Hoofdstuk 1 - Een vreemd bericht
Verbaasd keek Mikkey naar het beelscherm. Ze sloeg haar armen over elkaar en haalde even diep adem. Ze keek nog eens goed, ja, dit ging over haar. Voorzichtig pakte ze de warme thee op en dronken en voorzichtig van. Bosbessen, het klopte precies. Hij kende haar. Ze surfde de site af, op zoek naar informatie die ze misschien ergens had achter gelaten. Er stond aleen dat ze dol was op Bon Jovie en dat ze graag verhalen schreef. En bovendien, vreemde mensen konden niet zomaar op haar hyves komen, als ze alleen haar voornaam hadden. Mikkey zette de mok terug en schoof terug naar voren. Ze lag nogmaals de tekst op het beeldscherm, die ze 4 minuten geleden had ontvangen.
Lieve Mikkey,
Ik ken jou, en jij kent mij...
Ik weet dat je van schildpadden en schermen houdt...
Ik weet dat je 16 bent, en ik weet dat je een prachtige stem hebt...
Ik zal je beloven dat je elke dag een stukje meer van mij te horen krijgt...
Liefs, een Leeuw...
p.s. Misschien kunnen we samen een keer bosbessenthee drinken?
Mikkey zuchte, het was vast iemand die haar plaagde, of een geintje met haar uithaalde. Haar hoofd vulde zich met de gedachte dat ze het moest vergeten, maar haar hart liet het niet los. Langzaam liep het vol met de opwindingen van dit vreemde bericht.
Zij hield van Bosbessen (voorlopige titel)
-
- Puntenslijper
- Berichten: 36
- Lid geworden op: 21 dec 2010 15:41
- Locatie: Het paleis van De Witte Koningin in Wonderland
Ze wilde weten wie haar schijver was. Even leek niks meer belangrijk. Iets zij haar dat ze het moest negeren, maar het onbewuste gevoel keerde terug zodra ze het probeerde te verdrijven.
Ze schrok op van een steentje die tegen de ruit aan tikte. Nieuwsgierig stond ze op. Mikkey liep langs de speigel en zag haar dikke wallen onder haar ogen. Het viel net iets te veel op, vond ze. Haar halflange bruine krullen had ze slordig boven op haar hoofd vast gezet in een rommelige knot.Ze zuchte nogmaals, 'ze zag er niet uit.' Ze pulkte voorzichtig het elastiek los en pakte een bostel. Ze deed een poging om haar springerig haar te temmen, maar ter vergeefs. Nog een steentje. '' Das waar ook, iemand vind het zeker grappig om stenen tegen het raam te gooien''. Ze legde met tegenzin de borstel terug en liep naar het raam. Snel schoof ze de gordijnen opzij, met de gedachte in haar hoofd om de dader te betrappen. Ze opende het raam. Een koude windvlaag sloeg tegen haar gezicht. De straat was verlaten, de buurt was leeg. Achter de ramen branden lichtjes van kerstbomen, er kwam rook uit verschillende schoorstenen maar nergens was ook maar iets te bekennen dat er op wees dat er een levend wezen in de buurt was. Toen ze opzij keek zag ze dat er een roze lintje aan de regenpijp vastgebonden zat. Aan het lint zat een fluwelen zakje. Het had een diep paarse kleur. Ze haalde het van de regenpijp af en liet haar vingers over de fluwelen stog gaan. Ze opende het zakje. Een bekende geur vloog haar neus binnen. Er zaten drie bosbessen in, ze waren allemaal rijp en ze glanse in het licht van de late middagzon. Opeens zag ze een klein wit papiertje. Voorzichtig viste ze het eruit. Ze legde het zakje weg en vouwde het papiertje open. Toen ze beter keek merkte ze dat het handschrift wat weg had van Edward Cullen. Het was netjes met veel krullen, maar vooral heel oud. Mikkey begon de tekst te ontrafelen.
De Bosbessen zijn paars, passen mooi bij je groene ogen...
Keken ze maar een keer in die van mij...
Liefs, Een Leeuw...
Mikkey rilde. Ergens vond ze het wel eng. Wat betekende dit? Ze liet de bosbessen door haar hand rollen. Even overwoog ze op de vruchten om te eten, maar ze veranderde van gedachte en stopte ze terug in het fluwelen zakje.
Meningen zijn altijd welkom, commetaar en tips ook. Laat het weten als je wilt dat ik verder schrijf! Bedankt voor het lezen!
Ze schrok op van een steentje die tegen de ruit aan tikte. Nieuwsgierig stond ze op. Mikkey liep langs de speigel en zag haar dikke wallen onder haar ogen. Het viel net iets te veel op, vond ze. Haar halflange bruine krullen had ze slordig boven op haar hoofd vast gezet in een rommelige knot.Ze zuchte nogmaals, 'ze zag er niet uit.' Ze pulkte voorzichtig het elastiek los en pakte een bostel. Ze deed een poging om haar springerig haar te temmen, maar ter vergeefs. Nog een steentje. '' Das waar ook, iemand vind het zeker grappig om stenen tegen het raam te gooien''. Ze legde met tegenzin de borstel terug en liep naar het raam. Snel schoof ze de gordijnen opzij, met de gedachte in haar hoofd om de dader te betrappen. Ze opende het raam. Een koude windvlaag sloeg tegen haar gezicht. De straat was verlaten, de buurt was leeg. Achter de ramen branden lichtjes van kerstbomen, er kwam rook uit verschillende schoorstenen maar nergens was ook maar iets te bekennen dat er op wees dat er een levend wezen in de buurt was. Toen ze opzij keek zag ze dat er een roze lintje aan de regenpijp vastgebonden zat. Aan het lint zat een fluwelen zakje. Het had een diep paarse kleur. Ze haalde het van de regenpijp af en liet haar vingers over de fluwelen stog gaan. Ze opende het zakje. Een bekende geur vloog haar neus binnen. Er zaten drie bosbessen in, ze waren allemaal rijp en ze glanse in het licht van de late middagzon. Opeens zag ze een klein wit papiertje. Voorzichtig viste ze het eruit. Ze legde het zakje weg en vouwde het papiertje open. Toen ze beter keek merkte ze dat het handschrift wat weg had van Edward Cullen. Het was netjes met veel krullen, maar vooral heel oud. Mikkey begon de tekst te ontrafelen.
De Bosbessen zijn paars, passen mooi bij je groene ogen...
Keken ze maar een keer in die van mij...
Liefs, Een Leeuw...
Mikkey rilde. Ergens vond ze het wel eng. Wat betekende dit? Ze liet de bosbessen door haar hand rollen. Even overwoog ze op de vruchten om te eten, maar ze veranderde van gedachte en stopte ze terug in het fluwelen zakje.
Meningen zijn altijd welkom, commetaar en tips ook. Laat het weten als je wilt dat ik verder schrijf! Bedankt voor het lezen!
''Enig idee waarom een raaf op een schrijftafel lijkt?'' vroeg de Hoedenmaker. '' Geen idee '' antwoorde Alice. '' Ik ook niet '' , was zijn antwoord.
Haha geweldig!!!
wat spannend schrijf snel weer! ik vind het zo spannend en zie het helemaal voor mijn ogen gebeuren! wel ontdekte ik een paar kleine foutjes:
speigel= spiegel
even overwoog ze op de vruchten om te eten= even overwoog ze om de vruchten op te eten
haha het las wel grappig
maar super, ga zo door! (Y)

