Over het hiernamaals

[Artemiss]

Benieuwd of deze discussie zal lopen.

Ik ben niet gelovig, dus ik geloof ook niet in het hiernamaals. Sterker nog, ik hoop dat het er niet is.
Maar voor mensen die wel geloven, of in zoiets als een hiernamaals geloven en daar ook overna hebben gedacht, heb ik een vraag. Ik neem aan dat er dan bedoeld wordt dat er een ziel naar het hiernamaals gaat. Of een geest, of zoiets dergelijks.
Ik werk voor mijn maatschappelijke stage met dementen. Die mensen weten niets meer. Het korte termijn geheugen is volledig weg; ze vragen continu hetzelfde. Ze weten niet meer wie hun echtgenoot is, hoe hun kinderen heten, hoe hun kleinkinderen heten, of ze die überhaupt hebben. Zelfs het feit dat ze alles vergeten zijn weten ze niet.
Als zo iemand dood gaat, wát gaat er dan naar het hiernamaals? Wat is er nog over? Wat voor een ziel heeft een demente? Blijven ze gewoon dement in het hiernamaals? Ik weet niet of dat nou wel zo leuk is.

Laat me maar eens weten wat jullie daarover denken.

[Sabbientje]

Ik ben ook niet gelovig.
Maar ik geloof wel in een hiernamaals.
Dit zou dan een plek zijn, waar iedereen geen pijn meer heeft, niet ziek is en gewoon gelukkig kan zijn.

[Artemiss]

Ja, maar wát heeft er dan geen pijn meer, wát is niet meer ziek en is gelukkig? In een geval van een demente, bedoel ik dan. Herinnert zo iemand zich dan opeens weer hoe hij/zij jaren in een verzorgingstehuis heeft doorgebracht? Wat is er nog over van zo'n ziel?

[Mirry]

Zelfs een demente heeft in mijn ervaring een primaire zelf. Dit is het stukje van zichzelf dat ze niet kwijtraken en dat is het stukje dat heelt.

[Artemiss]

Wat is een primaire zelf? Heb ik die ook? Heb ik ook een secundaire zelf?

[Mirry]

Je primaire zelf is wie je bent, zonder alle toevoegingen van opvoeding en omgeving. Dit is de gevoelspersoon, die sterk reageert op gevoel en vooral eigen gevoel. Dit is iets dat dementerenden niet verliezen, zelfs niet als ze op het einde lopen. Alles wat daar bovenop zit, wie je bent geweest in je familie, je werk, je vriendenkring is wat je kunt verliezen. Je verliest wat door de maatschappij acceptabel die, maar de persoon die je gevoel zegt die je bent verlies je niet. Zo heb ik werken met dementerenden tenminste ervaren...

[Artemiss]

Mag ik zo vaak reageren?
Bedoel je karaktertrekjes? Dingen die nou eenmaal bij de persoon zelf horen? Dat heb ik ook niet bij al die dementen herkend, maar dat zou nog kunnen. Maar, naast dementerenden, hoe zit het met gekken? Die helemaal niet meer weten wie ze zijn of wat ze voelen? Voor mijn gevoel is er niet zoveel meer over van die primaire zelf.

[xILY.]

Late reactie, maar ik wilde nog even reageren.
Ik ben wel gelovig, en ik geloof dus ook dat er een hiernamaals is.

Een hemel, waar alles mooi is, en goed. Misschien kun je je dat niet voorstellen, maarja
En tjah, ook een hel....

En over je vraag over een dement iemand; ik weet niet wat er gaat gebeuren allemaal en hoe dat zal zijn, maar ik weet wel dat 'we' in de hemel dan een perfect lichaam zullen krijgen, zonder fouten of gebreken...

Lijkt te mooi om waar te zijn he
Maar het is toch zo (:
Dat is mijn mening, dat is wat ik geloof!

[DOminator]

Late reactie, maar ik wilde nog even reageren.
Ik ben wel gelovig, en ik geloof dus ook dat er een hiernamaals is.

Een hemel, waar alles mooi is, en goed. Misschien kun je je dat niet voorstellen, maarja
En tjah, ook een hel....

En over je vraag over een dement iemand; ik weet niet wat er gaat gebeuren allemaal en hoe dat zal zijn, maar ik weet wel dat 'we' in de hemel dan een perfect lichaam zullen krijgen, zonder fouten of gebreken...

Lijkt te mooi om waar te zijn he
Maar het is toch zo (:
Dat is mijn mening, dat is wat ik geloof!

Dan ga ik je toch heel eventjes pesten.

