Sally

[KokosNootje]

Ik heb dit teruggevonden, het is iets wat ik een tijdje geleden (zeg ongeveer 2 jaar geleden) en weer op mijn pc zag staan xD
Dus, ben benieuwd wat jullie er van vinden xD
Ik wist niet precies waar dit moest staan, maar heb het maar hier neer gezet, omdat het al af is, en niet zo heel lang xD


Sally
Het mooiste wat me ooit is overkomen is Sally. Ze was vrolijk, opgewekt, ik had het gevoel dat ik haar moest beschermen. Weg houden van de pijn van de wereld. Hoe had ik kunnen weten dat zij in haar eentje meer mee had gemaakt dan ieder ander? Ik wist het niet, totdat ze er aan is bezweken. Jij wist het Sally. Het enige wat ik nog heb dat me aan je herinnert, zijn je brieven. De brieven die ik op de dag van je dood kreeg, in een grote doos. Stuk voor stuk in een roze enveloppe met een nummer er op. Het klinkt alsof je het allemaal wel best vond, terwijl je gedichten vertellen in wat voor een klote wereld je eigenlijk leefde. Ik mis je Sally, ik mis je.

1
Ik weet niet wat ik moet vinden, wat ik moet doen. Het ene moment lijkt alles nog zeker, het volgende moment lijkt het allemaal een droom te zijn geweest. Waarom doe je me dit aan? Geef me zekerheid. Maar juist als ik je nodig heb laat je me in de steek. Waarom? Heb ik niet alles voor je gedaan? Ik haat je. Ik haat je echt. Maar ik kan je niet haten. Ik kan je donkerblonde krullen en je donkerblauwe ogen niet haten. Ik kan de twinkelingen in je ogen en je prachtige lach niet haten. Maar waarom doe je me dit aan?

Ik haat je
Maar ik hou van jou
Kom bij me
Maar ook toch weer niet
Ga lachen
Wordt nou boos op mij
Ik wil je
Maak mijn verdriet weer blij

2
Je geeft me het gevoel dat ik bijzonder ben. Je laat me stralen, verwendt me, Alsof ik een kostbare edelsteen ben. Voorzichtig. Dat is het, je bent voorzichtig. Waarom? Ben je bang om me kwijt te raken? Of weet je niet wat je wilt? Weet je niet of je mij wel wilt? Laat me bijzonder zijn, laat me stralen. Dan help ik je beslissen, dan help ik je er uit. Ik laat jou stralen, terwijl ik zelf schitter. We zullen samen bijzonder zijn. Echt.

Ik voel me zo bijzonder
Als een waardevolle schat
Die iedereen wou hebben
Maar die hij alleen echt had

Ik voel me zo bijzonder
Als in mijn eentje in mijn soort
Maar ook al ben ik in mijn eentje
Ik leef niet ongehoord

Ik voel me zo bijzonder
Als een vonkelende ster
Ik ben schitterend bijzonder
Maar dan alleen van ver

Van binnen een koude leegte
Van buiten maar wat schijn
Ik ben donker en duister
Maar ik wil bijzonder zijn

[KokosNootje]

Ik begreep haar niet. Ik begreep niet wat ze bedoelde, maar ik was er door geboeid. Op elke brief stond een datum, vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten. Waarom Sally? Waarom heb je ze niet opgestuurd? Waarom kreeg ik ze jaren later, toen het te laat was om een antwoord te schrijven? Soms heb ik het wel geprobeerd. Geprobeerd om een antwoord te vinden, een brief terug te schrijven. Maar het lukte niet, en ik denk dat dat haar bedoeling was. Dat ze dit vanaf het begin af aan al van plan was. Maar waarom? Waarom wou ze me met dingen kwetsen die me eigenlijk niet konden kwetsen? En wou ze me eigenlijk wel kwetsen? Misschien was ze van plan om ze nog te versturen, maar was het gewoon te laat geweest. Ik weet het niet, ik weet het echt niet.

3
Geef me vrijheid, zekerheid. Laat niet alles wat ik wil weten een raadsel voor me. Laat me zelf iets zien. Ik wil niet elke keer van jou horen hoe het eruit zag. Laat me zelf naar iets luisteren, ik wil niet uit jou mond horen hoe het klonk. Laat me zelf mijn eten op mijn tong proeven, geef me niet het gevoel dat je alles voor me hebt voorgekauwd, gekeurd. Ik wil niet altijd wat het beste voor me is. Ik wil vrijheid.