speigel= spiegel
even overwoog ze op de vruchten om te eten= even overwoog ze om de vruchten op te eten
haha het las wel grappig

- everybody`s story is unique
- Cubiculum Nephilia
- Typmachine
- Berichten: 1270
- Lid geworden op: 19 okt 2007 15:29
- Locatie: Hell
De aanhalingstekens hebben hier niet echt meerwaarde in het verhaal. Ik zou ze dus weglaten als ik jou was. Ook het gebruik van enters is gewenst. Dit houdt het verhaal wat overzichtelijker.bruine krullen had ze slordig boven op haar hoofd vast gezet in een rommelige knot.Ze zuchte nogmaals, 'ze zag er niet uit.' Ze pulkte voorzichtig het elastiek los en pakte een bostel. Ze deed een poging om haar springerig haar te temmen, maar ter vergeefs. Nog een steentje. '' Das waar ook, iemand vind het zeker grappig om stenen tegen het raam te gooien''.
Snelheidsfoutje... stog moet stof zijnZe haalde het van de regenpijp af en liet haar vingers over de fluwelen stog gaan.

Glansdeze waren allemaal rijp en ze glanse in het licht van de late middagzon.
Het moet zuchtte zijn, met dubbel tMikkey zuchte

Een tekst kan er ouderwets uitzien, maar niet oud zijn. Of iemand moet het echt 100 jaar geleden al geschreven hebben, en dat lijkt mij een beetje sterk.Toen ze beter keek merkte ze dat het handschrift wat weg had van Edward Cullen. Het was netjes met veel krullen, maar vooral heel oud. Mikkey begon de tekst te ontrafelen.



Hopelijk schrijf je verder. En breng je daarbij nog wat meer opvulling aan in je verhaal.
(PS: Nee, ik heb die serie ook niet gezien of gelezen. Puur uit principe, ik ben tegen onzin namelijk. Ik herken enkel de naam, omdat ik iemand ken die er wel fan van is)
"You can't start the next chapter of your life,
if you keep re-reading the last ones..."
if you keep re-reading the last ones..."
goed stuk. ik zou zeker verder schrijven, het is best spannend.
zeker als het heel lang duurt voor ze weet wie die Leeuw is.
ben zelf in ieder geval erg nieuwsgierig
maar ik vroeg me één dingetje af, is het niet apart dat je, als je jezelf in de spiegel ziet, verder alles vergeten bent?
zeker als het heel lang duurt voor ze weet wie die Leeuw is.

ben zelf in ieder geval erg nieuwsgierig

maar ik vroeg me één dingetje af, is het niet apart dat je, als je jezelf in de spiegel ziet, verder alles vergeten bent?

Ze pulkte voorzichtig het elastiek los en pakte een bostel. Ze deed een poging om haar springerig haar te temmen, maar ter vergeefs. Nog een steentje. '' Das waar ook, iemand vind het zeker grappig om stenen tegen het raam te gooien''.
als je op open zee bent, zorg dan voor een baken om de weg terug te vinden,
ben je op bekend terrein, zorg dan voor een baken om niet op de klippen te lopen.
ben je op bekend terrein, zorg dan voor een baken om niet op de klippen te lopen.