Keerpunt

[Chantalx]

Hoi allemaal!

Eigenlijk had ik me voorgenomen om op 1 september te beginnen met het verhaal te posten dat ik al een hele tijd wou schrijven en sinds kort ook echt ben gaan doen. Maar... ik kon niet meer wachten tot morgen, dus begin ik vandaag al! Dit is niet het eerste verhaal wat ik geschreven heb, maar wel het eerste verhaal dat ik op dit forum post. Daarvoor schreef ik op een forum dat nu helaas niet meer bestaat. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden, laat het me vooral weten! Kritiek of opmerkingen zijn welkom, zolang het maar wel opbouwende is anders kan ik er niet zoveel mee.

Veel plezier!

xx

ps. Dit is de eerste keer dat ik in de vt schrijf en niet vanuit een ik-persoon. Mocht ik dus fouten hierin maken, verbeter me aub!

[Chantalx]

1.


‘Stoppen alsjeblieft, jullie tijd is om. Zorg dat je studentnummer op het antwoordenvel van je tentamen staat, en als je meerdere bladen hebt gebruikt, dat deze allemaal genummerd zijn. Rij voor rij graag naar voren komen met de bladen, lever die bij mij in. Rij één mag naar voren komen en vervolgens het lokaal verlaten.’
De docent stond op om de eerste bladen aan te pakken van de studenten van rij één. Zijn grijze haar schitterde in het licht dat door de kleine raampjes naar binnen scheen. Veel haar had de man niet meer, alleen aan de zijkanten. Zijn lange baard was ook grijs, en kwam tot aan zijn borst. Volgens veel studenten gaf hij zelf geen les meer, maar was alleen nog aanwezig om tentamens af te nemen. Hij was al met pensioen, hij was duidelijk ouder dan 65 jaar. Blijkbaar kon hij gewoon niet zonder de universiteit. Eindelijk mocht ook de laatste rij opstaan om de bladen in te leveren. De docent pakte de bladen aan, stopte bij de laatste bladen het pakketje in zijn koffertje en verliet met de laatste studenten het lokaal.
Weer een tentamen verpest, dacht Elise terwijl ze door de gangen van de universiteit liep. Dagenlang had ze niks anders gedaan dan leren, leren en nog eens leren. Opgesloten in haar kleine kamertje met een stapel boeken voor zich en haar laptop open geslagen. Aantekeningen verspreidt over haar kamer, proppen die kladpapier waren geweest voor berekeningen in haar prullenmand en inktvlekken op haar handen. Zo had de afgelopen week eruit gezien. En waar was het voor geweest? Weer een onvoldoende.
Uit haar tas klonk een piepend geluid. Ze steunde ermee op haar knie terwijl ze probeerde haar mobieltje te vinden tussen alle boeken die erin waren gepropt. Ze had altijd met plezier gestudeerd aan de universiteit waar ze altijd al aan had willen studeren. Toen ze op de middelbare school kwam wist ze het al, terwijl haar klasgenoten pas in het laatste jaar op zoek gingen. In het laatste jaar van het middelbaar was het dan eindelijk zover. Ze mocht een bezoekje brengen aan haar droom universiteit, en die viel niet tegen. Ze wist nog hoe erg ze onder de indruk was geweest. De brochures die ze thuis had verzameld hadden zeker niet gelogen. Hoewel de universiteit al bijna een eeuw bestond, was het nog in perfecte staat. De hoge ramen met glas in lood waren het eerste wat je zag als je via de hoofdingang het gebouw binnen kwam. Op dagen met veel zonneschijn kleurden ze de hele hal. Het tweede wat je zag was de enorme trap die leidde naar de eerste- en daarna de tweede verdieping. Geen modern gebouw met roltrappen en glazen deuren, maar een gebouw met echte, dikke houten deuren die piepten als je ze open deed. Wat was het geweldig geweest om de universiteit voor de eerste keer te bezoeken.
Een tweede piepje maakte Elise wakker uit haar dagdroom. Helemaal onderin, onder een van de dikste boeken in haar tas, vond ze haar mobieltje. Ze keek op het scherm, en opende het berichtje waardoor haar telefoon was gaan piepen. Het was van Fay, haar beste vriendin. Hoe haar tentamen gegaan was, en dan ze het konden vieren door een drankje te gaan drinken bij een van de cafés waar ze vaak heen gingen. Weer een teleurstelling. Dat tentamen had ze niet gehaald, daar was geen twijfel over mogelijk. Ze propte de spullen weer in haar tas die ze eruit had gehaald terwijl ze op zoek was naar haar mobieltje. Vervolgens trok ze haar jas aan en sloeg de sjaal de ze bij zich had stevig om haar hals. Voor maart was het nog steeds vrij fris, en er trok een rilling over haar rug toen ze de deur naar buiten opende en het plein voor de universiteit opliep. Her en der verspreid over het plein stonden studenten met elkaar te praten. Ze herkende er een paar. Waarschijnlijk stonden ze over het tentamen te praten dat ze net gemaakt hadden, want een paar hadden de aantekeningen in hun handen om iets op te zoeken wat in het tentamen aan bod was gekomen. Elise nam de moeite er niet eens voor. Ze stak het plein over richting de fietsenberging. Bijna bij de deur voelde ze een waterdruppel op haar hand vallen. Geweldig, alsof haar dag nog niet slecht genoeg was begon het ook nog eens te regenen. En dat terwijl ze nog een kwartier naar haar kamer moest fietsen. Met tegenzin zette ze haar capuchon op en trok de sjaal nog wat strakker. Ze trok de mouwen van haar shirt over haar handen en stapte op haar fiets. Eenmaal buiten bleek dat het al was begonnen met regenen. Ze kon de regendruppels door haar spijkerbroek heen voelen. Geweldig. Gewoon geweldig.

[-Maaike-]

Hey!

Je hebt een mooie en fijn lezende schrijfstijl ^_^ en ondanks dit je eerste keer is dat je in de verleden tijd schrijft, heb je maar een klein foutje gemaakt
En je omschrijft de universiteit ook heel goed, ik kan me nu al voorstellen hoe die er uit ziet! Lijkt me een hele fijne studeerplek

Her en der verspreidt over het plein stonden studenten met elkaar te praten.

In de verleden tijd kennen we geen DT, dus verspreidt is gewoon met een d, dat is namelijk een voltooid deelwoord

Schrijf snel verder!

Groetjes Maaike

[Chantalx]

Dankjewel! Ik heb het gelijk even verbeterd. Leuk dat je zo enthousiast bent

[xIMISSYOU]

Hee,
Ik moet zeggen, je hebt een echt goede, lezende schrijfstijl, ik zag alles zo mooi voor me! Echt goed hoe je de omgeving zo goed beschrijft! *is jaloers*.
Voor de rest ben ik echt benieuwd hoe het verhaal verder gaat gaan!
x

[Babette<3.]

Je hebt echt een leuke schrijfstijl. Ik heb geen enkel foutje ontdekt - of ik heb er gewoon overheen gelezen ;D.
Ik ga dit verhaal zeker volgen, maar toch heb ik één opmerking ;$ ;

Uit haar tas klonk een piepend geluid. Met haar tas leunend op haar knie...\
Hier gebruik je twee x achter elkaar 'haar tas'. Misschien kun je er beter; "Uit haar tas klonk een piepend geluid. Ze steunde ermee op haar knie en probeerde tussen alle boeken haar mobieltje te vinden.", ofzo.

Voor de rest ben ik echt jaloers op jou schrijfstijl ! x

[Chantalx]

Ik word helemaal happy van jullie reacties! En Babette, ik heb het even verbeterd, het leest inderdaad prettiger!