Laat me eens kijken
Laat eens zien
Mag ik even kijken
Misschien?
Laat me eens horen
Laat eens zien
Maar ik even luisteren
Misschien?
Laat me eens proeven
Laat eens zien
Mag ik ook een hapje
Misschien?

4
Weet je nog? De dag waarop ik je ontmoette. De eerste dag met mij was voor jou de laatste dag met je broertje. Ik herinner nog hoe hij op tafel zat, en me met zijn hand wenkte. Zijn blonde krulletjes waren net gewassen, zodat hij en de hele keuken lekker fris rook. Zijn blauwe ogen twinkelden, terwijl hij me de mooiste verhalen vertelde, druk gebarend met zijn armen. Hij zat op zijn eigen plekje, in zijn eigen hutje. Weg van de tranen van de wereld, want zijn eigen tranen waren hem te veel. Hij kon het niet meer aan, en daarom verliet hij ons. Wat had ik hem graag willen helpen, wat had ik graag die glimlach nog een keer op zijn onschuldige gezichtje gezien.

In een wereld
Op een plekje
In een hutje
Daar zit hij
Vol met tranen
Vol met wanhoop
In zijn eentje
Daar zit hij
Ik wil hem helpen
Wil het troosten
Wil weer dat hij is
En blijft
Maar hij blijft daar
In zijn hutje
In zijn eentje
Voor eeuwig vrij

[KokosNootje]

Haar derde brief liet me beven, liet me huilen. Waarom heb je niks gezegd? Ik wou je beschermen, omdat ik dacht dat je bescherming nodig had. Hoe kon ik weten dat je het zat was? Sally, je bent onbegrijpelijk. Misschien is dat waarom ik van je ben gaan houden. En mijn broertje. Ja, ik weet het nog. Ik zal het nooit meer vergeten. Hij raakte in coma, en werd niet meer wakker. Hij verliet ons, liet zijn lichaam bij ons achter. Zijn blonde haar leek niet blond meer, en zijn ogen waren dof. Zijn glimlach was voor eeuwig van zijn gezicht geveegd. Ik mis hem Sally, misschien wel even veel als ik jou mis. Ik mis jullie allebei.

5
Soms heb ik het gevoel dat de wereld me haat. Dat iedereen me haat. Dat bij elk ongelukje, hoe klein dan ook, ik als slachtoffer wordt uitgezocht. Het maakt me niet uit, maar vervelend is het. En het roept vragen op. Waarom? Waarom juist ik? Heb ik het al niet moeilijk genoeg? Er zijn zat mensen, alleen in Nederland al 16 miljoen. Waarom wordt ik dan, van al die mensen, uitgezocht? Omdat ik me durf te uiten? Omdat ik niet bang ben voor het onbekende? Maar dat is een leugen. Ik ben wel bang voor het onbekende, omdat het mij onzekerheid geeft. Maar wat moet ik dan?

Waarom?
Waarom ik?
Het maakt niet uit
Maar waarom ik?
Waarom?
Waarom niet jij?
Het boeit me niet
Maar waarom niet jij?
Waarom?
Waarom weet je het niet?
Ik hoef het niet te weten
Maar waarom weet je het niet?
Ik hoef geen antwoord
Hoef geen vragen
Ik wil een waarom
Want waarom blijft me plagen
Waarom?

6
Je bent niet mijn eerste echte vriend. Je bent niet de eerste met wie ik overal over kon praten, niet de eerste waarbij ik mijn hart kan luchten. Ooit, ooit had ik een vriend. Het lijkt zolang geleden omdat alles zo snel is gegaan. Ik weet niet meer hoe hij was, hoe ik met hem heb gelachen. Ik weet niet meer hoe hij me in zijn armen nam, mijn tranen zachtjes wegvegend. Het was een mooie tijd, tot ik erachter kwam dat hij niet echt om me gaf. Hij hoorde bij het soort jongens dat een meisje verleid om haar vervolgens te misbruiken, het soort jongens waarvan ik dacht ze nooit tegen te komen, want ik las er alleen over. Hij was een loverboy. Ik had het moeilijk, wat ergens wist ik dat ik nog steeds om hem gaf. Toch moest ik een keuze maken, want ik wou niet eindigen als al die meisje waarover ik had gelezen. Echt niet.

