Hallo, ik ben nieuw hier. Niet helemaal want ik lees hier al een tijdje verhalen. En heb ook eerder geschreven, alleen niet hier. Ik vind alleen dat je hier echt hele goede feedback krijgt waar je veel dingen van kan leren, dus ik besluit om mijn nieuwe verhaal hier ook te posten.
Proloog:
Al die modellen zien er prachtig uit, zo kon zij toch nooit worden? Hun benen waren immens lang zodat het leek alsof ze nooit ophielden, om nog niet te beginnen over hun gebruinde huid. Alsof ze het hele jaar in de zomer leefde. Als zij naar de zonnebank ging werd het nooit egaal mooi bruin, maar zo’n vieze oranje zonnebankkleur.
Hun ribben staken uit, hun heupbotten zag je werken wanneer zij liepen.
Zuchtend sloeg ze het tijdschrift dicht en keek naar haar weerspiegeling in de ruit, zij was dik, had kleine korte beentjes, worstenvingers. En dan was ze nog niet eens begonnen over haar buik of heupen.
Nee, haar lichaam was alles behalve wat zij wilde.
Maar daar ging ze verandering brengen, zij moest en zou dunner gaan worden. Ze zou net zo perfect gaan worden als alle meisjes die op de catwalk liepen. Ze zou een gebruinde huid krijgen, iedereen zou haar nakijken op straat. Meisjes zouden jaloers zijn en hun vriendjes zouden haar willen inruilen. Ze zou perfect worden. Eat to live but not live to eat, dat zou haar nieuwe motto worden. En geloof maar dat het gaat werken!
Zijdezacht gebroken glas. 16+
Het meisje met het rode haar, dat met prachtige slagen over haar dunne breekbare gezichtje viel. Groene ogen met een blik, een blik die je vertelde dat ze zoveel verborg. Haar lippen waren kapot, van het vele bijten en de kou. Ze was mooi, maar ook vooral heel dun.
Ze kon in kinderkleren lopen en toch zat het los, heupen had ze wel maar die verborg ze. Het meisje had geen grote borsten of een dikke kont maar met haar schoonheid, had ze dit ook helemaal niet nodig.
Haar vriendje maakte zich zorgen, ze had het altijd koud. Kleine donshaartjes zaten over heel haar lichaam, die uit alle macht probeerde te zorgen voor warmte. Als ze zich zachtjes stootte, vormde er zich onmiddellijk een blauwe plek. Lang zitten op een harde ondergrond kon ze niet, dan begonnen haar botten pijn te doen.
Ze had al drie jaar een eetstoornis, maar verborg het voor iedereen in haar omgeving. Zelfs voor haar vriendje, maar ze wist dat hij dingen doorhad. Dat kon ook niet anders na vijf jaar een relatie te hebben. Af en toe vroeg hij aan haar hoeveel ze woog, dan loog ze er altijd 10 kilo bij.
Het samenwonen had haar een vrije start gegeven, niemand lette nog op haar eten. Zo kon ze maaltijden overslaan, heel veel water drinken. Behalve wanneer ze visite of loge´s hadden. De leugen over gezond eten vertelde ze dagelijks op haar werk, wanneer enkel een sinaasappel of stukje komkommer als eten diende. Ze woog 47 kilo bij een lengte van 1,70m.
Ze kon in kinderkleren lopen en toch zat het los, heupen had ze wel maar die verborg ze. Het meisje had geen grote borsten of een dikke kont maar met haar schoonheid, had ze dit ook helemaal niet nodig.
Haar vriendje maakte zich zorgen, ze had het altijd koud. Kleine donshaartjes zaten over heel haar lichaam, die uit alle macht probeerde te zorgen voor warmte. Als ze zich zachtjes stootte, vormde er zich onmiddellijk een blauwe plek. Lang zitten op een harde ondergrond kon ze niet, dan begonnen haar botten pijn te doen.
Ze had al drie jaar een eetstoornis, maar verborg het voor iedereen in haar omgeving. Zelfs voor haar vriendje, maar ze wist dat hij dingen doorhad. Dat kon ook niet anders na vijf jaar een relatie te hebben. Af en toe vroeg hij aan haar hoeveel ze woog, dan loog ze er altijd 10 kilo bij.
Het samenwonen had haar een vrije start gegeven, niemand lette nog op haar eten. Zo kon ze maaltijden overslaan, heel veel water drinken. Behalve wanneer ze visite of loge´s hadden. De leugen over gezond eten vertelde ze dagelijks op haar werk, wanneer enkel een sinaasappel of stukje komkommer als eten diende. Ze woog 47 kilo bij een lengte van 1,70m.
If you dream it, you can do it.
Heee,
Ik heb alvast je proloog gelezen
je titel sprak me ontzettend aan en vond ik super mooi.
Je proloog moet ik eerlijk zeggen dat ik het niet echt een proloog vind maar meer iets wat je op de achterkant van je boek zet. Hierdoor maakt het het wel minder aantrekkelijk, ook al krijg je wel een goed beeld waar je over schrijft
Je schrijft netjes. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik dit meer als een proloog vind klinken dan je vorige stukje. Ik ben benieuwd hoe je verder gaat.
Ik heb alvast je proloog gelezen
je titel sprak me ontzettend aan en vond ik super mooi. Je proloog moet ik eerlijk zeggen dat ik het niet echt een proloog vind maar meer iets wat je op de achterkant van je boek zet. Hierdoor maakt het het wel minder aantrekkelijk, ook al krijg je wel een goed beeld waar je over schrijft
Ik zou de tweede maar weglaten. Je hebt twee zinnen achter elkaar met maar en dat klinkt niet zo mooi.Zelfs voor haar vriendje, maar ze wist dat hij dingen doorhad. Dat kon ook niet anders na vijf jaar een relatie te hebben.
Je schrijft netjes. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik dit meer als een proloog vind klinken dan je vorige stukje. Ik ben benieuwd hoe je verder gaat.
Regenboog of regenboog, waarom ben je krom?
Anders heette je regenstreep en dat klinkt zo stom
Anders heette je regenstreep en dat klinkt zo stom
Dankje, ik ben ook nooit zo goed in prologen haha. Ik neem je tip mee! Hier het volgende stuk.
Ik schrijf om en om, zij en hij.
Hij zag zijn vriendin dagelijks een strijd leveren, hij wist dat ze veel te dun was om nog normaal te kunnen functioneren. Haar organen hadden het zwaar en wanneer ze weer ziek op de bank lag, probeerde hij zichzelf voor te houden dat het goed kwam. Haar weegschaal hield het laatst gewogen gewicht in bewaring. Hij wist dat ze loog wanneer hij naar haar gewicht vroeg, maar dit zeggen was geen optie. Hij wist dat het dan uit zou gaan, dit was niet zomaar iets wat zij zou toegeven, hij zou alleen zichzelf er pijn mee doen. Zolang ze een relatie hadden, kon hij haar helpen.
Hij liep langs een winkelruit en automatisch keek hij ernaar. De wallen onder zijn ogen verraadde zijn vermoeidheid. Zijn eens zo fel blauwe ogen, waren nu dof. Al weken liep hij zich op het werk te stressen, zodra hij thuiskwam begonnen de zorgen om zijn vriendin.
