi.

[pebblooz]

Hayden zat in de klas. Hij speelde met zijn potlood. De leraar lette niet op, dus iedereen zat te kletsen. Naast Hayden zat Kimmy, die al jaren verliefd op hem was. Ze was best wel knap, maar Hayden irriteerde zich mateloos aan haar.
'Dus Haydie, dit weekend geeft Justine een feestje. Kom je ook?' vroeg Kimmy en leunde op zijn tafel. Ze liet haar decolleté zien, maar dan ook alleen aan hem. Gisteren had Kimmy Josh geslagen omdat hij naar haar borsten keek. Hayden rolde met zijn ogen.
'Ja, zal wel.' zei hij. Kimmy lachte.
'Wat ben je weer enthousiast. Nou, het zusje van die stomme Josh komt ook. En ik zal je wat vertellen, ze is een echt sletje. Ze doet het met iedereen!' fluisterde Kimmy geheimzinnig. Hayden was wel toe aan nieuwe meisjes, alle meiden in zijn klas had hij al gehad en dat verveelde hem. Justine lachte heel hard achter hem. Hayden keek op.
'Oh Haydie, Kimmy is gewoon mega jaloers op Josh's zusje. Ze is gewoon een jongensmagneet, en dat kan Kimmy niet uitstaan.' riep ze. Kimmy's wangen werden rood. Het leek alsof haar sproeten uit elkaar zouden spatten.
'Justine, Eli is gewoon een ordinair meisje. Logisch dat alle jongens achter haar aan zitten.' beet Kimmy terug en draaide zich om naar haar vriendin.
'Meiden,' zuchtte Hayden's beste vriend, Adrien Lockridge. Het was grappig dat hij dat zei, want hij was gewoon smoor op het nieuwe meisje in zijn klas, Marry-Alice.
'Jij dan, waarom vraag je Marry-Alice niet uit?' lachtte Hayden.
'Omdat ik eerst Justine ga pakken.' grijnsde Adrien. Hayden grinnikte.
'Hoe gaat het eigenlijk met Marley, je nichtje?' vroeg Hayden.
'Oh ja, die was zwanger ofzo. Nu doet ze het met ene Caleb of het vriendje van haar ma. Wat een drama, die familie van mij.' zei Adrien luchtig. Hayden kuchtte.
'Weet haar ma dat al?'.
'Weet ik veel. Marley zie ik niet zo vaak meer.'. Hayden besloot niet verder te vragen. Het was al wat voor Adrien om het over zijn familie te hebben.
'Hayden!' schreeuwde iemand opeens. Hayden keek op. Uit de ruit vloog een baksteen, die lag nu op de grond in diggelen. Justine wees er naar. Hayden stond op en pakte de baksteen op. Buiten stond iemand te gillen.
'Ik haat je, Hayden!' riep een meisje. Hayden knipperde een paar keer, toen zag hij zijn ex-vriendinnetje staan, Danielle. Hayden had haar bedrogen met Kimmy in een dronken bui, en nu was ze uit op wraak. Hayden gooide de baksteen uit het raam.
'Laat me met rust, Danielle!' brulde hij en ging weer zitten op zijn plaats. De leraar en de klas keek hem onbegrijpelijk aan. Kimmy zat te giechelen. Adrien begon te lachen.
'Blijf na de les even, Stein.' sprak de leraar. Hayden zuchtte en speelde verder met zijn potlood. Altijd wat met die Danielle. Bakstenen door de ruit, graffiti op zijn schuur, en nog veel meer rare dingen. Danielle zat al in rebound, maar het ging nog steeds even slecht met haar. Na Hayden zat ze echt totaal in de put. Niet mijn schuld, dacht Hayden.

[JodieJJ]

Hee

zo al je stukjes eens gelezen In vergelijking met een ander verhaal van je vind ik dit al veel beter opgebouwd, veel rustiger
Wat ik nog wel een beetje mis is de omschrijvingen van dingen, gevoelens en het uiterlijk van mensen. Bijv.. wanneer hij roodkapje voor het eerst tegen opbots kun je dit veel uitgebreider doen.. waardoor alle lezers ook echt zien wat er dan zo speciaal aan dit meisje is

Voor de rest ga zo door !

