Heey ik ben met een nieuw verhaal begonnen naast mijn andere verhaal gekidnapt. (waar ik overegins mee door blijf gaan.) Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Tips zijn altijd welkom omdat ik nog een beginner ben, wel aardig alsjeblieft.
Veel plezier met lezen!
Mijn Redding
Ze bekeek aandachtig het busje. Maar of ze er nu echt iets van af wist was de vraag,
de oude man was niet voor niets mee. Het was haar vader.
‘Hoeveel kost hij?’ vroeg de man.
De automonteur noemde de prijs en een frons verscheen op het mooie voorhoofdje van het meisje.
‘Eden, hoe vind je hem?’ Vroeg de man aan het meisje. Eden heette ze dus. Aparte naam, maar het paste wel bij haar.
‘Duur!’ Was haar antwoord. Ze keek nu met haar donkerblauwe ogen naar de automonteur.
Ze waren smekend en dwingend tegelijk. Hij kon er niks van doen en begon te stotteren,
het gebeurde niet vaak dat een mooie blondine hem zo recht in de ogen aankeek.
‘Hij is niet in goede staat, maar als u hem oplaat knappen kan ik u korting geven.’ Het was eruit,
voordat hij eigenlijk beseft had wat hij zei klaarde haar gezicht op.
‘Geregeld!’ Zei ze.
‘Je hebt het weer eens voor elkaar.’ Zei haar vader toen ze het busje voor het
ouderlijk huis hadden geparkeerd.
‘Mijn kleine meid word groot.’ Zei hij trots. Ze zei maar niet dat ze al bijna tweeëntwintig was,
klaar was met haar school en dus al lang zijn kleine meid niet meer was. In plaats daarvan leek het haar verstandig een beetje dom te lachen en te knikken zoals ze wel vaker deed.
‘Maar schat je weet het toch echt wel zeker, ik bedoel het is niet niks om in je eentje te gaan reizen.’
Ze zuchtte.
‘Ik weet dat je het niet leuk vind, maar ik wil graag doen waar ik zelf zin in heb. Niet iets wat iemand anders wil doen.’
En zo zal het gaan, ze had bijna tweeëntwintig jaar naar anderen geluisterd nu zal ze zelf de regels maken.
Ze wou de wereld zien en zou de wereld zien.
Ze kuchte van al het stof dat omhoog kwam.
‘Hij zei dat ze hem zouden opknappen nou daar merk ik veel van.’ Zei ze sarcastisch.
‘Hij heeft de motor opgeknapt, en de lichten doen het weer dus niet zeuren jij.’ Antwoorde vader.
Als antwoord kreeg hij wat gegrom terug.
‘Help me nou maar gewoon.’ Ze zag dat vader naar binnen ging en even later
terug kwam met een matras.
‘Dus, wat is nu eigenlijk je plan.’ Eden zuchtte.
“Dat heb ik al zo vaak vertelt. Ik heb een paar plekken over de wereld waar ik graag heen wil, daar ga ik heen. Twee keer per week logeer ik in een hotel, voor opladen en misschien een brief schrijven ofzo. En natuurlijk om te wassen. Voor de rest reis ik zoveel mogelijk langs de zee en andere waterplaatsen. Als ik niet in een hotel slaap, slaap ik hier.’ Ze tikte op het matras dat inmiddels in de auto lag.
‘Heb ik geen geld meer, ga ik of terug om hier een baan te zoeken of neem ik daar een baan.’
‘Duidelijk.’ Antwoorde vader afwezig. ‘Maar je bent echt gek dat je dit doet.’
‘Iedereen is gek, maar je bent pas echt gek als je niet laat zien dat je gek bent.’ Antwoorde ze.
‘Zolang je maar niet weer gaat schreeuwen.’
‘Ik kan niks beloven.’Zei ze met een glimlachje. Het was even stil.
Eden was altijd een vaders kindje geweest, met haar broer en haar moeder had ze niet zoveel.
‘Morgen ga ik. Pap, morgen ben ik echt vrij.”
de oude man was niet voor niets mee. Het was haar vader.
‘Hoeveel kost hij?’ vroeg de man.
De automonteur noemde de prijs en een frons verscheen op het mooie voorhoofdje van het meisje.
