My heart will go on

[Imke]

Een schuimend geluid dat veroorzaakt werd door de golven, weerklonk over de open oceaan. Het schip liet grote golven achter, waardoor ik mijn maag voelde draaien. Toch vond ik het niet erg. Het was allesbehalve een straf om op dit moment op deze plek te zijn.
In de verste verte was niets anders dan water te bekennen. Donkerblauw oceaanwater, mysterieus en onheilspellend. Beangstigend, maar tegelijkertijd opwindend. Ik kon het niet omschrijven. Daar was ik nooit goed in geweest.
Ik zat nu al een week op dit schip en was er inmiddels gewend aan geraakt. De eerste dagen was het vooral apart geweest. Zo vaak gebeurt het immers niet dat je opgebeld wordt door oude jeugdliefdes, die je vragen om twee weken mee te gaan op een luxe cruisetocht. Dat is ronduit bizar.
Toch was het mij gebeurd. Anderhalve week geleden was de telefoon onverwachts gegaan en voordat ik het in de gaten had, bleek ik met Danny Jones te praten. Danny… De jongen waar ik in de brugklas zo verliefd op was geweest, de jongen die mijn liefde toentertijd beantwoord had en waar ik een jaar lang mee samen was geweest. Het was een geweldig jaar geweest en als ik er op terugkijk, weet ik dat ik daarna nooit meer zo gelukkig als toen ben geweest.
Ondanks dat, had ons sprookje maar een jaar geduurd. We waren jong, teveel bezig met wat de buitenwereld van ons zou denken en dat was de grootste fout die ik in mijn leven had gemaakt. Ik heb er zoveel spijt van gehad, maar had hem uit mijn hoofd gezet. We waren elkaar uit het oog verloren en tot mijn allergrootste verbazing zag ik hoe beroemd hij werd. Natuurlijk wist ik wel dat muziek maken zijn grote passie was, maar dat hij er zo ver mee zou komen, had ik nooit gedacht. De hele wereld lag aan zijn voeten, iedereen kende hem en zijn vrienden en hij had elk meisje mee kunnen nemen op deze cruisetocht dat hij maar wilde. Maar hij had mij meegevraagd.
Het was ongemakkelijk geweest. Onze eerste ontmoeting na zeven jaar begon met een aarzelende knuffel, maar algauw bleek dat we van binnen nog precies hetzelfde als toen waren. Dat was geweldig natuurlijk, we konden nog net zo lachen als toen, maar het bracht ook veel verwarring met zich mee. Ik was in die tijd verliefd op hem. Nu zag ik hem hetzelfde als toen. Het was een simpele optelsom.
Het had me maar drie dagen had gekost om weer compleet voor mijn oude vriendje te vallen. Danny was nog steeds perfect. Zijn humor was nog steeds geweldig, hij zag er nog steeds adembenemend mooi uit en gedroeg zich tegenover mij ook erg liefdevol.
Ik was opnieuw verliefd. Het was niet te ontkennen, daar kon ik niet onderuit. Of het ook van zijn kant kwam, ik had geen idee. Sarah dacht van wel. Zij was mijn beste vriendin en mocht ook mee op de cruisetocht, omdat Danny en de jongens ook wel beseften dat het voor mij anders nogal ongemakkelijk zou zijn.
Ik had er zo mijn twijfels over of ze wel zo zeker wist dat ook vanuit Danny’s kant kwam, vooral omdat zij zich vanaf de eerste minuut alleen nog maar met Harry bezig had gehouden. Die had dat geen probleem gevonden en had zich dan ook zonder tegenzin over haar ontfermd. Dat stond gelijk aan het feit dat ze onafscheidelijk waren. Letterlijk. Hun lippen zaten vierentwintig uur per dag aan elkaar geplakt, maar het was wel aandoenlijk mits je er niet teveel bij in de buurt kwam.
Met een zucht streek ik een paar wegwaaiende plukken achter mijn oren, terwijl er een glimlach op mijn gezicht verscheen. Ik genoot. Ik kon me niets indenken dat fijner was om te beleven, dit was als een droom waaruit ik niet meer wakker werd. Zoute waterdruppels sprongen af en toe in mijn gezicht, maar dat was heerlijk. Het was warm vandaag, gelukkig stond er een zacht briesje dat het niet ondraaglijk maakte. Achter me hoorde ik een zacht kuchje, waardoor ik me met een ruk omdraaide.
