Verloren zusje.

[laraaaaa]

‘Dewy, Iloveyou.’ Fluisterde ik zachtjes en ik staarde naar de houten kist die langzaam naar beneden zakte. Gisteren was de laatste dag dat ik haar gezicht nog kon zien. Ze zag er vredig uit, misschien was het wel beter dat ze nu naar een betere plek is… nu voelt ze geen pijn meer, die stomme rotziekte ook. Mijn kleine zusje van veertien jaar.
Ik kan me nog zo goed herinneren hoe ze is overleden. Hoe waar en wanneer. Ze was in het ziekenhuis overleden, ze had kanker en ze had zo hard gevochten. Ik was gewoon trots op haar hoe ze het volhield. Ze had het al twee jaar. Na negen maanden ging het super met haar en er was zelfs geen kanker meer ontdekt. Maar toen werd er weer een stukje kanker gesignaleerd, het viel in als een bom. Vanaf toen werd het alsmaar erger. Ik kon wel dood gaan van het huilen, zoals de rest van de familie. De dag dat ze overleed, zei ze tegen mijn moeder en mij: “Ik hou van jullie, Iloveyou, Ich liebe dich. Vergeet dat nooit.” Daarna sloot ze haar mooie, blauw/groene ogen. Nu wisten we het zeker… ze was er niet meer, ze kwam nooit meer. Daar bleef het bij. 13:56… haar dood. Ik kon wel gillen, schreeuwen, huilen, schoppen en slaan. Maar het ergste was nog dat ik voor altijd pijn zal hebben in mijn hart, een stukje dat ontbreekt.
Gisteren, toen ik Dewy’s gezicht voor het laatst zag had ze haar lievelingskleding aan; Skinny Jeans, rode All Stars en een simpel vestje. Ze lag in een rood fluwelen kist, waarbij haar witte gezicht erg opviel. Nooit zal ik dat vergeten, nooit zal haar lieve gezicht vervagen.. nooit, maar dan ook nóóit. Toen de kist bijna dichtging had ik haar “heilige” cd erin neergelegd. Ik dacht na over wat ze allemaal voor me heeft gedaan. Ik voelde een traan over mijn wang glijden, daarna nog een, en nog een. Snel veegde ik ze weg en haalde mijn mascara onder mijn ogen vandaan. Ik wilde geen watje zijn.
Ach, het kan me eigenlijk ook niet schelen, dacht ik even later kwaad. Ik keek naar de houten kist die bijna ondergedompeld was door de aarde die erop werd gegooid. Ik zuchtte diep in en uit. Hoe kan ik dit ooit verwerken?
Mijn moeder stond naast me en pakte mijn hand stevig vast, alsof ze mij ook zal verliezen als ze nu losliet. Ik voelde haar trillen. Ik had medelijden met haar. Ze had zo’n goede band met Dewy. Ik wreef met mijn andere hand over haar hand. Ze keek me dankbaar aan. Opeens kwam het lievelingsliedje van Dewy, rockmuziek. Dat was haar tofste, coolste en vetste liedje zei ze altijd. Ik schoot in de lach, terwijl ik nog steeds huilde.
Ik wenste dat ik nog een keer contact kan maken met Dewy, het maakt niet uit hoe. Het klonk volgens mij een beetje gek, dacht ik, maar ik heb een plan. Ik haalde even diep adem en zei: ‘Dewy, als je hier bent…geef dan een teken.’ Fluisterde ik zachtjes. Niemand leek me te horen, want niemand keek op, daarna keek ik naar de bloemen langs het graf. Een rode roos die vlak langs de rand lag, viel op de kist van Dewy. Mijn hart bonsde in me keel. Dewy was dus hier, dacht ik. ‘Wacht,’ Riep ik haastig. ‘mag ik die roos hebben? Die op de kist is gevallen…?’ De man twijfelde, maar later knikte hij en hij schepte de aarde weer op de kist. Even later stond ik met de rode roos in mijn hand. Dít was het laatste wat ik van Dewy gekregen heb, ik wist het zeker. Ik drukte de roos tegen mijn hart aan. Een warme kippenvel trok over mijn lijf. Ik had een gevoel… een gevoel dat ik zweefde. Het gesnik van de mensen op mij heen vervaagde langzaam. Het leek wel uren te duren.
‘Gwen…?’ Mijn moeder keek me onderzoekend aan. ‘Eh.. ja?’ Ik was weer terug op aarde. Het waren dus maar een paar seconden. ‘Kom we gaan… het is afgelopen.’ Ik zag de tranen in haar bruine ogen rollen. ‘Ik wil nog niet weg.’ Ik staarde naar de grond. ‘Maar lieverd, het is afgelopen, klaar.’ Ze had een snik in haar stem. ‘Ik ga niet zomaar weg bij mijn zus, mam. Jij mag gaan, maar ik blijf hier.’ Zei ik. ‘Oké… tot zo dan.’ Snikkend loopt ze met haar handen voor haar gezicht richting de auto. Na ongeveer een minuut hoorde ik de motor optrekken en reed ze over het grind weg. Ik keek om me heen, er was niemand meer, daarna richtte ik mijn blik weer op mijn rode roos. ‘Dewy,’ Zuchtte ik terwijl ik een bloem pluk en ‘m op haar graf neerlegde. ‘ik mis je zo verschrikkelijk. Nu al…’ Er vielen tranen op de grond. ‘Ik wil gewoon dat dit een nachtmerrie is… knijp me alsjeblieft.’ Er vielen nog meer tranen. Ik wist wel dat niemand me kon knijpen, maar opeens voelde ik een klein kneepje in mijn rechterarm. Ik schrok me dood. Trillend keek ik om me heen, maar er was niemand. Het moest dus wel Dewy zijn geweest. Wat een rare gedachte..
_______________________________________________________
Als je de regenboog wilt, zul je de regen moeten accepteren