‘Eden, hoe vind je hem?’ Vroeg de man aan het meisje. Eden heette ze dus. Aparte naam, maar het paste wel bij haar.
‘Duur!’ Was haar antwoord. Ze keek nu met haar donkerblauwe ogen naar de automonteur.
Ze waren smekend en dwingend tegelijk. Hij kon er niks van doen en begon te stotteren,
het gebeurde niet vaak dat een mooie blondine hem zo recht in de ogen aankeek.
‘Hij is niet in goede staat, maar als u hem oplaat knappen kan ik u korting geven.’ Het was eruit,
voordat hij eigenlijk beseft had wat hij zei klaarde haar gezicht op.
‘Geregeld!’ Zei ze.
‘Je hebt het weer eens voor elkaar.’ Zei haar vader toen ze het busje voor het
ouderlijk huis hadden geparkeerd.
‘Mijn kleine meid word groot.’ Zei hij trots. Ze zei maar niet dat ze al bijna tweeëntwintig was,
klaar was met haar school en dus al lang zijn kleine meid niet meer was. In plaats daarvan leek het haar verstandig een beetje dom te lachen en te knikken zoals ze wel vaker deed.
‘Maar schat je weet het toch echt wel zeker, ik bedoel het is niet niks om in je eentje te gaan reizen.’
Ze zuchtte.
‘Ik weet dat je het niet leuk vind, maar ik wil graag doen waar ik zelf zin in heb. Niet iets wat iemand anders wil doen.’
En zo zal het gaan, ze had bijna tweeëntwintig jaar naar anderen geluisterd nu zal ze zelf de regels maken.
Ze wou de wereld zien en zou de wereld zien.
Ze kuchte van al het stof dat omhoog kwam.
‘Hij zei dat ze hem zouden opknappen nou daar merk ik veel van.’ Zei ze sarcastisch.
‘Hij heeft de motor opgeknapt, en de lichten doen het weer dus niet zeuren jij.’ Antwoorde vader.
Als antwoord kreeg hij wat gegrom terug.
‘Help me nou maar gewoon.’ Ze zag dat vader naar binnen ging en even later
terug kwam met een matras.
‘Dus, wat is nu eigenlijk je plan.’ Eden zuchtte.
“Dat heb ik al zo vaak vertelt. Ik heb een paar plekken over de wereld waar ik graag heen wil, daar ga ik heen. Twee keer per week logeer ik in een hotel, voor opladen en misschien een brief schrijven ofzo. En natuurlijk om te wassen. Voor de rest reis ik zoveel mogelijk langs de zee en andere waterplaatsen. Als ik niet in een hotel slaap, slaap ik hier.’ Ze tikte op het matras dat inmiddels in de auto lag.
‘Heb ik geen geld meer, ga ik of terug om hier een baan te zoeken of neem ik daar een baan.’
‘Duidelijk.’ Antwoorde vader afwezig. ‘Maar je bent echt gek dat je dit doet.’
‘Iedereen is gek, maar je bent pas echt gek als je niet laat zien dat je gek bent.’ Antwoorde ze.
‘Zolang je maar niet weer gaat schreeuwen.’
‘Ik kan niks beloven.’Zei ze met een glimlachje. Het was even stil.
Eden was altijd een vaders kindje geweest, met haar broer en haar moeder had ze niet zoveel.
‘Morgen ga ik. Pap, morgen ben ik echt vrij.”
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Hoi! Ik zag je verhaal staan en dacht; die ga ik eens lezen! (:
De meeste feedback die je hier krijgt is aardig hoor, het is allemaal positief en opbouwend bedoeld, veel negatief commentaar zul je hier niet tegenkomen!
Waar ik in het begin wat tegenaan liep, was dat je meteen begon met je verhaal zegmaar, er was niet echt een soort inleidend gedeelte, iets waaraan je kunt afleiden over wie of wat het gaat, wie of wat de situatie is. Dat is natuurlijk niet verplicht, maar misschien is dat in jouw geval wel handig.
Een blonde jongedame stond naast een wat oudere man op de straat voor de garage. Ze bekeek het busje aandachtig, maar het was niet duidelijk of ze iets van auto's af wist. Haar vader was immers niet voor niets mee.
