de wereld van Vampiers

[Jorinduh]

Hoi hoi! Aangezien dit me echt heel leuk leek, ben ik meteen begonnen! Ik hoop dat jullie mijn idee leuk gaan vinden en er misschien aan mee willen doen. Het gaat over een wereld vol vampiers, die zich geheim moeten houden voor de mens, en tegen slechte vampiers moeten strijden. Het is natuurlijk Fantasy met een vleugje Avontuur :p

Het leven van een vampier is niet makkelijk. 'S nachts jagen, en zorgen dat mensen je niet zien. Gelukkig is er een manier om geen mensen te hoeven doden. Dierenbloed... Weinig vampieren doen dit, aangezien je je nooit helemaal vol voelt, of helemaal tevreden. Alleen de goede vampieren doe het. Er komen steeds meer vampiers op de wereld, goede, maar ook slechte. De slechte vampiers drinken mensenbloed, willen dat vampiers aan de macht komen, willen andere wezens uitschakelen. Ze worden De Duistere genoemd. Gelukkig zijn er ook veel vampiers die voor de goede kant kiezen, ze worden gewoon, de Goede genoemd, zij proberen zoveel mogelijk wezens en mensen te beschermen, tegen de Duistere. Maar alles is niet zo makkelijk als het lijkt. Om geen argwaan te trekken, moeten de Vampiers naar school. En als je op school zit, is het natuurlijk erg moeilijk om geen mens beet te pakken, om hun lange, puntige tanden in dat sappige vlees te zetten, en dat heerlijke zoete bloed op te zuigen. Zonder de hulp van de Witte, krijgen de Duistere de macht, zullen ze alles vernietigen, iedereen wordt gedood, of worden slaven. Maar dat laten de Goede niet gebeuren, ze zullen strijden, strijden tot de strijd is gewonnen.
Zei kunnen de wereld redden, de magische wereld vol Elfen, Kabouters, en pratende konijntjes, maar ook Weerwolven, Duivels, en Draken.

Dat was het Is het goed?
Ik heb veel mensen nodig :p
Dit zijn de rollen, maar je mag natuurlijk zelf ook nog rollen verzinnen!
Je mag ook een speciale gave hebben!!! Zoals: Gedachten kunnen lezen, of dieren/Wezens oproepen.
Maar laat het niet te ver gaan!!!
Minimaal vier Goede
Minimaal vier Duistere

Lijstje:

Naam: (Gewoon de naam die je jou personage wil geven)
Rol: (Wezens, Goede of Duistere vampiers, en Weerwolven)
Geslacht: (vrouw of man)
Leeftijd: (Je leeftijd, niet jonger dan 15, niet ouder dan 30)
Beschrijving: (Innerlijk en Uiterlijk
Gave: (Hoeft niet perse, je kunt ook dezelfde soort gave hebben, maar niet te veel van hetzelfde a.u.b
1 of 2)
Wapen: (Een zwaard? Mes of dolk? Pijl en boog? Wat je wil! Meerdere toegestaan)
Achtergrond: (Waar je vandaan komt, landen die niet bestaan mogen ook)
Overige info: (Wat je er nog aan toe wilt voegen)

Misschien nog ideetjes?

Naam: Chloe Amarante
Rol: een Goede(Vampier)
Geslacht: (vrouw)
Leeftijd: 15 jaar(al ontzettend lang)
Beschrijving: Een lang, slank meisje. Ze heeft lange blonde haren en mooie, lichtgroene ogen. Ze is erg sterk en je wilt haar liever niet tegen het lijf lopen als ze boos is. Zodra ze je vertrouwt, is ze erg aardig. Ze beschermt haar vrienden en staat altijd voor ze klaar. Ze heeft een lieve lach maar krijgt rode ogen als ze ontzettend kwaad is.
Gave: Chloe is erg aantrekkelijk. Ze kan andere wezens bedwelmen, hypnotiseren... Ze kan er voor zorgen dat wezens dingen doen... Wezens kunnen zich daartegen verzetten, maar het is wel erg moeilijk.

Wapen: Een zwaard. Het is een lang zwaard, dat er zwaarder uit ziet dan het is. Een lang zilver handvat met mooie diamandjes. Ze heeft haar zwaard altijd aan een riem hangen, en die riem heeft ze altijd om.
Achtergrond: Chloe komt uit Zilveren Rijk. Ze heeft er geleerd hoe je met een zwaard moest omgaan. Ze woonde er erg gelukkig, tot er oorlog kwam. Haar hele familie is vermoord door de Duistere vampiers, die het eigenlijk op haar gemunt hadden. Ze zou erg nuttig voor hun zijn geweest. Haar familie ligt erg gevoelig, ze wordt er snel boos over.
Overige info: Ze heeft nog nooit mensenbloed gedronken, en daarom nooit last van aanvallen.

