Love hurts

[themissme91]

Ik voel de tranen branden achter mijn ogen, maar ik moet me sterk houden! Ik bedenk me dat ik nu toch echt moet vertrekken naar mijn werk, en dan kan ik niet met rode ogen aankomen. “Waarom moest ik er precies nu achter komen?” “ Waarom gebeurt dit toch steeds bij mij?” Ik stap op de fiets en even ben ik blij dat ik zeker nog een kwartier moet fietsen. Op de fiets probeer ik mijn hoofd leeg te maken, ik loop alle andere opties door. “ hij heeft vast niet tegen me gelogen”. Toch lukt het niet om dat te geloven, ik blijf bij mijn vreselijke beeld en ik voel hoe mijn hart opnieuw geraakt wordt.
In mijn gedachten zie ik alles voor me, ik weet niet meer wat ik moet denken of moet voelen. Hij was zo ontzettend lief voor me die avond, hij knuffelde me en zoende me.
Na een kwartier fietsen waarin ik alles op een rijtje heb gezet kom ik aan op het werk, ik kan helaas geen glimlach op mijn hoofd toveren en roep iedereen zachtjes goedemorgen toe. Wanneer ik aan mijn bureau schuif doet iedereen lekker vrolijk tegen me, maar ik kan het gewoon niet opbrengen. Ik voel me heel zielig, ik had niet eens echt een relatie met hem, maar dit is een lage streek. Rustig ga ik aan het werk, maar het wil allemaal niet echt lukken, alles gaat mis. Ik wil mijn thee pakken maar gooi hem zo over mijn bureau, alle catalogi zijn zeiknat en even scheld ik binnensmonds zodat niemand mij hoort. Op het kantoor zitten 15 mensen die er meteen grapjes over maken en met een gemaakte lach doe ik met ze mee, maar van binnen kan ik wel janken. Omdat ik net nieuw ben in dit bedrijf krijg ik nog een training en een opleiding van alle producten, dus Luca neemt me apart om wat uit te leggen over een bepaalde productsoort totdat hij opeens zegt:
“ wat is er met je? Je bent niet zo vrolijk als dat je normaal bent?”.
Even twijfel ik of ik het wel zal zeggen, ik wil niet als een zielig meisje overkomen, maar dan besluit ik om het toch maar te vertellen Luca is altijd goed voor me geweest.
“ Ik ben niet de enige, hij is vrijdag met een meisje naar de zwaluwhoeve geweest en is ’s avonds naar mij gekomen” , zeg ik in een lange zucht.
“ Wat is daar erg aan dan?”
“ Nou, hij vertelde me dat hij alles naakt deed zoals zwemmen en in de sauna, daarnaast zei hij dat hij met een vriend was en alleen oude vrouwen had gezien”, zei ik zachtjes met mijn hoofd naar de grond.
“ En hij is ’s avonds nog naar jou toegekomen?”
“ Ja, en nu weet ik niet meer wat ik moet denken, hij laat ook helemaal niks meer horen”
Terwijl ik dit vertel bedenk ik me hoe stom dit eigenlijk klinkt, ik moet niet zo zeuren hij is toch vrijgezel? En blijkbaar wil hij niks van me, anders had hij wel iets van zich laten horen.
“ Weetje Luca, ik geef het maar op met hem als hij iets wilt dan moet hij zelf maar komen.”
“Kijk that’s the spirit!” zegt Luca met een grote glimlach op zijn gezicht.
Na dit toch wel serieuze gesprek is het wel de bedoeling dat ik wat weet van de producten dus gaan we maar snel aan de slag, voordat de halve dag alweer om is.

[themissme91]

