Toen kwam er een meisje het park, sorry, bos uitgelopen. Ze had lange blonde haren en kleurrijke kleding aan. Zij was de enige die, naar mijn weten, ooit nog in het bos kwam, en mijn zusje.
‘Patrick, ik heb bessen gevonden, van die roden, wil je ze zien?’
‘Heb je er al wat van gegeten?’
‘Nog niet.’ Ze liet me een hand vol met bessen zien.
‘Geef ze eens aan mij.’ Lief als ze was kreeg ik alle bessen in mijn hand, waarna ik ze fijnkneep en op de grond gooide. ‘Je moet geen dingen plukken in het wild, en ze al helemaal niet opeten, straks wordt je vergiftigd.’
Ze keek me boos aan, maar zei niks en ging naast me zitten, terwijl ik mijn hand schoonmaakte met een papieren zakdoekje.
‘Sorry.’ Hoorde ik zachtjes naast me.
‘Kom mee, we gaan eten.’ Ik trok haar van de bank af en samen liepen we terug naar de stad. We gingen in een klein restaurantje zitten, het restaurantje waar we altijd aten als onze ouders de stad uit waren.
‘Morgen zijn we gesloten, dat weet u toch?’ De eigenaresse was naast onze tafel komen staan en keek mij glimlachend aan.
‘Ja, Rebecca, morgen gaan we samen uit eten, ik ben niet achterlijk.’
‘Sorry, ik dacht even van wel, neem me niet kwalijk, wil je wat drinken?’
‘Ik ben nog steeds een gast hoor, die betaalt en dus normaal bediend wilt worden.’
‘Ik doe alleen aardig tegen klanten die een flinke fooi geven.’ Hierna werd ik volledig genegeerd en draaide ze zich om naar Emma. ‘Wat wil je Em?’
Emma zat gebiologeerd te kijken naar een jongen die achter de bar stond.
‘Emma?’ Rebecca zwaaide haar hand voor de ogen van Emma, die toen pas doorkreeg dat er tegen haar gepraat werd.
‘O, hoi Rebecca.’
‘Hey, wat wil je hebben?’
‘Doe maar de spareribs, en een 7-up.’
‘Oké, en jij wilt zeker hetzelfde Patrick?’
‘Graag.’
Rebecca maakte aanstalten om weg te lopen, maar werd tegengehouden door Emma.
‘Weet jij wie die jongen is daar?’
‘Dat is Samuel, hij is hier net komen werken. Zal ik jullie aan elkaar voorstellen?’
Ik gaf Rebecca een trap tegen haar been. ‘Emma, die jongen is zeker 6 jaar ouder, daarnaast denk ik niet dat hij geïnteresseerd is in jou.’
De trap die ik net had gegeven kreeg ik terug in de vorm van een klap op mijn hoofd. ‘Doe eens niet zo gemeen tegen je zusje, ze is al 16 en is zelfs nog nooit met iemand op date geweest, en daarnaast denk ik dat jij Samuel wel zou mogen.’
‘Moet jij niet werken?’ Ik gaf haar een vernietigende blik, die ik ook meteen terug kreeg, en ze liep weg.
Een tijdje later kwam diezelfde Samuel aanlopen met onze drankjes. Terwijl hij ze neerzette begon hij tegen ons te praten.
‘Jij bent toch de vriend van Rebecca? Ik ben Samuel, ik ben hier net begonnen met werken.’
‘Dat zie ik.’
Samuel zag dat ik duidelijk niet geïnteresseerd was in hem en hij wendde zich tot Emma.
‘Jij bent zeker Emma? Rebecca had het net over je. Dat je gitaar wil leren spelen? Ik kan het je wel leren, als je wilt?’
Rebecca stond achter de bar te glunderen, maar zodra ze door had dat ik naar haar keek dook ze meteen weg.
‘Nou.. eehm, ja, dat lijkt me wel een keer..’ Nog voordat Emma haar zin af kon maken trok ik haar weg van de tafel en liep naar buiten, een verbaasde Samuel achterlatende.
‘Dat soort gladjakkers willen alleen met je naar bed. Daarnaast heb jij helemaal geen vriendje nodig.’
‘Maar Rebecca zei dat hij wel..’
‘Rebecca kan zoveel zeggen, dat betekend niet dat ze gelijk heeft. Zij hoeft zich hier helemaal niet mee te bemoeien.’
‘We kunnen toch niet zomaar weglopen?’
Ik duwde haar in de auto en ging zelf op de bestuurdersstoel zitten.
We praten hier nog over. Sms’te ik naar Rebecca en we reden naar huis.
--------------------------------------------------------
Oke, dat is m dan, het begin tenminste
.Laat even weten wat je ervan vind en kritiek/tips zijn altijd welkom
.
.