[Ruka]

Vier goede en vier slechte zul je hier nooit krijgen
Maar ik zal op zich wel mee willen doen hoor Heb je de uitleg gelezen enzo?

Voor een 10 jarige vind ik trouwens dat je super goed schrijft X3

Ik zal wel mee willen doen als dat mag?

[Jorinduh]

Vier goede en vier slechte zul je hier nooit krijgen
Maar ik zal op zich wel mee willen doen hoor Heb je de uitleg gelezen enzo?

Voor een 10 jarige vind ik trouwens dat je super goed schrijft X3

Ik zal wel mee willen doen als dat mag?

Natuurlijk mag je meedoen!!! Graag zelfs! Idd, 4 goede en 4 slechte lijken me iderdaad onmogelijk... 2 goede en 2 slechte, misschien dat dat wel lukt :p
Dankjewel trouwens, voor je compliment Onderschat nooit tienjarige meisjes met paarse highlights Maak je dan wel een lijstje???
XxxXxx Ambie-Bambie

[Nienn]

Hee Amber.
Op school kan je al zo goed schrijven en hier ook al. Ik wil heel graag meedoen. Moet ik dan dat lijstje schrijven? Wacht, ik doe het nu ff.

Naam: Angel Johnsen
Rol: Goede Vampier
Geslacht: Vrouw.
Leeftijd: 16
Beschrijving: Ze is een heel lief meisje, en klein. Ze heeft korte haren tot haar schouders [zoals ik heb in real] en blauwe ogen.
Gave: Ze kan gedachten lezen en jongens vinden haar grappig <hoort hier eigenlijk niet>
1 of 2)
Wapen: Een diamant <ofzo>
Achtergrond: Nieuw - Zeeland
Overige info: Ze houdt van haar vriendinnen en haar vriendje<alszedieheeft>

[Arin]

Ik wil ook wel meedoen als dat mag.

Naam: Abelkin Zodravan
Rol: Mens
Geslacht: Man
Leeftijd: 15
Uiterlijk: Niet lang, niet kort, donkerblond haar tot op zijn schouders. Blauw/Groene ogen met daarin Bruine cirkeltjes.
Innerlijk: Albelkin is erg sociaal, maar ook een beetje goedgelovig hoewel hij zelf glashard kan liegen maar is wel altijd eerlijk tegen mensen die hij aardig vind. Hij vind je al gauw aardig, maar overschat zijn zijn vergevingsgezindheid niet, als achteraf blijkt dat je een vijand bent loopt het waarschijnlijk niet goed met je af....
Gave: Niet echt een gave maar hij is erg goed met wapens; van een plank hout tot een keukenmes en van een boog tot een bijl.
Wapen: Een kleine dolk, verder nog wat hij vindt en als wapen kan gebruiken (en dat is veel... heel veel...).
Achtergrond: Mexico
Overige info: Hij weet eerst nog niet dat vampiers bestaan, hij komt er later achter.

P.S. Speelt het in deze tijd of in middeleeuwachtige tijd?

[Silena]

Ik wil ook wel eens iets als dit proberen. Ik ben benieuwd of ik er wat van kan maken, haha :] Is het trouwens zo dat we in een bepaalde volgorde moeten posten of mogen we gewoon posten op een moment dat we de meeste inspiratie hebben? Op een moment waarvan wij denken; daar kan ik iets mee.

Naam: Silena Zadornova
Rol: Slechte vampier
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 24
Beschrijving: Silena is erg introvert. Ze is het liefst alleen en heeft weinig kennis van de wereld. Ze is nog niet zo lang een vampier en haar leven is nogal een warboel, aangezien ze zich nog steeds aan haar nieuwe leefstijl aan moet passen. Ze is een klein meisje met mooie rondingen, een witte huid, felgroene ogen en zwart haar, wat ondanks de gladde, stijle structuur altijd in pieken rond haar hoofd danst. Ondanks de voorkeur voor mensenbloed, voelt ze zich totaal niet aangetrokken tot een andere manier van voeding. Ze staat achter haar eigen keuze en laat haar mening niet beïnvloeden door anderen.
Gave: Een schild, enkel voor zichzelf. Gaven van andere vampiers doen haar niks, maar ze kan anderen er niet mee beschermen.
Wapen: Een groot zwaard wat ze aan haar rechterheup draagt en twee dolken waarvan een zich in haar laars bevind en de ander in een band rond haar bovenbeen.
Achtergrond: Silena's achtergrond is haar onbekend. Ze woonde in een weeshuis in London tot haar 16e en is er daarna aan het werk gegaan. Tot haar 24ste, toen ze gebeten werd door een vampier en het overleefde. Ze is bij het weeshuis weggegaan nadat ze verschillende kinderen had leeggedronken en heeft heel lang door het nachtelijke London gedwaald.
Overige info: Staat open voor ingewikkelde complot-theoriën en vind zichzelf belangrijker dan anderen.