Ik heb de dag verder goed uitkunnen zitten, kon mee lachen wanneer dat nodig was en verder heb ik me gefocust op mijn werk. Natuurlijk had ik nog steeds die beelden voor me, maar ik dwong mezelf op deze manier te denken. Als ik nu zorgde dat ik dit zo erg zou vinden dat ik even verdriet had en het daarna kon laten gaan, dan kon hij me niet weer kwetsen. De jongen om wie het gaat heet Tijn, hij is 22 en woont ook alleen, 20 minuutjes rijden bij mij vandaan. Ik heb hem 4 jaar geleden leren kennen, maar helaas had hij toen een vriendin. We hebben het toen daarbij gelaten en hebben we elkaar niet meer gesproken. Nu is het twee maanden uit met zijn ex-vriendin en zocht hij weer contact met mij. Ik vond het leuk dat hij meteen aan mij dacht en we wilden snel afspreken. We sms’ten en belde veel. Ik wilde nog geen gevoel krijgen omdat ik geen rebound wilde worden, dus hield ik een beetje afstand. Hij wilde graag afspreken en dat leek mij ook wel erg leuk. Op vrijdagavond belde ik hem, omdat ik wist dat zijn vrienden in de stad waren waar ik ook naartoe zou gaan. Hij was daar nog niet maar wilde wel daarnaartoe komen. We hebben toen een uur zitten bellen en hij vertelde over zijn dag in de zwaluwhoeve hoe grappig die dat vond. Ik ging richting de stad en we zouden contact houden over die avond. Halverwege de avond kreeg ik een telefoontje van hem dat hij richting de stad kwam maar dat hij wel naar huis wilde, en niet in de stad wilde blijven hangen. Ik vond dat oké, en gelukkig mijn vriendinnen ook. Hij had twee vrienden bij zich en zo gingen we naar mijn huis met z’n zessen. Tijn en ik trokken ons als snel terug op het balkon om samen te kunnen praten. Ik vond het echt gezellig en we hebben ook aardig gelachen. Om half 5 vond iedereen het toch wel tijd was om naar huis te gaan, en op het moment dat we alleen waren duwde Tijn me de gang in om me te zoenen. Op het moment dat onze lippen elkaar raakte voelde ik kriebels in mijn buik, en wist ik dat ik verliefde gevoelens begon te krijgen. Hij beloofde me snel te bellen en dat was het afscheid. De volgende dag hoorde ik natuurlijk niks van hem, want zo ging dat bij hem. Ik werd een beetje chagrijnig dat hij niks liet horen, “ als hij me niet wilde kon hij dat toch ook gewoon zeggen?”. Uiteindelijk belde hij, hij was stomdronken met vrienden en ze kwamen net uit Amsterdam. Ik kreeg verschillende vrienden aan de telefoon maar echt een gesprek met Tijn voeren zat er niet echt in. Ik hing op en stuurde hem een smsje dat ik hem de volgende dag wel zou spreken.
De volgende dag smste ik hem, maar geen reactie. Ook de maandag erna geen reactie. Ik voelde me rot en had besloten dat ik het op zou geven, als het zo moet dan maar niet.
En op dinsdag ochtend net voordat ik naar het werk ga zie ik het staan, heerlijk dat facebook.
Hij was vrijdag met een meisje naar de zwaluwehoeve, en het voelt alsof er weer een mes in mijn hart word gestoken. En ik vraag me af, hoelang kan ik dit aan?

[annelotte]

Hey Themissme91,

Ik reageer eventjes op je eerste post.

Ik bedenk me dat ik nu toch echt moet vertrekken naar mijn werk, en dan kan ik niet met rode ogen aankomen.

Komma kan weg.

“Waarom moest ik er precies nu achter komen?” “ Waarom gebeurt dit toch steeds bij mij?”

Deze gedachte (toch?) loopt gewoon door, zegmaar. Dus dan hoef je niet na de eerste zin komma sluiten en weer komma openen te doen. Dus dan wordt het zo:
''Waarom moest is er precies nu achter komen? Waarom gebeurt dit toch steeds bij mij?''

hij knuffelde me en zoende me.

Hij knuffelde en zoende me. De eerste me kan weg.

Na een kwartier fietsen waarin ik alles op een rijtje heb gezet kom ik aan op het werk, ik kan helaas geen glimlach op mijn hoofd toveren en roep iedereen zachtjes goedemorgen toe.

Na werk hoeft geen komma, maar een punt. Je maakt hier van 2 zinnen eentje dmv een komma. Volgens mij is dat fout. Dus de 2e zin begint met: Ik kan helaas...

Ik wil mijn thee pakken maar gooi hem zo over mijn bureau,

Na pakken moet een komma. Voor maar moet meestal een komma namelijk

Ik wil mijn thee pakken maar gooi hem zo over mijn bureau, alle catalogi zijn zeiknat en even scheld ik binnensmonds zodat niemand mij hoort.

Na bureau kan volgens mij een punt en dan begint de tweede zin met: Alle catalogi... Hier maak je volgens mij ook weer van 2 zinnen eentje.

Op het kantoor zitten 15 mensen die er meteen grapjes over maken en met een gemaakte lach doe ik met ze mee,

Getallen tot de twintig moet je voluit schrijven, daarboven mag het met cijfers. Alleen vind ik het mooier staan als je daarboven de cijfers ook nog voluit schrijft.

“ wat is er met je?

Wat moet met een hoofdletter, eerste woord van de zin

En blijkbaar wil hij niks van me, anders had hij wel iets van zich laten horen.

Meestal is het niet zo mooi om een zin met 'en' te laten beginnen.

Na dit toch wel serieuze gesprek is het wel de bedoeling dat ik wat weet van de producten dus gaan we maar snel aan de slag,

Voor dus moet een komma.

Ik vind het een leuk beginnetje van je verhaal De tweede post lees ik een andere keer.
Veel succes met verder schrijven.

Groetjes Annelotte