[-ButterFly]

Hee! ik vind het wel goed voor je eerste verhaal =)
Een paar kleine foutjes misschien:

‘Dewy, Iloveyou.’ Fluisterde ik zachtjes en ik staarde naar de houten kist die langzaam naar beneden zakte.

Die 'en ik staarde' klinkt zo dubbel vind je niet?
bv:- 'Dewy, Iloveyou.' Fluisterde ik. Ik staarde naar...
of er een zin tussen zetten.
bv:-Ik staarde naar....terwijl ik zachtjes fluisterde,'Ik hou van je, Dewy. Vergeet dat niet.' (Nederlands vind ik persoonlijk mooier XD)
of -'Dewy, ik hou van je,' zachtjes fluisterde ik dat haar nog toe. Ik staarde naar... dat was het enigste wat ik nog kon doen misschien?

Ik zuchtte diepin en uit

Je kan alleenmaar adem uit zuchtte dus in en uit mag weg

Jij mag gaan, maar ik blijf hier.’ Zei ik. ‘Oké… tot zo dan.’

Dat komt raar over, 'oké... tot zo dan' ze laat haar dochter daar toch niet achter zonder na te denken?
Je kan wel zeggen ‘Oké… tot zo dan.' Ze keek nog even naar me met een twijfelende blik. Maar liet me dan toch maar doen...
- Ze keek nog even naar me met een afkeurende blik.
- bezorgde blik.

Ik vind je verhaal wel goed maar ik zou eerst nog verschuilen dat ze weet dat het Dewy is. Dus dat ze bang is of het toeval vind en niet direct denkt aan Dewy. En dan na een tijdje als het haar teveel wordt bijvoorbeeld, dan schrijft Dewy een boodschap dat zij het is met lippenstift op haar spiegel ofzo?? Het is maar een idee
Ik hoop dat je er wat mee bent ;D
-

[iCharlie]

Wauw leuk verhaal! Heb je dat stukje gepost in september 2010?? Ik hoop maar dat je nog op online verhalen komt en dat je een nieuw stuk post, want het is een "leuk" begin. Ik bedoel natuurlijk niet leuk uit dat ze dood is, maar in iedergeval een verhaal dat me boeit!

Wat me wel opviel, de ene keer schreef je in verleden tijd de andere keer weer in tegenwoordige tijd. Probeer daar op te letten!