[Silena]

Er zijn nu twee goede vampiers, een slechte en een mens. Ik weet niet of dat mens open staat om in het verhaal een (slechte) vampier te worden? Maar als dat zo is kunnen we gaan schrijven denk ik? Naar mijn mening kan er later altijd nog iemand bijkomen :] Ik weet alleen natuurlijk niet hoe jullie daar over denken.

[Cubiculum Nephilia]

Hmn.. We zullen het een poging geven.

Naam: Amber Sinclair
Betekenis naam: Barnsteen
Leeftijd: 136
Geslacht: vrouw
Wezen: Vampier
Lengte: 1.74m
Uiterlijk: Felgroene ogen, lang paars haar http://schukadaj.webs.com/Kadaj%20avatars/Amber.JPG
Kleding: Zwart commandopak
Wapens: semi-automatische wapens, Bijbelse kennis, haar tanden en klauwen
Achtergrond: Geboren in 1875 als dochter van een Heilige Ridder. Haar vader vocht vele malen tegen vijanden van de Kerk en zo dus ook tegen “niet heilige wezens” zoals Weerwolven, Vampiers en Zombies. Het plan was dat Amber haar vader zou opvolgen als Ridder, de training had ze al gehad. Maar op de avond voordat ze zou worden ingeleid in de Orde van de Heilige Ridders, werden ze aangevallen door een groepje moordlustige Vampiers.
Haar vader werd afgeslacht, net als de rest van de Ridders. Amber werd echter “gespaard”. Er werd met haar gespeeld tot de Vampiers het zat waren. Eerst waren ze van plan om haar alsnog te doden, maar ze bedachten zich en één van hen heeft haar toen veranderd.
Achtergelaten om gekweld te worden door haar nieuwe lot verlieten de vampiers de geboortestad van Amber. Echter Amber was niet zo zwak als de vampiers hadden gedacht. Ze raapte zichzelf bij elkaar, wist de ervaring te verdringen en ging op zoek naar de bende Vampiers voor wraak.
Echter, omdat niemand Amber heeft onderwezen, en dus leren omgaan met wat zij nu is, heeft Amber vaak aanvallen van bloedlust. Rondom mensen kan zij zich slecht beheersen. Zo richt zij geregeld een bloedbad aan, want haar honger is nooit gestild na één mens. De gedachte om van dieren te leven heeft de revue wel eens gepasseerd, maar het is er eigenlijk nooit van gekomen. Hooguit in nood om te overleven.
Wat Amber ook tegenvalt, is om de uiteindelijk verantwoordelijke Vampier te doden. Al meerdere malen is zij hem en de groep weer tegengekomen, maar een onzichtbare kracht weerhoudt haar er telkens van om haar "sire" te doden. Ze vreest dat ze gebonden is aan de Drie Wetten. Dit zijn wetten die puur voor Vampiers gelden. Toch hoopt zij ooit de ketens van deze wetten van zich af te kunnen werpen, en zo haar wraak te krijgen.
Amber haar uiterlijk is zo opvallend, omdat dit uiterlijk aan haar is gegeven door haar Sire. Zij kan dit zelf niet veranderen, wat ze ook probeert. Enkel wanneer haar Sire dood is, zou ze het kunnen aanpassen. In vroegere tijden was het voor Amber moeilijk om te overleven door haar opvallende uiterlijk. Vaak werd ze al snel als Heks bestempeld. Echter, in deze moderne tijden kan zij zich steeds meer onder de mensen begeven. Dit omdat het mode schijnt te zijn apart eruit te zien. Dat maakt de dingen een stuk makkelijker voor Amber. Toch maakt het haar het ook moeilijk, want door haar specifieke uiterlijk weet het groepje Vampiers al snel dat zij in de buurt is.
Goed of Slecht: Twijfel geval. Ze kan het goede pad bewandelen, maar er is weinig voor nodig om haar weer slecht te krijgen. Op het moment is Amber vooral op zichzelf.

[Jorinduh]

Nou ja, laat ik dan maar gewoon beginnen en kijken wat er van komt Ik doe het nu gewoon met school. We see Ohja, lijstje sturen kan nog