[Cubiculum Nephilia]

Hey,
Ik moet zeggen dat het begin van je verhaal zeer interessant is. Vooral om Roodkapje en de wolf op een dusdanige manier te gebruiken. Leuk.
Wat minder is dat je veel achter elkaar laat gebeuren, zonder alles lekker uit te schrijven. Zoals de ontmoeting met Roodkapje in het echt. Sowieso, als je bijna botst is er niks aan de hand. Dus ik ga er eigenlijk vanuit dat ze wel tegen elkaar botsten. Anders zeg je ook niks tegen elkaar, als je elkaar toch niet raakt.
Denk daar even over na, en verander het eventueel. Het is maar een suggestie.
Het stuk in de klas gaat goed, lekker uitgebreid, tot je er ineens mee komt dat iemand een baksteen door de ruit gooit. Misschien moet je hier even wat meer beschrijven. Het is namelijk ook een beetje een onduidelijk stuk.

'Hayden!' schreeuwde iemand opeens. Hayden keek op. Uit de ruit vloog een baksteen, die lag nu op de grond in diggelen.

Meestal komt een baksteen dóór de ruit. En zoals je het hebt geschreven, staat er officieel dat de baksteen aan diggelen ligt op de grond. Ook nog eens aan dus en niet in .

En rebound... Dat ken ik enkel als een tweede poging bij sport. Hoe bedoel jij het hier? Als dat ze juist afglijd? Dieper de put in? Dan moet je geloof ik een andere term gebruiken. Daar kan ik alleen even niet op komen.

Ik ben benieuwd hoe het verhaal verder gaat!

[Patrick]

Hallo

Ik heb net even je verhaal gelezen. Vooraleerst de thematiek van je verhaal is prachtig gekoppeld aan symboliek (roodkapje - de boze wolf).
Ook is je verhaal dusdanig leuk verteld dat het me blijft boeien. Acties en dialogen wisselen op een goed tempo af.
Je zou wel beter proberen het verhaal wat te "rekken", want nu gaan sommige stukjes wat te snel. "Rekken" kun je door het gebruik van beschrijvingen van de omgeving of van gedachtes. Vooral de gedachtes ontbreken in je verhaal: zeker dit verhaal zou aan elkaar geregen moeten worden door gedachtes, omdat die een een symbolisch verhaal juist een zeer grote rol spelen.
Wat CN (sorry voor de afkorting, CN ) zegt heeft ze gelijk in, het woord rebound past niet echt in die zin. Rebound betekent dat je bijvoorbeeld een goal scoort in tweede instantie. Het is dus meer een positief begrip. Hervallen of recidiveren zijn betere termen in die zin.
In je tweede stukje schrijf je "3/4 ... " je kunt dat beter vervangen door driekwart. Dat leest wat makkelijker.

Schrijf maar verder. Je ideeën zijn goed, nu de uitwerking nog perfectioneren en dan heb je een goed verhaal!

[pebblooz]

Nou, ik wou geen rehab gebruiken, dat vond ik nogal een raar woord. Maar een jongen in mijn klas was zo moeilijk dat hij eerst van school gestuurd was, en omdat zijn ouders hem niet konden opvoeden is ie naar een opvoedschool gestuurd. En dat noemen ze blijkbaar rebound.

[Cubiculum Nephilia]

Even googlen en je vindt van alles . Zo heb ik onder andere deze uitleg gevonden, misschien had je die er even bij kunnen plaatsen. Hoewel jij ook niet op voorhand kon weten dat het een verwarrende term zou zijn.


Van Wikipedia:
Rebound staat in het onderwijs voor een voorziening die tijdelijk opvang biedt aan leerlingen die door hun gedrag niet meer te handhaven zijn op school. In een rebound volgt een leerling een programma wat doorgaans bestaat uit twee componenten: onderwijs en gedragsverandering. Dit programma is niet-vrijblijvend en is er op gericht de leerling binnen enkele maanden een nieuwe start te laten maken in het reguliere onderwijs, waar hij zijn schoolloopbaan kan vervolgen.
De informatie wordt bijgehouden door de afdeling Onderwijs & Jeugdzorg van het Nederlands Jeugdinstituut, op verzoek van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap.

Dat klinkt mij in de oren als een soort... Tja, trainingskamp of zoiets. Het zal best zwaar zijn. Zo'n gesloten inrichting waar je geen vakantie krijgt.

Maar goed, dat is genoeg off-topic gezwets. Heb je al wat meer voor ons?