'Hoeveel kost hij?' vroeg de man. etcetc.
Snap je? Dan begin je zegmaar met een soort inleiding, dan snapt de lezer in wat voor situatie de hoofdpersoon staat.
Dat brengt me direct naar het volgende punt; je hebt bij deze eerst vraag 'vroeg de man' met een kleine letter gedaan, dat klopt ook, het hoort ook met een kleine letter. Verderop in het verhaal heb je steeds hoofdletters gedaan, ik zal even aangeven wat ik bedoel.
Snap je wat ik bedoel? Nadat iemand iets gezegd heeft, mag het dus gewoon met een kleine letter (:
En die enter na de komma mag sowieso weg.
Het was eruit en voordat hij eigenlijk besefte wat hij had gezegd, klaarde haar gezicht al op.
Oh, en deze 'zei' mag ook weer met een kleine letter natuurlijk.
Je schrijft in verleden tijd, dus 'zal' moest 'zou' worden. En 'wou' is wel spreektaal, maar in schrijftaal gebruik je eigenlijk altijd 'wilde' (: Trouwens, als je iets wil benadrukken, kun je dat schuingedrukt zetten bijvoorbeeld. Zoals bij 'ze wilde de wereld zien en zou de wereld zien.'
'zei' met kleine letter, en geen punt, maar een komma, want de zin is niet afgelopen als zij wat heeft gezegd, maar als je de zin hebt afgesloten. Dus:
'Daar merk ik veel van,' zei ze sarcastisch.
'Daar merk ik veel van,' zei ze sarcastisch, 'maar niet heus.'
'Daar merk ik veel van,' zei ze sarcastisch. 'Trouwens, blablabla?'
Ze draaide met haar ogen en zei met sarcastische stem: 'Daar merk ik veel van.'
Het sarcasme in haar stem was duidelijk hoorbaar. 'Daar merk ik veel van.'
'Daar merk ik veel van.' Het sarcasme in haar stem was duidelijk hoorbaar.
Haha, wat een reeks voorbeelden ;p Maar snap je wat ik bedoel?
antwoordde met kleine letter en 2 d's, net als hierboven (:
Het is ik antwoord (tegenwoordige tijd), dus ik antwoordde (verleden tijd)
Dus ook hij antwoordt (tegenwoordige tijd), dus hij antwoordde (verleden tijd)
Is het een beetje duidelijk? Ik ben een beetje vaag zo laat op de avond, sorry
Ik vond het een goed stukje, je schrijfstijl leest fijn weg en op een paar grammatica- en stijlfouten na, heb ik geen foutjes gezien! Je hebt Eden leuk tussen de regels door beschreven, dat ze blond is en donkerblauwe ogen heeft, goed gedaan! (:
Ik ben benieuwd naar de rest, dus keep going!
Doe met mijn feedback wat je wilt, je bent niet verplicht om iets te veranderen ofzo, want het is jouw verhaal en jouw schrijfstijl! (:
Succes verder met je verhaal, als ik tijd heb, blijf ik het komende tijd zeker volgen!
Liefs, Marit.
De meeste feedback die je hier krijgt is aardig hoor, het is allemaal positief en opbouwend bedoeld, veel negatief commentaar zul je hier niet tegenkomen!
Waar ik in het begin wat tegenaan liep, was dat je meteen begon met je verhaal zegmaar, er was niet echt een soort inleidend gedeelte, iets waaraan je kunt afleiden over wie of wat het gaat, wie of wat de situatie is. Dat is natuurlijk niet verplicht, maar misschien is dat in jouw geval wel handig.
Ik zou er dan zoiets van maken:Ze bekeek aandachtig het busje. Maar of ze er nu echt iets van af wist was de vraag,
de oude man was niet voor niets mee. Het was haar vader.
Een blonde jongedame stond naast een wat oudere man op de straat voor de garage. Ze bekeek het busje aandachtig, maar het was niet duidelijk of ze iets van auto's af wist. Haar vader was immers niet voor niets mee.
'Hoeveel kost hij?' vroeg de man. etcetc.
Snap je? Dan begin je zegmaar met een soort inleiding, dan snapt de lezer in wat voor situatie de hoofdpersoon staat.