Wat noem jij een perfect lichaam? Wat de een perfect vind, vind de ander verschrikkelijk. Het kan zijn wat jij perfect vind, maar stel dat verder iedereen het lelijk vind, zouden ze je dan ontlopen in de hemel?
Zijn ineens alle ruzies tussen mensen opgelost? Of ga je naar de hel zodra je met 1 persoon ruzie hebt.

Over mij persoonlijk:
Ik probeer er eigenlijk gewoon niet over na te denken. Dat er niets is na de dood beangstigt me. Dus daarom heb ik iets van 'ag ik merk het wel. Of niet als er niks is'

[timbertje2]

Het leven na de dood, daar kan je eeuwen over discussiëren, maar het antwoord zal je nooit weten.
Er zijn mensen die zeggen dat ze het licht zagen toen ze bijna de pijp uitgingen, maar misschien was het alleen een verzachtende gedachte, of desnoods een ziekenhuislamp.
Ik ben niet specifiek positief over het hiernamaals. Ik ben niet zo van de hogere macht die iedereen straffen of belonen voor hun daden.
Ik ben zeker niet iemand die er lang over na heeft zitten denken of moeilijk over heeft zitten doen. Kent één van jullie het joodse geschrift 'Prediker'? Er stond iets in van: "Een wijze leeft beter dan een oen, maar beide zullen ze hetzelfde eindigen." Daar ben ik het mee eens, het maakt niet uit wie je bent of hoe je leeft. Iedereen sterft en heeft hetzelfde 'leven' na de dood. Kakkerlakken, leeuwen, mensen, vogels, allemaal gaan ze hetzelfde dood.
Het beangstigd iedereen om na te denken over de dood. Daarom zijn er mensen die veel goede dingen doen om goed terecht te komen. Er was een filosoof die zei: "Leven is niets meer dan gokken, Je gokt dat god bestaat of dat Hij niet bestaat. Als je de laatste kiest en je hebt gelijk, dan heb je een mooi leven gehad. Kies je de laatste en je had ongelijk, dan heb je pech gehad, maar heb je nog aardse plezieren kunnen beleven. Kies je de eerste en heb je ongelijk, dan heb je i.i.g. een goed leven geleid. Maar, kies je de eerste en heb je gelijk, dan wordt je beloond en zal je enorm veel geluk beleven."
Ik zie het leven na de dood als niet meer dan het einde. Geen gevoel, geen gedachten, gewoon het einde. Hoe het einde er dan uit ziet, of het helemaal zwart is of hoe het voelt, dat merk ik later wel.

Dit is alleen wat ik denk over het leven na de dood. Er zitten vast veel gaten in deze theorie en valkuilen, maar die zijn er altijd. Het beste om te doen is gewoon in jezelf geloven en afwachten of je gelijk had.

[DOminator]

Om even één zin uit jou stukje te halen.

Ik vraag me ook altijd af, je hebt mensen die 'goede' dingen doen om maar bij god terecht te komen.
Maar wat heeft het dan eigenlijk voor betekenis dat je iets goed doet? Uiteindelijk doe je het enkel en alleen om er zelf beter van te worden.

Tuurlijk, als ik iemand 10 euro zie laten vallen en ik raap he voor die persoon op en geef het terug, dan verwacht ik een 'dankje' om mijn ego te strelen.
Maar toch zit daar een verschil in. Ik ben aardig omdat het mij een goed gevoel geeft, maar als ik onaardig ben krijg ik er ook iets voor terug.

Mensen die anderen helpen om in de hemel te komen, doen het alleen maar omdat ze verwachten dat er dan iets goeds terug gebeurt. Wanneer ze het niet doen, zijn ze bang dat er wat slechts gebeurt.
Hierbij is de drijfveer dus angst. Terwijl iets uit jezelf doen meer voor de zoektocht naar geluk staat.

Daarom vind ik 'iets goeds doen' toch altijd een onstabiele factor. Voor de persoon in kwestie is het natuurlijk het resultaat dat telt, maar voor jezelf is het de reden waarom je het doe, dat het tot iets goeds of neutraals maakt.



Vervelend is dit... precies weten wat je wilt zeggen maar het niet onder woorden kunt brengen .



dit heeft overigens idd niks met het hiernamaals te maken, offtopic gaan is gewoon heel erg mijn ding .

[timbertje2]

Dat 'goeds' doen behandelen we nu met levensbeschouwing op school. Daar gaat het proefwerk morgen over, en aangezien ik eens goed geleerd heb kan ik nu minstens een A4'tje vol schrijven over de aspecten van iets 'goeds' doen maar dat is inderdaad nogal off topic.