[Chantalx]

Eenmaal in haar kamer trok ze snel haar kleren uit, die doorweekt waren door de regen. Ze verruilde de natte blouse die ze aan had gehad voor een dikke trui met het logo van haar universiteit erop, en haar spijkerbroek maakte plaats voor een warme joggingbroek. Een dik paar sokken maakte het geheel af. Elise nam de moeite niet om een borstel door haar haren te halen, maar bond het in een los knotje op haar hoofd. Nu ze warm en droog was aangekleed liep ze naar de kleine keuken die bij de kamer hoorde die ze huurde, en die ze deelde met haar andere twee huisgenoten Fay en Noa. Fay was al sinds de kleuterschool haar beste vriendin en sindsdien waren ze onafscheidelijk. Verjaardagsfeestjes werden vaak samen gegeven aangezien Elise twee weken eerder jarig was dan Fay. Noa kende ze sinds ze bijna vier jaar geleden haar intrek had genomen in deze kamer. Sinds de eerste week hadden de drie meiden, huisgenoten, het goed met elkaar kunnen vinden. Ze hielden van een opgeruimd huis en gezelligheid. Vooral dat laatste ontbrak zeker niet in het huis waar de drie meiden samenwoonden. Alle drie volgden ze een andere opleiding, totaal verschillend van elkaar, maar dat weerhield de meiden er niet van om samen uit eten te gaan of gezellig thuis te koken. Stappen deden ze ook, maar lang niet zo vaak meer als in de eerste twee jaar van de studie. Nu waren de nachtelijke stapuitjes verruild voor avondjes op een terras met een drankje erbij die vooral in de zomer populair waren, of een etentje in een van hun favoriete restaurantjes.
Elise vulde de waterkoker en zette hem terug op de stander. Ze pakte de theepot en zette alvast drie bekers klaar, omdat ze wist dat haar huisgenoten ieder moment thuis konden komen. Het duurde nog een aantal minuten voordat het water zou koken, en omdat ze de slechte eigenschap had nogal ongeduldig te zijn liep ze de keuken uit en liep naar haar kamer om haar laptop te pakken. Ze plofte op de bank neer en zette de laptop op haar schoot terwijl ze wachtte tot hij opstartte. Aan het geluid dat uit de keuken kwam te horen was het water klaar. Onderweg naar de keuken hoorde ze een sleutel die ronddraaide in de voordeur.
‘Hallo?’ hoorde ze Noa roepen. Noa verscheen in de opening die naar de kamer leidde. Ook zij was doorweekt en had er zo te zien niet aan gedacht een jas aan te trekken, of simpelweg geen tijd gehad om er aan te denken. Haar shirt plakte aan haar lijf en van het spijkerrokje dat ze droeg drupte water op de grond.
‘Dacht je dat het zomer was toen je vanochtend weg ging,’ lachte Elise. ‘Een shirt en blote benen! Ik krijg het al koud als ik naar je kijk.’
Noa haalde haar schouders op. ‘Het weer was niet zo slecht toen ik weg ging. Beetje fris misschien, maar de zon scheen. En ik wil bruine benen deze zomer.’
Elise lachte. Als er iemand was die elke zomer bruine benen had, dan was het Noa wel. Eigenlijk had ze het hele jaar door gewoon bruine benen. Toch was Noa ervan overtuigd dat je niet vroeg genoeg kon beginnen met zonnen, en blijkbaar werkte het. Zelfs nu hadden haar benen al een licht zomers tintje.
‘Ik ga eerst deze natte kleren uittrekken. Had jij al thee gezet?’ vroeg Noa.
‘Ja, ik was ermee bezig. Wil je er iets lekkers bij? Ik heb sinds vanochtend niks meer gegeten. Mijn maag rommelt al een poosje.’
‘Hebben we nog stroopwafels?’ klonk er uit de kamer van Noa.
Elise trok een van de keukenkastjes open en vond daarin de zak met stroopwafels die ze zocht. ‘Hebben we nog.’
‘Lekker, doe die maar. Waar is Fay trouwens?’
‘Fay had nog een college, maar ze zal zo wel thuis zijn. Ze zei dat ze niet zo laat vrij zou zijn.’
Met twee warme bekers rooibos thee en een pak stroopwafels onder haar arm liep ze naar de woonkamer en zette alles op de grote kist die daar in het midden stond, die diende als tafel. Haar laptop was inmiddels allang opgestart en ze opende haar mailbox om te zien of daar nog iets bijzonders bijzat. Een mailtje van haar moeder, of ze niet vergeten was op het verlovingsfeest van haar zus dit weekend te komen. Haar vier jaar oudere zus Britt had een maand geleden bekend gemaakt dat ze ging trouwen met Julian, haar vriend waarmee ze al vijf jaar samen was. Elise en Britt hadden zoals veel zussen in de puberteit regelmatig een meningsverschil, wat soms een beetje zacht uitgedrukt was, maar nu ze beiden volwassen waren was de relatie stukken beter geworden. De zussen hingen nu regelmatig met elkaar aan de telefoon en ook etentjes werden regelmatig georganiseerd. Elise mocht Julian graag, hij paste volgens haar perfect bij Britt. Ze stuurde haar moeder een kort berichtje terug dat ze het niet vergeten was en dat ze zaterdag rond de middag thuis zou komen. De rest van haar mailtjes bestonden vooral uit reclame, de nieuwsbrief van de universiteit, nog meer reclame, en helemaal onderaan een berichtje van haar werk. Verbaasd opende ze het bericht. Normaal werden alleen de werkroosters via de mail verstuurd, en die verwachte ze pas over een week. Met grote ogen las ze het bericht.
‘Oh, lekker. Hier was ik echt even aan toe,’ zei Noa tussen twee slokken thee door. ‘Jij ook een stroopwafel?’
Elise antwoordde niet. Ze las het bericht voor de tweede keer, en daarna voor de derde keer. Toen hoorde ze Noa pas.
‘Elise?’ zei Noa met het pak stroopwafels in haar hand, uitstekend naar Elise. Maar die zat met haar gedachten nog steeds bij het bericht dat ze zo juist had gelezen. Fluisterend zei ze: ‘Ik ben ontslagen.’
‘Wat? Waar heb je het over? Wil je een stroopwafel?’
‘Ik ben ontslagen.’
‘Sinds wanneer?’
‘Ik lees net de email van mijn baas.’ Laatst had ze nog met haar baas gesproken. Ze werkte nu al een aantal jaren als serveerster in een restaurant op tien minuutjes fietsen van haar kamer, eigenlijk sinds ze daar was komen wonen om te studeren. Ze had het er altijd erg naar haar zin gehad, ging met plezier naar haar werk toe. Zover zij wist was haar baas erg gesteld op haar en dit ontslag had ze dan ook totaal niet aan zien komen. Voor de derde keer zei ze: ‘Ik ben ontslagen.’
Noa stond op en ging naast Elise op de bank zitten. Ze pakte de laptop die op haar schoot rustte en zette hem op tafel. Ze keek naar Elise, die tranen in haar ogen begon te krijgen en sloeg een arm om haar vriendin heen.

[Babette<3.]

Weer een sterk stukje. Ik heb zo het gevoel dat er iets niet klopt met die e-mail, maarja...
Voor de rest maar 2 kleine typefoutjes ontdekt ;D.

Haar vier jaar oudere zus Britt had een maand geleden bekend gemaakt dat ze ging trouwens met haar vriend waarmee ze al vijf jaar samen was, Julian.
Trouwens = trouwen.
Deze zin loopt ook niet zo lekker, trouwens. Misschien 'Haar vier jaar oudere zus Britt had een maand geleden bekend gemaakt dat ze ging trouwen met Julian, de jongen waar ze al vijf jaar mee samen was', ofzo ;S.

De rest van haar mailtjes bestonden vooral uit reclame, de nieuwsbrief van de universiteit, nog mee reclame, en helemaal onderaan een berichtje van haar werk.
Mee = meer

Voor de rest echt weer een leuk stukje. Keep going.

[-Maaike-]

Hey!

Leuk stukje! Ik vraag me echt af waarom ze ontslagen is!

Ik vond wel een paar kleine foutjes in je tekst.

Ze zij dat ze niet zo laat vrij zou zijn.’

Als iemand iets in de verleden tijd zegt is het 'zei'

dat ze ging trouwen met Julia,

Ik denk dat je hier Julian bedoelt

Verbaasd opende ik het bericht.

'ik' moet hier ze of Elise zijn.

Ik hoop dat je er iets aan hebt, schrijf snel verder!

Groetjes Maaike

[Chantalx]

Thanks meiden! Zelf lees je toch vaak over fouten over, omdat het verhaal voor jou zo 'vanzelfsprekend' is.

[Chantalx]

