Gothic Witch Sisters

Stap naar binnen en beland in werelden waar alles kan. Het zal je fantasie prikkelen.
Plaats reactie
Aile
Vulpen
Vulpen
Berichten: 471
Lid geworden op: 27 mar 2011 00:09
Locatie: Terheijden

Dit is een duo-verhaal van mij en annelotte. Dit is een fantasy verhaal, en gaat over twee heksjes :3, voor de rest verklap ik niets ^^
Hier is het eerste hoofdstuk. Ben je foutjes tegengekomen? Graag melden!
Enjoy :D

-----------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 1
De heksenzusjes

Twee meisjes lagen in hun nachtjapon van het fijnste zijde, in het hoge gras. Ze keken naar de wolken in de mooie blauwe lucht. De twee meisjes waren beiden erg wit. Bijna zo wit als sneeuw. Het ene meisje had donkerbruin, lang haar en hele lichtgroene ogen. Zij heette Achille, en was de oudste van de twee. Het andere meisje had gitzwart, wild haar wat net over haar schouders viel, met opvallende lichtblauwe ogen. Zij heette Lilith. Deze meisjes waren erg bijzonder, ze waren namelijk heksen. Natuurlijk hadden ze ook beiden een zwarte kat. Die van Lilith heette Sjors. Hij was een kleine, lieve maar verlegen kat. Op zijn rug zat een witte vlek, in de vorm van een ster, en zijn ogen waren lichtblauw van kleur.
De kat van Achille heette Hikkie. Zij had mooie paarse oogjes, en van haar linkeroor was een stukje eraf.
‘Vannacht is het eindelijk zover,’ zei Lilith terwijl ze Sjors over zijn buikje aaide.
‘Dan mogen we eindelijk voor een jaar op ons zelf gaan wonen!’ vulde Achille aan. Ze aaide Hikkie over haar kop, en ging rechtovereind zitten. De paardenbloemen kriebelden tussen haar tenen. ‘Kom, laten we naar binnen gaan. We hebben nog een hoop te doen!’

