Nooit heb ik dit gewild. Nooit zou ik voor dit gekozen hebben, als ik de complicaties niet wist. Het klinkt misschien gek, maar ik wou dat ik voor de dood gekozen had. Dat is een stuk vrediger, en minder vermoeiend.
Laat ik me even voorstellen. Ik ben Hazel, ik ben 15 jaar. Ik zit in 4 VWO en werk bij een smoothie-bar. Ik heb een zusje, Lilly, van 3. Mijn moeder heet Amber. Mijn beste vriendinnen zijn Ever en Noëlle. Volkomen normaal. Ik heb hazelnoot-bruin haar en hele, lichte blauwe ogen, slank figuur, beetje gebruind. Niets raars. Ik zit op cheerleaden, ik ben de hoofd cheerleader. Je zou denken dat ik een volkomen normaal leven heb. Maar dat is niet zo. Ik verberg het, als een masker. Achter dit leven, verberg ik een geheim. Niet zomaar iets, dat je bijvoorbeeld iets gestolen hebt ofzo, maar een bovennatuurlijk geheim.
Het begon 15 juli. We, Ever, Noëlle en ik, zaten op een terrasje. We dronken wat samen en lachten veel. We hadden net gewinkelt.
'Kijk mijn zonnebril!' Noëlle pakte haar véél te grote pilotenbril, zette hem op en trok een raar gezicht. Daarna barstten we in lachen uit.
We hebben altijd zoveel lol met z'n drietjes. Dat komt vooral omdat iedereen op school ons maar raar vind. Maar wij drieën begrijpen elkaar. Dat is omdat we hetzelfde kunnen, hetzelfde zijn. We hebben alledrie iets bovennatuurlijks. Kijk Ever. Een prachtig blond meisje, groene ogen en blinkende witte tanden. Ze is heel close met haar ouders en broertjes. Je zou niet denken dat ze iets raars heeft. Maar nee. Ever kan de toekomst zien. Soms heeft dat z'n voordelen, als je bijvoorbeeld wilt weten wie er met iets wint. Dan Noëlle. Prachtig, bruin-rood haar met een beetje slag en levendige bruine ogen. Als ze lacht, lach je automatisch mee. Noëlle is betoverend. Dat past dan ook bij haar gave. Ze kan mensen beïnvloeden en besturen. ze hoeft maar met haar ogen te knipperen en iemand doet alles voor haar. Dat lijkt mij best gaaf. Noëlle zelf vind er niet veel aan. Ze is blij met haar andere gave; gedachten lezen. Ze ontwikkeld het steeds beter en kan ook stemmen herkennen. Ik hou veel van Noëlle en Ever, ik zou niet zonder me kunnen. Ze hebben me geholpen met mijn krachten.
Wat ik kan? Zielen blijven niet altijd op aarde. Meestal niet. Maar sommigen hebben nog iets te doen. Dolende zielen zijn dat. Ik help ze naar de andere kant te gaan.
Juist, ik kan geesten zien. Maar niet al m'n hele leven.
We zaten dus op het terras, toen ik iemand zag oversteken. Net op dat moment kwam er een auto heel hard de hoek om. Natuurlijk sprint ik naar de straat, om die persoon weg te duwen. De auto kwam steeds dichterbij. Ik voelde een pijnlijke steek in m'n buik & rug, ik hoorde een harde klap. Toen wist ik dat ik dood was. Ik zag m'n lichaam liggen. Ik schreeuwde. Dit kon niet waar zijn! 'Ever! Noëlle!' riep ik. Ze hoorden me niet. Allebei bogen ze zich boven mijn lichaam. Ik raakte in paniek. Tot ik opeens een hand op m'n schouder voelde. Ik draaide me om en stond voor een vrouw. Ze had een lang wit gewaad aan, en lang wit haar.
'Hazel, ik kom je helpen. Je hoeft niet over te gaan. Jij hebt een taak. Ik kan zorgen dat je weer leeft, maar dan moet je wel je plicht vervullen, samen met Noëlle en Ever.'
'Wat is die plicht dan?'
'Daar kom je snel genoeg achter. Wil je het?'