Dat brengt me direct naar het volgende punt; je hebt bij deze eerst vraag 'vroeg de man' met een kleine letter gedaan, dat klopt ook, het hoort ook met een kleine letter. Verderop in het verhaal heb je steeds hoofdletters gedaan, ik zal even aangeven wat ik bedoel.
'Eden, hoe vind je hem?' vroeg de man aan het meisje.Eden, hoe vind je hem?’ Vroeg de man aan het meisje.
'Duur!' was haar antwoord.‘Duur!’ Was haar antwoord.
Snap je wat ik bedoel? Nadat iemand iets gezegd heeft, mag het dus gewoon met een kleine letter (:
Deze zin klopt niet helemaal en er zit een enter tussen. Het is OF hij kon er niets van maken OF hij kon er niets aan doen (:Hij kon er niks van doen en begon te stotteren,
het gebeurde niet vaak dat een mooie blondine hem zo recht in de ogen aankeek.
En die enter na de komma mag sowieso weg.
Op laat knappen (los van elkaar); wat die zin daarna betreft, die is nu een beetje moeilijk. Suggestie:‘Hij is niet in goede staat, maar als u hem oplaat knappen kan ik u korting geven.’ Het was eruit,
voordat hij eigenlijk beseft had wat hij zei klaarde haar gezicht op.
‘Geregeld!’ Zei ze.
Het was eruit en voordat hij eigenlijk besefte wat hij had gezegd, klaarde haar gezicht al op.
Je hebt hier een paar keer achter elkaar 'zei', maar dat hoef je niet telkens er neer te zetten, mensen snappen wel dat je bedoelt dat die vader dat tegen zijn dochter zet (:‘Je hebt het weer eens voor elkaar.’ Zei haar vader toen ze het busje voor het
ouderlijk huis hadden geparkeerd.
‘Mijn kleine meid word groot.’ Zei hij trots.
Oh, en deze 'zei' mag ook weer met een kleine letter natuurlijk.
En zo zou het gaan, ze had bijna tweeëntwintig jaar naar anderen geluisterd, nu zou ze zelf de regels maken. Ze wilde de wereld zien en zou de wereld zien.En zo zal het gaan, ze had bijna tweeëntwintig jaar naar anderen geluisterd nu zal ze zelf de regels maken.
Ze wou de wereld zien en zou de wereld zien.
Je schrijft in verleden tijd, dus 'zal' moest 'zou' worden. En 'wou' is wel spreektaal, maar in schrijftaal gebruik je eigenlijk altijd 'wilde' (: Trouwens, als je iets wil benadrukken, kun je dat schuingedrukt zetten bijvoorbeeld. Zoals bij 'ze wilde de wereld zien en zou de wereld zien.'
'Hij zei dat ze hem zouden opknappen, nou, daar merk ik veel van,' zei ze sarcastisch.‘Hij zei dat ze hem zouden opknappen nou daar merk ik veel van.’ Zei ze sarcastisch.
'zei' met kleine letter, en geen punt, maar een komma, want de zin is niet afgelopen als zij wat heeft gezegd, maar als je de zin hebt afgesloten. Dus:
'Daar merk ik veel van,' zei ze sarcastisch.
'Daar merk ik veel van,' zei ze sarcastisch, 'maar niet heus.'
'Daar merk ik veel van,' zei ze sarcastisch. 'Trouwens, blablabla?'
Ze draaide met haar ogen en zei met sarcastische stem: 'Daar merk ik veel van.'
Het sarcasme in haar stem was duidelijk hoorbaar. 'Daar merk ik veel van.'
'Daar merk ik veel van.' Het sarcasme in haar stem was duidelijk hoorbaar.
Haha, wat een reeks voorbeelden ;p Maar snap je wat ik bedoel?
Hij heeft de motor opgeknapt en de lichten doen het weer, dus niet zeuren, jij,' antwoordde vader.‘Hij heeft de motor opgeknapt, en de lichten doen het weer dus niet zeuren jij.’ Antwoorde vader.