[xIMISSYOU]

Ik geloof dat er een hiernamaals is. Een deel van me vind het vrij beangstigend om na te denken over het idee dat er niets is achter dit. Ook al is het hier nog zo kl***te. Een ander deel zegt, we zien wel. Maar wat is het hierna? Is alleszwart? Herleef je je leven nogmaals? Kom je in een ander lichaam terecht en weet je geest niet meer van je vorig leven af? Ook dat beangstigt me. Stel dat je terug komt (reïncarnatie, of zoiets?) en je weet niet meer dat je daar gelopen hebt, wat heeft het dan voor zin?
Over de gedementeerden, ik denk dat ze ergens toch zichzelf blijven. Zich daarna weer de rust vinden zich te helen.

[xILY.]

@ DOminator:
Om even terug te komen op jouw reactie op mijne...
Ik denk dat je daarvoor misschien wel moet geloven, ik kan het niet zo goed uitleggen
Ik denk, dat we in de hemel een perfect lichaam krijgen, zoals God dat mooi vind.
klinkt vast heel weird, snap ik ook als je er niet mee bekend bent.

En ik kan niet oordelen over of je naar de hemel of naar de hel gaat, lijkt mij ook vreselijk moeilijk. Maar dat er een hiernamaals is weet ik wel zeker.
Ik doe ook van alles fout in mn leven, ook al probeer ik 'goed' te doen, toch doe ik steeds fout.
Maar ik denk dat het de manier is hoe je hiermee omgaat...

ik weet het eigenlijk ook niet helemaal uit te leggen zo, ik begin een beetje vaag te praten volgens mij
Je kunt me van alles vragen ofzo, (PB) ik weet niet of ik overal een antwoord op heb ofzo, maarja...

Maar, zoals ik al zei, ik denk dat als je in een hemel gelooft, je in een God moet geloven. En als je daar niet mee bent opgegroeid is dat vast moelijk

[xIMISSYOU]

Een hemel, waar alles mooi is, en goed. Misschien kun je je dat niet voorstellen, maarja
En tjah, ook een hel....

Wil dit puntje van jou er even terug bij halen. Een hemel waar alles mooi en goed is, mooi, dat kan ik nog begrijpen, maar goed? Iedereen maakt fouten, heeft fouten gemaakt. En ik denk niet dat het daar gaat veranderen. Het gaat mss op een andere manier gebeuren, als er een hel bestaat, maar toch. Iedereen blijft verschillend hé

[Babette<3.]

Het hiernamaals.
Ik geloof niet dat er echt een hemel bestaat. Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar dat gevoel heb ik. Vorig jaar stierf mijn beste vriend aan een hersentumor, en toen heb ik er vreselijk veel over nagedacht.
Ik denk dat zodra je sterft, je gewoon rust hebt. Een diepe, droomloze slaap waaruit je niet meer wakker wordt.
Maar als ik 's nachts naar de sterren kijk en ik zie de helderste ster, dan weet ik dat hij het is, en dat hij over mij waakt.
Volgens mij ben ik niet de enige, maar voor iedereen is die ster een andere overledene.

Ik weet niet of het waar is, maar voor mij is het een geruststellende gedachte, niet alleen dat ik rust zal hebben na mijn leven, maar vooral dat híj rust heeft.

[Artemiss]

Nu ik dit nog eens allemaal teruglees, begon ik nog weer na te denken over die 'primaire zelf'. Ik vind het net zo'n vaag begrip als je 'ziel'. Mirry zei dat je primaire zelf is wie je echt bent, als je alle invloed van je opvoeding en je omgeving weghaalt. Maar, als je dat weghaalt, wat blijft er dan nog van een mens over?
Heeft een baby als het net op de wereld is gezet, een persoonlijkheid? Ik denk eerlijk gezegd van niet. Volgens mij wordt dat later gevormd en ontwikkelen zich ook karaktertrekjes die ze wellicht hebben geërfd.
Het blijft voor mij moeilijk voor te stellen wat er precies naar de andere wereld gaat.

[xILY.]

Dat ik ook niet allemaal voor te stellen Artemis, denk ik. Weet het eigenlijk wel zeker.
Hoelang en hoevaak je er ook over nadenkt, uiteindelijk wordt je niet echt veel wijzer, hè
Ik bedoel, je hebt eigenlijk gewoon helemaal geen idee.
Natuurlijk heb je een theorie oid, maar geen houvast...

Voor mij ligt dat dan anders, maar dat neemt niet weg dat ik er vaak ook niet zoveel van snap hoor (:

[JodieJJ]

Artemiss ik ben het er niet mee eens dat een pas geboren baby geen karakter trekjes heeft.
Aangeboren en aangeleerd spreken we altijd van.