Het was Danny. Hij zag er onweerstaanbaar uit in die lichte spijkerbroek met opgerolde pijpen, het witte T-shirt met lichtgroenige print en zijn krulletjes, dansend om zijn hoofd. Hij was onweerstaanbaar. Daar zou ik nooit omheen kunnen.
‘Mooi hè?’ vroeg hij zachtjes en met een kalme glimlach, doelend op het uitzicht. Hij stapte naar me toe en ging naast me aan de railing staan. Samen keken we minutenlang zwijgend naar de glinsterende golven, totdat hij zijn gezicht naar mij toedraaide.
‘Ik ben heel blij dat je hier bent.’ Hij keek me ernstig aan, iets dat ik niet van hem gewend was. Het maakte me verlegen.
‘Ik ook,’ antwoordde ik daarom naar waarheid. Ik hield mijn jurkje vast tegen de harde wind en hij sloeg zijn arm om mijn middel heen. Zo bleven we samen naar het golvende water kijken.
‘Danny…’ begon ik toen twijfelend, niet wetende of ik hier wel over moest beginnen, ‘waarom heb je mij eigenlijk opgebeld? Je had zoveel andere personen mee kunnen nemen. Waarom ik?’
Danny zweeg even en legde toen langzaam zijn hoofd op mijn schouder, wat mij kippenvel over mijn hele lichaam bezorgde. Mijn hart begon sneller te bonken.
‘Ik ben altijd aan je blijven denken,’ antwoordde hij toen zachtjes. ‘We waren nog zo jong, Cassie. We waren nog zo jong. We beseften het nog niet. Je zult nooit geloven hoeveel spijt ik ervan heb dat we ermee gestopt zijn. Zonder reden.’
Ik bleef voor me uit staren, niet meer in staat om te praten. Het was ook niet nodig om iets te zeggen, want onze stilte sprak boekdelen.
‘Ik wil je iets laten zien,’ zei Danny plotseling en hij maakte zich los van mij, waardoor ik schrok. Vragend keek ik hem aan, maar hij pakte zonder iets te zeggen mijn hand en leidde me mee naar de andere kant van het schip. Ietwat beduusd volgde ik hem terwijl we Tom en Dougie tegenkwamen, die onderuit gezakt in badstoelen lagen te zonnen. Ik wilde niet eens weten waar Harry en Sarah uithingen.
Geluidloos spoorde Danny me aan om door te lopen en dat deed ik, terwijl Tom me met opgetrokken wenkbrauwen aankeek en ik mijn schouders ophaalde.
‘Wat wil je me laten zien?’ vroeg ik, maar Danny gaf er geen antwoord op. We kwamen aan op de voorkant van het schip, vanaf waar het schitterende water al helemaal een sprookje leek. Ik wilde niet wakker worden, nooit meer.
‘Kom,’ mompelde Danny, die me zachtjes meetrok naar de punt van het dek, het meest uitstekende deel. Samen stapten we een verhoginkje op en bleven aan de railing staan. Danny stond achter me en sloeg dit keer beide armen gekruist om mijn middel heen, terwijl ik mijn ogen sloot en probeerde dit moment voor altijd op te slaan in mijn geheugen.
‘Dit is net als de Titanic,’ fluisterde ik ademloos.
Danny pakte mijn rechterhand vast en duwde me wat naar voren.
‘Stap eens op die railing,’ zei hij in mijn oor. ‘Ik houd je vast, er gebeurt niets.’
Aarzelend deed ik het, terwijl ik dicht tegen Danny aan bleef staan om niet te vallen. Hij torende nog altijd boven me uit, maar dat maakte niet uit. Hij pakte nu ook mijn linkerhand en spreidde mijn armen, terwijl hij zijn kin op mijn schouder legde. Met wijd opengesperde ogen keek ik naar het golvende water, de stilte, de golven en probeerde het te bevatten.
‘Het is niet als de Titanic,’ fluisterde Danny en ik voelde hoe zijn hart bonkte. ‘Er is namelijk één verschil…’
Ik sloot mijn ogen en speelde met zijn vingers, terwijl ik zachtjes vroeg: ‘Wat dan?’
Danny zoende mij langzaam in mijn nek en legde toen opnieuw zijn kin op mijn schouder
‘Jack ging dood en hij en Rose werden gescheiden,’ antwoordde hij met een trillende stem, ‘maar wij blijven samen. Wij laten ons niet scheiden, nooit meer. Dat beloof ik je. Nooit meer…’
Hij had gelijk. Ik wist dat hij gelijk had en die gedachte bezorgde me kippenvel. Ik draaide mijn hoofd naar hem en keek hem aan.
‘Nooit meer,’ herhaalde ik. ‘Dat klinkt goed. Nooit meer.’
En na al die jaren vonden onze lippen elkaar eindelijk weer. Terwijl ik zijn zoete lippen proefde, besefte ik dat hij echt gelijk had.
Dit was niet de Titanic. Dit schip bleef varen.