‘Duidelijk.’ Antwoorde vader afwezig.
antwoordde met kleine letter en 2 d's, net als hierboven (:
Het is ik antwoord (tegenwoordige tijd), dus ik antwoordde (verleden tijd)
Dus ook hij antwoordt (tegenwoordige tijd), dus hij antwoordde (verleden tijd)
Is het een beetje duidelijk? Ik ben een beetje vaag zo laat op de avond, sorry
Hier weer hetzelfde (:‘Iedereen is gek, maar je bent pas echt gek als je niet laat zien dat je gek bent.’ Antwoorde ze.
Dit vond ik een hele goede afsluitende zin! Alleen die laatste komma mag weg, je hebt nu twee sluitende aanhalingstekens staan, dat mag er gewoon één worden (:‘Morgen ga ik. Pap, morgen ben ik echt vrij.”
Ik vond het een goed stukje, je schrijfstijl leest fijn weg en op een paar grammatica- en stijlfouten na, heb ik geen foutjes gezien! Je hebt Eden leuk tussen de regels door beschreven, dat ze blond is en donkerblauwe ogen heeft, goed gedaan! (:
Ik ben benieuwd naar de rest, dus keep going!
Doe met mijn feedback wat je wilt, je bent niet verplicht om iets te veranderen ofzo, want het is jouw verhaal en jouw schrijfstijl! (:
Succes verder met je verhaal, als ik tijd heb, blijf ik het komende tijd zeker volgen!
Liefs, Marit.
I'm jealous of my parents, I'll never have a kid as cool as theirs.
volgende stuk, sorry voor de typfouten ik ben 13 en niet zo goed in nederlands xd
‘Noa zou dit geweldig vinden.’ Zegt de man.
‘Dan, weet je het zeker je kent haar nog maar een jaar.’ De glimlach verdween even van het gezicht van de man. Daar had zijn broer gelijk in. Hij had wel wat anders verwacht toen hij tegen de verkoopster had gezegd
‘ik vertel het mijn broer nu, hij vind het vast fantastisch luister maar mee.’ Hij drukte de luidspreker uit.
‘Tim, hier praten we later nog over oké?’ Hij zette zijn telefoon uit, blijkbaar wou hij niet gestoord worden.
‘Zo en waar waren we.’ Vroeg hij. Toen hij dit vroeg begon hij weer te glimlachen, zijn donkerbruine ogen lachte vrolijk mee.
‘Meneer weet u zeker dat u een ring wil kopen?’ Probeerde de verkoopster. Ze hoorde wat gegrinnik, logisch, ze gedroeg zich nou niet echt als een dame en hing vervaarlijk over de balie heen. Maar die man was zo’n lekkerding, het zou zonde zijn als deze charmante jongenman zou trouwen. Weer een vrijgezel minder.
‘Ik weet het zeker.’ Zei hij en hij haalde een hand door zijn roodblonde haar en kuchte. Bij de meeste mensen in dit land die rood haar hadden stond het afschuwelijk, maar in combinatie met die bruine ogen en ongeveer 2 dagen oude stoppelbaard was hij een meidenmagneet. Met tegenzin liet ze hem de ringen zien. Hij koos er een in de conclusie dat Noa hem ook mooi zou vinden.
Dan kwam uit de juwelier in Dublin. Zelf woonde hij iets buiten Dublin, maar hij vond het leuk hier te komen, mensen kijken. Hij moest nog steeds lachen om die hopeloze verkoopster. Ach ja hij voelde zich ook wel weer gevleid. Maar hij zou trouw aan Noa blijven, hij hield van haar. Ierland was een prachtig land, maar hij had al uitgestippeld waar ze heen zouden gaan met de vakantie. Tijdens die vakantie zou hij haar vragen en daar zouden ze hun bruiloft houden. Naar de kust van Spanje. Hij had nog wel even in Dublin willen blijven, maar had zijn telefoon weer aangezet en gezien dat zijn broer en vader nog hadden gebeld. Net zoals hij woonden ze allemaal iets buiten Dublin. Dan had liever in Dublin gewoond, maar zijn ouders hadden erop gestaan een huis buiten Dublin te kopen. En er was geld genoeg. Hij had zelf wel geld gehad, want had op 23 jaar al een baan als advocaat bij een bureau in Dublin. Maar door dat werk had hij nog geen tijd gehad naar nieuwe huizen te kijken. En Noa had al een tijdje gezeurt dat het wel een beetje te klein was voor hun beiden. Hij zelf was inmiddels 25 een jaar ouder als Noa, en hij vond het zelf ook wel een beetje te krap worden, ook samen met Bo de lieve Golden Retriever die hij had gekocht voor Noa, waar ze helaas bang voor was. Dus na de huwelijksreis zou hij nog een paar dagen verlof nemen om te kijken naar huizen.