Ik zeg altijd dat een karakter altijd al vast staat, anders zou het ook zo moeten zijn dat twee mensen door dezelfde persoon opgevoed ( neem een tweeling meisjes ) dat die beiden hetzelfde gedrag vertonen. Maar als ik dit in het echte leven zie dan zie ik toch een duidelijk verschil in persoonlijkheid. Dan mag jij me vertellen hoe dat verschil er is gekomen als het alleen door opvoeding wordt bepaald hoe een persoonlijkheid is.

En hoe komt het dan dat een baby een negatieve reactie kan hebben tegen dingen waar een andere baby bijv. een positieve reactie heeft?

Dit lijkt me allemaal bij de primaire ik te horen, volgens mij zijn er ook wel onderzoeken naar, maar ben een beetje lui op dit moment om die op te zoeken xD

En nu om over het ware discussie punt te hebben.
Ik geloof ook in een hiernamaals, maar ik probeer me het niet voor te stellen hoe het is. Simpelweg omdat dat niet mogelijk is. Je kunt niet zeggen hoe het is, je kunt ook nooit zeggen of het er wel is of niet. Daarvoor noem ik het ook geloof.

[Xatham]

Ik ben er ook van overtuigd dat een baby al karaktertrekjes heeft. Echter Jodiejj, jij legt het wel een beetje verkeerd uit.

anders zou het ook zo moeten zijn dat twee mensen door dezelfde persoon opgevoed ( neem een tweeling meisjes ) dat die beiden hetzelfde gedrag vertonen. Maar als ik dit in het echte leven zie dan zie ik toch een duidelijk verschil in persoonlijkheid.

Omdat het om een tweeling (ik neem aan eeneiig) gaat is hun karakter in het begin na genoeg hetzelfde. De verschillen qua karakter komen nog niet vanaf de geboorte mee, maar ontstaan door andere factoren (waaronder opvoeding maar ook nog vele anderen). Vergeet ook niet dat een tweeling maar hele kleine verschillen heeft qua karakter. Ze denken grotendeels hetzelfde.

Oké, tot zo ver over tweelingen en karaktertrekjes. Nu ga ik me eens mengen in de discussie.
Ik geloof in wat ik zie. Een hemel, een hel of een ander vorm van hiernamaals zou best kunnen bestaan, maar ik doe daar nu nog geen uitspraak over, omdat ik het nog niet mee heb gemaakt. Voor nu is het er nog niet en ik probeer er gewoon het beste van te maken zolang ik nog leef.

Artemiss maakt wel een interessant punt op het begin. Maar ik denk zoals ik al aangaf inderdaad dat er zoiets als een 'primaire zelf' bestaat. Maar waar trek je de grenzen. Je 'primaire zelf' of je DNA, om maar eens op wetenschappelijke termen over te springen, bepaalt ook onder meer je uiterlijk en dat terwijl iedereen volgens Ily:

Ik denk, dat we in de hemel een perfect lichaam krijgen,

een perfect lichaam krijgt. Een lichaam dat dus eigenlijk niet bij jou hoort. In ieder geval, zo zit het niet in je primaire zelf?

Begrijpen jullie mij nog of doe ik te vaag?

Ik denk persoonlijk, mocht er nog een hiernamaals zijn, dat het te complex voor ons is, om het te begrijpen. Wij als mensen kunnen ons nog geen voorstelling maken van wat er ooit met ons gaat gebeuren. Denk bijvoorbeeld aan de tijd dat de aarde volgens de mensen nog plat was. Het was voor hun toen in eerste instantie nog te complex om te begrijpen dat de aarde toch bolvormig was. Nu kunnen we ons haast niet meer bedenken dat mensen vroeger dachten dat de aarde plat was. Op zo'n soort manier gaat het (mocht er iets na het hiernamaals zijn) in het hiernamaals. We kunnen ons er (naar mijn mening) nog geen voorstelling bij maken wat er is en als we er eenmaal zijn, heeft het leven eigenlijk maar een significante betekenis.

Oké, volgens mij ben ik echt heel vaag. Hoe dan ook. Wat er ook is, ik wacht gewoon geduldig af. Voorlopig is het mijn tijd nog niet en in de tijd die ik heb, leef ik gewoon zo goed mogelijk.

[Artemiss]

@Xatham, ik geloof dat jij en ik redelijk op één lijn zitten.

@JodieJJ:

Ik zeg altijd dat een karakter altijd al vast staat, anders zou het ook zo moeten zijn dat twee mensen door dezelfde persoon opgevoed ( neem een tweeling meisjes ) dat die beiden hetzelfde gedrag vertonen. Maar als ik dit in het echte leven zie dan zie ik toch een duidelijk verschil in persoonlijkheid. Dan mag jij me vertellen hoe dat verschil er is gekomen als het alleen door opvoeding wordt bepaald hoe een persoonlijkheid is.

