Hij keek naar het hem toegeschoven glas. Ze had het voor de helft gevuld met water voor ze haar blocnote en pen weer ter hand nam. Achterdochtig keek Stefan met half dicht geknepen ogen de vrouw aan. In plaats van deel te nemen aan de sollicitatie voor bode had het steeds meer weg van een reeks testen waar hij geen enkel nut van in zag.
"Hoe zou je dit glas beschrijven?"
Even bleven zijn donkere ogen op het cilindervormige glas rusten.
"Er kan nog meer in."
"Ik bedoel eigenlijk meer hoe het glas is gevuld."
Stefan ging nog wat rechter zitten. Het kostte hem steeds meer moeite om zijn ergernis te bedwingen. Het gesprek herinnerde hem aan de gevoerde gesprekken met de psychiater nadat hij van zijn missie uit Afghanistan was teruggekeerd. Het gaf hem een benauwd gevoel alsof hij onder een microscoop lag om te worden bekeken.
"Zonder te morsen."
"Zou je het als half leeg of half vol beschrijven?"
"Als ik één van beiden zeg is het dus goed?"
Hij zag haar knikken. Het bevestigde wat Stefan al vermoedde en plotseling maakte het hem helemaal niets meer uit of hij deze functie nu kreeg of niet. Hij had gesolliciteerd om werk te hebben, geld te verdienen en om daarna pas op zoek te gaan naar een burgerbaan die goed bij hem paste. Stefan boog zich licht naar voren toe.
"Het gaat hier dus om u en niet om mij."
Ze keek hem niet begrijpend aan. Haar pen hing onbewegelijk boven het papier.
"Wil je me dit uitleggen?", vroeg ze glimlachend.
"U wilt mij in een denkbeeldig hokje plaatsen en daar hebt u het juiste antwoord voor nodig. Halfvol zal net als halfleeg iets over mijn kijk op bepaalde zaken geven die in de talrijke boeken achter u vast wel ergens beschreven zal staan."
Ze wierp een korte blik op de boekenkast waar ze met de rug naar toe zat.
"Je hebt gelijk."
"Ik ben met geen enkel boek te beschrijven."
Stefan kwam overeind. Ze stond eveneens op toen hij naar de kapstok liep.
"Ga je weg?"
"We zijn hier klaar.'
"We hebben nog nauwelijks met elkaar gepraat.'
Hij knikte bevestigend terwijl hij zijn jas aantrok en de autosleutels uit zijn broekzak haalde zonder haar uit het oog te verliezen.
"We hebben nooit gepraat. Ik ben bovendien behoorlijk ongeduldig. Leest u mijn horoscoop maar."
Hij tikte als een soort van halfslachtig militair saluut met twee vingers tegen de zijkant van zijn hoofd.
"Ik heb nog meer..." De deur viel achter hem dicht, "Vragen", maakte ze de zin af.
Een half gevuld glas
-
P_Westdijk
- Typmachine
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 27 jan 2011 21:55
- Locatie: Dichtbij de A-27
- Contacteer:
Laatst gewijzigd door P_Westdijk op 16 okt 2012 19:12, 1 keer totaal gewijzigd.
Writing has laws of perspective,
of light and shade just as painting does, or music.
If you are born knowing them, fine.
If not, learn them.
Then rearrange the rules to suit yourself.
of light and shade just as painting does, or music.
If you are born knowing them, fine.
If not, learn them.
Then rearrange the rules to suit yourself.
Hoi P_Westdijk,
Al enige tijd lees ik je one-shots en ik vind ze allemaal heel sterk. Ook deze vind ik weer leuk gevonden. Dit zijn dingen die je niet verwacht wanneer je gaat solliciteren. Je zinsopbouw vind ik soms nog wat ongelukkig maar de dialogen zijn weer sterk.
IK kreeg inderdaad het gevoel dat Stefan bij een psychiater zat en nog niet zo'n heel goede ook. Het is wellicht bedoeld als een serieus verhaal maar ik zie er de humor ook nog wel van in.
Je gebruikt dubbele aanhalingstekens wat overigens mag maar vaak onrustiger is voor de ogen. Enkele aanhalingstekens lezen wat prettiger.
Dat is mijn enige tip. Verder is je verhaal heel sterk en leest het gemakkelijk weg.
Al enige tijd lees ik je one-shots en ik vind ze allemaal heel sterk. Ook deze vind ik weer leuk gevonden. Dit zijn dingen die je niet verwacht wanneer je gaat solliciteren. Je zinsopbouw vind ik soms nog wat ongelukkig maar de dialogen zijn weer sterk.
IK kreeg inderdaad het gevoel dat Stefan bij een psychiater zat en nog niet zo'n heel goede ook. Het is wellicht bedoeld als een serieus verhaal maar ik zie er de humor ook nog wel van in.
Je gebruikt dubbele aanhalingstekens wat overigens mag maar vaak onrustiger is voor de ogen. Enkele aanhalingstekens lezen wat prettiger.
Dat is mijn enige tip. Verder is je verhaal heel sterk en leest het gemakkelijk weg.
-
P_Westdijk
- Typmachine
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 27 jan 2011 21:55
- Locatie: Dichtbij de A-27
- Contacteer:
Altijd leuk om te lezen.marly schreef:Al enige tijd lees ik je one-shots en ik vind ze allemaal heel sterk. Ook deze vind ik weer leuk gevonden. Dit zijn dingen die je niet verwacht wanneer je gaat solliciteren.
Wil je de tijd en moeite nemen om een paar van deze zinnen aan te wijzen? Het verhaal kan er immers alleen maar beter van worden als de lezer zich op de inhoud kan concentreren en daarbij niet struikelt over mijn schrijfwijze.marly schreef:Je zinsopbouw vind ik soms nog wat ongelukkig maar de dialogen zijn weer sterk.
Voor sommige functies doen de afdelingen P&O wel eens door psychiaters gemaakte testen om meer over de sollicitant te weten te komen. Hoe ze daarbij over willen komen hangt van de persoon in kwestie af.marly schreef:IK kreeg inderdaad het gevoel dat Stefan bij een psychiater zat en nog niet zo'n heel goede ook.
Als het realistisch klinkt dan ben ik al heel tevreden. Met een beetje levenservaring, een luisterend oor richting mijn omgeving en heel veel fantasie lukt dat wel eens.marly schreef:Het is wellicht bedoeld als een serieus verhaal maar ik zie er de humor ook nog wel van in.
Ik heb er over nagedacht, maar ik houd het zo.marly schreef:Je gebruikt dubbele aanhalingstekens wat overigens mag maar vaak onrustiger is voor de ogen. Enkele aanhalingstekens lezen wat prettiger.
Bedankt voor het reageren.