Zijn werkdagen waren lang, hij begon ´s ochtends en werkte vaak tot ´s avonds laat.
Het was acht uur in de avond, de straatverlichting verlichtte het pad. De kou sneed in zijn gezicht. Als hij door zou lopen was hij binnen 10 minuten thuis. Maar juist de heen- en terugweg gaven hem tijd om na te denken. Na 20 minuten liep hij zijn straat in, het licht brandde in de woonkamer en zag haar op de bank zitten. Toen hij binnenkwam hoorde hij haar opstaan, al snel liep ze de gang in. ‘Goede avond schat, ik wilde net gaan douchen. Het eten voor morgen staat in de koelkast, ik heb vanmiddag ook een pak yoghurt voor je meegenomen.’
‘Dat is lief van je schat, ik neem meteen een beker en kom dan meteen naar bed. Ik ben kapot, misschien kunnen we nog even een film kijken. Jij mag kiezen.’ Glimlachend keek hij haar aan, ze knikte en liep naar boven terwijl hij naar de keuken liep.
Het eten voor de volgende dag stond in een bakje in de koelkast, morgen was het rijst met kip. Hij zag dat er een bord in de gootsteen lag, dit betekende dat ze had gegeten, het enige wat ze nog at.
Ik schrijf om en om, zij en hij.
Hij zag zijn vriendin dagelijks een strijd leveren, hij wist dat ze veel te dun was om nog normaal te kunnen functioneren. Haar organen hadden het zwaar en wanneer ze weer ziek op de bank lag, probeerde hij zichzelf voor te houden dat het goed kwam. Haar weegschaal hield het laatst gewogen gewicht in bewaring. Hij wist dat ze loog wanneer hij naar haar gewicht vroeg, maar dit zeggen was geen optie. Hij wist dat het dan uit zou gaan, dit was niet zomaar iets wat zij zou toegeven, hij zou alleen zichzelf er pijn mee doen. Zolang ze een relatie hadden, kon hij haar helpen.
Hij liep langs een winkelruit en automatisch keek hij ernaar. De wallen onder zijn ogen verraadde zijn vermoeidheid. Zijn eens zo fel blauwe ogen, waren nu dof. Al weken liep hij zich op het werk te stressen, zodra hij thuiskwam begonnen de zorgen om zijn vriendin.
Zijn werkdagen waren lang, hij begon ´s ochtends en werkte vaak tot ´s avonds laat.
Het was acht uur in de avond, de straatverlichting verlichtte het pad. De kou sneed in zijn gezicht. Als hij door zou lopen was hij binnen 10 minuten thuis. Maar juist de heen- en terugweg gaven hem tijd om na te denken. Na 20 minuten liep hij zijn straat in, het licht brandde in de woonkamer en zag haar op de bank zitten. Toen hij binnenkwam hoorde hij haar opstaan, al snel liep ze de gang in. ‘Goede avond schat, ik wilde net gaan douchen. Het eten voor morgen staat in de koelkast, ik heb vanmiddag ook een pak yoghurt voor je meegenomen.’
‘Dat is lief van je schat, ik neem meteen een beker en kom dan meteen naar bed. Ik ben kapot, misschien kunnen we nog even een film kijken. Jij mag kiezen.’ Glimlachend keek hij haar aan, ze knikte en liep naar boven terwijl hij naar de keuken liep.
Het eten voor de volgende dag stond in een bakje in de koelkast, morgen was het rijst met kip. Hij zag dat er een bord in de gootsteen lag, dit betekende dat ze had gegeten, het enige wat ze nog at.
If you dream it, you can do it.
De deur kraakte zacht toen ze hem opendeed, voor haar stond haar bed. Verleidelijk, maar eerst wilde ze even gaan douchen. Ze pakte 2 handdoeken, een grote voor haar lichaam en een kleinere voor haar haren. Toen ze bij de badkamer kwam draaide ze de douche op het heetst, al gauw creëerden er kleine stoomwolken die zich samenvoegde tot een grote. Ze kleedde zich uit, haar ribben staken ver uit haar lichaam evenals haar heupbotten. Met een trots gevoel stapte ze in de douche, ze hield van heet douchen. Het water liet rode vlekken na op haar huid, het brandde zachtjes.
Ze hoorde hem binnenkomen ‘je gaat me toch niet zeggen dat je niet bij me in de douche komt he?’
‘Dat ga ik wel zeggen, jij douchet veel te heet. Ik verbrand levend, ik snap niet hoe jij daar gewoon zo lekker onder kunt blijven staan hoor!’ hij begon zijn tanden te poetsen en zij gooide haar hoofd in haar nek. ‘Ach, jij bent gewoon een watje. Maar maak je geen zorgen schatje, daar kan jij ook niets aandoen.’
Hij draaide de warme kraan open, koud water vermengde zich in haar douchewater. Ze sloeg een kreet en hoorde haar vriend hard lachen. ‘wacht jij maar mannetje.’
Haar tanden poetste ze onder de douche, toen ze klaar was deed ze de douche uit en greep ze naar haar handdoek. Ze wreef haar gezicht droog met haar kleine handdoek en draaide die behendig om haar lange haren. Toen ze zich volledig afgedroogd had liep ze met haar badjas naar de slaapkamer.
Juan lag al in bed, zijn zwarte haar stak af op de witte kussens. Hij glimlachte toen zij binnenkwam ‘dat werd tijd mevrouwtje.’
Ze gleed in haar roze negligé en keek hem aan ‘sorry meneer, kunt u mij vergeven?’
‘Als jij zo’n sexy ding aandoet, schatje dat vergeef ik het je zelfs als je me wilt vermoorden’
Ze begon te lachen ‘je bent gek schat, gewoon echt gek.’
Maar ook hij wist als geen ander dat ze daar van hield, zijn perfecte innerlijk met zijn perfecte uiterlijk. Het was cliché want niemand was perfect, maar Juan kwam toch wel heel dicht in de buurt van perfectie.
Ze hoorde hem binnenkomen ‘je gaat me toch niet zeggen dat je niet bij me in de douche komt he?’
‘Dat ga ik wel zeggen, jij douchet veel te heet. Ik verbrand levend, ik snap niet hoe jij daar gewoon zo lekker onder kunt blijven staan hoor!’ hij begon zijn tanden te poetsen en zij gooide haar hoofd in haar nek. ‘Ach, jij bent gewoon een watje. Maar maak je geen zorgen schatje, daar kan jij ook niets aandoen.’
Hij draaide de warme kraan open, koud water vermengde zich in haar douchewater. Ze sloeg een kreet en hoorde haar vriend hard lachen. ‘wacht jij maar mannetje.’
Haar tanden poetste ze onder de douche, toen ze klaar was deed ze de douche uit en greep ze naar haar handdoek. Ze wreef haar gezicht droog met haar kleine handdoek en draaide die behendig om haar lange haren. Toen ze zich volledig afgedroogd had liep ze met haar badjas naar de slaapkamer.
Juan lag al in bed, zijn zwarte haar stak af op de witte kussens. Hij glimlachte toen zij binnenkwam ‘dat werd tijd mevrouwtje.’