Ik heb niet gezegd dat karaktertrekjes alleen worden bepaald door opvoeding en omgeving. Ik denk wel dat geërfde persoonlijke eigenschappen zich pas op latere leeftijd manifesteren, dus niet bij baby's.

En hoe komt het dan dat een baby een negatieve reactie kan hebben tegen dingen waar een andere baby bijv. een positieve reactie heeft?

Zou je 'dingen', 'negatieve reactie' en 'positieve reactie' kunnen definiëren? Dan kan ik misschien een antwoord formuleren op de vraag, als ik er een idee over heb.

[Elfenring]

Leuk onderwerp Artemiss. Ikzelf geloof niet in god, maar wel in een soort hiernamaals. Een perfecte wereld, de hemel, het paradijs zoals het genoemd wordt. Waar je lichamelijk helemaal perfect is en waar de wereld perfect is. Helaas is dit voor iedereen anders. Zelf dacht ik dat men wellicht een kleine eigen dimensie krijgt toegewezen. Een wereld waarin jij God bent. Een wereld die jijzelf kan creëren en waar jezelf bepaald hoe jij eruit ziet. Misschien kan je er zelfs andere levende wezens creëren. Je kan ook af en toe op bezoek gaan bij je buren, dus naar een andere dimensie van een familielid of zo. Haha lekker gecompliceerd.
Iets waar nog niemand aan gedacht heeft als antwoord op jou vraag. Misschien zijn mensen die aan het dementeren zijn al langzaam hun lichaam aan het maken. Hun ziel is al gedeeltelijk in het hiernamaals. Hun lichaam staat alleen nog maar op automatische piloot. Af en toe vallen ze weer iets terug, waardoor ze heldere momenten hebben. Ze stellen steeds dezelfde vragen, omdat ze er eigenlijk niet helemaal bij zijn. Ze zitten tussen de werelden in.

Over het andere deel, ik ben van mening dat baby's wel degelijk een karakter hebben bij hun geboorte. De manier van uiten is echter veel subtieler dan voor ons waarneembaar is. Baby's kunnen ontzetten goed lichaamstaal lezen en gebruiken. Hoe ouder je wordt hoe minder kinderen de lichaamstaal gebruiken en kunnen lezen. Volwassen zijn daarom niet instaat om de subtiele manier van karakter uitingen waar te nemen.

Misschien zijn mensen die gek zijn ook tussen de werelden gekomen. Maar dan niet tussen aarde en hemel, maar tussen aarde en hel. Niet dat ik geloof in een hel, mits er al een God zou bestaan dan leeft hij zijn eigen regels. Eén van zij regels is dat je je naasten hun zonden moet vergeven, dus dan doet God dat ook, dan bestaat er geen hel.

[xIMISSYOU]

Wil toch even op Elfenring reageren - denk nu niet dat ik je reactie wil afbreken ofzo, ik wil er gewoon even mijn mening over kwijt, staat het je niet aan dan sla je het maar lekker in de wind en doe je alsof je het niet las

Over het feit dat je in het hiernamaals een nieuw lichaam krijgt en een eigen dimensie ben ik het niet bepaald mee eens - nouja, tot op zekere hoogte dan. Het lijkt sprookjesachtig, meer een wereld die in fantasie thuishoort dan in de werkelijkheid. Het leven is toch ook niet zo mooi als het voorgesteld word? Nouja, misschien krijg je een zekere vaste plaats in het hiernamaals - maar over een hele dimensie heb ik mijn twijfels. Waar zijn je dierbaren dan heen? Is het dan geen eenzaam bestaan? Als het zo'n hemelse plek is, waarom zou je daar dan alleen zijn? Nee, dan kan je misschien kiezen van dimensie - zoiets als de hel en de hemel maar dan anders.

Het gedeelte van dementerende mensen - jhaa, het kan zijn dat ze tussen 2 werelden in leven, maar hoe komt het dan dat geen enkel iemand erover verteld? Iedereen zou zoiets wel vertellen, ook al is het in hun vaag onderbewustzijn. Ze hebben enkele heldere momenten, maar in die heldere momenten moeten ze dan toch ook beseffen wat er gebeurt als ze geen heldere momenten hebben? Of herinneren ze zich er dan ineens niets meer van? Egens blijven deze mensen zichzelf hoor, diep vanbinnen.
Het fenomeen dement zijn word vaak beschreven als het terug kinds worden, dat betekend dan ook dat ook dementerenden nog een eigen karakter hebben, aangezien een baby dat ook heeft en tevens geen spraak begrijpt - in de meeste gevallen. Dementerende mensen richten zich - eveneens als baby's en kinderen - op de lichaamstaal van mensen. We beseffen het meestal niet, maar lichaamstaal is ons voornaamste communicatiemiddel.