Lilith en Achille deelden samen een ruime kamer op zolder. Er stonden twee bedden tegenover elkaar tegen de muur aan. De muur was witgeverfd en de vloer was van hout. De twee bedden lagen vol met allerlei verschillende spullen die de zusjes mee zouden nemen op hun reis. Alleen de noodzakelijke dingen mochten ze inpakken: een tandenborstel met tandenpasta, kleding, ondergoed, een kussen, een deken, een handdoek, een portemonnee en wat eten en drinken voor onderweg.
Ze deden de nachtjaponnen, die ze nog aan hadden uit, en trokken hun alledaagse kleding aan. Lilith trok een kort grijs jurkje aan, met kleine afbeeldingen van doodshoofden erop. Achille trok ook een jurkje aan. Deze was zwart van kleur, en versierd met afbeeldingen van rode rozen. Deze kledingstijl heette de gothic lolita stijl. Veel jonge heksen tussen de twaalf- en achttien jaar oud hielden van deze kleding. Dat was al eeuwenlang zo.
Als jonge heksen of tovenaars voor een jaar in de grote stad op zichzelf gingen wonen, kregen ze hulp van een volwassen heks of tovenaar. Die zorgde ervoor dat ze aan een huis konden komen, en dat ze meubels in huis hadden, en vaak betaalden zij ook de rekeningen van bijvoorbeeld de elektriciteit. In elke stad of dorp was er wel zo’n tovenaar of heks te vinden.
Lilith en Achille gingen op bed zitten, en telden hun geld.
‘Hoeveel heb jij?’ vroeg Achille aan haar zusje.
‘Vijfhonderd euro en zestig cent,’ antwoordde Lilith. ‘En jij?’
‘Ik vijfhonderd euro en tachtig cent.’
De eerste dagen zouden ze rustig aan moeten doen met hun geld, en alleen het hoogstnoodzakelijke kopen, zoals eten en drinken. Ook zouden ze een baan moeten regelen.
‘Lilith, mag ik de landkaart?’ vroeg Achille nadat ze haar geld had teruggestopt in haar portemonnee.
Lilith liep naar het bureau, die vol lag met papieren en schrijfgerei. Uit een la haalde ze een grote landkaart tevoorschijn en die gaf ze aan haar zus.
De stad waar ze naartoe zouden gaan, hadden ze met een rode stift omcirkeld.
Lilith keek uit het raam. In de achtertuin zaten hun ouders, samen met de buurvrouw thee te drinken. Ze zwaaide naar hen.
‘Lilith, zijn jullie al klaar met inpakken?’ vroeg haar vader.
‘Ja!’ riep ze terug.
‘Kom dan maar naar beneden, we willen jullie iets vertellen!’
‘Oké!’ Lilith pakte meteen haar bezem erbij.
‘Wat ga je doen?’ vroeg Achille.
‘Naar beneden,’ antwoordde Lilith. ‘Pap en mam willen dat we komen.’
Achille pakte haar bezem er ook bij, en ze ging naast Lilith bij het raam staan. Achille was al goed in vliegen, maar Lilith niet echt. Ondanks dat, vond ze vliegen wel leuk.
Ze haalden diep adem en voelden de energie door hun hele lichaam stromen. Lilith zweefde al een beetje omhoog. Ze vloog langzaam naar buiten, leunde naar voren, en vloog recht op de grond af. Sjors, die ook op haar bezem zat, vond dit doodeng en durfde niet te kijken.
‘Ja!’ riep Lilith. ‘Het gaat me lukken!’
Maar voordat Lilith de grond aan kon raken, zweefde de bezem, met Lilith en Sjors ondersteboven weer omhoog. ‘Argh, het lukte me bijna!’ mompelde Lilith.
Achille grinnikte. Nu gingen zij en Hikkie het proberen, en bij haar ging het foutloos. Ze vloog rustig naar beneden, en stapte daarna van haar bezem.
Lilith zweefde nog ondersteboven hoog in de lucht.
‘Lilith!’ riep Achille naar haar zusje. ‘Blijf kalm! Dan draait de bezem vanzelf weer goed.’
Ze deed wat Achille zei, en zij en Sjors zaten weer normaal.
‘En leun nu een stukje naar voren, maar niet te ver!’ riep Achille.
En dat deed ze, en langzaam vloog de bezem naar de grond. Bij het laatste stukje viel ze er wel vanaf, maar ze mankeerde gelukkig niets. Haar jurkje zat nu alleen een beetje onder het zand, maar dat kon ze er zo vanaf kloppen.
‘Jullie begeleider Pierre verwacht jullie morgen middag in jullie uitgekozen stad,’ zei hun moeder.
‘Hoe herkennen we hem?’ wilde Achille weten.
‘Daar komen jullie wel achter,’ zei moeder terwijl ze een slok nam van haar thee.
Hun moeder was een heks, maar hun vader een gewone man. Ze hadden elkaar ontmoet toen ze net zo oud waren als Lilith en Achille, al wist hun vader nog niet bij hun eerste ontmoeting dat zij een heks was. Hij kwam er pas na een paar weken achter, en vond het helemaal niet erg, want hij hield van haar.
Rond elf uur zouden de twee zusjes die avond vertrekken. De stad die zij hadden uitgekozen was wel een heel eind hier vandaan, maar ze hadden, als de weersvoorspelling goed was, wind mee en dat zou het vliegen een stuk makkelijker maken.
Ze keken er erg naar uit om deze reis te maken, al zouden ze hun ouders en andere familieleden wel enorm missen.
"There are many worlds, but they share the same sky —
one sky, one destiny."
annelotte
Balpen
Balpen
Berichten: 217
Lid geworden op: 15 mar 2011 15:13

