Dit gedicht heb ik geschreven toen ik circa 14 a 15 jaar oud was. Ik woonde toen in een psychiatrisch ziekenhuis voor kinderen van ongeveer 4 tot 18 jaar oud. Bij het schrijven van dit gedicht voelde ik me onbegrepen, ongewenst, verdrietig, boos en eenzaam.
Nu ben ik 20 jaar, en dit gedicht maakt nog steeds mijn gevoelens over die tijd los.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Autisme
Veertien jaar en ging al uit huis
thuis ging het niet meer
want ik was niet in orde
ik ging naar een speciale ziekenhuis
Helemaal alleen
tussen de vreemde mensen
die je een jaar lang bestudeerden
maar ik liep er met een grote boog omheen
Ik moest er niks van hebben
van dat gekoekeloer
net een aap uit de dierentuin
en ik kreeg ook vieze dierenvoer
Werd je boos
namen ze je mee
stopten ze je in een isoleercel
en je huilde, alles was hopeloos
Geen licht scheen op een einde
geen liefde meer
geen moeder die je instopte
geen knuffel, geen gebaar
een hele depressieve sfeer
komen ze met een stempel
en dat wordt met geweld op je gedrukt
autisme is wat je hebt
ik kan niet naar huis, ik ben mislukt
Sociaal gaat het niet
contstant word je beschermt
tegen een wereld waar je intreed
zodat je nooit het ziekenhuis verliet
Maar ik was het beu
ik liep weg
want ik was toch autistisch
een verstandelijk gehandicapte,
een raar mens
maar ze vergaten wel
mijn diepste wens
ik ben autistisch
mij doet het niets
en ik zeg weinig
voor de rest ben ik toch fantastisch?
ik ben verlegen en stil
kan mij 't schelen
ik ben toch niet de enige mens
met een verschil?
Autisme
-
P_Westdijk
- Typmachine
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 27 jan 2011 21:55
- Locatie: Dichtbij de A-27
- Contacteer:
Iedereen heeft een verleden. Ik zelf heb van mijn zesde tot mijn veertiende op een internaat gezeten waarbij ik in het weekend naar mijn ouders ging. Door mijn ouders vrij opgevoed kwam ik opeens te midden van mensen terecht waarbij het geloof een grote rol speelde. Het was geen hel op aarde, maar ook geen paradijs. Genoeg over mij want ik wilde op het gedicht reageren.
De betekenis achter de woorden maken het heel sterk en ik heb er bewondering voor dat je het met ons wilt delen, maar het gedicht zelf vind ik wat minder. Een heleboel zinnen met het woord niet erin geschreven waarvan ik denk dat je wel in staat bent om deze anders te formuleren.
De laatste twee regels vind ik naar betekenis gezien een sterke afsluiter, maar het woord verschil lijkt me ongeschikt hiervoor. Mensen verschillen inderdaad van elkaar, maar een mens met een verschil?
Doe ermee wat je wilt want het is slechts een persoonlijke mening en ik blijf het knap vinden dat je het hebt geplaatst.
De betekenis achter de woorden maken het heel sterk en ik heb er bewondering voor dat je het met ons wilt delen, maar het gedicht zelf vind ik wat minder. Een heleboel zinnen met het woord niet erin geschreven waarvan ik denk dat je wel in staat bent om deze anders te formuleren.
De laatste twee regels vind ik naar betekenis gezien een sterke afsluiter, maar het woord verschil lijkt me ongeschikt hiervoor. Mensen verschillen inderdaad van elkaar, maar een mens met een verschil?
Doe ermee wat je wilt want het is slechts een persoonlijke mening en ik blijf het knap vinden dat je het hebt geplaatst.
Writing has laws of perspective,
of light and shade just as painting does, or music.
If you are born knowing them, fine.
If not, learn them.
Then rearrange the rules to suit yourself.
of light and shade just as painting does, or music.
If you are born knowing them, fine.
If not, learn them.
Then rearrange the rules to suit yourself.
Heey Samilya,
Je gedicht is echt prachtig. Meer weet ik eigenlijk niet te zeggen het is zo mooi en je legt er zoveel emotie in. Het gaat gewoon heel erg diep. Ik vind het heel mooi gedaan
Groetjes, Misora
Je gedicht is echt prachtig. Meer weet ik eigenlijk niet te zeggen het is zo mooi en je legt er zoveel emotie in. Het gaat gewoon heel erg diep. Ik vind het heel mooi gedaan
Groetjes, Misora
"You should know by now that there is nothing more devastating in the world than true beauty."
-
mena1998
- Typmachine
- Berichten: 771
- Lid geworden op: 04 sep 2011 11:50
- Locatie: Heelal, Melkweg, Aarde, Europa, Nederland, (Provincie) Groningen, Oude Pekela
Omg, ik hoef het huis niet uit, zelfs al heb ik autisme. Zelfs met mijn '' speciaal'' talentje niet. Ik zit op een school met hulp. Dit gedicht is gewoon goed. Geen woorden. dat doe jij maar.
Groetjes
Mena
Groetjes
Mena
Shit happens, just flush it and move on!
ik ben lang niet online geweest omdat ik van huis ben "gevlucht" en vanaf december heb gewoond bij mijn vriend.. 150 km verderop. Daar was ik gelukkig..
Ik verontschuldig me dat ik weinig van me heb laten horen, maar zo ben ik eigenlijk al mijn contacten kwijt geraakt in brabant; ze voelden zich gedumpt.
Ik ben nu weer thuis.. moet verder met studie en er was een bom ontploft in mijn email.
Wat veel reacties! Wauw hartstikke bedankt allemaal!
Ik heb dit gedicht geschreven toen ik 15 was, en ik was niet zo ontwikkeld als nu.
Maar ik wilde het wel met jullie delen en heb het bij het originele gelaten.
Als ik het gedicht hardop lees, dan vloeien er tranen over mijn wangen.
De pijn die ik toen voelde, voel ik soms nog steeds
Echt bedankt! Het doet me goed:)
Ik verontschuldig me dat ik weinig van me heb laten horen, maar zo ben ik eigenlijk al mijn contacten kwijt geraakt in brabant; ze voelden zich gedumpt.
Ik ben nu weer thuis.. moet verder met studie en er was een bom ontploft in mijn email.
Wat veel reacties! Wauw hartstikke bedankt allemaal!
Ik heb dit gedicht geschreven toen ik 15 was, en ik was niet zo ontwikkeld als nu.
Maar ik wilde het wel met jullie delen en heb het bij het originele gelaten.
Als ik het gedicht hardop lees, dan vloeien er tranen over mijn wangen.
De pijn die ik toen voelde, voel ik soms nog steeds
Echt bedankt! Het doet me goed:)
"People who point at their wrist asking for the time... I know where my watch is pal, where the hell is yours? Do I point at my crotch when I ask where the toilet is?"