‘Liefie, het komt allemaal wel goed. Je vindt zo een ander baantje. Toe, niet huilen. Je weet dat ik dan ook zo begin,’ zei Noa terwijl ze Elise probeerde te troosten. ‘Hier, neem eerst een slokje thee.’
Gehoorzaam nam Elise een slokje van haar thee, dat nog veel te warm was en nu haar keel deed branden. Ze voelde Noa over haar arm wrijven. ‘Rustig maar. Het komt allemaal wel goed.’
Maar volgens Elise kwam het helemaal niet goed. Vanochtend was er nog geen vuiltje aan de lucht geweest, en slechts een paar uur later had ze een van de belangrijkste tentamens van het hele jaar verknald, en daarbovenop was ze ontslagen. Ontslagen van het bijbaantje waar ze altijd met plezier had gewerkt. Ze had genoten van de omgang met de gasten, het werken met haar collega’s en het verdiende goed voor een bijbaan. Wat moest ze nu? Ze moest wel werken om de dure kamer te kunnen betalen en daarnaast natuurlijk haar studie. Natuurlijk, ze had wel wat gespaard dus als ze echt in nood kwam had ze iets om op terug te vallen, maar daarvoor was het geld niet bedoeld. Na haar studie wilde ze graag op haarzelf gaan wonen en een leuke baan vinden. Dat laatste werd nu een stuk gemakkelijker; ze hoefde haar huidige bijbaan niet meer op te zeggen.
Alsof Noa haar gedachten kon lezen zei ze: ‘Je wilde toch stoppen met daar werken.’
‘Ja, maar dat was pas nadat ik mijn studie had afgerond, wat nog zeker vier maanden gaat duren, en daarnaast wou ik eerst een andere baan gevonden hebben. Nu heb ik helemaal niks!’ Ze vloekte nog net niet. Elise was nooit iemand geweest die snel vloekte, zo was ze nu eenmaal opgevoed. Maar op dagen als deze …
‘Moet alles nou echt mis gaan,’ zei ze met een diepe zucht. ‘Eerst dat tentamen al en nu dit weer!’
‘Oh, ja. Hoe ging je tentamen?’ Noa kon soms wat traag van begrip zijn.
‘Verpest. Verknalt. Een grote flop. Een verspilling.’
‘Kom op, doe niet zo negatief. Je bent een hartstikke goede studente, je hebt het vast prima gemaakt. Dat zei je laatst ook al en wie had er toen het hoogste cijfer?’
Opnieuw slaakte Elise een diepe zucht. ‘Deze keer niet. En mijn andere tentamens trouwens ook niet. Ik heb het gewoon verpest. Het zou me niets verbazen als ik niet kan afstuderen.’ Om vervolgens op een jammerend toontje te zeggen: ‘Wat moet ik nu Noa?’
‘Het komt allemaal wel goed,’ herhaalde ze voor de zoveelste keer. ‘Weet je wat. Volgens mij wordt het tijd dat jij eens lekker uit gaat rusten. Je tentamens zijn voorbij, of niet?’Na een zielig knikje van Elise vervolgde ze: ‘Mooi. Ga jij even lekker liggen, of gewoon hangen, ik maak het eten wel klaar. Of nee, laten we lekker eten bestellen. Pizza, Chinees, …’
‘Pizza, daar ben ik echt even aan toe! We hebben ook nog een fles witte wijn toch?’
Noa glimlachte. ‘Nadat we net weer een paar flessen hebben ingeslagen hebben we weer witte wijn inderdaad. Ik bestel wel een salami-, peperoni- en een Hawaï pizza, kunnen we lekker delen!’ En weg was ze, met haar telefoon al bij haar oor.
Elise zakte dieper in de bank. Ze had een hekel aan mensen die medelijden hadden met zichzelf, maar op dit moment was zij er een van. Als ze dit vanochtend had geweten was ze zeker weten in bed blijven liggen. Noa had gelijk, ze was een goede studente en mocht niet klagen over haar cijfers, maar de laatste tentamen weken waren niet goed verlopen, en dat wist ze. Net zo zeker wist ze dat ze met deze cijfers niet kon afstuderen en dus minstens een heel semester over moest doen. Bij die gedachte alleen al zakte ze nog dieper in de bank. Ze pakte een van de zachte kussens die op de bank lagen en drukte die tegen zich aan. Het liefst zou ze een potje gaan janken, maar daar schoot ze niks mee op. En waarom maakte ze zich zo druk om dat baantje? Tuurlijk, het was jammer en ook onverwachts, maar het was geen wereldramp. Misschien moest ze ietsjes zuiniger zijn totdat ze een nieuw baantje gevonden had, maar ze wist wel waarom het zo hard aankwam. Dit was nóg een van de dingen, reeks gebeurtenissen die haar de laatste tijd tegen zaten.
Fay kwam een kwartiertje later ook thuis, dus deed Elise nogmaals het verhaal, met de hulp van Noa. Fay reageerde precies zoals Elise van haar had verwacht: Ze vond het erg, maar het was niet het einde van de wereld. Gelukkig was er nog pizza met wijn om alle gedachten die nu rond spookten in haar hoofd even van zich af te zetten. Proost.

[Chantalx]

Vinden jullie trouwens de hoeveelheid stukjes goed? Ik weet dat ik pas een paar dagen schrijf, maar ik bedoel hiermee, om de paar dagen een stukje?

Ik kan me trouwens niet voorstellen dat de views van de drie lezeressen en ikzelf komen, dus lurkers laat je horen haha

[Babette<3.]

Weer een goed stukje. Ik vertrouw die email nog steeds niet, maar dat komt omdat hij hier niet echt aan bod is gekomen. Toch vind ik het aan de ene kant goed, aan de andere kant raar dat Elise er zo snel overheen is. Misschien is dat haar karakter, dat ze zich heel snel over dingen heen kan zetten, maar het ene moment is ze nog vreselijk verdrietig en het andere moment is het 'ach, nou, een beetje minder uitgeven, een nieuw baantje zoeken...' . Dus daar volgde ik het niet helemaal meer.
Ook nog een paar kleine foutjes;

Alsof Noa haar gedachten kon lezen zei ze: ‘Je wou toch stoppen met daar werken.’
‘Ja, maar dat was pas nadat ik mijn studie had afgerond, wat nog zeker vier maand gaat duren, en daarnaast wou ik eerst een andere baan gevonden hebben.

Wou - Misschien is het hoe Noa en Elise praten, maar 'wou' zou ik veranderen in 'wilde'. Dat leest prettiger en staat netter.
Maand - Vier = meervoud, dus maand moet maanden zijn.

En over de views... Tja. Sommige mensen lezen wel mee, maar reageren niet. Ik bedoel, richt je gewoon op het feit dát ze meelezen, en niet of ze reageren of niet ;D.
Ik heb ook een verhaal waar alleen Maaike reageert. Ik hou mezelf gewoon voor dat er wel andere mensen meelezen, maar dat ze niets op te merken hebben. Dat klinkt erg arrogant, maar anders maak ik er alleen maar deprimerende stukken van xD.

[xILY.]

Sorry, dacht toch echt dat ik gereageerd had!
Ik lees ook mee, ben erg benieuwd waar je naartoe gaat in het verhaal (:

Snel verder (:

[Saskjezwaard]

Ik val in herhaling maar als je wilt dat er meer reacties op je verhaal komen, is het aan te raden om ook op andermans verhalen te reageren ik heb volgens mij ooit eens gelezen (of ik verbeeld me dat ik het ooit gelezen heb xD) dat iemand zei dat hij de interesse in iemands verhaal verliest als degeen niet reageert op andermans verhalen. Het hoeven geen uitgebreide reacties te zijn, een simpel goed zo, ga zo verder wordt ook altijd op prijs gesteld. Mensen kunnen nml niet zien hoe jij verhalen hier leest, zoals je zelf wel achter bent gekomen
Ach, nu ik toch bezig ben... ^^ je schrijfstijl leest echt lekker weg! Goed gedetailleerd op de juiste plekken en vlot door de rest heen. Leuk om een keer een nietnadenk verhaal te lezen na alle fantasy met ingewikkelde plottwists, mysterieuze wezens en nieuwe werelden^^ ik blijf het zeker volgen!

[-Maaike-]

Je hoeveelheid aan tekst in een paar dagen is goed genoeg voor mij Op dit tempo kan ik het naast school goed bijbenen!

Ik vind dat je opzich de reactie van Elise wel goed heb verwoord. De shock als eerste, met het wegkwijnen daarna, het relativeren van het probleem en de pizza die even de afleiding geeft. Wellicht had je dat relativeren wat later kunnen laten gebeuren, aangezien het vlak er na is, maar wellicht is Elise iemand die zich ondanks tegenslagen wel weer snel positief kan denken

Groetjes Maaike

[Chantalx]

Thanks voor de reacties!

@Babette: Ik vind het heel fijn dat je spelfouten etc. eruit haalt. Ik verbeter het ook meteen
@ILY: Geeft niks! Ik was gewoon benieuwd wie er mee las!
@Saskjezwaard: Heb je helemaal gelijk in Maar heel eerlijk gezegd weet ik als 'nieuweling' niet waar ik moet beginnen! Zo veel verhalen in zoveel verschillende categoriën... Maar ik ben begonnen
@Maaike: Dankjewel! Ik vind dit tempo ook wel fijn, is voor mij ook te doen.