De achttienjarige Chloe Amarante stond voor de spiegel.
Rustig haalde ze een zilveren borstel door haar zachte, blonde haren. Haar lichtgroene ogen stonden een beetje triest. Dat was niet raar, aangezien ze niemand had om van te houden, en er na haar vijfde niet meer voor haar werd gezorgd. Op haar vijfde was het gebeurd.
Het was donker en het regende. Een leger Duistere vampiers kwamen het Zilveren rijk binnen stormen. Iedereen die ze zagen, staken ze dood. Chloe huilde.
Ze huilde van angst en van schrik.
Even later werd de deur van hun huis open getrapt, en werd haar hele familie doodgestoken.
Alleen Chloe was niet gepakt. Ze had zich in de kast verstopt, onder twee witte jurken van haar moeder. Nu Chloe er aan terug dacht, kon ze zich niet herinneren waar die jurken nu waren.
Ze schudde ze gedachte uit haar hoofd. Met twee lange vingers streek ze over haar koude, roomwitte huid. Daarna focuste ze zich weer op haar haren. Het grote huis waar ze in woonde, was doodstil. Ze was dan ook de enige die er in woonde.
Even later zaten haar haren in een losse knot, behalve twee kleine plukjes langs haar gezicht. Ze gooide haar tas over haar schouder en rende met een enorme snelheid het huis uit, naar de ontzettend grote, luxe school een paar straten verderop.
Bij de ingang stonden twee lange mannen in zwarte pakken.
'Bewijs,' siste de ene schor. Ze liet een klein bloedrood pasje in de handen van de man vallen.
Hij bekeek hem even, knikte en gaf hem weer terug. Chloe gooide de deur open(terwijl ze zorgde dat die niet uit de deurpost viel) en liep met grote passen naar binnen. Het getik van haar hakken was duidelijk te horen. Verscheidene mensen(of andere wezens) keken haar even aan.
Chloe schoof het rode pasje in een gleufje van haar kluis, en trok hem er daarna weer uit.
Een zachte klik bevestigde dat hij open was. Ze gooide haar tas erin en keek even in het spiegeltje dat in haar kluisje hing. Het was onzin dat Vampiers geen spiegelbeeld hadden.
Dat waren die verzinsels van mensen die dachten dat ze gespecialiseerd in Vampiers waren.
Er klonk een luide bel, waarna iedereen zich naar de klassen haastten.
Langzaam liep Chloe naar het geschiedenislokaal. Ze ging achteraan zitten en legde haar boek op tafel.
Toen iedereen al zat, kwam er een oude man binnen lopen. De oude geschiedenisleraar: Meneer Evars. Hij vertelde zo saai dat iedereen in de klas slaperig werd. Raar genoeg ook de Vampiers.
'Hallo klas,' zuchtte hij. Er klonk verveeld gemompel. Meneer Evars haalde diep adem en begon met zijn ontzettend slaapverwekkende les. Ongeïnteresseerd keek ze rond.
Bij haar in de klas zat Angel Johnson, een meisje met korte blonde haren en lichtblauwe ogen.
Chloe gaapte en haalde een flesje nagellak tevoorschijn. Verveeld begon ze haar lange nagels te lakken.
Ze had absoluut geen zin in de les. Geschiedenis had haar toch nooit geboeid, aangezien ze zelf al 1000 jaar leefde en dus bijna alles al wist.

[Ruka]

Naam: Ruki Takanori
Leeftijd: 300
Geslacht: man
Wezen: slechte Vampier
Lengte: 1.75M
Uiterlijk: Grijze ogen http://4.bp.blogspot.com/_Hgry00XVtVU/T ... 0146db.jpg
innerlijk: eigenwijs, koppig, maakt vaak sarcastische opmerkingen.
Wapens: Twee kama's een zonder en een met ketting
http://ecx.images-amazon.com/images/I/2 ... AA300_.jpg
Shiruken, zijn kracht, aangezien hij al behoorlijk oud is, heeft hij veel kracht opgebouwd. Ook omdat hij veel bloed drinkt is hij heel sterk.
Achtergrond: Hij werd verliefd op een meisje, maar deze bleek hem enkel te gebruiken. Ze zorgde ervoor dat hij een vampier werd. Maar omdat het te gevaarlijk was om in Japan te blijven, is hij daar weggegaan. Hij heeft zijn ouders niet meer gezien...
Zijn familie haat vampiers en waren felle vampier jagers. Dus toen hij een vampier bleek te zijn, ging dat meteen het hele dorp door en moest hij vluchten.
Er was eigenlijk niks slechts aan Ruki, hij was aardig en beleefd, hij had vrienden.
Opnieuw werd hij verliefd, op een ander meisje. Maar zijn vriend was ook verliefd op haar, natuurlijk was Ruki te terughoudend en werd het meisje verliefd op zijn vriend.
Hierdoor is hij verhard en lijkt hij iedere dag chagrijnig te zijn en verbruikt het ene meisje na de andere. Hij gaat graag op stap om zo veel mogelijk te drinken, van mensen.
Ruki zal niet snel dingen van je aannemen is is zeer eigenwijs en koppig.