Toen Tim binnen was gestormd hadden ze wel verwacht wat anders te horen dan
‘Dan is van plan te trouwen met een heks.’ ‘Tim.’ zei zijn vader alsof hij een klein kind was.
‘We mogen Noa ze hoort bij de familie.’
‘Maar ze haat Bo en niemand haat Bo, en ze denkt alleen maar aan zichzelf die arme Dan gaat er straks nog aan onderdoor.’ Vervolgde Tim hijgend. Niet van inspanning maar vanwege de woede.
‘Er is niks wat je er aan kan doen, ze vertrekken overmorgen.’ De ouders van Dan,Tim en Maddy, wouden hem nog tegen houden maar hij was al weggerend naar de voordeur. Op weg naar Dan om hem over te halen zijn leven niet te vergooien.
‘Noa zou dit geweldig vinden.’ Zegt de man.
‘Dan, weet je het zeker je kent haar nog maar een jaar.’ De glimlach verdween even van het gezicht van de man. Daar had zijn broer gelijk in. Hij had wel wat anders verwacht toen hij tegen de verkoopster had gezegd
‘ik vertel het mijn broer nu, hij vind het vast fantastisch luister maar mee.’ Hij drukte de luidspreker uit.
‘Tim, hier praten we later nog over oké?’ Hij zette zijn telefoon uit, blijkbaar wou hij niet gestoord worden.
‘Zo en waar waren we.’ Vroeg hij. Toen hij dit vroeg begon hij weer te glimlachen, zijn donkerbruine ogen lachte vrolijk mee.
‘Meneer weet u zeker dat u een ring wil kopen?’ Probeerde de verkoopster. Ze hoorde wat gegrinnik, logisch, ze gedroeg zich nou niet echt als een dame en hing vervaarlijk over de balie heen. Maar die man was zo’n lekkerding, het zou zonde zijn als deze charmante jongenman zou trouwen. Weer een vrijgezel minder.
‘Ik weet het zeker.’ Zei hij en hij haalde een hand door zijn roodblonde haar en kuchte. Bij de meeste mensen in dit land die rood haar hadden stond het afschuwelijk, maar in combinatie met die bruine ogen en ongeveer 2 dagen oude stoppelbaard was hij een meidenmagneet. Met tegenzin liet ze hem de ringen zien. Hij koos er een in de conclusie dat Noa hem ook mooi zou vinden.
Dan kwam uit de juwelier in Dublin. Zelf woonde hij iets buiten Dublin, maar hij vond het leuk hier te komen, mensen kijken. Hij moest nog steeds lachen om die hopeloze verkoopster. Ach ja hij voelde zich ook wel weer gevleid. Maar hij zou trouw aan Noa blijven, hij hield van haar. Ierland was een prachtig land, maar hij had al uitgestippeld waar ze heen zouden gaan met de vakantie. Tijdens die vakantie zou hij haar vragen en daar zouden ze hun bruiloft houden. Naar de kust van Spanje. Hij had nog wel even in Dublin willen blijven, maar had zijn telefoon weer aangezet en gezien dat zijn broer en vader nog hadden gebeld. Net zoals hij woonden ze allemaal iets buiten Dublin. Dan had liever in Dublin gewoond, maar zijn ouders hadden erop gestaan een huis buiten Dublin te kopen. En er was geld genoeg. Hij had zelf wel geld gehad, want had op 23 jaar al een baan als advocaat bij een bureau in Dublin. Maar door dat werk had hij nog geen tijd gehad naar nieuwe huizen te kijken. En Noa had al een tijdje gezeurt dat het wel een beetje te klein was voor hun beiden. Hij zelf was inmiddels 25 een jaar ouder als Noa, en hij vond het zelf ook wel een beetje te krap worden, ook samen met Bo de lieve Golden Retriever die hij had gekocht voor Noa, waar ze helaas bang voor was. Dus na de huwelijksreis zou hij nog een paar dagen verlof nemen om te kijken naar huizen.