[pebblooz]

Tja, gesloten valt wel mee. Hij heeft gewoon vakantie en gewoon les zoals wij. Maar dan een stel andere vakken erbij zoals jezelf uiten en over je problemen praten. Ik tel de dagen totdat hij terugkomt, ben denk ik een beetje verliefd op hem
Bij deze, nog een stukje

'Danielle, waarom bel je me?' zuchtte Hayden. Hij zat op de bank thuis. Mike was even boodschappen gaan doen, dus hij had het rijk voor zichzelf. Mike was een vreemde gozer, maar als je hem kende was hij tof. Hij had blond haar en grijzige ogen, zijn lichaam zat onder de tatoeages en hij deed graag aan feestjes. Danielle belde Hayden elke dag.
'Ik wilde je stem horen,' zei Danielle huilend.
'Danielle, houd op! Het is voorbij, hoe vaak moet ik dat nog zeggen?' schreeuwde Hayden.
'Maar,' probeerde Danielle. Hayden drukte op het rode knopje en verliet de woonkamer. Hij had frisse lucht nodig. O mijn god, daar stond Roodkapje. Het regende heel hard, en ze was helemaal doorweekt. Ze had een zwart jurkje aan en rode pumps waar ze blijkbaar niet op kon lopen. Hayden liep naar haar toe. Haar korte rode haar hing zielig voor haar ogen, haar mascara was helemaal uitgelopen. Alhoewel de vlinder nog te zien was. Hayden pakte haar pols. Haar bleke ijskoude huid gaf Hayden kippenvel. Roodkapje trok haar hand snel terug. Haar groene ogen waren gevuld met tranen en angst.
'Sorry, maar...' aarzelde Hayden. Roodkapje hield zichzelf vast, ze trilde van de kou.
'Je bent ijskoud, ga mee naar binnen?' zei Hayden en wenkte naar zijn appartement.
'Maar ik ken je niet.' snikte het meisje.
'Ik ben Hayden, ga toch mee. Ik ben heus geen debiel hoor.' glimlachte Hayden en pakte het meisje bij haar hand.
'Eli.' zei ze zachtjes.
'Wat?'.
'Ik heet...Ik heet Eli.' zei Roodkapje en liep met hem mee naar binnen. Haar pumps tikten op de houten vloer. Hayden had medelijden met haar.
'Eli, ga maar even zitten. Ik haal wel een handdoek voor je.' zei Hayden en liep naar boven. Eli trok haar pumps uit en ging voorzichtig zitten. Een paar seconden later kwam Hayden naar haar toe en wikkelde Eli in een kurkdroge handdoek die schuurde in zijn handen. Eli beet op haar lip, ze leek nog steeds te trillen. Ze had kringen onder haar ogen. Hayden trok haar mee naar zijn kamer.
'Weet je wat, je bent doodop zie ik. Ga maar liggen, ik breng je wel een kop thee.' zei Hayden en liep weg.

Wat doe ik hier, dacht Eli bij zichzelf. Hayden had zo lopen aandringen dat ze maar mee was gegaan. Ze voelde aan haar jurkje, ze was nog steeds vochtig. Hayden was beneden, hij was best wel vriendelijk. En knap...Eli stond op en keek uit het raam. Het regende nog steeds. De lucht was witgrijs, zag Eli. Zou Dimitri niet merken dat ik weg was, dacht Eli. Ze zuchtte diep.
'Ehm, ik heb geen thee meer. Sorry...' mompelde Hayden. Eli draaide zich om. Ze keek recht in de ogen van Hayden. Hij stond heel dichtbij. Eli plofte neer op zijn bed. Ze merkte dat haar jurkje zo kort was, dat je zo in haar benen kon kijken. Onzeker trok Eli het jurkje wat naar beneden, maar het viel Hayden toch niet op. Hij ging naar beneden.
'Volgens mij gaat de telefoon!' riep hij en weg was ie. Na ongeveer twintig minuten was hij nog steeds niet terug. Ze had het nog steeds ijskoud.
'Ook hallo,' grijnsde iemand. Eli keek verschrikt op. Een lange jongen stond in de deuropening. Hij had witblond haar en kille grijze ogen.
'Uh...' piepte Eli en zag hoe de jongen naast haar ging zitten. Hij streelde haar bovenbeen. De rillingen kropen over haar blote been.
'Ik ben Mike, jij bent Eli, toch?' grijnsde de jongen. Hij wachtte niet op antwoord en zoende haar meteen. Eli begon te huilen. De beelden van gisteravond flitsten door haar hoofd. Dimitri die haar sloeg, haar zoende, haar streelde...

[Cubiculum Nephilia]

Mag ik zeggen dat het wel erg van de hak op de tak gaat? Je hoofdpersoon ligt namelijk eerst nog op de bank te telefoneren, en dan staat hij ineens buiten in de regen. Je mist daartussen de opvulling van het lopen naar de voor of achterdeur, het naar buiten lopen zelf en eventueel dat hij al wat verder van huis loopt. Tenzij "roodkapje" in de buurt woont natuurlijk .
Apart wel dat je ook ineens overschakelt naar hoe zij de dingen ziet. Ik snap dat dit is voor het stukje van haar en die Mike, maar het is wel ineens een omschakeling.
Wel vind ik dat je Eli en haar gedachten dan weer wat beter weergeeft dan de gedachten van Hayden.
En laat die Mike het niet wagen hoor! Jongens ook altijd...