[Ruka]

Ruki streek zijn blonde haren plat, hij had weer eens een dag gejaagd. Dat hielt in, hij was op zoek gegaan naar een slachtoffer, deze keer was het een sterkere als normaal, het was namelijk een mede vampier. Hij had geen zin om met een zwak persoon te vechten, dus was dit een "goede" uitweg.
Zijn kleding zat onder de rode vlekken en zijn haren waren ook een mengeling van rood en blond. Hij liep nonchalant door het bos, waar hij het gevecht had afgerond. De ander was overleden en Ruki kon enkel weer op weg gaan naar huis. Hij hield er niet van om vies te zijn.
De warme stralen van de douche deden hem goed en het bloed vermengde zich met het water, om daarna door het doucheputje te verdwijnen. Nadat hij zich had afgedroogd begon hij met het föhnen van zijn blonde haren, ze hoorde oorspronkelijk niet blond te zijn, maar toen hij in een vampier veranderde werden de haren van Ruki blond en zijn bruine ogen werden grijs. Toevallig had zijn toenmalige vriendin, die hem dus ook een vampier maakte, dat ook. Alsof ze ervoor had gezorgd dat zijn DNA veranderde. Maar aangezien hij op het begin al geheel niet geloofde in vampiers en andere vreemde schepsels, had hij in plaats van zich zorgen te maken over zijn haar, zichzelf druk gemaakt om de vreemde wezens die allemaal bestonden.
Tevens was hij te geschokt door zijn reukvermogen, kracht en zicht, dat zijn ouders er achter kwamen dat hij een vampier was, heel moeilijk was het voor zijn ouders ook niet. Deze waren vampieren jagers en als hij niet was weggegaan, dan hadden ze hem gedood.

Ruki dronk uit een zak met bloed die hij ooit uit het ziekenhuis had gestolen en legde deze weer terug in de ijskast, waarna hij zijn weg begon richting school. Ruki was niet bepaald aardig om te zien, maar het was ook geen persoon waar je met een grote bocht omheen zou lopen.
"Weet u misschien waar een "van Hoven kapper" is?" Hij stopte voor een jongedame die hem deze vraag stelde.
"Ik kan wel voor je knippen." Ruki kreeg een grijns op zijn gezicht, de jongedame keek wat onzeker naar Ruki.
"Welke kant moet ik op?" probeerde ze nog eens te vragen en Ruki gebaarde dat ze mee moest komen. Dit deed ze, iets wat ze beter niet had kunnen doen. Eenmaal een straat in had Ruki zijn tanden al in haar hals gezet. Hij had zijn hand op haar mond gedrukt, zodat ze niks kon zeggen en toen ze neerzakte bracht hij haar richting een aantal bosjes. Om haar daar straks op te halen, of te laten liggen.
Hij veegde met een lach zijn mond af en liep de school binnen. Het was rustig, normaal was hij op tijd, maar dat was hem nu niet gelukt. zijn instinct was nog uit op bloed en als hij niet genoeg dronk, werd hij nogal gestoord. Hij liep richting de les en opende met een klap de deur.
"Meneer Evars!" zei Ruki blij en ging op een plek zitten.
"Je bent te laat." Toen meneer Evars dat zei rolde Ruki met zijn ogen, wat was die man toch slim....
"Ik moest nog wat afhandelen... Dat is wel gelukt. Ze was heerlijk." Ruki grijnsde gemeen en meneer Evars ging er niet meer op in. Hij wist dat hij het niet kon winnen, maar ook niet wat hij er op moest antwoorden.

[Cubiculum Nephilia]