Ik keek naar mijn lichaam, vriendinnen en dacht aan m'n moeder en zusje. 'Ja, niets liever!'
'Okee lieverd. Je komt snel genoeg te weten wat het is.' Ze verdween. Ik werd opeens weggezogen, terug mijn lichaam in. En vanaf dat moment, kan ik geesten zien.
verder?
I Can See Ghosts
Hoi, xnikkiG,
Ik weet niet of ik de eerste ben die je verhaal leest maar blijkbaar wel de eerste die er op gaat reageren.
Je verhaal heeft een interessante titel waardoor ik het ben gaan lezen. Het doet me een beetje denken aan Ghost Wisperer. Misschien is dit je inspiratiebron geweest?
Goed dat je de karakters even voorstelt. Zo weten je lezers direct over wie ze lezen. Het is trouwens niet altijd nodig om personages voor te stellen. Soms is het spannender deze even geheim te houden en komen de lezers er gaandeweg wel achter. Zo hoef je ook niet altijd direct uiterlijke beschrijvingen te geven en kan je dit ook tijdens het verhaal zelf doen. Bijvoorbeeld: 'Haar prachtige blonde haar viel speels over haar schouder en ze lachte haar witte tanden bloot'.
In sommige gevallen leest dit ook gemakkelijker.
Je geeft maar een heel korte beschrijven van je personages met hun gaven. Deze kun je iets meer uitwerken zodat het verhaal nog beter loopt. De lezer heeft dan ook een beter idee van de gaven en zullen het verhaal ook sneller begrijpen.
Ook je beschrijving over de komst van Hazels gave is aan de korte kant. Ik zou dit meer uitwerken omdat je hier veel uit kunt halen. Je kunt dit spannender maken waardoor je lezers meer boeit en ze meer te weten willen komen.
Je derde en vierde alinea zijn niet heel samenhangend. Horen deze nu bij elkaar of staan deze los van elkaar. In de derde beschrijf je het hier en nu en in het vierde het moment dat ze haar gave kreeg. Hoort dit wel bij elkaar? Voor mij is dit niet heel duidelijk. Probeer hier wat meer mee te doen.
Verder denk ik dat je best wat leuks van dit verhaal kunt maken. Veel succes met schrijven!
Ik weet niet of ik de eerste ben die je verhaal leest maar blijkbaar wel de eerste die er op gaat reageren.
Je verhaal heeft een interessante titel waardoor ik het ben gaan lezen. Het doet me een beetje denken aan Ghost Wisperer. Misschien is dit je inspiratiebron geweest?
Goed dat je de karakters even voorstelt. Zo weten je lezers direct over wie ze lezen. Het is trouwens niet altijd nodig om personages voor te stellen. Soms is het spannender deze even geheim te houden en komen de lezers er gaandeweg wel achter. Zo hoef je ook niet altijd direct uiterlijke beschrijvingen te geven en kan je dit ook tijdens het verhaal zelf doen. Bijvoorbeeld: 'Haar prachtige blonde haar viel speels over haar schouder en ze lachte haar witte tanden bloot'.
In sommige gevallen leest dit ook gemakkelijker.
Je geeft maar een heel korte beschrijven van je personages met hun gaven. Deze kun je iets meer uitwerken zodat het verhaal nog beter loopt. De lezer heeft dan ook een beter idee van de gaven en zullen het verhaal ook sneller begrijpen.
Ook je beschrijving over de komst van Hazels gave is aan de korte kant. Ik zou dit meer uitwerken omdat je hier veel uit kunt halen. Je kunt dit spannender maken waardoor je lezers meer boeit en ze meer te weten willen komen.
Je derde en vierde alinea zijn niet heel samenhangend. Horen deze nu bij elkaar of staan deze los van elkaar. In de derde beschrijf je het hier en nu en in het vierde het moment dat ze haar gave kreeg. Hoort dit wel bij elkaar? Voor mij is dit niet heel duidelijk. Probeer hier wat meer mee te doen.
Verder denk ik dat je best wat leuks van dit verhaal kunt maken. Veel succes met schrijven!
