Zijn ogen

[Saskjezwaard]

Ik zat een paar maanden geleden in de trein niks te doen en toen kwam opeens een idee voor een gedicht in me op. Wat eigenlijk best wel vreemd is, aangezien ik helemaal niks met gedichten heb. Ik vind ze mooi om te lezen, maar de diepere betekenis ontgaat mij meestal volledig. Dit is dus mijn eerste poging en waarschijnlijk ook mijn enigste. Kraak het met een gerust hart af als het slecht is, ik ga er waarschijnlijk toch niks meer mee doen maar het moest even uit mijn hoofd en op papier=)


Ik kijk je aan
Je wonderlijke blauwe ogen kijken terug
Elke keer als je wimpers elkaar weer aanraken
Voel ik verwachting door me heengaan
Nog even en hij kijkt weer
Dringt opnieuw diep in mijn binnenste door
Bij elke nieuwe blik
Schaaf jij met je ogen een laagje af
Ze zien door mij heen, kijken naar mijn echte ik
Mijn verdediging wordt dunner, verzwakt
Ik verwelkom het

[JodieJJ]

Ik moest even twee keer kijken dat jij dit had geschreven. Dacht poezie album.. Saskia.. dat klopt niet xD hahah

Maar meteen ook nieuwsgierig wat je ervan bakt en voor iemand die nooit gedichten schrijft is dit helemaal niet slecht.
Goed verhalend geschreven, de samenhang is ook goed, woorkeuze ook. Weinig op aan te merken

[Saskjezwaard]

Haha, het was een vlaag van verstandsverbijstering
Ben blij dat je er niks op aan te merken hebt^^ maar dat is volgens mij altijd lastig bij een gedicht, behalve als het echt niet klopt of lekker klinkt. Het is toch iets persoonlijks en als je dan met zinnen gaat schuiven of andere zinnen voorstelt, is het gedicht gelijk veranderd omdat het meestal heel klein is.