het verkeerde lichaam.
dit verhaal gaat over Jacy, een meisje van 15 dat in de knoop zit met al haar opgekropte gevoelens en gedachtes die bij haar puberteit komen kijken.
ze vraagt zich af of deze gevoelens en gedachtes nou bij de puberteit horen, of dat dit echt voor altijd zou kunnen blijven als ze er niet snel achter komt wat dit nou werkelijk inhoud?
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Jacy staart naar de tv. 'Jacy, ga je kamer opruimen, nu,' roept haar moeder met een schelle, boze stem.
Jacy kijkt haar bedenkend aan. Ze loopt naar boven en kijkt op haar timeline van twitter:
"@Linde_xx: Gisturravond was geweldugg met me schatje!!"
"@Jeffrey-Gunst: Wiie chilluh met myy?"
"@Roel_P: voordrinke met me matties in Timo's oss..!"
Hmpf, in Timo's oss, ach gast flikker op met je domme taaltje. Jacy pakt haar oortjes en stopt ze in haar laptop, doet ze in haar oren, gaat vervolgens naar youtube en zet een housemix aan met het volume op honderd. Duizende gedachtes vliegen door haar hoofd. Ik moet het kwijt, ik moet het echt ergens kwijt kunnen. Jacy schrikt op. What the fack was dat? Ze kijkt naar de hoek van het plafond, ze ziet het weer.. Jacy kijkt recht voor zich uit en stopt met het kauwen van haar kauwgom. Een man van een jaar of 35, schatte Jacy, was te zien in de hoek van haar plafond. Ze hoort de housemix op de achtergrond langzaam weg dreunen en valt in een diepe slaap..
'Jacy, ze zijn er!' hoort Jacy vanaf onderaan de trap. 'Ja, ik kom eraan.' Gatver, die vrolijke nep stem komt zo onderhand mijn strot wel uit. Altijd als er mensen bij zijn, kan je aardig doen, maar zodra ze weg zijn krijg ik weer dat gesnater over mijn kamer die volgens jou een grote zwijnenstal is, mijn huiswerk waar ik nog aan moet beginnen of mijn fiets die ik nog niet in de schuur heb gezet. Maarja, zolang de omgeving maar denkt dat alles koek en ei is tussen ons, toch? Jacy zet haar een smile op en loopt voorzichtig op haar hakken de trap af, en dan gebeurt het. Op de zesde tree struikelt Jacy. Ze valt voor over en duikt met volle vaart de trap af. Voor ze het weet ligt ze onderaan de trap. Ze opent haar ogen en kijkt naar haar ouders, broer, opa en oma die bezorgd om haar heen staan. Maar dan opeens voelt Jacy een warme hand op haar schouder. Ze kijkt geschrokken naar haar schouder, maar ziet niets. 'Wat is er?' vraagt haar moeder verbaast als ze Jacy's verwarde blik ziet. 'Legde iemand zojuist een hand op mijn schouder?' vraagt Jacy geschokt. 'Nee?' antwoord iedereen in koor. Jacy denkt terug aan daarstraks. De man, de hoek, het plafond?
Het verkeerde lichaam.
Misschien zou je gebruik kunnen maken van alinea's in het laatste stuk, want het leest niet zo handig als het één lap tekst is(maar dat is natuurlijk mijn mening
) Verder is het best gemakkelijk om te lezen, ben best nieuwsgierig wat er nou is met die man xD

Every end is just the beginning of a new chapter.
Ik ben zeer benieuwd hoe dit verder gaat! Wie is die man? En ik probeerde de titel al aan het verhaal te knopen, maar dat is direct nog niet zo gemakkelijk! 
Kijk wel uit dat je niet TE veel verwarring zaait; dat ken ik van mezelf. Je hebt waarschijnlijk de uitwerking van het plot al helemaal in je hoofd, maar de lezer natuurlijk niet. Probeer dus ondanks de mysterie toch transparant te blijven, zodat wij geboeid blijven en willen weten wat er toch in de gefrustreerde Jacy omgaat.

Kijk wel uit dat je niet TE veel verwarring zaait; dat ken ik van mezelf. Je hebt waarschijnlijk de uitwerking van het plot al helemaal in je hoofd, maar de lezer natuurlijk niet. Probeer dus ondanks de mysterie toch transparant te blijven, zodat wij geboeid blijven en willen weten wat er toch in de gefrustreerde Jacy omgaat.
There are a thousand ways of dying
Some die because of ignorance, others because they knew too much
Some die because of ignorance, others because they knew too much