[pebblooz]

Ja, maar jongens zijn wel verslavend eh? Voor je het weet lig je eronder! Misschien komt het gedachten omschrijven van Eli ook omdat ik een meisje ben en gewend ben om meisjes als hoofdpersonen te hebben. Daarom ook dit verhaal, dan kan ik mijn kennis verrijken.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Hayden hoorde gestommel vanboven. Hij keek op. Hij stond roerloos in de woonkamer. In een flits rende hij naar boven, wetend dat er iets heel fouts aan het gebeuren was. Het hout kraakte onder zijn voeten. Hayden sloeg zijn slaapkamer deur open. Met wijd opengesperde ogen zag hij hoe Mike over Eli heen lag, die wanhopig lag te snikken. Hayden boog naar Mike toe en rukte aan zijn shirt. Met een bonk lag Mike op de grond, met Eli's lippenstift overal op zijn mond. Hayden gaf een trap tegen zijn buik, waardoor Mike hapte naar adem. Eli kroop in een hoekje. Hayden keek haar aan. Zijn broer, zijn gore broer, waarom moest hij elk meisje nou weer pakken? Onbegrijpelijk trok hij aan Eli's pols en sleurde haar mee naar beneden.
'Kom mee, Eli.' zei Hayden. Eli's voeten werkten onhandig mee. Ze viel huilend in Hayden's armen. Die trillend van woede haar aankeek.
'Het spijt me...' jammerde Eli en nam een poging om weg te gaan.
'Nee, nee. Het spijt mij.' aarzelde Hayden en hield Eli stevig vast. Ze begon weer te huilen.
'Alsjeblieft, ik doe alles. Maar laat me alsjeblieft gaan...' jammerde ze. Waarom begreep ze niet dat hij haar wilde helpen? Eli trok haar schoenen aan. Met tegenzin liet Hayden haar voortstrompelen naar de achterdeur. Hayden liep achter haar aan en keek toe hoe ze wankelend de regen in liep. Met een gilletje viel ze door haar hoge hakken op de natte grond. Ze probeerde op te staan, maar ze bleef zitten. Haar schouders schokten hevig. Hayden beet op zijn lip. Wat moest hij doen? Hij zette een stap naar buiten en haalde diep adem. Uiteindelijk liep hij naar de huilende Eli toe en tilde haar onder haar knieholtes op. 'Ik ga je niet hier in de regen laten zitten.' zei hij en nam haar mee naar binnen. Haar knie bloedde hevig zag Hayden terwijl hij Eli op de bank legde. Ze was nog steeds kletsnat en haar wangen zaten onder de mascara en oogpotlood vegen. Hayden knielde bij haar neer en wreef met zijn duim over haar wangen. Eli keek hem doodsbang aan.
'Alsjeblieft, ik doe echt alles.' fluisterde ze en boog naar hem toe. Met haperende stem zoende ze hem. Hayden deinsde achteruit. Ze smaakte goddelijk.
'Wat doe je?' vroeg hij schor. Eli greep hem bij zijn shirt en zoende hem ruw. Blijkbaar wist ze wat ze deed. Haar kleine hand kroop naar zijn riem toe.

Alles. Alles zou ze doen om hem haar te laten gaan. Eli voelde zich walgelijk. Zo voelde ze zich altijd als ze dit soort dingen deed. Ze draaide zich om. Achter haar lag Hayden te ronken. Eli begon weer te janken. De laatste dagen, nee, de laatste jaren leek ze wel een vergiet. De beelden van Dimitri en zijn klanten flitsen door haar hoofd. De goorste dingen hadden ze aan haar gevraagd. En Eli deed het gewoon. Ze wist niet waarom. Maar Dimitri beloonde haar op een nog gruwelijkere manier. Zoals gisteravond. Eli was sinds haar elfde al bij Dimitri. Toen was ze nog zijn slaafje, maar sinds haar dertiende was ze niks meer voor hem. Ze was een simpel hoertje dat alles deed voor genade. Maar genade kreeg ze niet. Alles wat ze kreeg was een gore oude man die zijn tengels niet van zich af kon houden en een blik van Dimitri. Een blik van goedkeuring. Goedkeuring voor al het gruwelijke dat ze heeft moeten doorstaan. Eli keek weer naar Hayden. Hij was de liefste geweest. Maar hij begreep het niet. Hij snapte niet dat hij haar brak vanbinnen. Terwijl hij juist zo lief en voorzichtig was. Zijn broer...Zijn broer leek op Dimitri. Eli voelde zich misselijk worden. Hayden. Op een of andere manier moest ze hem tevreden houden, ze wilde niet terug naar Dimitri. Eli moest bij Hayden blijven, het was het veiligste en hij vroeg gewoon aan haar of het mocht. Hij deed het niet gewoon, zoals al die andere mannen. Eli schudde haar hoofd en voelde hoe de tranen over haar wangen stroomden. Vroeg of laat zou Hayden ook zo worden, dat wist ze zeker.

