Meredith

[Marlindee]

Hoii, vraag alsjeblieft niet waar de titel vandaan komt - het is wel logisch maar ik had liever een andere gewild- want dat is een heel verhaal. Ik hoop dat jullie tips hebben =)

Meredith was opgevoed met leugens, getroost, gebroken door leugens.
Zoals de waarheid bij sommige mensen belangrijk was, was dat voor Meredith de leugen. Ze vertrouwde niemand, niemand vertrouwde haar.
Meredith wist dat ze vrienden verloor met haar leugens, dat ze ooit in de problemen zou komen.
Maar ze kon niet anders. Ze was opgegroeid met leugens, en ze zou er mee sterven.

[-Maaike-]

Heey!

Het is nogal een kort stukje, maar in die vijf regels weet je me wel te overtuigen om nieuwsgierig te zijn naar het volgende stukje Wel raad ik je aan in het vervolg langere stukjes te posten

Groetjes Maaike

[Marlindee]

Ja, ik post af en toe verhalen op een ander forum en daar is de gewoonte dat je een soort voorstukje post, daarna pas de lappen tekst ;p Ik ben ook niet zo tevreden over dit stukje, maar ach.
Bedankt voor je reactie (:

‘Niks moet, alleen scherp blijven, want deze wereld kent geen medelijden’

‘Nee, dat deed ik niet. Ik hield van je’ ik was getuigen van alle leugens.
De leugens die mijn jeugd braken, de leugens die mijn leven verpestten. Ik merkte het als iemand loog, van iedereen. Ik hield me altijd op de achtergrond, ik observeerde het slachttoffer. Meestal had die het niet door, of ik merkte dat diegene aan het vechten was met zichzelf. Het overgrote deel wou het niet geloven, wou niet in de verzinsels trappen.
Sommige wilden dat juist wel, hoopten dat als zei dat deden, alles opgelost was.
De zoveelste leugen die ik had meegemaakt.
Maar een kleine groep geloofde de verzinsels niet. Ze zagen het als uitvlucht, waar ze weinig respect voor hadden. Ik voelde ook altijd een soort minachting voor de bedrieger. En het slachttoffer. Hoe kan je dat geloven? vraag ik me altijd af. Het antwoord was simpel.
Iedereen was verblind door liefde.
Ze wilden niet dat een van hun dierbaren het echt had gedaan, ze konden dat niet geloven.
Ik minachtte dat, het was niet mijn stijl. Ik stond boven hun, ik was beter. Ik wist dat de echte wereld hard was, dat je zo gebroken achterbleef als je niet oplette.
Maar die mensen dachten dat de wereld zacht was, dat je met leugens alles op kon lossen.
Ik wist dat het onmogelijk was, en toch loog ik ook. Ik zag mezelf niet als bedrieger, ik stond immers boven hun. Ik loog als het nodig was, niet voor kleine dingen.
Hoewel dat wel leek, het was vaak nodig voor mijn gevoel. Ik had een hoog zelfbeeld.
Ik was niet bang, nergens voor. Sommige mensen waren bang om tegen hun ouders te vertellen dat ze laf waren, durfden dat niet tegen hun vrienden zeggen. Ik deed het zonder een spoortje medelijden of wroeging. Want ik was zeker van mijn zaak, ik wist zeker dat ik
boven hun stond. Ik had een grote arrogantie waar ik me niet voor schaamde.
In het begin, toen ik nog jong was en dacht dat de wereld goed was, geloofde ik ook in de leugens van anderen.
Zoals je ook gelooft in de Paashaas en Sinterklaas, het komt niet in je op dat het misschien niet zo is. Je gelooft niet dat mensen zo.. achterbaks zijn om te liegen.
Helaas was iedereen achterbaks in deze wereld. En ik kon het weten.

[-Maaike-]

Heey!

Ik vond het proloog wat steker dan dit vervolg stukje. Dat komt vooral omdat er nog niet zo heel veel gebeurt, behalve dat Meredith verteld dat ze zelf leugens maakt. Wel ben ik benieuwd naar het volgende stukje Je bent namelijk op een redelijk spanningsverhogend punt gestopt, 'en ik kon het weten' ^_^

Een paar grammaticale feedbackpuntjes

Sommige wilden dat juist wel, hoopten dat als zei dat deden,

Zei is van zeggen, en ik denk dat je 'zij' bedoelt.

vraag ik me altijd af.

Je verhaal is in de verleden tijd, dus deze 'vraag' wordt dan 'vroeg'

Ga zo door!

Groetjes Maaike