[Melian]

Wauw, Imke...
Ik ben er helemaal stil van.
Dit is écht heel mooi geschreven.
Nog steeds ken ik McFly niet zo goed, maar dat maakt hiervoor eigenlijk helemaal niet uit. Als je de namen inwisselt voor iets anders, is het nog net zo mooi.

Dit was niet de Titanic. Dit schip bleef varen.

Die zin bezorgde me kippenvel. En dat is moeilijk, want ik zit hier te stikken van de hitte en kippenvel is wel het laatste dat me nu logisch lijkt (als je die rare zin begrijpt xD).
Nou ja, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hierop moet reageren, maar het is ontzettend mooi. Als je dat maar weet

<3

[Imke]

Heel, heel, heeeel erg bedankt! Ik vind dit echt leuk om te lezen, want ik moet bekennen dat deze one shot op een droom van me is gebaseerd . Echt heel erg, maar ik had vrijdagnacht zo'n ongelooflijk mooie en romantische droom waarin dit dus zo ongeveer gebeurde, ik moest het gewoon opschrijven! Ik heb het natuurlijk wel wat veranderd (in mijn echte droom verstopte een vriendin van me zich achter Toms stoel op het schip...?), maar het romantische gedeelte ging wel zo (ik was zo gelukkig toen ik wakker werd, hihi!).
Dus dank je, dank je, dank je! *hug hug hug*

[Nynke,]

wowowow. ik ben stil. dit was mooi, dit was... prachtig!
zo wil ik ook wel dromen!
ik ben het met Melian eens, die laatste zin maakt het verhaal gewoon helemaal af. (:

[Laura]

(in mijn echte droom verstopte een vriendin van me zich achter Toms stoel op het schip...?)

HAHAHAHAHAHAHAHAHA! Ohhh hier moest ik zooooo hard om lachen xD
Ik heb geloof ik ook wel eens gedroomd over McFly, maar niet zoiets. Ik weet wel dat ik toen wakker werd en me kapot schrok, want ik zag Danny Jones. Hij hangt boven me bed. Erg hè.
Ik vind jouw fanfictie's met McFly erin zo leuk =) Ik hou eigenlijk niet zo van fan ficties omdat.. ik het niet echt serieus vind, zeg maar. En niet origineel.
Maar als mijn favoriete band erin voorkomt dan kan ik het gewoon niet laten om het verhaal te aanbidden.

[Vivian]

Wauw, wat een mooi stuk!
Ik kreeg er kippenvel van, en dat gebeurt niet zo heel snel!
Ik ben onder de indruk ^^

[Imke]

Hartstikke bedankt! Ik ben blij dat je het leuk vindt om te lezen!

En Laura, ik ben blij dat je het leuk vond om te lezen nu McFly erin voorkwam. Je moet iets met je liefde voor die jongens he, haha.
Bedankt allemaal! (:

[Dap5hne]

Heel mooi geschreven!! Erg goed gedaan..Stond ik daar maar..

[Imke]

Wow, wat onverwacht! Iemand die het leest! :)

Super, heel erg bedankt voor je reactie! Haha, ik zou er zelf ook graag willen staan... Nogmaals super bedankt, you made my day ^^

[Babette<3.]

OMG.
Ik ga nu echt Melian herhalen, maar van:

Dit was niet de Titanic. Dit schip bleef varen.

kreeg ik ook kippenvel...

[Marieke17]

Wauw! Mooi verhaal! ik ga het zeker volgen, ben zeer benieuwd wat er allemaal gaat gebeuren!

[timbertje2]

Ik had het verhaal nooit zien staan, of nou ja, de titel sprak me niet echt aan (misschien omdat ik de Titanic nooit gezien heb, shame on me) Maar dit verhaal is best goed ^^

Goed gedaan!

[Imke]

Sorry guys! Ik ben een tijdje weggeweest.

Het doet me echt goed om reacties te lezen! Heel erg bedankt! Dit is al wat ouder, maar ik ben er nog steeds wel blij mee en al helemaal door de reacties! Thanks

Oh en @Marieke17: dit verhaal is een one shot, dus er komt geen vervolg meer op! Sorry!