Ze gleed in haar roze negligé en keek hem aan ‘sorry meneer, kunt u mij vergeven?’
‘Als jij zo’n sexy ding aandoet, schatje dat vergeef ik het je zelfs als je me wilt vermoorden’
Ze begon te lachen ‘je bent gek schat, gewoon echt gek.’
Maar ook hij wist als geen ander dat ze daar van hield, zijn perfecte innerlijk met zijn perfecte uiterlijk. Het was cliché want niemand was perfect, maar Juan kwam toch wel heel dicht in de buurt van perfectie.
If you dream it, you can do it.
Ze kroop in bed en hij trok haar naar zich toe, ze zag eruit om op te eten in een licht roze jurkje. Het had een duur woord, zij had dit al zo vaak gezegd, neklise of iets in die trant.
‘Luna je weet dat ik je niet kan weerstaan in dat jurkje, waarom doe je het dan aan. Of wil je soms dat ik aan je zit?’
‘Wie weet’ met een scheve glimlach keek ze naar hem terwijl ze een potje nagellak uit het nachtkastje viste. Zij wist dat ze hem pestte, dat hij het liefst de kleren van haar lijf rukte. Maar hij zal boeten voor hij haar had aangedaan in de douche, en des te beter zal het zijn wanneer ze wel seks zouden hebben.
De nagels van haar rechterhand waren lichtroze, ze hoorde dat er een actiefilm op tv was en begon aan haar linkerhand. ‘weetje, vandaag op werk was er een meisje dat stage wilde lopen bij ons. Toen wij vroegen of ze een uurtje mee wilde lopen stemde ze meteen in, maar ze durfde helemaal geen kinderen aan te raken vanwege bacteriën. En ook bij de receptie wilde ze geen telefoon aannemen of aan de computer werken. Toen we vroegen wat ze dan in hemelsnaam kwam doen, vertelde ze dat haar moeder dit ook deed en ze dus dacht dat zij het ook wel kon.’
Ze keek naar haar vriend die in de film verdiept was ‘verstond je wat ik zei?’
‘Ja schatje, wat wilde ze dan wel doen?’
‘Nou niks eigenlijk, dus we hebben haar maar weer naar huis gestuurd’
‘Uhu’
‘Ja laat maar! Je luistert niet eens naar me’ boos zette ze de nagellak weg en draaide zich met haar rug naar hem toe. Het nachtlampje drukte ze boos uit.
‘Schatje kom op, zo bedoelde ik het niet. Wat wil je dan dat ik zeg?’
‘Niks, welterusten Juan.’
Wat had hij fout gedaan? Zij vertelde een verhaal over haar werk maar als hij aan werk dacht sloegen zijn gedachten meteen over. Een maand geleden hebben ze een nieuwe klant binnen gehaald, maar om deze tevreden te houden heeft hij drie van zijn beste mannen erop moeten zetten. Dit begint op te vallen bij andere klanten, maar hij kan de mannen niet terug draaien, daar hebben ze het geld niet voor. Evengoed niet voor nieuwe mensen aan te nemen, maar als dit zo doorbleef gaan verloor hij klanten en dan hadden ze nog minder geld.
Het bestuur komt deze week met concrete ideeën, hij had besloten om hun hulp in te roepen vanwege het feit dat hij vast bleef lopen.
Hij zuchtte diep en drukte haar een kus op haar schouderbladen ‘het spijt me liefste, ik vind jou leven en je werk wel boeiend. Maar ik ben gewoon een beetje moe, ik ga slapen en ik zal er voor zorgen dat ik morgen op tijd thuis ben, zodat we samen iets kunnen gaan doen, het is tenslotte vrijdag morgen.’
‘Luna je weet dat ik je niet kan weerstaan in dat jurkje, waarom doe je het dan aan. Of wil je soms dat ik aan je zit?’
‘Wie weet’ met een scheve glimlach keek ze naar hem terwijl ze een potje nagellak uit het nachtkastje viste. Zij wist dat ze hem pestte, dat hij het liefst de kleren van haar lijf rukte. Maar hij zal boeten voor hij haar had aangedaan in de douche, en des te beter zal het zijn wanneer ze wel seks zouden hebben.
De nagels van haar rechterhand waren lichtroze, ze hoorde dat er een actiefilm op tv was en begon aan haar linkerhand. ‘weetje, vandaag op werk was er een meisje dat stage wilde lopen bij ons. Toen wij vroegen of ze een uurtje mee wilde lopen stemde ze meteen in, maar ze durfde helemaal geen kinderen aan te raken vanwege bacteriën. En ook bij de receptie wilde ze geen telefoon aannemen of aan de computer werken. Toen we vroegen wat ze dan in hemelsnaam kwam doen, vertelde ze dat haar moeder dit ook deed en ze dus dacht dat zij het ook wel kon.’
Ze keek naar haar vriend die in de film verdiept was ‘verstond je wat ik zei?’
‘Ja schatje, wat wilde ze dan wel doen?’
‘Nou niks eigenlijk, dus we hebben haar maar weer naar huis gestuurd’
‘Uhu’
‘Ja laat maar! Je luistert niet eens naar me’ boos zette ze de nagellak weg en draaide zich met haar rug naar hem toe. Het nachtlampje drukte ze boos uit.
‘Schatje kom op, zo bedoelde ik het niet. Wat wil je dan dat ik zeg?’
‘Niks, welterusten Juan.’
Wat had hij fout gedaan? Zij vertelde een verhaal over haar werk maar als hij aan werk dacht sloegen zijn gedachten meteen over. Een maand geleden hebben ze een nieuwe klant binnen gehaald, maar om deze tevreden te houden heeft hij drie van zijn beste mannen erop moeten zetten. Dit begint op te vallen bij andere klanten, maar hij kan de mannen niet terug draaien, daar hebben ze het geld niet voor. Evengoed niet voor nieuwe mensen aan te nemen, maar als dit zo doorbleef gaan verloor hij klanten en dan hadden ze nog minder geld.
Het bestuur komt deze week met concrete ideeën, hij had besloten om hun hulp in te roepen vanwege het feit dat hij vast bleef lopen.
Hij zuchtte diep en drukte haar een kus op haar schouderbladen ‘het spijt me liefste, ik vind jou leven en je werk wel boeiend. Maar ik ben gewoon een beetje moe, ik ga slapen en ik zal er voor zorgen dat ik morgen op tijd thuis ben, zodat we samen iets kunnen gaan doen, het is tenslotte vrijdag morgen.’
If you dream it, you can do it.
Heel mooi geschreven! Je hebt een hele fijne schrijfstijl, het is heel mooi verhalend. Een paar schoonheidsfoutjes (ik kan niet met citaten werken dus doe het ff zo):
Ze kon in kinderkleren lopen en toch zat het los, heupen had ze wel maar die verborg ze.
Ze kon in kinderkleren lopen en toch zaten ze los, (...)
Het meisje had geen grote borsten of een dikke kont maar met haar schoonheid, had ze dit ook helemaal niet nodig.