En over dat gek zijn tussen twee werelden leven ben ik het absoluut niet mee eens. Daarbij ook een vraagje - is het gek zijn onder de term van algemene psychische stoornissen? Indien ja: Het kan niet als er psychisch iets niet in orde is dat je ineens tussen twee werelden gaat hangen. Daarvoor zijn deze personen veel te helder. Onderschat mensen met psychische stoornissen niet, hoor. Je weet misschien niet wat er in hen om gaat, maar om te zeggen dat ze ineens tussen aarde en hél hangen, botst er bij mij toch iets.
Indien nee, en gewoon het gek zijn (alhoewel dat even psychisch is als de andere stoornissen): vind ik het ook maar een beetje stom om te gaan denken dat ze neigen naar de hel. Hun ziel zit enkel anders in elkaar dan de algemeen normale personen op aarde.
Ik ben van mening dat een ziel enkel tussen het hiernamaals hangt als er sprake is van ouderdomsdementie.

Nouja, dat was het wel zo ongeveer. Zoals ik al zei, je mag gewoon doen alsof je het niet las als je er niets aan vind

[Artemiss]

Deze discussie krijgt interessante wendingen.
Persoonlijk vind ik dat Elfenring wel wilde ideeën heeft over het hiernamaals. Voor mij wordt het al zo snel allemaal zo vaag. 'Hiernamaals' zelf is al een vaag woord. Niemand weet zeker wat het is. 'Dimensie' is al net zo'n vage term. Ik ken er drie: lengte, oppervlakte en inhoud. Nee, wacht. Ik ken er nog één: tijd. Ook al zo'n ongrijpbaar begrip. (<-- paradox) We kunnen het meten, maar enkel doordat mensen en dieren ouder worden en doordat dingen vergaan, kunnen we zien dat er tijd is. Maar wat is tijd? Zoek het voor de grap eens op in het woordenboek en ga bij jezelf na of je de definitie die daar gegeven wordt afdoende vindt.
Ideeën over andere dimensies komen voor mijn gevoel uit de siencefictionboeken en -films. Daarom heb ik al gauw de neiging het niet serieus te nemen. Alleen, nu ik dit schrijf, merk ik dat dat een onzinnige gedachte is. Voor mij zijn verhalen over andere dimensies waar we na onze dood terecht zullen komen net zo geloofwaardig of ongeloofwaardig als verhalen over een hemel en een hel waar je na je dood beloond dan wel bestraft wordt voor je daden.
Per slot van rekening is het hele idee van goed en kwaad iets menselijks. Wat of wie bepaalt namelijk het verschil? Kan er goed zijn zonder kwaad of andersom? Ik weet het niet. Het lijkt mij niet logisch, maar misschien heb ik meer dan mijn aardse, menselijke logica nodig om een antwoord te kunnen beredeneren.
Misschien is dat hele idee over een hiernamaals wel een product van de eeuwige angst van mensen, dat het hierna ophoudt. Misschien zijn alle mensen bang om het leven los te laten, als het eenmaal zover is. Het idee dat dit leven alles is wat je krijgt, is voor ons onacceptabel en daarom geloven we in een ander scenario. Als het dan geen hemel of hel is, is het wel een andere dimensie. Of een nieuw leven. En daarna nog een nieuw leven.
Maar wat nu als er echt niks is...

[Elfenring]

Artemiss.

Ik heb daar zelfs ook wel eens aan gedacht. Wat nauw als er niks is na dit leven. Een beangstigend idee eerlijk gezegd. Dat idee van die dimensie heb ik in een film gezien. Die persoon ging dood en kreeg een heel eigen deel van een dimensie tot zijn beschikking. Daar maakte hij allerlei wezens en andere levensvormen. De hele wereld kon hij zelf scheppen naar eigen inzicht. Ook zijn uiterlijk kon hij makkelijk veranderen. Hij had zijn eigen uiterlijk eigenlijk alleen aangenomen omdat het heb bekend voorkwam. In werkelijkheid kon hij eruit zien op elke mogelijke manier. Hij kon ook naar de dimensies van zijn vroegere familieleden en geliefden.
Toch ben ik het wel eens dat het allemaal zo vaag is, mogelijk hebben de eerste mensen het antwoord op onze vraag geweten. Als het antwoord luidt dat er niets hierna is, is het niet zo vreemd dat er later ideeën over een hiernamaals zijn ontstaan. Maar dat het een vaag woord is, is zeker.
Ik hoop natuurlijk dat er wel iets is na dit leven, maar dat doet bijna iedereen. Met mijn verhaal wilde ik alleen een mogelijke verklaring geven voor de term paradijs. Want wat voor de één een paradijs is is voor de ander een hel.