[Chantalx]

Die avond kon Elise moeilijk in slaap komen. Morgen zou ze al vroeg vertrekken, richting het huis van haar ouders zodat ze nog kon helpen met de voorbereidingen van het huwelijksfeest. Haar jurk lag al klaar, voorzichtig gedrapeerd op haar bureau. Het was een donkergrijze jurk die boven haar knieën viel, en vanaf haar heupen uitliep waardoor het luchtig oogde. Haar zilver kleurige pumps pasten er perfect bij, ook deze stonden klaar op haar bureau. Een tasje mocht niet ontbreken, en dus lag er bij de schoentjes een klein envelop tasje in dezelfde kleur. Samen met Fay had ze een shopmiddag gehouden om de perfecte outfit te vinden voor Elise, en ook meteen voor Fay zelf, die ook uitgenodigd was. Noa kon niet komen, die had geen vrij kunnen krijgen, dus gingen Elise en Fay gezellig samen. Ze hadden afgesproken om rond negen uur te vertrekken, en omdat het inmiddels al bijna één uur was, was het nu wel tijd om eens te gaan slapen. Maar ze kon het niet, en ze wist wel waar het door kwam, ook al wilde ze het niet toegeven. De gedachte van de mislukte tentamens en het baantje dat ze kwijt was bleven maar door haar hoofd spoken. Over een week zou ze alle cijfers krijgen tijdens het gesprek met haar studieloopbaanbegeleider, en daar zag ze erg tegen op. Ze wilde niet horen dat ze niet kon afstuderen. Ze wilde niet horen dat ze een heel semester over zou moeten doen om te slagen. Al haar studiegenoten waren opzoek naar werk, of maakten plannen om een huis te kopen. Sommige wilden er eerst een poosje tussenuit, naar het buitenland om daar wat werkervaring op te doen. Wat zag ze op tegen dat gesprek. De gedachte dat ze geen bijbaan meer had begon steeds harder aan te komen. Tranen rolden nu over haar wangen, en ze trok de deken op tot aan haar neus zodat de meiden haar niet zouden horen snikken. Ze had haar baas die avond nog gebeld. Hij had haar verteld dat hij het heel erg vond dat hij haar moest ontslaan. Dat gedeelte had ze nog begrepen, maar toen hij haar vertelde dat ze door een meisje van zestien werd vervangen, simpelweg om dat ze te duur was, stond ze op het punt om in huilen uit te barsten. Ze had het gesprek zo snel mogelijk afgerond. Ze kreeg nog mee dat haar baas het loon dat hij haar nog verschuldigd was morgen direct zou overmaken, en met een bonus. Maar op dit moment kon niks haar opvrolijken. Bij Noa en Fay had ze zich nog redelijk kunnen inhouden, maar nu werd haar kussen nat door de tranen, en het kon haar niet schelen. Ze wikkelde de deken strak om haar heen, en liet de tranen op het kussen druppelen. Nu kon ze nog even uithuilen, maar morgen zou ze het niet doen. Niemand had er iets aan dat ze op het verlovingsfeest in tranen zou uitbarsten, en helemaal haar zus niet. En wanneer haar moeder dit te weten kwam, zou ze er de hele tijd over willen praten. Dat was wel het laatste waar Elise nu behoefte aan had. Ze zou morgen haar vrolijke zelf zijn, met een grote glimlach op haar gezicht.

[Babette<3.]

Haha, ik vind het niet erg. Mijn oudere zus en mijn jongere broertje vragen meestal bij teksten of ik er even naar wil kijken en het wil verbeteren (:

Jij hebt zo'n leuke schrijfstijl. Ik bedoel, het leest zo lekker weg en je kunt gewoon even zitten en meeleven met Elise. Ik ga nu Saskia herhalen, maar je zet de details goed neer op goeie plekken en het is lekker om even dit te lezen tussen alle mysterieuze, ingewikkelde fantasy's door
Keep going.

Maar ook je persoonlijke spellingscontrole is weer aanwezig...

Een tasje mocht niet ontbreken, en dus lag er bij de schoentjes een klein envelop tasje in dezelfde kleur
Deze zin loopt niet zo lekker, 'envelop tasje' is volgens mij niet goed, en je gebruikt twee keer het woord 'tasje' in een zin. Misschien moet je deze veranderen, zodat het wat lekkerder wegleest.

naar het buiten land om daar wat werk ervaring op te doen.
buitenland is één woord, en werkervaring ook (:

Dat was het (: verder geen foutjes!
x

[-Maaike-]

Heey!

Dat was weer een goed stukje om te lezen! Ik vind dat je teleurstelling van Elise goed hebt beschreven. Kan me heel goed voorstellen dat ze in tranen uitbarst! En de reden van de werkgever van Elise is ook begrijpelijk, goedkope mensen zijn nu eenmaal meer gewild dan goede werkkrachten die wat duurder zijn

Wellicht dat je bij de voorbereidingen van het huwelijksfeest nog eens kun vermelden van wie dat is, want dat was ik even helemaal kwijt. En ik kon het ook niet zo snel terug vinden. Verder kon ik wel alles helemaal volgen

Het viel me op, dat je nogal vaak woorden splitst die aan elkaar horen. Het is een kwestie van veel oefenen om die woordjes als één woord te herkennen (heb er zelf ook moeite mee). Deze woorden vond ik in elk geval die naar mijn idee aan elkaar horen:
studieloopbaanbegleider; opzoek; buitenland; werkervaring.

Ik hoop dat je er iets aan hebt! Schrijf snel verder!

Groetjes Maaike

[Chantalx]

Bedankt voor de reacties! En inderdaad ... waarom ga ik die woorden ineens allemaal los schrijven? Ik wilde het verhaal waarschijnlijk zo snel mogelijk typen

En yes! Mijn persoonlijke spellingscontrole, eindelijk haha!

[Chantalx]

Hoe ze later in slaap was gekomen wist ze niet meer, maar de wekker die om acht uur afliep, ging vele malen harder dan normaal. Misschien had de wijn van gisteravond daar iets mee te maken. Met tegenzin zwaaide ze haar benen over de rand van haar bed en stond op. Met een hand duwde ze het dichte gordijn een stukje opzij, en ze keek verrast naar buiten. Niet alleen scheen de zon, maar een warm briesje kwam door de kier van haar raam. Met een humeur dat al iets beter was door het weer, liep ze haar kamer uit, richting de keuken. Daar zat Fay al met haar crèmekleurige jurk aan. Haar bijpassende pumps stonden waarschijnlijk nog in haar slaapkamer, want de felroze sokken die ze er nu bij aan had maakten het geheel er niet echt sexier op.
‘Morgen,’ begroette Elise haar huisgenoot.
‘Hè, eindelijk. Ik ben al een half uur op,’ was het antwoord dat ze kreeg. ‘Je wilde toch vroeg weg?’
Elise pakte haar favoriete ontbijtgranen uit het keukenkastje voor haar, en een kom. Nadat ze er wat yoghurt had bijgedaan, pakte ze een lepel, en liep met haar handen vol richting de tafel waar Fay zat.
‘Ik vind dit anders vroeg genoeg hoor! En we gingen toch pas om negen uur weg?’
‘Dat is ook zo. Ach, ik was toch al wakker. Ben al een rondje wezen joggen, heerlijk.’
Met een blik waar het ongeloof van af liep – ’s ochtends joggen? – keek ze Fay aan. Omdat ze nog te slaperig was om er op te reageren, at ze rustig haar ontbijtgranen op terwijl ze in een tijdschrift bladerde dat op tafel lag. Ze las een artikel over de nieuwste trends voor de zomer, het laatste roddelschandaal over een beroemd koppel en bladerde langs de vele advertenties die erin stonden. Verveeld legde ze het blad opzij. Met haar inmiddels lege kom liep ze naar de keuken, spoelde hem schoon en zette hem vervolgens in het droogrek.
‘Hoe draag jij je haar vandaag?’ vroeg ze aan Fay.
‘Ik denk dat ik het ga opsteken. Of eigenlijk wilde ik vragen of jij het wou doen,’ glimlachte Fay. ‘Wil je dat doen? Dan red ik je vanmiddag van je moeder als ze gênante verhalen gaat vertellen.’
‘Deal! Loop maar even mee, dan doe ik het meteen.’
De twee meiden liepen naar de badkamer die ze met z’n drieën deelden. Met dat voor ogen had je waarschijnlijk een andere badkamer verwacht, maar deze was net zo schoon als de rest van het huis. Het was geen ruime badkamer, maar toch paste er een bad, wastafel en wc in. Op de rand van het bad stonden drie rieten mandjes, die vol waren gepropt met spullen. Van shampoo tot haarlak, bodylotion en noem maar op. Waarschijnlijk was dat het geheim om de badkamer schoon te houden, want op de plank boven de wastafel stonden soortgelijke mandjes die iets kleiner waren, maar nu met tandenborstels en verschillende make-up spullen erin. Dat hadden de meiden met elkaar gemeen; ze waren dol op tutten.
Nadat ze het haar van Fay losjes had opgestoken, nam Elise een snelle douche. Toen ze klaar was zag ze dat ze nog een half uur de tijd had voordat ze zouden vertrekken. Ze deed niets aan haar bruine lokken, wanneer die opdroogden zou ze vanzelf losse krullen krijgen. Zorgvuldig bracht ze haar make-up aan, en eindigde met een laagje lichtroze lipgloss. Ze bekeek haar spiegelbeeld en was tevreden. Haar groene ogen keken fel terug, omlijst door een dikke rij zwarte wimpers.
‘Elies, schiet eens op! Het is al negen uur!’ riep Fay vanuit de woonkamer. Natuurlijk, zij was allang klaar. Snel liep ze terug naar haar kamer om haar jurk aan te trekken. Met een laatste blik van zichzelf in de spiegel pakte ze haar schoenen, koffer en tasje, en liep naar de woonkamer. Daar trok ze haar schoenen aan. Ze griste nog een paar spullen van de eettafel – mobiel, portemonnee – en stopte ze samen met een paar make-up spullen in haar tasje.
‘Ik ben er klaar voor!’