(...) schoonheid (komma kan weg) had ze die ook helemaal niet nodig. (maar is persoonlijk ook hoor)
Haar vriendje maakte zich zorgen, ze had het altijd koud. Kleine donshaartjes zaten over heel haar lichaam, die uit alle macht probeerden te zorgen voor warmte.
Ze woog 47 kilo bij een lengte van 1,70.
Zou hiervan maken: woog 47 kilo en was 1.70 lang.
De wallen onder zijn ogen verraadden zijn vermoeidheid. Zijn eens zo fel blauwe ogen (komma weg) waren nu dof. Al weken liep hij (zich kan weg) op het werk te stressen, (zou 'en' toevoegen hier) zodra hij thuiskwam begonnen de zorgen om zijn vriendin.
Toen hij binnenkwam hoorde hij haar opstaan, al snel liep ze de gang in.
(nieuwe alinea) ‘Goede avond schat, ik wilde net gaan douchen. Het eten voor morgen staat in de koelkast, (...)
Hij zag dat er een bord in de gootsteen lag, dit betekende dat ze had gegeten (zou hier een nieuwe zin beginnen, heeft meer impact) het enige wat ze nog at.
Ze pakte (twee uitschrijven) handdoeken, een grote voor haar lichaam en een kleinere voor haar haren. Toen ze bij de badkamer kwam draaide ze de douche op het heetst, (zou hier ‘en’ toevoegen) al gauw (verschenen zou ik hiervan maken) er kleine stoomwolken die zich samenvoegden tot een grote.
(Nieuwe regel)‘Je gaat me toch niet zeggen dat je niet bij me in de douche komt, hè?’
Hij begon zijn tanden te poetsen en zij gooide haar hoofd in haar nek.
(Nieuwe regel)‘Ach, jij bent gewoon een watje (…)
Hij draaide de warme kraan open, koud water vermengde zich (met) haar douchewater.
(Nieuwe regel en hoofdletter, komma na ’maar’) ‘wacht jij maar mannetje.’
. Toen ze klaar was deed ze de douche uit en greep ze naar haar handdoek.
(Nieuwe regel en hoofdletter) ‘dat werd tijd mevrouwtje.’
(Idem)‘sorry meneer, kunt u mij vergeven?’
‘Als jij zo’n sexy ding aandoet, schatje dan vergeef ik het je zelfs als je me wilt vermoorden’
Argh in de tweede helft vallen m`n dikgedrukte en schuine letters weg
Nou ja als je ze nast elkaar legt, zie je het denk ik wel
Ze kon in kinderkleren lopen en toch zat het los, heupen had ze wel maar die verborg ze.
Ze kon in kinderkleren lopen en toch zaten ze los, (...)
Het meisje had geen grote borsten of een dikke kont maar met haar schoonheid, had ze dit ook helemaal niet nodig.
(...) schoonheid (komma kan weg) had ze die ook helemaal niet nodig. (maar is persoonlijk ook hoor)
Haar vriendje maakte zich zorgen, ze had het altijd koud. Kleine donshaartjes zaten over heel haar lichaam, die uit alle macht probeerden te zorgen voor warmte.
Ze woog 47 kilo bij een lengte van 1,70.
Zou hiervan maken: woog 47 kilo en was 1.70 lang.
De wallen onder zijn ogen verraadden zijn vermoeidheid. Zijn eens zo fel blauwe ogen (komma weg) waren nu dof. Al weken liep hij (zich kan weg) op het werk te stressen, (zou 'en' toevoegen hier) zodra hij thuiskwam begonnen de zorgen om zijn vriendin.
Toen hij binnenkwam hoorde hij haar opstaan, al snel liep ze de gang in.
(nieuwe alinea) ‘Goede avond schat, ik wilde net gaan douchen. Het eten voor morgen staat in de koelkast, (...)
Hij zag dat er een bord in de gootsteen lag, dit betekende dat ze had gegeten (zou hier een nieuwe zin beginnen, heeft meer impact) het enige wat ze nog at.
Ze pakte (twee uitschrijven) handdoeken, een grote voor haar lichaam en een kleinere voor haar haren. Toen ze bij de badkamer kwam draaide ze de douche op het heetst, (zou hier ‘en’ toevoegen) al gauw (verschenen zou ik hiervan maken) er kleine stoomwolken die zich samenvoegden tot een grote.
(Nieuwe regel)‘Je gaat me toch niet zeggen dat je niet bij me in de douche komt, hè?’
Hij begon zijn tanden te poetsen en zij gooide haar hoofd in haar nek.
(Nieuwe regel)‘Ach, jij bent gewoon een watje (…)
Hij draaide de warme kraan open, koud water vermengde zich (met) haar douchewater.
(Nieuwe regel en hoofdletter, komma na ’maar’) ‘wacht jij maar mannetje.’
. Toen ze klaar was deed ze de douche uit en greep ze naar haar handdoek.
(Nieuwe regel en hoofdletter) ‘dat werd tijd mevrouwtje.’
(Idem)‘sorry meneer, kunt u mij vergeven?’
‘Als jij zo’n sexy ding aandoet, schatje dan vergeef ik het je zelfs als je me wilt vermoorden’
Argh in de tweede helft vallen m`n dikgedrukte en schuine letters weg
Nou ja als je ze nast elkaar legt, zie je het denk ik wel 
~: Geen loopvogel maar een sloopvogel :~
Ty!
Al vind ik het bij sommige zinnen mooier als de tekst op dezelfde regel blijft staan zodat je ziet wie het zegt en waar het hoort. Of is dat heel erg vervelend?
Hier het volgende stuk ^^
~
De volgende morgen werd ze al vroeg wakker van Juan die opstond ‘sorry, van gister, ik wilde gewoon zo graag dat je luisterde en ik hoopte op meer dan alleen een uhu.’
‘Je hoeft geen sorry te zeggen, ik ben degene die zijn excuus moet maken en dat doe ik vanavond. Bereid je voor op een avond met zijn tweeën, wat wil je trouwens eten lief?’
De schrik vloog op haar gezicht, hij liep op haar af en ging op bed zitten. ‘Ik weet het wel liefje, maar ik wil heel graag samen eten. Daarom mag jij kiezen, bel me vanmiddag maar dan doe ik boodschappen als ik terug kom van mijn werk.’
Wat?! Ze wilde helemaal niet eten. Ze wilde gewoon dat hij sorry zou zeggen, nu zouden ze samen een hele middag en avond doorbrengen en dat zou betekenen dat zij moest eten. En ook dat ze wat anders als water de hele dag door moest gaan drinken, dit zou een dag zijn waarom ze een week zou moeten vasten. Hij bedoelde het goed, maar een mooie bos bloemen zou ook voldoende zijn om sorry te zeggen.
In plaats van haar gedachten te delen perste ze een glimlach om haar lippen ‘dat is goed schat, ik zal er nog even over nadenken.’
