De Voetbalfilosoof...

[wldjacco]

Het voetbalseizoen der amateurs is weer begonnen. Deze zin lijkt nietszeggend aan het begin van een voor sommigen onder ons, wellicht zeer oninteressant verhaal. Maar voor een groot deel van de mannelijke (en tegenwoordig ook veel vrouwelijke) amateurvoetballers betekend dit het begin van de twee mooiste periodes van het jaar. In het hoofd van de amateurvoetballer bestaat het jaar simpelweg uit twee gedeelten namelijk de periode voor de winterstop en de periode na de winterstop. Helaas voor de minder voetbalminnende lezer deel ik deze misschien wat bekrompen visie op een levensjaar. In de tussenliggende doodse periodes van zomerstop en winterstop begint deze amateurvoetballer dan ook, als gevolg van chronisch tijdsoverschot, er driftig op los te filosoferen. Simpelweg probeer ik mijn leven even te overzien alvorens weer in de eindeloze cyclus van afgelastingen, kunstgrasvelden, bagger en spierpijn te belanden.

Zo ook een zonnige zaterdagmiddag in juli: Ik begon bij mezelf als peuter, kleuter, basisschool enzovoorts. Maar na enige tijd nagedacht te hebben over alles wat het leven mij gebracht heeft en van mij genomen heeft kwam ik tot de conclusie dat het voetbalseizoen maar snel weer moest beginnen. Mijn gedachten waren een wirwar van verhalen, stellingen, conclusies en aannames. Kortom er zat geen lijn in, en op een zonnige zaterdagmiddag, met een koud biertje op een zonnig terrasje in het vooruitzicht, was de poging om een enigszins gestructureerde gedachtegang te produceren, gedoemd te mislukken.

Maar plots was daar het antwoord. En in tegenstelling tot wat ik altijd dacht, kwam de ingeving niet op een doods nadenk moment tussen de twee voetbalseizoenen in, maar midden in een felle amateurwedstrijd van ons soepzooitje tegen de rest. De wind stond ons in de rug en de bal zeilde, na een aardige, maar zeker niet zo bedoelde trap, vanaf de middellijn het vijandelijke goal in. De perfecte parabool!

Op dat moment besefte ik dat mijn leven een parabool was, vanaf peuter, kleuter, basisschool, puber tot aan adolescent, ben ik bezig geweest om omhoog te kijken. Hoe zou het zijn om ouder te zijn? Hoe zou het zijn om alcohol te mogen drinken? Hoe zou het zijn om te mogen autorijden? Tot aan de top, en vanaf hier op weg naar beneden. Met andere woorden: Het stappen wordt minder, de buik wordt dikker, alle vrouwen in je omgeving worden aangetast door het natuurlijk proces van ouder worden.

U denkt nu vast dat deze schrijver zich in een depressie bevind die zijn weerga niet kent, echter het tegendeel is waar. Mijn conclusie kreeg vorm op het veld tussen de juichende en klappende teamgenoten na die ene perfecte parabool. De kunst van het leven is eigenlijk net als voetbal, wanneer je wind mee hebt, trap de levensbal dan lekker eigenwijs omhoog en geniet van de momenten. Maak van de levensparabool zelf een sinusgrafiek. Zorg dat er na de dieptepunten altijd weer hoogtepunten komen!

[sheepo]

Je hebt mij zeker nieuwsgierig gemaakt,
beschouw me maar als een vaste lezer
Is het echt een zelfbiografie of schrijf je gewoon vanuit een 'ik' personage?

[frederiks hall]

Het is Zaterdag, wedstrijd dag. Je leeft er door de weeks naar toe en als het dan zover is geeft het je een overweldigend gevoel. Weekend na weekend, westrijd na wedstrijd. Voetbal is meer dan een sport het is een levensstijl. De supporters, de sfeer, het gejuich bij een doelpunt het zingen van de clubliederen en het drinken van lekker koud bier. Dat gevoel is hetzelfde als wanneer je sex hebt met een poolse hoer zo een meid die je twintig euro geeft en je mag alles bij haar doen. En zodra je tijd om is, kan je weer oprotten. Dat is toch te mooi voor woorden het is gewoon een bepaald gevoel wat je krijgt als je met haar bezig bent. Heerlijk is dat het gevoel dat je van zo een bezigheid kan krijgen. Net als of je zojuist de rabobank heb beroofd maar dan wel wat minder spannend als je snapt wat ik bedoel. Sommigen mensen zullen denken daar is toch helemaal niks aan. Terwijl anderen juist denken, ja dat wil ik ook wel. Voetbal en goedkopen hoeren voor een snelle maar een geweldige evaring week in week uit een overweldigend gevoel. Ik noem het goedkopen voetbalhoeren!