[Chantalx]

Zo.. nu heb ik nog één stukje klaar staan, gaat snel! Maar eens een uurtje hardcore gaan schrijven haha

[xILY.]

Ik ben benieuwd naar meer!
Dus ga maar snel verder schrijven, haha (:

[Chantalx]

Dankjewel Wat een lieve tekst heb jij trouwens onderaan je bericht staan!

Oh, het icoontje bij mijn verhaal is veranderd in een met een vlammetje Happy!

[Babette<3.]

Heeeei!
Ik dacht toch echt dat ik gereageerd had... maar blijkbaar niet ):
Dus doe ik dat nu even.
Op dit moment gebeurt er niet echt veel, maar dat is wel lekker rustig. Soms heb je even zo'n adempauze nodig, anders wordt het verhaal heel erg ingewikkeld .
Ik heb een paar typfoutjes er wel even uitgehaald, ik weet niet of je t erg vind, maarja (:

een crème kleurige.

crèmekleurige is één woord (:

want de fel roze sokken die ze er nu bij aan had maakten het geheel er niet echt sexier op.

Hetzelfde met felroze (:

‘Je wildetoch vroeg weg?’

Wilde toch. Het is nu aan elkaar, denk niet dat dat de bedoeling was?

Omdat ze nog te slaperig was om er op te reageren, at ze rustig haar ontbijtgranen op terwijl ze in een tijdschrift bladerde dat nog op tafel lag.

Je gebruikt twee keer 'nog' in deze zin. Misschien kun je het veranderen of de laatste 'nog' weghalen.

Ze deed niets aan haar bruine lokken, wanneer die op droogden zou ze vanzelf losse krullen krijgen.

Opdroogden - één woord.

Voor de rest leest jou schrijfstijl echt lekker weg, zeg!
Schrijf snel verder,
x

[Chantalx]

Dankjewel! Ik ben echt blij met jou opmerkingen Ik vind het belangrijk dat het in zo goed mogelijk Nederlands is geschreven, maar soms lees je er zelf net even overheen..

[Chantalx]

Na een uur in de trein te hebben gezeten en vervolgens nog een kwartier met de bus, kwamen Elise en Fay eindelijk bij Elise’s huis aan. Ze hadden nogal wat bekijks gekregen van medepassagiers; de jurkjes waren blijkbaar in de smaak gevallen. Omdat ze het weekend zouden blijven slapen bij de ouders van Elise, hadden ze naast de handtasjes beide nog een kleine koffer bij zich. Ze liepen de oprit op, die bestond uit kiezelsteentjes, en waar beide koffers nogal moeite mee hadden. De kleine wieltjes bleven steken tussen de steentjes. Elise kreeg direct een warm, vertrouwd gevoel over zich heen. Het was al een tijdje geleden sinds ze thuis was geweest, maar iedere keer dat ze er kwam was ze weer op haar gemak en kwam ze tot rust.
‘Voelt goed om weer thuis te zijn, of niet,' zei Fay, die altijd kind aan huis was geweest bij Elise. Ook zij voelde zich welkom in dit huis.
Ze liepen via de achterdeur het huis binnen, de keuken in. De geur die hen tegemoet kwam was overweldigend; zo zoet en huiselijk. In de keuken troffen ze Elise’s moeder aan, die druk bezig was. Het hele aanrecht stond vol met schalen met allerlei lekkers erop, maar daar kwam de geur niet vandaan.
‘Hoi mam!’ begroette Elise haar moeder en gaf haar een knuffel.
‘Hoi schat,’ antwoordde zij. ‘Wat heerlijk om je weer een weekendje thuis te hebben. Let niet op de zooi, ik ben al de hele ochtend bezig. Vanmiddag rond vier uur komen alle gasten en ik heb nog zo veel te doen!’
‘Gelukkig maar dat wij er zijn om je te helpen,’ glimlachte Fay. Fay sprak Elise’s moeder nooit aan met ‘u’, daar had haar moeder een hekel aan. Onder het motto van ‘je-bent-familie-dus-spreek-me-maar-gewoon-met-je-aan’ had ze erop gestaan dat Fay haar aansprak met je. Ook zij kreeg een knuffel.
‘Fantastisch meiden, bedankt. Ik heb vanochtend vijf appeltaarten gebakken, Britt is daar zo gek op, dus het leek me leuk om dat als gebakje te doen. Het ruikt ook zo lekker!’
Elise was dol op haar moeder. Ze was midden vijftig, maar was nog net zo fit en gezond als iemand van in de dertig. Ze was iets kleiner dan Elise, en had een slank postuur. Haar bruine haar danste over haar schouders heen wanneer ze bewoog. Ze droeg een gebloemde rok met een paars shirt erop en een bruine riem. De schoenen met kleine hakjes tikten over de stenen vloertegels.
‘Waar is pap?’ vroeg Elise. Normaal gesproken was haar vader in het weekend altijd druk bezig met allerlei klusjes, maar nu had ze hem nog niet gezien.
‘We hebben een paar statafels gehuurd, die is hij aan het ophalen. We verwachten rond de zestig gasten.’
Na nog wat gekletst te hebben gingen ze vlug verder met al het werk dat nog gedaan moest worden. Terwijl Elise’s moeder in de keuken de laatste hand legde aan de hapjes, namen Elise en Fay de taak van versieren op zich. Zilver met witte slingers werden subtiel opgehangen in de kamer, en ook werden er een aantal ballonnen zorgvuldig vastgemaakt. Een van de banken die in het midden van de kamer stond werd naar de zijkant geschoven, en er werden wat kaarsen aangestoken die voor een gezellige sfeer zorgden. Tevreden over het eindresultaat gingen de meiden verder met het klaarzetten van een tafel voor de hapjes en daarnaast nog en tafel voor de drankjes. Ook deze tafels werden mooi opgemaakt met een wit tafelkleed met zilveren confetti erop verspreidt.
Toen alles klaar was voor het verlovingsfeest trokken Elise en Fay zich terug op Elise’s kamer, die nog steeds in dezelfde staat was als dat ze hem achter had gelaten. In haar kamer stond een groot tweepersoons bed, een kledingkast en een dressoir. De kleuren in haar kamer waren vrij rustig gekozen; veel wit met lichtbruine tinten. Hiervoor waren haar muren geverfd in een felle paarse kleur, maar naar mate ze ouder werd kregen de muren een lichter, en vooral een rustiger tintje. Ze legden hun spullen in een hoek van de kamer, de schoenen gingen uit, en ze ploften op bed neer, om vervolgens te gaan verzitten om de jurkjes zo min mogelijk te kreuken.
‘Ik heb echt zin in het feest, het wordt vast heel gezellig,’ zegt Fay. ‘En je moeder kan zo heerlijk koken. Ze liet me net een van die kleine toastjes proeven, zó lekker! Ze gaat het recept voor me opschrijven.’
Elise lachte. Dat haar moeder lekker kon koken wist ze maar al te goed. Als klein meisje had ze altijd samen met haar moeder in de keuken gestaan; cupcakes maken, pannenkoeken, taarten… Geweldig vond ze het. Toen ze wat ouder was begon ze zelf meer te experimenteren in de keuken, met af en toe wat hulp van haar moeder. Koken was absoluut een van haar hobby’s, en haar huisgenoten maakten daar dankbaar gebruik van.
De meiden kletsten nog wat toen ze geroepen werden door Elise’s moeder.
‘Meiden, Britt en Julian zijn er!’

[-Maaike-]

Heey!

Het klinkt als een leuk verlovingsfeest. Alleen al de voorbereiding heb je al heel leuk en vrolijk beschreven!

Ik begin mijn feedback even met je vorige post, want ik liep nog een beetje achter

ging hoorde vele malen harder dan normaal.

Je bent hier het woordje 'ze' vergeten tussen hoorde en vele. Maar eigenlijk vind ik de zin mooier lopen als je er iets als: "ging vele malen harder dan normaal" van maakt.

en ze keer er verrast bij langs.

Ik weet niet zo goed wat je met deze zin bedoelt

Daar zat Fay al met haar jurk aan, een crèmekleurige.

Ik zou de kleur van de jurk tussen 'haar' en 'jurk' zetten; 'haar crèmekleurige jurk'

vroeg ze Fay.