Waarom had ze nou gister al rijst met kip op? Dat was eigenlijk al een reden om te gaan vasten en dan zou ze vandaag al helemaal zo’n vreselijke dag krijgen. Ze moest dit doen, voor hem. Maar ze zou liever heel hard wegrennen en zich ergens verstoppen waar niemand haar kon vinden. Als toverkracht nou eens zou bestaan dan zou ze zich naar een land toveren, waar niemand hoefde te eten. Maar ze leefde niet in een land met toverkracht, niet eens in een wereld waar dit bestond. En de realiteit was dat het normaal was om te eten, haar eigen keuze had haar leven een stuk moeilijker gemaakt. Ze kon er niet onderuit komen, maar nu moest ze nog een gerecht vinden dat haar niet compleet een bol zwijn zou laten worden als ze het zou eten. En dat zou nog lastig worden.
Ze vloog uit bed en trok haar badjas aan, terwijl ze haar haren fatsoeneerde en tegelijker tijd haar tanden probeerde te poetsen ging het mis. Ze duwde haar tandenborstel te diep in haar mond, waardoor ze een kokhalsreflex kreeg en naar voren boog. Echter bleef haar arm in de lucht hangen en trok een grote pluk haren uit haar hoofd. Geschrokken keek ze naar de pluk haren in haar handen, hier had ze over gelezen op forums. Dit kon gebeuren door het tekort aan belangrijke voedingsmiddelen waar vitamines inzaten. Haar mooie rode haren vielen in de wasbak terwijl zij op de grond viel, luid snikkend en schreeuwend.
Al vind ik het bij sommige zinnen mooier als de tekst op dezelfde regel blijft staan zodat je ziet wie het zegt en waar het hoort. Of is dat heel erg vervelend?
Hier het volgende stuk ^^
~
De volgende morgen werd ze al vroeg wakker van Juan die opstond ‘sorry, van gister, ik wilde gewoon zo graag dat je luisterde en ik hoopte op meer dan alleen een uhu.’
‘Je hoeft geen sorry te zeggen, ik ben degene die zijn excuus moet maken en dat doe ik vanavond. Bereid je voor op een avond met zijn tweeën, wat wil je trouwens eten lief?’
De schrik vloog op haar gezicht, hij liep op haar af en ging op bed zitten. ‘Ik weet het wel liefje, maar ik wil heel graag samen eten. Daarom mag jij kiezen, bel me vanmiddag maar dan doe ik boodschappen als ik terug kom van mijn werk.’
Wat?! Ze wilde helemaal niet eten. Ze wilde gewoon dat hij sorry zou zeggen, nu zouden ze samen een hele middag en avond doorbrengen en dat zou betekenen dat zij moest eten. En ook dat ze wat anders als water de hele dag door moest gaan drinken, dit zou een dag zijn waarom ze een week zou moeten vasten. Hij bedoelde het goed, maar een mooie bos bloemen zou ook voldoende zijn om sorry te zeggen.
In plaats van haar gedachten te delen perste ze een glimlach om haar lippen ‘dat is goed schat, ik zal er nog even over nadenken.’
Waarom had ze nou gister al rijst met kip op? Dat was eigenlijk al een reden om te gaan vasten en dan zou ze vandaag al helemaal zo’n vreselijke dag krijgen. Ze moest dit doen, voor hem. Maar ze zou liever heel hard wegrennen en zich ergens verstoppen waar niemand haar kon vinden. Als toverkracht nou eens zou bestaan dan zou ze zich naar een land toveren, waar niemand hoefde te eten. Maar ze leefde niet in een land met toverkracht, niet eens in een wereld waar dit bestond. En de realiteit was dat het normaal was om te eten, haar eigen keuze had haar leven een stuk moeilijker gemaakt. Ze kon er niet onderuit komen, maar nu moest ze nog een gerecht vinden dat haar niet compleet een bol zwijn zou laten worden als ze het zou eten. En dat zou nog lastig worden.
Ze vloog uit bed en trok haar badjas aan, terwijl ze haar haren fatsoeneerde en tegelijker tijd haar tanden probeerde te poetsen ging het mis. Ze duwde haar tandenborstel te diep in haar mond, waardoor ze een kokhalsreflex kreeg en naar voren boog. Echter bleef haar arm in de lucht hangen en trok een grote pluk haren uit haar hoofd. Geschrokken keek ze naar de pluk haren in haar handen, hier had ze over gelezen op forums. Dit kon gebeuren door het tekort aan belangrijke voedingsmiddelen waar vitamines inzaten. Haar mooie rode haren vielen in de wasbak terwijl zij op de grond viel, luid snikkend en schreeuwend.
If you dream it, you can do it.
Deze zinnen lopen niet echt lekker achter elkaar, misschien moet je het even zelf doorlezen, maar ik had het ongeveer zo gedaan.Maar ook hij wist als geen ander dat ze daar van hield, zijn perfecte innerlijk met zijn perfecte uiterlijk. Het was cliché want niemand was perfect, maar Juan kwam toch wel heel dicht in de buurt van perfectie.
Hij wist als geen ander dat ze daar van hield, zijn prettige karakter met het aantrekkelijke uiterlijk. Het was cliché, want niemand was perfect, toch kwam Juan in haar ogen wel heel dicht in de buurt van perfectie.
De gesproken zinnen doe je heel goed, al behoren de vertelde gezinnen na een gesproken zin ook weer op een volgde regel te beginnen. Dus op deze manier;
'gesprek' zei ze. 'gesprek'
verhaal.
Hij zuchtte. 'gesprek'
verhaal.
Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel, en dat je er iets aan hebt.
Voor de rest veel plezier met het schrijven van je verhaal.
Goede titel trouwens
[b]Herinner Gisteren
Droom Van Morgen
Leef Vandaag[/b]
Droom Van Morgen
Leef Vandaag[/b]
-
Saskjezwaard
- Computer
- Berichten: 4449
- Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
- Locatie: in bed
Ja, ik vind het een stuk beter 
Het nodigt echt uit om te lezen =)
Ik heb even wat puntjes eruit gehaald die je zou kunnen verbeteren
Nu maak ik even een hele grote sprong naar je laatste stukje
Aah, dat lijkt me zo ontzettend erg, dat je haar opeens uitvalt *gruwelt bij het idee* je schrijfstijl is heel mooi en ik ben benieuwd wat er verder gaat gebeuren =)
Het nodigt echt uit om te lezen =)Ik heb even wat puntjes eruit gehaald die je zou kunnen verbeteren
Je hebt nu drie keer achter elkaar zo, hoewel de tweede zo een andere betekenis heeft. Het staat mooier als je in dat soort woordjes varieert.Al die modellen zien er zo mooi uit, zo kon zij toch nooit worden? Hun benen waren zo lang dat het leek alsof ze nooit ophielden, om nog niet te beginnen over hun gebruinde huid.
Ik zou hier twee aparte zinnen van maken, anders komt er misschien verwarring omdat je het alleen maar over zij en ze hebt. Achter leefde moet trouwens een 'n'Alsof ze het hele jaar in de zomer leefde, als zij naar de zonnebank ging werd het nooit egaal mooi bruin, maar zo’n vieze oranje zonnebankkleur.