[Artemiss]

Elfenring.

Bij films neem ik het meestal niet zo nauw. Toch ben ik nieuwsgierig. Ben je door die film gaan geloven in andere dimensies of had je dat idee altijd al?

Ik heb daar zelfs ook wel eens aan gedacht. Wat nauw als er niks is na dit leven. Een beangstigend idee eerlijk gezegd.

Waarom is dat een beangstigend idee, volgens jou?

[Elfenring]

Ik had altijd wel al zo'n idee, immers één paradijs kan er niet bestaan. Het moeten er immers meerdere zijn, wil iedereen het er naar zijn zin hebben. Ieder mens is anders en maar goed ook. Het woord dimensie is misschien niet het juiste woord ervoor, maar het is het enige woord dat in de buurt kwam. Trouwens de 5de dimensie is ruimte. Je zei dat je maar tot 4 kende, nu niet meer

Het is een beangstigend idee, omdat ik door wil gaan. Zomaar weg staat me gewoon niet aan, mijn grootste angst is dan ook de dood. Het leven vind ik te waardevol. Bijna iedereen wil geloven in iets hierna. Het is eigenlijk een stille hoop dat je je geliefden en dierbaren weer ziet en met hen samen kan zijn. Ik hoop altijd dat ik mijn opa daar tegen kom als ik uiteindelijk naar het hiernamaals ga en mijn kat wil ik ook weer zien. Ik heb nooit veel tijd met mijn opa door kunnen brengen, ik was 6 toen hij stierf aan longkanker. Altijd heb ik gehoopt dat hij er nog ergens was, om de verloren tijd ooit in te halen. Daarom vind ik het denk ik ook beangstigend als hierna niets is. Eigenlijk een soort vreemde droom die ik vervuld wil hebben. Ik weet ik ben niet helemaal lekker.
Maar als er iets is waarmee ik eeuwig zou kunnen leven en daarbij eeuwig jong blijf zou ik het doen. Als ik één wens mocht doen dan zou het het eeuwig leven zijn. Ik zou schrijven en schrijven en mogelijk nog vele andere dingen. Alle tijd om overal goed in te worden en om heel veel te genieten. Natuurlijk verlies je wel veel mensen om je heen, dat is dan het nadeel. Maar naar mijn mening wegen de voordelen op tegen de nadelen.

[Artemiss]

Ik ben met je eens dat het leven waardevol is. Het leven is schitterend, vooral als je het zelf schitterend maakt. Toch denk ik dat je op een gegeven moment alles hebt gehad.
Iedere leeftijd heeft iets bijzonders. Ik zou het vreselijk vinden om voor eeuwig een tiener te zijn. Op een gegeven moment ben je ook wel klaar op de middelbare school. Je wilt de universiteit ontdekken, maar ook daar ben je na een poosje klaar. Dan wil je een vaste verkering, wie weet een man/vrouw, kinderen? Alleen ook dat wil je niet voor eeuwig, want iedere periode in je leven heeft voor- en nadelen.
Queen zong het al: "Who wants to live forever?"
Het leven is juist zo prachtig omdat het maar van korte duur is. Mooi weer is ook geen mooi weer meer als de zon altijd schijnt. Ik denk dat je, als je voor altijd blijft leven, nog los van iedereen om je heen die sterft, je op een gegeven moment gaat vervelen. Op een dag heb je alles gedaan, gezien, beleefd, gehoord, gevoeld enzovoort. En dan is het nog niet voorbij, want eeuwig is lang, hoor.
Ik denk dat we daarover voor altijd van mening zullen verschillen. Hoewel ik moet toegeven dat ik iemand ken die ernstig ziek is, iemand voor wie het leven niet leefbaar meer is, maar toch wil die persoon verder leven zolang het nog kan. Die klampt zich vast aan het leven dat die nog heeft, ook al gaat het vreselijk moeizaam. Het lijkt alsof het moeilijk is om een soort controle op te geven, die men eerst over het leven had. Ik kan me er niet helemaal in vinden.

[P_Westdijk]

Een interessante discussie. Het bevat genoeg stof om er jarenlang over te kunnen debatteren zonder iedereen van hetzelfde overtuigd te krijgen.

Geeft het je leven zin om in het hiernamaals, god(en) of anders omschreven hogere machten te geloven? Geniet ervan en omarm het idee met beide armen om het daarna nooit meer los te laten. Voor een mens zal het vermoedelijk toch teveel zijn om het allemaal te kunnen bevatten.