Opzich kan deze zin wel, maar ik zou het woordje 'aan' er bijzetten; 'vroeg ze aan Fay'

Zo, en dan gaan we nu naar je laatste post ^_^

en waar hun koffers beide nogal moeite mee hadden.

De woordvolgorde in deze zin is een beetje onprettig. Mooier klinkt: "Waar beide koffers nogal moeite mee hadden"

De kleine wieltjes bleven stekken tussen te steentjes.

K te veel bij steken en ik denk dat je de bedoelt in plaats van te "tussen de steentjes"

of niet,” zei Fay,

De dubbele aanhalingstekentjes veranderen voor een enkele

Vanmiddag rond 4 uur komen alle gasten

4 uur mag je voluit schrijven; vier uur.

dus het leek me leuk als dat als gebakje te doen.

Ik zou de eerste 'als' veranderen in 'om'

‘We hebben een paar sta tafels gehuurd,

Als ik het goed heb hoort statafels aan elkaar

veel wit met lichte bruin tinten.

De zin loopt beter als je lichte bruin verandert in lichtbruine.

en vooral rustiger tintje.

Ik denk dat je hier het woordje 'een' bent vergeten; 'vooral een rustiger tintje'

Ik hoop dat je er iets aan hebt! Schrijf snel verder

Groetjes Maaike

[Chantalx]

en ze keer er verrast bij langs.

Ik weet niet zo goed wat je met deze zin bedoelt

Ik bedoelde hiermee: '.. en ze keek er verrast bij langs.' Inderdaad, dit klopte niet helemaal. Ik heb er van gemaakt: '.. en ze keek verrast naar buiten.'

Dankjewel voor je tips! Ik begin me eigenlijk een beetje te schamen dat er zoveel fouten in staan Puntje van kritiek voor mezelf, beter doorlezen!

[-Maaike-]

Geeft niets hoor, dat je fouten maakt, want daar kun je immers van leren Je wordt vanzelf beter in de foutjes herkennen ^_^

Plus het is feedback voor jezelf om het door te lezen, geen kritiek (dat klinkt zo negatief).

[Chantalx]

2.

Het was warm en vochtig in de kamer van Isa. Haar deken plakte aan haar lijf terwijl ze zich probeerde om te draaien in haar bed. Haar blonde haar, wat verspreidt was over haar kussen, plakte in haar nek, en een zweetdruppel gleed over haar hals. Ze schopte de deken met haar voeten van zich af, net zo lang totdat deze over de rand van haar bed hing. Met één oog open keek ze op de wekker die naast haar bed stond. 15:00u gaf deze weer. Ze slaakte een diepe zucht. Het was gisteravond weer veel te laat geworden. Haar huisgenoot Maria had een barbecue georganiseerd in hun hut. Zo noemde ze het appartement dat ze samen deelden. Eigenlijk was het helemaal geen hut. Het bestond uit een woonkamer die over liep in een terras, en daarnaast was er een keuken, badkamer en twee slaapkamers. Groot was het niet, maar ze hadden het er enorm naar hun zin. Maar het beste van de hut was het uitzicht, het lag namelijk direct aan zee. Iedere ochtend werd ze wakker met een prachtige, helder blauwe zee en wit strand om op uit te kijken. Dat was ook een van de redenen waarom ze weigerde gordijnen te kopen, ze hield ervan om ’s ochtends zo wakker te worden.
Ze dacht terug aan de barbecue van de vorige avond. Toen Isa thuis kwam, zat Maria samen met een aantal goede vrienden gezellig op het terras iets te drinken, en stonden ze op het punt de barbecue aan te steken. Het was een feestje om te vieren dat Maria haar afstudeerstage had afgerond, en nu officieel haar opleiding had afgerond. Het feestje was door gegaan tot diep in de nacht, en de laatste gasten waren rond vier uur weggegaan. Nadat alles was opgeruimd, voor zover nodig was, was het ook eindelijk tijd om zelf hun bed op te zoeken. Isa was hartstikke blij voor haar huisgenootje geweest, en stiekem wel een beetje jaloers over de vrijheid die Maria nu had. Zelf moest zij nog twee weken stage lopen, en ze zag uit naar het einde daarvan. Niet dat ze het niet naar haar zin had, absoluut niet. Toch was ze toe aan een tijdje helemaal niks doen. Na vier jaar hard gestudeerd te hebben zag ze uit naar tijd voor zichzelf.
Het afgelopen half had ze stage gelopen in het hotel dat gelegen lag aan het strand, op een kwartiertje loopafstand van de hut waar ze woonden. Ze was er iedere dag met plezier heen gegaan, en hield van het contact dat ze had met de gasten. De grootste uitdaging was de taal geweest. Op het HBO had ze lessen Spaans gevolgd, maar het spreken was een heel ander verhaal. In het begin van de stage had ze tranen met tuiten gehuild, ze voelde zich totaal niet op haar plek. Het contact dat ze had met Maria, was in het Engels geweest. Hoewel Engels haar gemakkelijk afging, was ze naar Spanje gekomen om het Spaans dat ze in de lessen geleerd had in praktijk toe te passen. En het liefst natuurlijk op een leuke Spanjaard, maar toen ze erachter kwam dat dit toch een stuk moeilijker ging dat gedacht, wilde ze het liefste het eerste vliegtuig terugnemen naar huis. Maria had haar in die tijd enorm geholpen en getroost, gezegd dat ze de taal vanzelf zou leren, en dat zij het geen probleem vond om in het Engels te praten. Nadat Isa besloten had toch niet halsoverkop naar huis te gaan, viel het eigenlijk best mee. De andere studenten die stage liepen in het hotel waren hartstikke aardig, en veel zaten in dezelfde situatie als zijzelf. Er waren een aantal die al goed Spaans spraken, maar enkele spraken nog maar een paar woordjes. Dat had voor haar de doorslag gegeven. Er waren studenten die met minder ervaring naar Spanje gekomen waren, en toch hun hoofd niet lieten zakken. Zij hielden die juist trots omhoog, blij met de stageplek die ze hadden gekregen. Dat nam Isa zichzelf ook voor. En vanaf dat moment was het fantastisch geweest. Kampvuren op het strand, zwemmen in de zee terwijl er sterren aan de hemel stonden, in het weekend relaxen aan het zwembad van het hotel, en genieten met haar nieuwe vrienden van het Spaanse leven. Het geweldige, relaxte, warme, Spaanse leven. Net zoals in haar dromen.

[Chantalx]

'Wat? Haalt ze nu twee verhalen door elkaar?'

Nee, dat doe ik niet .. Ik ga eens heel anders proberen te schrijven, dan dat ik normaal doe . Het leek me leuk om dit verhaal vanuit twee personen te schrijven, vanuit Elise en Isa. Zoals ik al zei, het is nieuw voor me, en ik weet nog niet hoe dit uit gaat pakken. Zie je fouten, zeg het alsjeblieft, leer ik alleen maar van . Ik hoop dat jullie het leuk vinden!

xx

[-Maaike-]

Heey!

Allereerst, ik heb geen enkel foutje gevonden! Vooruitgang, super goed!
Leuk dat je een nieuw personage in het verhaal tot leven laat komen. Het leest goed weg en ik ben benieuwd waar de wegen van Isa en Elise zullen kruisen. ^_^

Schrijf snel verder!

Groetjes Maaike

[Chantalx]

Yes! Dankjewel . Ik heb het stuk twee keer goed doorgelezen en er het een en ander aan verbeterd, heeft dus wel geholpen!

[Chantalx]