[Cubiculum Nephilia]

Ook al zat het eraan te komen dat het niet goed zat bij Eli, vind ik dit best heftig! Ik denk niet dat ik zo met mijzelf zou kunnen leven. Maar het lijkt erop dat Eli gewoon gesloopt is mentaal. Dat ze niet meer weet hoe "normaal" te moeten functioneren rondom jongens.
En... Zo verslavend zijn jongens niet . Op den duur wordt je ze net zo gemakkelijk zat. Daarbij, waarom altijd onder? Zo ouderwets... Je wílt gewoon niet onder liggen bij sommigen. Zo zwaar op je lichaam...
Nu maar afwachten hoe Hayden ermee om zal gaan, met het feit dat hij eigenlijk een slaafje heeft gekregen.

[pebblooz]

Je hebt eigenlijk wel gelijk, ik zit er ook liever bovenop
Let op, een niet echt leuk stukje...
----------------------------------------------------------------------------------------

'Nee!' riep Eli wanhopig. Dimitri duwde haar op het bed. Het rook er naar een sterke parfum. Bij haar knieën stond hij. Zijn blonde haar en grijze kille ogen waren te onderscheiden in het donker. Het simpele peertje dat aan het gescheurde plafond hing knipperde om de vier minuten. Voor de rest gaf hij weinig licht. Eli was zo vaak in deze kamer. Het bed met traliewerk en de oudroze en smoezelige dekens. Vaak had ze huilend in een hoekje gezeten. De wc, die ooit wit was, was gewoon verroest en stonk naar het riool. Regelmatig hadden andere meisjes er in staan kotsen. En dan het raam. Het zat helemaal aan de bovenkant bij het hoge plafond. Je zag nauwelijks iets. Eli kneep krampachtig haar ogen dicht. Ze voelde Dimitri's koude handen over haar blote benen glijden. Ze voelde hoe hij haar slip uittrok. Ze voelde hoe hij haar bh losmaakte. Ze lag nu naakt op het gore bed. Ze omhelsde zichzelf, een poging om zich te beschermen. De tranen brandden in haar ogen. Ze mocht niet huilen. Hij zou dan alleen maar meer genieten. Ze hoorde hoe de riem van Dimitri open werd geklikt en de broek naar zijn voeten gleed. Eli begon te jammeren. Niet huilen, beet ze zichzelf toe. Dimitri liet zijn handen onder haar knieholtes gaan en slaakte een tevreden zucht. Eli voelde een ondraaglijke pijn tussen haar benen. Het kroop tot in haar buik, zo afschuwelijk was het. Ze hoorde Dimitri grommen van genot. Eli werkte niet tegen. Ze zette haar verstand op nul. Ze opende haar ogen en staarde naar het plafond. Ze voelde de pijn niet meer. Ze voelde alleen maar de schaamte die haar beheerste. Haar hart klopte traag. Alle beelden voor haar ogen gingen vaag door. Dimitri trok haar tegen zich aan en begon te hijgen in haar nek. Eli legde haar klamme handen op zijn schouders. Ze deed niet eens haar best om haar nagels in zijn vel te boren. Het werkte niet. Het zou nooit werken. Ze hoorde Dimitri vaag schreeuwen. Zag hem weggaan. Zijn broek opsjorren. En zij lag daar maar. De tranen gleden nu langs haar ooghoeken. Als een gewonde hond kroop ze in een hoek. Ze trok haar benen naar zich toe en leunde met haar hoofd tegen de bakstenen muur. Ze had het koud. Verschrikkelijk koud. Maar dat deed er niet toe. Ze begon nu echt te huilen. De tranen bleven geruisloos stromen. Maar haar schouders begonnen nu te schokken. Ze huilde nu met geluid. Ze haalde haperend adem, voor zover dat kon. Ze wilde dood. Ze wilde weg van deze aarde. Terug naar de plek waar ze hoorde. Ver weg, onder de grond tussen de ratten in het riool. Dan zou ze rotten, en niemand zou het wat uitmaken of ze daar lag. Ze zou dan vredig sterven zonder iemand die haar pijn deed. Eli begon steeds harder te huilen. Ze ging liggen op de koude houten vloer en jammerde. Het leek een magisch mooie droom. Een droom is een wens die je hart maakt, werd haar verteld. Toen ze nog een jong meisje was. En bij haar ouders leefde. Haar ouders, die krijsend en huilend bij een brand waren omgekomen. Haar hart had toen al geen hoop meer. Het zou geen wensen meer maken, hoe hard ze dat ook wilde. Het licht in haar ogen was gedoofd. Het enige sprankje van hoop en leven. Haar licht was kapot. Net zoals zijzelf. Eli was gebroken.