Nu maak ik even een hele grote sprong naar je laatste stukje
Ik zou hier het gesprokene op een nieuwe regel zetten, dat leest mooier weg. Aangezien de eerst zin bedoeld is als het begin van een nieuw stukje. Ik weet niet hoe ik het beter kan zeggen, maar het andere leest fijner wegDe volgende morgen werd ze al vroeg wakker van Juan die opstond ‘sorry, van gister, ik wilde gewoon zo graag dat je luisterde en ik hoopte op meer dan alleen een uhu.’
Aah, dat lijkt me zo ontzettend erg, dat je haar opeens uitvalt *gruwelt bij het idee* je schrijfstijl is heel mooi en ik ben benieuwd wat er verder gaat gebeuren =)
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
Oh, ik heb het veranderd, hier ook op de site, de kleine tips verander ik in mijn verhaal, dus ik doe er echt wel iets mee.
Ik ben ook heel blij dat jullie er zo goed opletten, en dankje wel voor de complimenten!
hier het volgende stuk:
Het was al twee uur en hij had nog niets van haar gehoord, hij had vrij kunnen regelen en kon al een half uur naar huis. Maar omdat hij boodschappen zou doen en zij zou bellen, kon hij nog steeds niet weg. Hij had al vaak naar haar mobiel gebeld en ook thuis had hij verscheidene keren gebeld. Om precies te zijn had hij haar mobiel al vijfentwintig keer gebeld en de huistelefoon al veertien keer. Hij besloot om naar huis te gaan om te kijken wat er aan de hand was, normaal belde ze altijd meteen terug of nam gewoon op. Misschien lag ze te slapen, ze was vaak moe. Niet zo gek, als je weinig tot niets eet. Hij zou later wel naar de supermarkt toegaan. Misschien konden ze wel samengaan, dan wist hij zeker dat het goed was wat er gekocht werd.
Sneller als normaal liep hij naar huis, de weg ernaartoe bleven er scenario’s van wat er gebeurd had kunnen zijn in zijn hoofd afspelen. Misschien was ze wel gevallen en bewusteloos? Of misschien had haar hart het wel opgegeven en was ze dood, dan was hij veel te laat en kon hij een begrafenis gaan plannen. De tranen sprongen in zijn ogen bij het idee, maar een stem in zijn hoofd maande hem tot kalmte.
De deur ging open en hij liep naar de woonkamer, deze was verlaten op de kat na die slapend in het raamkozijn lag. Hij rende de trap op en zag de badkamerdeur op een kier staan, toen hij die verder open duwde zag hij haar snikkend op de grond zitten. Hij kroop achter haar en sloeg zijn armen om haar heen ‘hoelang zit je hier al?’
‘W-weet ik n-niet’ jammerde ze.
Hij wreef met zijn armen zachtjes over haar rug en maakte sussende geluidjes ‘wat is er aan de hand schatje, waarom zit je hier in je badjas huilend op de grond.’
‘De wasbak’ snikte ze nog steeds luid, terwijl er tranen over haar wangen bleven stromen. Hij stond op en keek in de wasbak, hier lag een dikke pluk met rood haar. Hij slikte even en keek toen naar zijn vriendin. Haar haren waren belangrijk voor haar, omdat dit symbool stond voor hoe zij is. Het stond voor passie en voor liefde. Maar ook voor uithoudingsvermogen en vastberaden zijn. Het toonde hoe moedig zij was, hoe loyaal en strijdvaardig. Maar ook stond het voor hoe impulsief ze was, haar sarcasme en haar jaloerse gedrag. Het paste bij haar, het toonde haar puurheid.
Ik ben ook heel blij dat jullie er zo goed opletten, en dankje wel voor de complimenten!
hier het volgende stuk:
Het was al twee uur en hij had nog niets van haar gehoord, hij had vrij kunnen regelen en kon al een half uur naar huis. Maar omdat hij boodschappen zou doen en zij zou bellen, kon hij nog steeds niet weg. Hij had al vaak naar haar mobiel gebeld en ook thuis had hij verscheidene keren gebeld. Om precies te zijn had hij haar mobiel al vijfentwintig keer gebeld en de huistelefoon al veertien keer. Hij besloot om naar huis te gaan om te kijken wat er aan de hand was, normaal belde ze altijd meteen terug of nam gewoon op. Misschien lag ze te slapen, ze was vaak moe. Niet zo gek, als je weinig tot niets eet. Hij zou later wel naar de supermarkt toegaan. Misschien konden ze wel samengaan, dan wist hij zeker dat het goed was wat er gekocht werd.
Sneller als normaal liep hij naar huis, de weg ernaartoe bleven er scenario’s van wat er gebeurd had kunnen zijn in zijn hoofd afspelen. Misschien was ze wel gevallen en bewusteloos? Of misschien had haar hart het wel opgegeven en was ze dood, dan was hij veel te laat en kon hij een begrafenis gaan plannen. De tranen sprongen in zijn ogen bij het idee, maar een stem in zijn hoofd maande hem tot kalmte.
De deur ging open en hij liep naar de woonkamer, deze was verlaten op de kat na die slapend in het raamkozijn lag. Hij rende de trap op en zag de badkamerdeur op een kier staan, toen hij die verder open duwde zag hij haar snikkend op de grond zitten. Hij kroop achter haar en sloeg zijn armen om haar heen ‘hoelang zit je hier al?’
‘W-weet ik n-niet’ jammerde ze.
Hij wreef met zijn armen zachtjes over haar rug en maakte sussende geluidjes ‘wat is er aan de hand schatje, waarom zit je hier in je badjas huilend op de grond.’
‘De wasbak’ snikte ze nog steeds luid, terwijl er tranen over haar wangen bleven stromen. Hij stond op en keek in de wasbak, hier lag een dikke pluk met rood haar. Hij slikte even en keek toen naar zijn vriendin. Haar haren waren belangrijk voor haar, omdat dit symbool stond voor hoe zij is. Het stond voor passie en voor liefde. Maar ook voor uithoudingsvermogen en vastberaden zijn. Het toonde hoe moedig zij was, hoe loyaal en strijdvaardig. Maar ook stond het voor hoe impulsief ze was, haar sarcasme en haar jaloerse gedrag. Het paste bij haar, het toonde haar puurheid.
If you dream it, you can do it.
Ze voelde hoe hij haar zachtjes omhoog trok, opstaan was wel het laatste wat ze wou. Waarom kon ze niet gewoon verdwijnen in de grond, dan waren zorgen om haar prachtige rode lokken ook overbodig. Toch werkte ze mee en hij leidde haar naar het bed, ze ging erop zitten en keek naar zichzelf in de spiegel. Haar ogen waren rood, haar gezicht was helemaal nat en haar haren zat volledig in de klit. Er zat zelfs nog tandpasta in haar mondhoeken, snel haalde ze het weg en keek naar Juan. Doordat hij moe was leek hij ouder, zijn ogen waren ooit zo warm en straalde geborgenheid. Maar nu leken het enkel nog doffe kijkers. Ze klopte op het bed ‘kom eens hier schatje, je bent moe he?’