De nachten in Spanje waren warm. Isa had dan ook alleen een hemdje en een onderbroek aan toen ze uit bed stapte. Ze zette de deuren van haar slaapkamer naar buiten open, en liet de zwoele wind door haar kamer waaien. Ze pakte schone kleren uit de kledingkast die in een hoek van haar kamer stond, en liep ermee naar de badkamer, waar ze een koude douche nam. Nadat ze was aangekleed kamde ze haar haren uit en liet ze losjes over haar schouders vallen. Terwijl ze dat deed keek ze via de spiegel in haar eigen lichtbruine ogen, gevolgd door de zonnesproetjes die zich over haar gezicht verspreidt hadden. Over haar door de zon gebruinde gezicht wel te verstaan. Een van de voordelen van het wonen aan het strand. De combinatie van zon en wind zorgde ervoor dat je binnen no time goudbruin gekleurd was. Haar witte hemdje stak fel van haar huid af, maar paste bij haar afgeknipte denim shorts. Daaronder droeg ze een van haar favoriete bikini’s, een lichtblauwe met vrolijke bloemenprint. Ze zou later waarschijnlijk toch nog een duik in zee nemen, of in het zwembad. Ze deed een dun laagje waterproof mascara op haar wimpers, en liep de badkamer weer uit. Op weg naar de keuken zag ze dat de deur van Maria’s kamer gesloten was, waarschijnlijk sliep ze ook nog. Deze hut hadden ze toegewezen gekregen van het hotel waar ze stage liepen. Het was gebruikelijk dat de studenten die daar stage liepen onderdak kregen, en ze konden kiezen tussen verblijven in het hotel of in de hut. Isa die altijd al gedroomd had van een huis aan het strand hoefde daar niet lang over na te denken, en blijkbaar was zij niet de enige. De meeste studenten die hier stage liepen verbleven in hutten, wat ook nog eens super gezellig was door de huisgenoten die ze daardoor hadden, en de feesten die ze ’s avonds konden geven op het terras. Die werden overigens regelmatig gehouden. Hun vriendengroep bestond uit een divers aantal studenten. Isa was de enige die uit Nederland kwam. Er waren twee meiden uit Duitsland, een jongen uit Griekenland en twee jongens uit Italië. Daarnaast waren er nog twee meiden die in Spanje woonden, waarvan Maria er een was, en waren er twee jongens die ook in Spanje woonden. Ze waren met z’n tienen, vijf jongens en vijf meiden. De hutten waren verdeeld in twee meiden, drie meiden, twee jongens en nog eens drie jongens. Kortom, vier plekken waartussen ze konden wisselen ’s avonds.
In de keuken pakte ze een sinasappel van de fruitschaal en liep ermee naar buiten. Ze zakte op een van de loungebanken neer die daar stonden, en begon hem af te pellen. Met een part sinasappel in haar mond staarde ze naar de zee. De golven dreven langzaam richting haar toe, en lieten een kronkelend pad achter op het witte strand. In de verte zag ze een bootje drijven, waarschijnlijk een vissersbootje, bedacht Isa. Ze at de rest van haar sinasappel op, en legde de schil op de tafel. Ze zette de zonnebril op haar neus die ze daarvoor in haar haar had gestoken, en genoot van de zon.
‘Isa! ¿Cómo estás?’ klonk er ineens achter haar. Isa draaide zich om en zag daar Roan staan in een korte broek en een blouse die hij niet had dicht geknoopt. Zijn zwarte haren stonden speels overeind, en op zijn gezicht stond een brede glimlach.
‘Hola Roan!’ groette ze hem in het Spaans terug. Roan was een van de Spaanse jongens die ook stage liepen in het hotel. En een ongelofelijk lekker ding, waar Maria het helemaal mee eens was. Maria was echter al bezet en helemaal gelukkig met Quinn, de andere Spaanse student. En die blouse liet niet veel aan haar verbeelding over, wat Isa helemaal geen probleem vond. ‘Met mij gaat het goed, ben net een half uurtje wakker. Het was gisteravond weer laat genoeg.’
‘Het was wel heel gezellig! Ik ben alweer sinds tien uur op, lekker wezen surfen. Het water is heerlijk.’ Hij liep naar de bank toe waarop zij zat, en plofte naast haar neer. ‘Slaapkopje.’
‘Nou ja zeg,’ zei ze semi-verontwaardigd, om vervolgens in het Nederlands eraan toe te voegen: ‘Grapjas’
‘Que? Wat zeg je?’ Roan draaide zich naar haar toe, en keek haar vragend aan. ‘Je weet dat ik je niet kan verstaan.’
‘Dat is juist het leuke eraan,’ glimlachte ze.
‘Ik vind het wel schattig, zolang je maar geen rare dingen over me gaat zeggen,’ zei Roan. Hij trok Isa naar zich toe, en ze nestelde zich tegen zijn brede schouder, met zijn arm om haar heen.
Isa sloot haar ogen, en genoot van de warmte van zijn schouder, en de hand die zachtjes over haar arm streelde. Ze had Roan leren kennen in het hotel, de eerste dag van haar stage, en was opslag verliefd op hem geworden. Na een tijdje om elkaar heen te hebben gedraaid, hadden ze na een feestje gezoend. Sindsdien brachten ze steeds meer tijd met elkaar door, en Isa voelde zich daar heel goed bij.
‘Heb je zin om vanavond met mij uit eten te gaan?’ vroeg Roan, waarmee hij haar terug bracht naar de bank waar ze samen knus op zaten.
‘Lijkt me gezellig,’ antwoordde ze, en gaf hem een klein kusje op zijn wang.

[-Maaike-]

Heey!

Leuk dat je de spaanse taal in je verhaal gooit! Alleen wat betekent: ¿Cómo estás?’ ? Is dat gewoon hoi of hoe gaat het?
En de prille liefde van Roan en Isa is echt heel mooi beschreven!

Een paar feedback puntjes:

waarschijnlijk sliep ze ook nog.

Bij dit stukje zin, verwacht ik eigenlijk dat je nog iemand noemt die slaapt, omdat je er 'ook' hebt staan. Aangezien je dat verder niet laat terug komen, zou ik die 'ook' weglaten.

Daarnaast waren er nog twee meiden die in Spanje woonden, waarvan Maria er een was, en waren er twee jongens die ook in Spanje woonden.

In deze zin heb je twee keer staan "die in Spanje woonden" dat is een beetje dubbelop. Ik zou iets schrijven als: "Daarnaast waren er nog twee meiden en twee jongens die in Spanje woonden, waarvan Maria er een was."

en begon hem af te pellen.

Volegns mij kun je hier 'af' weg laten en is het gewoon "begon hem te pellen"

Ik hoop dat je er iets aan hebt. Schrijf snel verder!

Groetjes Maaike

[xILY.]

Oeps, al vééls te lang niet gereageerd! Shame on me! ;$
Dankjewel trouwens <3
Ik vond het ook een mooi berichtje, hihi. Maar die van jou is ook echt heel mooi! (:

Leuke wending in het verhaal, al ben ik wel benieuwd hoe die twee elkaar gaan tegenkomen!
Dus, ga maar snel verder, ik lees gewoon braaf mee! (:

Liefs, Marit.

[Chantalx]

Nee, schame on me! Er zijn al bijna twee maanden voorbij sinds ik voor het laatst geschreven heb! Sorry, sorry, sorry .. Ik ga direct aan de slag met nieuwe inspiratie (al komt dat niet van het regenachtige, windkracht 100-achtige, zo-niet-zomerse herfstweer.) Ik ga aan de slag!

x

[Chantalx]

Paniek. Het was inmiddels kwart over zeven en om half acht kwam Roan Isa ophalen. En Isa stond nog steeds voor haar kast met alleen een handdoek om haar heen gewikkeld, niet wetend wat ze aan moest doen. Paniek.
‘Isa, weet jij waar mijn sandalen zijn gebleven? Ik ben de hele hut al doorgeweest, maar kan ze nergens…’ Maria liep Isa’s slaapkamer binnen. ‘Wat! Waarom ben jij nog niet aangekleed. Roan kan hier elk moment zijn. Schiet eens op! Hij vraagt je mee op een romantische date, en jij laat hem wachten?’
Isa zuchtte en ging op het bed zitten. ‘Mag ik ook even een typisch vrouwenmoment hebben. Ik weet niet wat ik aan moet.’ Vervolgens trok ze een pruilmondje waarvan Maria in de lach schoot.
‘Chica, chica, chica…’ Maria schudde haar hoofd. ‘Waar is die zelfverzekerde Isa gebleven, die mij altijd advies geeft over wat ik aan moet trekken? En die mij commentaar geeft als ik te laat ben?’
‘Ik wil gewoon dat deze avond perfect wordt. Het is onze eerste keer dat we met z’n tweeën uit eten gaan. Zonder vrienden, alleen wij twee. Ik wil er mooi uit zien.’
‘Ook al zou je in die handdoek gaan, dan zie je er nog prachtig uit. Nu, trek deze jurk aan,’ Maria pakte een crèmekleurige zomerjurk uit Isa’s kast en gaf die aan haar huisgenoot. Vervolgens pakte ze een paar sleehakken en zette die naast het bed neer. ‘Oh, en ondergoed!’
‘Dankjewel voor je hulp, maar dat kan ik zelf nog wel uitzoeken,’ zei Isa, terwijl ze twijfelachtig naar Maria keek.
‘Wat wil je dan aantrekken?’
‘Gewoon, die …’
‘Zie je wel,’ zei Maria, haar vinger wijzend naar Isa. ‘Niks ‘gewoon’. Trek dit er maar onderaan, en haal de bandjes eraf zodat die niet boven je jurk uit komen.’ Ze gooide Isa een wit kanten setje toe die Maria – toevallig - had gekocht toen ze een keer door Isa’s kast aan het snuffelen was geweest. Volgens haar ‘horen vrouwen kleding te dragen waarin hun figuur goed naar voren komt, zodat de mannen iets hebben om naar te kijken’. Een wijs gezegde die ze van haar oma had gekregen, en die ze maar al te graag op Isa toepaste.
‘Maar wat maakt het uit wat ik onder mijn jurk aan heb. Roan ziet dat toch niet, het is niet zo dat ik mijn kleren direct op onze eerste date al uittrek.’
‘Je weet maar nooit. Trek nu maar snel je kleren aan, dan houd ik Roan nog wel even aan de praat. Schiet op!’ Met een laatste blik op Isa verdween Maria uit haar kamer, haar grote bos krullen vrolijk om haar heen zwaaiend.