[pebblooz]

Eli schoot overeind. Ze was buiten adem, terwijl ze paniekerig om zich heen keek. Waar was Dimitri? Was hij weg? Waar was zij eigenlijk? Ze keek nog een keer om zich heen. Boekenkasten, een oude trap en een koffietafel vol met troep. Eli staarde naar de koffietafel. De lege mokken, de tijdschriften met voornamelijk blote vrouwen en zakken chips en koekjes. Het rook er een beetje muf. Ze lag op de bank, met een kriebelige geruite deken over zich heen. Ze had gewoon haar ondergoed aan. In de keuken stond Hayden koffie te drinken en naar haar te staren.
'Je viel gister in slaap op de bank.' zei hij, alsof er niks aan de hand was. Eli schudde haar hoofd. Ze begreep er niks van. Wat was er gisteren gebeurd?
'Wild feestje, eh? Gisteren? Vond je het leuk?' hoorde ze Hayden zeggen.
'Ja.' antwoordde ze kortaf. Vaag hoorde ze stemmen in haar hoofd.
'Dave, doe nou niet! Ze is nog jong.' riep een vrouwelijke stem.
'Wil je nog een lijntje snuiven?' lachte iemand hard. Eli kon niet geloven wat er allemaal gezegd werd. Hadden ze het tegen haar? In een flits schoot het filmpje van haar en Hayden voorbij. Hoe hij haar op de bank tilde en wegliep. Ze knipperde een paar keer met haar ogen en rende naar boven. Hayden riep haar. Ze rende naar de kamer van hem en griste haar kleren bij elkaar. Ze waren vies en ze stonken naar rook. Hayden's kast. Ze doorzocht zijn la, maar niks paste haar. Ze rende naar zijn broer's kamer en doorzocht de la. Vreemd genoeg lagen er verloren slipjes en jurkjes. Uiteindelijk vond ze wat fatsoenlijks, een donkerblauw blouse jurkje met pofmouwen en een stel flats. Ze trok ze aan en rende weer naar beneden.
'Heb je mijn kast doorzocht?' riep iemand kwaad. Mike, dacht ze.
'Nee.' gilde ze en rende de deur uit. Hayden riep haar nog, in haar haast negeerde ze hem. Ze moest hier weg. Terug naar Dimitri. Blindelings rende ze door de straten, wrong zich tussen de mensen door. Ze kende deze buurt, Dimitri's appartement was nog iets verder. Uiteindelijk vond ze het. Ze bleef staan. Een grijs beton gebouw staarde haar aan. De metalen deur was vol geklad met graffiti en pisvlekken. Haar hart bonsde in haar keel. Zou ze wel naar Dimitri moeten gaan? Was dat wel een goed idee?

[Jeetje]

Ik zat een beetje door verhalen te bladeren en kwam toen deze van jou tegen. Ik moet zeggen dat ik je één na laatste post, vooral het laatste stuk dat ze zich zo alleen voelt, echt onwijs goed geschreven vind. Gevoelens komen ijzersterk naar voren, echt heel goed!

[pebblooz]

Aw, bedankt!
---------------------------------------------------------------------------------------

