hier een verhaal waar ik al een tijdje mee bezig ben. ik ben geen held in spelling dus graag tips daar over.
ik vind zelf dat ik soms te snel van situatie naar situatie spring en vergeet de spaning op te bouwen
maar ja veel leesplezier
ik hbe even de tips van saskjezwaart in de tekst proberen te verwerken
'Mam! Waar is mijn tas?!' roep ik vanaf boven aan de trap.
'Kijk eens in de garage!' roept ze terug. Langzaam loop ik de trap af. Het is mijn eerste schooldag en ik ben knap zenuwachtig. Dit is al de derde school in drie jaar omdat mijn ouders van rondreizen houden. Zo zijn we nu al twee keer in Kroatië geweest. Mijn ouders wouden altijd al een keer naar Los Angeles, vandaar dat ik nu naar secret high ga. Zodra ik beneden ben loop ik naar de garage en ja hoor daar hangt mijn tas. Helemaal boven aan de witte kast. Het is een zwarte tas met witte strepen erop. Ik heb hem drie weken geleden gekocht in een kleinschalig winkeltje ergens in een steegje. Ik zucht en pak een krukje. Stuntelig slap ik op het krukje en even wankelt het. Met moeite steek ik mijn arm zo ver mogelijk uit om bij mijn tas te komen.
Als ik mijn tas bijna heb hoor ik een stem achter me. Ik schrik me dood en val zo achterover van het krukje, met een klap raak ik de grond en voel een enorme pijnscheut door mijn ribbenkast gaan. 'Akira, doen nou eens voorzichtig,' zegt mijn vader bezorgt.
'Ja jij liet me schrikken,' zeg ik kwaad. Ik sta op en kijk naar weer naar de witte kast waar mijn tas nog hangt. Vragend kijk ik mijn vader aan; ‘Waar kom jij vandaan?’
‘Niet zo brutaal jij jongedame,’antwoord mijn vader, ergens bespeur ik een beetje woede in zijn stem en besluit er verder niet op in te gaan. ‘Kun jij bij mijn tas?’ vraag ik. Mijn vader kijkt me aan en loopt naar de witte kast toe. Charlie is een aardige man, maar kan zo af en toe een beetje boos over komen. Mijn vader is de hoofd reden dat ik hier nu ben, hij houd het meest van al het rond reizen en sleurt samen met mijn moeder mij overal mee naar toe.
‘Kijk eens, helemaal voor jou,’ zegt mijn vader met een lach.
‘Dankje,’zeg ik kort en loop achter mijn vader de keuken in. Snel doe ik al mijn spullen in mijn tas.
‘Eens kijken, wat moet ik allemaal mee,’mompel ik zacht.
Zodra ik mijn tas klaar heb loop ik naar mijn moeder; ‘zullen we gaan, mam?’
Mijn moeder en ik stappen in de auto en vertrekken naar school.
'Heb een leuke dag lieverd.' zegt mijn moeder.
'Ik doe mijn best mam.' antwoord ik. Het is nooit makkelijk om naar een andere school te gaan, je bent altijd de nieuweling en begint zonder vrienden. En het ergste is nog wel, je weet de weg niet.Ik zit nu in de derde klas van het VMBO en moet volgend jaar examen doen gelukkig is het school jaar nog maar net begonnen en heb ik niet veel gemist. Als mijn moeder uit het zicht is draai ik me om. Even schrik ik van de hoeveelheid kinderen die op het schoolplein rond lopen. Langzaam loop ik tussen alle kinderen door naar binnen. Binnen zoek ik zoek de weg naar de administratie, waar ik mijn rooster kan halen. het is een mooie school vooral van binnen. Ze hebben hele mooie grote luxe kluisjes en de gangen zijn brand schoon. Ik vraag me af waar ik terecht gekomen ben. Zodra ik de administratie gevonden heb ga ik op een van de houten stoelen zitten die in een hoekje staan. Het zijn oude stoelen en zien er niet zo best meer uit. 'Akira Mountaingate?' Roept een hoge vrouwen stem vanuit het kamertje tegen over me. Langzaam sta ik op en loop ik naar het kamertje. 'Kom op meid ik heb niet de hele dag de tijd.' klinkt er weer uit het kamertje. 'Ja ja ik kom al.' reageer ik gefrustreerd. Zodra ik in het kamertje sta zie ik een hele oude dame zitten ze lijkt wel honderd. ze heeft grijs krullerig haar, veel rimpels, een bril die van zilver lijkt en ze draagt een bloemetjes jurk. 'Zo jij bent dus Akira Mountaingate.' Zegt de vrouw.
'Ja dat klopt mevrouw ....'
'Ageling, ik heet mevrouw Ageling. Hier heb ik je rooster en een plattegrond van de school, probeer hem niet te verliezen. Oké?'Rustig drukt ze haar bril weer goed op haar neus en kijkt me vragend aan.
'Ik zal mijn best doen mevrouw Ageling,'zeg ik met een aardige blik in mijn ogen.
'Ga dan nu maar gouw naar je les.' Met mijn rooster en plattegrond loop ik door de gangen opzoek naar mijn lokaal. Ik had nooit gedacht dat een lokaal vinden op je eerste dag zo moeilijk kon zijn. Nou zou je denken dat ik er al been gewent, maar ook op deze school is het niet makkelijk om mijn lokaal te vinden. Na een kwartier door de school te hebben gelopen heb ik dan eindelijk mijn lokaal gevonden. Ik klop op de deur. 'Kom maar binnen.' Zegt een zware mannen stem. Ik loop de klas binnen. Iedereen is stil en kijkt naar me. 'H-hallo.' Stotter ik en kijk om me heen. De leraar maakt een gebaar naar de laatste stoel die nog over is. Rustig ga ik zitten en pak mijn spullen.'Oké we gaan beginnen met de les.' Zegt de leraar.
)
miss dat je daar iets meer van kunt beschrijven, dat je zegt dat haar moeder haar voor de eerste dag brengt met de auto. Nu had ik zoiets van : hè, dat klopt niet echt.
)
En wat raar dat haar ei zomaar verplaatst is ..
dus volgende stuk gaat nog heel even duren