[Chantalx]

Het leek mij wel handig een soort lijstje te maken van personages. Hieronder een aantal namen plus de relatie erbij. Mocht je nog toevoegingen hebben, dan hoor ik die graag!

Elise: Hoofdpersoon Nederland, studeert aan de universiteit, 4e jaars
Fay: Beste vriendin van Elise sinds de kleuterschool
Noa: Vriendin van Elise, huisgenoot sinds 4 jaar
Brit: Zus van Elise, vier jaar ouder
Julian: Verloofde van Brit

Isa: Hoofdpersoon Spanje, studeert aan universiteit, 4e jaars, Nederlands
Maria: Huisgenoot van Isa, Spaans
Roan: Vriend van Isa, Spaans
Quinn: Vriend van Maria, Spaans

[-Maaike-]

Heey!

Heel handig dat lijstje met namen erbij Zeker omdat het een tijdje geleden is dat ik het verhaal gelezen heb, is dat een handig geheugensteuntje ^_^

Ik vind dat je het kledingadvies goed en leuk omschreven hebt. Ook het stukje dat ondergoed belangrijk is haha. Alles moet voor een eerste date 'tip-top' in orde zijn ^_^

Ga zo door!

Groetjes Maaike

[xILY.]

Aaah leuk dat je er weer bent!
Trouwens, ik vind het Spaanse verhaal leuker (a')
Maar misschien komt dat wel omdat de leefstijl zo anders is (: In Nederland is het gewoon saai school - werk - thuis, zegmaar, en in Spanje omschrijf je dat zo leuk met feesten - lover - date. Zoiets

In elk geval, leuk stukje, ben benieuwd naar de rest! (:
Ik vind je 'Nederlandse stukjes' trouwens ook heel leuk hoor, daar niet van, maar ik ben echt van die buitenlandse, getinte knappe jongens enzo ^^ Dus dat is erg leuk om te lezen!

[Chantalx]

‘Zullen we hier gaan zitten?’ Roan liep naar de rand van het terras toe, naar een tafeltje voor twee. ‘Hier hebben we een mooi uitzicht over de zee.’
Als een echte heer schoof Roan de stoel van Isa aan, die snel haar benen over elkaar sloeg zodat het kanten setje niet zichtbaar was. Ze moest niet vergeten Maria te bedanken voor het uitzoeken van het onmogelijk korte jurkje.
‘Je ziet er heel mooi uit Isa.’
‘Gracias.’ Zelf zag hij er anders ook niet verkeerd uit. Zijn spierwitte blouse stak fel af tegen zijn gebruinde huid, en hij droeg een lichte jeans die laag op zijn heupen hing. Isa probeerde niet afgeleid te raken door de opening van zijn blouse. ‘Wat zullen we bestellen?’
‘Ik denk dat ik zalm neem, of wil je een gerecht delen?’ Hij lachte toen Isa een vies gezicht trok. ‘Je bent niet zo gek op vis, of wel?’
‘Nee, ik eet het liever niet. Maria wil in ieder gerecht vis doen als ik haar niet tegen houd. Ik denk dat ik kip kies.’ Toen Isa nog in Nederland woonde en studeerde at ze nooit vis. Ze had zichzelf voorgenomen om in Spanje te leren vis te eten, maar ze hield er gewoon niet van.
Roan gaf de bestelling door aan de serveerster, en bestelde er twee zoete witte wijn bij. Dat was een voordeel van de plek waar ze woonden. Er waren genoeg leuke restaurantjes en uitgaansgelegenheden in de buurt van hun hut, zodat ze vrijwel alles lopend konden doen. Zelfs de winkels lagen op een kwartiertje lopen vanaf het strand.
‘Dus, je bent je stage nu aan het afronden of niet?’ vroeg Roan.
Isa knikte. ‘Ik ben nu het verslag van mijn opdracht aan het afronden en het logboek aan het bijwerken. Eind volgende week moet ik het inleveren en presenteren. Ik heb het aantal uren dat ik mee moest werken al gedaan, dus het gaat nu alleen nog om het afronden van die verslagen. Dan ben ik klaar.’ De komende twee weken zouden stressen worden. De verslagen had ze voor de grote lijnen al op papier gezet, en alle informatie had ze al verzameld. Het meeste werk zat het in het schrijven van het verslag in het Spaans. Gelukkig bestond er nog zoiets als vertaalmachines.
‘Het is heel snel gegaan. Kun je je voorstellen dat je stage er zo al weer op zit?’
‘Ik denk dat ik er heel erg aan zal moeten wennen om geen verplichtingen meer te hebben. Ik zie wel uit naar die vrijheid, maar eerst nog even twee week hard aan de slag.’
‘Dan zal je wel niet veel vrije tijd hebben de komende twee week. Misschien ’s avonds wel een uurtje of twee om met mij een drankje te gaan drinken?’ Roan glimlachte haar favoriete scheve lach, en ze smolt.
‘Daar moet ik nog even over nadenken,’ plaagde ze, en ze glimlachte terug.
De serveerster bracht de bestelling en was alweer verdwenen voordat Isa het door had. Nu viel het haar pas op dat ze helemaal alleen op het terras zaten. Binnen in het restaurant zaten nog wel een aantal mensen, maar het terras was op hen na verlaten. Op de balustrade waren strengen met lampjes gewikkeld die een zacht licht op de tafel wierpen. Eigenlijk het perfecte romantische etentje. Ze vroeg zich af wat deze avond nog meer zou brengen. Het eten was heerlijk, het was niet te warm, maar ook niet te koud en ze had een geweldige jongen tegen over haar zitten.
‘Waar denk je aan?’ vroeg Roan, waarmee hij haar voor de tweede keer vandaag uit haar dagdroom haalde.
‘Eigenlijk aan hoe perfect en mooi dit allemaal is.’
Roan keek Isa recht in haar ogen en liet zijn ogen vervolgens over de rest van haar lichaam glijden. ‘Jij bent perfect.’ Isa voelde haar wangen rood worden.
‘En je bent nog leuker als je bloost.’
Om zijn blik van haar steeds roder wordende wangen af te leiden, vroeg ze hem hoe zijn vis smaakte. ‘Heerlijk, wil je echt niet proberen?’ Dat aanbod sloeg ze maar af. Hij wilde wel een stukje van haar kip proberen.
Nadat ze hun eten ophadden besloten ze om over het strand terug te lopen naar hun hutten.
‘Ik heb echt genoten van vanavond. Wie weet ga ik nog wel een drankje met je drinken,’ zei Isa. Roan had zijn arm om haar schouders geslagen, en zij haar arm om zijn middel. Hij voelde lekker warm aan, en ze ging een beetje dichter tegen hem aanlopen.
‘Ik ook. En ik hou je eraan dat wij een drankje gaan doen.’
‘Gelukkig dat ik je niet verveeld heb.’
‘Dat zou je niet eens kunnen al zou je nog zo je best doen.’
Zou je ook trainingen kunnen volgens om niet te moeten blozen, vroeg Isa zich af terwijl ze de warmte voor de zoveelste keer naar haar wangen voelde stijgen. Gelukkig was het donker. Het enige licht was afkomstig van de maan, die scheen op de zee. Hoezo cliché.
Ze waren inmiddels aangekomen bij de hut van Isa en Maria. Er schenen geen lichten in de hut voor zover Isa kon zien, dus Maria was waarschijnlijk bij Quinn. ‘Zullen we nog even buiten gaan zitten?’ Roan knikte. Isa liep naar binnen en haalde twee glazen op met een fles zoete witte wijn. Roan was inmiddels gaan zitten op een van de banken gaan zitten en Isa ging naast hem zitten. Hij sloeg opnieuw een arm om haar heen en nam een glas wijn aan.
‘Ik denk dat we dit wel een perfecte date kunnen noemen, of niet?’ glimlachte Isa. Ze voelde Roans vingers over haar arm heen en weer strelen.
‘Dat denk ik ook wel.’ Voordat Isa door had wat er gebeurde voelde ze Roans lippen op de hare. Ze waren koel door de wijn, maar tegelijkertijd ook warm. Ze legde haar handen om zijn brede schouders, en merkte dat zijn handen over haar rug gleden.
‘Isa, moet je echt terug naar Nederland?’ was het eerste wat Roan zei nadat hij de kus stopte. ‘Kun je hier niet blijven, tenminste wat langer?’
Nog verbaasd door zijn kus en in de war door zijn vraag, wist Isa even niet wat ze moest antwoorden. Ze begon echt voor Roan te vallen, of eigenlijk was ze al voor hem gevallen. En hard ook.