-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Land of Fury
Proloog
Het ritmisch druppelende grondwater dat van de stalactieten viel was nauwelijks hoorbaar. Het was aardedonker in de grot tot het flikkerende licht van een fakkel de grot zwak verlichtte. De fakkel werd vastgehouden door een man gehuld in een witte mantel. Hij had een wit masker op waar alleen twee gaten in zaten om te kunnen zien. Op het 'voorhoofd' van het masker stond een teken dat uit de taal van de Arius kwam.De man liep langs een ondergronds stroompje water waarvan hij wist dat als hij het zou volgen hij niet zou verdwalen in het labyrint van gangen. Slechts weinigen wisten dat en verdwenen voor altijd in de gangen. De voetstappen van de man echoden door de grot. Na het beekje een lange tijd gevolgd te hebben kwam hij aan bij zijn bestemming. De fakkel verlichtte het staal van de deur en maakte een tekst zichtbaar die in de deur gekerfd was. 'Tombe van Raziël.'
De man keek even naar de tekst en opende toen de deur. Net als in de grot was het ook in de tombe aardedonker. De man zette een stap de donkere tombe in en op dat moment gingen uit het niets de fakkels aan die aan de muren hingen. De muren van de tombe waren gewoon rotswanden. Op de achterste muur was een tekst uitgehouwen. Tegen de muren stond stenen potten en in het midden van de ruimte lag de stenen sarcofaag van Raziël. De sarcofaag was versiert met prachtige patronen en edelstenen.
De man liep langs de tombe naar de achterste wand. Behalve tekst stonden er ook vijf mensen afgebeeld. Het waren de eerste leiders van de vijf rassen. De man wreef met zijn hand over de afbeeldingen van de leiders en las de tekst die eronder stond.
'De leiders wilden alleen het beste voor hun eigen mensen. Het maakte hun niet uit wat er met de rest zou gebeuren. Naarmate de tijd verstreek nam de haat tussen de leiders toe. De Schaduwtemmer zag dat als een kans om het land over te nemen. De leiders zagen niet in dat ze hem alleen met de hulp van de anderen aankonden. Het land mocht niet in handen vallen van de Schaduwtemmer dus heb ik veel van mijn krachten moeten gebruikt om hem gevangen te nemen in zijn eigen land, maar vroeg of laat vind hij een manier om te ontsnappen. Ik heb niet genoeg kracht om hem opnieuw te stoppen. Mijn tijd in deze wereld is voorbij. Als laatste daad stop ik mijn overgebleven krachten in vijf kristallen die ik laat verspreiden over het land. Met deze kristallen en de samenwerking tussen de rassen kan de Schaduwtemmer verslagen worden. Hopelijk is mijn offer niet voor niets geweest..'
De man staarde naar de tekst op de muur en wreef er opnieuw overheen. 'Het offer is voor niets geweest,' zuchtte de man. Hij draaide zich om, liep de tombe uit en sloot de stalen deur achter zich. Nadat hij de deur had gesloten begon hij aan zijn weg naar de uitgang. Uiteindelijk kwam de man bij het begin van de grot. Hij liep naar buiten, draaide zich na een paar stappen te hebben gezet om en keek naar de ingang van de grot. De man ademde diep in en er kwam een lichtblauwe gloed om zijn handen. Hij gebruikte zijn krachten om de rotsen om zich heen te laten zweven. De man liet de rotsen naar de ingang van de grot zweven. Met de rotsen sloot hij de ingang van de grot totaal af. 'Het is beter als deze grot word vergeten.'
