Dit is het eerste verhaal dat ik hier plaats. De titel veranderd mogelijk nog naarmate ik wat verder kom in het verhaal, maar nu kan ik niets beters bedenken. Niet alles zal meteen duidelijk worden in dit eerste stuk, maar lees vooral verder dan wordt alles vanzelf duidelijk
De proloog heb ik in twee stukken verdeeld, omdat het best wel lang is. Hier komt het eerste stuk, het tweede stuk plaats ik morgen! Geef vooral feedback en verbeter spellingfouten. Proloog
24 januari, 2009
De zeventienjarige Chris zat achter zijn bureau, wachtend tot hij zijn computerspel kon uitschakelen om de avond verder door te brengen met zijn vriendin. Het was immers slechts een afleiding. Hij keek naar het blauwkleurige medaillon in de vorm van een vlam die op het hoekje van zijn bureau lag. De kleur van veiligheid. Hopelijk zou dat de rest van de avond zo blijven, dacht hij hoopvol. Hij wilde niet dat welke demon dan ook zijn avond met Kyra zou verpesten. Zijn ouders waren er niet, wat zeldzaam was. Dit maakte het de perfecte avond voor een perfecte date met zijn vriendin. Vandaag hadden ze precies een jaar verkering en in tegenstelling tot zijn beste vriend Trevor was hij niet van plan om zijn relatie op de klippen te laten lopen door zo’n belangrijke dag te vergeten. Belangrijk voor Kyra tenminste. Chris snapte niet wat deze dag zo anders maakte dan de andere dagen die hij met Kyra doorgebracht had. Maar als Kyra het belangrijk vond, was het ook belangrijk voor hem. Hij hoopte dat ze zijn zelfgemaakte spaghetti zou waarderen, ondanks het feit dat hij niet kon koken.
De bel ging om zeven uur precies. Kyra was altijd stipt op tijd. Chris pakte het medaillon met beide handen. “Doe me een lol en verpest deze avond niet,” vroeg hij het levenloze voorwerp. Hij deed het medaillon om zijn nek en rende de trap af om de deur open te doen. Voor zijn neus stond het mooiste meisje die hij ooit gezien had. Haar bruine, lange krullen kwamen tot net over haar schouders en haar prachtige bruine ogen sprankelden. Een teken dat ze enthousiast was.
“Kyra, je ziet er geweldig uit,” zei Chris vol bewondering. Ze glimlachte naar hem. Ze droeg haar favoriete jurk, wat toevallig ook zijn favoriet was. Een simpele rode jurk zonder al teveel poespas eromheen. Makkelijk uit te krijgen, voor het geval dat.
“Kom binnen,” zei Chris uitnodigend. Hij deed de deur achter haar dicht en begeleidde haar naar de woonkamer, waar de eettafel stond, gedekt voor twee personen. Het hout werd verborgen door een rood tafelkleed.
Chris schoof de stoel bij de eettafel naar achteren voor Kyra en schoof deze weer aan zodra ze zat. De geur van het eten vulde de kamer, maar Kyra kon er niet uit opmaken wat het was.
“Niet te geloven dat je kaarsen neer hebt gezet,” zei Kyra verbaasd toen ze op hoek van de tafel een lange rode kaars zag staan. Haar lievelingskleur.
“Niet alleen dat,” zei Chris. “Ik heb ook zelf gekookt. Wacht hier, ik ben zo terug.” Hij haalde de pan met spaghetti uit de keuken en zette deze in het midden van de tafel.
“Het ruikt heerlijk, zei Kyra terwijl ze de geur van de spaghetti in zich opnam. Gezien zijn beroerde kookkunsten hoopte ze dat het net zo smaakte als dat het rook.
“Verwacht er maar niet teveel van,” waarschuwde hij terwijl hij haar bord vol schepte.
“Doe ik niet, maar ik vind het echt super lief dat je dit gedaan hebt” glimlachte ze. Hij ging tegenover haar zitten en schepte ook voor zichzelf op. Een goed begin van de avond, dacht Chris bij zichzelf.
Net toen ze wilden gaan eten veranderde het medaillon om Chris zijn nek van kleur. Het ooit zo helder blauw veranderde in donkerrood. Kyra schrok en sprong van haar stoel.
“Rustig maar, ik los dit op,” zei Chris kalm. “Je moet naar een veilige plek zodat ik het huis kan doorzoeken.” Voordat hij dit plan tot uitvoering kon brengen zag hij een schaduw verschijnen bij de deur die naar de woonkamer leidde. De deur stond op een kier.
“Blijf achter me,” zei Chris beschermend en hij duwde Kyra met zijn arm naar achteren. Het geluid van de piepende deur die steeds verder openging maakte Kyra zenuwachtig. Ze pakte Chris zijn arm vast en keek langs hem heen, naar de deur die inmiddels bijna helemaal openstond. Een grote, mannelijke hand pakte de zijkant van de deur vast en het geluid van zware voetstappen vulde de kamer. Er liep een mannelijke gedaante naar binnen, met een breed postuur en een kaal hoofd. Het leek een normale man van in de dertig. Wat opviel was een zwart teken op zijn bovenarm. Het waren vier punten die schuin liepen en samen een niet volledig afgesloten rondje vormden. Kyra wist wat hij was. Ze kon het zien aan zijn aura. Het straalde kwaad uit. Het was zeker weten één van de demonen die achter Chris aanzat om zijn medaillon te vernietigen. Ze konden aanvoelen waar het medaillon zich bevond door de magische energie waardoor het altijd omringd werd.
en laat maar snel nieuw stukje verschijnen 
hehe
