Gespannen las ik het boekje door roze is positief en blauw is negatief. Ik telde de laaste seconde's af totdat het moment was aangebroken.
Het verhaal gaat over Daisy ze is vijftien jaar en komt erachter dat ze zwanger is hoe gaat ze met dit probleem om?
Ik draaide me om de tijd was aangebroken en ik staarde naar het staafje. 'Roze' zuchtte ik. 'Even diep adem halen' zei ik. Ik nam een grote hap zuurstof en eindige in een zucht. Het is een wonderlijk gevoel er groeit gewoon iets in me dat is ongelofelijk. Even had ik het gevoel een gevoel dat niet in woorden is te beschrijven maar daarna dacht ik aan Tom en me ouders en zijn ouders hoe zullen hun het opvatten? Ze mogen in ieder geval niet de zwangerschap test zien ik stopte hem in me zak en deed de badkamer van het slot en liep rustig naar boven toe alsof er niks aan de hand was. Me mobiel begon te trillen ik keek op het schermpje en er stond 'u heeft bericht'. Ik klikte erop en maakte hem open.
'Schatje kom je naar het park toe?'
Ik twijvelde even want ik moest het hem vertellen en misschien was het park een goede locatie het is rustig in de natuur en ja dat kan misschien wel helpen. Lang leven moeder natuur!
'Ja is goed tot zo xx'
Ik plofte neer op me bed, eigenlijk had ik een gevoel dat ik blij was terwijl ik eigenlijk bang was voor de reactie's. Ik streelde me buik 'Nu ben je nog strak..' zuchtte ik. 'Het park!' sprong opeens in me op. Zo snel als ik kon stond ik op en rende naar beneden toe ik pakte me jas en deed me schoenen aan. 'Ik ga weg' riep ik en sloot de deur achter me. Snel ging ik op me fiets richting het park fietsen in de verte zag ik Tom zitten op een bankje. Ik reed er heen en zette me fiets bij een boom en deed hem opslot. Ik wou de sleutels in me zak doen maar ik voelde dat de zwangerschap test erin zat. Ik rende naar de prullenbak en deed hem erin. 'Ziezo'. Daarna liep ik langzaam naar Tom toe. Tom drukte ze lippen op de mijne. Het voelde zo fijn en goed. 'Ik heb je gemist' glimlachte hij. 'Ik jouw ook' giechelde ik. 'Tom ik.. moet je iets vertellen' stamelde ik. Verbaasd keek hij me aan. 'Ik ben.. zw..' stamelde ik. 'Ik ben zwaarder geworden' zuchtte ik. 'Dat lucht ik op ik dacht dat je iets anders wou zeggen' lachtte hij. 'Wat dacht je dan?' vroeg ik. 'Dat je zwanger was, en ik zou echt niet weten wat ik daarmee moest kinderen wil ik pas later' lachtte hij. 'Ja.. wat een opluchting' antwoorde ik. Ik bedwingde mezelf om niet te huilen en de tranen in te houden hoe moeilijk het ook is.
15 & Zwanger
Hallo,
Ik zag dat je nieuw bent?
Welkom op OV!
Ik heb je verhaal zitten lezen en heb eigenlijk wel enkele aanmerkingen. Allereerst wil ik er wel bij voegen dat je idee wel goed is en het op zich ook goed geschreven is.
Alleen gaat het me iets te snel. Ze heeft zeg maar, nog maar net haar zwangerschapstest gedaan, en meteen springt ze op haar fiets naar haar vriendje toe. Er word naar mijn gevoel iets te weinig aandacht besteed aan haar omgeving, naar haar gevoelens. Is ze dan niet bang dat haar vriend haar gaat laten vallen? Hoe gaan haar ouders reageren? Hoe verteld ze het aan iedereen? Abortus, of is ze heel zeker dat ze het wilt houden? Wat gaat er nu gebeuren?
Bij een tienerzwangerschap is het niet zo dat je zegt 'oh leuk, ik ben zwanger!' want dat is het niet. Het komt naar mij persoonlijk toe dat het niet echt realistisch geschreven is. Ik verbeter even een stukje, zodat je kan zien wat ik bedoel:
Natuurlijk hoef je dit niet op deze manier te beschrijven, maar zo leest het een stukje fijner en is het duidelijker wat je personage denkt.
Verder wil ik zeggen dat als er iemand begint te spreken, er een enter volgt,voorbeeld:
‘Roze,’ zuchtte ik. ‘Even diep ademhalen.’
Met ietwat een misselijk gevoel nam ik een grote hap zuurstof en liet die terug ontsnappen in een zucht. Het is een wonderlijk gevoel, er groeit iets in me.