Toen Tim binnen was gestormd hadden ze wel verwacht wat anders te horen dan
‘Dan is van plan te trouwen met een heks.’ ‘Tim.’ zei zijn vader alsof hij een klein kind was.
‘We mogen Noa ze hoort bij de familie.’
‘Maar ze haat Bo en niemand haat Bo, en ze denkt alleen maar aan zichzelf die arme Dan gaat er straks nog aan onderdoor.’ Vervolgde Tim hijgend. Niet van inspanning maar vanwege de woede.
‘Er is niks wat je er aan kan doen, ze vertrekken overmorgen.’ De ouders van Dan,Tim en Maddy, wouden hem nog tegen houden maar hij was al weggerend naar de voordeur. Op weg naar Dan om hem over te halen zijn leven niet te vergooien.
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.
Heey!
Ik vind de verhaallijn tot nu toe leuk
Ik ben benieuwd naar de 'wereld' reis die Eden gaat maken en of Noa de ring mooi zal vinden ^_^
Ik heb een paar feedback puntjes voor je
Ik hoop dat je er iets aan hebt, ga zo door!
Groetjes Maaike
Ik vind de verhaallijn tot nu toe leuk
Ik ben benieuwd naar de 'wereld' reis die Eden gaat maken en of Noa de ring mooi zal vinden ^_^Ik heb een paar feedback puntjes voor je
Na je vorige stukje, viel ik hier eigenlijk midden in een totaal ander gesprek. Eerst dacht ik dat het vader en dochter gesprek uit het eerdere stuk verder ging. Wellicht kun je een kort inleidend stukje schrijven, waardoor duidelijk is dat je een nieuwe personage aankondigdgeennaam schreef:‘Noa zou dit geweldig vinden.’ Zegt de man.
‘Dan, weet je het zeker je kent haar nog maar een jaar.’ De glimlach verdween even van het gezicht van de man. Daar had zijn broer gelijk in. Hij had wel wat anders verwacht toen hij tegen de verkoopster had gezegd.
Achter 'gezeurt' hoort een 'D'; 'gezeurd'geennaam schreef:En Noa had al een tijdje gezeurt
Iets eerder in je verhaal geef je aan dat Tim de broer is van Dan. Maar hier zeg je dat de vader Tim heet, heten ze allebei Tim?geennaam schreef:De ouders van Dan,Tim en Maddy, wouden hem nog tegen houden maar hij was al weggerend naar de voordeur.
Ik hoop dat je er iets aan hebt, ga zo door!
Groetjes Maaike
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
over dat stukje van tim ik bedoelde dat Dan Tim en Maddy broers en zus zijn ;P heb ik verkeert getikt denk ik-Maaike- schreef:Heey!
Ik vind de verhaallijn tot nu toe leuk
Ik heb een paar feedback puntjes voor jeNa je vorige stukje, viel ik hier eigenlijk midden in een totaal ander gesprek. Eerst dacht ik dat het vader en dochter gesprek uit het eerdere stuk verder ging. Wellicht kun je een kort inleidend stukje schrijven, waardoor duidelijk is dat je een nieuwe personage aankondigdgeennaam schreef:‘Noa zou dit geweldig vinden.’ Zegt de man.
‘Dan, weet je het zeker je kent haar nog maar een jaar.’ De glimlach verdween even van het gezicht van de man. Daar had zijn broer gelijk in. Hij had wel wat anders verwacht toen hij tegen de verkoopster had gezegd.
Achter 'gezeurt' hoort een 'D'; 'gezeurd'geennaam schreef:En Noa had al een tijdje gezeurt
Iets eerder in je verhaal geef je aan dat Tim de broer is van Dan. Maar hier zeg je dat de vader Tim heet, heten ze allebei Tim?geennaam schreef:De ouders van Dan,Tim en Maddy, wouden hem nog tegen houden maar hij was al weggerend naar de voordeur.
Ik hoop dat je er iets aan hebt, ga zo door!
Groetjes Maaike
mijn hart valt niet te breken, mentaal ben ik van staal, ik zal alles overleven, dit is mijn verhaal veel hoop en veel problemen ,niets wat me nog raakt, ik zal alles overnemen.