Hayden rende door de straat. Het kon hem niet schelen dat hij tegen allerlei mensen op botste. Hij zag Eli een gebouw in lopen, de armen in van een ongure gast. Hayden rende hijgend naar het appartement en rukte aan de deur. Tot zijn verbazing was het open. Hij haalde diep adem en liep voorzichtig naar binnen. In de verte hoorde hij water druppen op de grond. Het zag er allemaal uit als een donkere parkeerplaats. Olie plassen, waterplassen en tl-lichten en overal pijpen die over de muren en het plafond heen liepen. Hayden liep de trap op, durfde nauwelijks adem te halen. Hij zag een houten deur, de lak was afgeschilferd en er zaten deuken in. Hij trok aan de deurklink, hij ging weer open. De kamer was net zo goor als de rest van het gebouw. Een smoezelige bank, een ruisende tv en een gedempt peertje aan het plafond. Hij liep verder, zag een deur openstaan op een kiertje. Hij hoorde gesnik. Voorzichtig raakte hij de deurklink aan, het koude metaal gaf hem kippenvel. Hij duwde de deur voorzichtig open. Het was een kamer met grijze bakstenen muren en een donkere houten vloer met vieze vlekken. Een bed met traliewerk en een smerige wc-pot. In een hoekje zag hij Eli staan. De ongure gast kneep hard in haar keel. Ze snikte en hapte naar adem. In een flits wierp Hayden zich op zijn vijand en trok zijn keel naar achteren. Eli begon nog harder te huilen, ze liet zich op de grond vallen en hield haar keel vast. Hayden kneep zo hard hij kon in de keel van de ongure gast, die trapte met zijn benen. Hij was ongeveer even oud als Mike, maar hij kon hem makkelijk aan. De man verslapte plotseling en stopte met worstelen. Hayden liet hem los. De man viel op de grond, zijn huid was wit weggetrokken. Hij ademde niet, hij bewoog niet, hij lag er als een levenloze pop bij. Eli was in een hoekje gekropen, ze huilde zacht. Hayden kroop naar haar toe en legde voorzichtig zijn hand op haar arm. Ze gilde en begon harder te huilen.
'Nee, alsjeblieft. Blijf van me af, ga weg!' gilde ze. Hayden viel bijna achterover van de schrik. Ze was doodsbang en haar tranen stroomden over haar wangen. Hayden voelde zich machteloos tegenover haar, ze wilde duidelijk geen hulp. Maar ze had nu iemand nodig, ze zou zich van kant maken als hij haar alleen liet. Eli begon te piepen toen Hayden zijn armen om haar heen sloeg en haar meedroeg naar buiten.
'Nee, nee!' gilde ze en begon heftig tegen te spartelen.
'Eli! Eli, stop alsjeblieft!' riep Hayden wanhopig en hield haar stevig vast. Ze begon hem te slaan. Hij schudde haar door elkaar.
'Kappen!' brulde hij, ze stopte niet, 'Eli, ik wil je helpen. Blijf nu bij me.'. Eli schudde haar hoofd, maar ze stopte wel. Ze legde bijna automatisch haar hoofd op zijn schouder en liet zich terug dragen naar Hayden's huis. Hij voelde haar hart kloppen tegen het zijne, het gaf hem een sterk gevoel. Hij had het gevoel alsof hij haar gered had. Het maakte hem best wel trots, maar ook paniekerig, hoe moest het nou verder? De regen begon te vallen uit de hemel, hij begon te rennen. Uiteindelijk kwamen ze aan bij de achterdeur die Hayden met zijn rug openduwde. Hij legde Eli als een ziek vogeltje op de bank en sloot de deur. Hij kwam naast Eli zitten en trok zijn mond open, een poging om wat te zeggen. Maar Eli begon hem te zoenen. Ze liet haar kleine koude hand in zijn boxer verdwijnen. Hayden deinsde achteruit, wat hij normaal nooit zou doen, hij schudde zijn hoofd.
'W-wat doe je?' huiverde hij geschrokken. Eli knipperde traag en kroop dichterbij. Ze liet haar lippen bij zijn nek en fluisterde:
'Jou bedanken.'.

Eli kon niet geloven wat ze deed, maar het moest. Op deze manier zou Hayden geen vragen stellen. Ze verwende hem zoals Dimitri zei zoals het moest. Dimitri. Hij was dood. Ze had zin om te huilen, ze hield van hem. Ze wilde hem niet kwijt, zo hoefde het niet te gaan. Ze wilde nu ook sterven, bij Dimitri zijn. Zijn slavin zijn, doen wat hij haar beval, totdat hij tevreden was en haar beloonde op zijn manier. Op haar verdiende manier. Want ze was niks meer waard dan een...Dan een Eli. Ze lag in bed naast Hayden, hij staarde naar het plafond. Telkens zuchtte hij.
'Wie was dat?' vroeg hij, zijn stem trilde. Eli kroop dichter naar hem toe en liet haar hand terug glijden naar zijn onderbuik.
'Niemand.' fluisterde ze, maar halverwege stond Hayden op en kroop naar het andere deel van het bed. Hij schudde wild zijn hoofd.
'Waarom doe je dit? Wat is er aan de hand?' zei hij. De woorden klonken hard in haar maag, ze begon weer te huilen. Zwakkeling, zou Dimitri zeggen. Doorzetten, beet hij haar toe. Maar ze had geen energie meer om door te gaan.
'Eli?' vroeg hij. Zijn stem brak haar.
'Laat me gaan, blijf van me af, ik haat je!' gilde ze opeens en verborg haar gezicht in het kussen. Haar schouders schokten hevig. Hayden kroop sussend naar haar toe en legde zijn warme hand op haar naakte rug. Bij die aanraking vluchtte ze weg. Ze kroop in een hoekje op het bed en trok haar benen op.
'Ga weg!' krijste ze huilend. Hayden wachtte.