Zou ik zeggen
Jij hoeft niets uit te leggen
Niemand is beter
Dan jij
Of zou ik niet liegen
Zou ik niemand bedriegen
Maar jij bent belangrijk
Voor mij
Ik kan je verraden
Maar dan zou ik je schaden
Mijn keuze
Is dat wat nog rest?
Of moet ik gewoon kiezen
Maar dan zou ik je verliezen
En dat kan ik niet
Dat weet ik best

[KokosNootje]

Waarom vertel je met dit, Sally? Waarom laat je me je diepste gevoelens zien, de belachelijkste dingen die ik ooit heb gehoord, maar begrijp als geen ander. Waarom, dat is een vraag die ik ook vaak stel. Aan mezelf, aan anderen, aan niemand in het algemeen. En waarom, waarom vertel je me over die jongen om wie je gaf, zonder te vertellen wat er met hem gebeurd is? Misschien was je echt nooit van plan de brieven te versturen, en was het meer als een dagboek voor je. Maar nog snap ik het niet. Wat was er met je aan de hand dat je niet durfde om het me te vertellen? Wat hield je voor me achter?

7
Mijn moeder. Als je me nu had gezien, had je me zien huilen. Met tranen van verdriet en vreugde. Ik ben enigst kind, en voelde me groot. Een grote meid, zo noemde mijn moeder me altijd. En dan straalde ik van trots. Maar mijn moeder was streng, ouderwets. Ze had een perfect beeld van me, hoe ik moest worden. Ik leerde allemaal dingen waarvan ik dacht dat alleen prinsessen ze leerden, en in het begin was het leuk. Maar mijn moeder nam het te serieus. Ze zag me als een prinses en zo moest ik me gedragen. Wat eerst een droom leek werd al snel een nachtmerrie. Maar ik nam het mijn moeder niet kwalijk. Zij kon er niks aan doen. Het was mijn schuld. Als ik niet zo graag prinses had willen zijn… Mijn moeder stierf toen ik 14 jaar was. Ik treurde om haar, maar kwam ook los. Alle regeltjes die ik van haar had geleerd vergat ik, en vanaf dat moment werd ik anders. Ik had mezelf opgesloten, maar mijn moeder heeft me bevrijd.

Als ik een keer moet huilen
Zegt mama hou eens op
Je bent een grote meid
En grote meiden huilen niet

Als ik eens vrolijk rondren
Zegt mama hou eens op
Je bent een grote meid
En grote meiden rennen niet

Als ik iets te hard praat
Zegt mama hou eens op
Je bent een grote meid
En grote meiden schreeuwen niet

Als ik een keer iets vraag
Zegt mama hou eens op
Je bent een grote meid
En grote meiden zeuren niet

Als ik een speelgoed pak
Zegt mama hou eens op
Je bent een grote meid
En grote meiden spelen niet

Als ik te veel beweeg
Zegt mama hou eens op
Je bent een grote meid
En grote meiden zitten stil

Maar mama zeg eens waarom
Maar weetje, laat ook maar
Ik ben een grote meid
En grote meiden mogen niets.

8
Vragen, ik zit alttijd vol vragen. Wat is de zin van het leven? Of eenvoudiger, wat eten we vanavond? Mijn vader vindt het onzin. Volgens hem praat ik te veel, vraag ik te veel. Hij gelooft niet in mijn vragen. Hij zegt het antwoord te weten, zegt mij dat ik er nog wel achter zal komen. Maar ik geloof hem niet. Er is geen antwoord, geen oplossing, net als je nooit precies weet hoeveel seconden je al leeft. Niemand heeft er aan gedacht het misschien wel wil weten, niemand heeft er aan gedacht om dat moment vast te leggen. Ik weet dat het hopeloos is. Maar ik blijf vragen. Misschien is er dan ooit, wanneer ik de hoop heb opgegeven, wel iemand die me gelooft, iemand die me alles wat ik wil weten kan vertellen. Als ik er dan nog ben om de antwoorden te horen.