Ik geef er de voorkeur aan om niet in het hiernamaals te geloven. Laat voor mij het leven maar voorbij zijn als ik mijn laatste adem heb uitgeblazen. Het geeft me eerlijk gezegd rust omdat ik weiger te geloven dat ons leven hier slechts een test is waarvoor de regels door iedereen op een andere wijze word uitgelegd en waar we voor moeten slagen of zakken. Het maakt mijn leven hier zelfs waardevoller omdat het na mijn dood afgelopen is. Het leven is immers wat wij er zelf van maken.

[Artemiss]

Een interessante discussie. Het bevat genoeg stof om er jarenlang over te kunnen debatteren zonder iedereen van hetzelfde overtuigd te krijgen.

Exact. Dat is de reden dat ik haar ben begonnen.

Ik geef er de voorkeur aan om niet in het hiernamaals te geloven. Laat voor mij het leven maar voorbij zijn als ik mijn laatste adem heb uitgeblazen. Het geeft me eerlijk gezegd rust omdat ik weiger te geloven dat ons leven hier slechts een test is waarvoor de regels door iedereen op een andere wijze word uitgelegd en waar we voor moeten slagen of zakken. Het maakt mijn leven hier zelfs waardevoller omdat het na mijn dood afgelopen is. Het leven is immers wat wij er zelf van maken.

Dit is in het kort samengevat wat ik ook denk. Ik ben het volledig met je eens.

[Babette<3.]

Ik heb hier al eens op gereageerd, maar door wat dingen die laatst zijn gebeurd zijn er wat dingen veranderd bij mij.

Laatst vroeg ik me af waarom er een hiernamaals - en een hel - zou moeten zijn. Om ons te straffen voor hoe wij hebben geleefd? Om ons te prijzen omdat we volgens stipte regels geleefd hebben? Om ons eeuwig door te laten leven?
Ik kon er geen passend antwoord voor verzinnen. Ooit las ik dat iemand in de gevangenis kwam en dat iemand zei; "Maar gelukkig heeft God ook deze mensen lief. Als zij zeggen dat ze berouw hebben, zal Hij een nieuw leven met hen beginnen."
Dus mensen die geen berouw hebben komen in de hel? En die mensen die vreselijke dingen gedaan hebben maar er spijt van hebben niet? Dus het draait eigenlijk allemaal om berouw?
Ik houd niet van opgeven, maar omdat er zoveel onduidelijk is heb ik voor mezelf besloten dat ik niet in het hiernamaals geloof, omdat ik dan vind dat ik niet kan 'leven'. Ik wil niet bij alles wat ik doe moeten denken; "Als ik dit doe, kan dit dan mijn weg naar het hiernamaals belemmeren?".
Nee. Zo wil ik mijn leven niet leiden. Als ik dingen fout heb gedaan zal ik daar spijt van hebben, maar ik wil niet alles perfect doen. Als ik alles heb, alles kan krijgen en nooit fouten maak, wat heb ik dan geleerd als ik uiteindelijk sterf?

Ik weet het, veel vragen, weinig antwoorden. Ik ben er zelf ook nog niet helemaal uit.

Ik geef er de voorkeur aan om niet in het hiernamaals te geloven. Laat voor mij het leven maar voorbij zijn als ik mijn laatste adem heb uitgeblazen. Het geeft me eerlijk gezegd rust omdat ik weiger te geloven dat ons leven hier slechts een test is waarvoor de regels door iedereen op een andere wijze word uitgelegd en waar we voor moeten slagen of zakken. Het maakt mijn leven hier zelfs waardevoller omdat het na mijn dood afgelopen is. Het leven is immers wat wij er zelf van maken.

Dit bedoel ik dus. Ik ben het hier echt mee eens.

[P_Westdijk]

Het wordt hier wel saai als iedereen het met elkaar eens gaat worden.

[Artemiss]

Gelukkig zal nooit iedereen het over dit onderwerp met elkaar eens worden. Het is heel moeilijk om mensen op andere gedachten te brengen, wat betreft ze wel en niet geloven. Dat moeten ze echt zelf doen.
Daarom heb ik deze discussie gestart. Ik wist dat mensen toch nooit helemaal tot overeenstemming zouden komen.

[Storryteller]

Het hiernamaals of eeuwig leven kan toch niet saai wezen ? De mens die zich keer op keer weet te verwonderen heeft een voordeel, de haast dogmatische manier van leven en beleven zoals hier tussen de regels door beschreven wordt geeft te denken. Ik ben van mening dat alleen al op aarde een mens het eeuwige leven kan leiden zonder zich te hoeven vervelen en klaar is met ervaren en leren.

Nothing lasts for ever, that is both a burden and a liberating thought. Even in infinity.

Je eigen interpretatie van het leven zorgt ervoor of het de moeite waard is. Een mens kan nooit alles weten en begrijpen, daar ligt gelijk de uitdaging en het plezier voor diegene die zich willen ontplooien in het leven.