Hayden wachtte. Hij kon niks doen, hij mocht niks doen. Met tegenzin trok hij zijn boxer aan en keek even naar haar. Ze gilde van het huilen, het geluid was vreselijk. Wat was er met haar? Wie was die gast die hij...die hij net vermoord had. Verschrikkelijk verward liep hij naar beneden, naar de keuken voor een biertje. Hij stapte naar de koelkast en griste een flesje uit de kast en maakte hem open. Hij nam een grote slok. Van de spanning proefde hij het niet eens. Boven hoorde hij voetstappen.

Eli trilde van het huilen. Gauw trok ze haar ondergoed aan en liep naar de badkamer. Ze beet op haar lip, terwijl ze een los scheermesje zocht. Verblind door tranen viste ze er eentje uit de la van een kast. Ze liet zichzelf op de grond vallen en hield bevend het mesje vast. Het glinsterde, het was vlijmscherp. Ze drukte het zonder pardon in het midden van haar arm en maakte een hele snee. Bloed vloeide over haar onderarm. De pijn was heerlijk. De wond brandde als hete olie op haar huid. Eli sloot haar ogen en hief haar hoofd op naar het plafond. Door haar tranen heen glimlachte ze, ze wachtte hoe ze leeg zou bloeden. Hoe het verdriet uit haar lichaam zou vloeien en dat alles weer normaal was. Of ze wachtte tot al het bloed weg was en ze stierf op de koude vloer, terug naar Dimitri. Zouden ze eindelijk samen zijn. Vaag hoorde ze Hayden schreeuwen en aan haar trekken, haar zicht was slecht. De pijn van de wond was zo overheersend dat ze de rest van haar lichaam niet kon bewegen. Ze kon Hayden niet eens wegduwen, maar het maakte niet uit, hij kon niks doen. Ze zou in slaap vallen in een zee van bloed en nooit meer wakker worden.

[Dap5hne]

ALSJEBLIEFTTT schrijf verder!! Ik wil zo graag dat Eli weer beter wordt, en dat ze opknapt, en dat Hayden dat ziet hoe prachtig ze is.. :4

[pebblooz]

Eli lag met een wit verband om haar arm op de bank van Hayden, die naast haar zat. Ze kroop overeind. Waarom deed ze dit zichzelf aan?
'Wat is er?' vroeg Hayden. Ze schudde haar hoofd. Gisteravond had hij weer dezelfde droom over haar, Roodkapje. Precies hetzelfde, maar het voelde beter en spannender. Eli zag er uit als een bang vogeltje. Ze had alleen haar ondergoed aan, hij ook. Uit alle macht wilde het geval tussen zijn benen naar boven, maar het zou Eli alleen maar bang maken. Hayden knipperde een paar keer. Ze waren in het bos? Ze zaten in het gras. Eli had alleen een wit kanten jurkje aan, hij had een leren halsband met spikes aan en zijn wolvenoren en natuurlijk een broek van haren. Zijn hoektanden voelden scherper aan dan de spikes. Eli begon te huilen toen hij dichterbij kwam. Hij snuffelde als een hond in haar nek. De bloemen om hen heen verpletten ze door er op te liggen. De zon voelde hij op zijn naakte rug branden, het voelde goed. Het bos was verlaten, maar vredig. Eli begon te huilen, zonder geluid. Hij ging op haar liggen en speurde met zijn neus haar hele lichaam af. Dit voelde echt zo goed, nog beter dan in zijn dromen. Hij snoof hevig.
'Heb je enig idee hoe lekker jij ruikt?' gromde hij. Eli piepte en probeerde zich los te rukken. Hayden verplaatste zijn kracht op haar polsen en grijnsde breed.
'Je kan nergens heen, Roodkapje.' zei hij hongerig en zoende haar ruw. Ze smaakte bovennatuurlijk lekker. Ze liet hem haar jurkje open scheuren met zijn klauwen. Ze zat nu echt uit alle macht te huilen. Haar ogen kneep ze doodsbang dicht, hopend dat alles snel voorbij zou gaan. Hayden legde zijn hoofd bij haar schouder en drong naar binnen. Ze begon te gillen en te slaan, hij was te sterk. Ze spartelde wanhopig, ze zat gevangen. Hayden kwam schreeuwen klaar en liet zich uitgeput op haar rusten. Eli hield half snikkend haar adem in en boorde haar nagels in zijn handen.
Zijn lieve prooi.


EDIT: Ik heb net een briljante ingeving gekregen, er komt nog geen einde