Vragen komen in me op
Ik wil ze allemaal stellen
Maar ik weet dat toch niemand
Mij het antwoord kan vertellen
De vragen zijn moeilijk
Antwoord is er niet
Als je ze wil zien
Is het slechts leegte dat je ziet
Ze zijn onzichtbaar
Voor wie ze niet gelooft
En juist door die mensen
Word een antwoord beloofd

9
Soms voel ik me alleen, zonder iemand om de pijn te verjagen. Ik voel me waardeloos, alsof ik niet mezelf kan zijn. Waarom lijkt het alsof anderen mij vormen? Mijn moeder toen ik klein was, maar vader nu, en zelfs jij, zelfs jij lijkt een ideaalbeeld voor me te hebben. Soms voel ik me onzichtbaar, dat niemand echt rekening houdt met wat ik wil. Nergens, helemaal nergens kan ik mezelf zijn. Behalve op een plek waar geen anderen zijn, waar alles is zoals ik wil, zoals ik geloof. En dat is in mijn fantasie, in mijn dromen.

In mijn dromen
Weg van zorgen
Weg van pijn
En van verdriet
Ben ik niet langer
Zo verborgen
Zodat niemand
Mij echt ziet
In mijn dromen
Ben ik vrolijk
Ben ik zorgeloos
En blij
Want in mijn dromen
In mijn dromen
Kan ik eindelijk
Mezelf zijn

10
Ik huil tranen met tuiten. Het is afgelopen. Een paar minuten geleden hoorde ik het nieuws dat mijn leven veranderde, beëindigde. Ik ga dood. Ik kan je niet bellen, mag je niet bellen. Ik mag niemand meer spreken of zien. Het is over. Ik ga je missen, ik ga alles missen. De lekkere smaak van chocolade-ijs op mijn tong, het kraken van de kiezels onder mijn voeten als ik naar buiten loop. Het gevoel van de zond op mijn huid, de wind door mijn haar. Ik wacht op iemand die me kan vertellen waarom dit juist mij gebeurt. Ik had moeten zeggen dat ik niet lang meer zou leven, maar ik wist het niet. Pas nu, wanneer het eigenlijk te laat is, besef ik wat ik fout heb gedaan. Ik had sorry moeten zeggen tegen iedereen die dat verdiende, ik had moeten weten dat het beetje geluk dat ik had niet eeuwig had kunnen duren. Ik ben dom geweest. Hierbij zeg ik sorry tegen iedereen wie ik ooit onrecht heb aangedaan, vooral tegen jou. Het spijt me. Het spijt me echt. Sorry dat je deze brieven pas krijgt wanneer het te laat is om een antwoord terug te schrijven. Sorry dat ik je pijn doe door te sterven. Het spijt me dat je alleen achter blijft maar ik wil dat je doorgaat met leven. Want jou leven gaat gewoon door. Mis me, maar ga niet in wanhoop gehuld je leven tegemoet. Hou vol, voor mij.

Een traan voor jou,
Omdat ik je mis.
Een traan voor mijn vrienden,
Omdat ik niet beter wist.

Een traan voor mijn gedachten,
Ik laat ze op vrije loop.
Een traan om te verzachten,
Met dat kleine sprankeltje hoop.

Een traan voor de momenten,
Dat ik niet bij jou kan zijn.
Een traan om vast te houden,
Aan een flinterdunne lijn.

Een traan om na te denken,
Wat de dood voor mij heeft.
Een traan om terug te kijken,
Naar al wat ik al heb beleeft.

Een traan voor duizend woorden,
Die ik nog zeggen wou.
Een traan om nooit te vergeten,
Dat ik voor altijd van je hou.

Een traan voor al die dagen,
Dat ik op jou heb gewacht.
Een traan voor al die keren,
Dat ik dacht dat ik jou zag.

Een traan om mijn verdriet,
Toen ik beseft dat je niet kwam.
Een traan die duidelijk verried,
Dat wat een ander al vernam.

Een traan om duidelijk te maken,
Wat ik altijd nog zal weten
Een traan in mijn hart gekerfd
Dat ik je nooit meer kan vergeten



En dat was het xD
Heb het in meerdere posts gedaan, zodat het wat overzichtelijker was xD
Met dit verhaal (zo zal ik het maar noemen) heb ik gedichten gecombineerd met een verhaal, omdat ik op dat moment met beide veel bezig was xD
Een aantal gedichten heb ik onderhand ook al herschreven, dus misschien ga ik daar de goede versies ook nog van opzoeken xD