Hij kwam naast haar zitten en zij trok hem naar zich toe, terwijl ze over zijn voorhoofd wreef begon ze zachtjes te zingen: ‘I know what you need right now, you need to come on home so I can hold you tight, I’ll get you through the night’
Ze wist dat hij ervan hield wanneer ze zong, wanneer zij liet horen dat ze van hem hield in een liedje. Toen ze pas verkering hadden gingen ze samen naar het strand, daar zaten ze dan uren bij een kampvuur. Hij speelde op de gitaar en zij zong er zachtjes bij, liedjes over liefde tot er staat een paard in gang. Ze lachte samen tot de zon op kwam, ze genoten van elkaar. Toen zij ziek werd hield dat op, zij kon er niet tegen omdat het veel te koud was. Ze eindigde dan altijd in zijn warme armen terwijl zij rilde van de kou. Daar schaamde ze zich voor, het altijd koud hebben. De kachel in huis stond altijd op 24 graden, dan was het voor haar net te doen. Terwijl Juan dan in een T-shirt liep, hij moest zich in de winter altijd eerst omkleden wilde hij naar buiten gaan.
‘Zullen we zo samen boodschappen gaan doen liefje? Dan mag jij kiezen wat je wilt eten. Ik zal zelfs genoegen nemen met enkele een salade’ ze draaide haar hoofd naar hem toe.
‘We gaan gewoon goed eten, voor jou.’
‘Weetje zeker dat je dat wilt?’
‘Schatje, je past je al jaren aan mij aan. Ik kan me echt wel een dag aan jou aanpassen. Ik houd van je, ook al zeg je dat je het vetste van het vetste wilt, we eten het, oké?’
Stil kleedde ze zich om, een jurkje met een legging en haar hakken. Ze deed haar rode haren in een rommelige knot en keek naar haar vriend ‘mag ik zo met je mee?’
Glimlachend knikte hij ‘je bent beeldschoon.’
Hij kwam naast haar zitten en zij trok hem naar zich toe, terwijl ze over zijn voorhoofd wreef begon ze zachtjes te zingen: ‘I know what you need right now, you need to come on home so I can hold you tight, I’ll get you through the night’
Ze wist dat hij ervan hield wanneer ze zong, wanneer zij liet horen dat ze van hem hield in een liedje. Toen ze pas verkering hadden gingen ze samen naar het strand, daar zaten ze dan uren bij een kampvuur. Hij speelde op de gitaar en zij zong er zachtjes bij, liedjes over liefde tot er staat een paard in gang. Ze lachte samen tot de zon op kwam, ze genoten van elkaar. Toen zij ziek werd hield dat op, zij kon er niet tegen omdat het veel te koud was. Ze eindigde dan altijd in zijn warme armen terwijl zij rilde van de kou. Daar schaamde ze zich voor, het altijd koud hebben. De kachel in huis stond altijd op 24 graden, dan was het voor haar net te doen. Terwijl Juan dan in een T-shirt liep, hij moest zich in de winter altijd eerst omkleden wilde hij naar buiten gaan.
‘Zullen we zo samen boodschappen gaan doen liefje? Dan mag jij kiezen wat je wilt eten. Ik zal zelfs genoegen nemen met enkele een salade’ ze draaide haar hoofd naar hem toe.
‘We gaan gewoon goed eten, voor jou.’
‘Weetje zeker dat je dat wilt?’
‘Schatje, je past je al jaren aan mij aan. Ik kan me echt wel een dag aan jou aanpassen. Ik houd van je, ook al zeg je dat je het vetste van het vetste wilt, we eten het, oké?’
Stil kleedde ze zich om, een jurkje met een legging en haar hakken. Ze deed haar rode haren in een rommelige knot en keek naar haar vriend ‘mag ik zo met je mee?’
Glimlachend knikte hij ‘je bent beeldschoon.’
If you dream it, you can do it.
Ze zag er prachtig uit, hij wilde niet wegkijken, bang dat ze verdween. Het zwarte jurkje zat strak om haar lijf heen, een grijze legging met zwarte laarzen maakte het plaatje compleet. Hij trok zijn pak uit en keek in zijn kast naar iets comfortabels, een spijkerbroek met een blouse. Dit zou zijn outfit worden voor vandaag, het was niet koud buiten dus hij kon prima zonder jas naar buiten. Hij kleedde zich om en liep naar beneden, dit keer trof hij Luna in de tuin aan. Ze stond met de kat in haar armen in de tuin bij de bloemen, hij twijfelde of hij haar wel moest storen nu ze juist zo gelukkig leek. Precies op dat moment draaide ze zich om en keek hem aan ‘de tuin staat er prachtig bij, heerlijk die lente. Wacht even ik doe een jas aan en dan lopen we naar het winkelcentrum.’
Ze kwam naar binnen lopen en zette de kat op de grond, de achterdeur ging op slot en samen liepen ze naar de gang. Ze greep haar witte jas en trok hem aan, hij sloot de deur en draaide hem op slot. De zon scheen, kinderen speelde buiten en meer mensen liepen buiten. In de winter liepen mensen alleen buiten als ze naar hun werk moesten of als de hond uitgelaten moest worden, daarom hadden zij gekozen om geen hond te nemen maar voor een kat te gaan.
Hij draaide zijn hoofd naar Luna die haar ogen gesloten had, glimlachend keek hij weer naar de stoep om ervoor te zorgen dat ze nergens tegenaan liepen. Dit spelletje speelde ze vaker, zij sloot haar ogen en hij moest haar ongeschonden naar het eindpunt loodsen. Toen de supermarkt voor hen opdoemde zuchtte hij zacht, de hel zou beginnen. Het zou een strijd worden wat ze gaan eten, ook al had ze beloofd dat ze alles zou eten, in werkelijkheid was dit een groter probleem. ‘we zijn er schatje, open je ogen,’ zij opende haar ogen en keek hem lachend aan. ‘je was weer een geweldige blindengeleidehond.’
‘ja, dat zal wel. Jij hebt heerlijk kunnen genieten van het zonnetje terwijl ik de weg moest vrij maken.’
‘Kom we gaan eten halen’ huppelend liep ze naar mandjes en hing er een om haar arm ‘zeg roodkapje waar ga je hee-een.’
‘Doe toch eens normaal mafkeesje’ hij sloeg op haar kont ‘dus wat voor feestmaal eten we vandaag?’
Ze liepen voorbij de groente en fruitafdeling. ‘Zullen we paar citroenen meenemen? Dat is lekker voor in het water, ijsklontje erbij en voila, je bent klaar voor het zonnetje!’
Hij was niet dom, citroenen hielpen haar in het afvalproces. Maar juist vandaag liep het zo goed met hun relatie, hij kon het gewoonweg niet weigeren.
Ze kwam naar binnen lopen en zette de kat op de grond, de achterdeur ging op slot en samen liepen ze naar de gang. Ze greep haar witte jas en trok hem aan, hij sloot de deur en draaide hem op slot. De zon scheen, kinderen speelde buiten en meer mensen liepen buiten. In de winter liepen mensen alleen buiten als ze naar hun werk moesten of als de hond uitgelaten moest worden, daarom hadden zij gekozen om geen hond te nemen maar voor een kat te gaan.