Ook bij het stukje dat ze naar Tom vertrekt en het hem wilt vertellen, ga je iets te snel. Het is fijner om te lezen wat je hoofdpersonage denkt, en voelt. Waarom bedenkt ze zich opeens? Waarom vertelt ze het hem niet gewoon? Enzovoort.
Een hele lijst, ik weet het, maar natuurlijk hoef je hier geen acht aan te slaan. Als je zelf schrijven op jouw eigen manier leuk vind, en mijn tips maar niets vind, kan je gewoon maar even doen alsof ik dit niet postte
Voor de rest ben ik wel benieuwd hoe het verder gaat, want je idee is wel goed!
Ik zag dat je nieuw bent?


Ik heb je verhaal zitten lezen en heb eigenlijk wel enkele aanmerkingen. Allereerst wil ik er wel bij voegen dat je idee wel goed is en het op zich ook goed geschreven is.
Alleen gaat het me iets te snel. Ze heeft zeg maar, nog maar net haar zwangerschapstest gedaan, en meteen springt ze op haar fiets naar haar vriendje toe. Er word naar mijn gevoel iets te weinig aandacht besteed aan haar omgeving, naar haar gevoelens. Is ze dan niet bang dat haar vriend haar gaat laten vallen? Hoe gaan haar ouders reageren? Hoe verteld ze het aan iedereen? Abortus, of is ze heel zeker dat ze het wilt houden? Wat gaat er nu gebeuren?
Bij een tienerzwangerschap is het niet zo dat je zegt 'oh leuk, ik ben zwanger!' want dat is het niet. Het komt naar mij persoonlijk toe dat het niet echt realistisch geschreven is. Ik verbeter even een stukje, zodat je kan zien wat ik bedoel:
Ik draaide me om, de tijd was aangebroken en ik staarde naar het staafje. 'Roze' zuchtte ik. 'Even diep ademhalen' zei ik. Met een ietwat misselijk gevoel nam ik een grote hap zuurstof en liet die terug ontsnappen in een zucht. Het is een wonderlijk gevoel, er groeit iets in me. Maar hoe moest het verder? Hoe zat het met Tom, zijn ouder en mijn ouders? Hoe zou hun reactie zijn? Zouden ze heel kwaad om me zijn? Mijn ogen vielen op de test, gauw stak ik hem in mijn zak. Ze mochten hem nog niet zien. Ik moest het hen zelf vertellen. Mijn gsm trilde in mijn broekzak. Vast Tom. Zenuwachtig opende ik het berichtje dat op het schermpje pinkte.Ik draaide me om de tijd was aangebroken en ik staarde naar het staafje. 'Roze' zuchtte ik. 'Even diep adem halen' zei ik. Ik nam een grote hap zuurstof en eindige in een zucht. Het is een wonderlijk gevoel er groeit gewoon iets in me dat is ongelofelijk. Even had ik het gevoel een gevoel dat niet in woorden is te beschrijven maar daarna dacht ik aan Tom en me ouders en zijn ouders hoe zullen hun het opvatten? Ze mogen in ieder geval niet de zwangerschap test zien ik stopte hem in me zak en deed de badkamer van het slot en liep rustig naar boven toe alsof er niks aan de hand was. Me mobiel begon te trillen ik keek op het schermpje en er stond 'u heeft bericht'. Ik klikte erop en maakte hem open.
Natuurlijk hoef je dit niet op deze manier te beschrijven, maar zo leest het een stukje fijner en is het duidelijker wat je personage denkt.
Verder wil ik zeggen dat als er iemand begint te spreken, er een enter volgt,voorbeeld:
Ik draaide me om, de tijd was aangebroken en ik staarde naar het staafje. .Ik draaide me om, de tijd was aangebroken en ik staarde naar het staafje. 'Roze' zuchtte ik. 'Even diep ademhalen' zei ik. Met een ietwat misselijk gevoel nam ik een grote hap zuurstof en liet die terug ontsnappen in een zucht. Het is een wonderlijk gevoel, er groeit iets in me.
‘Roze,’ zuchtte ik. ‘Even diep ademhalen.’
Met ietwat een misselijk gevoel nam ik een grote hap zuurstof en liet die terug ontsnappen in een zucht. Het is een wonderlijk gevoel, er groeit iets in me.
Ook bij het stukje dat ze naar Tom vertrekt en het hem wilt vertellen, ga je iets te snel. Het is fijner om te lezen wat je hoofdpersonage denkt, en voelt. Waarom bedenkt ze zich opeens? Waarom vertelt ze het hem niet gewoon? Enzovoort.