Grote, bruine ogen staarden Amber aan als rustige, diepe, donkere poelen. Het leven was uit hen geweken. Traag duwde Amber zichzelf overeind. Ze wendde haar blik af van het lichaam. Nonchalant begon ze zichzelf weer aan te kleden. Voor het moment had ze een kort, zwart rokje aan met een zwart tanktopje. Haar netkousen waren goedkope zelfklevende dingen. Het had niet haar voorkeur, maar het werkte perfect.
De jongen was haar zo mak als een lammetje gevolgd. In het moment had hij niet eens gemerkt dat Amber zich goed had vastgebeten. Hij dacht dat ze seksueel bezig was en liet haar begaan. Tot het te laat was. Het tegenstribbelen was van korte duur geweest. Hooguit een minuutje. Daarna verzwakte hij al. Het lichaam had geen bloed meer te sparen om spierfunctie actief te houden. Uit verdediging behield het zo veel mogelijk in de belangrijke organen. Echter, ook daar vloeide het vervolgens weg.
Amber was weer volledig aangekleed en streek haar rok glad, voordat ze weer een blik op de jongen richtte. Ze voelde zich schuldig. Als geen ander wist ze hoe het was om leeg gedronken te worden. Het was beangstigend en deed enorm veel pijn. Ja, in het begin had het niet zo slecht gevoeld. Maar dat was toen er nog voldoende bloed door haar aderen stroomden. Toen kwamen de krampen in haar spieren. Hevige steken waren het geweest. Vervolgens deed het zo'n zeer in haar buik. Alsof ze in brand stond.
Pas na de verandering had Amber zich weer goed gevoeld. Sterk en levend. Tenminste... lichamelijk was het weer goed. Geestelijk was ze een wrak. Dat was het punt dat ze met rust gelaten werd. Alleen. In complete misère.
Kordaat schudde Amber haar hoofd. Daar wilde ze niet aan denken. Ze wilde zich de aanraking niet herinneren, de ogen die toekeken en de gesproken woorden. Ze ging op de rand van het bed zitten en raapte haar laarzen van de grond. Het waren simpele zwarte met een hak. Amber ritste ze dicht, stond vervolgens weer op en liep naar de badkamer. Als je het zo mocht noemen. Er was een wastafel, toilet en douche. Maar alles stond zo dicht op elkaar dat je feitelijk op de wc zat te douchen.
Amber draaide de koudwaterkraan van de wastafel open. Met haar handen maakte ze een kommetje en friste haar gezicht op. Op de tast zocht ze het gastenhanddoekje om deze weer te drogen. Ze keek op. Haar spiegelbeeld staarde terug. Felgroene ogen die getekend waren met een bedroefdheid die onmetelijk leek. Tenminste, voor wie goed keek. Anders waren het niets meer dan smaragden zonder gevoel.
De blanke huid werd omlijst door een diepe kleur paars. Al sinds de eerste dag had Amber de kleur verafschuwd. Nergens kon ze zich meer vertonen. In haar tijd was ze meerdere keren veroordeeld tot heks of duivel. Ze werd verzopen, gebrand... Niks plezant om te herinneren. Uitbanning was ook nog geprobeerd. Zeer pijnlijk. Ooit had Amber gehoopt dat het haar einde zou betekenen, maar nu wilde ze niets liever dan lang genoeg leven om die smeerlap het betaald te zetten.
Geplaagd door het verleden wendde Amber zich af van de spiegel. De reden waarom ze zichzelf niet graag zag, was omdat ze er dan aan werd herinnerd wat voor een monster ze was. En hoe het zo ver was gekomen.
Peinzend keek ze naar het lijk. Zou ze het deze keer opruimen, of lekker laten liggen? Het zou een hoop werk schelen. Echter, het zou ook weer problemen opleveren.
Amber slaakte een zucht. Toch maar schoonmaken. Enkel wel de makkelijke manier daarvan. Ze liep naar het bed en pakte de fles whiskey van het nachtkastje. Ze goot de inhoud over het lichaam en het bed. Dat zou goed moeten vlammen. Vervolgens stak Amber een sigaret op. Het moest wel op een tragisch ongeluk lijken. Jongen raakt bezopen met sigaret ter hand en vat vlam. Kort gleed er een glimlach over haar gezicht. Ze kon zich de kop van de krant al goed inbeelden.
Om het goed te doen, liep Amber naar de kant van het bed waar de jongen lag. Ze wrikte zijn wijs- en middelvinger van elkaar en plaatste de peuk ertussen. Verder zou het een kwestie van tijd zijn. Terwijl de sigaret brandde, maakte Amber dat ze wegkwam via het raam. Wel was ze nog zo wijs om deze achter haar dicht te schuiven. Daarna maakte ze zich uit de voeten.

De ochtend was pril op het moment dat Amber het motel verliet. De zon was nog niet doorgebroken, maar kleurde de horizon al wel rood. Het was schitterend. Zelfs zo mooi dat Amber er een stuk voor omliep. Hierdoor was het tegen negenen toen zij in de buurt van de binnenstad kwam. Het motel lag aan een weg buitenaf.
Ze liep door de straten alsof ze normaal was. Een normale tiener die school duidelijk oversloeg. Ze liep namelijk straal langs het gebouw heen. Even keek Amber naar binnen. Ze vond het maar zielige kinderen. Allen in één lokaal de hele dag door. Dat zou ze echt niet vol kunnen houden.

[Silena]

Silena zat op een trapje aan de rand van het park tegenover de school. Ze keek toe hoe de verschillende leerlingen zich haastten om op tijd in de klas te zijn. Met een valse glimlach op haar gezicht stond ze op en liep het park in. Terwijl ze liep, staarde ze in gedachten verzonken naar de punten van haar schoenen. Ze proefde de geur van mensenbloed bijna op haar tong, iedere keer als ze door haar neus in ademde. Die geur hing hier altijd. Er waren hier altijd mensen. Silena liep naar een prieeltje, helemaal achterin het park, omgeven door vele bomen en struiken. Daar ging ze zitten op een klein houten bankje. Opnieuw snoof ze de zoete geur van mensenbloed op. Het was al even geleden dat ze had gedronken en dat merkte ze. Het brandde in haar keel en tegen haar zin in, voelde ze zich zwak worden. Het werd hoog tijd voor een feestmaal. Silena werd vrolijk bij de gedachte aan vers bloed en ze tikte met haar vingernagels op het bankje. Het zou niet lang duren voordat er iemand langs het prieeltje zou lopen. Een moeder met een kinderwagen die een wandelingetje maakte, een oude man die genoot van de weinige natuur die er nog over was, een sportief typetje dat iedere dag een rond rond het park rende. Silena hoopte op het laatste. Het bloed van iemand met een goede conditie en stevige spieren was veel lekkerder dan dat van iemand die amper lichaamsbeweging kreeg. Gelukkig kreeg Silena gelijk en duurde het slechts een paar minuten voordat ze een baby hoorde brabbelen en een moeder die haar kind met een hoog stemmetje antwoord gaf. Silena gromde zacht en stond op van het bankje. Na enkele sprongen bevond ze zich tussen de bosjes en na enkele seconden sloeg ze toe.

