Als het stof omhoog schiet

[ImLikeSolo-lovingYou]

Ik hoop dat het hier goed staat;

1- Als de waas weer in Menigte Verandert
Naomi streelde met haar hand over de hals van de schimmel. Ze vouwde haar vingers in de grijze manen en een glimlach verscheen op haar gezicht. ,,Ben je er klaar voor jongen?” vroeg ze zacht, en alsof de hengst haar verstond, hinnikte hij zacht. Naomi hees zichzelf in het zadel, pakte de teugels stevig beet, en schoof haar voeten in de beugels. ,,En dan nu, de enige echte; Naomi Liëtte Vijer..”klonk de stem uit de boxen die hier en daar hingen. Zacht drukte ze haar hakken tegen de buik van Supreme, en de hengst stapte naar voren. Toen het geluid van hoefijzers tegen de stenen werd gedempt door het tapijt van de gigantische bak, ging de schimmel over in de draf. ,,We gaan er voor jongen..Jij en ik..”fluisterde ze zacht, en opnieuw hinnikte het paard. De menigte was muisstil, er zaten misschien wel een honderd mensen hier. Naomi keek even om zich heen, en zag nog meer mensen. Maar die zouden haar niet hinderen, die zouden er niet voor zorgen dat haar droom niet uit zou komen. Supreme maakte een soepele overgang naar galop, soepeler dan ze ooit had gevoeld. Ze drukte zichzelf in het zadel, maar bleef tussen de oortjes van de hengst door kijken. Vanuit haar ooghoeken zag ze de timer af tellen, Naomi stuurde de hengst naar de eerste hindernis. Ze telde de galop- sprongen. Eén, twee, drie, vier, ze drukte haar knieën tegen het zadel, ging in verlichtte zit zitten, en ontspande haar handen. Door de ruimte die de hengst kreeg strekte hij zijn hals, wat een mooi gezicht was voor het publiek. Geruisloos landde Supreme op het tapijt, spitste zijn sierlijke oortjes, maar liet zich niet afleiden. Hij versnelde zijn pas, en de ruimte waarin Naomi reed veranderde in één kleurrijke waas. Eén, twee, naar voren, vijf, zes, opnieuw werd ze gelanceerd. De spanning die voor maagkrampen zorgde, was weggezakt. Haar chocolade bruine krullen deinden op en neer bij elke sprong. Ze stak haar hand licht naar links. Supreme draaide die richting in, volle passen zorgden voor meerdere rillingen op Naomi haar rug. Eén, twee, drie vier, verlichtte zit. Ze ontspande haar handen, en spieren. Vijf, zes, een korte zeven, en de tweede sprong in de driedubbel sprong werd met gemak genomen. Boven de derde sprong kneep Naomi haar ogen dicht. Pas toen de hengst al zijn vier benen op de grond had, opende ze haar ogen weer. De waas veranderde weer in publiek, en toen ze het gejuich en geklap hoorde, wist ze dat ze foutloos rond was gekomen. Wat een geweldig gevoel. Alsof ze heel de wereld aan kon. ,,Bedankt..”zei ze zacht tegen de hengst, hij spitste zijn oortjes samen met een korte hinnik. ,,Bedankt voor dit geweldige gevoel dat ik telkens krijg. Je bent de beste jongen..De beste.” Ze stapte met lange teugels de bak uit, met nog het gejuich galmend in haar gedachtes. Langzaam gleed ze van haar schimmel hengst af, om gelijk door twee sterke armen te worden omhelst. ,,Je was geweldig Liët!Jullie waren beide geweldig!” zei de jonge Noël. Het vijftien- jarige broertje van Naomi had alles gezien, staarde met een geweldige grijns naar zijn grotere zus. Nathan Vijer bracht de schimmel hengst naar de trailer buiten, maar zei niks. Zonder nog iets tegen haar kleine broertje te zeggen, liep ze achter Nathan aan. ,,Hé, hoe vond je het gaan?”vroeg ze zacht, twijfelend of haar grote broer haar wel goed genoeg vond. ,,Je was super..”grijnsde hij, maar schonk haar nog geen enkele blik. Wat had hij vandaag?Hij had haar niet eens aan gekeken!De hele dag al niet..,,Het spijt me, als ik iets fout heb gedaan?” Vanaf hier kon Naomi wel zien dat hij fronste. Nathan leidde Supreme de trailer in, en trok de singel los. ,,Wat bedoel je?”vroeg hij net iets te luid, maar Naomi kon wel horen dat het niet erg gemeend was, niet alsof hij niet wist waar ze het over had. ,,Kijk me aan Nathan!”siste ze. ,,Ik ben je zusje!Je kan me verdomme gewoon aan kijken!Ben ik zo lelijk?”snauwde ze geïrriteerd. Hij lachte niet eens, Nathan lachte altijd, wat had hij! ,,Nee..”zei hij zacht. ,,Dat is het niet..” Naomi schonk hem nog één woedende blik, en draaide zich toen met een ruk om, om arrogant weg te lopen. Ze had hem niet eens ,Het spijt me..’ horen zeggen. Woest liep ze terug naar de bak, waar de menigte opnieuw luid begon te juichen toen ze in hun zich kwam. Meteen ebde haar woede en verdriet weg, ze was weer thuis, in de springbak. Een grijns verscheen op haar gezicht. Wat was ze?Eerste, tweede?Het maakte haar niet uit, al was ze laatste. Noa, haar zusje, trok haar mee naar het midden van de ring. ,,Hoeveelste?”fluisterde Naomi zacht. Noa grijnsde, maar zweeg, dat was al genoeg. Naomi ging rechtop staan, hield haar handen achter zich, en staarde glimlachend voor zich uit. Een jongen van ongeveer vijfentwintig kwam naast haar staan, en aan de andere kant van haar een meisje van haast dertig. Naomi zelf was zeventien, maar dat zou snel veranderen. ,,Op nummer drie..”galmde door de ring. ,,Sander Waanders..Gefeliciteerd Sander.” Naomi grijnsde nog steeds, geen derde, dat was ook al goed. ,,Op nummer twee..” ze beet haar lip langzaam kapot, klauwde bijna haar hele nagel van haar wijsvinger. ,,Suzanne de Rood..” opgelucht blies Naomi haar adem uit, ook geen tweede..,,En op nummer één..” ,Zeg het, zeg het’ fluisterde Naomi zacht tegen zichzelf. ,,De beste van heel Nederland, en misschien nog wel Europa..” Haar lip bloedde zacht, en ze drukte haar vinger er tegen aan, net iets voor haar hoor. ,,Naomi Liëtte Vijer!” Ook al wist ze diep van binnen wel dat ze eerste zou worden, het was nog steeds een geweldig gevoel als iedereen dat wist. Ze kreeg een lint om haar schouder gehangen, een beker in de handen geduwd, en een envelop met daarop een geweldig bedrag geschreven. Noa en Noël omhelsden hun grotere zus, wat haar nog blijer maakte. ,,Wat geweldig!” zei Noa terwijl de drie richting de trailer liepen. ,,Bedank Supreme, hij deed het meeste werk voor mij..”

[Marleen]

Hey,

Mooi verhaal!! Het klinkt alsof je het zelf allemaal echt meegemaakt hebt, omdat je het zo mooi en gedetailleerd beschrijft.

Groetjes Marleen