Hij draaide zijn hoofd naar Luna die haar ogen gesloten had, glimlachend keek hij weer naar de stoep om ervoor te zorgen dat ze nergens tegenaan liepen. Dit spelletje speelde ze vaker, zij sloot haar ogen en hij moest haar ongeschonden naar het eindpunt loodsen. Toen de supermarkt voor hen opdoemde zuchtte hij zacht, de hel zou beginnen. Het zou een strijd worden wat ze gaan eten, ook al had ze beloofd dat ze alles zou eten, in werkelijkheid was dit een groter probleem. ‘we zijn er schatje, open je ogen,’ zij opende haar ogen en keek hem lachend aan. ‘je was weer een geweldige blindengeleidehond.’
‘ja, dat zal wel. Jij hebt heerlijk kunnen genieten van het zonnetje terwijl ik de weg moest vrij maken.’
‘Kom we gaan eten halen’ huppelend liep ze naar mandjes en hing er een om haar arm ‘zeg roodkapje waar ga je hee-een.’
‘Doe toch eens normaal mafkeesje’ hij sloeg op haar kont ‘dus wat voor feestmaal eten we vandaag?’
Ze liepen voorbij de groente en fruitafdeling. ‘Zullen we paar citroenen meenemen? Dat is lekker voor in het water, ijsklontje erbij en voila, je bent klaar voor het zonnetje!’
Hij was niet dom, citroenen hielpen haar in het afvalproces. Maar juist vandaag liep het zo goed met hun relatie, hij kon het gewoonweg niet weigeren.
If you dream it, you can do it.
Haha dankjewel, als ik je maar geen ideeën aanpraat. Dan is het allemaal best!
~
Ze zag hem denken, ze wist dat hij op dit moment hard aan het nadenken was. Zou hij haar truc doorhebben? Zou hij weten dat dit haar maag verkleinde?
‘Neem maar mee dan, maar ik wil niet dat je het te vaak drinkt.’
Ze knikte en propte vijf citroenen in het zakje, toen ze ze gewogen had lag ze het zakje in het mandje. ‘Wat wou je vandaag nou eten schat?’
Ze hoopte zo dat zou kiezen voor iets luchtigs, iets wat niet te veel calorieën bevatte. Maar dit was egoïstisch om te denken, zij was degene die te dik was en aan haar lijn deed, hij hoefde dit niet.
‘We kunnen een salade nemen, neem ik frietjes, kan jij appelmoes erbij eten. Dan bak ik een biefstuk, wil jij ook een biefstukje of moet ik er maar een kopen?’
Ze rekende in haar hoofd uit, 115 voor de biefstuk, 76 voor de appelmoes. Dan bleef ze onder de 200 calorieën. ‘Doe mij ook maar een biefstuk.’
Hij lag de biefstuk in het mandje en drukte een kus op haar wang.
‘Ik ben zo trots op je lieve schat.’
Ze keek hem niet aan, hij dacht dat zij weer normaal at. Terwijl hij juist dingen had opgenoemd die helemaal niet zo erg waren om te eten. De salade zou kunnen dienen als middageten op haar werk. Dan zouden ze op het werk ook niet gaan zeuren, het was lekker weer dus een salade was verfrissend.
De rij aan de kassa was niet lang, daardoor stonden ze al snel weer buiten. ‘Shit! Sigaretten vergeten. Ik ben zo terug.’
Ze zag hoe hij weer naar binnenliep en besloot om op het bankje te gaan zitten. Ze had het koud, maar het zonnetje dat op haar gezicht scheen was warm. Die verrekte kou ook in Nederland, ze had het meer dan gehad hier. Ze wilde naar een warm land, waar geen stress was, waar de zon altijd scheen en het lekker warm was. Een land waar ze haar niet raar aankeken als ze niet wilde eten, maar gewoon dachten dat ze dit deed omdat haar bikini zo mooi zat. Wisten zij veel dat zij haar bikini nooit aandurfde, bang dat haar vet zichtbaar was.
~
Ze zag hem denken, ze wist dat hij op dit moment hard aan het nadenken was. Zou hij haar truc doorhebben? Zou hij weten dat dit haar maag verkleinde?
‘Neem maar mee dan, maar ik wil niet dat je het te vaak drinkt.’
Ze knikte en propte vijf citroenen in het zakje, toen ze ze gewogen had lag ze het zakje in het mandje. ‘Wat wou je vandaag nou eten schat?’
Ze hoopte zo dat zou kiezen voor iets luchtigs, iets wat niet te veel calorieën bevatte. Maar dit was egoïstisch om te denken, zij was degene die te dik was en aan haar lijn deed, hij hoefde dit niet.
‘We kunnen een salade nemen, neem ik frietjes, kan jij appelmoes erbij eten. Dan bak ik een biefstuk, wil jij ook een biefstukje of moet ik er maar een kopen?’
Ze rekende in haar hoofd uit, 115 voor de biefstuk, 76 voor de appelmoes. Dan bleef ze onder de 200 calorieën. ‘Doe mij ook maar een biefstuk.’
Hij lag de biefstuk in het mandje en drukte een kus op haar wang.
‘Ik ben zo trots op je lieve schat.’
Ze keek hem niet aan, hij dacht dat zij weer normaal at. Terwijl hij juist dingen had opgenoemd die helemaal niet zo erg waren om te eten. De salade zou kunnen dienen als middageten op haar werk. Dan zouden ze op het werk ook niet gaan zeuren, het was lekker weer dus een salade was verfrissend.
De rij aan de kassa was niet lang, daardoor stonden ze al snel weer buiten. ‘Shit! Sigaretten vergeten. Ik ben zo terug.’
Ze zag hoe hij weer naar binnenliep en besloot om op het bankje te gaan zitten. Ze had het koud, maar het zonnetje dat op haar gezicht scheen was warm. Die verrekte kou ook in Nederland, ze had het meer dan gehad hier. Ze wilde naar een warm land, waar geen stress was, waar de zon altijd scheen en het lekker warm was. Een land waar ze haar niet raar aankeken als ze niet wilde eten, maar gewoon dachten dat ze dit deed omdat haar bikini zo mooi zat. Wisten zij veel dat zij haar bikini nooit aandurfde, bang dat haar vet zichtbaar was.
Laatst gewijzigd door Feather__ op 25 feb 2011 16:33, 1 keer totaal gewijzigd.
If you dream it, you can do it.
Heel veel succes met je oma Feather. Ik kan me voorstellen dat je hierdoor even compleet geblockt bent.
Je toont de extreme kanten van Anorexia, en dat is heel mooi. Mijn nicht heeft het ook gehad, en heeft zich hier uiteindelijk uit kunnen vechten. Maar altijd heb je hierbij hulp van je naasten nodig.
Ik hoop dat je snel de kracht weer kunt vinden om verder te gaan. Misschien kun je zelfs tijdelijk ergens anders over schrijven, over je oma, om je daarbij te helpen.
Je toont de extreme kanten van Anorexia, en dat is heel mooi. Mijn nicht heeft het ook gehad, en heeft zich hier uiteindelijk uit kunnen vechten. Maar altijd heb je hierbij hulp van je naasten nodig.
Ik hoop dat je snel de kracht weer kunt vinden om verder te gaan. Misschien kun je zelfs tijdelijk ergens anders over schrijven, over je oma, om je daarbij te helpen.