Na eindelijk te hebben gedronken voelde Silena zich een stuk beter. Het voelde warm in haar buik en het vuur in haar keel was geblust. Silena was in zo'n goede bui, dat ze besloot haar gezicht ook nog even op school te laten zien. Gewoon om wat rond te klieren. Laten zien dat zij de baas was en dat niemand haar iets kon maken. Ze liep het trapje bij het park weer af en stak de straat over. Ze liet een pasje aan de man bij de deur zien en liep zonder af te wachten door. Bij haar kluisje gebruikte ze haar pasje nog een keer en ze nam een slok van het bloed wat ze daar bewaarde. Het bloed kwam van verschillende plekken. Ziekenhuizen, bloedbanken en er zaten zelfs een paar zakken bij die ze zelf had gevuld met bloed van haar slachtoffers. Ondanks dat ze zich inmiddels in de school bevond, weigerde ze naar de lessen te gaan. In plaats daarvan liep ze richting de eetzaal, waar ze plaats nam op een stoel en haar voeten, gestoken in zware, zwarte schoenen, op de tafel slingerde. Ze leunde achterover en begon een irritant liedje te neuriën, met haar handen achter haar hoofd gevouwen en een scheve, gemene glimlach op haar gezicht.

[Arin]

Albelkin werd wakker, rustiger dan normaal. Hij keek om zich heen en keek op de klok. "Shit!" het was al bijna acht uur, terwijl zijn wekker om kwart voor zeven stond. Daarom was hij dus zo vroeg wakker geworden. Hij sprong uit zijn bed, kleedde zich aan, stopte zijn dolk in de verborgen schede bij de schouder van zijn T-shirt en trok de gordijnen open. Even stond hij stil om te kijken naar het bos achter hun huis, dat zag er prachtig uit nu in de lente. Vol frisgroene bladeren en mooie gekleurde bloemen, de dauwdruppels op het gras en op de bladeren schitterden in het licht van de net opgekomen warme voorjaarszon. Daar in een grote beukenboom zag hij een eekhoorn wegschieten, en de mooie blauwe morgenhemel werd weerkaatst in het rustig kabbelende beekje. Het zou een prachtige dag worden.
Hij rende naar beneden en werkte snel een boterham met pindakaas naar binnen, brood was niet zijn favoriete eten, hij at liever warm maar daar was nu geen tijd voor. Hij greep nog een sinaasappel voor onderweg en pakte zijn tas, gelukkig had hij die gisterenavond al ingepakt, dan hoefde hij dat nu niet meer te doen. Na nog vijf minuten had hij eindelijk zijn fiets uit de garage gekregen, hij stapte erop en begon aan de drie kilometer durende tocht door het bos. Albelkin fietste zo snel hij kon door het volop in bloei staande bos en zag regelmatig vogeltjes, eekhoorntjes, konijntjes enz. wegschieten, hij fietste over de brug over het beekje het park in, het zandpad over naar de school, waar hij net iemand uit zijn klas, hij wist zo gauw even niet wie, naar binnen zag lopen en die geheimzinnige bewakers een rood pasje liet zien. Bijna iedereen op school had zo'n pasje, waarom hij niet? Wat was er zo bijzonder aan die pasjes? Hij fietste het schoolplein op, stalde zijn fiets in de fietsenstalling en sprintte langs die creeps van een bewakers naar zijn lokaal.
Zo te zien was hij nog op tijd voor de geschiedenisles, want meneer Evars was nog niet begonnen. Toen meneer Evars al even bezig was met zijn verhaal keek Albelkin slaperig rond in de klas, blijkbaar was iedereen slaperig aangezien velen zaten te gapen, iemand zat te tekenen, een aantal anderen waren een variant op galgje aan het doen, Chloe zat haar nagels te lakken, Chloe zag er leuk uit, ze zag er eigenlijk altijd leuk uit, ze was knap, aardig en een beetje geheimzinnig, oké, hij vond haar leuk. Even kruisten hun blikken. Hij keek snel weg, hopelijk had ze niet gezien dat hij naar haar zat te kijken, voor zijn gevoel werden zijn wangen rood.
De deur ging met een klap open, daar stond Ruki, hij riep blij `Meneer Evars!`, `Er is tenminste nog íemand blij...` dacht Albelkin. Hij hoorde meneer Evars zeggen `Je bent te laat.` waarna Ruki met zijn ogen rolde zoals alleen hij dat kon en zei `Ik moest nog wat afhandelen... Dat is wel gelukt. Ze was heerlijk.` `Heerlijk? ` dacht Albelkin, `Hoe kan iets dat hij nog moest afhandelen iemand zijn? En hoe kan iemand heerlijk zijn?` Albelkin vond Ruki altijd al een beetje vaag, maar dit was toch wel het toppunt. Meneer Evars zei tegen Ruki dat hij naar zijn tafel moest gaan en dat hij hem na de les nog even wilde spreken terwijl hij met zijn hoofd een beetje vaag in de richting van Albelkin gebaarde. `Mij?` vroeg Albelkin, `Nee, Ruki` antwoordde meneer Evars, waarna hij met zijn verhandeling overde beweegredenen van Karel V doorging.
Het was zo slaapverwekkend dat Albelkin begon te doezelen, toen hij op deze school kwam was hem gezegd dat hij zijn ogen open moest houden en goed op moest letten, wat hij over het algemeen al niet begreep. Maar daar konden ze toch niet mee bedoelen dat hij niet in slaap moest vallen? En waar zou hij bang voor moeten zijn? Voor zijn klasgenoten zeker?
Hij viel in slaap.