Een hele lijst, ik weet het, maar natuurlijk hoef je hier geen acht aan te slaan. Als je zelf schrijven op jouw eigen manier leuk vind, en mijn tips maar niets vind, kan je gewoon maar even doen alsof ik dit niet postte

Voor de rest ben ik wel benieuwd hoe het verder gaat, want je idee is wel goed!

~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
Nano: 6670/50 000
hee (:
Allereerst, welkom!
Ik vind het een hele leuke en interessante opzet!
Maar wat xIMISSYOU al zei, dat het iets te snel gaat, was mij ook opgevallen.
Daarnaast zag ik wat spelfouten zitten. Nou heb ik er zelf een verschrikkelijke hekel aan als ik iets aan m'n moeder laat lezen en ze gelijk alle spelfouten eruit gaat zitten halen, maar ze heeft wel gelijk. Ook mag je naar mijn idee wat guller zijn met je leestekens. Wat meer komma's plaatsen enz. Waarschijnlijk zal ik zelf ook genoeg spelfouten maken, maar het is een feit dat het gewoon lekkerder leest zonder. Ik heb ze hieronder neergezet, of in ieder geval de fouten die ik eruit heb gehaald.
Maar ga zo door, ik ben benieuwd wat je ervan gaat maken!
Als je het niet wil weten dan moet je nu stoppen met lezen :p
Ik hoop dat je er iets aan hebt!
Allereerst, welkom!
Ik vind het een hele leuke en interessante opzet!
Maar wat xIMISSYOU al zei, dat het iets te snel gaat, was mij ook opgevallen.
Daarnaast zag ik wat spelfouten zitten. Nou heb ik er zelf een verschrikkelijke hekel aan als ik iets aan m'n moeder laat lezen en ze gelijk alle spelfouten eruit gaat zitten halen, maar ze heeft wel gelijk. Ook mag je naar mijn idee wat guller zijn met je leestekens. Wat meer komma's plaatsen enz. Waarschijnlijk zal ik zelf ook genoeg spelfouten maken, maar het is een feit dat het gewoon lekkerder leest zonder. Ik heb ze hieronder neergezet, of in ieder geval de fouten die ik eruit heb gehaald.
Maar ga zo door, ik ben benieuwd wat je ervan gaat maken!
Als je het niet wil weten dan moet je nu stoppen met lezen :p
Gespannen las ik het boekje door, roze is positief en blauw is negatiefLOVExLEZEN schreef:Gespannen las ik het boekje door roze is positief en blauw is negatief.
Het verhaal gaat over Daisy, ze is vijftien jaar en komt erachter dat ze zwanger is hoe gaat ze met dit probleem om?LOVExLEZEN schreef:Het verhaal gaat over Daisy ze is vijftien jaar en komt erachter dat ze zwanger is hoe gaat ze met dit probleem om?
Het is een wonderlijk gevoel, er groeit gewoon iets in me, dat is ongelofelijk. (...) dacht ik aan Tom en mijn/m'n ouders (...) Ik stopte hem in mijn/m'n zak (...) Mijn/m'n mobiel begon te trillen (...) Ik twijfelde even (...) Ik plofte neer op mijn/m'n bed (...) rende naar beneden toe pakte mijn/m'n jas en deed mijn/m'n schoenen aan. (...) Snel fietste ik richting het park/ Snel reed ik op mijn fiets richting het park (het is logisch dat je op je fietst, fietst toch?) (...) Ik wilde de sleutels in mijn/m'n zak doen (...) Tom drukte zijn lippen op de mijne.LOVExLEZEN schreef: Het is een wonderlijk gevoel er groeit gewoon iets in me dat is ongelofelijk.(...)dacht ik aan Tom en me ouders(...) ik stopte hem in me zak (...) Me mobiel begon te trillen (...) Ik twijvelde even (..)Ik plofte neer op me bed (..)rende naar beneden toe ik pakte me jas en deed me schoenen aan.(..) Snel ging ik op me fiets richting het park fietsen (..) Ik wou de sleutels in me zak doen (..) Tom drukte ze lippen op de mijne.
Ik hoop dat je er iets aan hebt!
Live, Laugh, Love, Write
Hoi! Leuk verhaal, het interesseert me echt! Ik ben het ook eens met xIMISSYOU, je vergeet bij sommige stukjes punten. Dan denk ik dat er een punt komt ga je tóch door. Probeer eraan te werken om meer punten te plaatsten op de de benodigde stukjes. Ook komma's.
Dit was even mijn zinnige reactie
, schrijf snel verder!
Dit was even mijn zinnige reactie

Als de liefde toch geen spel is, waarom zijn er dan zoveel spelers? Love.