Ken je me werkelijk?

[P_Westdijk]

De vingers gleden over het paneel terwijl de blauwgrijze ogen van de man naar de juiste knoppen zochten om gebruik te kunnen maken van de vele mogelijkheden die het kopieerapparaat hem boden. Het gebeurde allemaal terwijl hij luisterde naar een vrouwelijke collega. Ze was hem de kopieerruimte in gevolgd.
"Iedereen kan mensen bespelen door zich anders voor te doen", zei Tom afwezig en drukte een laatste knop in. De machine begon allerlei geluiden te produceren terwijl de eerder door hem neer gelegde stapel papier zichtbaar begon te slinken. Tijdelijk opgeslokt door het apparaat om even later weer in tweevoud uitgespuwd te worden.
"Niemand houdt dat eeuwig vol", beweerde ze.
"Je hebt gelijk, maar een levenlang is ook voldoende."
Ze zag hem zoekend om zich heen kijken alsof hij slechts een deel van zijn aandacht voor haar vrij hield en de rest aan het werk opging.
"Ik zou het niet kunnen", ze zag hem opkijken, "mezelf anders voordoen, bedoel ik."
Tom knikte. Ze had eigenlijk verwacht dat hij hetzelfde zou zeggen, maar in plaats daarvan begon hij de gekopieerde formulieren van gaten te voorzien.
"En jij?"
"Ik wel."
Na er even over na te hebben gedacht schudde ze het hoofd. Hij zag het niet omdat hij bezig was een witte map uit een doos te halen.
"Ik ken jou. Jij doet je niet anders voor dan je echt bent."
"Volgens mij heb ik dat mezelf ook niet horen zeggen", zei Tom en vulde de map met papier. Zwijgend wachtte ze tot hij klaar was de kleurrijke grafieken en hele pagina's met tekst te bundelen in de map. Het gaf haar de tijd om na te denken over wat hij nu wel had gezegd.
"Ik ken jou", herhaalde ze, "je bent niet zo hard als je denkt te zijn."
Ze zag dat ze nu zijn volledige aandacht had.
"Het zou je nog verbazen waar ik allemaal toe in staat ben", zei hij somber.
"Je zou me nooit pijn doen."
Deze woorden wekten bij hem de nodige verbazing op. Het was misschien wel beter voor hem als ze bleef geloven in wat ze had gezegd.
"Ik vind dat je teveel praat."
Ze lachte, ondanks dat hij het op een norse toon had gezegd.
"Zie je wel", zei ze triomfantelijk.
Tom kneep zijn ogen half dicht. Aan de andere kant... Ze zag hem zijn arm uitstrekken en zonder dat hij haar uit het oog verloor langzaam de deur dicht duwen.
"Fysiek of mentaal?"
Een ongemakkelijk gevoel maakte zich van haar meester. Onwillekeurig deed ze een stap naar achteren. Hij bleef staan waar hij reeds stond zonder dat er iets in zijn houding veranderde, maar voor haar was alles anders geworden. De glimlach op zijn gelaat was verdwenen en plotseling was ze er niet meer zeker van of hij eigenlijk ooit wel had gelachen. De smalle lippen vertrokken meestal tot een glimlach waarbij ze nooit zijn tanden had gezien.
"Ik kan mensen pijn doen" bevestigde Tom, alsof hij haar gedachten kon lezen.
Ze knikte. Huiverig voor wat er onder het oppervlak bij hem verscholen lag. Hij is gevaarlijk. Het was plotseling tot haar door gedrongen. Volkomen onverwachts als een zojuist afgevuurde kogel. Ploegend door haar vlees, spieren en botten om zonder een zichtbare wond achter te laten haar lichaam te verlaten, maar het maakte het niet minder pijnlijk. Elk woord, dat hij had gezegd, was gemeend. Wat nog het meeste indruk op haar maakte was de kalmte waarmee Tom had gesproken. Op een kille, zakelijke toon waarin elke emotie had ontbroken.
"Ik moet gaan."
Haar mond voelde droog aan. Ze taste naar de hendel van de deur achter haar. Gaf er een ruk aan zodra haar vingers er om heen sloten. Ze wilde hier weg en wel meteen.

[JodieJJ]

Zo weer eens een p_westijdijk oneshot gelezen

Ik vind nog steeds dat je echt geweldig in dialogen bent, daar kan ik nog een hoop van leren .
De omslag van POV mag je van mij met een lege regel aangeven, nu was ik even de draad van het verhaal kwijt, dus heb ik het stukje tweekeer gelezen tone was het wel weer duidelijker.
Voor de rest niets op aan te merken .

[Cubiculum Nephilia]

Ik vind het verhaal weer sterk geschreven. Kort, maar toch spannend. Dat blijf ik zo goed vinden aan jouw manier van schrijven. Wel heb ik een kleine opmerking:

Ploegend door haar vlees, spieren en botten

Vlees en spieren zijn hetzelfde . Wat wij eten van dieren, zijn hun spieren. Al noemen wij het dan ineens vlees. Feitelijk kan je dus één van de twee woorden weglaten.

[P_Westdijk]

Bij te veel aan ideeën om met mijn langere verhaal verder te gaan heb ik me maar weer gericht op een kort verhaal. Het verzet even mijn gedachten.

JodieJJ: Bedankt voor het aangeven van de onduidelijkheid bij het lezen ervan.
Het schrijven van dialogen leer je alleen door zelf te schrijven en zelfs dan is het de ene dag beter geslaagd dan de andere dag. De ene dag de delete knop en dat gebeurd heel veel de andere dag verstuur ik het

Cubiculum Nephilia: Je slaagt er steeds opnieuw in om me met je reacties aan te denken te zetten over wat ik op deze site heb achtergelaten. Tot voor kort had ik het idee dat vlees en spieren van elkaar verschilden, maar ik heb het mis. Bedankt. Ik pas het verhaal op een later moment aan omdat ik hier een opsomming wel op zijn plaats vind en dan wel iets uitgebreider dan spieren en botten.

[Saskjezwaard]

Jaaa, het is weer een mysterieuze oneshot ik vind je romantische en andere ook leuk, maar deze vind ik de beste. Hoe je een gewone situatie, een eigenlijk nietszeggend gesprek, om kunt turnen in een waardig kort verhaal. Er gebeurt niet heel veel, maar er wordt wel veel verandert, als je snapt wat ik bedoel

[P_Westdijk]

Mijn interesse op het gebied van schrijven gaat vooral uit om voor veel mensen normale situaties met een bepaalde verdraaiing te beschrijven en dat is aardig geslaagd.

Ik geloof niet dat zij nog graag met hem in één ruimte zal willen verblijven.

Bedankt voor het reageren.

[-Maaike-]

Das eng! Ik weet wel dat je mensen vaak niet écht kent. Je kent ze op de manier waarop ze zich gedragen als je er bent. Maar dat iemand zo kan veranderen in een paar seconden, creepy.
Aan de andere kant ze vroeg er ook wel op

Goed geschreven & spannend! Heel even dacht ik dat hij haar zou gaan slaan, om zichzelf te bewijzen. ^^

[P_Westdijk]

Ben je tegenover een collega een keer eerlijk...

Aan de andere kant ze vroeg er ook wel op

Is er geen vrouwencode waarin jullie altijd voor elkaar opkomen?

Heel even dacht ik dat hij haar zou gaan slaan, om zichzelf te bewijzen. ^^

De angst voor geweld kan al doeltreffend op zich zijn. Bedankt voor het achterlaten van een reactie.