Nick staarde mistroostig voor zich uit. Donkere wolken pakten zich boven zijn hoofd samen en motregen sijpelde op hem neer. De koude gure wind deed hem in elkaar duiken, terwijl de woorden van de dominee en burgemeester volledig langs hem heengingen.
Wat deed hij hier? Waarom stond hij hier met die mensen waarvan er geen één was die Annabel echt gekend had?
Zijn ogen die volstonden met tranen gleden over de eikenhouten kist heen. Annabel's kist. De kist die haar levenloze lichaam herbergde.
Annie, zijn moeder, stond naast hem en nam hem bezorgd op. Toch zei ze geen woord. Al die tijd dat hij met Annabel was omgegaan had ze hem gesmeekt om het meisje los te laten.
'Je brengt jullie beiden in gevaar,' had ze gewaarschuwd.
Maar hij had Annabel niet los kunnen laten, was teveel van haar gaan houden en daarom lag ze nu daar in de kist. In die met duisternis gehulde kist. Annabel had een hekel gehad aan het donker.
'Dan gebeuren er verkeerde dingen,' had ze tegen hem gefluisterd.
Nieuwsgierig had hij het blonde meisje van een afstand gade geslagen. Haar blonde haren waren in een dikke vlecht vastgezet. Aan haar arm had ze een mandje bungelen die ze vulde met bramen.
Op dat moment had hij besloten dat hij dat meisje wilde leren kennen. Ze leek zo anders dan alle meisjes bij hem uit het dorp.
'Hallo,' had hij haar begroet, waarop het meisje geschrokken was omgedraaid.
Ze had op een schichtig hert geleken, klaar om het ieder moment op een lopen te zetten. Langs haar duim sijpelde wat bloed, die ze schijnbaar door schrik had open gehaald aan één van de scherpe doorns.
'Ik ben Nick en jij?'
Het meisje had zich angstig voorgesteld als Annabel.
Op dat moment was hij verliefd op haar geworden. Annabel was een verfrissing geweest. Ze kende niet het oppervlakkige gedrag van de andere meiden die alleen dachten aan de laatste mode.
Nadat hij haar vertrouwen had gewonnen hadden ze zich vaker in elkaars gezelschap begeven, maar nooit had Annabel hem mee willen nemen naar haar huis. Het was alsof ze hun vriendschap probeerde te verbergen voor haar familie.
Als ze samen waren geweest was er geen ruimte voor zorgen. Die kwamen altijd pas na hun afscheid. Wanneer ze zich beiden een andere kant op begaven.
Op een dag had hij Annabel gekust. Vol liefde had ze hem terug gekust en dat was het begin geweest van zoveel meer dan alleen een vriendschap. Nick was negentien, een jongen in de bloei van zijn leven, maar zo overtuigd van het feit dat hij een toekomst wilde met Annabel.
Nadat ze bijna een jaar hun relatie verborgen hadden weten te houden voor de buitenwereld had hij meer gewild. Had hij haar gesmeekt om hem voor te stellen aan haar familie. Annabel had heftig geprotesteerd. Hoe meer hij had aangedrongen, hoe meer zij in paniek was geraakt.
'Alsjeblieft Nick, ik wil ook een toekomst met jou, maar nu kan ik nog niet weg. Nog niet!'
Hij had zich afgevraagd, waarom Annabel zo bang had geleken. Toch waren er geen antwoorden gekomen.
Op een dag had ze hem verteld dat ze een kindje verwachtte, maar in tegenstelling tot hem leek zij er diepst ongelukkig mee.
'Je snapt het niet Nick,' had ze gehuild. 'Dit kindje had niet mogen gebeuren. Dat was tussen ons is gebeurd had niet mogen gebeuren!'
Wat had ze hem gekwetst met die woorden. Voor hem was datgene immers de bezegeling geweest op hun liefde.
Om haar ervan te overtuigen dat hij er wel gelukkig mee was, dat hij er alles aan zou doen om haar gelukkig te maken, was hij haar achterna gegaan.
Tot zijn verrassing was ze het boswachtershuisje ingegaan. Was haar vader de boswachter gebleken.
Een man waarvoor iedere ouder zijn kind waarschuwde.
Ongeduldig had zitten wachten, totdat de dag overging in de nacht. Het licht in één van de kamers boven ging aan. Hij zag het silhouet van Annabel door de gordijnen heen.
Ow, wat kende hij haar profiel goed. Zachtjes schoof ze de gordijnen iets opzij, zodat ze het raam kon openen.
Typisch iets voor Annabel die zo van frisse lucht hield.
Daar was het! Haar geheim....
Een grote man dook achter haar op en greep haar vast. Ze probeerde hem van haar af te duwen, maar het lukte haar niet.
'Hou op! Alstublieft vader, hou op,' smeekte ze de man.
Verbouwereerd bleef Nick staan op de plek waar hij zich verborg. De grote eik gaf hem beschutting.
Hij zag hoe Annabel werd meegetrokken verder de kamer in.
Wekenlang had hij geprobeerd Annabel te ontwijken, omdat hij geen idee had hoe hij nu op haar moest reageren. Wat moest hij haar zeggen? Dat hij haar vertrouwen had beschaamd? Dat hij van haar geheim afwist? Dat hij nu wist wat ze had bedoeld, toen ze hem had verteld dat er in het donker slechte dingen gebeurden? Uiteindelijk had Annabel hem toch gevonden, of hij haar....
Hoe dan ook, hij had haar weg willen halen uit het huisje. Weg willen halen bij haar vader vandaan...
Het was al te laat. Annabel kon geen kant meer op. Haar vader wist van haar zwangerschap en van hem.
Ze smeekte hem om weg te blijven.
'Ik hou van je Nick, daarom wil ik dat je wegblijft,' zo had haar afscheid geluid.
In eerste instantie had hij gedaan wat ze wilde, maar uiteindelijk was hij samen met zijn vader toch terug gegaan naar het boswachtershuisje.
Daar hadden ze Annabel gevonden. Ze had bloedend op de grond gelegen. Vele malen was ze in haar bovenlichaam gestoken.
ZIjn vader had meteen een ambulance gebeld, en ook de politie had direct op de noodkreet gereageerd.
'Hij zegt dat hij me nooit zal laten gegaan,' had ze zwakjes tegen Nick verteld.
De ambulancebroeder die meteen eerste hulp probeerde te verrichten, hoordde haar woorden ook en waarschuwde meteen een van de aanwezige agenten.
Helaas had alle hulp nutteloos gebleken. In het ziekenhuis op de operatietafel had Annabel haar ogen gesloten en haar laatste adem uitgeblazen. Hun liefde voor elkaar was haar fataal geworden.
'Lieverd, Anna heeft je nodig,' Annie reikte hem het meisje aan, wat ze al die tijd in haar armen had gedragen.
De liefdesbaby van Annabel en hem. Het laatste wat hij nog had van zijn allerliefste mooie Annabel. Het teken van hun liefde, die ze nog op tijd hadden kunnen redden op het moment dat Annabel weg zweef naar een andere wereld.
Het meisje die het leven in het boswachtershuisje bespaard werd!