Hoofdstuk 2
Het afscheid


‘Is het goed als we boven onze spullen even gaan halen. Dan kunnen we straks vertrekken.’ Achille keek haar vader vragend aan.
‘Is goed hoor. Ga ze maar halen.’
‘Lilith, zal ik jouw spullen ook meteen meenemen?’
‘Ja is goed,’ dan hoef ik nu niet weer op mijn bezem omhoog, dacht ze er meteen achteraan. Ze keek hoe Achille lenig op haar bezem sprong en weer omhoog vloog. Naar het raam toe waar ze net door naar beneden waren gekomen. Achille verdween achter het raam en Lilith besloot om op één van de twee nog lege tuinstoelen te gaan zitten. Ze pakte haar kop thee en nam er een klein nipje uit. Boven haar hoofd hoorde ze wat gerommel, dus keek ze weer naar het raam waar Achille zojuist naar binnen was gegaan. Achille kwam weer naar buiten gevolgen met twee rugtassen. Eentje op haar rug. Dat was Achille’s tas en eentje achter haar op de bezem. Dat was Lilith’s tas.
Achille keek naar de nu nog vrolijke, maar toch wat gespannen gezichten van haar ouders. Ze bedacht zich dat tussen nu en een uur Lilith en zij op weg zouden zijn naar hun nieuwe huisje en hun ouders een lange tijd niet zouden zien omdat de stad ver weg lag. De reis zou dus lang zijn en daarom zouden hun ouders bijna niet kunnen komen.
Terwijl ze soepel landde, kwam Hikkie meteen naar haar toe gehuppeld. Ze aaide over haar zwarte kopje. Daarna pakte ze de rugtas van Lilith van het bruine stammetje en legde de rugtas op de betegelde grond. Ze legde haar eigen rugtas erbij en bleef nog even naar de bruinrode tuintegels kijken voordat ze naar de laatste nog lege tuinstoel liep om erop te gaan zitten.
‘Zo, hebben jullie er zin in?’ vroeg moeder toen Achille was gaan zitten.
‘Ja!’ Lilith keek haar moeder met een opgewonden gezicht aan. ‘Ik zal jullie alleen wel heel erg gaan missen.’ voegde ze er met een droevig gezicht aan toe.
‘Ja, ik ook,’ Achille keek haar moeder ook aan.
Het bleef een tijdje stil. De sfeer om de tafel was rustig, maar toch gespannen. En niet alleen de sfeer om tafel was gespannen, ook het weer. De benauwende hitte van die middag verdween langzaam, maar de lucht was nog steeds donker. Hij werd zelfs nog wat donkerder, omdat het al begon te schemeren. Dit maakte het plaatje compleet. De bomen die zachtjes ruisten in de zwoele wind, maakten de stilte niet geheel.
Nadat de vier zo een poosje gezeten hadden, was het Achille die de stilte verbrak.
‘Misschien moeten we zo maar eens gaan. De lucht wordt al donkerder.’
‘Ja, maar het zou morgenochtend pas gaan regenen hoor,’ haar vader keek haar met een klein beetje hoop aan.
‘Ja, maar we moeten best wel een eindje vliegen.’ Achille keek naar haar zusje die stilletjes op haar stoel zich zat voor te bereiden op het afscheid. Zelf zat ze ook niet zo gemakkelijk, maar het zou toch een keer moeten komen.
‘Kom Lilith. Zullen we onze spullen op de bezem zetten en dan maar eens vertrekken?’ Achille probeerde haar stem zo opgewekt mogelijk te laten klinken, maar het lukte niet helemaal.
‘Ja, maar alles wat ik meeneem zit in mijn rugtas en verder neem ik Sjors mee. Die hoef ik nu nog niet op mijn bezem te zetten hoor.’
‘Oh ja.’ Achille kijkt met een verontschuldigend gezicht naar Lilith. Ze was eventjes vergeten dat ze alleen een rugtas en hun kat meenamen.
Het bleef weer een tijdje stil, totdat ditmaal Lilith de stilte verbrak.
‘Pap, mam…,’begon ze. ‘Achille en ik moeten zo maar eens gaan. Anders komen we straks in dat slechte weer.’ Ze wees naar de dreigende donkere lucht die langzaam dichterbij kwam.
‘Ja, jullie hebben gelijk. Dan moeten jullie zo maar gaan. Hebben jullie alles? Ook de kaart hoe jullie in Latosh komen?’ Hun moeder keek hen bezorgd aan.
‘Ja mam, we hebben alles.’ Achille keek haar moeder verzekerd aan. ‘En nu moeten we maar gaan.’
‘Ja. Ik zal jullie gaan missen.’ Moeder keek verdrietig van Lilith naar Achille.
‘Ja mam, ik jou ook.’ Lilith liep naar haar moeder en gaf haar een knuffel, liet haar moeder na een tijdje weer los en omhelsde vader. Achille volgde haar zus’ voorbeeld en liep naar haar moeder om haar een knuffel te geven en deed vervolgens hetzelfde bij haar vader. Beide zusjes namen met tranen in hun ogen afscheid van hun ouders.
Eigenlijk werd er vervolgens niks meer gezegd. Beide zusjes pakten hun rugtas en deden hem op de rug. Vervolgens zetten ze beide hun kat op de bezem en stegen op, de donkere lucht in. Achille was uiteraard sneller en Lilith kwam er iets langzamer achteraan, maar het ging foutloos. Lilith liet niks vallen en ze steeg in één keer op. Het begin van de reis begon foutloos, maar de dreigende lucht maakte de spanning bij beide zusjes er niet minder om.
Spreken is zilver, schrijven is goud
Plaats reactie

Terug naar “De Poort naar een Andere Wereld”