[Tesserell]

Als ik er nog bij kan...?

Naam: Lǎohǔ Lin
Rol: Slechte vampier (onderdrukt)
Leeftijd: 16 (al n tijdje)
Geslacht: Vrouwelijk
Uiterlijk: http://2.bp.blogspot.com/_Es99mwu1Xc4/S ... -soshi.jpg ipv bruin, zwart haar.
Wapens: http://suptg.thisisnotatrueending.com/a ... 930143.jpg Ze draagt ze achter op haar rug, gekruist.
Achtergrond: Lǎohǔ is opgegroeid in China, maar werd verstoten toen ze gebeten werd en Veranderde. Ze verliet China, en werd gevonden door een volwassen Goede vampier. Die stuurt haar naar school, en probeert ervoor te zorgen dat ze niemand kwaad doet. Maar dat lukt niet altijd even goed.. Thuis krijgt ze altijd bloed van het bloedfonds, maar bloed uit n zakje kan niet op tegen vers bloed. De Goede vampier heeft haar een paar jaar thuis gehouden om ervoor te zorgen dat ze niet elke mens direct aanvalt, en nu wordt ze voor het eerst naar school gestuurd.
Persoonlijkheid: Meestal stil en bedachtzaam. Maar als ze dorst heeft wordt ze verleidelijk en probeert ze mensen te lokken. En je wilt haar ook niet boos maken. Ze is heel lenig en snel, slim maar koppig.
Speciale gave: Lǎohǔ kan emoties beïnvloeden. Maar als ze iemand een emotie geeft moet ze zelf de huidige emotie van de persoon “aannemen”. (Dus als iemand verdrietig is en Lǎohǔ maakt degene vrolijk, moet Lǎohǔ omgaan met het verdriet.) De emotie die Lǎohǔ is dan wel wat afgezwakt, zodat ze het wel aankan (mits de emotie niet TE sterk is)

[Tesserell]

De directrice bracht Lǎohǔ naar het lokaal. ‘Hier is het. Je eerste les is Geschiedenis, en je leraar heet meneer Evars. Na dit uur kom je je melden bij mijn kantoor en krijg je iemand toegewezen om je te helpen voor de rest van de dag. Oh ja, en dan krijg je je pasje.’ Lǎohǔ keek de vrouw aan en knikte. Ze had hier zo geen zin in. Ze draaide haar hoofd weer terwijl die vrouw haar nog meer dingen vertelde die ze toch niet wilde weten. Lǎohǔ keek naar buiten door het raam en dacht na over alle dingen die ze kon doen buiten deze muren. Thuis had ze makkelijk kunnen ontsnappen, naar buiten. Maar vlak nadat haar “pleegmoeder” haar had afgezet hier bleek dat het niet zeer gemakkelijk zou worden om hier weg te komen. Overal stonden bewakers en er bleek iets te zijn met rode pasjes. Waarom?
‘Snap je het?’, vroeg de directrice aan haar. Lǎohǔ draaide haar hoofd snel richting haar en knikte alsof ze alles had gehoord. ‘Oké dan.’ De vrouw opende de deur van het klaslokaal en stapte naar voren, Lǎohǔ naar binnnen duwend. ‘Meneer Evars, dit is Lǎohǔ Lin. Ze is nieuw!’. Ze lachte alsof ze het super vond dat ik haar kwam irriteren met mijn plotselinge inschrijving voor haar school.
‘Ja, oké,’ Zei de man. Hij zag er precies zo uit als een geschiedenisleraar eruit hoort te zien. Saai. ‘ga maar naast Ruki zitten.’. Hij wees op een grijnzende jongen met wild blond haar. Lǎohǔ keek hem aan en ging zitten aan het tafeltje naast hem. De directrice zei nog wat tegen meneer Evars, maar Lǎohǔ kon het niet verstaan. De vrouw liep het lokaal uit.